CLEOMENES.
T^EV^ST EL.
D O O R .
D. LINGELBACH .
t' A M S T E R D A M ,
By d'Erfgen: van Jakob Lescailje, o p dc Middel4aOl} opdehoekvandeVifchmarkt, 1687.
Met Fmikjie,
Aan d e E . E.
H E E R E N ,
H E N D R I K VASTRIK . MICHIEL HINLOOPEN . W I C H B O L D MÜILMAN . M I C H I E L W I L T S C H U T . ABRAM BAKKER .
KORNELIS VERPOORTEN . Regenten van het Weeshuis.
En d e E . E. H E E R E N , JEREMIAS vande r MEER .
PIET ER va n WIKKEVOORT . SJAKES T H I R R I .
A N T O N I REEPMAAKER . Regenten van het Oude OHannen Huis.
Mï(i H E E R E N ,
Y neeraen de vry moedigheid, om aan u. E. E. dit Treurfpél van Cleoménesop te draagen, mét die hoop, dat , nie t té- genftaande uw e wichtig e be- langen , én noodig e bezigheede n , hy
* % é.ch-«
échter aan u . E. E. niet onaangenaam zal zyn, fchoon hy als een Vondeling te voor- fchyn kom t ; te meer om dat ons geblee- ken i s uw e érnftig e geneegenthei d om de Schouwburg eens weder in zync oude luifter t e zien bloeijen, é n deNedcrduit- fche Poè'zy, én Taal voort t e zétce n j én nademaai het u. E. E. heeft belief t d e be- langen, é n wélftand der zélve, tót voor- ftand der beide Godshuizen, aan ons beide te vertrouwen , vinden w y ons meer ver- plicht, jagenootzaak t onz e eerftelingaa n u. E. E. eerbiedig op te offeren, om daar door te betoonen, dat ons inzicht het uwe tracht t e éroiaaren , én da t wy, zo veel doeniyk is , voorhébben , o m een oogwit te bereiken, én de Schouwburg voordeel by te brengen.
Wyzyn échte r z o verwaan t nie t dat zulks in onze macht alleen beftaat j ö neenj wyweetendat
Y V E R ,é n
L I E F D Evan veelen, dekonft doe t
B L O E I J E N .da t niet eene Bie , maar veel e Drommen de korf met honingraaten vullen.
Ook verblin d on s de eige liefde zo vér
niet, datw y zouden waancn een wérk in
't licht
't licht te brengen, dat zyne volmaaktheid in alle deelen volkomen heeft , w y laate n dat aan het oordeel va n all e Konfikenne - ren, é n zéggen alleen, da t he t eeneeige- ne vinding is, da t va n d e Stoffe, Schik - king, é n Redeneerin g niet s ontleen t is , dat wy mét voordacht ieder Bedry f op een byzonder Tooneel laate n affpeelen , dat wy meerder werkin g daa r in hébbe n ge - maakt als me n gemeenlyk i n d e Franfch e Treurftukken ziet, enz.
Wat n u to t d e uitvoerin g va n zul k een wér k behoor t , zullen di e lich t kunnen oordeelen, die het ondernoomen hébben.
Wy twyfelen échter niet aan eene goede uitflag, z o om d e ongemeenheid va n d e Verziering, al s d e verfcheidenhei d de r Hartstochten , die hie r geweldi g onde r een arbeiden , én voornaamently k fwan - ger gaan mét Liefde, é n Staatzucht , twé der grootfte , én krachtigft e beweegin - gen, o m in d e gemoederen der aanfehou- weren, fchrik, én médelyde n t e verwek- ken. Indie n on s di t gelukt , én dar déze geringe aanbieding u . E. E. niet kom e t e
* 3 mis-
mishaagen, zulle n wy eer genoeg ingelégt hébben , én ik voortaan nie t ander s be- trachten al s mét alle gencegentheid te bc*
tuigen dat ik bén,
M Y N H E B R E N ,
V E. E. Vtrplicbtfie
DHHMTD. MNGELBAC R
Ct-
Copye 'van de Prfailegie.
D
S State n vin Hollan d endeWeftvrieftan d doen tewetten. AU o On» vertoond u by de tegenwoordige Regenten van de behoud- burg tot Amftetdam , Da: ly Suppliante n zedert eentje Jaaren Wtvaart» met hunn e goede viinde n hadde n gemaak t e n ten Toonedc revoert vericbeidcn Vlerke n , zo va n Treartpcelen , Blyipeclcn als Hutten i welk e IT lieden n u geerne me t de n druk cemeen wilden ma- zen > doch gemerkt'*at deze Werken doo r he t nadrukken van anderen , fed no bun kuiter, z o io Taai al s Spelkoof t zoude n komen te rctlie-"o, e n alzo zy Supplianten he n berooft zoude n zie n van hun by ton- dereoogwitomdeNedetduitlche Taa l en de Digtkonft voort te zetten >
w vonden zy hen genoodzaakt , o m daar inne te voorzien , endehc a ttkecren tot Om, onderdani g verzoekende, da t W y omm c redenen 'corlz. de Suppliante n geliefde n t e verlecne n Oktro y o f e Privilegie, omme alle hunne Werken reed t gemaakt, endc noc h n't ligt t e bren- jra, de n tyd van vyfnen Jaaren alleen t e mogen drukken en verkoopen omdoen druUten en verkoopen , me t veibo d va n all e andetc n op zec- knen boogc peenc daar toe by On» ie ftellen , ende voort » in commo-
» forma. Zo i a 't dat W y de Zake en 't Verz*ck voorfz. oveigemert t Wibende, end e genege n weze n Je te r bed e van d e Supplianten , nit Onze regie wet enfehap, Souverain e raagt ende authoriteit dezrlve Sop- pliamengekoozenteerr, geakkatderrt endegeoktroieen hebben , kon - 'tnteeten, akkardecrenendeoktroieexe n misdeden , da t zygeiuuren- oedtntydyanvyhieDecrft achte r een volgend e Jaare n devoorf*. Wer- 'en die reed» gedeukt zvn, end e die ran tyJ tot tyd door haar gemaakt
""de in 't ligt gebragt zullen werden , binne n de n voorfz. Onze n Lan-
«alleen zullen mogen drukken , doen drukke n , uitgeven e n verkoo- ffi. Verbiedend e daarom alle n ende eenen ygelyke n dezelv e Werken J*" 'e drukken , ofte elder» naargedrukt binne n de n zelve Onzen Lan • uitbrengen, ni t te geven ofte te verkoopen , o p de verbeurte van alle j"f Mttgedrokte, iugebragte oft e verkogt e Ezemptaaten , end e ee n
"^teran drie honderd gulden* daar en bove n tevetbeuten , teapplicc - 'cn een darde part voor Jen Officier de d e kalarg e d^enzal , eenaard e
•** root den Armen der Plaatz e daa r h: t kazu » voorvat'eitzal , end e
°°'efteetende darde part voot den Supplianten . Al'e s in dien verft a n-
*> datwyde Suppliante n me t dezen Onze n Okttoij e allee n willende Wtificeren tor veraocding e va n haar ? fihaadedoor het nadrukken van
! "oorfz. Werken , daar door in geenije deelc n verftaan , den inhou-
cvandicnteauthorizeeren oft e t e advoueeren, end e veel min Je ze!-
tonder Onze protektie endebefcherminge, eent g meerder kredir, aan-
?°"reputatietegeven, nemaa r de Suppliante n i n ka » daat in yet»
,'"wtljlt low k « o pn influttttn , alle hei zelve tot haren laflezul- 'a|choMlcawegen t e verantwoorde n ; tot die n eind e welcxpreflclyk
* { begée-
begmende, di t by aldieo xjr dcre». O" .en Octroi»* *oetdezclreWet- ken zullen willm fteflen diarran „erj e geabbrcricera e oftegeJtontri - beerde mentie zullen mogen mascr-i, ncnua r gehouden zullen veezen act zelve Ofctrojr ia't geheel ead e tanen ceaig e Oonffic dat e roott e daaakcA ofte ie doea daaracn , cad e dat zt rehoode n BoUe n 1711 eeo eaearplaar vaa aile de voorla. Werken , graanden cod e wel grkondi- uaacctt iebrengen i n de BiUantaecca, van Oau Uaivaniieu UK Lri- deo, cndcdaeiïaabefaoorijr k tedoc n bljraca. AUeaoapon c vaahet caekt rtn dien te verliezen, tnd e ten einde de Sapaliaatca dezen Oni ca kflai«tweOhuo«iereoaeagerticaeaala aaa e •caoorca: LaèV n vrallc s eade eenenveclvlEtad»'t aangaan mag , dat IT de ioaauantra «an den anaoude van dezen doen, laat< a en gedogen, la&ctyf c ca volkorwm ljkeeateaea, enccaenmd e alle beUuc n laaanuane . Gedaa n inden liaay anilt t Oaaca gaootea Zegd e au a u doe n baagendraiu ^ teaaerin't jaat oaecs Hectcn ca laUamaaen duiaeaitaiboadeTdTi a
entacnua, c . r i C B L
Tet Ordonnantie ran de Staaten S I M O N vaa BEAUMONT.
Detxgeawoordige Msgmim f J t f c W a ï ; , nebben het ml» da boveaBnaodertmletie, voo r dit Trrwtpd, vtigondaaadcErigeaa»-
mco * » JMULHIMJ*. Dr » atWiuada, i6»7-
V E R T O O N E R S .
G I N T I u S, Koning van Bitbmien.
A l T i L U J , GewamdePrint ,-{o**vanViddt.
D l DOS , SteedebtudervanGentim.
T H E O Ï E N X , Prinfó van Kjipodocia, vrrltoft amnM»*- A XIA N C, Prmjc't van Biibinien, verheft of Clttmtnes.
