Vraag nr. 43
van 24 november 1999 van de heer JAN LOONES
Westhoekduinen De Panne – Honden
De diverse actoren inzake natuurbehoud, en dus ook de milieubewegingen, zijn het erover eens dat er een sociaal draagvlak moet worden gecreëerd voor de maatregelen inzake natuurbehoud.
Afhankelijk van de kwetsbaarheid van het gebied moeten derhalve maatregelen van recreatief mede-gebruik worden onderzocht.
Een van de mooiste Vlaamse natuurgebieden zijn ongetwijfeld de Westhoekduinen in De Panne. To t voor enkele jaren waren deze duinen volledig vrij t o e g a n k e l i j k . In het kader van een efficiënt natuur-beheer is de toegang thans, t e r e c h t , g e k a n a l i s e e r d via een aantal wandelwegen, met zeer goed inge-richte toegangspoorten.
Thans blijkt evenwel dat sinds kort de toegang tot deze wandelwegen wordt verboden voor wande-laars met honden. Niemand betwist uiteraard dat honden (trouwens overal) aan de leiband moeten worden gehouden. Aan de goegemeente kan men echter niet vragen begrip op te brengen voor een maatregel die het wandelen met honden in bijvoor-beeld de Westhoekduinen niet meer toelaat. 1. Klopt het dat honden, zelfs aan de leiband, n i e t
meer worden toegelaten in het We s t h o e k r e s e r-vaat in De Panne ?
2. Wie heeft in voorkomend geval tot deze maat-regel beslist ? Past dit in het natuurbeheersplan ? Zo ja, wat is de motivering daarbij ?
3. Hoe valt dergelijke maatregel te rijmen met het breder sociaal draagvlak dat, hoe dan ook, m o e t worden gecreëerd in verband met natuurbe-houd ?
Antwoord
1. H o n d e n , zelfs aan de leiband, zijn sinds de aan-wijzing van het domein De Westhoek als staats-natuurreservaat in 1957 nooit toegelaten ge-weest in dat natuurreservaat.
De beherende administratie, namelijk de afde-ling Natuur van de administratie Milieu-, N a-t u u r- , Land- en Waa-terbeheer (Aminal), b e s c h i k a-t echter pas sinds 1 juni 1998 over een
natuur-wachter die voltijds met de bewaking en het be-heer van de Vlaamse natuurreservaten op het grondgebied van De Panne is belast. Vo o r d i e n werd het toezicht op de naleving van de ge-dragsregels in het natuurreservaat De We s t h o e k slechts onregelmatig verzekerd, omdat toen voor de gehele kust slechts één natuurwachter in dienst was.
Mogelijk heeft dat jarenlange gebrek aan een efficiënt en voltijds toezicht geleid tot de ver-keerde indruk dat het toegelaten was met hon-den in het natuurreservaat te wandelen.
2. Dat het domein De Westhoek helemaal niet toegankelijk is voor honden, werd bepaald in het uit 1957 daterend koninklijk besluit tot op-richting van het staatsnatuurreservaat (thans Vlaams natuurreservaat) De We s t h o e k .B o v e n-dien verbiedt artikel 35 van het decreet van 21 oktober 1997 betreffende het natuurbehoud en het natuurlijk milieu, iedere rustverstoring in de als natuurreservaat aangewezen gebieden. Wat de motivering betreft, is het duidelijk dat het onmogelijk is voor de natuurwachter om er zich in het 340 ha grote duinengebied perma-nent van te vergewissen dat wandelaars die in zijn aanwezigheid hun hond aan de leiband hou-d e n , eenmaal zij uit zijn zicht zijn hun honhou-d niet (weer) los laten lopen. Loslopende honden kun-nen ernstige schade berokkekun-nen aan de wilde f a u n a , zowel bodembroedende vogels als konij-nen en andere kleine zoogdieren en amfibieën. 3. Een volgehouden sensibilisering omtrent de
verstoring en de schade die honden kunnen be-rokkenen aan de fauna en eventueel aan het grazende vee, moet het publiek ervan kunnen overtuigen dat honden in sommige kwetsbare natuurreservaten niet kunnen worden toegela-ten.
