Daniel Bellemans
bron
Daniel Bellemans, Den lieffelycken paradys-vogel. Jacob vande Velde, Brussel 1674 (tweede druk)
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/bell009denl02_01/colofon.php
© 2010 dbnl
Aen alle Godt-minnende zielen.
ICk en hebbe niet langh ghetwyffelt, aer wie ick soude op-draghen dit vriendelyck ende aenghenaem Broedtsel van mynen LIEFFELYCKENPARADYS-VOGHEL, ende met reden ghesproken, wie soude beter toe-komen ende dienstigher wesen dese salighe ende ghe-nucghelycke vrolyckheydt om syn-selven te verstercken.
in de LIEFDEGODTS, ende het VERLANGHEN VAN DATHEMELSVADER-LANDT, mits-gaders om syn hert op-te-heffen tot Godt, als aen alle GODT-MINNENDEZIELEN? Niet door eene sware oft langhe Oeffeninghe van Devotien: maer door een soet Ghesangh van Gheestelycke Liedekens, de welcke sonder moeyte oft swarigheydt een Godtvruchtighe Ziele stieren tot Godt, om door desen bequamen ende
ghemackelycken middel, 't hert te doen branden in de Liefde van dat eeuwigh Goedt.
Tot myne groote droefheydt wordender t'allen kanten ghevonden Liecken-Boeckskens, de welcke door hun bedrieghelycke soetigheydt, ende hatelyck fenyn de herten van de Menschen trecken, niet tot Godt, maer naer de eeuwighe verdoemenisse: want door dese schadelycke vrolyckheydt over-wonnen, blyven steken in de vuyligheydt van
de Wereldt, ende maken hun-selven een keten met de welcke sy sullen ghetrocken worden in den eeuwighen brandt der helle. Daer-om is 't GODT-MINNENDEZIELE, dat ick siende dat groot peryckel, uyt-ghebroeyt hebbe eenen nieuwen LIEFFELYCKEN
PARADYS-VOGHEL, die door synen aenghenamen sangh U soude stieren tot de Deught ende verwecken tot de Liefde Godts, ende al singhende ende klinghende soude brenghen in dat Hemelsch Ierusalem. Aen wie, segghe ick dan, soude ick beter konnen op-draghen dit Liecken-Boecksken, als aen de ghene die hun-selven uyt Liefde gheheel hebben op-ghedraghen aen den soeten Bruydegom hunder Zielen?
De welcke als wyse Maeghden, met brandende Lampen van vierighe Herten haecken ende snaken naer de komste van hunnen Beminden. Waer soude myn VOGHELTJEN
een soeter Nestjen vinden, als in 't soet ende lieffelyck hert van een GODT-MINNENDE
ZIELE, het welck door dat soet Minne-vier van den H. Gheest groeyt ende bloeyt ghelyck een Paradys des Heeren in alle Deughden: om in de welcke U.L. te helpen stichten ende met vreught te verlichten, sal myn kleyn VOGHELTJENU.L. dienstigh wesen. Ick ben noch in-dachtigh het Spreeck-woordt van mynen Meester als ick de Philosophie leerde, den weleken dickwils seyde, dat de Liefde tot den Sangh een teecken is van een Lieve Ziele, die meer als het soet accoort van het Musieck accordeert met Godt, ende haren Even naesten: Dit selve leert oock den
Scherpsinnighen Pater Comptonus Soc. JESUin syne Philosophie; ende het Ital[...]
Spreeck-woordt seght: Godt en bemindt hem niet die [...]y den Sangh oft het Musieck niet en doet beminnen. Daerom sullen
verstandighe Moeders ende Voesters dickwils singhen met de kleyne Kinderkens, om dat den Sangh soo goeden aerdt baert in die teere ende jonghe Zieltjens, en niet alleen in kleyn Kinders, maer oock in groote Persoonen sal ick U.L. betoonen, dat den Sangh van Godtvruchtighe Liedekens, dickwils verweckt veel soete beweginghen in de Ziele van den Mensch, ja oock grootelycks mede werckt tot de bekeeringhe van groote Sondaren. Ick neme den grooten Vader Augustinus tot Ghetuyghen, den welcken Lib. 9. Confess. Cap. 6. dese Ghetuyghenisse schryft van syn-selven: O Heere! hoe seer hebb' ick gheweent in uwe Liedekens ende Lof-sanghen, door die soet-luydende Stemmen van uwe H. Kercke krachtelyck beweeght zynde, die Stemmen be vloeyden in myn' ooren, en door die quam de waerheydt in myn hert', ende de ydelheydt vloôgh daer uyt, doen begonst myn
hert te branden in Godtvruchtighe beweginghen, myn tranen die vloeyden die mynen brandt voeyden ende besproeyden als water in de Smis: ende die soute traentjens smaeckten soo soet aen myn ghemoet. Hier-om siet-men dickwils dat veel Persoonen die hun gheheel tot Godt bekeeren, met een Godtvruchtigh Liedeken dat sy dichten, Adieu singhen aen de ydelheydt des Wereldts. Aen U.L. dan GODT MINNENDEZIELEN, die uyt liefde van den lieven J E S U S haet d[...] vuyl wereldts ghesangh, die verfoeyt allen boosen aenhangh van dat helsch Serpent, anders niet soeckende [...] U te vereenighen in Liefde met Godt uwen Schepper ende Saligh-maker. Aen U.L. draghe ick dit PARADYS-VOGHELTJENop, het en heeft gheen bedrieghelycke tonghe ofte stemme van dat boos ende loos Serpent, d[...] onse eerste Ouders door syn listigh vleyen in 't Paradys
heeft verleydt; maer 't is de Stemme van een Godt-minnende Ziele die U.L. sal leyden uyt dit aerts dal naer het Hemelsch Paradys daer-boven daer wy met de HH.
Engheltjens die soete ende Lieffelycke Paradys-Vogheltjens den Soeten ende Lieven JESUS eeuwelyck sullen loven met ten Musieck dat gheen oor ghehoort en heeft.
Dit wenschende aen my, ende U.L. al-te-samen, sal my teeckenen te wesen GODT-MINNENDE ZIELEN
V.L. seer gheaffect. Dienaer in den Heer, Fr. DANIEL BELLEMANS, Canonick Norbertien van Grimberghen.
Datum Grimbergae 6. Junii 1673.
Op den Lieffelycken paradys-vogel
ghemaeckt door den eerweerdighen heer Daniel Bellemans Canonick van de Wyt-vermaerde Abdye van Grimberghen.
Da Pater augurium, atque animis illabere nostrie EERVVEERDIGHEN HEER,
'k EN wil u Schriften niet blancketten, noch verlichten,
Men hanght den Veil-krans maer voor stichten VVyn, Dichten, Uw Pen die swiert heel hoogh, die haer, en u ver-eert:
Hoort nu al is sy kleyn, wat sy de grootste leert.
Die keurt d'aen-staende lot door Voghels, en haer vlieghen, Die siet de waerheydts-schyn de waerheydt gaen belieghen:
VVant soo den Voghel hadd 't peryckel in 't ghesicht, Den Voghel soud' hem-self dan wachten voor den schicht.