C L E O M E K E S , Onbekjinde Prins vanBubinicn,it\ ta
van t^apadtcia.
E T A N D I R , be^unfti^detanDidtren Altai*.
A R I A R A T L S J vatrtudevanCUrmtmet.
L A O D I C E , StaaijujfotvanTbeixtn*.
D o BLINK , SiéAtjuffer van Axis»»*
A T 1 s , Htftman van V Kjnsn^t Ljfmadxtn.
Lrfmacken, firn. 'CttO-
Pag. I
CLEOMENES.
TREURSPEL.
E E R S T E B E D R Y F .
ERGSTE T O O N E E L.
A R I A R A T E S , C L E O M E N E S . A R I A RAT ES .
| W 4 < A A t fwarighcid, myn Heer» beneveld uw gc- K U V C ^ ' Clcoménes, moe t ik opmyn'komf l j*lAjlS verwachten ,
fJ*"0«J J>ttgy , die nimmermeer befweekt in tcgeu- ipoed,
Na zocht, en tekens toond van een ontftcld gemoed ? Moet |k, na weinig tydSdut wy te Schodra icheiden, Gy, om Thcdxcua als bruid hier heen te lokkn, Ik, om myn vader noch te fprecken voor ly n dood, U vinden in een Itaat die myn verdriet vcrprooi?
Wat onheil trcttuwzicl ? wat maakt uzo verflaagen f
\ ergutunc uw antwoord dtich,nu ik 't u af durv vraagetb Enzéjjme, indie n 't magzyn, my n Heer, watdeoor -
zaak is,
Dat ik inu befpcurzulk eeneontiïé'ltcnii ?
C L E O M E N E S .
Myn Hcer,dc ontftélt'ms.diegc in myn verandert weezen Befpcurcn kunt, is uit geen tégenfpocd gercezen t
t U iet gchcims, 't welk my de zinnen zo ontroert, Uat *iyn gedachten als verrukt zy n, c'n vervoert.
* Sta tuflchcn hoop, en vrees; word my de vrees benoo- men,
Wat tflfcr dat ik hici niet zal te boren komen ?
A ƒ» ,
» C L E O M E N E S . Ja, vriend, 20 my 't geluk zo mildclyk bcftraalt, Zie ik een (h-oom van zeegc op my reeds afgcdaalt.
Hoor dan de reden van my n vreezen, én myn hoopen;
Twemaandenzynnu, fintwy kwaamen » alvcrloopen , En 't was beflémt dat, op onze aankomft, alles zou Vervaardigt weezen tot de prinfelyke trouw . Maar koning Gentius .zodra hy had vernoomen De fchoone bruid, di e hier mét weerzin is gekomen, Waar aan prins Attalus verlooft is, duet terfton t Opfchortenalwatwicrd verciich t by 't trouwverbond.
Dit bragt in ieder een verfcheidene gedachten.
Theóxena, die zulk een lót niet dorft verwachten , Staat hee l vcrftclt; de prins houd échter ernftig aan, En bid de kdning dat de trouwdag voort mag gaan;
Maar vruchteloos; hy vraagt zyn vader na de reden;
Die paait hém met wat hoop, én veel omftandigheeden , Ten laatften > ziende dat de prins miltroomg wierd, Heeft hy hém in zyn' hoop wat meerder bdt gevierd, En valtgeftélt, van daag aan Hammon raad te vraagen, Door 's priefters mond, óf hém di t huuw'ly k zo u mis-
haagen.
Nu wacht men antwoord; én in déze gallery Zal ons de Vórft de zin der Góón ontdekken: wy Verwachten zynckomft, doordienhy , nahe t bidden , Alleen in't binnenkoor gegaan is, om , in' t midden Der prieft'ren, Hammons zin te hooren uit zyn' mond.
A R I A R A I E S .
Hoe! ftaat Theóxena dan toe, dat op die grond Haar trouw werduitgeftélt, é n mét die fchyn van reden?
G L E O M E N E S .
Zy heeft de Hemel om dat uitftél zélf gebeden.
Zy i s hier tégen dank gekomen, én zy klaagt Gelladig, da t haar die gedwongen trouw mishaagt.
O Góón ! laa t u die ook mishaagen» laa t haar zinnen Volflandigzyn, o m nooi t Prins Attalus te minnen;
Vernietig deze trouw. Ariaratés , ach !
Mynlecven, ó f myn'dood, hang t aan déze éenedag .
A R I A -
T R . E I / R . J P E I . 3 ARlAJtATES.
Hoe! aandézeééncdag?
C L E O M E N E S .
O ja, ik ben verlooren, Zo my de Hemel zulk een noodlot heeft befchooren , .Dat déze dag de trouw volvoerd werd; ja , i k acht
Myn keven niet, zo haaft dit huw'lyk i s yolbragt.
A R I A J I A T E S .
MindgyThedxena?
C L E O M E N E S .
O ja, 'k heb onbezonnen, Vergeetendewie'kben, zoftouteendaa d begonnen ; Ik weet wél dat ik heb iet rcukeloos beftaan $
Maar zie myn grootfeh gemoed, in zulk een opzet aan.
Al bén ik Hecht van ftaat, al kén ik vriend nóch maagen, Al weet ik niet wie my heeft onde r 't hart gcdraagen, Al zyn rnyne ouderen tót nóch my onbekend, De Hemel heeft zyn' gunft op deze borft geprent}
Die ftar, die ik bedek mét veel omzichtighecden, Zal, zo'tdrakelfpclt, my doen een'troon betreeden.
En, zo de trouw nu werd vernietigt, 'k beeld my in, Dat ik Thedienaontfang als koningin.
A R I A R A T E S .
jsdan, als 't huwclyk mét Attalus blyft fteeken,
Uw liefde aan haar bcként,haar wcêrlicfdc u geblceken ?
C L E O M E N E S .
Wieiszoreukeloos, da t hy zyn liefde zou Ontdekken durven aan die koninglyke vrouw,
ién zy een koninks kroon verfierde zyne haaren ?
- ^ A R I A R A T E S .
Wat hoopt gy dan „ wy 1 gy haar niet kunt cvenaaren
"»ftaaf, é n dat haar trouw licht hecde n werd volvoert ?
«.. C L E O M E N E S .
Uit laatAe «'t maaralleen dat my de ziel ontroert, y°<« 't and're, héb ik zo veel minnelykc bly ken, JJat ik my licht verbeeld de zcege wég te ftryken.
t*oox éuiyui 't kort^nyn Hecr,wat my zo moedig maakt;
A 2 Ik
4 C L E O M E N E S . Ikbéndoorhaarcgunlttóthontgctlaaigcraakt, Door haar, is my de Ihf als Veldheer opgedraagen, Ik kon haare oogen mé t myn hyryn nooit mishaagen, Watiktöth'ind'ringvati haarhuw'iy k hcbgcraln, En voorijeftélt, heeft zy blymocdig toegedaan >
Zy bad haat Vader, wyI 7.y eindclyk moed ftheiden, Of ik haar, ahgezant, mocht herwaarts heen geleiden, Zy heelt my menigmaal ontdekt» dat déic trouw, Door Vader aangcprélt, haa r dood verhaaften xou.
Wie durft op zo veel blykgeeu meerder gunft vcrwach»
ten?
Indien de Hemel maar verhooren wil myn'klagten, Myn min begxtuftigen door 't huw'lyk at te flaan , Dan Mn ik te eenemaalin myne wénfeh voldaan.
Matr'k hoor gerucht. He t is de Koning. *k zal nu hooren Wat my de gód(braak heeft in myne mm befchooren.
Voldoe uw plicht > begroet Thetixena. MüTchic n Zal ik een' wenfch'ly ke, óf een dood'ly kc uitflag xiea.
T W E E D E T O O N E E L
G E M T I Ü S , A T T A L Ü S , D I D O S , CLEOUE -
N t $ , EVANDEK , A t l S , LJ/«W& .
GzKTW J .
M
Yn Zoon, nu tuit gy zien het wit f*n ow verlan- gen;Wy hébbe n eindclyk 't befluh der GdOO on transen;
Doch, cC r ik da;ontdek, wild e ik u op uw'plicht Doen denken, door een kort, doch nodig, voorbericht.
Gy weet met welk een'ment ik te uwaarts bén genegen, Dat al myn wélflant» aan uw wélmwt is tclégcn, Dat ik, mé t overleg, é n raad, énrypbcöort , Voor u, Theóxena verkoos tot cene bruid-
Maar dnderzqck niet, wyI de ryd het ia! ontdekken, Waarorhïk*t huw'lyk niet deed na uw wenfeh voltrek*
ken?
Denk niet dat my bewoog, óï droom, óf fpook, dffchyn Van
Van iets, da t beelden van verbaafdc zinnen zynj (ren ; 't Spruit uit een e oorzaak die ons Hammon za l verklaa- Enik, gezintom , nadiegodfpraak , voor t te vaaren, Zal dézen dag met vreugde, én vdrftelyke pracht, Uwe écht zien op het grootft e n heerclyklr volbracht, Of u voor eeuwig van die zoete hoop verftceken.
NuwiliK, ho e de zaak ook uitvalt, tégenfpreeken Nóch klaagen hooren; maar vernoeg u mét de wil Der Goden. Diddslees . Ee n ieder houd zich ftil.
D1 D o s ieeji.
Indien uw ZOOM word aan Thccxena vetbondcn Door 't Huwclyk_ %ultgy verliepen jïaat, e'n kroon;
De Prins \aljneuvelen, wyl'( Kjoonre'cht is gejchtnden, Ten y byyvert om %yn Viand eerjl te doon.
