^ ,
fly CO R tfEI^XS ' B A N T H £ Y N I f f G H
Chriftelijcke e n Vettnakelijck e
GESANGEN;
Tot ftichringhe endeeerlijcketijdtkorringhe
ran de deught-rijcke ende gheeftighe Hollandtfche Ieught.
Door
F R A N C I S e u s d e L A E T 4
Tel Am$n&m, ter Druckerye ytn Nicolaes >«» Ravefteyn.
Voot Ctnelm Bânbejningh,ien huyfë vande Wcduwe van Sal. D.l.Ilpendaiu»
tot Leydeo, op de Biccftract, in den vcrgulden Kcrck-Bybcl, 1647.
Ο R - R E D E N
«tende
I U F F R O U W E N .
Ae dat defe, foo Chriftelijcke als Vermakelijcke Gheiàngen, warea voltrocke n , ende ver- fcheydene goede Vrienden en- de Liefhebber s va n de Konf t heeft het ons goet ghedacht ye-
* 3 mande
tnandt f e verfoecketi, de felvé met eénighe nieuwe end e noyt te vooren uyt-ghegevene voyien te willen verçiéf en,om net werck foo veel te fmâecfcélijclser end e aeugheriamer by U . L. te maecken. Hie r toe heeft on s fijne hulpe όρ-ghedraghén, onfe n fohderlingheri yriendt Cornell's Ε^ΐβ, άκ. met fijne gheefti- gheende ibetvloeyehdeMaet-fangh , veel e woorden een tweede leven heeft gnegheven»
Ontfanghtde felvé, fdëte ende gheeft-ri jcke
JufFrouwen, va n fijne handt, end e wilt met
defe
defe nieuwighede u inde n tegenwoordighen nieuwen tijdtU*L. verltiftigen ,-endeoniêû voornoemden waerde n Vriend t end e My , nieuwefpbbrërtghéven,' b m to t u vefmaéck ende dienft.on s finnen ia te fpannen , end e meer dierghelijcke fo o Gheianghen al s an - dere Ghediebten in t licht te brenghen, allés om te betponen ho e ieer dat wy aen U . L . verplicht zijn ^
* 4
o#
Of it
C H R I S T E L Y C K E G E S A N G E N
V*» dm
E.H. FRANCIScv s de LAET.
Offitf, Ittffirs, kgopt en leeft hier tat* getjden.
E»,fihoonbetwoortttmefM> enfeldfacmluydt, En maeekt noch even welgeen vreemt befittjt : Ons Kerckjliejprecckter toe,en wljnkanfe Ijde.
Dit is de ηφ veel wel-iefleeder wen.
Men werckj rvaerop de hongherighe nwC Hacrtandenteverghccfiinflttckenbijt.
Dot Hemlfch is? en cemenjalvcrduren.
Che-
Ghekerde vrimd, waerpdmm woof dm hakn Omfiggm rvaer u hooge vrijfheytrijfi ? ΈΜ dot mm u volmaeckte dicmenprijfi, DatiideSonmethotids-kpolafte malm.
A. v. G. J . v* D.
* 1 Op
Op de
rimoureufe fymen.
Choon inir, eft pen, en hand bevfofen was j;
En beyde moelten Iyden Heconghelijck de r tyden, Daer felfs de zee verandert was in glas : j&och had u dicht mijn oore nauw geraeckt,
Of t'famen hand en pennen Begonnen weêr te renfiert,
Al had u vyer haer banden los ghemaéckt.
Dat vyer, dat Phyllis uyt haer ooghen fchooc Was machtigh hand en finnen, En's winters Koud' te winnen j
En maeckte dat de vocht weêr uyt depennen vloot : Doe
Doe dacht ick voerde fy alfoo haers fçhjy vers hand, En foo haer blixem-flaghen,
Hem gaven fulcken vlaghen.
Is't wonder dat fijn dicht van ftaed'ghe Iiefde bjand ? A. v, G. J . v. D.
o
eΟρ de
S A N G Ε Ν
"van dengeleerden fleer F R A N C I S C U S de L A E T .
I E boogb-begaefde Gtcfi -van Vlato, nadegrmden
> Van dieftwetenfcbaf, en baer verborgentbeyt
• Doer onvermoeyde vlijt te bebben onderyonden, Ooorffoorde vaer bet beyl en boogbtte go» in lej/t, Docb voetde dot bet niet was ergeut in te keuren,
Alt in fijn oorfpronghfelf, dot if, women men Godt, Sijn Wefen eu fijn aert, te rtchtfoeckt na teffeurlen, E» dm mkrijgbt desfelfs htt lieffelijckgemtt.
En
£M idt Codfaligheyt, en Oeugbdt, en reck te flegtn Hen wel-bcwufl gemoet, dit M geen ondeugbdt btecktt te wtutd'len of betfadt der Vnmen, yjn de wegen Wttr doer men f*en tot bet bwghflegoedtgereeckt.
Oat dit de nridd'len yjn, die ons verflxnt bereyden,
£n fuyy'ren onfen roil, die ons tls metier handt
( Wanneer my Oeugbden-ffoor betreden ) ktmen ley den, Tot of den boogbflen trap van dees gewenfcbten flandt.
3t Is met een Cbriflen-Menfcb beboort oockfoo teffreecken*
IVlaer hier beeft even wel den Heyden ingedwctelt, Oit by de recbte grondt met valfchenfcbijn beftreeeken Ons yoorflelt, en de wegb niet reck beeft df*gem*elt.
J3e DcMghden niet aSeen yjn bier de recbte oorfteck.
Era wter berboren Menfch gfvoehcr anders if, See Codts Gautdtn-Geefl niet terfl is onfe voorffraetk,
Ons l)tngbdtn dit men dot» en yjn nmr enckel k*f.
recbtt ΤΊοοτά-Ster doer men altijdt mort nxfeylen, D i recbte Toetfleen daer men recbte Deughdt den proeft, Hrt recbte Loot om in bet die ρ te fallen peylen,
D<tt bebt gby 'Lefer hier teftem in eeti gefcbrocft.
Hoe dot men Codt in nootgebeden op fa off'ten,
E» web een vreughden-licdt, wanneer m' in Yreugbden U, Έ.Η hoe mtn wider ftl by wijl de tnnen koff'ren
Ontfluyten, ah me»jit in nare droeffenis i
"Dtttbekgby bier by een.:gbybebt yemuteck met vwdecl, Set wordedgeeft de Stof, hetfoet leyt in de kunfl, Qntftngbt bet «at bey d'y en flrijckt een biUick oordtel-,
"Bngecft verdiende lof, aenflof, en kttnfl, en guttfi.
P. Weytens. I . V..D.
» . . . • • • • • • —
Sonnet
Sonnet
Encemitflique tut Sieur
F R A N C O Y S d e L A A T
Ttoiteuren Medicine fur fes Rimes SaiuSes.
Et chantées fuyvant les notes & mefures du tres-excellent Muficien
Sr. C OR Ν Ε LI S K I S T .
Or J que le Monde impur y omit fes rimes fades, Et folles, ey fans grace à l'endroiS des Sainits ceuri, Mr chanttnt'que d'Amour les Sodpmiques fleurs, Lesdouif-tmcrsp^rs, »ρρφ, attntits, mlltdts,
its
Les venimeux poifons, cr dorées paroles ; Voicy bien autre cboft, ry plu* Simile douceur, Voicy, Chanteurs Çbrefliens, un SainB Empoifonneur A brtuvant noftre efprit des friandes Mufcaies
De divines chanfons ; où du Luth doux-fonnam V* jeune Mufkien pince l'accort cordage.
Ainfiton Luth O ! Laa t Poët<e/<M»3c fage Tranfporte les humains, chantant le Tom-puijfant : Tu quinte-ejfences l'orne, c tout d'un coup donnant Zachajfeil''Archerot ; O ! Dofteur , d'avantage j^Lotn fais mieux avaUer ton fain c faintl breuvage,
L'ayant fucré, chanfons mondaines y mejlam.
Op de Sticbtelijcke en Wereïthfke Rijmen van defiivt.
le fchatert met een kuyflen galm.
In mijn verftockte ooren ? VVie kitcelt met een dunner galm.
De vriendelijcke chooren Die aen den Rijnvliet zy aen zy Op geur'ge oever-tranffen Met hiaeghde Rem, en rytnery
De toon van vreughde dauflenj Is David op-gherefen
Of wil het Orpheus wefen ?
