1 DE Hemelen seer klaer Verkonden openbaer
Des Heeren macht seer groot: ’t Firmament vast gestelt, Ons dagelijcks vertelt, ’t Werck sijner handen bloot:
En mijne enckels hebben niet gewanckelt. Ick hebbe mijn vyanden steeds vervolght, En aengetroffen; en niet weer-gekeert,
Tot dat ick-z’ hadd’ verdaen; en ick doorstack-ze, Zoo dat-ze niet weer op en konden rijzen. Zy vielen onder mijne voeten ne’er:
Want ghy omgordt my met kracht tot den strijd.
III. Pause.
+ 12 +
12 Ghy deed mijn weder-stander voor my bucken, En ghy gaeft my den neck van mijn vyanden; Ick hebbe oock mijn haters gansch vernielt: Zy riepen, maer doch niemand heeft verlost; Tot God, maer hy en heeft haer niet geantwoord: Ick hebb’ haer als ’t stof voor den wind vergruyzet: Ick ruymde-z’ als het slijck der straten wegh. Ghy helpt my uyt de twisten van het volck.
+ 13 +
13 Ghy hebt my tot een hooft ghestelt der Heid’nen. ’t Volck dat ick niet en kende was my dienstbaer; Heeft my gehoorzaemt op ’t gehoor van d’oor: Vremd’ onderworpen zich my valschelick; De vremde vielen bevend’ uyt haer sloten.
+ 14 +
De Heere leeft, mijn rotz-steen zy gheprezen, En dat de God mijns heils nu zy verhooght: De God, die my volkomen wrake gheeft: 14 Die volcken onder my brenght, en my helpet Van mijn vyanden; die my hebt verheven, Verr’ boven hen, die tegen my op-staen. Ghy vrijt my van de mensche des ghewelds:
+ 15 +
Dies zal ick, Heer, u onder d’Heid’nen loven, En uw naem zinghen, die het heil zijns Koninghs Groot maeckt, en die daer eeuw’lick gunste doet, Aen zijn ghezalfden, David, en zijn zaed.
XIX. PSALM.
Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester.
1 DE hemels doen verhael Van Godes eer, ’t gespan
52
[Datheen]
d’Een dagh voor, d’ander naer, Geeft getuyg’nis eenpaer, Ons van Godt onsen Heere: De nachten algemeen, Steets volgend’ achter een, Van Godts wijsheyt ons leeren. 2 Daer is voorwaer niemant, Geen spraecke noch geen lant, Daermen niet merckt end’ hoort De leeringe seer schoon, Die elck uyt ’s Hemels Throon Ontfanght voort ende voort: ’s Hemels loop over al Gaet met een groot geschal Door de werelt in ’t ronde: Godt daer in gemaeckt heeft Een wooningh, die hy geeft Der Sonnen t’aller stonde: 3 Daer uyt rijst sy seer klaer, Als een Bruyd’gom eerbaer Die uyt sijn kamer gaet, Sy is als een sterck Helt Die hem tot loopen stelt, En daer van prijs ontfaet. Sy loopt, en van d’een endt Sy haer tot d’ander wendt Des hoogen Hemels spoedigh, Daer kan hem (soomen siet) Ter wer’lt verbergen niet Voor haer hitt’ overvloedigh.
Pause.
4 De Wet des Heeren doet Dat hert in overvloet Verblijt zijn end’ verheught: Sijn getuyghnis gewis, Den ongeleerden is Een leeringh aller deught. Heer uw’ geboden recht Verquicken uwen knecht End’ doen sijn hert verblijden: Sy zijn louter end’ goet,
Vertelt zijn handen werck. De dagh stort aen den dagh Zijn spraeck, met overvloet. De nacht toont aen den nacht Verstand-en-wetenschap.
+ 2 +
Geen spraecke, noch geen woord, Of m’ hoort daer in haer stemme. Haer snoer gaet over al
De aerd’; haer red’nen gaen Tot aen des weerelts einde. 2 Hy heeft daer, voor de zon, Een paviljoen gestelt.
+ 3 +
Die, als een bruydegom, Vyt haere kamer gaet: Zy is blijd’, als een held, Te loopen op het pad. Haer op-komst (daer zy rijst) Is van des hemels eind: En tot des zelfs uyt-einden, Is haren omme-loop: En voor haer brandend’ hitt’, En isser yets verborghen.
54
[Datheen]
Die der blinden gemoet Verlichten t’allen tijden. 5 De vreese Godts alleyn Is suyver ende reyn, End’ sal eeuwigh bestaen: Sijn Rechten allegaer, Zijn oprecht ende waer, Die niet sullen vergaen. Sy zijn beter dan gout In ’t getal menighfout, Ia dan gout uytgelesen. Honigh is niet soo soet, Noch Honigh-raten goet, Als u woordt, Heer, gepresen. 6 Oock waer u knecht hem keert, Hy werdt daer door geleert Tot uwen dienst, O Heer: Soo wie de selfde houdt Van herten met eenvoudt, Heeft grooten loon end’ eer. Wie sal doch zijn den man Die recht bemercken kan Sijn feylen niet om gronden? Maeckt my suyver end’ klaer Van mijn gebreken swaer, End’ mijn verborgen sonden. 7 Vwen knecht doch bewaert Dat hy niet zy beswaert Met moetwilligheydt quaet: Dat sulcks niet over my Heersche, maer dat ick zy Reyn van sulck een misdaet. Al wat ick spreken sal, End’ mijn gedachten al, Laet u, Heer, wel behagen: Ia u, die mijn troost zijt, Die my verlost altijt Vyt al mijn quade dagen.
+ 4 +
3 De Wet des Heeren is Volmaeckt, bekeert de ziel. ’t Ghetuyghenisse Gods Des Heeren is ghewis; Die slechten wijsheid gheeft. Wat God beveelt, is recht, En maeckt het herte bly;
Iae Gods ghebod is rein,
De ooghen doende lichten.
+ 5 +
Des Heeren vreez’ is rein, Bestaend’ in eeuwigheid. Gods rechten die zijn waerheid: 4 Gods rechten zijn te zaem Rechtveerdigh, meer begeert, Dan goud, jae veel fijn-goud: Veel zoeter, als daer is De honigh en zijn zeem.
+ 6 +
Oock werd uw knecht, daer door, Met klaerheid onder-richt.
In ’t houden van de zelf Is grooten loon. Wie zoude d’Afdwaelingh wel verstaen? Maeckt my, ô Heere, rein, Van ’t gheen daer is verborghen.
+ 7 +
5 Houd uwen knecht te ruggh’ Van hooghmoed; dat die niet En heersche over my. Dan zal ick gansch oprecht En wel ghereinight zijn Van veel weerspannigheids. De red’nen mijnes monds, t Gedachte van mijn hert, Laet voor uw aenghezichte Gansch wel-behaeghlick zijn: Ghy die daer zijt mijn rotz, En mijn verlosser, Heere.