A T T A L U S .
P Go'den!
G E N T I U S -
Zie nu het gevaar dat ons komt dreigen.
Kan uw verkeerde zin nóch na dit huw'ly k neigen, Dat my berooven zou van kroon , én ftaat ? neen zoon!
Zoek liever moedig naar de hand die u wil doón, Vervolg die vyand, én betoon dat u het leeven Zo waard is, als 't vermaakdat eene bruid kan geeven.
Bedank my n' zorg, die, door 't oplchortcn Hwer trouw, Zo waard een leeven, als het uwe is, berge n wou, En wilt, voor dat genot, uw eigen wélftant kiezen, f zen, Als'thuw'lyk word volbrag t za l ik myn'kroo n verlie - Gy fneuvelen, indienge uw vyand niet verkjoekt.
OGóón! wa t houd ons, da t men voort di e fchclm niet zoekt,
Hém nafpoort,om niet méér dat groot gevaar te vreezen?
Ach! had 't Orakel ons zyn fchuilplaats aangeweezen, Zo mocht ik hoopen, dat hy heeden wierd van kant Geholpen, door 't beleid van uwen dapp'ren hand.
Maar laaten wy, nu dit ontbreekt, mét écnlhg poogen, De Gdón verplichten, dat zy hém ontdékkenmoogen .
•'«at ons niet ruften, wan t my n wélftant hangt daar aan ,
A 3 Gelyk'
6'. C L E O M E N E S . Gclyk uw keven. Zoon , ' k laat alles op uflaan.
Verban de liefde, en prent alleen in uw gedachten, Door welk een middel gy uw vyand ccrlt zult ïlagten Vertraag niet langer zulk een heerelyke daad.
Tfyenr Didóf ter yden.
Hoor,Didds. blyf , én fteun de prins met uwe raad.
Gy weetjnyn oogwit; ftél zynminnentharttevreede:
En tracht, to 't mooglyk is, xyn driften te overreedci Te£eti Cleomfaet.
Gy kunt Thedxena ontdekken, wat de GdAn Beflootcn, i n de trouw van haar, mét my He zoon.
D E R D E T O O N E E L .
C L E O M E N E S , A T T A L U S , D I D Ö S . C L F . O H F . N E S.
M
Yn Hcer,ik zic,hoe tdt verzcek'r ing uwer (baten, Het Idt wil, dat gy zult Thedxena verlaaten;Dat ook uw fier gemoed, met groote ontftéltenis, Om déze fwaarigheid alreeds befwangert is;
'k Beken, 't valt hart, na zulk eert lang, én laftig beiden, Zo op een oogenblik van 't minlykfte af te fcheiden;
Maar, wyl u 't Gddendom die ramp heeft toegevoegt Zo toon om dit befluit u zélve niet misnoegt.
Wat iffe r edeler ah zyngemoed te (lillen
In tégenfpoeden die de Goón volbrengen willen ? 't Is 't grootfte middel, als die felle flagons raakt, Waar door een héld,met hén,zich zelve onllérflyk maakt.
Laat dan geen kleen belang uw groote ziel beklemmen;
Stem onverzaagt, myn Heer, het zelfde dat zy ftémmen ; En overweeg, wat heil u ooit te hoopen ftond
Van dat gevaarelyk, én dood'lyk trouwverbond.
De Gdden willerr, dat uw bloed op de aard zal (rroomen, Indiengy aarzelt om die manflagvoor te komen.
Kuntgy, indit gevaar i u zélve ndchberaanj En twyflen, aan wat kant uw hart moet overflaan ? 'k Weet, in een onweer vaa verbyfterde gedachten,
H05
T R,EU R.S P E L. 7 Hoe 't kundig is, voor zich het zékerfï te betrachten;
Maar, daar ons lecvcn in gevaar ftaat om de min, Verbant men lichtelyk die fwakheid uit zyn zin.
Toon dan uwe yver om uw vyand op te zoeken, Verkloek hem eerft,myn Heer , eer hy u kan verkloeken, Elk oogenblik is reeds voor u te lang gewacht;
En, zo hy door meer hulp moeft werden omgebracht >
Ik offer u myn dienft zo gy die hebt van nooden >
Gebruik myne arm, myn Heer; ik zal uw vyand dooden, Of fneuv'len, zo hy word door uw beleid ontdekt;
Verichoon myne yver, Prins; myn moed word opgewekt, In dit geval, om u het zékerfte te raaden ;
Myn heil beftaat daar in. lkzalu , overlaade n
Van vreugd,ten dienft (ban, én,afwachtende uwgebdon , 't Vervolg beveelen aan het hoog befluit der Gdón.
VI E R. D E T O O N E E L .
A T T A L U S , D I D o s .
A
A T T A L U S .Ch! Didds, waar is 't eind van al myne ongelukken?
D I D O S.
Na by; ik zal u haaft uit die verwarring rukken:
En wat u 't ldt ook dreigt, door zo veel tcgenfpoed, De zin is klaar genoeg»ik zie 'er deur. Ho u moed.
A T T A L U S .
Ach! Didds , ach! ziet gy voor my ndch eenig dpen ? Mach ik, door uw beleid, een wenfehlykeuitkomft hoo -
pen?
Ik bid u, zég my ddch, waar in voor my zo groot Een heil beftaan kan, fpreek.
D I D O S ,
Waar in ? in 's Kdnings dood.
A T T A L U S .
In's Kdnings dood?
D I D O S .
Ta, Prins : hetnoodldtheeftbeflootct t
A 4 D a t
C L E O M E N E S .
Dat door uwe arm moet zyn hetKónings bloed vereoo
A T T A LIJS . ( tcn'
Is dit het heil, dat ik verwacht van uwc raad ? Hoc! Didds, vergt gy my zo gruwelyk een daad ? Zou ik 't récht van natuur, en alle wétten fchénncn ? 'Zou my de-waereld voor een vadermoorder kennen ? Zou ik vergieten't bloed waar uit ik leeve ? ó Góón!
Wat vergt men my ? hoe! zou een vader, door zyn zoon Het leeven miflen? ach ! ik beef door die gedachten.
D IDOS .
Vaar niet te haaftig voort; gy moet het eind verwachten.
Alsgy de réden hoort van xulk een vrémd befluit, En uitwat grond de raad van zulk een voorllach fpruit, Zult gy my hooreu mét vry meer bedaarder zinnen.
De KOning is het, Prins di e u belet te minnen;
Door hém word uwe trouw, én alle vreugd gcflaakt, Om dat zyil boezem zélf in hecte liefde blaakt.
HymindThcoxena, én , omuuit tcitéllcn , Vraagt hy de Goden raad, die zulk een vonnis vellen Dat my verbaaft. H y heeft 't geheim my zélf ontdekt, En dat Thcóxcnadic vlam heeft opgewekt.
Bedenk nu wat gymoogt verwachten, vanee n Vader, Die zélf, tén aanzien van uw min, fpeelt voor verraadcrj Hy handelt niet mét u, mynHcer , al s mét een zoon, Maar als een vrémde, en doetuw liefde zulk een' hoon.
A T T A L U S .
Helaas! óf Vader fchoon is aan die fwakheid fchuldig , Die kleene misdaad geeft geen reen, om onverduldig Te woeden, óf dat ik hém na zyn leeven fta.
DlDOS.
Niet ? is u dan de kroon, is u Theóxena
Zo veel niet waardig > om een hand vol bloed te ipillcn5 A l T A L Ü S .
Hoe! vadermoorden, zoud gy my dat raaden willen ?
D I D O S .
Oja, Prins , want daar hangt uw ftaat, én leeven aan;
En 't geen waarom gy zy tzo noodeloos begaan,
De
T K.EU K.S P E L. 9 De fwarigheid, die gy kunt in die manilach vinden, En wat natuur belangt, die knoop zal ik ontbinden:
'k Zie dat gewoonte in ons 't natuurclyk verzaakt, En dat de neiging van natuur, het bloed niet maakt;
't Spruit daar uit niet dat wy onze ouderen beminnen;
De plicht, va n kindsbeen af geprent in onze zinnen >
Het goed onthaal dat ons van de ouderen gelchiet, Maakt die verbintenis, én anders is het niet.
Gy zy t een voorbeeld; gy, ten uiterfte verleegen, Zyt, doo r gewoonte, tdtuwvyandndchgenecgen , Die u gantfeh niet beftaat. I k fweer u, by de Gdón, Dat gy geen Prins zyt, maar myn bloed, myn eigen zoon.
A T T A L U S .
Uw zoo n ?
D i D O S .
OJa. I k hébietfchrikk*!yksondernoomcn , Opdatge, als wettig Prins, op déze troon zoud koomen j Myn boezem brande om u in koninglyke ftaat
Tc aanichouwen, maar ik kon u nooit, als mét verraad, Die grootc waardigheid opdff ren. ' k Héb de wétten, Myn plicht gefchonden, Zoon > om u zo hoog te zetten.
Des Kdnings afzyn, én der Kdninginnen dood Verrukten my, daf ik zo groot ceri daad befloot.
Ik heb het wettig zaad doen fneuv'len, to t belooning HebikEvander, e n zyn zoons, n a uwe krooning, Mynampt, e n fchat belooft, en voort tot ftaat gebracht Voor zulk een grootc daad- I k héb altoos gedacht DatVorftcn Gddenzyn , é n waereldlykezaaken Veranderlyk, dat, om zyn zaad vergood te maaken, Men nimmer fchroome n moei t ee n fchélmftuk aa n t e
gaan.
Opdczegrond, mynZoon , hébikdePrinsverraSn , U in zyn plaats gelégt. Deirar , di e alsna'tlccvc n Op zync réchter borft Hond van natuur gedreeven»
Die had ik nagebootft op de uwe.