Neen ziel I vermoeyt door handt-ghebaer*
Van heylfaem letter-knaghen, Dat gadeloos endierbaer paer
Op filv're dauw ghedraghenj
• * Di d
Die facht albafte wiecken deckt, Van lievc vrolijckheden, Tot forgheloofe fanghcrs ftreckt
In't hof van eeuw'ghe vrede ; Bevrijdt voor vloeckcrauwanten, Rinkinkende Bachanten : 't Is een bry-gheeftigh Ionghelingh,
Wiens hôoft vermaftdoor yver Na ftreeft tot's wereldts wonder dingb
Den loffelijcxften Schryve r : Hyknielt, en bidtden Hemelacn,
Met op-ghetooghe finnen, En fprecckt ioo, Wereldts ware wacn,
Hoe kan ick u beminnen, Ick wenfch, ick haeck, te wefeo By't onbepaelde VVefcn :
Hy neemt met eenfneeuw-witte handt, Sijn guide phenix-veder
En wijft, en ons, en't Franffe Iandt Hoe een ghemoet, te teeder Voor 's wereldts onweêr, bidden fal
En ware Godheydtdancken, Dat hy befchut, behoê fijn val
En af kaets wereldcs rancken, En leer hem foo te draghen Soo als 't hern Cil behaghen :
Hy fpi inghtop 's wereldcs fchouw-tooneel En opentde gordijnen ,
Daer elck veripilc, verfpeek fijn deel En renin, voor tvntr wilfchijnen, Hy leert ons hoe men groeten moet
Zarp-foete Ioffer-dieren >
* * ι Eu
En hoe men haer ontmoeten moet , En hoe men haer moetviere n Met fangherighe fnaie n
Die -vrtughà en atndach baren . Sçhep moet, fchep moet, ô koçfter-mat ,
Van veel hoogh-wyfe helden, Die't Griecx Athenen in u ftadc
Eerhaftigh Leydeit ftelden, Ghy volghden't rymrijck jtmflcrdam
Met onvermôéyde ftappeo, Wanneer De Lm mae r voor fich nam.
Te klaev'ren op de trappeti Van d'Heliconffe toppe n Beipat met Heyftflearoppen .
Daniel -vein icr Mar. Spe finis.
Op
Op dé Geeftdijcke en Wéreldijcke Ry inert van den felven.
At mt-gefhtymde fwaen met uyt-geilreckte "vleugelen Slaet bier fijn fachte maet i een Davidin't hcteugelen
Van ongerecbtigbeydt, een Orfbeut in bet lier- Έη-min- en-fingcdicht : bet Venuyeu^e dieri ( Oatfoo "peel eeumen laugh den Coin metfaegh vereUcbten } Scbi'jnt weder af-gedaelt. Ο toem van al die dicbten !
Vdichtflreck « een %iel ! foo leeftghy eeumghlijck ;
£« klavert met Virgiel tot in ha Hemelrijck.
S. v. Middel-geeft .
Qjiofatatrabunt.
* * 3 KLINCK -
Κ L I Ν C K - D I C H T ,
Op de felve.
•Hart-fteelende Sj/retn, wiensftemenprickel- fangh
Vlip floot aen de triad, ftaeckt nu het toover^·
ftreelen :
Eenandere Syreen komtmethaermaet-fanghqueelen , En beurt ten golven uy t het hooft uyr golfs bedwangh Daerd'R«j'»d'ael-oude Burgh fchuurt met haer water-drang.
Doch neurt geen dooden-deun of hatelicke fpeelen j Maer ziel-ftroockt door haer liedt, ghehuwt aen maegh-
den-keelen,
De Leydtfche letter-jeught,foovêrfichftrecktdengang h Van 't
Van't fche l gheluyt. Dit toont He L*et, wiens harp doet luyft'ren
Geen redenloos gediert'^naer menfchcn weet te kluyft'- ren,
En volght des Tr<uifchen of l/w'/ i fangers maet»
Laet Thtbtn roemenvr y Ampbions kittel-toonen , En *t loodffh lerufdem he t puyck van Iftit foone n : Onf* LeydtfcbeJ3<md en Amph'ton is De Laet.
C. V. Toll.
¥ * 4 Ec«
Een ander.
le dwarfc h he t aerdfch in' t Heylighdom foeckt ruft,
En Godt fijn Heer metluft Uyt vol!' genegentheeden
Te juychen, en in rijm fijn naem en lof verbreeden
Na d'Oud'ren wijs, op Davids Harp of juyft geflagen Luyt j Die lees De Laet, by bromt fijn naem met voile toonen uyt:
Ofhelt α tochtigh hert nae weereldfch fangen, Geheel aen *t aerdfch verhangen,
Hy fchaft u aerdfch geneught
*t Geen ftichtigh port u hert tot Hemclfch' vreughd'.
Hufligk.
Ç. Berkkel, 11. St.Lngj.Bat>
Op
Op het felfde voorvrerp.
Ch^ÇmgW geen oorloghs-lift Van het verdeelt Germanjen j Noch repp' van Btvger^ttpiji
hhetgeftoopt Brktavjeni Νοώ denckl om Vorfte-ftaf
[Die heylfaem, hand mer bande» af\
Met Jcbimp-rijm te ontmoeten · Op dot icl^ metgeen filv're daetm' in Beljes Tas, fio nooyt te naetttt
A$jn lojfe drififou fatten :
* * j Neeb
Νοώ dm* een Vagevjer Vwrfukke vaerfinfioocken, Die aller Voder hier
It *$ wereldtsfchoHW deed' roocken, Nietttyt een heetegbet,
Thtfihen-fitcht, ofie dolle moet, Maer onbedacbt gevoelen.
Menlaeckigeen wijfljejit, eer, twcbfihoont In 'tvporwerp, doer 'tfijn glans Vermont.
Oockjftypmen onder 't woelen j Maerfla bedmlmt, bevreefl,
Hoeick^eenplactskan vinden,
Om
Ommijn, DeLaet , eenmcxtvengeeB, Dm flaep des hoofis tomwinden Men tfiem-gemytehf
[Door dien hy onsfihept nieuweftof[
Van onverwelckb're bloemcn, Beflmt met floet van letter-jeught, Met handt-geklap, en dert'le vreught,
En kan fijn rymen roemen.
Hy mengelthoogh,enlaegh In fijn fireel-fiecke bladerent En maeckt een dof-geefi graegh,
u4h hy ah jîrtz. k$mt naderen
Bnmengbtmetheyfgen ffahn Benfranct, efduytfe, luchter gabn^
En treftfio na mijn eardeel Dat alte langbgemifte mt Dacr Dichtersheylen eerinfit,
Want votgbt vermaeckjfj voardeeL Soo als men't fieri kam
At»
Aen de Cbrifleli}eke Sanger* mat Sa»gbtreffe>t.
Ckweetdat eenyedervanU,L.fijngrootft e lui): ende vermaeck ichept i n 't lefe n end e οverweghen van de Heylighe Schriften, ende fijnen Godt met Plàlmen endeGbeeftelijcke Liedekenste loven ende te pryfen: verre zijnde van die wereldtiche kinderen, die maer al te veel, Godt betert, met haere geyle ende licht vaerdige gheiàngen de lucht vergiftigen, ende de ooren der vromen ten hooghften.
quetfen. Dit is de reden dat U. L. hier neffens dienfte- lijck werden op-ghedraghen eenighe Chriftelijcke be- denckinghen op aenghename voyfen ghefteit, die van
tijdt tot tijdt op de ledighe uren my zijn uyt de penne
§
hevallen ; ghelïeft van de ièlve in de winteriche avon- çn,endeopanderegelegentheden mee r U.L. tedie- nen,ende ibo kleynen gifte in danck aen te nemen. Ick hope U. L. hie r nae wat meer van deiè ende dierghe- lijcke ftoffê te laten fien, foo haeft ick iàl bevind'en, dat deiè vruchten vanmijneeerftejaren U.L . eenighfin s frûakelijck zijn geweeft. Hie r mede wenich ick U. L.veel ghelucks en zeghen nae Ziele ende Lichaemj ende blyve metherte ende gheneghentheydt
V. L. gtntfcbvirplichten
Je teyitnitÇm 4 Mtj, Dienatr F. d. L.
IÎ47-
Aen
Aen d e felve.
i Odtfaligh volckj 't welckjnet enfieckt te (even, J u4L· ont de Heerfijn lof en eer tegeven j
En t'aller-tijdt H liejfelijcke fient Doet flijgen op nae 't Nic$m Ierufakm : Ό draegb' ick_ op de vruchten van tmjn jar en,
Die al te ras, ey'taes ! txjn voort-gevaren j 1) draegb'ickjpdevruchtenvanmmjeught, En deyl u meê een ovcr-groote vrengin.
