zoals Alibaba en Ebay. Door deze maatregel worden online platforms voor het eerst in de geschiedenis verantwoordelijk gehouden voor het collecteren van de btw over verkopen die via hun online platforms plaatsvinden. Deze online platforms hebben meestal pakhuizen in de EU. Op dit moment komt het vaak voor dat niet in de EU gevestigde bedrijven gebruik maken van deze in de EU gevestigde pakhuizen. Indien deze niet in de EU gevestigde bedrijven goederen verkopen aan in de EU gevestigde afnemers, worden de goederen uit deze pakhuizen geleverd. Aangezien deze goederen eigendom zijn van niet in de EU gevestigde bedrijven, kan het voor de belastingautoriteiten moeilijk zijn om de btw die op deze goederen rust te innen. Door de online platforms verantwoordelijk te houden voor het collecteren van de btw van goederen die in de pakhuizen verblijven, zullen
belastingautoriteiten beter in staat zijn om de btw op deze goederen te innen.65 Volgens de
EC is het daarom noodzakelijk om de belastingplichtigen die afstandsverkopen van goederen vergemakkelijken door het gebruik van een elektronische interface, zoals online platforms, te betrekken bij de inning van de btw over deze verkopen door te bepalen dat deze
belastingplichtigen de personen zijn die worden geacht de betreffende verkopen te
verrichten. Om de lidstaten de mogelijkheid te bieden om de juistheid van de btw-aangifte te controleren van deze leveringen, is het noodzakelijk om, via een elektronische interface, een portaal of iets soortgelijks, gedurende een periode van minstens 10 jaar de boekhouding over deze leveringen bij te houden.66 Daarnaast wordt van de online platforms verwacht dat
64 Council Directive of 5 December 2017, (EU) 2017/2455 amending Directive 2006/112/EC and Directive 2009/132/EC as regards certain value added tax obligations for supplies of services and distance sales of goods, p. 15
65 Europese Commissie (2017, 5 december). MEMO/16/3746. Modernising VAT for e-commerce: Question and Answer
66 Richtlijn van 5 december 2017, 2017/2455 tot wijziging van Richtlijn 2006/12/EG en Richtlijn 2009/132/EG wat betreft bepaalde btw-verplichtingen voor diensten en afstandsverkopen van goederen
ze elke maand een lijst van ingevoerde goederen inclusief de waarde van de goederen per OSS-geregistreerde belastingplichtige opstellen.67
Door de publicatie van Richtlijn 217/2455 weten we dat aan de Btw-richtlijn artikel 14 bis wordt toegevoegd om deze nieuwe maatregel te implementeren. Het artikel zal er als volgt uit komen te zien:68
“1. Indien een belastingplichtige via het gebruik van een elektronische interface, zoals een marktplaats, platform, portaal of soortgelijk middel, afstandsverkopen van uit een
derdelandsgebied of een derde land ingevoerde goederen in zendingen met een intrinsieke waarde van niet meer dan 150 EUR, faciliteert, wordt die belastingplichtige geacht die goederen zelf te hebben ontvangen en geleverd.
2. Indien een belastingplichtige via het gebruik van een elektronische interface, zoals een marktplaats, platform, portaal of soortgelijk middel, de levering van goederen binnen de Gemeenschap door een niet in de Gemeenschap gevestigde belastingplichtige aan een niet- belastingplichtige, faciliteert, wordt de belastingplichtige die de levering faciliteert geacht die goederen zelf te hebben ontvangen en geleverd.”
Uit bovenstaande artikel blijkt dat het zowel voor B2C invoer van goederen als intracommunautaire B2C leveringen van toepassing is.
3.7 Douane
Op dit moment zijn er nog geen concrete aanpassingen of voorstellen om het douanerecht aan te passen voor e-commerce doeleinden. In 2015 heeft de Werelddouaneorganisatie (hierna: WCO) wel een document gepubliceerd waarin twee alternatieven worden gegeven voor het innen van invoerrechten en belasting over goederen met een te verwaarlozen waarde. Het eerste alternatieve model is de Vendor Collection Model.69 Onder dit model
moeten niet in de EU gevestigde verkopers zich in het land van invoer registreren en hier de invoerrechten en belastingen afdragen. Het grootste probleem ligt hierbij bij het innen van de invoerrechten en de belastingen van de niet in de EU gevestigde belastingplichtigen. Hiervoor is het van belang dat er een systeem wordt gecreëerd, waarbij niet in de EU
67 Council Regulation of 5 December 2017, (EU) 2017/2454 amending Regulation (EU) No 904/2010 on administrative cooperation and combating fraud in the field of value added tax, article 1(4)
68 Europese Commissie (2017, 5 december). Richtlijn 2017/2445 van de Raad van 5 december 2017 tot wijziging van Richtlijn 2006/12/EG en Richtlijn 2009/132/EG wat betreft bepaalde btw-verplichtingen voor diensten en afstandsverkopen van goederen
gevestigde verkopers voldoende worden aangespoord om vrijwillig invoerrechten en belastingen te innen en af te dragen namens velen landen.70 Indien dit model niet goed
wordt geïmplementeerd, kan het leiden tot het niet of te weinig betalen van invoerrechten door niet in de EU gevestigde bedrijven.
Het tweede alternatieve model is de Intermediary Collection Model. Onder dit model zijn de verkopers afhankelijk van tussenpersonen voor het afdragen van invoerrechten en
belastingen namens de verkopers. Hierbij kan worden gedacht aan de volgende tussenpersonen:
1. Postbedrijven, aanbieders van Express levering of koeriersbedrijven (DHL, PostNL etc.);
2. E-commerce platformen of online marktplaatsen (Amazon, Facebook etc.) 3. Financiële tussenpersonen zoals aanbieders van online betaalmogelijkheden
(Mastercard, Visa, Paypal etc.).
Het grootste probleem ligt hierbij bij het gebrek aan beschikbare en relevante gegevens waar de tussenpersoon over beschikt zoals productinformatie, eindbestemming van de goederen, informatie over de waarde van het product. Tussenpersonen moeten vaak vertrouwen op de informatie die zij van andere krijgen, waardoor zij zelf geen goed beeld hebben van de producten waarvoor zij de douaneaangiften indienen.71
Aan de hand van het aangenomen actieplan van 5 december 2017, lijkt het dat de EC gaat voor een combinatie van de Vendor Collection Model en de Intermediairy Collection Model.