A l T A L U S .
O Gdón! ikfehri k
A. f Voo r
Jo C L E O M . E N E S
Voor 't gruwelyk beftaan. Ach ! Dido's , ach! ben ik U w zoon? za l ik uw daad dfpryzcn, óf verdoemen?
Zal ik u wreed voor my, dfwélbarmhertig noemen ? Hoe dorft gy 't wettig kind verftootcn van de troon, En dooden, om daar op te plaatzcn uwen zoon ?
D i D o s .
Dat was noodzakelyk, wilde ik myn wit voltrekken.
De ftar mocht eens zyn (laat ,en myn verraad ontdekken.
Ik wilt wel dat die op uw borlt niet lang zou ftaan >
Dies gaf ik voor dat hy, door konft, was weggedaan, Die vond gelukte : én, om voorts alles te bekleeden Met fchyn , veinsde ik uw dood door veel c omftandig -
hecden.
Evanders Egcmaal was uwe voedfter, zy
Verfwccg myn' lift > én hielp u tdt de hcerfchappy.
Nu had ik voor niet eer aan u 't geheim te ontdekken Voor ik j na 's Kdnings dood, uw krooning zach voltrek-
ken:
Maar, nu ik zie dat u de Vdrft verongelykt . Dat óve r u het ldt zo wreed een vonnis ftrykt , Nu moe t ik zéggen hoe gy ftaat , én op watgronden.
De Prim ^hlfneuvelen, wyl 't kroomiebt it gefchonden, Ten %y by yvert om ^y w vjand eer ft te dom.
Wie is die vyand als de Koning? ja , my n Zoon, Hyishct. Ko m hem voor. Natuu r hoeft niet te bceven, Ndch uwen arm> om hém een fteck in 't hart te gecven.
Voldoe de gddfpraak, dood uw vyand onverzaagt, En wafch de troon af, me t het bloed dat u belaagt.
A T T A L U s .
Ach ! wat zal myn gemoed in déze zaak bcfluiten ? Helaas! hier kanvoor my niet als gevaar uit fpruitcn.
Gy hebtme een' ftaat bedélt die my niet toebehoort, En wilt dat ik die ndch behouwdoor kdningsmoort .
D i D O s .
O Ja.' dat wil ik , én met ryplyk dverweegen;
Hoe! Zoon, bcfwykt gy ? toont gy reeds u zélf vcrlecgen ? Bekneld de vrees u, daar de nood ndch naauw'lyks nypt ? Wan-
T R . E U H . S P E I . i i Wanneer men om tot ftaat te klimmen, zich vergrypt, Dan moe t men, eer men flaauw de kans zou zie n ver-
loopen,
Het ecne fchéllemftuk, mét moed, op 't ander hoopen , En niet te ruch zien, zélfs, in 't uiterite gevaar.
Kom, vatte n wy 't geluk van vooren by het haar, Eer 't ons de nék keert. G y moet ftérven , óf uwreeken Aan hém, die heimelyk heeft uw bederf befteeken ; DitisdeKdning. Ai ! bekreun u dan niet om Een manflag min óf méér. G y ziet het Gddendom Begunftigen myn wit, zy komen zélf ontleeden, Langs wel k een ' wé g gy kunt, als Vorft, de troon bc-
treeden,
Zy willen, dat gy ftyft het vaderlyk befluit.
A T T A L Ü S .
Wat zal ik doen?
D l DOS .
Peil eens het hart van uwe bruid;
't I s noodig om op haar belangen ftip te letten;
'k "Zal u verlaaten, om onze aanflag voort te zetten, En 't uur be (temmen dat de Kdning brengt ten val, Ik heb veel vrienden die ik tdt ons trekken zal >
Om zo verzekert door die rampen heen te breuken.
Des Kdnings liefde baant een weg om u te wreeken.
'k Zal Cleoménes, hém beloovende tot vrouw Uw zufter, ipreeken, én doen wank'len in zyn' trouw.
Zy mind hém. H y heeft ftraks zich tdt uw dienft verbon- den.
Laat my de zdrg, ik zal zyn boezem eens doorgronden.
Stemt hy mét ons , zoftaathetwél, Zoon , hou w dan moed,
Denk, dat een Kdnings kroon veel ongemak verzoet.
Einde van V eerfle Btdryf.
TWIE-
& C L E O M E N E S ,
T W E E D E B E D R Y F .
E E R.S T E T O O N E E L.
T H E O X E N A , L A O D I C E . L A O Dl CE.
T S Cleoménes by dc Koning wéér ontboden,
•*• Nadathy he t befluit ontdekt heeft van de Goden?
T H E O X E N A .
Ja, Laodice, ik verwacht hém ook, én zal Hém deel doen hébben in my n wénlchely k geval.
L A O D I C E .
Hoe! wénfehtg y dit geval? i k dacht dat gy i verflaage n In uwe ziel, uzoud van't hydig ldt beklaagen,
Dat u mishaagenzou het gdddelyk befluit, Daar, voor uw min, zo veel vflfandering uit fpruit.
T H E O X E N A .
Kunt gy myn ziel mét zulk een' fwakhcid wé l betichten ? Zaagt gy my voor't befluit der Goden imme r iwichtcu ? En /.ouik , daarmynmindegrootltedicnltgcfchicd , Nu tekens toonen van een innerlyk verdriet r
Neen, Laodice , dieinwéêrfpoednietwilklaagen , Kan zich in voorlpocd licht zo edelmoedig draagen;
En bén ik altyd in myn leet getrooft geweclt ,
Hy vrceü zy n noodlot niet, die voor geen Üérven vreeft.
Ik bén,door Vadcrsdwang, mét weêrzinhier gekomen ; Maar hebt gy in myn' reis, öTweggaan, ooit vernoomen 't Geen my op 't hart lag ? toonde ik ooit dat my de min Op Attalusontirak mét zulk een'tegenzin?
Nochtans befloot ik , eer ik hem myn'hand zou gceven, Ais Bruid, hier te eindigen myn ongelukkig leeven.
NuréddeHémclmyuitdatgevaar, éni K
Van 't huw'Iyk,én 't befluit myn's V aders> door 't befchik Der Goden vrygeftélt, mach , zonde r vrees, verkieze n Een minnaar, die ik dacht voor eeuwig te verliezen:
Ja, Laodice , ja. ' ikmachnuonbelchroom t Bot yiercrjjian de min die ik had ingetoomt.
T R E 1 7 R . 5 P E J L . I 3 Bezéfhier uit„ dfi k heb reen om my r'ontftéllen?
't < Vakel, kon dat ooit een béter vonnis vellen ? Ik zie my vry, én van een wiilè dood gered,
Ontflaagen van myn woord, én 't haat'lyk huw'lyksbéd .
L A O D I C E .
OGdón! wa r hoor ik? ha d dit huwelyk uw leeven Gekort, én hadge uw hart een ander wég gegeven ?
T H E O X F N A .
O Ja; my n boezem was, eer dat ik overkwam, Al lang ontftooken van een' minuelyker vlam.
Ik minde, maar, ik had die liefde nooit beleeden, Indien de Hemel niet verhoort had myn gebeden.
Hy zélf, di e 'k zo bemin, bleef hier van onbewuft, En myne vlam zou met myn leeven zyn gebluft.
L A O D I C E .
Zo Ichynt de Hemel voor uw liefde zélf te zorgen ? Maar mach het zyn, Prinfés, ai! houd dit niet verborgen, Wie is door uwe min zo hoog in tdp geftélt ?
T H E O X E N A .
't Is Cleoménes, 't is die braaven oorlogsheld,
Die 1 'racers, Parthen, én de Grieken heeft verflaagen , Om vaders rykstroon voor het vallen te onderfchraagen.
Verwonder u niet dat die held my zo beviel;
Beipeur daar uit 't beleid van een verheven' ziel,
Die méér op deugd oogtxals op groote ftaat,én krooncn.
L A O D I C E .
Zo ik myn'plicht vergeet, Prinfés, wilt my verfchoonen, Maar, na myn oordeel . . .
T H E O X E N A .
'ie Héb uw oordeel nietgevraagt, Maar u alleen ontdekt wat minnaar my behaagt.
Ik weet wél dat ^y zult zyn laage ltaat verachten i Maar ik begryp iet méér als gy met myn' gedachten;
Gy oogt op grootsheid, ik oog op de deucht alleen, Die uitblinkt in myn held i zoltérk, z o ongemeen, Dat ik befluitCR moet,fchoon 't lót hem heeft verftooten , Dat hy is uit het bloed van Koningen gefprootcn,
Diw
14 C L E O M E N E S . Dies heb ik vaft geftélt om hem noch dézen dag Te ontdekken, welk een'vlam in my verborgen lag.
Maar hoc! wie nadert ons, éa komt my n'vreugd ver^
ftooren ?
L A O D I C E .
't Is Axiancde Prinfés; licht komt zy hooren, Of gy het hoog bcfluit der Goden niet betreurt.
TWEEDE T O O N E E L.
A x i A H E , T H E O X E N A , L A O Ü l C E , Ü O R l N t, A X I A NE.
P
Rinfés, al valt u zulk een droevig lot te beurt, Al is het dat de Gdón uw min verongelyken, Ik hoop, uw edel hart zal daarom niet befwy ken.Ik zag, uit myn paleis, u wand'len in den hóf, En merkte > dat gy hier niet anders zogt als ItoT, Om uwbefwaara gemoe d te ontladen door uw klach-
ten;
Dierhalven, zo't kon zyn, wilde ik uw'rou verachten.
