Suggesties voor vervolgonderzoek

Hierbij valt te denken aan periodiek overleg met de SW-organisatie, en informatie uit de

begroting of uit tussentijdse rapportages. De jaarstukken zijn echter een officieel door een accountant gecontroleerd onderdeel van de planning & control cyclus en daarom opgenomen als object van onderzoek. Het beoordelen van de gehele planning en control cyclus zou derhalve tot andere resultaten kunnen leiden.

Toepassen van de index

Het toetsen van de jaarverslagen aan het toetsingskader heeft ook een enigszins subjectief karakter. Aangezien een letterlijke opname van een norm in het jaarverslag zeer beperkt voorkomt, dient bij het toetsen van de normen een inschatting te worden gemaakt van het voldoen aan de norm. Hoewel het toetsingskader en het daarbij horende scoremodel met veel zorgvuldigheid is opgesteld, blijft het mogelijk dat een andere onderzoeker tot andere uitkomsten zou kunnen komen.

7.3 Suggesties voor vervolgonderzoek

Onderzoek door middel van een index met onderlinge weging

In dit onderzoek is uitgegaan van kwaliteitsbepalende factoren met betrekking tot

risicoverslaggeving welke ontleend zijn aan eerder onderzoek naar risicoverslaggeving. In hoeverre deze kwaliteitsbepalende factoren ook daadwerkelijk een goede afspiegeling zijn van de gebruikersbehoefte, is niet nader onderzocht. Een suggestie voor vervolgonderzoek zou daarom zijn om de gebruikers van de jaarverslagen te betrekken bij het opstellen van een index voor de analyse van de risicoverslagen.

Onderzoek 2013 versus 2012

De ontwikkelingen in Den Haag lijken niet bij te dragen aan de kwaliteit van

risicoverslaggeving. In veel jaarverslagen wordt in algemene zin iets vermeld over de ontwikkelingen in het sociale domein. Hierbij wordt vaak benadrukt dat de effecten voor de organisatie niet goed zijn in te schatten en dat de plannen van het kabinet (nog) niet duidelijk zijn.

Door de ontwikkelingen in het sociale domein dienen gemeenten zich eerst uit te spreken over hun toekomstvisie voor de SW-sector. De samenwerkende gemeenten kunnen echter

verschillende kanten opgaan bij een mogelijke herindeling. Dit draagt niet bij aan de invulling van het toekomstperspectief van de SW-organisaties. Ontvlechting van gemeentelijke

samenwerking kan een gevolg zijn van de herindeling. Wellicht hebben veel SW-organisaties, hierdoor er bewust voor gekozen om de risicoverslaggeving te beperken en vooral met de gemeenten in overleg te treden over de te nemen stappen in de toekomst.

Wellicht dat er, wanneer er meer duidelijkheid is over de toekomst, een hogere kwaliteit zal worden gemeten ten aanzien van risicoverslaggeving. Daarom doe ik een suggestie voor vervolgonderzoek dat zich richt op de ontwikkeling van de kwaliteit van de risicoverslaggeving in de SW-sector.

Onderzoek effecten nuancering begrippen BBV met ingang van 2013

Met ingang van 2013 worden in het BBV enkele begripsbepalingen die behandeld dienen te worden in de paragraaf weerstandsvermogen nader genuanceerd. De paragraaf

weerstandsvermogen is verplicht gesteld in het BBV, om te voorzien in de behoefte aan meer informatie over risico’s die organisaties lopen en de middelen en mogelijkheden die

beschikbaar zijn om onverwachte tegenvallers op te vangen. Om het onderdeel risicobeheersing nog beter tot uitdrukking te brengen, is in de artikelen 9 en 11 de naam van de paragraaf

76 Het gaat bij de paragraaf weerstandsvermogen en risicobeheersing dus nadrukkelijk niet alleen om een inventarisatie en beschrijving van risico’s en de middelen en mogelijkheden van de gemeente om deze op te vangen, maar zeker ook om de wijze waarop en de processen en systemen waarmee de organisatie de risico’s beheerst.

Interessant zou zijn om de effecten van deze nuancering te meten om vast te stellen of deze nuancering van de begrippen leidt tot een kwalitatief hoogwaardigere invulling van de paragraaf weerstandsvermogen.