Laet geylgefangb heel ver de van H Vfèfen ; Goda goedigbeyt dient eemvighlijcl^geprefin :
En die hier toefijn her te nie t be gee fi,
Die beeft voorwaergantjch vruchteloos geltefi.
De
De tijdt is koft, en bopt fier Çneftyckjheenen ι En eer men tweet is ailes haefl verdweenen.
Die in Goats Wet met David ficb vermaecktf Heefi welnae wenjch het rechte wit geraeckt.
Wei, vroomgeptcht, wilt hier met vlijt nae trachte^
JEnjoo van Godt veel ijeghemngh verwachten : Zijt oyt en oyt gerttft en wel ghemoet, Stelt altt trooflin't alderhooghfieGoet.
Den
CHRISTELYCKEN DAGH ,
Den Voor-gheftelt in aendachrighe Ghebedenen Bedenckinghen .
I. Wkmeermm des Morgens onttvaeckt.
Op de wyfe : Van den 4$ Tfalm.
φ/SÊffi Groote God,,en Vader onfes Heeren ! flj&xl | Di e al wat leeft in eeuwigheydt moet eeren j M ^ ^ J Doe t my die gunft dat ick u kennen magh, fïïS£& E n nae den eyfch beginnen defen dagh.
A Gh y
ζ C H R I S T E L Y C K E
Ghy hebt my langh u goedtheyt laten finaecken, Laet my oock nu tot uwen dienfl: ontwaecken : Ick heb gheruft, den flaep die is ghegaenj
VVilt oock mijn Ziel van't fondigh pack ontflaen ; 2.. Dat my feer druckt, en foeckt my te verfmooieu, Ten eynd'ick niet nae u bevel foud' hooren.
Geeft nae de doodt my't leven wederom.
Ats nae den flaep, ô waerde Bruydegom 1 Vergunt my doch dat't lichaem fteeds mach wefen Een recht behulp, waer door ghy werdtgheprefen ; Behoedt het Heer, op dat het eeuwighlijck U naem maeck groot in't Hemelfch Koninckrijck.
3. VVannee r ick fal eensjn den grave legghen, Wile dan, b Heer J tot myne Ziek feggher i :
G E S A N G E N .
Rijft uyt den flaep, ghenietde Heerlijckheydt, Die voor de grondt des werelds is bereydt.
De held're glanfch des Morgens is ghekomen, Een heerlijck Lich t dat altijdtfchijnt de n Vromen.
Een daghdien noyt een nacht meet volghen fal.
Een vreughd' heel vry van druck en ongheval.
I I . Wameer men fijn ooghen open doet.
\ 4. Ο eeuwigh Licht ! komt met u fchoone ftralen Vroegh in den dagh op mjne Ziej e dalen j
Verlicht mijn gheeft, geeft dat ick vroegh en laet Mijn finnen keer van ailes datvetgaet :
En wend' alleen tot u vermaeck'lijck Wefen , Dat welte rechc wordt boven al gheprefen !
Α ι Waer
+ C H R I S T E L Y C K E
VVaer foud' ick oyt toch ftieren mijn gheficht ? Soo ghy alleen zijt d'oorfprongh va n net licht.
ί. Ickiien op u, om noyt, ô Heer ! te flapen
Den flaep des doods, maer vreughd' op vreughd' te rapen, 't En baet gheen Menfch te lien des werelts çer,
Soo't Gheeft'lijck oog h verlicht wefdt nimmermeer.
Wei, Hemelfch Licht ! ick wil op u betrouwen, En uwen glanfch in eeuwigheydt aenfchouwen : Wijft m y den wegh dien ick betreden moet, En die ons leydt tot *t alderhooghfte Goedt .
H I . Wm-
G E S A N G E N .
s
I I I . Watmeer men op-flaet.
Op d c wyf c : Van den 8 Pfalm.
Ε eerfte Menfch de Vader van ons alien, Is van fijn ftaet en heerlijckheydtghevallen;
En van de gunft die Godt hem had' belooft, Door hoovaeidy en Sathans lift berooft.
2. E n foo gheheel in't groud'loos Meyi verfoncken, Waer nie c dan gal en alfem werdt ghedroncken : Maer ghy hebc hem3 ô Godt ! uw' handt ghereckr, En uyt ghenaê met zegeningh bedeckt.
3. Ac h ! 'k ben een fpruyt van fulcken ftam ghefproten, Die val kan niet als miin yerdriet vergrooten :
A 3 Wa t
4 C H R Ï S T E L Y C K E
Wat foud' het zijn, indien ick nieten wierd' Door uwe handt tot uwen Throon gheftiert ?
4. Ο vaften trooft van die ghy hebt verkooren ! Laet my u ftem tot aile tyden nooren ;
Verfteickt mij n Ziel, op dat ick dagh en nacht Ghedencken mach aen uwe groote macht.
y. Geeft dat ick my mach id u heyl verblydert, En uwcn Naem metdanckbaerheydt belyden : Stelt my fteeds voor dien hoogh-verheven ftaet, Die 't Heyligh volck hier nae te wachten ftaet.
IV. Wanne&men hem kleedt.
6. Ο Iefu ! wilt my doch gheduerigh kleeden Met 't dierbaer kleedt van uw* ghcrechtigheden,
En
G E S A N C E N . 7
En doen die gunft, dat ick met Ziel en Lijf tn eeuwigheydt aen u ghebonden blijf.
7. Geef t dat de luif tot boofheydt mach verdwvnen, Dat ick voor u met vreughde mach verfchynen j Trooft my i η 't leedt dat my de werelt baert, En van't bediogh des Sathans my bewaert.
8. Lae t 's werelts eermy nimtnerfoo behaghen , Dat ick tot u niet meerder liefd' foud' draghen.
Geeft dat mijn kleedt my fteeds brengh in den fin, Hoe naeckt ick was al van den aen-begin.
9. Te n eynd' ick mach in ootmoed' voor u wand'len, En metelck een oprechten fuyver hand'len;
En fien op't gheen Godts Kind'ren is bereydt, Eer's werelts grondt was immermecr gheleydt.
A 4 V. WM-
i C H R I S T E L Y C K E
V. Wdnneer men ghekkedt is.
ι o. Gh y doet my Heer, tot aile tyden hooren Dat ick in fond' en fwackheydt ben ghebooren j En dat ick nieteenooghenblick befta ê
Als door u gunft en eeuwighe ghenaê.
r ι. Die s kom ick oock tot u en uwe gaven, Die Lijfen Zie l in voile maten laven ; Op dat ick leer wat ghy een lichaem geeft, Eneene Ziel die in u vreefe leeft.
ι ». Wan t van mijn felfs en heb ick gheen ghedachten Dieick met recht niet vuyl en fnoô mach achten.
Mijn fin blijft ftaen op modder endeilijck, En mijn verftant dat is gantfch vleeflchelijck. ,
13. I n
G E S A N G E N .
13. I n defen noodt wilt my toch niet begeven, Mijn hooghfte trooft, mijn voedtfel en mijn leven ; Maer ftaet my by in't droevigh tranen-dal, Tot dat ick eens daer uyt verhuyfen fal,
14. E n van der aerd' fal werden opghenomen ïn 't rechte huys en erfdeel van de Vromen, Daer Ab'rams zaetgheduerigh Feeftmael houd', Midts Chrifti Bruydt foo heeiiijck is ghetrouwt.
A S V I. WM-
ΙΟ C H R I S Ï H I Ï C I E
V I . Wanneer men ten bujfi uyt-gaet.
Op dc wyfe : Van den j 2 Pfalm.
g?£g£3$ Hee r ! foo haeft ick uyt ten huys gae treden fwSsÊn\ "*°° we*dt m' )n Zielv a n a"e kant Beftreden, kjH^»jy Ic k voel dat 't vleefch, des Sathansloos beleyt,
©•SsÈafil En's werelts lift my daet'lijck netten fpreyt.
Ick ben befetmet groote heyei-krachten Die aile uyr my foecken te verkrachten.
Ο goede Godt ! geef t ae n u Boden laft, Op dat op my forghvuldigh werdt gepaft.
z. So o 'k wilde gaen in's weielts kromme paden, VVilt my toc u, en uwc Schatten raden.
En
G E S A N G E N . I I
En foo miJD fin daer tegen mochte gaen, Wilt my dan vry met fware plagen flaen.