Verban de droefheid, die uw ziel beknelt mét pyn;
Laat ons, in weerwil van het noodlot, zufters zyn;
Laat onze vriendfehap, .fchoon g y broeders min moet milTen,
Aangroeijen > én dat leet uit uw' gedachten.wiflchen.
T H E O X E N A .
Prinfés, zo groot een' gunft i s onverdient, ik zou Ondankbaar zyn, als ik die niet aanvaarden wou.
Uw zdrg is veel te groot, ik weet niets by te haaien Dat waardich is, om zulk een wéldaad te betaalen.
Ddch, dit kan ik u wél verzeck'rcn, dat my geen Verdriet bejegent is, hoefwaar u zulks ook fcheen.
In tegendeel, ik moet de GcSden ceuwich looven.
Ik ftreev, door hunne gunft, al myn gevaar te booven Ik liefkoos myn' fortuin, én ftél in de uitfpraak van De Goden al 't geluk dat ik verwachten kan.
Maar laat ons liever ftdf tot and're reden vinden) Laat
TKEU K.S P E L. j s Laat ons de vriendfchap, van ons beide, vafter binden ; Gun my gelégentheid dat ik u wéér, mevrouw, Mag tekens toonen van myne ongeveinfiie trouw.
A X I A N E .
Ik fta verwondert, én verbaaft om déze reden.
Ik dacht u heel misnoegt te vinden, heel te onvréden.
Ik dacht benéffens u te klaagen, om myn hart Te ontlaften van een wreede, én heimelyke fmart . Maargyzytbeelvernoegt; énik, helaas ! daartegen >
Wanhoopende, bedrukt , te n uiterlte verlecgen, 2ic my aan alle kant beneepen van verdriet.
De nacht verveelt my , én de dag gevalt my niet;
Ja, myn e ziel, geprangtvaneenyerborgelyden , Voelt dag op dag op 't fclfr zich van die drift beilryden.
Ey gy zult licht hier uit befluiten, ó Vdrftin ! Dat al myn' kwelling fpruit uit heimelyke min.
Helaas! jkmin ; maarhy , dieikbebuitverkooren , Is veel tefléchtvanftaat, isveeltelaaggebooren ; Ditdoetdatikmynldtbefèhreije, é n my beklaag, Om dat ik hoopeloos een minnaar liefde draag.
T H E O X E N A .
Gy mind ?
A X I A N E.
HelaasÜk kan myn' kwéliing,myn'gepeinzen, En wat myn ziel beftryd, voor u niet meer ontveinzen.
Ik min, Pririfcs , é n df het my tót nadeel ftréktj Tis Cleomcnes diediezoet e vlam verwekt.
T H E O X E N A .
Wie.' Cleoméncs ?
A X I A N E .
Ja. Ai ! wraak niet myn verkiezen i Want ik wil graag myn' ftaat om zyne min verliezen.
Ach.' heeftüw oog wél ooit een minnaarzo volmaakt Gezien ? 't is wonder dat uw boezem zélf niet blaakt Door 't vuur dat my verteert. Wi e zag , wie kende in
'tleeven
Een Held, di e zyne ldfniet vér voorby zal ftreeven ?•
T H E O -
i6 G L E O M E N E S . TliEOXEMA.
Is hém uvr min bekent ?
A x i A N E.
Ach ! voegt het my, mevrouw, Dat ik myn' liefde aan hém zo ftout ontdekken zou ? Maat, gy , aa n wiênhy is verplicht door veelc reden, Kunt my die dienft doen,én aan hém myn' min ontleden.
Indien ik iet vermag, Prinfés—
T H E O X E N A .
Ik hoor gerucht.
A x i A N E."
Aü helpee n minnares, di e om de liefde zucht.
Licht vind ik uitkomft zo hy luillrcn wil, en hooren.
T H E O X E N A .
Prinfés, denk om 2yn' Haat, hy is te laag gebooren,
A x i A N E .
Zoveel te grootcr zys de blyken van myn' min.
Ï H E O X K N A .
Ons nadert iemand, bind uw driften nu wat in.
D E R . D E T O O N E E L . A R I A R A T E S , T H E O X E N A , A X I A N F
L A O D I C E, D O R I N E . A R I A R A T E S .
M
evrouw, Prins Attalus, zo dra hém was gebleckcn 'T befluit der Gddcn. wilde u ndclftcns zie n éafpreeken.
A X I A N E .
Helaes! Prinfés, ikdur v hém dus ontftclt niet zien, Verfchoonmy, i k vertrek, cnwiljyubyzynvlién .
F I E R . D E T O O N E E L .
T H E O X E N A , A R I A R A T I S , 1 A O D I C E , T H E O X E N A .
M
Yn Heer, wil t gy u sma myn' vriendfehapnade r binden,Zo
T R . E U R . S P E . L . I ; Zo vlieg, zie óf gy kunt Held Cleoménes vinden, Zég hém, zo 't moog'lyk is > dat hy my ddch ontfla Van 't Prinlèlyk bezoek, ik bid, myn Heer, ai! ga.
K Y F D E T O O N E E L .
A T T A L U S , T H E O X E N A , L A O C I C E , A T T A L U S .
"N/f Evrouw, ik twyfel niét u is bericht gegceven,
^ *• Dat ik, u minnende, verliezen moet myn leeven 5 En ook hoe myne ziel ontroert is, én vcrfréJt,
Nu over ons het Idt zo wreed een vonnis'véld.
T~H E o X E N A.
O ja, my n Heer, ikhébdietydingalvernoome n , En dacht ook niet dat gy zo haaftig hier zoud komen •
K dacht dat gy 't voorwerp, dat u zulk een' weérfpoc d baard,
Verachten zoud, alsu, é n uwer liefde onwaard.
A T T A L U S -
Ik u verachten? Gdón. ' waa r hu ooitgebleeken , Dat te uwaards myne plicht, óf achting is befweeken ? Ofdatgy myne r liefde onwaardig weezen zoud ? Ik had al myn geluk op uwe min geboud,
Ja j 'k fweer dat my de kroon zo veel nooit zal behaagen, Als uwc fchoonheid > die ik fleets ontzach zal draagen ; Endatikhicrverfchynj gefchicdalleen , Mevrouw, Töt een bewy s hoe hoog ik u in waarden houw » Ja, dat ons huwelyk niet koften zou myn leeven, (ven.
'K zou blind'ling ndch myn' hand aan u als bruigom gee-
. T H E O X E N A .
Dit vréefde ik, én dat gy, uit al te flaauw een moed, Myn liefde hooge r zoud waardeeren als uw bloed , Dat gy uitfpoorig de gevaaren die u dreigen
£oud in de wind flaan , én na myne weêrmin neigen;
Waar 'k merk dat u 't gevaar van (térvenndch weerhoud . En dat ik héb te veel op myne vrees betrouwd;
Dés héb ik reden om uw groots gemoed te pryzen,
B E "
i8 C L E O M E N E S .
En dank de Gddcn, die voor my dit vonnis wyzcn.
A T T A L U S .
Gy dankt dcGdön , mevrouw , é n pry ft myn groots Ge- moed ,
Omdat ik min waardeer uw weêrlicfdeals my n bloed' Wat inzigt hebt gy voor ? 7.oud gy my daarom haatcu Als-ik befloot om nooit uw fchoonhcid te verlaaten f
T H E O X E M A .
Myn Heer, die fwakheid wa s voor uw gemoed te groc., Indien gy tekens 't ldt zo laf een daad belloot;
Dóeli op dat gy niet aan die kant zuk overhellen, Om uwe Iraat, én oock uw lecven vaft te (tellen, En 't haat'lyk huwelyk te bannen uit uw zin, Moet ik belyden, Prins, dat ik u niet bemin.
Door Vaders dwang bén ik,mét weerzin, hier gekomen;
Ik had als onze trouw volbracht.wicrd, voorgcnoomcii Te llérvcn, én u nooit op te ó||fcn een hart,
Dat nérgens meêralsomdit,huw'ly k wasbenart ; Dit had ik vaft geftélt; maar nu de Gddcn willen, Door hunn ' voorzichtigheid, geen édcl bloed rcrfpillen , Nualuwheil, my n Heer, allee n hier in beftaat, Dat gy uw Vyand zoekt, en my ne min verlaat, Nu moet ik uit uw.hart zo groot een fwakheid weeren , Die, tot uw nadeel, mop my n wedermin bcgeeren.
A T T A L U S .
Gy haat my dah, mevrouw, én hebt my nooit bemind; Hebt gy al veinzend' my gelief kooit, én geblind ? En nude Goden my, én al myn wélfland haaten , Begeci t gy dat ik u voor eeuwig zal verlaaten ? Moet myn om (lék gemoed nóch pal Itaan voordie (lag5
OGóón! vanwieni k my mét récht beklaagen mag, Indien gy voor hebt om my eeuwig te onderdrukken, Waarom maakt gy geen ein d va n al myneongelukken?
Gy haat my dan, mevrouw ? é n band myn tecd're min En zielsgencegcndheid zo licht uit uwc zin ?
Helaa».! i k hoopte, fchoo n 't my al mogt tégen loopen, Dat ik ten miuftcn op uw wedermin mogt hoopen .
On-
TREURSPEL. 19 Öndankb're fchoonheid, was uw raadslöt zo verwoed, Datgy myn' liefde woud betaalcn met uw1 bloed ? Gy zy t mét wéérzin dan gekomen in myn' landen Door V^aderlykc dwang, gy hebt myn' minnepanden Aanvaard op zulk een' grond?ó Göónlwie had vertrouwt Datgy myn' liefde mét die fmaatbeloonen zou d ? Wie dacht in zul k een' ziel die dubbelheid te vinden ? Ik dacht, na 't dooden van myn' Vyand ,ttiy te binden, Op 't kóninglyke woord, door eene onbrcekb're trouw, Aan één > in wien ik nu myn vyandin befchouw.