Maer uwen Paradys, en Hemel-aerdtschen Voghel,
En vreest noch Lym, noch Net, noch Boogh, noch Saet, noch Koghel:
Hy is vry van ghevaer, en naer syn vleugh voor-seydt, Hy leydt uyt d'aerdtsche dal ons recht ter Saligheydt.
O Ziel', volght desen streeck, en laet de VVereldt varen!
VVant als 't daer kalmte is, dan is 't daer noch vol baren.
De Liefde vlieght u voor, dat is d'oprechte baen, Ah! kost ick, ick nam stracks twee snelle Vleughels aen;
Eylaes, wat raedt voor u terwyl ghy moet verlanghen?
Gheluckigh soudt ghy zyn, kost ghy den Voghel vanghen, En stroyt dan, zyt ghy wys, wat sout op synen steert, Ghewis, al zyt ghy aerdts, dat ghy haest Hemels weert.
En schoon hier 't lichaem kruypt, den gheest sal hoogher stygen En boven 's VVereldts-damp een helder Son verkryghen;
En winnen 't Paradys, daer hy u henen leydt,
En lossen u van d'aerd', eer ghy van d'aerde scheydt.
O lief'lyck Paradys! och waer ick eens daer binnen!
Ghy ruckt myn hert uyt 't hert, myn sinnen uyt myn sinnen!
O lief'lyck Paradys! naer u myn herte spoeyt,
Daer oock by 's VVinters-tydt den lieven Somer bloeyt.
By u is alle goedt; en blydtschap sonder lyden;
En leven sonder doodt; en vrede sonder stryden;
En vreughden sonder pyn; en vrindtschap sonder gal;
En ryckdom sonder nydt; en glori' over-al.
Hoe langh' sal ick noch zyn hier by de aerdtsche Menschen!
Ah! moght ick heden gaen, daer ick ben met myn wenschen O Mensch die VVereldts zyt, en soo de VVereldt vryt, Als ghy hier blydtschap vindt, zyt ghy u blydtschap quyt!
A.POIRTERS.
Tot den selven.
DANIELVir desideriorum. Dan. 10. v. 11.
DANIELMan van begheerten. Dan. 10. v. 11.
HEt aenghenaem Gheklangh der soete MUSE-BELLEN,
(Waer-door gy uyt het hoogst' van Cyrrha, 't Werelts quellen Doet aen het Menschen hert' vergheten, en verweckt
Als Vleughels waer door 't hert' de Wereldts Netten breckt) Veroorsaeckt ider Ziel' haer wenschen, en haer lusten, 't Zy dat sy wilt in Godt door vreught, oft droefheydt rusten:
Is 't dat sy tot hem heeft begeerten door de vreught, Sy vindt in u Ghesangh, het ghen' haer meest verheught.
Is 't dat s' een rauw ghemoet door rauw, oft droevigh singhen Wilt tot de ooren Godts ten Hemel op-waerts dringhen,
Begheerten boven wensch, syn haer terstondt voldaen, Wanneêr sy maer een oogh wilt op uw' Dichten slaen.
Ghy dan die ider-eens begheerten gheeft in 't lesen, Die ick met recht noem een Begheertens-Man te wesen,
Gheeft myn' begheerten oock aen my, ick seggh', verghest, Dat op U MUSE-KONST' myn Penn' niet beters treft.
Door Fr. M. SCHRYNMAECKERS.
Ander.
PHOEBEswyght, treckt af de Snaren Van u over - doove Luyt,
Laet u Dichten henen varen Al u achtbaerheydt is uyt Siet ghy niet? de Sangh-Goddinnen
't Neghen talligh Maeghden-rot Eenen and'ren PHOEBUSminnen?
Met u houden sy den spot.
Vraeght ghy wie sy voor u stellen?
't Is den soeten BELLE-MAN, Die klinckt als een Silv're BELLE
Soo een-ieder tuyghen kan.
VVat is 't wonder mits syn' Dichten Hier ghebracht uyt 't Paradys Menigh swaer ghemoet verlichten?
Daer-om PHOEBEzyt ghy wys, Wilt syn konst-ryck hooft vercieren Met u DAPHNESPrys-Lauw'rieren.
Door den selven.
Approbatie.
DIt Boecksken ghe-intituleert den LIEFFELYCKENPARADYSVOGHEL, behelsende verscheyde Gheestelycke Liedekens van de GODDELYCKELIEFDE, &c. als [...] ander Boecksken ghenaemt HETCYTHERKEN VANJESUS spelende sestigh nieuwe Liedekens op het groot J[...] van het H. SACRAMENT VANMIRAKELtot Brussel, [...] beyde ghecomponeert door den Eerw. Heere DANIELBELLIEMANSCanonick Norbertien van Grimberghen, niet in [...] contrarie aen het waerachtigh Roomsch Catholyck Gheloof [...]ligie, ende goede zeden, sullen tot vermaeck van de G[...]nende Zielen, seer profytelyck in Druck moghen uyt-ghe[...] worden. Datum Brux. die 2. Junii 1671.
MATTH. MIDDEGAELS, Decanus infig[...]
DD. Michaëlis & Gudulae, Archip[...]
Judex Synodalis, Lib. Censor.
Den lieffelycken paradys-voghel, Synen Sangh beginnende op de Gheboorte Christi.
Liefde tot Jesus.
Stemme: Courante Monsieur. (oft) Comtesse vos beaux yeux.
DEn Schepper van den Mensch Wordt Mensch naer onsen wensch,
Op hoy, en stroy daer light den Godt van al, 't Verloren Schaepken soeckt hy in den Stal, Den stercksten Samson wiëns macht
De poort der hellen en de doodt verkracht,
Die windt en bindt een teere Maghets handt Op haren schoot in eenen lynen bandt.
2.
't Vier dat ons hert verwermt Light hier van kouw en kermt,
Die 't al bekleedt die light hier naeckt en bloodt, Het Levend'-Broodt dat lydt hier honghers-noodt,
Gheheel het Aerdt-ryck komt hem toe Die hier in 't Stalleken lydt aremoë:
De blydtschap die de Enghelen verblydt Light hier van droefheydt in de Kribb' en kryt.
3.
Het Volck van Israël Verseyndt EMANUEL.
Den Heer' en Schepper van het Aerdtsche-dal Is ghelogeert in eenen armen Stal,
Uw' Kribb' ô JESU is te hert,
Sy is ghemaeckt van al te rouwen bert, Verlaet den Stal, en al-te-mael syn smert', En maeckt uw' Kribb' ô JESU in myn hert'.
Minne-suchtjen Tot den Nieuvv'-gheboren Godt der Liefde.
Stemme: Sommes nous pas bien heureux, &c.
O Kleyn Kindt, ô grooten Heer', Ey en wilt my niet meer vraghen Oft ick tot U liefde draghe,
Want myn tongh' en spreckt niet meer, Maer ontsluyt myn hert' van binnen, Leest de antwoort die daer staet, Siet in 't hert' hoe 't vier der minnen,
Aen myn hert' ter herten gaet.
2.
