Naast snorharen worden algemeen twee types haren onderscheiden in een zoogdiervacht, namelijk dekharen en donsharen (figuur 43) Dekharen vormen de bovenvacht en dienen de temperatuurregulerende ondervacht bestaande uit donsharen, droog te houden. Dekharen zijn minder talrijk maar bezitten daarentegen wel de grootste taxonomische waarde. Ze zijn langer en stijver en hebben een verdikking aan het distale deel van het haar, het zogenaamde ‘schild’. Het proximale deel van het haar wordt de ‘schede’ genoemd. De overgang tussen beide structuren wordt aangeduid als de ‘transit’. Binnen dit haartype worden conventioneel drie categorieën onderscheiden hoewel macroscopisch een eerder gradueel patroon wordt vastgesteld (figuur 43). In het kader van haaridentificatie is het onderscheid echter essentieel omwille van uiteenlopende taxonomische kenmerken op microscopisch niveau. Het ‘GH0-dekhaar’ is een lang en stijf haar met een smal schild en een verlengde, scherpe tip. Dit type wordt echter zelden aangetroffen in de vacht. Het talrijkere ‘GH1- dekhaar’ is net als het GH0-dekhaar stijf en stevig maar wordt daarentegen gekenmerkt door een minder scherpe tip. Het ‘GH2-dekhaar’ is het meest voorkomende type en onderscheidt zich door een hoek tussen de schede en het schild.
Volgende lagen worden, van buiten naar binnen, onderscheiden in een zoogdierhaar (figuur 43): • De cuticula of de buitenste laag, opgebouwd uit een groot aantal overlappende, transparante
‘schalen’ van keratine.
• De cortex of de middelste laag, opgebouwd uit dode cellen met eventueel de aanwezigheid van pigmentgranules.
• De medulla of de binnenste laag, opgebouwd uit dode cellen en met lucht gevulde tussenruimtes.
Figuur 43: links; verschillende soorten haren in een zoogdiervacht. Rechts; verschillende lagen in een haar van een zoogdier
(Teerink, 2003).
Het is slechts zelden dat één macroscopisch of microscopisch waarneembaar kenmerk leidt tot de onbetwistbare identificatie van een bepaalde zoogdiersoort. Knaagdieren en andere prooidiersoorten van de kleine marterachtigen vormen hier geen uitzondering op. Soortbepaling is bijgevolg afhankelijk van de combinatie van drie microscopisch waarneembare structuren:
99 • De vorm van de dwarsdoorsnede: de aanwezigheid van longitudinale richels en groeven ter hoogte van het schild geven aanleiding tot uiteenlopende, taxonomisch waardevolle kenmerken (fig. ).
• Het medullair patroon: De vorm en de relatieve positie van de bouwstenen van de medulla resulteren in soort- of familiespecifieke patronen (fig. ). Daarnaast zijn de overgang tussen de medulla en de cortex (recht of gekarteld) en de relatieve breedte van de medulla eveneens waardevolle indicaties. Tenslotte kan de structuur continu, gefragmenteerd of zelfs afwezig zijn afhankelijk van de soort of het type haar.
• Het cuticulair patroon: de resultante van de vorm en de relatieve positie van de keratineuze schalen geeft net als bij het medullair patroon aanleiding tot soort- of familiespecifieke patronen (fig. ). Vooral het patroon ter hoogte van de schede is taxonomisch relevant.
100
DSB-methode en leeftijd gerelateerde ontwikkelingen van schedel en baculum
Schedels van juveniele wezels en hermelijnen worden gekenmerkt door een sferische vorm, duidelijk geopende nasale suturen en een sponsachtige textuur van het botweefsel. Gradueel verdwijnen deze kenmerken tot uiteindelijk de typisch adulte vorm wordt bereikt. Deze wordt gekenmerkt door een algemeen rechte vorm, een sagittale en occipitale kam, een kleinere postorbitaalbreedte ten opzichte van de interorbitaalbreedte en een gladde textuur van het botweefsel (figuur 44) (Van Soest & Van Bree, 1970; King, 1980; King, 1991; Schmidt, 1992). Deze graduele overgang maakt het mogelijk binnen één maand leeftijdsklassen te onderscheiden (King, 1980 ; King, 1991).