Maar,wreedcj al is 't dat gy my hebt die hoop benoomen, Al is't datgy hier mét uw wéérzin zyt gekomen, Wcetégter, dat ik haaft, fchoon mét uw tegenzin, In ftaatzal zyn om u te neigen tdt myn' min.
Ik weet een middel öm myn' vyand te verkloeken; (ken J Ik hoev', naar 't voorwerp dat ik doón moet, niet te zoe- Als dat voldaan is, door een'heerelyke daad,
Zultgy my moogelyk heel in eene and're ftaat Bejegenen , én vry van 't raadsbefluit der Goden, Hét al zien vliegen naar hét wit van myn' geboden-
T H E o X E NA .
Myn Heer, wietwyfelt , dfuwonverfchrokkenmoed , Zal, aangeprikkelt, doo r een drift van édcl bloed, 't Gevaar doorworrt'len , én die hoek te bdven ftrecven , Ja, iet verrichten dat geen weerga heeft, in 't leeven.
Maar > dat myn' goedheid in uw hart die toorn verwekt, Om dat ik u 't befluït héb van myn' liefde ontdekt, Daar dver dunkt my héb ik reden om te klaagen.
Wie zou zich anders in die ftaat, als ik doe, draagen ? Ik kom door Vaders laft, di e my aan u verpand, In weerwil van myn hart, hier trekken uit myn land;
Ik ga myn' zinlykheid , myn' keur, myn' liefde tégen, En toon my, op myn' komft, geheel tdt u geneegen, Inmiddels word myn' trouw, van tyd, tdt tyd, gefchort, Ik uitgeftélt, én in myn'meeninggantfch verkort . Ten laatften dreigt u't lót, éneifch t daa r by uwlccven , Zogy aan my de hand, als bruigom, komt te geeven,
B 2 Ik,
ao C L E O M E N E S . Ik, di e my daar door zag ontflaagcn van uw min, Word va n u aangezien voor ceneVyandin.
Hoe! Prins; zou ik, daar my de Gdón in vryhcid (lellen Daar zy een vonnis tdt myu vergenoeging vellen, My niet bedienen van de midd'len, om my n hart Voor eeuwig vry te zien van een' ondraagb're fmart ? Zou ik, daar ik u meen een dienft te doen, door 't uiten Van myn'gcnégcntheid , de (lach niet moogen (tuiten Waarmeégy van deGóö n gedreig t word ? Hoc ! my n
Heer!
Is dit my n' dank, én geld myn' zorg by u niet meer ? Het palt de Prins, alleen op zync Üaat te letten, En, naar' t befluit der Gdón > de liefde te verzetten.
A T T A LUS . (trouwt , 'Kondekuw oogwi t klaar , mevrouw; maa r ha d ver- Dat gy uw mecning nooit zo licht ontdekken zoud.
Ddch, wy 1 't u luite voor myn leeven zdrg te draagen, Zie ik my van uw gunft niet te ccnemaal ontflaagen;
En, heeft het vonnis van de Gdden u vernoegt, Ik zal op myne beurt ook wectcn wat my voegt.
• S E S D E T O O N E . E i .
T H E O X E N A , L A O D I C E . T H E O X E N A .
TLTOe zedig dreigt hy ;maar dit dreigen doet my vreezen,
•*• -*Of h y in 't kort mog t va n zy n Vyan d meefter wee - zen.
Dés zal ik» eer my 't Idt ndch vinniger begrimt, Eer hy de hoek van zyn gevaar te boven klimt, Aan Clcoménes myn' verborge liefde ontdekken, En aanftonds mét hém uit Bithinien vertrekken.
Myn, Laodice , gadanheen , zé g aan myn Held, Dat i k hém wacht, én in wat Itaat ik bén gelléld;
Zég hoe de Prins my dreigd; wat ik héb voorgenoomeu, Dat ik zyn deugd waardeer.
L A O D I C E .
Mevrouw t i k zie hem komen.
ZE-
T Ï^EU^S P E L. zr Z E G E N D E TOO KEEL.
T H I O X E N A , C L E O M E N E S , L A O D I C I . T H F O X E N A .
TT" Om, Cleomenes , kom , genie t eens na uw zin,
•*•*- In 't openbaar, de vracht van heimelyke min.
Verkryg de zeeg e die gy had voorlang genooten, Zo Vader tégens my niet anders had beflooten.
Zie my nu vry van zulk een' haatelykc trouw, Eu u in eene (raat als ik u (tellen wou.
Ik hield tót ndch bedekt het raadflót myner zinnen ; Nu geeve ik u verlof om my te moogen minnen ; Ja, ' k maak van nu af aan u meefler van myn' ziel, Nadien uw moedigheid, én deugd myn zin beviel.
Verwónder u niet dat ik zo lang hield, mét zórgen En innerlyk verdriet, myn' min voor u verborgen;
Dat ik, zo groot een' blyk, als gy my hebt getoont Vanuwgenegentheid, mé t koelheid héb beloont.
'K was geen meeftréfle van myn'vryheid , é n myn harte Leed, o m myn nakendlöt, eenonverdraagb'refmartei
Nu bén ik vry, én mach u zéggen, dat ik meer 't Geluk van uwe min, als myne ftaat waardeer.
C L E O M E N E S . (gen ,
OGdön! wa t hoor ik? is't een'droom? bé n ik bedroo- Of zal ik waar'lyk op die zecge konnenboogen ? Zal ik my, voor myn'dood,ndch zie n in zulk een'(laat?
Gy mind my dan, Prinfés ? ó Hemel.' waaro m laat Gy my niet toe, dat ik van vceugd de geeft mach gceven, Nadien gy my'belétin dat geluk te leeven ?
Waarom my niet die gunft weerhouden voor altyd >
Nadien gy my 't bezit van zulk een' (laat benyd ?
T H E O X E N A .
Hoe! twyfelt gy, myn Heer, aan myn' genégenthecden ? Wat raferny is dit ? wat port u tdt die reden ?
C L E O M E N E S .
Iktwyflen aa n uw'gunft! iktwyfelen , mevrouw ? Neen! denk niet dat ik zo zal wank'len in myn' trouw.
B3 E n
zi C L E O M E N E S . En, wat de Gdden tot myn ongeluk beflootcn , Nu ik hébblykken van uw wedermin genooten, Zal my het ldt * nóch Gd6n, ndch ménfehen, nóch cc-
wéld, b
Ndch dwing'landy, tdt myn bederf in 't Werk geftélt, Beletten, tdt myn' dood, in uwe dienft te leevcn.
Helaas! Prinfés, moeft ik u niet te kennen gec ven Een doodelyk geheim, een' haatelyke laft, Een' tégenfpoed, die ons zo onverwacht verraft, Waar van ik u niet tie in eeuwigheid ontflaagen, Ik had geen' reden om in déte ftaat te klaagen;
1 k triomfeerde, én ftoftc op my n' verkrecgene eer.
Maar, ach! nn is 't gedaan.
T H E Ö X Ï N A .
Wathindcrd u, mynHeer?
C L E O M E N K S .
Helaas! iet, datikzalmétmynedoodbekoopen . Ik mag, ik mag, Prinfés, op uwe min niet hoopen.
DcKdning, wyl hetldtufcheide van7.yn'zoon , Komt u zyn hart wéérom aanbieden, mét zyn kroon.
Hy blaakt in liefde, én haakt, mét inncrlyk verlangen, Om u ndch dézen dag als zyne bruid te ontfangen.
T H E d X E N A .
Hoe.' my , myn Heer ?
C L E O M E N F . s .
O ja! 't Is ernft, mcVrouw, ik kom Uit'sKdningslaft, h y wil u voort als bruidegom Begroeten, én hy laat, om tot zyn wit te raaken, Reeds alle toeftél in de tempel vaardig maaken.
T H E Ó X E N A .
OGdón!
C L E O M E N E S .
Befluit hier uit, d f déze dagmy niet Zalftorten, i n het fwaarftc, én uiterRc verdriet.
Ik minde, ik zach u op het onvoorzienfte ontflaagen Van uw bcldfte, uw min word aan my opgedragen, En op dit oogenblik, waar in ik 't eind van al
Myn'
TKEU KS P E L. 23 Myn' hpop na by zie, raak ik 't naafle aan myne val.
O wreeden Hémcl! fchépt gy luft om my te plaagen ? Is 'c niet genoeg, dat ik, berooft van vriend, én maagen, En zórg van ouderen, héb van myn kindsbeen aan , Gcduurig onder 't juk van uw befluit geftaan ?
Moed gy my op het laatf t doe n doo r de wanhoo p fhee- ven,
Daar gy my had belooft een Kónings kroon te gecven ? En, nu ik kom in (laat om die te aanvaarden, rukt Gy my op 't onvoorzienftdaar af , é n onderdrukt My mét die vrees» van nooit op dat genot te hoopen.
Ach.' zag ik in dit groot gevaar nóch eenig ópen, Maar alles is vergeevs; uw Hóf is reeds bezet Mét Kóninglyke wacht, én onze vlucht belet;
Hier is geen uitkomft, als de Vórft > uw hand tegecYcn, En dat ik maak een eind van myn rampzalig leeven.
T H E o x E N A.
Helaas! van al 't gevaar dat my tót dézen dag Bejegent heeft, isdit wél de alderfwaarite flag;
En, wat befluit ik by my zelve ook héb genoomen, 'K zie niet als mét myn ' doo d di t naken d kwaad t e ont-
komen.
Maar gy, myn Heer, al word myn' tégenfpoed vergroot , Hebt nóch geen'reeden om te zoeken uwe dood i Want Axiane mind u hevig, én heeft heden Haar heimelykc min my ópentlyk beleeden.