Ick bemin U meer als my, Meerder als myn hert' en sinnen, Ach! kost ick u meer beminnen
Als des Hemels Borghery, JESUhadd' ick soo veel herten
Als ghy in deês Kribb' alhier
Voor my pynen lydt en smerten, 'k Ded'se branden in uw Vier.
3.
Ick en heb maer een klyn hert' Om U grooten Heer' te minnen, Dat uyt heel myn hert' en sinnen
Aen U op-gedraghen wert, Is 't dat iemandt in syn Koffer
Heeft iet beters, dat hy 't geeft, 't Hert dat ick aen JESUSoffer
Is het best dat in my leeft.
Liefde van Godt tot den Mensch.
Stemme: Echo wil ick terghen.
SIet den goeden Herder Acht syn Schaepken weêrder
Als syn Hemels Hof, Hy daelt neer in 't stof,
Hy kreyt hier, Hy schreyt hier, Hy light hier in doecken
In een arm spelonck Om het Schaep te soecken
Dat verloren gonck.
2.
d'Hemelsche ghenuchten Ligghen hier en suchten,
Sal dan 't tranen-dal Maken bly gheschal?
Godt sucht hier, Godt ducht hier,
Kan soo soeten reghen En den traenen douw Uw' hert niet beweghen Tot een goet berouw?
3.
Komt met 't Duyf ken weenen In de holle steenen
Van den armen stal Sucht in 't tranen-dal,
Syn tranen Vermanen Ons om te beschreyen
Al ons ydelheydt, Die den Heer doet leyen
Al die bitterheydt.
Ander.
Stemme: Aensiet hoe Jesus schreyt.
JErusalemsche Jeught
Schept moedt, schept vreugt en deught Terwyl ons is gheboren
Een Kindt een Hemels Kindt Waer in de ziele vindt Dat eertydts was verloren.
2.
Het was den droefsten stondt Als 't Goddelyck verbondt Door Adam wirdt gheschonden,
Het was den blydtsten dagh Die oyt de Wereldt sagh Als Christus wirdt ghesonden.
3.
Den Heer die 't al verwermt Light hier van koud' en kermt O Mensch wilt Godt ontfermen
De Liefde light hier naeckt Naer uwe Liefd' en snaeckt Verwermt haer in uw' ermen.
4.
Doet Os en Esel naer En aessemt over haer, Laet Godt uw' Liefde winnen
Die u den adem gaf, Die moet ghy tot het graf, En lesten adem minnen.
5.
Die als hy is een Kindt Dit Hemels Kindt bemindt Uyt heel syn hert en sinnen,
Die ziel is 't die volhert Wanneêr sy ouder wert In JESUMte beminnen.
Peys, en vrede.
Stemme: Echo wil ick terghen, &c.
GOdt woont by de menschen, Alles gaet naer wenschen, 't Lam weydt by den Leeuw, 't Is een gulden eeuw,
Den Vrede Wordt heden
Aen den mensch verkondight In het Kribbeken,
Door een teer onmondigh En soet Kindeken.
2.
Siet den Prins van Vrede Brenght den Vrede mede Uyt syn Hemel-ryck Op het Aerde-ryck,
Die reyne Fonteyne, Die schoon klaer riviere
Komt naer onsen ey sch Naer 't dorr' Landt toe swieren
Uyt het Paradys.
3.
Noë komt ghetreden Met d'Olyf van vrede
Uyt de Arck met spoedt Naer den water-vloedt,
't Schoon weder Komt weder Uyt de Maeght MARIA
Uyt die suyver Arck Komdy ô Messia
Troosten d'Hey l'ghe Karck.
Ander.
Stemme: Cloris est bell', mais Philis est plus douce. (oft) Godt hongh aen 't Kruys.
VAn daegh ô mensch komt u verlossingh nader, De Maghet baert den Soon van Godt den Vader, Den nacht die daeght’ De Son is in de Maeght
Ghelyck de Son brenght voorts syn gulde stralen, Met sulcken eer’ Baert sy den Heer,
Die om ons Saligheydt komt neder-dalen, Sy wordt bly Moeder en blyft Maeght, O suyver Maeght hoe hebdy Godt behaeght.
2.
Ghy baert een Kindt uyt duysent uyt-verkoren, Noyt schoonder Mensch en is van Vrouw gheboren,
Noyt soeter Kindt’ Heeft Moeders hert bemindt O liefste Kindt, ô lieffelycke Moeder,
O lieve Maeght’ Die JESUMdraeght, O lieven Heer, ô lieffelycken Broeder,
Soo lieve Moeder en lief Kindt
Is 't soetste dingh dat m'op-der aerden vindt.
3.
O saligh Kindt, ô Hemelschen Messia, Ghy siet ghy lacht soo soetjens op MARIA,
Dat uw ghesicht’ Haer hert van smert verlicht.
O Schilder die de liefde wilt uyt-belden, Dat uw Pinceel’ Op een Panneel,
Deês alder-minnelyckste Moeder stelde, En haer lief Kindeken daer by Ghy hadt de alder-soetste Schildery.
4.
Die Schildery moet in myn hert verbeldt zyn En niet alleen op uw Panneel ghestelt zyn;
O JESUKEN’ Komt in myn herteken, MARIAwildy JESUMniet quitteren,
Komt alle-bey’ En woont in my, Komt in myn hert logeren en regneren,
Komt met uw Kindt, ey komt met hem,
Maeckt van myn hert een kleyn nieuw Bethlehem.
Ander.
Stemme: Philis myn tweede Ziel'.
WOordt is gheworden Vleesch’ O Sondaer laet uw' vrees, Een soete vriendelycke Kinder-stem
Roept u naer 't Stalleken van Bethlehem,
Gheen Donder, Blixem, oft Trompet Verandert hier de Goddelycke wet,
Den Enghel singht de Menschen Peys en Vred', De Liefde Godts brenght den Olyf-tack med'.
2.
Het Kindt light hier en weent’ Om u in 't quaet versteent, Ey laet togh diën Goddelycken Douw
Uw hert' beweghen tot een goedt berouw;
Gheheel den Hemel is verblydt
Wanneêr ghy om u sonden droevigh schreyt, Den jonghen nieuw-gheboren Pellicaen
Schenckt u syn Bloedt, schenckt ghy hem eenen traen.
3.
Dry Koninghen van verr'’ gheroepen door een Sterr', Doen Godt hun offerande al-te-gaêr,
Volght ghy de Sterr' van uwen roep wel naer, En gheeft aen Godt dat hy u vraeght, Een droevigh hert' dat is 't dat hem behaeght, Heer neemt myn hert' het best dat in my leeft Die beter heeft, dat hy u beter gheeft.
4.
Den Honigh-soeten Naem’ Van JESUSis bequaem Om 't Woordt te wesen van een kloeck Soldaet Die voor 't Gheloof van JESUSstryden gaet,
O Heer al zyt ghy teer en kleyn, Ghy zyt den alder-vroômsten Capiteyn, Ick bidd' u door uw eerst vergoten Bloedt, Schryft uwen soeten Naem in myn ghemoedt.
5.
