• No results found

Afgeleides van afgeleides

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Afgeleides van afgeleides"

Copied!
2
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

Analyse: van R naar R

n

hoorcollege

Kettingregel en hogere orde afgeleides (18)

Gerrit Oomens

G.Oomens@uva.nl

Korteweg-de Vries Instituut voor Wiskunde Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica

Universiteit van Amsterdam

Kettingregel

Stelling 9.1

Zij f : Rk → R` differentieerbaar in ~a en g : R`→ Rmdifferentieerbaar in f (~a). Dan is g ◦ f differentieerbaar in ~a met (g ◦ f )0(~a) = g0 f (~a)f0(~a).

Bewijs: we hebben f (~a + ~h) = f (~a) + f0(~a)~h + o(k~hk). Dus (g ◦ f )(~a + ~h) = g f (~a + ~h)

= g f (~a) + f0(~a)~h + o(k~hk)

= g f (~a) + g0 f (~a)

f0(~a)~h + o(k~hk) + o

f0(~a)~h + o(k~hk)



= (g ◦ f )(~a) + g0 f (~a)f0(~a)~h + o(k~hk) + o O(k~hk)

= (g ◦ f )(~a) + g0 f (~a)f0(~a)~h + o(k~hk) + o(k~hk) We gebruiken g f (~a) + ~k = g f (~a) + g0 f (~a)

~k + o(k~kk) en o O(k~hk) = o(k~hk):

o O(k~hk)

k~hk =

o O(k~hk) O(k~hk)

O(k~hk) k~hk

≤ C

o O(k~hk) O(k~hk)

→ 0 als ~h → ~0.

Voorbeeld: kettingregel

Bekijk f1, f2: R → R en g : R2→ R. Zij h(t) = g f1(t), f2(t). Dan is h = g ◦ f met f = (f1, f2). Er geldt

h0(t) = (g ◦ f )0(t) = g0 f (t)f0(t).

Merk op

g0(x , y ) =D1g (x , y ) D2g (x , y ) , f0(t) =f10(t) f20(t)

 . Dus

h0(t) =D1g f1(t), f2(t)

D2g f1(t), f2(t)f10(t) f20(t)



= D1g f1(t), f2(t)f10(t) + D2g f1(t), f2(t)f20(t).

Oftewel “dhdt = ∂g∂xdfdt1 +∂g∂ydfdt2”.

Afgeleides van afgeleides

Bekijk f : E → R, waar E ⊆ Rn. Stel dat de parti¨ele afgeleides van f bestaan op E . Een parti¨ele afgeleide Djf is weer een functie E → R.

Als Djf partieel differentieerbaar is in ~a, dan bestaat departi¨ele afgeleide van de tweede ordevan f in ~a:

Dijf (~a) := Di(Djf )(~a) Zo kunnen we doorgaan:

(Dj1···jkf )(~a) = (Dj1Dj2· · · Djkf )(~a)

is eenk-de orde parti¨ele afgeleidevan f , als deze bestaat.

Als alle k-de orde parti¨ele afgeleides van f continu zijn op E , zeggen we dat f een Ck afbeelding is op E .

Men schrijft ook wel ∂xkf

j1···∂xjk voor Dj1···jkf .

(2)

Tweede-orde parti¨ ele afgeleides

Voorbeeld: bekijk f (x , y ) = x3y + xy . Dan is

D1f (x , y ) = 3x2y + y , D2f (x , y ) = x3+ x

D11f (x , y ) = 6xy D12f (x , y ) = 3x2+ 1 D21f (x , y ) = 3x2+ 1 D22f (x , y ) = 0.

We zien D12f = D21f : de volgorde van differenti¨eren maakt niet uit. Dit is meestal, maar niet altijd, waar:

Stelling 11.13

Zij E ⊆ Rnopen en f : E → R een C2-afbeelding. Dan geldt voor alle i , j ∈ {1, . . . , n}

en voor alle ~a ∈ E dat Dijf (~a) = Dji(~a).