Laec my van vrees noch anghft bevochten wefen, En leert my fteeds wat dat ick dien te vreefen, Voor al, 't gevley en valfcheyt van mijn hert, VVaer door de menfch feer lient bedrogen wert.
3. Mijn wenfch die zy alleen, om u t'aenfchouwcn, En op u gunft mijn hoop en trooft re bouwen j In aile dinck geruft en wel te vreên,
Waer dat ick nier of elders heen fal treên.
Leert my, mijn felfs u willigh onderwerpen.
Wilt mi;n verftant en domme finnen fcnerpen:
Op dat ick doch, ô ai me Adams kint ! Van u mach zijn in eeuwigheyt bemint.
V I I . W*n-
I l G H R I S T E L Y C K E
V I L Wmneer men vtederom t'Hujs kgmt.
Op de wy fc : Van demie Pfalm.
An dat ghy Heer uy t Eden hebt gejaeght De eerfte menfch, en werdt geen huys gevonden Dat niet en is vervult met aile fonden,
En daer men niét geduerighlijck en klaeght.
2. Geeft dat ick dan magn dencken t'aller tijdt, Wanncer ick weêr kom nae mijn huys te keeren, Dat ick van u die dingen moet begeeren, Waer door ick werdt van doodts gewelt bevriit.
3. Mijn huys is aerdfch, mijn lichaem niet dan ftoF;
Ey leert my dan het aerdfche goet verachten.,
En
G S S λ Ν C I Ν.
En tot u Huys verhefren mijn gcdachten, Al waer men fînght in eeuwigheyt u lof.
4. Ick wil, ô Heer ! wanneerghyhetgebiedr, Uyt 't aerdfche dal met blijdfchap garen fcheyden j
Soo uwen <jeeft my maer en wil geleydcn, Al waer men Godt van aengelîchte fiet.
ί. Ick foeck alleen te leven door u raedt,
£n onder u befchuttinghe te wefen j Om nae de Ziel of Lichaem noyt te vreefen, Soo langh als ghy u ooghen op my flaet.
6. Ο Hemelfch Huys ! ô Koninghlijcken Throon ! Ό Heerlijckheyt gaetalle dinck te boven.
't Is niemendal met al de aerdfche hoven.
Mijn Ziel verlanght nae d'onvci dicndc Kroon.
V I I I . W<at~
14 C H R I S T E I . Y C K E V I I I . WannfermeninHttjsaenfijnWcrckJs.
7. Da r d'eerfte menfch vermaecklijck heeft gedacht, Wert nu vol fmert en fwarigheyc bevonden.
Dit komt alleen, mijn Ziel e ! van de fonden, Die over al betoonen hare macht.
8. Ogrootverfchil! va n Heer te werden knccht, En in het fweet fijn broot te moeten winnen, Iae allé dinck met moeyte te beginnen j En in ons felfs te voelen een gevecht.
9. Ο Eeuwigh Godtdie mijn ellende fiet ! Wilt in ghenaê tot uwen dienaer komen ';
En ftilt toch wat die vreeiTelijcke ftroomen, Die d'oorfaeck zijn van al mijn fwaer verdriet.
10. Vcr-
G E S A N G E N . r y
ιβ. Verfterckt mijn Geeft en mijn verfwackt gefteli Om tot u dienft die vyerigh te befteden.
Ghy eyfcht van my veel fuchten en ghebeden ; Gheeft dat ick oock mach doen nae u bevel.
ii. Ο Heer ! ghy zijt 't oneyndelijcke goedt ; Bewaert my doch en fterckt mijn teere handen.
Maeckt my gantfch vry van al de fware banden j En wafcht my af met Chrifti fuyver bloedt .
12. Wil t een nieuw' liedt gaen leggen in mijn mont j Laet mij η ghemoedt tot u zij η op-ghehevcn.
Ten eynd' ick mach nae u bevelen leven, En fien alleen op u getrouw verbondt.
IX. WM-
lé C H R I S T E L Y C K E
IX. Wdnneermen dm œrbejdt verlaet om terftflen.
13. OgoedeGeeft! dieruftnaearbeydtgeeft , En my vergunt mijn afem te verhalen ;
Ick ben gantfch blint, verlichc my door u flralen, Waer door de menfch in u genade leeft.
14. Toontdatghyzijteenleydtfmanindennoodt, Ghy vaften trooft van neêr-geflagen herten !
Wilt dagh op dagh verminderen mijn fmerten, En my behoên van d'eerft' en tweede doodt.
if. GenadighGodt ! deredendatickruft, Is om met u gemeynfaemlijck t e fprcecken ; Neemt van my wegh mijn fonden en gebreecken, En doodt in my d'onredelijcke luit.
16. In
G E S A N G Ε Ν .
\6. In en om my isnietdan fwackigheyt , VVanncer ghy verr' van my zijc af-gefcheyden.
U Geeft alleen kan my gantfch feecker leyden En geven deel aen d'eeuw'ge faligheyt.
X. Warmeermen aen de tafilgaet om het
JVliddaghmael te etett.
Op d c wy fe : Van den 2 3 Pfalm.
© § § 2 ^ Mild e Heer ! die door verfcheyde fpyfe n f i ^ S i lV goedighey c my daegh'lijcks komt bewyfen,
« Λ ^ Ρ Α En mijnen difch in fpijt van die my haten β ^ ^ ^ Κ Verçieren mer veel koftelijcke vaten.
Hoe werdt ick noch, eyiaes ! foo traegh bevonden Om over al u vveldaedt te verkonden.
β i. Dae r
i8 C H R I S T E L Y C K E
». Daer ghy my geeft foo veele duyfent reden, Van wegen al die groote lieflijckheden j
Die uvve handt in voile maet komt gheven -, VVaer door de menfch krijght als een ander leven.
Voorwaer die gunft behoord' ick fteeds te roemen, En u alleen mijn Voedfter-Heer te noemen.
3. ' k En kan voorwaer niet waerdighs 11 vergelden : Ick wenfch alleen u weldaet te vermelden ;
In nedrighey t te knielen voor u voeten, En met gefangh u Majefteyt t e groeten.
Ey laet hier nae mijn huys en tafel wefen,
paerghy mijn Godt werdt eeuwighlijck geprefen.
XI, W«h
G E S A N G E N . »s>
X I. Wanneer men van de Taftlop-ftact.
4. Barmhertig h Godt ! ey wilt hetmy vergeven, Soo ick dien lof u niet heb toe-gefchreven
Dieghy verdient, en met een vaft vertrouwen Niet heb getracht u vriend'lijckheyt t'aenfchouwen ; Iaeoock met een mijn naeften yets gefchoncken, VVaer door fijn hert een weynigh mochtontfoncken .
Î. Het is my leedt, dat ick door gulfigh eten3 My niet te recht in't bidden heb gequeten ; En dat de fpijs my foo heeft konnen fmaken, Dat ick mijn Godt heb van mijn buyck gaen maken.
Dat ick al veel te gierigh heb gedroncken ; En veel te veel mijn breeder in-gefchoncken.
Β ζ C, pa t
ZO C H R .1 5 .Τ . Ε 1 Ύ X J C Ε
6. Da t ick my niet te recht heb gaen bereyden Om van den difch eerbiedelijck te fcheyden.
Laettoch u handtmy lieflijcktotu trecken , En uytgenaê mijn fu'aré fevlen decken ;
Om mijn gehoor uyt't aerdfch gewoel te wenden, En allé uyr nae uwen Throon te fenden.
.XI J. h jômmge eerlijckç Vcrheugingm aide Verluflingen.
7. Gh y hebt my, Heer I ee n regel voorgefchrevcn Om nimmermeer in ledighevt re leven ;
Dees volgh ick nac, en heb daer in vermaecken, Tot dat ick wecr tot aerd' en ftof fal ι aecken,
Wacr
G E S A N G E N .
VVaer van wel eer mijn lichaem isgenomen : En dat mijn geeft tot mijnen Godtfal komen.
8. E n onder dien verluflight mijneleden , Ora vveêr van nieuws tot mijn beroep te treden, Maer lact my niet den fchoonen tijdt verliefen, Met d'ydelhey t des werelts te verkiefen.
De eerli[ckheyt werdt boven al geprefen,
En vuyl vermaeck kan niet als fchaed'lijck wefen . 9. Leer t my te recht den fnellen loop der tijden, En hoe feer haeft mijn daghen henen glyden j Op dat u vrees mijn herte mach bewoonen, Tot dat ghy my gelieven fuit te kroonen.