Lam Godts ghy zyt ghedaelt’ Om my die was verdwaelt, O goeden Heer', en Herder van ons al,
Ghy komt uw Schaepken soecken in den Stal, Ghy thoont door uw' Bermhertigheydt Dat ghy voor-waer den Goeden Herder zyt;
O Goeden Herder ick ken uwe stem, Leydt my naer 't Stalleken van Bethlehem.
Kinder-liefde tot het Nieuw-geboren Kindeken Jesus.
Stemme: O Herders al soetjens al sonder ghetier.
O JESU, ô nieuwen gheboren Bruydegom, Ick heet u willekom,
Ghy wordt mensch voor den mensch Verr' boven hop' en wensch,
O grooten Godt van al’ Ghy light hier in den Stal, Uw' Kribb' van bert, ô JESUis te hert, O JESUmaeckt uw' Kribbe van myn hert,
2.
O JESUghy steeckt hier naer my u armkens uyt Als Bruygom naer uw' Bruydt,
Ghy maeckt my vry en bly Als ghy wordt mensch voor my,
Gy blaeckt, gy haeckt en snaeckt, Naer die gy hebt gemaeckt.
Wie souw ghelooven dat m'in dat kleyn Kindt, In dat kleyn hert soo groote liefde vindt.
3.
U kaeckskens die blosen soo lieffelyck altoos, Ja schoonder als de Roos,
De Bloemen van den Mey En hebben daer niet by,
Gheen Amber rieckt soo soet’ Als uwen Aessem doet, Uw' tanden zyn soo wit als Peirels zyn,
Uw' Hair is als een suyver Wol soo reyn.
4.
Uw' ooghskens die lacchen soo vrindelyck op my En maecken my soo bly,
Dat ick van liefde sterf Soo ick die ooghskens derf,
Elck straeltjen van dat licht’ Is eenen minne schicht, Elck ooghen-blicksken dat myn ziel belonckt Maeckt dat myn ziel in uwe liefde vonckt.
5.
Uw' aessemken JESUô soetste Kindeken Is als een windeken,
Die in u teer ghemoet, Die lieve vlammen voedt,
O soetste JESUKEN’ Ontsteeckt myn herteken, O JESUKENô suyver Lammeken,
Seyndt in myn hertjen een kleyn vlammeken.
6.
O JESU, ô schoonste, ô soetste Kindeken O liefste Vriendeken,
Ghy zyt het soetste Kindt Het welck myn hert bemindt,
Ick haeck ick snaeck ick vlam’ Naer u onnoosel Lam, O JESUKEN, ô soetste Kindeken,
'k Hebb' u soo lief aen myn kleyn herteken.
Van de besnydenisse Christi.
Stemme: Echo wilick terghen.
JESUS wort besneden In syn teere leden
In syn roode wondt Maeckt hy ons verbondt, Wy hooren
De Chooren Van de Enghels finghen
Vrede zy den mensch'
Jesus den Godt der Liefde, klopt voor de deur van 't hert'.
Stemme: Cloris est bell', mais Philis est plus douce.
(oft) Godt hongh aen 't Kruys.
DEn nacht komt aen, den vaeck noodt ons tot slapen, Myn liefde waeckt, s'en wilt gheen rust gaen rapen;
Eer sy die vindt’ In 't hert van die sy mindt, Myn Tortel-duyf, myn Suster, myn Vrindinne,
Myn lieve Bruydt’ Siet togh eens uyt;
'k Staen voor uw deur, laet uwen Bruygom binnen, 'k Staen naeckt en wacht voor uwe deur, Doet open ziel en komt een weynigh veur.
2.
Dat ghy maer eens hadt door een spleet ghekeken, Ghy hadt myn hair met druppelen sien leken,
Den dauw die vloeyt’ Die heeft myn hooft besproeyt Maer al doet my den nacht van druppels vloeyen,
Nochtans den vloet’ Is meer van 't goet, Daer ick soo milt uw' ziel med' kom' besproeyen,
Doet open dan, en laet my in,
De liefde biedt en weest niet stuer van sin.
3.
O ziel soo haest als g'hoort de Velen quelen, Als m'een Albade voor u deur komt spelen,
Hoordy terstondt’ Met open oogh en mondt, Ghy komt stracks uyt u Ledikant ghekropen,
Op diën sangh’ Op dat gheklangh Doet ghy terstondt u deur en venster open,
Maer ghy zyt al te traegh en trots,
Dat g'op soud' staen als g'hoort de liefde Godts.
4.
De rust nochtans daer ghy zyt in gheleghen, Hebt ghy door mynen arebeydt verkreghen,
Myn Kribb' en Kruys’ Brocht u die rust in huys, Voor my en was gheen plaets in d'Herreberghe,
Ick lagh in Hoy’ Ick sliep in Stroy,
'k Stirf naeckt aen 't Kruys op den Calvari'-berghs,
'k En hebb' niet daer myn hooft op rust, Daer ghy soo sachtjens rust naer uwen lust.
5.
De Tortel-duyf weet haren nest te vinden
Daer sy haer Jonghskens in wat Hoy gaet winden, Het Musken heeft’ Een nestjen daer 't in leeft, Het Aerd'ryck gheeft syn hollen aen de Vossen,
En ghy myn Bruydt’ Sluyt ghy my uyt,
Hebt ghy gheen plaets' voor die u komt verlossen?
'k En kom hier met gheen Blixem-vier, 'k Brengh u de Saligheydt en 't leven hier.
6.
O ziel dat ick wou in Palleysen woonen, Dat ick wou sitten op ivoore Throonen,
'k Sou daer haest zyn’ Want heel de aerd' is myn, Maer dat ô ziel en zyn gheensins myn wenschen,
Myn vreught, myn rust’ En myn wellust, Is wesen by de Kinderen des menschen,
'k Vraegh u kleyn hert 'k en vraegh niet meer, En sluyt ghy dat voor sulcken grooten Heer?
7.
En weet ghy niet hoe groot dat is myn Wapen?
Ick ben den Heer die 't alles hebb' gheschapen, Het Blixem-vier’ Is onder myn bestier,
Nochtans ick wordt tot goetheydt meer ghedreven, Myn soete min’ Die leeft daer in,
Dat ick den dooden sondaer doen her-leven, Myn gramschap is terstont ghedaen Als hy my op-draeght eenen droeven traen.
8
Ghy moest ô ziel van selfs naer my verlanghen, Met open hert en armen my ontfanghen,
O myn Vrindin’ Laet ghy my noch niet in
'k Gaen met den Boom van 't Kruys u deur in loopen, Ick breeck in huys’ Met 't heyligh Kruys,
'k Wil met myn Bloet u weder-liefde koopen.
Myn Kruys en kruyst myn ziel soo niet Als ghy ô ziel die my gheen liefd' en biet.
9.
O silv're Maen, hout staen u snelle Peerden, Ghetuyght dat sy my niet en wilt aen-veerden,
Ghetuyght dat sy’ Ondanckbaer is aen my, O Maen ghy hebt d'heel Wereldt nu door-wandelt,
Hebt ghy ghesien’ By al die Liên
Een hert, dat herter met myn goetheydt handelt?