Voor de hermelijn vormen open suturen een goed kenmerk om exemplaren jonger dan vijf maanden te onderscheiden van deze met een leeftijd van één jaar (King, 1991). In het geval van de wezel vormen open nasale suturen een betrouwbaar kenmerk om exemplaren jonger dan drie maanden aan te duiden. Variatie in ontwikkeling afhankelijk van de worpperiode zou amper effect hebben bij de wezel. De snelheid van ontwikkeling tussen het mannelijke en vrouwelijke geslacht divergeert echter. Als voorbeeld wordt de constrictie van de postorbitaalbreedte gegeven die pas kleiner wordt dan de interorbitaalbreedte na een leeftijd van 12 maanden bij vrouwtjes. Bij mannetjes wordt deze reeds kleiner vanaf een leeftijd van vier tot zes maanden (King, 1980).
Figuur 44: A) Schedels van Duitse mannelijke wezels met gekende leeftijd in maanden. Bovenste rij v.l.n.r. 1.2, 1.5 ,1.6 ,2.1 ,2.8;
middelste rij v.l.n.r. 3.0, 3.9, 4.4, 5.3, 7.3; onderste rij v.l.n.r. 8.5, 8.9 ,11.5 ,20.8, 63.6 (King, 1980 B) Ontwikkeling van een sferische naar een rechte schedelvorm (Schmidt, 1992).
Net als de schedel vertoont het baculum ook leeftijd gerelateerde veranderingen. Ten gevolge van secretie van androgenen wordt proximaal een duidelijk onderscheidbare knobbel gevormd. Daarnaast wordt ook
101 een gewichtstoename vastgesteld (King & Powell, 2006). In het geval van de hermelijn vormt dit een sterk onderscheidend kenmerk aangezien geen overlap in gewicht wordt geobserveerd tussen mannetjes jonger dan 11 maand en mannetjes ouder dan één jaar (Van Soest & Van Bree, 1970; King, 1991) In het geval van de wezel wordt door Hill (1939) een initieel snelle gewichtstoename vastgesteld bij de eerste exemplaren van het jaar tot 0.021 gram in juli en augustus waarna een toename in gewicht afneemt. Het baculumgewicht van de mannetjes geboren in het vorige jaar ligt voornamelijk boven 0.02 gram.
Figuur 45: Links; twee bacula van de wezel waarvan het linkse van een juveniel exemplaar zonder proximale knobbel en het
rechtse van een adult met proximale knobbel. Rechts; twee bacula van de hermelijn waarvan het linkse van een juveniel exemplaar zonder proximale knobbel en het rechtse van een adult exemplaar met proximale knobbel (King & Powell, 2006).
102
He04/011: winterreproductie?
Autopsiefiche He04/011 (figuur 46):
103
Inktafdrukken poten
104
Wezelvrouwtjes: cohort “1”
105
106
Citizen science: monitoring
109
Literatuurlijst
Abramov, A. V & Baryshnikov, G. F. (2000) ‘Geographic variation and intraspecific taxonomy of weasel Mustela nivalis (Carnivora, Mustelidae)’, Zoosystematica Rossica, 8(2), pp. 365–402.
Anderson, R. C. (2000) Nematode parasites of vertebrates: their development and transmission. Cabi. Aspisov, D. I. & Popov, V. A. (1980) ‘Factors determining fluctuations in the numbers of ermines’, Biology
of mustelids: Some Soviet research, 2, pp. 109–131.
Atmeh, K., Andruszkiewicz, A., & Zub, K. (2018). Climate change is affecting mortality of weasels due to camouflage mismatch. Scientific reports, 8(1), 1-7.
Aunapuu, M. & Oksanen, T. (2003) ‘Habitat selection of coexisting competitors: a study of small mustelids in northern Norway’, Evolutionary Ecology. Springer, 17(4), pp. 371–392.
Baert, K., Van Den Berge, K., Jansen, I., Gouwy, J., Croubels, S., & Casaer, J. (2015). Secundaire intoxicatie bij het gebruik van rodenticiden–Analyse van leverresiduen bij bunzing en steenmarter. Brussels,
Rapporten van het Instituut voor Natuur-en Bosonderzoek, INBO.