Omwisselen van afgeleides

Propositie 11.11

Zij f : E → R een C2-functie en (a, b) ∈ E . Dan geldt D12f (a, b) = D21f (a, b).

Neem (h, k) klein en bekijk

∆ = f (a + h, b + k) − f (a + h, b) − f (a, b + k) + f (a, b)

= g (a + h) − g (a)

= g01)h = D1f (ξ1, b + k) − D1f (ξ1, b)h met g (x ) = f (x , b + k) − f (x , b), voor zekere ξ1∈ (a, a + h).

Net zo is D1f (ξ1, b + k) − D1f (ξ1, b) = D21f (ξ1, ξ2)k met ξ2∈ (b, b + k).

We zien ∆ = D21f (ξ1, ξ2)hk.

We kunnen deze redering herhalen in de omgekeerde volgorde om in te zien dat

∆ = D12f (η1, η2)kh voor zekere η1∈ (a, a + h) en η2∈ (b, b + k).

Dus D21f (ξ1, ξ2) = D12f (η1, η2) voor deze η1, η2, ξ1, ξ2. Laat nu h, k → 0 zodat ξ1, η1→ a en ξ2, η2→ b.

Vanwege continu¨ıteit van D21en D12volgt D21f (a, b) = D12f (a, b).

Integraal en afgeleide

Zij f : R2→ R een differentieerbare functie. Definieer voor zekere a, b ∈ R de functie F (x ) =

Z b a

f (x , y ) dy .

Is dan F differentieerbaar met F0(x ) =Rb

a D1f (x , y ) dy ? Er geldt F (x + h) − F (x )

h −

Z b a

D1f (x , y ) dy = Z b

a

 f (x + h, y ) − f (x, y )

h − D1f (x , y )

 dy

= Z b

a

[D1f (ξy, y ) − D1f (x , y )] dy

waar ξy ∈ (x, x + h). Als nu D1f continu is, dan is hij uniform continu op de compacte verzameling F := [x , x + h] × [a, b], dus bestaat er voor elke  > 0 een δ > 0 zodat

d (x1, y1), (x2, y2) < δ ⇒

D1f (x1, y1) − D1f (x2, y2) <  op heel F . Dus als |h| < δ, dan is

F (x + h) − F (x )

h −

Z b a

D1f (x , y ) dy

≤ Z b

a

 dy = (b − a).

Aangezien  willekeurig is, zien we dat limh→0F (x +h)−F (x )

h =Rb

a D1f (x , y ) dy .

Integraal en afgeleide

Propositie 11.14

Zij f : I1× I2→ R een C1functie, waar I1, I2⊆ R intervallen zijn. Neem [a, b] ⊆ I2en definieer

F (x ) = Z b

a

f (x , y ) dy

voor x ∈ I1. Dan is F differentieerbaar op I1met F0(x ) =

Z b a

D1f (x , y ) dy .

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Als de hellingen in de oorsprong gelijk zijn betekent dit dat de afgeleides daar

Het verschil tussen deze twee waarden is 13, dus dat is hoeveel de grafiek f omhooggeschoven zal moeten worden zodat de grafieken

6a Compute for the following graph all the shortest paths to vertex 1 using Dijkstra’s algorithm..

Bespreek de orde van convergentie van een methode en leg uit hoe je aan de hand van een experiment (zoals hierboven) je deze kan vinden.. Vind de convergentiefactor L = |x |x ∗ −x

Volgens dit beeld van zaken zou de snelle in- dustrialisatie van Nederland ·zich in de- eerste plaats voltrekken in het Wes- ten en Zuiden van het land en zou

3de Bachelor EIT 2de Bachelor Wiskunde 2de en 3de Bachelor Fysica en Sterrenkunde Academiejaar 2018-2019 1ste semester 29 januari 20191. Aanvullingen van de Wiskunde /

2.4 Taylor reeksen voor functies van meerdere variabelen We hebben in het eerste deel van deze les gekeken hoe we een gewone functie van ´e´en variabel door een oneindige reeks

temperatuur, het andere uiteinde is