Oude Tobias. Anna. Jonge Tobias. Azarias.
Azar.
Ik wensch u heil en gunst, en dat God u verryke.
O. Tob.
De zelfde hand vergun aan u ook desgelyke.
An.
Wat jongeling is dit! wat Engels aangezigt!
Ik zie my zelfs haast blind, nu vind ik d'oorzaak ligt Dat Tobias hem mind
J. Tob.
Wat dunkt myn Moeder?
An.
Stralen
Als van een God'lyk ligt zietm' uit zyn oogen dalen, Dat liefd en vrees verwekt, hoe zedig is 't gelaat, Wat aangename zwier!
J. Tob.
Nog zoeter, als de maat Zyns reêns u d'oren streeld.
An.
Dat moet ik yv'rig hooren. Zyt stil, uw Vader spreekt.
O. Tob.
Waar dat gy zyt gebooren,
O jong'ling! is myn wensch, te weten wat geslagt Uw afkomst is, en wie u eerst ter wereld bragt.
Azar.
Ik ben Azarias, Ananye de groote
O. Tob.
Is 't mogelyk! hebik hier het bloed van Zamai, En neef van Jonathan, de Zoon van Anani. Hoe drait het werelds rad! de hemel had zyn zegen Op uw geslagt gestort als een vrugtbare regen Van opgehoopte gunst, dat rykdom, eer en staat De eerkrans van de Groot ook aan uw stamhuis laat. Maar, ach! waar is het nu verstroit in alle hoeken, 't Verdreven Israël moet men in Meden zoeken, Als balling hier en daar verschoven, bloot en naakt
't Geheugen zeit ons pas wat goet men heeft gesmaakt, Want alles stond in fleur, en niemand minder dogte, Als dat het vliegend rad Zamaria bezogte
Met vaandels vol van bloed bezaait door 't lands verderf.
Azar.
Zo ziet men dat Gods regt jaagt d'ondeugd uit zyn erf. De vuile afgodery, 't geplengde bloed, de zielen
Der beesten schenkt men Baal, wiens offerpaaps vernielen De tempel, Godes huis stond ledig, spinnerag
Beschildert post en wand, het lammer vagje lag En rookten op 't altaar, gebouwd op hooge bergen, Hoe kan men Godes regt en goetheid meerder tergen!
O. Tob.
Een klein getal trok op en eerden Isr'els God: Geen Moabs kop'ren beeld nog Ass'riers Astarot
Kost door geen tegenspoed ons van de Godsdienst rukken; Hoe zeer de dert'le woed, wy bleven ernstig bukken Voor d'opper Majesteit, maar kan 't getal van tien Zodom en Gomorraas verderffenis verbiên; Hoe weinig moet de deugd in Isr'el zyn te vinden! 't Scheen enkel te bestaan in my en ook uw vrinden, Die Godt doen nog gedagt; u Vader Anany,
En Jonathan, uw Oom, was altyd nevens my In 't voorhof Zalomons, 't welk myn genegentheden, Die ik doen tot haar droeg, mag erreven met reden Nu op haar nazaad: dus zyt gy nu als zyn Zoon Op 't hoogst ons aangenaam, dat ik u nu vertoon Hoe veel ik u vertrouw als van myn beste vrinden, Indien gy maar den weg na Rages toe kont vinden, Zo offer ik myn Zoon ook onder uw gebied; Uw wysheid moet zyn oog verstrekken, dat hy niet Op quade wegen dwaalt, zyn jonkheid dient een hoeder.
Azar.
28
Weer lev'ren als 't behoort, 'k ben niet onwaardig om De metgezel uws zoon te zyn, ons ouderdom Schynt byna als gelyk, ik zal hem niet mishagen.
J. Tob.
Gy haagt my reeds zo zeer, dat ik u zugt toedrage Die zonder weêrga is, myn hart is heel aan u Als overlangen tyd.
O. Tob.
Te minder zal ook nu
De moeijelyke weg verdrieten voor u beiden. Ga gy, myn lief, en doet haar reisgewaad bereiden, Dat zy ten eersten gaan.
An.
Ik ga, maar neem myn zoon
Toby tot hulpe meê, wyl komt gy met het loon Dees reis wel overeen.
Azar.
Daar zal geen scheel uit ryzen,
O. Tob.
Als gy maar Meden kent, en hem tot Ragus wyzen, By Gaba'l, Gabrias zoon.