Bender, D. J., Contreras, T. A., & Fahrig, L. (1998). Habitat loss and population decline: a meta‐analysis of the patch size effect. Ecology, 79(2), 517-533.
Bounous, E., Orecchia, G. & Dore, B. (1995) ‘Population study on Mustela erminea in Northwest Italy (Valle d’Aosta region): captures, morphometric data, diet’, Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy, 7(1–2).
Bowler, D. E., & Benton, T. G. (2005). Causes and consequences of animal dispersal strategies: relating individual behaviour to spatial dynamics. Biological Reviews, 80(2), 205-225.
Bowman, J., & Tamlin, A. L. (2007). The effect of sinus nematode infection on braincase volume and cranium shape in the mink. Journal of Mammalogy, 88(4), 946-950.
Brown, J. H. & Lasiewski, R. C. (1972) ‘Metabolism of weasels: the cost of being long and thin’, Ecology. Wiley Online Library, 53(5), pp. 939–943.
Brugge, T. (1977) ‘Prey selection of weasel, stoat and polecat in relation to sex and size’, Lutra, 19, pp. 39–49.
Burns, J. J. (1964) ‘Movements of a tagged weasel in Alaska’, The Murrelet. JSTOR, p. 10. Cabrera, A. (1914) Fauna ibérica: mamíferos. Museo Nacional de Ciencias Naturales.
Casey, T. M. & Casey, K. K. (1979) ‘Thermoregulation of arctic weasels’, Physiological Zoology. University of Chicago Press, 52(2), pp. 153–164.
Červinka, J. et al. (2013) ‘The effects of local and landscape-scale habitat characteristics and prey
availability on corridor use by carnivores: a comparison of two contrasting farmlands’, Journal for Nature
Conservation. Elsevier, 21(2), pp. 105–113.
Corbet, G. B. & Harris, S. (1991) Handbook of British mammals. Published for the Mammal Society by Blackwell Scientific Publications.
Danilov, P. I. & Tumanov, I. L. (1976) ‘Mustelids of north-west USSR. Izd’. Nauka, Leningrad. 256pp. Day, M. G. (1966) ‘Identification of hair and feather remains in the gut and faeces of stoats and weasels’,
110
Journal of Zoology. Wiley Online Library, 148(2), pp. 201–217.
Dayan, T. & Simberloff, D. (1994) ‘Character displacement, sexual dimprphism, and morphological variation among British and Irish mustelids’, Ecology. Wiley Online Library, 75(4), pp. 1063–1073. Debrot, S. (1981) ‘Trophic relations between the stoat (Mustela erminea) and its prey, mainly the water vole (Arvicola terrestris sherman)’, in Worldwide furbearer conference proceedings. Frostburg, MD, pp. 1259–1289.
Debrot, S. & Mermod, C. (1981) ‘Cranial helminth parasites of the stoat and other mustelids in Switzerland’, in Worldwide Furbearer Conf Proc, pp. 690–705.
Debrot, S. & Mermod, C. (1983) ‘The spatial and temporal distribution pattern of the stoat (Mustela erminea L.)’, Oecologia. Springer, 59(1), pp. 69–73.
Douma-Petridou, E. & Ondrias, J. C. (1987) ‘Contribution to the taxonomy and geographical distribution of the weasel (Mustela nivalis) on the southern Balkan Peninsula’, Säugetierkundl. Mitt, 33, pp. 235–243. Dubay, S., Buchholz, M. J., Lisiecki, R., Huspeni, T., Ginnett, T., Haen, L., & Borsdorf, P. (2014). Prevalence and intensity of nematode parasites in Wisconsin ermine. Journal of Parasitology, 100(5), 616-622. Dubnitskii, A. A. (1956) ‘A study of the development of the nematode Skrjabingylus nasicola, a parasite of the frontal sinuses of mustelids’, Karakulevodstro I Zvervodstvo, 1, pp. 59–61.
East, K., & Lockie, J. D. (1964). Observations on a family of weasels (Mustela nivalis) bred in captivity. In
Proceedings of the Zoological Society of London (Vol. 143, pp. 359-363).