Nae defe uyr verwacht ick, H E E R de r Heeren ί Wilt uwe gunft my oyten oyt vermeeren.
Β 3 X I I I . Dr t
zt C H R I S T E L Y C K E
XIII. Descents.
Op de wyfc : Van den 2 7 Tftlnt.
ΑΓ'ϊΒΐίΓϊΪ Yn Godt ! hoe feer ellendigh zijn die lieden,
SMBJB κ Diegantfchlijck nie t en zijn van u verlicht i S E M U ο En die de glanfch.van uwe ftralen vlieden, XSSWafaiV Als eenign vremt en wonderlijck geficht . U volck dat gact op wel-gewenfchtc paên,
Enfiet altijdt u vriendelijck gelaet.
Daer 3t godloos volck de Sonne onder-gaet, VVanneer den dagh maer half en heeft gedaen.
2. De fulcke zijn rampfaligh in haer leven.
Vooi· 't vrome volck is niet als Sonnefchijn j
G E S A N C E N . »J Dat fal in noodt haer tot u, Heer ! begeven ,
Enfoecken fteeds u heerelijck aenfchijn . VVat dat fijn kracht en vvefen niet behoudt,
Ghy werdt tot gheen veranderingh ghebracht.
Ick vreefe niet de fchricken van de nacht.
Wei hem die fich op u alleen vertrouwt.
j . ' k Ben niet bedroeft dat d 'held're Son fijn ftralen VVendt hier van daen wanneer de nacht komt aen3 En in de fchoot der aerden neêr laet dalen, Vermidts fy weêr des morghens op fal ftaen.
'k Verfchrick my niet voordoodt of fware pijn, Om dat ick weet dat lichaenrende gheeft , Nae dat fy eensghefcheyden zijn gheweeft, In eeuwigheyt vereenight fullen zijn.
Β 4 XIV. I »
24· C H R I S T E Î . Y C K E
XIV. In de ^évont-macltijdt.
Op de vvyfc : Van den 77 Pfalm.
£§C\&£ L s ick matigh heb ghegeten
W 0 A \ M 1 VVil ick u Hecr niet vergeten j HmDB, W Aï s ick mild'lijck ben gevocdt rflcft.> VVer t ghy oock van my ghegroet.
Als ick gae van tafel fcheyden, Gaet mijn tongh u lof veibreyden Ick ei ken, barmhertigh Hecr ! Uweforghhoelanghs ho e meêr.
1. Wil t my aen u Tafel nooden, Daer al u getrouwe Boden,
Ab'iami
G E S λ Ν G E H .
Ab'ramSj Ifaacx, Iacobs zact, VVerdt ghefpylîght vroegh en Iaet.
Leert my in u vreefe leven, En tot uwen dienft begeven Mynefinnen enghemoedt :
Ο Ghy alderhooghile goedt !
j . Laetmijnipijsmydoen ghedencketij Dat ghy my ghewis wilt fchcncken Uytghenaê de Saligheydt
Voor des werelts grondt berey dt.
Leert mijn hert en mijn ghedachten Daer feer vyerighlijck nae trachten, Om in 't nieuw Ierufalem
U te loven met mijn ftem.
Β S X
xi C H R I S T E L Y C K E
XV. Nae de Danckfiggmge en Hup-gebcdm:
vatmeer men fia omkUedt.
4. 'k Legh mijn kleedc af om te flapen En een fachte ruft te rapen,
En treck weêr mijn kleed'ren aen Als den flaep is wegh ghegaen.
Hier door gae ick my verblyden Dat ghy op ghefette tyden, My uyt 't graf fuit op doen ftaen.
En doen witte kleed'ren aen.
y. Odaghvolvermaeck'lijckhede n
£n beroemde heerlijckheden !
G E S A N G E N .
Die gheen nacht meer volghen fal, Noch oock eenigh ongheval.
'k Sterf feer garen, faligh leven ! En gae my met vreughd' begheven, Iae met over-groote luft
In de langh-ghewenfchte ruft .
6. Mijnberoepis , H E E R dcrHeeren ! Voor u aenfchijn te verkeeren,
En te roemen eeuwighlijck tTwen Naem in't Hemelrijck ; In die lieffelijcke hove n
Daer de Enghelen u loven, En t Kind're n voor en nae Singhen 't bly Haleluja.
XVI. Wm-
i8 C H R I S T E L Y C K E
X V I . Watmeer men te bedde gaet.
j . Schel t my quijt al mijn ghebieeckea, Die in mijne leden fteecken ;
En neemt defen gantfchen nacht Op mijn Ziel en Lichaem acht.
Laet u Troofter in my leven, Om u lof en eer te gheven.
Tot 'er tijdt datick ontwaeck, En tot mijn beroep gheraeck.
8. Al s de Son met fijne ftialen My weêr heerlijck komt beftralen, Soo moetoock van ilonden aen Aile nevel van my gaen.
Ah
G E S A N G Ε Ν .
Als ghy my uyt't graf fuit wecken, Enhet fuyver kleedt aentrecken, Sal een held're Sonne-fchijn Eeuwighlijck mijn leyd-ftar zijn.
9. Lae t mijn kaers maeraltijdtbranden;
Neemt mijn Ziel in uvve handen, Als fy uyt dit aerdfche dal Tot u, Heer ! verhuyfen fal.
Laet de Sathan my niet quellen, Noch in vreemde anghlkn ftellen : Want ick hoop in eeuvvigheydt Qp u , Heer ! mijn Saligheydt.
ιό. VViltmy, goede God ! befchermen, En u over rriy ontfermen,
Vader, Soon, en Heyl'ghen Gheeft i
3o C H R I S T E L Y C K B
Die ick altijdt heb ghevreeft Met een Kinderlijck veitrouwen , Om u aengheficht t'aenfchouwen j En in dien verheven ftaet
U te loven vroegh en laet.
BE S L V Τ T.
Soo eynd' den dagh die Chrift'IijciK is begonnen, Soo weid' de macht des Sathans overwonnen,
Soo klimt men op in d'hooghe Hcerlijckheydt, Soopri/ft men Godtin aile Eeuwigheydr.
L IE -
G E S A Ν G Ε Ν .
L I E D E K E N .
Op de vvyfe : Van den 5 Pfalm.
Heer wat geeft dit dal Veel druck en ongheval ! Hoefuchten aile Vromen Om eens te zijn bekleedt Met't rechte Bruylofs kleedt, En op u Bergh te komen ! Ieruialem Godts huys Bevrijdt van aile kruys En volvermaeck'lijckheden ; Wanneei- komt doch diendagh Dat ick u groeten mach, En op u paden tredçn ?
î C H R I S T E L Y C K
a. Upadenmeerbeplant Als eenigh ander Landt Met allé lieflijckheden;
Daer nietals heylfaem kruydt Steeds uyt der aerden fpruyt Tot trooft van Chrifti leden : En een verflaghen hert Nae wenfch ghenefen werdt, Iae als van nieuws herbooren, Om door een groote kracht Te werden toe-ghebrachc Tot Godes uytverkoren.
3. Mij n Ziel zijt niet gheruft, Voor dat ghy werdt ghekuft Van uwen VVelbeminden i
G E S A N G E N .
En dat ghy tot u loon, Verkrijght foo fchoonen kroon Die nerghens is te vinden Als by het Heyligh Lam 5 Dat tot u neder quam, Als ghy metanghft beladen , Uyt-ftorten met ootmoec Eenbittretranen-vloer, En focht u te verfaden ;
4. Allee n met Hemelfch Man, Dat eeuwigh voeden kan, En vafte fpijs kan gheven : lae niemant werdt ontieyt Die fich te recht bereyt, Om in Godts vrees te leven,
C
j4 C H R I S T Ε L Y C K B
Bedenckt dees groote vi-ought In 't eelfte van u jeught, Ghy ware gunft-ghenooten ; Op dat van tijdt tot tijdt TJ Ziele zy verblijdt.
En fie baer heyl vergrooten.
L I E D Ε Κ Ε Ν ,
Op de wyfe : Van de» ζ 3 Pfalm.
le door de Heer als herder fich laet leyden, Gaet wel te recht op groen-begraefde weyden ; Sijn Ziele ruft, en heeft een groot verraaecken, la kan na wenfçh het Levend' Water fraaecken :
Soo
G E S A N G Ε Ν. ,;
Soodatdedorfthem nimmere n fal qudlen ; Noch fijn ghemocdt in Avare anghften ftellen.
