J.J.A. Goeverneur, Goeverneur's kindergeschenk · dbnl

(1)

J.J.A. Goeverneur

bron

J.J.A. Goeverneur, Goeverneur's kindergeschenk. A. ter Gunne, Deventer 1869

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/goev001goev01_01/colofon.php

© 2010 dbnl

(2)

De bokkewagen.

De bokkenwagen

J.J.A. Goeverneur, Goeverneur's kindergeschenk

(3)

In een eigen koets te rijden, Ei, dat lijkt een groot pleizier;

Zie dat maar eens aan die beiden Op ons lieve prentje hier.

Als een prins en een prinsesje Zitten ze daar zij aan zij In hun kostelijk kalesje

Met nog wel een knechtje er bij.

Ja, ja, wie dat kleine paartje Zoo ziet toeren door de stad, Wou haast, dat hij 't volgend jaartje

Ook zoo'n equipage had. - Maar toch, honderdduizend kindren

Gaan maar simpeltjes te voet, En zou hun dat wel wat hindren, Of bekomt hun 't minder goed?

(4)

Neen zoo waar. 't Mag aardig lijken, Dat men zich zoo trekken laat, Maar ik, heusch, gun aan de rijken

Graag die glorie en dien staat.

De eigen voeten flink te roeren, Is een vrij wat beter ding;

Tienmaal liever dan zulk toeren Is me een fiksche wandeling.

Heer en juffertje, die rijdt daar, Waarlijk, ik benijd je niet, Zoo je mij ook niet benijd maar,

Als je mij vlug loopen ziet.

(5)

De vlijtige meisjes.

(6)

De vlijtige meisjes.

MINAen BETSYVEEREzijn een paar lieve kleine meisjes en iedereen houdt veel van haar. Zelfs de oude knorrige heer, die tegenover haar woont en anders in 't geheel niet met kinderen opheeft, mompelt, als hij de beide meisjes loopen ziet: ‘Als al dat kleine volk zóó was als die twee, dan was er nog wat aan.’ Voor haar heeft hij altijd een goed woord en soms wel wat lekkers uit zijn trommeltje of een nieuw

prentenboekje over.

Aan speelkameraadjes ontbreekt het haar nooit, en in de groote stad, waar zij wonen, hebben ze overal goede kennisjes. Touwtje springen, krijgertje spelen, kaatsen en bikkelen kunnen ze dan ook tegen de beste, en ze zijn heele bazen, als er

vertelseltjes moeten verteld of raadseltjes opgegeven worden. Ze houden, net als alle meisjes, dolveel van pleizier en pret maken; maar ze kunnen toch ook heel goed stil zitten, als

(7)

meester in de school of moeder in huis haar wat leert.

Nu is 't een mooie zomermiddag. MINAen haar zusje zijn om vier uur uit school gekomen. Toen, na den eten, hebben ze een uurtje gespeeld, en nu zitten ze met mama in de tuinkamer en zijn vlijtig aan 't naaien.

Ik heb wel eens een meisje hooren zeggen: ‘Ik wou, dat die handwerken nooit waren uitgevonden, en vooral dat naaien niet. Wat is dat een naar en vervelend ding!’

Ik denk, dat dat juffertje nooit eens beproefd had, iets goed te doen. Ze zou anders zoo niet gepraat hebben. Want werken is niet naar en vervelend, en goed zijn werk te doen is de beste manier, om gelukkig en tevreden te worden. En wie zou nu ook altijd kunnen spelen en springen?

MINAen BETSYvinden handwerken dan ook volstrekt niet onpleizierig, en zij mogen zelfs graag zoo bij mama met de naald in de hand zitten.

't Is heel stil en rustig daar in de tuinkamer. Broêr JAN, die anders leven genoeg in huis kan maken, is naar de teekenles, die eerst om zeven uur gedaan is, en papa is op zijn kantoor. BETSYzit op een klein

(8)

voetbankje bij mama zakdoeken te zoomen. Als zij er een afgewerkt heeft, dan krijgt MINAdien, om er een merk op te zetten. Zij heeft het wat moeielijker dan BETSY, die ook jonger is, en staat nu bij mama, die haar een handje helpt. Als die zakdoeken af zijn, dan, heeft mama beloofd, zullen ze nieuwe kleêren maken voor de pop, en dat zal nog veel prettiger wezen.

Neen, waarlijk, zulk naaien is geen naar en vervelend ding. Onze MINAen BETSY

althans vinden het wel heel pleizierig en worden er bij den dag vlugger en handiger in.

(9)

Het jonge katje.

(vervolg op de ‘Vlijtige meisjes’).

MINAen BETSYzitten nog altijd druk te zoomen en te letteren. Eindelijk heeft de pendule zeven geslagen, en daar, na een poosje, komt JANaanstormen uit de teekenles.

Hij groet mama en zijne zusjes, vertelt wat van zijne kameraden, en zegt op 't laatst:

‘Zusjes, ga je mee spelen?’

‘Wacht nog even,’ zegt BETSY; ‘ik heb dit zoompje op een paar steken na klaar.’