Ick plant myn Kruys hier voor u huys, Op dat ghy morghen siet wie ghy verstiet.
Jesus wilt van ons bemindt zyn.
Stemme: 'k Hebb' menigh' Pint en Kan, &c.
EY lieven JESUS ey, Waerom ghebiedy my, Dat ick u sou beminnen,
Wildy ô lieven Godt Door 't lieffelyck ghebodt, Myn hert en liefde winnen?
Waerom dreyghdy de hel Aen die u niet en mint?
Neemt wegh dit strengh bevel, Dat tot geen min en dint. Bis.
2.
De liefde van het goet Die doet uyt ons ghemoe De vrees van 't quaet vertrecken?
Uw' liefden is soo soet Sy kan myn teer ghemoet Tot min ghenoegh verwecken.
Ghy zyt soo minnelyck, Soo schoon, soo ryc, en goet, Dat u een-ieghelyck
Van self beminnen moet.
3.
Gheheel het Aerde-ryck, En dat schoon Hemel-ryck Hebt ghy van niet gheschapen;
Ghesteenten, Silver, Gout, En Perels menigh-fout Die w'uyt de schelpen rapen,
Die stellen my ten thoon Hoe machtigh, milt, en goet, Hoe ryck, hoe eêl, en schoon
Den Schepper wesen moet.
4.
Komt hier ô gierigh Mensch Die uwen hooghsten wensch Stelt op het Goet des Wereldts, Ghy die door-kruyst de Zee, En soeckt met pyn, en weê Gout, Silver ende Perels,
Maeckt dat g'u hooghste Go Daer g'allen goet in vind Uyt 't mergh van uw gemoe
En heel u hert bemindt.
5.
Den Brack loopt op den geur En volght den Haes op 't spet En tracht den Haes te vanghen
Den geur van uwe min Doet heel myn hert en sin.
Naer u ô Heer verlanghen, Ghy zyt soo minnelyck, Uw' liefde dringht my Op dat ick vierighlyck
Naer u soud' jaghen gaen.
Dat wy haer sonden minnen, Nochtans wanneêr sy daelt, En 't Aerde-ryck bestraelt Treckt sy ons hert en sinnen:
O Heer wat is 't van-nood' Dat g'ons u liefd' in-plant, Het vier steeckt in het Strood'
Het gaet van selfs in brandt.
7.
O JESUwilde ghy De Wereldts alle-by In liefde doen verslenschen?
Thoont u soo minnelyck, Soo soet, en vriendelyck Als ghy zyt, aen de menschen,
Want die u niet en mindt, Die u gheen liefd' en biedt Is t'eenemael verblindt,
En hy en kent u niet. Bis.
Gheestelycken mey-boom.
Den Mensch is 't best' van all' versindt Die kleyn den Grooten GODTbemindt.
Stemme: Nuit agreable. (oft) Mon coeur soûpire.
DE soete tyden Van den koelen Mey Die ons verblyden
Komen ons nu by,
Den Mey van Deughden, En van Heyligheydt Brenght voordts de vreughden
Van ons Saligheydt.
2.
Den silv'ren reghen Van den koelen Mey Brenghr meerder zeghen
Aen een dorre Wey:
De trane-plassen Van den jonghen tydt Doen beter wassen
't Graen van Saligheydt.
3.
De Sonne - stralen Die met bly ghelaet Op 't Aerdt-ryck dalen In den daghe-raet, Zyn aen-ghenamer
Aen het jeughdigh Kruyt, En veel bequamer
Op dat 't Graen uyt-spruyt.
4.
Waer schenckt m'aen iemand Een verslenschte Blom, Een Blom die niemandt
En is willekom, Sal ick Godt gheven
Een verslenschte jeught, Een oudt kout leven
Dat niet meer en deught.
5.
Gheen drooghe Beenen Gheeft-men aen den Hondt, Sal ick dan eenen
Uyt-ghedrooghden grondt,
6.
Sal ick bewaren Voor Godts Majesteyt De dorre jaren
Van den ouden tydt?
Hoe sou 't behaghen Aen den Bruydegom Hem op te-draghen
Semels sonder Blom!
7.
Eer 't Lyf om stucken Is van ouderdom, Eer ick op Krucken
Huppel om end' om, Wil ick beginnen
In myn jonghe jeught Godt te beminnen
Met de schoone deught.
8.
Sullen ruienen Godt zyn toe-ghewyt, Sal ick Godt dienen
In den ouden tydt?
'k Wil Godt toe-wyden Een nieuw' Kerck en Huys, Myn jonghe tyden
Gheven aen syn Kruys.
9.
'k Wil my ô Heere Mynen Bruydegom Van 's morghens keeren
Met de Sonne-blom, Ick wil u jonnen
Mynen jonghen tydt, O klare Sonne
Van Rechtveerdigheydt.
10.
Ick wil 't rys booghen
Ick wil gaen planten
Van jonghs voor myn Huys Den seer playsanten
Mey-boom van het Kruys.
De Liefde van den soeten Heer'’ Behaeght altyt al-evenseer.
Stemme: Des nachts als 't niemandt siet.
DIt heeft de broose min Der loose wereldt in, Dat s'u terstondt verdriet Soo ghy haer langh gheniet, Het kortsten deel van 't jaer
Is d'aenghename Lent, De Lent is lief en raer
Om dat zy haestigh endt.
2.
Thoont my een weldigh Man Die uyt een volle Kan,
Ghedurigh Nectar drinckt, Die fingt, en springt dat klinckt, Soo thoon ick u een Swyn
Dat met den vollen balgh Van diën soeten Wyn
Ghedurigh steeckt de walgh,
3.
't Melodieus Musieck Maeckt ons melancolieck,
Wanneer men diën sangh Wilt hooren daghen langh, Als 't Muysken eet' te veel,
Braeckt sy de spys weer uyt, Dan smaeckt haer 't soetste Meel
Als Gal en Ratte-cruyt.
4.
Te groote soetigheydt En te veel vettigheydt,
Veroorsaeckt bitter Gal, Het soet verleet ons al, Te langhe vrolyckheydt
Verdriet haest aen 't ghemoet, De vreught die ons verblydt
Moet wesen kort en goet.
5.
Maer JESUSsoete min Verheught ons hert en sin,
Uw' liefde lieven Heer Verblydt ons meer en meer, Ja hoe ick meerder smaeck
Uw' lieve soetigheydt, Hoe ick my meer vermaeck
Hoe ghy my meer verblydt.
6.
Dit weten al-te-mael Die in des Hemels-Sael,
Die in des Hemels Plyn In vreught verdroncken zyn, De Beecke van wellust
Die de Stadt Godts verblydt, Baert altydt nieuwen lust
En nieuwe vrolyckheydt.
De Goddelycke Liefde is den Enghel Bewaerder van de Suyverheydt.
Stemme: Ballet van Momus. (oft) O Hemel wat soeterendagh.
SWicht Venus, swicht Cupido, swicht, Swicht dertel Wicht met uwen schicht,
Het Hert' daer den Pyl van JESUS in steckt Is hert voor den Pyl die Cupido treckt,
JESUS vermant’ Cupido 's brandt Als hy van binnen’ In hert' en sinnen,
En in ons in-gewant’ Stockt synen brandt,
2.