ζ. Ο Chriften Menfch leert hier met vlijt nae trachtcn, En's weielts eer verfoeyen en vcrachten :
Wilt doch niet meet nae vale fchatten loopen, Maer fonder prijs van dcife Waters koopen.
De Wi;n en Melck die werdt u aengheboden, En Chriftus fdfs komt u ter Bruylofc nooden.
3· Ο gioote Feeft ! ô Maeltijdt noyt ghehouwen : Aïs daer de Heer met (ijne Bruyt gaet trouwen i VVaer Abraham enalle vromc Zielen
Voor 'tHeyligh Lamgheduiighneder-knielen , En roepcn uyr die Goddehjcke Schatten, Die gheen veillant ter werelt en kan vatten.
•J. Kom t hier dbch toe ghy glinlterende lichten,
C a E n
3$ C H R I S T E L Y C K E
En wilt u nu nae waerden eens verlichten j Heft u vry op, ô herten en ghedachten ! Hier is wat groots en heerlijcks te verwachten.
Al 't gheen u placht voor defen wat te fchij rien, Moet t'eenemael in roock en damp verdwijnen.
t I E D E K E N ,
Opdewyfe: Vanden ioo Pfalm-
œ
Heerehoortmijn fuchten aen ! Wilt op mijn fmert u ooghen flaen, Maeckt datde Goddeloofe vliet, V Vanneer hy uwc ftialcn fiet.i, Ic k
G E S A N G E N . J 7
ι. Ic k werdt van yder een verfmaet, En fonder aile reên ghehaet,
Ick vind ter werelt niemandt niet Die my fijn hulp en gunft aenbiedt .
3. Indien ick niet tot α koft gaen, Het waer met my feer haeft gedaen, Mijn droevigh fchreyen dagh en nacht Had my ghewis in't graf ghebracht.
4. Ο Heer, mijn Borgh, mijn Rotz, mijn Slot ! Maeckt dat de boofe werdt be (pot,
En dat ick met u fchilt bekleedt Bevrijt magh zijn van aile leedt.
j . VVanneergh y voor ons gaetin't yelt, Soo werdt de vyandt licht ghevelt,
C 5 Oftcrc -
3& C H R I S T E I Y C K E
Ο ftercke Heldr, ô maçhtigh Vorit ! Nae u is't dat mijn Ziele dorft,
L I E D E K E N ,
Op de wyfe : Van dm 116 Pfalm.
Heer ! die ons tot kind'ren hebt ghemaeckt Als 't fware jock ons leden had beladen, Ey wiltonsvoorts met't Hemelfch Biooc verfa -
den»
Op dat u gpnft ten reéhten werdtgefmaeckt.
' 2 . Lae t uwe Geeft fteeds woonen in onshert, Op dat wy u ons Vader moghen noemen,
EH
G E S A N G Ε Ν . En op gheen dinck ons immermeer beroemert Aïs u gnenaê, die ons ghefchoncken werdt.
, 3 . Ghenadig h Godt en Vriendelijcke Heer ! Wiens goedigheyt de Hemelen niet vaten ; Indien ghy ons ons felven had ghelaten, W y ware n langh berooft van aile eer.
4- VV j laghenneêrin 't aldervuylfte fiof, Van yder een vermoi felt en vertreden ·>
Maer nu u Soon hçeft voor fijn volck gheftreden, Soo is ons tnondt vervtilt met uwen lot".
j . E n foo langh als on s Ziel in'tlichaem woont, Soo fullen wy u Lof-ghefanghen finghen,
En maecken groot die heerelijcke dinghen, Daer meê ghy ons van tijdt tot tijdt bekroont.
6. It k weet ghy hebt in ons niet konnen fieri C 4
4o C H R I S T E L T C K B Aïs 'Î gheen dat u ten hooghften koft mif haghen j Maer 'tis gheweeft u Jouter welbehaghen, Dat ghy ons hebt u fchatten willen bien.
7. Ο groote Godt ! \vy zijn voorwaer te flecht En al te fnoô om danckbaer ons te toonen, VVilt ghy u werck 0 Vader in ons kroonen, Op dat u beeldt werdt weder op-gerechr.
8. U fuy ver beeldt dat ons alleen herftelt, En t'eenetnael aïs witte wol kan maecken, Soo dat gheen lmert ons oyt en kan ghenaecken j Heel vry ghemaeckt van doodt en doodts ghewelt.
G E S A N G Ε Ν . 41
L I E D E K E N ,
Op de wyfe : Van den 11 ο Pfalm.
ψ*£§£$& Heer ghy hebt tot uwcn knecht ghefproken : IIMUMΛ E n ^ucnt m et meer> houdt op van droef gheweetij kji|j|§/j Ic k heb de macht des Sathans gantfch verbroken, TOV^iW En aenghehoort u vyerigegebeên.
ï. U klaegh-ghefchrey verkeert in Lof-ghefangen, En roept mijn naem voor al de werelt uyt.
Ghy fuit van my een groot ghefchenck ontfanghen , Het recht çieraet van Chrifti waerde Bruyt.
3. Dae r meê bekleet fuit ghy voor my verfchy nen, En meerder glanfch vertoonen als het licht
42 C H R I S T E L Y C K E Dat dagh op dagh de werelt gaet befchynen, En allé dinck feer heerelijck verlicht.
4. Ia e fuyver wit in Chrifti Bloedt ghewaflchen, Suit ghy fteeds zijn u Schepper aenghenaem, . En vol van jeught ghelijck een Palmbooni waflen ί Nae wenfch veraert met een en nieuwen naem :
j . E n van Godts Soon altijdtghereeckenc wefen j Èen van't ghetal van't Konincklijcke Zaet, VVaerdoor de Heer werdt eeuvvighlijck gheprefefl i En voor up gunft gheheylight vroegh en laet.
G E S A N G E K .
L I E D E K E N ,
Op de wyfe : Van den ι ; 5 Vfalm.
Oe heerlijck is't den vrede te beleven,
| En fich tot Godt van herten te begheven, , En met de vrome om te gaen !
Voorwaer dat kan mijn Ziel alleen veifaên, En al wat oyt ter werelt is bedacht
Kan hier by gantfch niet zijn gheacht.
Î. D e vreê behoedtde landen.en de fteden, Men fiet het veldt met cierlijckheyt bekleeden, I>e Landtman is daer door verblijdr,
En leeft in hoop als dat hy t'fij ner tijdt
44 C H R I S T E L Y C K B
Defchoonevruchtdaervan gheniete n fal, En weêrbefaeyen 'tviuchtbaer dal.
j . De vreê doet ons viymoedigh henen treden, En in Godts Huys uyt-ftorten ons ghebeden, Bevrijt van alderley elendt
Die ons de droeve oorlogh fendr.
De vreê die gheeft dat onfe Ziele dorft Nae Chriftum onfen Vrede-Vorft :
4. Di e ons de vreê in overvloedt wil fchencken, En onfe Ziel aen 't fuyver water diencken, Waer door dat allé dorft vergaet,
En bieden aen het Konincklijck ghewaedt ; Waer b y datai des werelts koft'lijckheyt , Is andeis nietdan ydelheyt.
G E S A N G Ε Ν . 4f
L I Ε D Ε Κ Ε Ν ,
Op d e wyfe : Van den 84 Vfulm.
Godt die in den Hemel wo'ont, En daer van daen u macht betoont Op ons de fchepfels inver handen ; Ε y neemt ons in genaden aen, VViltonfe fuchten gade flaen, En fien op onfe offerhanden : W y vallen voor u voeten neêr, Vérhoortons innerlijck begeer.
2. On s landen zijn ten roof geftelt, De vyandt doec ons groot gewelt,
46 C H R I S T E L Y C K E
En foeckt ons uyt ons erf te ftooten ·, Daer wei dt niet als ghewelt ghefien, Men iiet de vrome daegh'Jijcks vlit n, En 't aller uyr haer druck vergrooten.
Ο machtigh Heer, è ftercke Vorft ! Een yder nae ons leven dorft.
3. Ho e langhe fal't onnoofel bloede Niet anders ajs een watei vloedt Soo over heele landeri vlieren ? VVanneer fal het verflindend' fweert Doch werden van ons af-gheweert, En onfe haters eens verdrieten, De fchendery en felle moort Daer over al werdt van ghehoort ?
4. Nie t eervoordatu ftercke handt
C J E S A N G E N .
Qns rucken fal uyt defen brandt, En onfe vyanden vernielen.