Elliott, J. E., Hindmarch, S., Albert, C. A., Emery, J., Mineau, P., & Maisonneuve, F. (2014). Exposure pathways of anticoagulant rodenticides to nontarget wildlife. Environmental monitoring and Assessment,
186(2), 895-906.
Elmeros, M. (2006) ‘Food habits of stoats Mustela erminea and weasels Mustela nivalis in Denmark’,
Acta theriologica. Springer, 51(2), pp. 179–186.
Elmeros, M., Christensen, T. K., & Lassen, P. (2011). Concentrations of anticoagulant rodenticides in stoats Mustela erminea and weasels Mustela nivalis from Denmark. Science of the total environment,
409(12), 2373-2378.
Erlinge, S. (1974) ‘Distribution, territoriality and numbers of the weasel Mustela nivalis in relation to prey abundance’, Oikos. JSTOR, pp. 308–314.
Erlinge, S. (1975) ‘Feeding habits of the weasel Mustela nivalis in relation to prey abundance’, Oikos. JSTOR, pp. 378–384.
Erlinge, S. (1979) ‘Adaptive significance of sexual dimorphism in weasels’, Oikos. JSTOR, pp. 233–245. Erlinge, S. (1981). Food preference, optimal diet and reproductive output in stoats Mustela erminea in Sweden. Oikos, 303-315.
Erlinge, S. (1983) ‘Demography and dynamics of a stoat Mustela erminea population in a diverse community of vertebrates’, The Journal of Animal Ecology. JSTOR, pp. 705–726.
Erlinge, S. (1987) ‘Why do European stoats Mustela erminea not follow Bergmann’s rule?’, Ecography. Wiley Online Library, 10(1), pp. 33–39.
111 Erlinge, S. & Sandell, M. (1988) ‘Coexistence of stoat, Mustela erminea, and weasel, M. nivalis: social dominance, scent communication, and reciprocal distribution’, Oikos. JSTOR, pp. 242–246.
Fahrig, L. (2003). Effects of habitat fragmentation on biodiversity. Annual review of ecology, evolution,
and systematics, 34(1), 487-515.
Fairley, J. S. (1971). New data on the Irish stoat. The Irish Naturalists' Journal, 49-57.
Frank, F. (1974). Wurfzahl und wurffolge beim nordischen wiesel (Mustela nivalis rixosa Bangs, 1896).
Zeitschrift für Säugetierkunde 39: 248-250.
Frank, F. (1985) ‘Zur evolution und systematik der kleinen Wiesel (Mustela nivalis Linnaeus, 1766)’,
Zeitschrift für Säugetierkunde, 50(4), pp. 208–225.
Frankham, R. (2010). Challenges and opportunities of genetic approaches to biological conservation.
Biological conservation, 143(9), 1919-1927.
Frankham, R., Briscoe, D. A., & Ballou, J. D. (2002). Introduction to conservation genetics. Cambridge university press.
Giron, E., Coninx, I., Dewals, B., Staes, J., De Smet, L., Joachain, H., ... & Pirotton, M. (2010). ADAPT-
Towards an integrated decision tool for adaptation measures-Case study: floods (No. SD/CP/02B).
BELSPO.
Graf, R. F. et al. (2014) ‘Masterstudiengang Life Sciences 2014 Abgabedatum: 15.02. 2015’. Grolleau, G., Lorgue, G., & Nahas, K. (1989). Toxicité secondaire, en laboratoire, ďun rodenticide
anticoagulant (bromadiolone) pour des prédateurs de rongeurs champêtres: buse variable (Buteo buteo) et hermine (Mustela erminea) 1. EPPO Bulletin, 19(4), 633-648.
Gulamhusein, A. P. and Tam, W. H. (1974) ‘Reproduction in the male stoat, Mustela erminea’,
Reproduction, 41(2), pp. 303–312.
Hanski, I. et al. (2001) ‘Small‐rodent dynamics and predation’, Ecology. Wiley Online Library, 82(6), pp. 1505–1520.