Azar.
Die ken ik.
O. Tob.
En gy weet Zyn woonplaats?
Azar.
Zoud ik niet! die meenig uur besteed Heb in zyn huis en hof, ja meenigmaal genooten De gunst van aan zyn dis myn avondmaal geslooten Te hebben, en de nagt tot 't morgenligt gebragt.
O. Tob.
Ik ben verblyd, ons luk is grooter als ik dagt.
Myn vriend Gaba'l die heeft nog tien talent in handen Van my voor veele jaar, die ik hem tot een pande Van vriendschap heb geleent, wanneer gy deze zom Verkrygt, en met myn zoon gezond zyt wederom Gekeert tot Ninive, wat zal de moeijelykheden Uws wegs, dan zyn tot loon?
Azar.
Ik heb in 't minst geen reden
Te eisschen eenig geld, ik heb genoeg, uw deugd Die tot den Hemel stygt, en Tobias zyn jeugd
29
Die dient behoort zyn loon, hier moet beleeftheid zwigten Voor 't redelyk verzoek, men laat u ook niet gaan
Eer Azarias eisch Tobias heeft voldaan.
Azar.
De wyl gy 't zo begeert, zo geef myn alle dagen Een Dragma. O. Tob. Dat 's gering. Azar. 't Vernoegt me. O. Tob. 't Moet my hagen
Om dat 't u zo belieft, maar als de reis gedaan Is, zal my nog een gift aan u te geven staan Na alle billikheid.
Azar.
Wy zullen 't dan wel maken.
Zie daar, uw Huisvrouw komt met Tobias, zy raken Al spoedig nu gereet.
J. Tob.
Fidel, myn lieve hont, Weet Moeder waar die is?
An.
Ik zag hem hier terstond. Wat zoud gy met hem doen?
J. Tob.
Op reis hem mede nemen.
An.
De weg is ver myn kind, hy mogt van u vervremen.
J. Tob.
Zyn naam verbeeld getrouw, dit vriendelyke dier Volgt ons tot Rages toe, en ook wel weder hier.
O. Tob.
Daar is Fidel myn lief, neemt afscheit, laat ze trekken, Ik hoop Gods Engel zal beschermheer voor haar strekken.
Azar.
Uw Huisvrouw ziet bedroeft.
O. Tob.
Ja, nu zy scheiden moet,
O. Tob.
Een Moeders hart is teer, God wil u bei beschermen Voor ongeval.
J. Tob.
30
Azar.
'k Wensch u Vreê.
O. Tob.
Vergeet gy ook nog iet?
J. Tob.
NeenVader, wy zyn reê.
O. Tob.
Gaat dan in vreeden heen, den Heer wil uw omheng'len, Bevorderd ook uw weg, geleid uw door zyn Eng'len.
An.
Daar gaan zy beiden heen, 't gemoed is my zo vol Door droefheid, myn gezigt zal puilen als een bol, Die door de winden zwelt, de tranen door myn schreijen Die rollen op der aard, en zullen hem geleijen
Tot aan zyn wederkomst?
O. Tob.
Ei! lief en murmureert
Dog niet, op dat uw Zoon niet nimmer wederkeert; Maakt uw dit klein vertrek bedroeft van weinig dagen, Wat zou 't een hertzeer zyn als gy hem weg zaagt dragen Voor eeuwig uit uw oog, hoe ligt kon dit geschiên, Als gy onleidzaam zeit, uw Zoon noit meer zoud zien, Want God mishaagt een drift te veel gehegt aan 't sterft'lyk.
An.
Ei! doemt geen eigenschap van de natuur, 't verderff'lyk Geslagt als ingelyft, 'k had moed doen ik hem zag, Maar vond in zyn vertrek die heel ter nederlag;
Moet dan een ted're liefd' des Moeders zyn als schuldig.
O. Tob.
Remedy voor een quaal is dat niet best geduldig Te zyn, wat vreest gy dog?
An.
Al 't quaad.
O. Tob.
Dat woord wat veel.
An.
Zoo is myn vrezen ook voor een rampspoedig deel.
O. Tob.
Azary zal hem hoên, ei! staak uw bitter schreijen; Weest maar gerust myn lief, kom gaan wy met ons beijen, Eer dat der zonnenloop is vyftigmaal volbragt,