Alexius scheen door de Trouw Te nemen een' edele Vrouw
't Musieck, ende Bruyloft wordt stracks ghedaen, Het danssen, en springen quam aen-gegaen,
Venus was bly’ Cupido sey
Tot syn' Minionnen’ Hy is verwonnen
Syn gemoet valt te licht’ Voor mynen schicht.
3.
Maer d'Hemelsche Liefde die quam, En bluschten d'onsuyvere vlam, Ter-wyl dat Alexius danst met syn' Bruydt Springht hy van achter ter Kameren uyt,
In het Genucht’ Neemt hy de vlucht, Soo het beliefde’ d'Hemelsche Liefde
Die met haer Vleughels dint’ Die sy bemint.
4.
Daer naer keert Alexius weêr, Hy slaet in syn Vaders-Huys neêr, Hy woont daer onder den Trap on-bekent, Syn Bruydt die is daer gedurigh ontrent
Die al den dagh’ Ded' haer beklagh;
Maer hy verachten’ Allen haer klachten Als hy daer on-bekent’ Bleef tot den endt.
5.
Siet Cupido sit nu en cryt
Om 't wonder affront dat hy lydt, Hy riep eerst Victori' eer dat hy won, Nu sou hy wel bidden om syn' Pardon,
Maer men geeft hier’ Noyt geen Quartier, 't Vleesch dat moet sterven’ Ende bederven,
J E S U S die 't Vleesch verwint’ Die wordt bemint.
Adieu des wereldts.
Stemme: Helas! je suis abandonné.
OValsche Wereldt vol bedrogh,
O Dul-huys vol van sinne-loose Geesten, O Zee vol droevighe tempeesten,
O borsten vol van soet fenynigh sogh, Die u bemindt die is wel blindt,
Want ghy verslindt die tot u is ghesint, Gelyck een Meiremin met schoon te singen
Lockt g'hem soetjens aen, Om in de Zee te springhen
Daer hy moet vergaen.
2.
Die ghy om-helst brenght ghy om-hals, Al streelende wilt ghy den mensch bedrighen Ghelyck een Spinne-cop de Vlighen,
Ghy lieght en ghy bedriegt den mensch in als Van buyten hebt ghy Bloemen aen,
Van binnen vindt-men scherpe Dorens staen, Van buyten Suycker ende Honigh-graten,
Blyschap en ghenucht, Van binnen Gal met vaten
Ende sucht op sucht.
3.
Waer is de wulpsche Jesabel,
En is dat wereldts Kindt niet met veel wonden Verslonden van haer eyghen Honden?
De wereldt speelt op 't lesten Kattjens-spel;
Als Amon naer een Bruyloft gongh
Ghebeurden 't dat m'hem aen een Galghe hongh, Den jonghen Amon in 't best van syn leven,
Heeft oock synen gheest Door eenen steeck ghegheven
Op een Bruyloft - feest.
4.
O Wereldt eer ick oock soo vaer, Ben ick van sin u nu uyt al myn sinnen Te haten, en Godt te beminnen:
'k Verlaet u, en ick volgh Heer JESUMnaer, Want die de straet van 't Kruys in slaet En van des wereldts Dool-hof dolen gaet,
En doolt niet, maer hy wandelt in de claerheydt Van de rechte baen,
Waer-langhs hy in der waerheydt Naer Godts Ryck sal gaen.
Adieu des wereldts.
Stemme: Aensiet hoe Jesus schreyt.
WAerom stryt Aerd' en Stof Om ydel eer en lof
Die met den windt gaet vliegen?
Waerom betrouwen wy Op 's wereldts hoveerdy Die ons eens sal bedriegen?
2.
Des wereldts eer en lof Syn Letters in het Stof, Oft in het Ys gheschreven,
Die sich op 't Ys betrouwt En daer syn Huys op bouwt Die sal sich haest begheven.
3.
Wat is den aertschen sch[...]
Als een broos aerden vat
Dat licht gheraeckt tot scherven, Wat baet den overvloedt, Wat goedt doet ons het goedt Als wy-lie qualyck sterven.
4.
Den wysen Salomon, Den schoonen Absolon, Zyn van de doodt verbeten,
Hoe menigh' Prins, en Vorst, Hoe menigh' Edel' Borst Is van de Wormen gheten.
5.
De Doodt en siet noyt niet Oft ghy haer soet besiet, Sy sal u eens vermooren,
Spreckt als een Advocaet 't En is maer Kinder-praet, De Doodt en heeft gheen ooren.
6.
Al zyn uw' schatten groot g' En sult gheensins de Doodt Met Ghelt, oft Goet om-koopen,
Loopt als een Hert soo snel g'En sult al-even-wel Haer pylen niet ont-loopen.
7.
Den Rycken Vreck die hier Gheleeft heeft in playsier Light nu in d'Hel begraven,
Daer wordt hem af gheseydt, Een druppel nattigheydt, Om synen dorst te laven.
8.
O Mensch! ô Wormen-aes Waerom zyt ghy soo dwaes?
Waerom wordt ghy verheven?
Verlaet uw' hoverdy,
Hoe kort is 's Menschen leven?
Op eenen ooghen-blick Kan hy den lesten snick Van synen adem gheven.
10.
Peyst dan eens op 't torment Dat nimmermeer en ent, Plant dat in uw' memori',
Peyst wat dat is te zyn, Oft eeuwigh in de pyn, Oft eeuwigh in de Glori'.
Een Beggyntjen haer-selven uyt liefde opdraghende aen haren Hemelschen Bruydegom
Stemme: Courante la Reyne.
DEn Heer' zy lof, en eer'
Die van d'onkuysche Vryers Vleyers, en Verleyers,
De Wittigheydt Altydt bewaert heeft van myn
Suyverheydt,
Sy waer al over langh vergae[...]
Hadd' ghy ô JESUdie niet by- ghestaen,
Maer door uw' Handen Zyn Venus banden
Al-te-mael ontdaen.
2.
Ach! wat een soet Mottet Sal 't Vogheltjen gaen singhen Als het komt t'ontspringhen
Den Wey-mans Net
Daer d'arme Beest by-naer was in verplet, Soo loof ick JESUMmet jolyt
Die my van Venus Netten heeft bevrydt, Die in syn' Wonden
Hiel on - gheschonden My ne Reynigheydt.
3.
O Witten Bruydegom Die heden in 't Beggyn Hof
Dat net ende reyn Hof De leli'-Blom Verplant van mynen reynen
Maghedom:
Ick bidd' u dat gy die besproeyt Door 't dierbaer Bloet dat uyt uw'
Wonden vloeyt, Dat sy met vreughden In alle Deughden
Jeugdig groeyt en bloeyt
Een Beggyntjen verlost uyt de slaverny van het Wereldts-Egypten, ende ghekomen in 't Landt van Beloften, ofte in den Hof van S. Begga.
Stemme: La Pastorelle.
ALs Moyses uyt de slaverny Van 't boos Egypten vry en bly,
Naer 't Landt toe van Beloften gongh, Ontsprongh syn tongh, en songh, en clongh.