Hansson, I. (1967) ‘Transmission of the parasitic nematode Skrjabingylus nasicola (Leuckart 1842) to species of Mustela (Mammalia)’, Oikos. JSTOR, pp. 247–252.
Hansson, I. (1968) ‘Cranial Helminth Parasites in Species of Mustelidae: I. Frequency and Damage in Fresh Mustelids from Sweden’, Oikos. JSTOR, 19(2), p. 217.
Hansson, I. (1970). Cranial Helminth parasites in species of Mustelidae. 2. Regional frequencies of damage in preserved crania from Denmark, Finland, Sweden, Greenland and northeast of Canada compared with Helminth invasion in fresh Mustelid skulls from Sweden. Arkiv Fur Zoologi, 22(6), 571. Hansson, I. (1974) ‘Seasonal and environmental conditions affecting the invasion of mustelids by larvae of the nematode Skrjabingylus nasicola’, Oikos. JSTOR, pp. 61–70.
Heddergott, M. et al. (2016) ‘Determinants and effects of sinus worm Skrjabingylus nasicola (Nematoda: Metastrongyloidae) infestation in invasive American mink Neovison vison in Germany’, Parasitology
research. Springer, 115(9), pp. 3449–3457.
Herremans, M (2007). Wintertellingen van roofvogels in Vlaanderen 1998-2002. Natuur. oriolus, 73(3), 55-59.
112 Herremans, M (2010). Monitoren via waarnemingen. be. Natuur. oriolus, 76(3), 94-108.
Herremans, M., & Gielen, K. (2009). Was 2013 een super vlinderjaar. Cijfers uit losse waarnemingen,
2013, 154-162.
Hellstedt, P. & Henttonen, H. (2006) ‘Home range, habitat choice and activity of stoats (Mustela erminea) in a subarctic area’, Journal of Zoology. Wiley Online Library, 269(2), pp. 205–212.
Hewson, R. & Watson, A. (1979) ‘Winter whitening of Stoats ( Mustela erminea) in Scotland and north‐ east England’, Journal of Zoology. Wiley Online Library, 187(1), pp. 55–64.
Heptner, V. G.; Sludskii, A. A. (2002). Mammals of the Soviet Union. Vol. II, part 1b, Carnivores
(Mustelidae and Procyonidae). Washington, D.C.: Smithsonian Institution Libraries and National Science Foundation
Hill, M. (1939, December). The reproductive cycle of the male weasel (Mustela nivalis). In Proceedings of
the Zoological Society of London (Vol. 109, No. 3‐4, pp. 481-512). Oxford, UK: Blackwell Publishing Ltd.
Hughes, M. R., Negovetich, N. J., Mayes, B. C., & Dowler, R. C. (2018). Prevalence and intensity of the sinus roundworm (skrjabingylus chitwoodorum) in rabies-negative skunks of texas, usa. Journal of
wildlife diseases, 54(1), 85-94.
IUCN France, MNHN, SFEPM & ONCFS (2017). La Liste rouge des espèces menacées en France – Chapitre Mammifères de France métropolitaine. Paris, France.
Jedrzejewska, B., & Jedrzejewski, W. (2013). Predation in vertebrate communities: the Bialowieza
Primeval Forest as a case study (Vol. 135). Springer Science & Business Media.
Jędrzejewski, W., Jędrzejewska, B. & McNEISH, E. (1992) ‘Hunting success of the weasel Mustela nivalis and escape tactics of forest rodents in Białowieża National Park’, Acta Theriologica, 37(3), pp. 319–328. Jedrzejewski, W., Jedrzejewska, B. & Szymura, L. (1995) ‘Weasel population response, home range, and predation on rodents in a deciduous forest in Poland’, Ecology. Wiley Online Library, 76(1), pp. 179–195. Kierdorf, U. et al. (2006) ‘Remarks on cranial lesions in the European polecat (Mustela putorius) caused by helminth parasites’, Veterinarski Arhiv. Citeseer, 76(SUPPL.), pp. 101–109.
King, C. M. (1977). The effects of the nematode parasite Skrjabingylus nasicola on British weasels (Mustela nivalis). Journal of zoology, 182(2), 225-249.
King, C. M., & CM, K. (1980). Age determination in the weasel (Mustela nivalis) in relation to the development of the skull.