Nice eer voor dar een vaft verbondt Door uw'genaê fal zip vergon c Tot trooft van aile droeve Zielen.
Dees dagh die fien wy re ghemoet, Verleent ons die ô hooghfte Goet !
j . Ο Vrede-Vorft ba i mhertigh Heer ! Vertrooftons daegh'lijcks door u leer", Wilt allé valfcheyt van ons weeren, En alderhande ketterv,
Verfierde dienft, afgo'dery,
Totichand en fmaetheyt doen verkeeren : En fchencken d'onvervalfchte wijn Die ons alleen kan heylfaem zijQ.
48 C H R I S T E L Y C K K
L I E D E K E N ,
Op de wyfe : Van den 134 Tfalm.
fl^^Sfc H y knechten die den Heer verwacht W 6Kp£5 En neemtop fijn bevelen acht j
»L WJSl) β Looft fijne daden eeuwighlijck, W^T-^- E n foeckt het Hemelfch Koninclcrijck.
2. Dae r is alleen dc rechte vreught VVaer in de vrome lîch verheught, De noytghenoegh gheprefen fchat Die gheen verftant en heeft ghevat.
3. Wa t tracht ghy nae des werelts ecr Die Γ00 licht leydt ter aerden neêr ?
En
G E S A N G E N . 49 En in een oogenblick vergaet
Hoe welfe fcnoon en çierlijck ftaet.
4. Sie t dat ghy u ghedachten wendt Nae Schatten die de mot niet fchendt, En noyt nae waerde zijn bemindt Van eenigh moedigh werelts kindt.
5. Stijght met u hert nae't eeuwigh goedt, En fiet dat ghy u voordeel doet,
Stiijt als een kloeck en machtigh Heldt Die op den Hemel doet gheweldt :
6. E n lockt met ernft een yder aen Die noch gaet loopen in de baen.
Het fchoonfte lot den hooghften prij s Verkrijght men in het Paradijs.
7. I n 'c Hemclfche Ierufalem
D Dae r
f9 C H R I S T E L Y C K Ô Daer yder met een blyde ftem Verbreytdes Heeren heerlijckheyt Van nu tot in der eeuwigheyt.
L I E D Ε Κ Ε Ν ,
Op de wyfc : Van dot 9 Tfalm.
Yn tongh is tot u lof bercyt Ο Iefu mijne faligheyt !
Mijn vafte Burgh, mijn Trooft, mijn Leven, Die my oock nimmer wilt begheven.
x. Gh y nébt veel fmaet voor my ghelcèn, En teghen Satha^i maçht gheltrecn,
Sij"
G E S A N G Ε Ν, fi SijH Rijck vernietight en verbroken,
En u welheerelijckghewroken.
3. En my uyt flaverny gheredc>
Ert weër in vrytgheyt ghefer, Daer ick door mijnegiootefonden Met fware ketens lagh ghebonden.
4. Die s dien ick al mijn levenlancfc V groot te tnaecken mecghefanck,
En metter herten en ghedachten Alleen op uwen dienlt te wachten,
5. Maeck t ghy my Heer hier toe bequaem ; Want niemandtkan u grooten naem
Ο Salighmaecker wacrlijck vyeren ! SQO ghy lîjn tongh niet wilt befticrcn.
D i 6, De
J i C ' H R I S T E t Y C K E 6. De koolen die u Altaer geeft Zijn 't waer door dat mijn Ziele leefr, Soo ghy ons daer meê aen wilt raecken, Wy fallen tot ons wenfch geraecken.
7. Enfpreeckenmetee n wijsbeleyd t Dat uwen Heyl'ghen Gheeft ons feydt j En foo te recht al onfe daghen
Van uwen lof en eer ghewaghen.
LIE-
G E S A N G E N . y 3
L I E D Ε Κ Ε Ν ,
Stemme : Als'thegmt.
^Ξβϋ
^==s=sa idtsGodtallee n reçeert, Ο vroome Ziele a
leert N a lijn bevelen leven, Die u zij n vooighefchreven Ï
ÉieiÉÉlÉiigÉîi
s VVil t va n clés Heere n VVe t Di e u is voorghefet UD 3 trooll,
J4 C H R I S T E L Y C K E
B crooft , u voedfel halen, So o fuit ghy nimme r dwalen . i. Door-foecktdefchooneichât
Diedaerinisvervat, De man nae Goats behaghen Die heeftf u voor-ghedraghen : Hy fpreecktdaer heerlijck van Waer dat hy erghçns kan ïn fijn vermaerde dichten Die al de werelt ftichten.
3. Leef t fijne Schriften door, Ghy fuk ghewis u oor
£ή hert nae wenfch vermaeckeii,
G E S A N G E N .
En Hemelfch' vreughde fmaeckea.
Godts Wetbehaelnlen prijs, En maeckt de flechce wijs, En kan de Ziel bekeeren, Iae aile waerheyt leeren.
4. s'l s fchoonder als het gout Diendie daer op veitrouvvt i En foet als honigh-graten Die fich daer op verlaten.
Daer is een grooten loon En çierelijckç kroon Voor allé die die houwen, En daer alleenop bouwen,
D +
SS
LIB-
j * C H R I S T E L Y C K B
L I E D E K . E N ,
Op de wyfc : Verbeft u diepgefitcht.
Chrifte Godes Soon ! Die in den hooghen throon
U Heerlijckhey t vertoont.en noodc ons al gelijck Tot ' t onwaerdeerlijc k goed t va n ^ Hemelfc h
Koninckrijck.
2. Waero m blijft toch ons hert In't aerdtfche goedt verwert ?
Waerom is 'tdat elck een foo loopt nae eer en ftaet ? Daer al des werelts goedt foo haeftelijck vergaet .
3. Voorwae r des menfchen kindt Is wondcrliick vei blinde,
En
G E S A N G E N .
En t'eenemael berooft van kennis en verftandt, Dat het met hert en fin niet tracht nae't waerdfte pandt.
4. Di e perd, dat juweel, Dat heerlijck errif-deêl
Daer boven wegh-gheleyt, waer by de koftlijckheyt Die yder foo bemindt, is enckel ydelheyt.
î. Mijn Ziele ftijght om hoogh, Verheft tocheensu oogh
Naeu befcheyden deel, u wooningh en u huys, En denckt voortaen niet meer op eenigh bitter kruys.
6. God t heeft u fmert ghe-endt, En fich tot u ghewendt,
En vaft'lijck toe-ghefeyt een vreught die niet vergact, Vermidts hy is ghewceft u eenigh toeverlaet.
D S Oen
St C H R I S T E L Y C K E
Den eerfien Tfalm.
Ie man die is wel faligh in der daedt
Die in den raedt van 't godtloos volck niet gaet, Noch van den wegh der fondaeis oyt wil weten, Noch op den ftoefder fpotters is ghefeten j Maer heeft de Wet des Heeren fteeds in acht, En overdenckt dienaerftigh dagh en nacht.
2. Wan t hy ùl zijn niet anders als een boom, Seer fchoon ghcplant ontrent een klaren itroom, Die t'fijner tijdt met vrucht fal zijn beladen, En nimmermeer verliefen fiine bladen : Iae wat hy doet fal werden hoogh bcloont En met gheluck in eeuwigheyt bekroonr.
3. Met' t godtloos volck en is't foo niet gefteit, Vcr-
G E S A N G E N . ff, Vermidcs die fijnghelijck het kafvan't veldt,
at van den windt werdt hier en daer ghedreven.
aerom foo fal haer hoop en trooir begheven, En gheen van haer fal voor Godts Thioon beftaen , Daer Chrifti Bruytvrymoedigh toefalgaen .
4. Wan t Gôd kent doch der vfomen wegh en hert, Midts hy haer helpt uyt alderhande ffnert :
Maer hy is verr' met fijn ghenaê en zeghen Van't godtloos volck en haer bedorve weghen, Dies fullen fy feer fchand'lijck gae n te niet, En komen om in eyndeloos verdriet.
Ε
Vf»
6o C H K I S T E L Y C K E
Den 1 5 Pfalm.
jPfegflffi» le is die menfch, mijn Godt mijn Heer ! fft «SPA B *^e m u ich°oneTent fal woonen ?
^ ^ [ V T O Ia e nae fijn wenfchen en begeer oHlis*© Aenhoore n u ghefonde Leer,
En fich op uwen Bergh vertoonen ?
1. Die wandelt met een vroom ghemoedt, En tracht gherechtigheyt te pleghcn, Sijn naeften aile voordeel doet, Sijn lull heeft in het hooghfte goedt, En tot de waerheytisgheneghen.