Analyse op de begrotingen van SW-organisaties

Gemeenten zijn de belangrijkste stakeholder van SW-organisaties. Zij kenmerken zich door een sterke begroting gestuurde vorm van handelen. Wellicht wordt vanuit de gemeenten dan ook minder nadruk gelegd op de kwaliteit van het jaarverslag van SW-organisaties, en ligt er meer nadruk op de begrotingen van de SW-organisaties. Het BBV schrijft voor dat de begroting en het jaarverslag een identieke indeling kennen. Daarom doe ik een suggestie voor

vervolgonderzoek dat zich richt op de kwaliteit van de risicoverslaggeving in begrotingen van SW-organisaties die onder het BBV hun jaarverslag opstellen versus de jaarverslagen van deze SW-organisaties.

77

Referentielijst

Abraham, S., Cox, P., 2007. Analyzing the determinants of narrative risk information in UK FTSE 100 annual reports. The British Accounting Review, 39, p. 227-248.

Abma (2007). Naar een meer inzichtelijke risicoparagraaf, Controllers Magazine september 2007.

Aritua, B., Smith, N.G. en Bower, D. (2011). What risks are common to or amplified in programmes; Evidence from UK public sector infrastructure schemes. International Journal of Project Management, 29, 303-312.

Baldry, D. (1998). The evaluation of risk management in public sector capital projects. International Journal of Project Management, 16 (1), 35-41.

Beasley, M.S. (1996). An empirical analysis of the relation between board of director composition and financial statement fraud. The Accounting Review.

Beattie, V., Mc Innes, B., en Fearnley, S.,( 2004). A methodology for analysing and evaluating narratives in annual reports: a comprehensive descriptive profile and metrics for disclosure quality attributes, Accounting Forum, Vol. 28, p. 205–236.

Beretta, S., & Bozzolan, S. (2004). A framework for the analysis of firm risk communication. The International Journal of Accounting.

Bollen L., & Feenstra B. (2003). Kwaliteit van externe verslaggeving in een ongereguleerde omgeving. Maandblad voor accountancy en bedrijfseconomie.

Botosan, C.A., (1997), Disclosure level and the cost of equity capital, The Accounting Review, Vol. 72, No. 3.

Bowman, E.H., (1984). Content analysis of annual reports for corporate strategy and risk, Interfaces, Vol. 14.

Carlon, S., Loftus, J.F., Miller, M.C. (2003). The challenge of risk reporting: Regulatory and corporate responses. Australian Accounting Review 13.

Cooke, T.E. (1992). The impact of size, stock market listing and industry type on disclosure in the annual report of Japanese listed corporations. Accounting and Business Research.

COSO (Committee of Sponsoring Organisations of the Treadway Commission)(2004). Enterprise Risk Management - Integrated Framework. New York, US: AICPA.

CPB Notitie 4 september 2013 Decentralisaties in het sociaal domein.

Crawford, M., Stein, W., (2004), Risk management in UK local authorities: The effectiveness of current guidance and practice, the International Journal of Public Sector Management, vol. 17, no. 6.

78 Crouhy, M., Galai, D. en Mark, R. (2006). The Essentials of Risk Management, New York: McGraw Hill.

Dalton, C. M. en Dalton, D. R. (2005). Boards of Directors: Utilizing Empirical Evidence in Developing Practical Prescriptions. British Journal of Management.

Deumes R. & Knechel W.R. (2008). Economic Incentives for Voluntary Reporting on Internal Risk Management and Control Systems, Auditing: a Journal of practice and theory, volume 27 no. 1, may 2008.

Deumes, R., (2008). Corporate risk reporting: A content analysis of narrative risk disclosure in prospectuses, Journal of Business Communication, Vo. 45, No. 2.

Deumes, RWJ (2005) Reporting on risk and control, proefschrift universiteit Maastricht. Dobler, M. (2005). How informative is risk reporting?

Dobler, M. (2008). Incentives for risk reporting — A discretionary disclosure and cheap talk approach. International Journal of Accounting, Vol. 43, Issue 2.

Drew, Stephen A, Patricia C. Kelly, Terry Kendrick (2006), CLASS: Five elements of corporate governance to manage strategic risk, Business Horizons, vol. 49.

Droogsma, J (2009) MAB 83e jaargang juli/augustus.

Emanuels, Jim en Wilmar de Munnik, Enterprise Risk Management (2006), een risicobeheersingssysteem voor organisaties, Maandblad voor Accountancy en Bedrijfseconomie.

Eumedion (2009), ‘Evaluatie AvA-seizoen 2009’, op www.eumedion.nl.