‘En ik wil deze V nog graag afmaken,’ zegt MINA. ‘Ma, morgen krijgen we de zes zakdoeken zeker wel af. Zullen we dan met de poppenkleêren beginnen?’

‘Ja, kind, dat zullen we,’ antwoordt de moeder.

‘Wat zal die pop er dan prachtig uitzien! Wat zal ze verbaasd wezen over haar eigen mooiigheid!’ roept BETSYweer.

‘Natuurlijk,’ zegt mama; ‘'k wed, dat ze van pleizier nog rooder wangetjes krijgt, dan ze nu al heeft.’

Daarover begonnen de meisjes hartelijk te lachen; maar JANbromt: ‘Och, wat gezeur over die pop! Ga je nu mee?’

‘Nog een ommezientje geduld,’ zegt mama; maar JANis de deur al uit.

(10)

Het jonge katje

(11)

Het duurt evenwel niet lang, of daar komt hij weer binnenstuiven. ‘Meisjes, gauw, gauw! Komt nu eens zien! De jonge Muizenschrik heeft de oogen open en loopt met de oude rond.’

Nu weten MINAen BETSYheel goed, wat JANbedoelt; maar de kinderen, die dit boekje lezen, weten nog niets van Muizenschrik, en dus moet ik er hun vooraf wel wat van vertellen. In 't groote huis van mijnheer VEEREwaren vroeger nog al vrij wat muizen. Nu is een muis eigenlijk wel een heel aardig diertje; maar de menschen hebben er gewoonlijk toch niet mee op, omdat die kleine knabbelaarsters zoo erg vrijpostig zijn en overal maar op aanvallen. Daarom heeft mijnheer VEEREverleden jaar eene kat laten koopen, en die heeft de muisjes gauw aan 't verstand gebracht, dat de menschen op hun bezoek volstrekt niet gesteld zijn. In een heelen tijd hebben de muizen zich dan ook niet durven vertoonen, en de poes, die ze zoo dapper verjaagde, is door de kinderen MUIZENSCHRIKgedoopt. Toen heeft voor een dag of tien de oude poes jongen gekregen - vier of vijf wel. De kinderen zouden die wel graag allen gehouden hebben; maar dat ging niet aan. Alleen het mooiste jonge poesje mochten ze behouden, terwijl HEIN, de knecht, de anderen heeft meegenomen. Tot nu toe heeft de kleine nog haast niet anders gedaan, dan met de oogen toe bij de moeder in 't nest gelegen; en daar JANnu bericht komt brengen,

(12)

dat dit anders geworden is, bergen de meisjes gauw haar werk op en huppelen door den gang naar de keuken, waar de lieve dieren zijn. Jawel, daar loopt de jonge jufvrouw Muizenschrik op hare vier kleine pootjes, kruipt bij de oude op en maakt allerlei kluchtige buitelingen en sprongen.

‘Stil,’ zegt MINA, ‘we zullen de meid om wat melk vragen en 't lieve ding dan naar binnen meenemen.’ Dat gebeurt. De kleine poes wordt door MINAop schoot genomen, en BETSYhoudt het diertje een schoteltje met melk voor, waaruit het al zijn best slobbert, terwijl JANer bij staat te kijken, en moeder Muizenschrik met opgeheven staart rondloopt en de meisjes aankijkt, alsof ze zeggen wou: Wees me toch vooral goed voorzichtig met de kleine!

De jonge poes krijgt een blauw lintje om den hals. Ze wordt ‘MIMI’ gedoopt, en de kinderen spelen met haar, totdat mama hen roept, om hunne boterhammen te komen eten.

Ik durf wedden, dat MINAen BETSYdien nacht van haar nieuwe poesje gedroomd hebben, en - mogelijk ook wel van de pop, voor wie ze een japonnetje willen maken, dat ze roode wangetjes krijgt van pleizier over hare eigen mooiigheid.

(13)

De schaapjes.

(14)

De schaapjes.

De kleine MIEKEheeft geen vreê, Of zij moet, aan de hand Van KA, de meid, des avonds mee

Naar 't groene weideland.

En als zij komt, dan wachten daar De schaapjes al bij 't hek, En komen en besnufflen haar

Met opgestoken nek.

Want kleine MIEKE, weten zij, Brengt altijd dit of dat, En daarom zijn zij vlug er bij

En willen ieder wat.

Daar zit dan MIEKENop de wring En brokkelt roggebrood

En deelt daar rond van in den kring Aan ieder, klein en groot.

(15)

O, wat heeft onze kleine meid Haar zoete schaapjes lief!

Maar één toch, dat ze 't liefste heit, Één is haar hartedief.

Dat springt vertrouwlijk bij haar op In vroolijk, dartel spel,

En zij aait het den ruigen kop En mocht het zoenen wel.

Maar heeft zoo eindlijk elk zijn deel, Dan wordt het slapenstijd, En MIEKEkeert, moê van 't gespeel,

Naar huis weer met de meid.

Ze wordt naar 't bedjen dan gebracht En is ook gauw in slaap,

Maar droomt toch nog wel menig nacht Van haar zoetlieve schaap.