3. Va n achterklap nch felrs onthoudt, En iijne tonghe weet te toomen, Sijn brooders ailes goedcs betrouwt,
G E S A N G E N .
Op valfche gronden niet en bouwt, En altijdc is ontrent de vromcn.
4. I n welckers ooghen zijn veracht De boofe die nae Godt niet vraghen, En met der herten en ghedacht Der uytverkoorenen gheflacht
Seer hoogh gheroemt haer leven daghen.
Î. Di e niet op woecker geeft zijn gelt, Noch fich door gaven laet Bederven, Daer door d'oprechte werdt ghevelr.
Voorwaer die foo fal zijn gheftelt, Sal in der eeuwigheyt niet fterven.
4% C H R I S T Ε L Y C K E
Den 2 3 Τ fab».
Ε Heer die is mijn Herder t'aller tijden,
*k Sal nimmermeer ghebreck of fchade lijden.
Hy laet my gaen in groen-begraefde weyden, En wilt my facht aen ftille waters leyden, Hy trooft mijn Ziel, en wilt my uyt genaden Om fijnen naem oock voeTen op fijn padcn.
1. A l moftick fchoo n in 't dal des doodts gaen tieden»
Soofouw gheen rrees bevangen mijneleden , Want ghy kom t my, ô Heer ! u hulp toe-fchicken, En met u flock en ftercken ftafverauicken.
G]iy çiert den difch voor my met fchoone vaten In't aengheficht van allé die my haten.
3. Gb y komt mijn hooft met oly fteeds bcfproeyen, En
G E S A N G E N . *3 En doet van drarick mijn Beecker overvioeyen.
Hoe dat het gaet, gby fuit my al mijn leven Ό gunft en vreê feer overvloedigh gheven, Soo dat ick fal met luft eh groot behaghen In's Heeien Huys vei blyven langhe daghén.
De» 24 Pfalm.
Ε Heer befit het aerdfche dal En hare volheyt over al,
De werelt en die daer in woonen.
Hy heeftfe met fijn glanfch verlicht, lac op de zee feer vaft ghefticht,
Enmeciivieren willen kioonen.
χ. Macr
«4 C H R I S T B L Y C K E
ι. Maer wie fal in Godts gunft foo ftaen Dat hy op fijnen Bergh fal gaen
En in fijn Heylighdom verblyven ? Die reyn van handen en van hert, Sijn Ziel niet ydelijck verweit, En vreeft voor valfcheyt te bedryven.
3. Di e menfch fal by den Heer wel ftaen, En alderhande heyl ontfaên,
Oock Godts gherechtigheyt verwerven.
Want't gaet foo met het vroom gheflacht Van die Godt foecken dagh en nacht, En Iacobs naem nae wenlch be-erven.
4. Gh y poorten heft u hoofden op, Ghy eeuw'gç deui en tot den top, Een Hecrliick Coninck komt in rijden.
Wie
G B S A N G Ε Ν . Wie is dees Koninck groot geacht ? De Heer van groote fterckt' en kracht, De Heer geweldigh in het ftryden.
ί. Gh y poorten heft u hoofden op, Ghy eeuw'ge deuren tot den top, Op dat de Koningh in mach ryden.
VVie is dees Koninck vol van eer ? Deftercke Godt, een ecnigh Heer, Seer kloeck en machtigh in het ftryden.
Ε Zerflt
66 C H R I S T E L Y C K E
Eerfie decl van den 25 Ρ faint.
£J E^KS Kn op u vertrouwen Heer, ϋ Uhfô L a e t ?"n ^c'ian^e m')n aentrefièn,
^Hwtrf Mae r behoedt my voor oneer.
Scort u gaven dagh op dagh Op die geen, die op u wachtcn ; Maer vervultfe met geklagh Die altijdt nae ontrouw trachten.
*. Wil t my uwe wegen leeren, VVijft my u gewenfchte baen ; Dat ick met een groot begecren Mach in uwe waerheyt gaen, Want ghy ziit my heyl en vreught,
'tEenij
G E S A N G E N . «7 't Eenigh voedfel van mijn leven.
Op u wacht ick van mijn jeught, Laet u gunft my fteedts aenkleven.
3. Denck t Heer aen u goedighedetî.
Die van aile eeuwigheyt Op u kinders, op u leden, Zijn ten vollen uyt-gebreyt.
Denckt toch aen de fonden niet Van mijn alder-eerfte jaren, Maer vcrloftmy uy t verdriet Wilt my t'aller tijdt bewaren .
4. God t is goet en vol genaden, Die de fondaers leyden fal
Op de wel-gebaende paden, Uy c die droevigh aerdfche dal.
6Z C H R I S T E L Y C K E
Hy fal die fachtmoedigh zij n In gei echtigheyt doen trcden.
En bevrijt van allepijn Met veel zegeningh bekleeden.
Eerfle deel van den 3 4 Tfalm op een andcre wijfi.
Ck fal den grootenGodt tot alle tijden loven,
iiieeifiiie
Sijn lof fal eeuwighlijck verblyvcn in mijn mondr . Mij"G E S A N G E N . 69
Mij η Ziel fal ftellen roem in fijn getrouw ver-
$ÊÊÈÉÊÊÊÊËÊîâÊÈ
bondt, E n haer van fijn genaê en gunftigheyt be - loven.2. A l diefachtmoedigh zijn die fullen 't konnen hooren, En waerlijck zij n verheught , maeckt me t m y groot den
Heer,
Ε J Ver-
7o C H B . I S T E Z . Y C K E
Vergeet fijn groote naem te prijfen nimmermeer, Die u heeft tot fijn volck en fchapen uytverkooren.
3. Ic k heb den Heer gefocht, e n hy heeft op mijn reden Geantwoort, en mijn Ziel uytalle vrees gheret.
De vrome hebben fteedts op fijn bevel gelet, En hebben geene fchandt of fmaetheyt oyt geleden.
4. d'Ellendig e die riep, en vondt fich heel verflagen, Hy fmeecktedagh en nacht, en badt dat fijn gefucht En bitterlijck gefchrey mocht breRen door de lucht, De Heer verlolten hem uyt al fijn fware plagen.
Of
G E S A N G E N * 71 Op de Geboorte ende Bcfhydemffè onfes Heeren tn
Stdighmnecktn Ufa Cbrifli.
Aet u dienltknecht gaen in vrede n M u mijn
S L.lTooçen hebbcn hedcn Uwe ^ Saligheyc gefien, l \Π~Ϊ »-,
:5?
Dieghyhebtbereycvoordefen Allcdi e ufulle n
Ε 4 vteefen ,
7* C H R I S T E L T C K H
ïËiiÉiÉSPiiiÉii
* vreefen , En de fonden leeien vliên.
». Ick en wenfch niet meer televen Nu de Silo is ghegheven
Van de Vaderen verwacht : Met dees blyfchap wilick fterven j Mits ick hoopete verwerven
Dat ick langh heb groot gheacht.
3. Soetelefu! mijnejare n Zijn heel fnellijck voort-ghevaren,
Al mijn leven is gheweeft Vol van alderhandrqualen, Die ick al niet kan verhalen :
Dies
G E S A N G Ε Ν.
Dies beveel ick u mijn Geeft.
4. VViltdieinuRijckontfanghen , Daerfe met veel lof-ghefanghen
Moghefinghen overluyt : Heylign ! Heyligh ! is de Heerej Sijnen grooten naem fy eere,
En veel vreught fijn lieve Brayt.
y. VVaero m foud ick langher wenfchen By de fterfFelijcke menfchen
In dit fondigh aei dfche dal Het verlcnghen myner daghen ? Daer men nieten hoort als klaghen.
En veel droevigh ongheval.
6. Sou d ick hoopen op de tyden, En my in haer loop verblyden ?
Ε S
η
't Oude
74 C H R I S T E L Y C K E 't Oude jaer dat is vergaeu, En het Nieuweaen-ghekomen : Maerick hebnoch mets vexnomen
Dat mijn Zielekan verfaên·.
6. Alveranderendejare n 'k Sic de menfchen niet bedaren,
*k Sie haer even onbefint j d'Een met gierigheyt bevanghen Nae fijns Naeftensgoedt verlanghen,
Dat by boven al beminr.
7. d'Ee n nae groote Staten trachten, En een yder een verachten,
Vol van op-gheblafentheydr.
d'Een tot toorn en wraeck gheneghen, Die rich niec en laet beweghen,
VVat