Al is 't nu dat ik word van uwe zy gerukt, Al is 't dat ons befluit, tót ons verdriet, miflukt , Gy kunt't verlies van my, mét déze trouw wéér boeten, En al uw ongeval, mét haare min verzoeten.
Laat my dan ftérven , én verwacht gy van de Góón , Mét haar, na 's Prinfen dood, 't genot van déze kroon.
C L E O M E N E S .
Houd op, houd op, mevrouw, mét diergclyke woorden.
Aanbiddelyke ziel, houd op mét my te moorden.
Zou ik uw dood zien, én myn' liefde opófPren aan Een ander ? zou ik zulk een' trouwloosheid begaan ?
B 4 Heen!
24 C I . E O M E - N E S .
Neen! laat ons lievet, als 7.0 tfioed'loos te bei wykeu In dit gevaar y ceo' proef van ome moed doen blykeii.
Laat oos veel hever door de LyÖwacht dringen, haar Met liilomwttcn , éu ontvlochten hét gevaar.
THEOXEIN A .
ZukgydanAxianc, é n haarcrain machten?.
C L E O M E N 1 s.
O ja, ly heeft van my geen weécliefde ooit te wachten.
Ik zal uredden, ó f hierfacuvQlen.
T H E O I I N A .
Welaan, Ik zal u volgen, 4a fleetsoovewett'lyk ftaan;
Ik zal de Koning in lyn opt&.te'gcntfreevei), Zyn minontkotuen, óf bi«r<iodigenmyu lccvcu.
Kom, Heer » volvoerenwy dithecrelykbefluit;
Sterf als royn Bruidegom, 'k zal lier ven als uw bruid.
Etude vêtt 't Twiit. Bednf.
DER-
T R . E Ü R . 5 P E L . 2 ƒ
D E R D E B E D R Y F .
EERSTE T 00 N E E L.
A xi A N E, D O R I N E .
Axi AN E.
H
Oe! zalTheóxenamét Atisherwaardskomen , En heeft hy haar paleis inzyn gewéld genoomen?D O R I N E .
Oja, mevrouw ; oo k heeft nw Vader aan zyn wacht Bevoolen, dat zy in zyn' hofzaal werd gebragt.
IkzagThedxena, méttraane n op<i e wangen
Beklaagcn, da t de Vórft haa r wilde als bruid ontfangen.
A x i A N E.
Hoc! als zyn' bruid ?
D O R i NE .
Oja. d e Koning, w.yldeGdó n Uw broeders huwclyk beletten, laat de troon, Met grootc toeftél, in de Tempel, reeds bereiden, OmdaarThedxèna, alszyn e bruid te, leiden.
Hy offert haar zyn hart; maar zy daar tégen, fchéld Die gunft' voor tieranny, voor openbaar gewéld, Enwiïni&f, dat<t e Vdrlï haartd t zyn' min zal dwingen.
A xi A N E.
Göón! wat voorzie ik heil door dre veranderingen.
DORINE.
Ik dacht, mevrouw, gy zoud vcrftelt zyn door die maar.
A X I A N E.
Zou ik verftélt zyn ? neen! Dorine, i k zie't gevaar Daar door vermindertidat ik in myn' min moert vreezen, Want haar vertrek zal doo r di e trouw verhindert wee-
zen;
Terwyl groeit dagelyks de nieuwe vriendfehap aan;
Dan4ran zy aan myn' Held myn liefde doen verftaan, Zy weet myn' kwelling, én, hoe ik hém bén geneegen.
DORINF.
Gy gaat dan op myn' raad uw liefde ndch niet tégen ? B S Gy
*6 C L E O M E N E S .
Gy lief kooft die, én ftreelt zo lang dat heim'lyk kwaad Töt ik op 't laaft voor u, nóch uitkomit vind, ndch raad'.
Wat hoopt gy ? wat is 't wit van uw gencegenthecden ? Gy triomfeert niet, fchoon uw min hém is beleeden.
Ook pad het niet dat gy u aan een man verlooft, Wiens ftaat, de luider van uw majclteit verdooft.
Wat zal uw Broeder, als hy 't hoort, van u befluitea?
Helaas! uit uwc min kan niet als onheil fpruiten;
Want Cleoméncs, volgt hy uwc driften > raakt In ongenade, én 't geen gy voor hebt blyft gelhukt.
Dies bid ik, wil t uw min doch nader overwegen;
Beraad u wél, Prinfés, gy gaat uw wélllant tégen.
A x i A N E.
Ach! als men vdlgen moet 't geen ons deliefde raad, Dan lét men weinig op zyn' wélftand, ófzyn' Haat.
Ik bén te vér vervoert, om wéér te rug te kecren;
Ik voel my ook te fwak, die driitcnaf te weeren.
En Vader, wyl hy zélf gevoelt een nieuwe brand, Zal my niet laftig zyn, mét wreedc tégenftant.
Hy zal niet wraaken, my n volmaakt, my n fchoon ver- kiezen ,
En Cleoménes zal by hém gccn'gunft verliezen.
Ach ! will myn Held maar dat hy my zo wél beviel;
Zag hy de tced're drift van myn' verliefde ziel, Zo mocht ik hoopen, dat hy zélf zou midd'lcn vinden, Waar door ik, zonder vrees, my mocht aan hém verbin-
den,
KomdanThcóxena, vriendin , g y kunt myn leet Ver/achten, maak dat hy myn teed're liefde weet.
I D O R I N f .
Mevrouw, uw broeder komt.
Ax i A Ni .
Ach! welk een laftig komen, Dorine, al myn vermaak is daar door wég genoomen.
Ik dacht myn lierdc eens bdt te vieren, maar , wat raad, Nu moet ik veinzen, én verand'ren myn gelaat.
77FE-
T R . E U R . S P E L . zj T W E E D E T O O N E E L .
A T T A L U S , AX I AN E , D O R I N E . A l I A L U S .
P Rinfés , gy weet wat my ftaat van myn ldt te hoopen}
•*- Ik zou myn huwelyk mét myne dood bckoopen.
Ik word gedreigt, zo ik myn Vyand niet verkloek.
Dies ftaat my niet te doen, als dat ik naarftigzoek Naar hém, die my belaagt. Nu héb jk 't /boor gevonden, Nu kan ik, naar myn' zin, 't geheim der Gdón doorgron- Myn Vyand is bekent, hy heeft gezag, én macht, (den.
En kan niet, als mét groot gewélt zy n omgebracht.
Hier toe ontbreekt my hulp, én, om die uit te vinden, Héb ik allom verzdgt de byftantmyner vrinden, Pie zich bevlytigen, tdtvoorftantmyner zaak , En driftig y veren, na een gewénfehte wraak.
Nu kom ik ook by u, mevrouw, om te onderzoeken, Of gy, om mynent wil, uzelf wél zoud verkloekken, Iet lüffelyks, zo't in uw macht was, tebeftaan ? Mag ik, als gy 't belooft, daar op ook zéker gaan ? OfzoudgyaarzMen, als' t mét uw begrip, én oordeel Niet overeen kwam* fchoon he t (trek te tdt myn voor-
deel.
Axi A NE.
Heer Broeder, bén ik ooit befweeken in myn plicht f Verzoek niet, want waar ik inzaaken van gewicht U dienft kan dden, moogr gy gebieden, ja, myn leeven Wil ik, tdt wélftant van uw ftaat, ten beften geeven.
Eenklecn verzoek héb ik hier tegen, dat gy my Uw hulp ook bied als ik die eifch. ontdek dan vry Waar in 't beftaat dat gy myn* by ftant hebt van nooden;
Gyzult my vaardig zien, myn Heer, opuwgebooden.
A T T A L U S .
Ik twyfcl niet aan uw' genégentheid, én bén Verzekert, dat ik die heel grondig in ukén.
Maar myn vcrzoek,Prinfés,zal licht uw keur mishaagen, Want 't is iet ongemeens dat ik u voor zal draagen.
Ik
i8 C L E O M E N E S . Ik héb een' Vyand, die, zo ik regeeren zal,
Door mynbeleid, én moed , gebracht moet zyn tén val;
Dit laat/t e ontbreekt my, én ik wil u wél hclydeu, Dat doodfche fchrik my voor de mauflag komt belïryden.
Dat ik geene uitkomt! zie, zo ik my niet bedien Van één, dieonverfchriktzyn ' Vyan d aandurft zien.
Zulk één dingt ook na loon- Want , als ik zie vcrflaagen Hém, die myn liefde, én (laat., én leevcn durft belaagcn, Van één , di e my zyn hand zélfaanbied , zal 't my weer Betaainen, dat ik zulk een' heldendaad mét eer Öeloone; éndézedienil, diemy , gelykhéfltélde , Indien bet weezen kon, mét uwe min vergclde, En Cleóménes heeft te hoepen op dat loon.
A X I A NE .
Wie! Glèoménes ? i s het waarheid ? grooteGcón!
A T T A L U S .
Gy'flaatvCrftélt.
A X I A NE .
Helaas i
A T T A L U S .
En licht zal 't u misnoegen, Prinfés; datik uzulk een minnaar toe wil voegen.
Gy oogt licht op iet groots, én acht zyn' Haatte kleen By de uwe; maar, mevrouw, gclodf my vry, f dat geen Waardy. dflïaat, dfkroon , ka n by zyri' héldendaaden, En deugden, die in hérrmitblinken als licraaden, Geleeken zyn; óncen !• al is zyn' ftaat gering 3
Al is hy opgevoed gelyk een vondeling,
Zyn'gaaven deeden hém, van zulke laage trappen, Tot op het hooglte punt van eer, én achting flappen.