King, C. M. (1980) ‘Population biology of the weasel Mustela nivalis on British game estates’, Ecography. Wiley Online Library, 3(3), pp. 160–168.
King, C. M. (1991). A review of age determination methods for the stoat Mustela erminea. Mammal
Review, 21(1), 31-49.
King, C. M. (1991). Body size–prey size relationships in European stoats Mustela erminea: a test case.
Ecography, 14(3), 173-185.
King, C. M. (1989) ‘The advantages and disadvantages of small size to weasels, Mustela species’, in
113 King C.M. (2019) Hard Lessons in Pest Management (1976–2019). In: Invasive Predators in New Zealand. Palgrave Studies in World Environmental History. Palgrave Macmillan, Cham
King, C. M., & McMillan, C. D. (1982). Population structure and dispersal of peak-year cohorts of stoats (Mustela erminea) in two New Zealand forests, with especial reference to control. New Zealand journal
of ecology, 59-66.
King, C. M. & Moody, J. E. (1982) ‘The biology of the stoat (Mustela erminea) in the National Parks of New Zealand V. Moult and colour change’, New Zealand journal of zoology. Taylor & Francis, 9(1), pp. 119–130.
King, C. M. & Moors, P. J. (1979) ‘The life-history tactics of mustelids, and their significance for predator control and conservation in New Zealand’, New Zealand journal of zoology. Taylor & Francis, 6(4), pp. 619–622.
King, C. M. & Powell, R. A. (2006) The natural history of weasels and stoats: ecology, behavior, and
management. Oxford University Press.
Kleiman, D. G., Reading, R. P., Miller, B. J., Clark, T. W., Scott, J. M., Robinson & Felleman, F. (2000). Improving the evaluation of conservation programs. Conservation Biology, 14(2), 356-365.
Klemola, T. et al. (1999) ‘Mobility and habitat utilization of small mustelids in relation to cyclically fluctuating prey abundances’, in Annales Zoologici Fennici. JSTOR, pp. 75–82.
Korpimäki, E., Norrdahl, K. & Rinta-Jaskari, T. (1991) ‘Responses of stoats and least weasels to fluctuating food abundances: is the low phase of the vole cycle due to mustelid predation?’, Oecologia. Springer, 88(4), pp. 552–561.
Koubek, P., Bakuš, V. & Koubková, B. (2004) ‘Troglotrema acutum (Digenea) from carnivores in the Czech Republic’, Helminthologia. Slovak Academic Press Ltd., 41(1), pp. 25–31.
Lankester, M. W., & Anderson, R. C. (1971). The route of migration and pathogenesis of Skrjabingylus spp.(Nematoda: Metastrongyloidea) in mustelids. Canadian Journal of Zoology, 49(9), 1283-1293. Lanszki, J. & HeLtai, M. (2007) ‘Diet of the weasel in Hungary’, Folia Zoologica. Institute of Vertibrate Biology, 56(1), pp. 109–112.
Lavrov, N. P. (1944). Biology of reproduction of the ermine. Tr. Tsentr. n.-i. laboratorii biologii i okhotn.
promsyla Narkomzaga SSSR, 6.
Lewis, J. W. (1967) ‘Observations on the skull of Mustelidae infected with the nematode, Skrjabingylus nasieola.’, Journal of Zoology. Lond., 153(4), pp. 561–564.
Libois, R.M., 1993. Evolution de la situation des mammifères sauvages en Région wallonne cours de la décennie 1983 - 1992. Cahiers d’Ethologie 13 (2) : 77-92
López-Perea, J. J., & Mateo, R. (2018). Secondary exposure to anticoagulant rodenticides and effects on predators. In Anticoagulant rodenticides and wildlife (pp. 159-193). Springer, Cham.
Macdonald, D. W., Newman, C. & Harrington, L. A. (2017) Biology and conservation of musteloids. Oxford University Press.
114 Macdonald, D. W., Tew, T. E. & Todd, I. A. (2004) ‘The ecology of weasels (Mustela nivalis) on mixed farmland in southern England’, Biologia-Bratislava-. Vydavatelstvo Slovak Academic Press-Bratislava, 59(2), pp. 235–242.