Fama, E., Jensen, M. (1983). Separation of ownership and control. Journal of Law and Economics 26: pp. 301-326.

Fischer, T. M., and Vielmeyer, U. (2004). Analyse von Risk Disclosure Scores: Risikoorientierte Unternehmenspublizität der DAX 100-Unternehmen. Zeitschrift für internationale und kapitalmarktorientierte Rechnungslegung, 4(11), 459-474.

FRC (Financial Report Council) (2009). Rising to the challenge: A review of narrative reporting by UK listed companies, London.

Gordon, T.P., Khumawala, S.B., Kraut, M., Neely, D.G., (2010). Five Dimensions of

Effectiveness for Nonprofit Annual Reports, nonprofit management & leadership, vol. 21, no. 2.

Groot De, J., Koolstra, B. (2006). De ‘in-control’ good practice van de Commissie Frijns lost slechts een deel van de puzzel op. Maandblad voor Accountancy en Bedrijfseconomie (MAB). Groot De, & Van Manen (2009), ‘Business risk reporting’, In: The handbook of international corporate governance, UK Institute of Directors, Kogan Page.

Groot De, (2006), ‘Accounting for risks in het jaarverslag’, In: Controllers-Magazine, december 2006.

79 Groot, J. De (2010), Helder verslagleggen over bedrijfsrisico’s, Controllers Magazine,

januari/februari.

Groot, J. De en Van Boxtel, D. (2010). Onderwijsrisico’s in beeld; In-controlverantwoording door onderwijsinstellingen. Tijdschrift Public Control, april, 28-34.

Harland, C., Brenchley, R. en Walker, H. (2001). Risk in supply networks, Journal of Purchasing & Supply Management, Vol. 9.

Hassan, M.K. (2009). UAE corporations-specific characteristics and level of risk disclosure, Managerial Auditing Journal, Volume 24, No. 7, 2009.

Healy, P.M., Palepu, K.G. (2001). Information asymmetry, corporate disclosure, and the cost of capital markets: A review of the empirical disclosure literature. Journal of Accounting and Economics, Vol. 31.

Hill, P. en Short, H. (2009). Risk disclosure on the second tier markets of the London Stock Exchange, Accounting and Finance, Vol. 49.

Hoogendoorn, M.N. en G.M.H. Mertens, (2001), Kwaliteit van de financiële verslaggeving in Nederland, in: Maandblad voor Accountancy en Bedrijfseconomie, 75/10, oktober.

ICAEW, 1998. Financial Reporting of Risk - Proposals for a Statement of Business Risk. The Institute of Chartered Accountants in England & Wales.

Jenkins (1994). American Institute of Certified Public Accountants (AICPA).

Kajüter, P., en Winkler, C. (2003). Die Risikoberichterstattung der DAX100-Unternehmen im Zeitvergleich, Zeitschrift für internationale und kapitalmarktorientierte Rechnungslegung, Vol. 3 No. 5.

Kajüter, P., Esser, S. (2007). Risiko- und Chancenverichterstattung im Lagebericht- Eine empirische Analyse der DAX-Unternehmen. Zeitschrift für internationale und

kapitalmarktorientierte Rechnunglegung 2: p.281-390.

Knechel ( 2001). Auditing: assurance and risk. Sout-Western College Publishing, 2e ed., Pearson education.

Knoops C.D. (2001). “Het meten van de kwaliteit van de financiele verslaggeving; een methodologische beschouwing”. Maandblad voor Accountancy en bedrijfseconomie Vol. 75/10.

Knoops, C.D., (1999), De kwaliteit van de financiële verslaggeving: de normatieve versus de empirische benadering. Kluwer, Deventer.

Krippendorff, K., (1980). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology. Sage, Beverly Hills.

Krippendorff, K., (2004). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology, second ed. Sage, Beverly Hills.

Lajili, K., and Zéghal, D. (2005a). Content analysis of risk management disclosures in Canadian annual reports. Canadian Journal of Administrative Sciences, 22(2), 125-142.

80 Lajili, K., and Zéghal, D. (2005b). Gérer le risque à l’échelle de l’entreprise: L’ autre facette de la gouvernance d’entreprise. Gestion, 30(3), 104-114.

Lim, S., Matolcsy, Z., Chow, D. (2007) The association between board composition and different types of voluntary disclosure. European Accounting Review.

Linke, K., J.A. Emanuels (2009), “Involvement of the Finance Function in financial Statement Fraud”, working paper.