2.
Hy heeft den Heer' in vrolyckheydt Met een nieuw Liedt ghebenedydt,
Die hem door syn' bermhertigheydt Hadd' uyt de slaverny gheleydt.
3.
Soo prys ick Godt met Lof en Sanck Die my ghemaeckt heeft vry en vranck,
En uyt des Wereldts ydelheydt, Naer 't Hof van Begga heeft gheleydt.
4.
Als 't Vogheltjen dat was verstrickt, Syn banden weer heeft los ghepickt,
Dan maeckt het wonder soet ghetier, Het looft den Heer op syn manier.
5.
Wanneer de Duyf den Valck ont-snapt, Daer sy by-naer van wirdt gheknapt,
Dan gaen haer vleughels met ghedruys, Dan keert sy met triomph naer huys.
6.
Het Visken selver thoont vermaeck Als 't uyt-ghespoghen heeft den haeck,
Het roert syn steertjen noch soo bly, Om dat het weêr is los en vry.
7.
Ick ben uyt s' Wereldts Net gheraeckt, Godt heeft myn banden los ghemaeckt,
En sal ick dan dit weldaet niet Erkennen met een danckbaer Liet?
8.
Ah! dat ick soo veel tonghen hadt, Als in de Zee zyn druppels Nat,
En Sterren in het Firmament, Ick sou Godt loven sonder endt.
9.
Maer soo myn wenschen valt te licht En dat ick blyf aen u verplicht,
Soo schenck ick aen uw' Majesteyt, Myn Lyf en Ziel eens voor altydt.
10.
Ick bidd' u Heer siet my togh aen Wilt op myn Gift' uw' Ooghen slaen,
En thoonen hoe dat u behaeght, Een suyver hert een suyver Maeght.
11.
Ick wil u Heer met Lof en Sangh, Bedancken al myn leven langh:
Maer hoe sal ick op korten tydt U loven soo ghy weerdigh zyt?
12.
Laet my dan op een soeter wys, Hier naer in 't Hemels-Paradys,
Met d'al-der-meeste danckbaerheydt, U loven in-der eeuwigheydt.
Fabel van Stroyken ende Koltjen-vier. Toe-ghe-eyghent aen een Nonneken.
Stemme: Sommes nous pas bien-heureux?
STroyken ende Koltjen-vier Gingen wandelen te-samen, En sy kouten, en sy namen
Met malkander' groot playsier, Koltjen-vier seyd'tegen Stroyken U Geselschap doet my deught,
Als ick by u ben myn Proyken
Springht myn hertjen op van vreught.
2.
Ick die altydt lagh in schouw, Ick die alty dt t'huys moest blyven Ick magh nu genucht bedryven,
Ick magh wandelen gaen nouw, Ick die dickwils wordt ghesteken
In Jennokens Lolle-pot
Magh nu uyt-gaen, magh nu spreken, 'k Ben nu uyt-geraeckt uyt 't slot.
3.
Stroyken seyd' tot Koltjen-vier G'hebt myn stroyen hert' onstekẽ Door uw soet en aerdigh spreken,
Uwe spraeck is vol playsier, Ghy zyt sulck'-een soete Fieltjen
Soo vol van bevalligheydt, 'k Sweir u by myn stroye Zieltjen
Dat ghy zyt myn vrolyckheydt.
4.
Ick arm Stroyken die altydt Decken moet de Boere-schueren, En 't quaedt weder moet besueren
Magh nu zyn met u verblydt, Die van Peerden ende Koeyen
Vuyl gemaeckt wirt in den stal, Magh met u in welden vloeyen,
Ende maken bly gheschal.
5.
Koltjen vier sey 'k ben soo bly Dat ghy komt myn liefde voeyen, Dat gy my nen brant doet gloeyen
Ende liefde draeght tot my My dunckt dat wy met ons byen
Soo vast zyn ghepaert aen een, Dat ons niemandt en kan schyen
Als de bitter doodt alleen.
6
't Is gebeurt op 't selve pas Als sy soo fray kouten samen Dat s'aen een Rivierken quamen
Daer geen Brugsken op en was;
Maer ons Stroyken seyd' coragi' En zyt daer-om in gheen pyn, Ick sal maken de passagi',
Ick sal self het Brughsken zyn.
7.
Stroyken gingh hem voor een Bruggh' Over het Rivierken legghen,
't Scheen aen Koltjen-vier te segghen Gaet nu over mynen Ruggh', Siet eens wat een goede Stroyken
Dat 't al over hem laet gaen, Koltjen-vier geluckigh Proyken,
Hoe staet u dat Stroyken aen.
8.
Koltjen-vier was seer playsant, Koltjen quam met groote schrede Op de Stroeyen-Brugg' getrede,
Maer het Stroyke ging in brant, Koltjen-vier en Stroyken vielen
In het midden der Rivier, Soo verdroncken deês twee zielen
Stroyken ende Koltjen-vier.
9
Joncker Vier, en Jouffrou Stroy
Met een droncksken, met een spronghsken, Met een loncksken, met een voncksken
Steken haest den brant in 't hoy, Al is 't dat de Dochters schynen Noch soo schoó, en noch soo moy Hunne liefde sal verdwynen
Om dat alle vleesch is hoy.
10.
's Werelts liefd' is hoy en stroy Die veel van de Wereldt houwen, Die op 's werelts vreugt betrouwé Die betrouwen 't vier in 't hoy, Daerom is de Bruydt te prysen
Die haer hert bewaert in 't slot, En op niemandt en wilt peysen
Als alleen op haren GODT.
Adieu van de wereldt.
Stemme: Courante la Reyne.
FRANCISCEPatriarch
Der Minder-broeders Orden, Ey laet my worden
Een van 't ghetal
Van uwe Broeders in dit Tranendal, Ick bidd'u met ootmoedigheyt Laet my Godt dienen in uw slecht Habyt;
Helpt my myn leven Ten dinst begheven
Van Godts Majesteyt.
2.
Des Wereldts ydelheydt, En alle aertsche saken Wil ick versaken
Om u altydt
O Heer te dienen in verworpentheydt, O Goddelycke Majesteyt,
Die aen het Kruys met groot'
Ootmoedigheydt Hebt willen sterven Om te verwerven
Onse Saligheydt.
3.
'k Gaen myn Professie doen In deês verworpen Kleêren Tot uwer eeren,
O grooten Godt
Die in een sots-kleedt wirdt voor my bespot, Ick ben met Christi naem ghenaemt, Ick wil dan oock met Christo zyn beschaemt,
Myns herten wenschen Zyn van de menschen
Hier te zyn gheblaemt.
4.
De baen daer wy langhs gaen Naer s'Hemels hooghe Salen Is neder-dalen
Naer 't leeghste diep
Van onsen niet daer Godt ons ziel uyt-schiep, Een Ziel die wandelt in het dal
En weet van sware vallen niet met-al, Maer die sich verghen
Te gaen langhs Berghen Wachten swaren val.
5.
