Vraag nr. 221 van 23 mei 2001
van mevrouw HILDE DE LOBEL De Lijn – Graffiti
In Brussel veroorzaken graffitispuiters en zoge-naamde "taggers" jaarlijks voor meerdere tiental-len miljoenen schade aan eigendommen van de o v e r h e i d , de openbare vervoermaatschappijen en particulieren.
Sinds de eerste zogenaamde "tags" (al dan niet als "artistiek" bedoelde handtekeningen op bruggen, m e t r o- en treinstellen) in 1989 uit New York en Pa-rijs naar Brussel kwamen overwaaien, voert de Maatschappij voor Intercommunaal Vervoer Brus-sel (MIVB) een actief preventie- en bestrijdingsbe-leid met onder meer speciale anti-g r a f f i t i h e r s t e l-p l o e g e n , het gebruik van sl-pecifieke resistente ma-terialen en steeds meer camera's in stations en rij-t u i g e n . Ook werden archieven aangelegd om op basis van gedateerde en gelokaliseerde foto's en via versterkte bewaking op "gevoelige" plekken daders te kunnen identificeren en zo mogelijk de rekening te kunnen presenteren. Een en ander heeft onlangs geleid tot een vonnis, u i t g e s p r o k e n door de vijfde kamer van de correctionele recht-bank van Brussel, waarbij een tiental jongeren voor het eerst ook tot strenge gevangenisstraffen werden veroordeeld.
Het prijskaartje van wat sommigen gemakshalve een "maatschappelijk fenomeen" noemen, w o r d t geraamd op 50 miljoen per jaar, 600 miljoen in twaalf jaar, dit is het equivalent van zeventig nieu-we bussen of tien nieunieu-we tramstellen. En dat enkel voor de MIVB in Brussel.
In de rest van Vlaanderen lijkt het specifieke tag-gen niet zo massaal voor te komen als in Brussel, maar zeker onze grotere steden ontsnappen niet aan herhaalde beschadigingen door graffiti.
1. Zijn er bij De Lijn gelijkaardige maatregelen van kracht als bij de MIVB in het kader van preventie en bestrijding van eigendomsbescha-diging door tags en andere graffiti ?
2. Op hoeveel worden de kosten van deze maatre-gelen jaarlijks begroot ?
3. Hoeveel kostte het herstel van door graffiti en tags beschadigde oppervlakten in de voorbije twaalf jaar ?
4. Hoeveel van deze kosten konden op gevatte da-ders worden verhaald ?
5. Kan er een onderscheid worden gemaakt tussen de kosten van beschadigingen door graffiti en/of tags en beschadigingen/vernielingen door puur vandalisme ?
6. Als daders worden betrapt of geïdentificeerd, gaan ze dan vrijuit na een "minnelijke schik-king" met vergoeding van de veroorzaakte s c h a d e, of wordt daarentegen steeds een klacht met burgerlijke partijstelling ingediend bij de rechtbank ?
7. Indien dit laatste tot op heden niet het geval w a s, kan de uitspraak van de vijfde kamer van de correctionele rechtbank van Brussel hierin voor de toekomst verandering brengen ?
Antwoord
1. Er zijn bij de Vlaamse Vervoermaatschappij in-derdaad verschillende initiatieven genomen : opgevoerde controle, c a m e r a b e w a k i n g, anti-graffitizetels, ...
2. De totale kosten ten gevolge van vandalisme liggen bij de Vlaamse Vervoermaatschappij op jaarbasis thans in de orde van grootte van 14 miljoen frank. Ongeveer de helft hiervan zijn kosten ten gevolge van graffiti.
3. De totale kosten voor de laatste twaalf jaar worden geraamd op 100 miljoen frank.
4. De recuperatie is verwaarloosbaar klein. P r e-ventie is meer lonend.
5. Een onderscheid is veelal moeilijk te maken, aangezien graffiti dikwijls samengaan met ande-re vormen van vandalisme. Het informaticasys-teem wordt aangepast om in de toekomst een nauwkeuriger onderscheid mogelijk te maken. 6 en 7. Het gevolg dat aan processen-verbaal wordt