Dus wierdhy afgezant, é n Veldheer, é n verkreeg Op Tracien, én Parth , én Grieken, zeegeop zeeg', En deed zyn Lauweren, én onverwonnen deegen, (gen Veelfwaarder, al s 't gewicht van goudc kroonen > vvcc-
A X I A NE.
Houd op? ai! overllél p myn'ziel niet door de vreugd.
Ik weet wél wat beleid, wat dapperheid, én deugd Zy::
Zyn ziel be2.it; ik kén zyn waarde, zy ftreeft bdven 't Gemeen vér uit. Maar,Gdón Imagikuwélgelooven ? Is't waarheid? za l ik hém verkrygen van uw hand, Om wiên myn teed're ziel in zuiv're liefde brand? (men » Wél aan, my n Heer, vol voer uw opzet, wilt niet fchtoo- Gy zult door zyn beleid die hoek licht bovenkomen.
Als ik maar bén het loon dat hém word toegevoegd, Dan ftém ik in uw keur, dan bén ik heel vernoegd.
A T T A L U S .
Wat blyde maar; mevrouw gy wilt u overgeevcn Aan hém ? 6 Gdön.' ik dacht gy zoud my tégenftreevefl, Ik dacht gy zoud myn bede ontzeggen; maar gy mind Die dapp'ren Veldheer, die ik mede héb bezint.
Wél aan, mynzufter , g y zult morgen uw verlaBgert Voldaan zien, én die Held van myne hand ontrangen.
Veins maar by Vader, di e vervoert door nieuwe min, Geeft aan Thedxena zyn kroon, zy n hart, e n zin.
lVlaar ik verhoop , eer hy dit huw'lyk zal volbrengen J Dat ik door myn beleid myn Vyands bloed zal plengen , Ik héb, door zyne dood, ' t belluit der Gdón voldaan, En niemant zal in 't ryk myn wil dan tégenftaan.
Dus zultgy my zien op die eerctrap verheeven, Daar ik ü kan als Bruid aan Gleoménes geeven.
Stel u w geluk dan ii> die manflag nevens my.
Keur Vaders min voor goed, ja prys zyn opzet vry.
Hy zal hier kómen, om Thedxena te wachten In dit Paleis, é n u te ontdekken zyn' gedachten.
Van my is hy geheel venékert; ja hy Iaat Volkomen toe, om vaft te ftéllen myne (Iaat, Dat ik myn' vrienden tdt den aanflag mag bereiden, Wy 1 hy Thedxena zal na den Tempel leiden.
Vaar wél, lét op uw zaak, de tyd wil dat ik ga, En Didds fpreek, mét wien ik érnftig my bera"
Tdt wélftant myner zaak; Hy zal mét blydfehap hoorert"
Dat Cleoménes > én zyn' deugden u bekooren.
Hoop midlerwyl dat myn befluit tén beften kom, En wacht wa myne hand alsdanuw Bruidegom*
D E R :
30 C L E O M E N E S .
D E R . D E T O O N E E L.
A x i A N E , D OR IN E.
A x i A N E .
D
Orine, op welk een' wys zal ik myn' blydfchap mel- den?Hoe zal ik broeder zulk een'groote dienft vergelden ? OGdden! uwbcfluit , énzyngevaar , verwek t
Hét middel, dat myn' vlam word aan myn Held ontdekt.
Ik mag hém minnen; hy zal Broeder helpen wrceken;
Myn liefde zal hém meer tdt dat bcfluit ontiteekcn.
O vreugd! hoe onverwagt reikt my 't geluk de hand, En biedjnyn' zuivre min een wenlchlyke onderftent.
Wie dorft dit hoopen ? wie van Broeder dit verwachten ? Ik dacht voor eeuwig in myn' lyden te verlrhachten ? Ik dacht myn' liefde zou my hoop'loos doen vergaan.
D O R INE .
Ai! bind u in, Prinfés, daar komt de Kdning aan.
Uw minnaar volgt hém.
A x i A K E.
Ach! Dorine , ik.zie hém komen Die myne ziel heeft als beheerfcher ingenoomen.
K I E R . D E T O O N E E t
G E N I I U 5 , C L E O M E N E S , D I D O S , E V A K I ) E R , A X I A N E , D 0 R I N E 1 Ljfwacht.
G E N T I U S .
S
Preek my van billikheid, ndch réchten, weeft voldaan Dat ik hier Kdning bén, én dat wy 't zo verdaan.DeMinheerfchtovermy, ik gecve aan ieder wétten, Wilt gy alleen, myn Heer, myn huwelyk beletten ?
C L E O M E N E S .
Myn Heer, het ampt, dat ik bekleede als afgezant, T woord , datThedxenahèeftaanuwzoon verpand , 'T misnoegen, dacuis , omuwemin, gebleeken , Verplicht my, om voor haar vrymoedig uit tfrfpteeken.
Ik
T S . E I / R . X P B I . J»
lb zég 't is otigelyk dat aan mevrouw gefchict;
Zy kwam hicr,maar,myn Hecr,omuwe liefde niet. (gen, Zy ziet haar, door de Gdön, van de eerfte trouw ontflaa- Zult gy > myn Heer» zul t gy haar mét de twéde plaagen ? Want, als 'tgezégt moet zyn, die grootfche ziel >befloot, Na 't huw'ly k met uw zoon, grootmoedig haare dood.
Bédénk nu wat zy zal na uwe trouw befluiten.
Myn Heet, uit uwe min kan niet als onheil fpruiten.
Bedenk eens hoe verftélt haar Vader op zal zien, Als hy, om haare dood > in 't veld, u t hoofd zal bién.
My dunktjik zie reeds.om zyn dochters dood te wreeken, Het oorlogsvuur in gantfeh Bithinie n ontfteeken , Uw (leêa in de afch, én door die zelfde gloet verteert Het hart, dat, tégens reen, Thedxenabegeert.
Laat dan uw zinnen door de liefde niet verrukken;
Verdoof de glans niet Vdrft. yan aluw'hcldeftukkén } Denk, dat een Kdning nooit een grooter eer behaalt j Als daar hy moedig van zyn' driften zegepraalt.
G E N T I U S .
Hoe! waant, myn Heer, dan dat ik heb op Iofïè gronden j En zonder dverlég ^ di t huw'lyk onderwonden ? Dat ik verftéltzal liaan op 'tdreigen van haar dood ? Neen,neen! myn Heer,myn moeden doorzigt is te groot.
En wat Thedxena belangt, ik zal haar' zinnen Omzetten, én my doen uit vrye keur beminnen;
Het fchitt'rend kroonegoud bekoord het teder oog, En 't beurde meer dat zulks een maagden hart bewoog*
Maar dat men my wil mét een' yd'le vrees beklemmen, En dreigen, om daar door myn opzet af te, ftémmen, Geloof, da t ndch gewélt, ndch kdninglyke macht, Nóch al het krygsvdlk dat ooit wierd by een gebracht * My zal beletten in myn' liefde voort te vaaren, (ren, Al zou men in myn ryk ndch ftad , ndch ménfehen fpaa - Ndch zal myn'liefde op haar,gantfch onverzétt'lyk öaan.
Ik héb omdat te doen, my n Heer, t e veel gedaan.
Dit hart, gezéngt in 't vuur dier twee bekoorlyke oogen, Haakt naar het uur, dat zy die gloed weer léffchen moo-
genj Da t
« C L E O M E N E S .
Dat heil verwacht i k door 't volbrengen onzer trouw:
Ook bén ik al te vér df ik fchoon keeren wou.
Ik bén geen meefter mcér van myn' verliefde zinnen.
Ik word gedwongen om Thcdxen a te minnen.
Myn zoon zélf, die zich mét zyn Vyands dood bemoeit, Streelt mync vlam, die reed»zo fel is aangegrocit.
Ook kan ik, naar myn zin, geen grootcr eer behaalen, Als dat ik mach van zulk een ichoonheid, zégepraalcn.
C L E O M E N E S .
Dat zich Prins. Attalus, na 't hoog befluitder Gdön , Gehoorzaam toont, én voor u fwicht gelyk een zoon, Daar door bewyft hy, dat hém aan zyn' ltaat, én lecvcn, Meer hangt als aan zyn'min . Maar , datdeVürlt , gc -
dreeven
Door een verkeerde drift, terftont d e Bruid verkieft, Zo dra de Prins haar mét zyn tegenzin verheft,
Haar Hdf mét wacht bezet, d e kdninglyke zaaien (lcn , Gereet maakt > om die fchoonc als zyne bruid te onthaa- In weerwil van haar hart, dat dunktme is ongehoort, En paft geen Koning, di e verplicht is aan zyn woord.
Indien die fchoonc, kdü uw xin'lykhcid behaagen , U voegde n déze trouw, haar Vader af te vraagen, E n , door gezanten, te verzoeken tót uw vrouw.
Wat heil verwacht de Vdrft van een gedwonge trouw ? Wat vreugd word ooit van zulk een huwelyk genooten ? Zy is uit't edel bloed van kdningen gefprooten,
Dés is 't onbillik, dat gy haar als een' flaavin
Zoud handelen, myn Heer, é n dwingen tdt uw'min.
In aller Gddennaam, laatddch dat opzet vaaren j Denk om haar jonkheid, én om uwe hooge jaaren.
U lei d een' drift, die van berouw word nagegaan.
Uit déze trouw kan niet als ongeluk ontdaan . Stel haar in vryheid, én verbind u aan de reden, Dat word uérnftig, ui t haar'naam» van my gebeden.
G E H T I Ü S .
Myn Heer, i k zie dat door myn'goedheid dit verwyt Veroorzaakt word, éndatgy onverduldig zyt.
Wat