Linsley P.M., Shrives, P.J., 2000. Risk management and reporting risk in the UK. Journal of Risk.

Linsley, M.P, Lawrence, M. J, 2005 Risk reporting by the largest UK companies: readability and lack of obfuscation.

Linsley, P.M. and Shrives, P.J. (2006), “Risk reporting: A study of risk disclosures in the annual reports of UK companies”, The British Accounting Review, 38.

Marston en Shrives, (1991), The use of disclosure indices in Accounting Research: A review article, British Accounting Review, Vol. 23.

McMullen, D.A., Raghunandan, K., Rama, D.V. (1996). Internal control reports and Financial reporting problems. Accounting Horizons, Vol. 10, no. 4.

Meijer, J.W., (2003). Verslaggeving over risico’s, maandblad voor accountancy en bedrijfseconomie, 3.

Mertens, G.M.H., Blij, I.H.C. (2008). Inzicht in onzekerheid: Onderzoek naar de

risicoparagrafen in de jaarverslagen van beursfondsen. Publicatie Koninklijk NIVRA en Eumedion.

Meulbroek, L.K, (2000). Does risk matter? Corporate insider transactions in internet-based firms, EFMA 2001 Lugano Meetings; Harvard Business School Working Paper No. 00-062. Michiels, A., Vandermaele, S., Vergauwen, P.H., (2009). Risicorapportering.

Milne, M.J., Adler, P.J., (1999). Exploring the reliability of social and environmental disclosures content analysis, Accounting, Auditing and Accountability, Vol. 12 No. 2. Mohobbot, A. Md., (2005). Coporate risk reporting practise in annual reports of Japanese companies, Journal of the Japanese Association for International Accounting Studies, 2005 (March).

Monitoring Commissie Corporate Governance, 2013 verkregen via http://commissiecorporategovernance.nl/slotdocument-streppel.

NIVRA 2010, Onderzoek naar de risicoparagraaf in jaarverslagen 2009 van Nederlandse beursfondsen.

Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD), (2009). The corporate governance lesson from the financial crisis, Financial Market Trends, ISSN 1995-2864. "

81 Paape, L., Swagerman, D., Prinsenberg, M., Scheffe, J., Star, J., Brecher, M. (2009).

Risicomanagement in tijden van crisis (en voor en na). Koninklijk NIVRA Amsterdam, PricewaterhouseCoopers Amsterdam, Nyenrode Breukelen, Rijksuniversiteit Groningen. Power, M. (2004). The risk management of everything

PWC en RUG, 2006, Risicomanagement - De praktijk in Nederland

Ridder De, W.P., Steggerink, J. (2009). Verantwoording over risicobeheersing: Wat willen aandeelhouders, banken en ondernemingsraden weten? Maandblad voor Accountancy en Bedrijfseconomie (MAB).

Roth, J. en D. Espersen (2002), Categorizing Risk, in: Internal Auditor, april 2002. Scott, W.R., (2009), Financial Accounting Theory, Pearson Prentice Hall, Canada.

Sengupta, P. (1998). Corporate disclosure quality and cost of debt, The Accounting Review, Vo. 73, No. 4.

Shrand, C.M, & Elliot, J.A (1998). Risk and financial reporting : a summary of the discussion at the 1997 AAA/FASB conference. Accounting horizons 12.

Solomon, J.F. et al. (2000). ‘A conceptual framework for corporate risk disclosure emerging from the agenda for corporate governance reform’. British Accounting Review.

Starreveld, A.W., O.C. van Leeuwen en H. van Nimwegen, (2002). Bestuurlijke

Informatieverzorging, deel 1 Algemene grondslagen, vijfde druk, Stenfert Kroese, Groningen. Taylor, G., Tower, G., Neilson, J. (2009). Corporate communication of financial risk,

Accounting and finance.

Treasury & Risk, Paisley (2008), 2008 Enterprise Risk Management Survey, treasuryandrisk.com.

Woods, M., Reber, B. (2003). A comparison of UK and German reporting practice in respect of disclosure post GAS 5. Unpublished conference paper, 6th Financial Reporting and Business Communication Conference, Cardiff. Business School, Cardiff.

82

Bijlagen

83

Bijlage 2: Index

84

Bijlage 3: SPSS Output

Hypothese 1

Hypothese 2

Totaal BBV

85 BW2

In document Risicoverslaggeving bij SW-bedrijven (pagina 75-85)