Den stoel daer Lucifer Om syn verwaent vermeten Wirdt uyt-ghesmeten,
Is nu den Throon
Van u Francisce in des Hemels Woon, Ghy zyt om u ootmoedigheyt
Van Godt verheven tot deês weerdigheydt, Die sich verachten
Staen te verwachten Sulck'-een achtbaerheydt.
6.
Al thoont de Wereldt haer, Op my geheel verbolghen, 'k Sal nochtans volghen
Myn exemplaer,
Den bloedigen gekruysten JESUMnaer, 'k En min ter werelt niet met al, Als Godt alleen die is my lief-getal,
Uyt al myn sinnen Wil ick beminnen
Mynen Godt en al.
7.
Als ick Franciscum volgh, En my schick naer den zeghel Van synen Reghel,
Weet ick voor waer Dat ick dan volgh den naeckten
JESUMnaer,
Want als ick in Franciscus lyf De Wonden tel van JESUSalle vyf
Schynt JESUSWesen Volmaeckt te wesen
In Franciscus Lyf.
8.
Ick haeck, en snaeck ô Heer, Uw' bloedighe Voet-stappen Hier te betrappen,
En JESUSKruys
Te houden voor den Huys - raet van myn Kluys, Ick nagel m'aen den soeten last
Van JESUSKruys met dry be-
loften vast, Ick wensch te sterven om u te erven
JESUsoeten last.
Adieu des wereldts.
Stemme: Sarabande Amarillis, &c.
A Dieu myn Huys, myn' Ouders, en myn' Vrinden, Adieu ô Wereldt 't is ghenoegh ghemaelt, Hy is verdoolt die in u rust' wilt vinden,
Die 't hooghste klimt, die is 't die 't leeghste valt, Sy metsen op het Ys, die op de Aerde bouwen, GODTdaer ick 't hert' op-stel, sal ick betrouwen.
2.
't Zyn Slaven die op hunne gaven roemen, Op hunnen Ryck-dom, Edel-dom en Pracht, 't Is Roock, en Windt verganckelyck als Bloemen
Die op-staen, en vergaen op eenen nacht:
Sot Spinne-cops-Getuygh om een arm Vliegh te vangen Sy laten aen een hair hun wel-vaert hanghen.
3.
Adieu Gheselschap, Welden, en Wellusten, Bedrieghelycken Meireminnen sanck, Wat laet ghy achter meer als druck, en suchten.
Beroert', en on-verdraghelycken stanck?
Adieu myn eyghen sin, en all' myn sinne-lusten, Hy moet sigh-self uyt gaen die wilt gaen rusten.
4.
Adieu Vriendinne gaet, ick ben te vreden, Verkiest een ander Lief wordt vry de Bruydt, Maeckt my deelachtigh maer van uw' Ghebeden,
'k Verfoey de Wereldt, en ick scheyd' daer uyt, Ghelyck de Sonne - bloem wil ick myn' ooghen keeren, Myn licht, myn oogh-ghemerck is 't Kruys des Heeren.
5
Laet my Francisce in uw' Heyl'ghe Orden Met eenen iever dienen Godt oprecht, Is 't uwen will' ick bidd' u laet my worden
Veel minder als den alder-minsten Knecht,
Den leeghsten Boom van 't Bosch die siet-men selden vallen, De minste Slaef van Godt is Heer' van allen.
6.
Ick wil gaen rusten in uw dierbaer Wonden, En segghen, JESU, g'hebt myn' Ziel' ontwaeckt:
Het Vogheltjen heeft synen Nest ghevonden, 't Verloren Schaepken is ten stal gheraeckt, Het Schipken is te Haef, de Wolcken zyn verdwenen, Den claren Sonne-schyn is weêr verschenen.
7.
Uw' Liefde tot den Mensch en bitter lyden, En uwen Zeghen heeft myn hert' vermaeckt Om u te volghen, wil ick gheerne scheyden
Van allen 't ghene dat myn' sinnen raeckt, O JESUt'uwen dienst wil ick het al gaen waghen, O JESU't is soo soet uw Kruys te draghen.
8.
Dan sal ick, JESU, vierigh all' myn leven Tot danckbaerheydt verbreyden uwen lof, En u den Lauwer Krans myns strydens gheven,
Bekennen dat ick maer ben slyck, en stof,
Een' armen Sondaer die naer 't wit der deught wilt schieten, Mits ick naer wercken hop' rust' te ghenieten.
Den Ghekruysten Jesus dorst naer de Zielen.
Ach! sitio, clamas? Quae te sitis urit Jesv, &c.
Stemme: Claire Fontaine, &c.
ACh! soeten JESU, ghy roept ick hebb' dorst, Wat dorst is 't JESUdie smert aen uw' Borst, Wat Waters zyn het oft wat soete Flessen Die uwen bitteren dorst konnen lesschen,
2.
Ghy zyt den Heer' die d'Hoven gheeft hun vocht, Ghy hanght de Reghen-wolck op in de locht, 't Heel Aerde-ryck gaet ghy met douw besproeyen, Ghy doet de Zee-en ebben ende vloeyen.
3.
Ghy zyt den soeten Heer die 't Suycker-Riet, Vol soete Waters ende Nectar giet,
Ghy maeckt van Wyn-gaert-scheuten versche Druyven, Doet door die Druyven uwen dorst verschuyven.
4.
O Heer ghebiet eens aen het Suycker-Riet, Dat 't u een schael vol soeten Nectar giet, Oft doet den Wyn-gaert perssen versche Wynen, Om uwen dorst daer-med' te doen verdwynen.
5.
Maer ghy ô JESUen dorst nievers naer, Als naer de Zielen van ons al-te-gaer, Door traentjens die de Sondaers u op-draghen, Wordt uwen dorst alleenelyck verslaghen.
6.
Met traentjens wilde ghy beschoncken zyn, Den soutsten Traen is uwen soetsten Wyn, De traentjens die m'uyt een droef hert gaet perssen, Die zyn 't die uwen drooghen mondt ververssen.
7.
Den Enghel thoonden in een gulden Vat Een Traen die Magdaleen vergoten hadt, Als sy ô JESUmet haer trane plasschen,
In 't Huys van Simon quam uw' Voeten wasschen.
8.
Een Ziel die desen Traen sagh in 't Ghelas, Die vraeghden van den Enghel hoe dat was,
Dat eenen teeren Traen soo oudt kost worden, En naer soo vele jaren niet en dorden.
9.
Den Enghel seyd' die kostelycke Traen Die Godt soo lief heeft, en sal noyt vergaen, Die naer die Traen ghedorst heeft sal haer eeren, 't Is den Wyn-kelder des ghekruysten Heere.
Beweegh-middel
Stemme: Des nachts als 't niemandt siet.
WEent menschen al-ghelyck Weent uyt een droevig hert, De vreught van 't Hemel-ryck
Hanght hier bekleet met smert, De gulde Son beswyckt
En wordt in Bloedt gheverft Als sy den Bergh bekyckt Daer haren Schepper sterft.
2.
De Maen wort grauw en blauw En als een bloedt soo root, De Sterren draghen rouw
Om hunnen Scheppers doodt, Het Hemels Firmament
Thoont door syn duysternis,