MacKenzie, D. I., Nichols, J. D., Royle, J. A., Pollock, K. H., Bailey, L., & Hines, J. E. (2017). Occupancy
estimation and modeling: inferring patterns and dynamics of species occurrence. Elsevier.
Maes D, Baert K, Boers K, Casaer J, Criel D, Crevecoeur L, Dekeukeleire D, Gouwy J, Gyselings R, Haelters J, Herman D, Herremans M, Huysentruyt F, Lefebvre J, Lefevre A, Onkelinx T, Stuyck J, Thomaes A, Van Den Berge K, Vandendriessche B, Verbeylen G & Vercayie D (2014). Instituut voor Natuur- en
Bosonderzoek, Brussel. De IUCN Rode Lijst van de zoogdieren in Vlaanderen. Rapporten van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO.R.2014.1828211). Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, Brussel. Maes, D., & Van Dyck, H. (2001). Butterfly diversity loss in Flanders (north Belgium): Europe's worst case scenario?. Biological conservation, 99(3), 263-276.
Magrini, C. et al. (2009) ‘WeaselMustela nivalis spatial ranging behaviour and habitat selection in agricultural landscape’, Acta theriologica. Springer, 54(2), pp. 137–146.
Mallet, J., & Barton, N. H. (1989). Strong natural selection in a warning‐color hybrid zone. Evolution,
43(2), 421-431.
Martinoli, A., Preatoni, D. G., Chiarenzi, B., Wauters, L. A., & Tosi, G. (2001). Diet of stoats (Mustela erminea) in an Alpine habitat: the importance of fruit consumption in summer. Acta Oecologica, 22(1), 45-53.
McDonald, R.A., Abramov, A.V., Stubbe, M., Herrero, J., Maran, T., Tikhonov, A., Cavallini, P., Kranz, A., Giannatos, G., Krytufek, B. & Reid, F. 2019. Mustela nivalis (amended version of 2016 assessment). The
IUCN Red List of Threatened Species 2019: e.T70207409A147993366.
Mcdonald, R. A. & Harris, S. (2002) ‘Population biology of stoats Mustela erminea and weasels Mustela nivalis on game estates in Great Britain’, Journal of Applied Ecology. Wiley Online Library, 39(5), pp. 793– 805.
McDonald, R. A. & Lariviere, S. (2001) ‘Diseases and pathogens of Mustela spp, with special reference to the biological control of introduced stoat Mustela erminea populations in New Zealand’, Journal of the
Royal Society of New Zealand. Taylor & Francis, 31(4), pp. 721–744.
McDonald, R. A., Webbon, C. & Harris, S. (2000) ‘The diet of stoats (Mustela erminea) and weasels (Mustela nivalis) in Great Britain’, Journal of Zoology. Cambridge University Press, 252(3), pp. 363–371. Meinig, H., Boye, P. & Hutterer, R. (2009) ‘Rote Liste und Gesamtartenliste der Säugetiere (Mammalia) Deutschlands’, Naturschutz und Biologische Vielfalt, 70(1), pp. 115–153.
Meinig, H., Vierhaus, H., Trappmann, C., & Hutterer, R. (2011). Rote Liste und Artenverzeichnis der Säugetiere–Mammalia–in Nordrhein-Westfalen. Rote Liste der gefährdeten Pflanzen, Pilze und Tiere in
Nordrhein-Westfalen, 4. Fassung, 2, 1-3.
Miller, G. S. (1912) Catalogue of the Mammals of Western Europe:(Europe Exclusive of Russia) in the
Collection of the British Museum. order of the Trustees.
Moors, P. J. (1975) ‘The food of weasels (Mustela nivalis) on farmland in north‐east Scotland’, Journal of
115 Mulder, J. L. (1990). The stoat Mustela erminea in the Dutch dune region, its local extinction, and a possible cause: the arrival of the fox Vulpes vulpes. Lutra, 33(1), 1-21.
Mulder, J. L., & van Maanen, E. (2017). A case of winter reproduction in the stoat (Mustela erminea). An effect of artificial light?.
Müller, H. (1970) Beiträge zur Biologie des Hermelins (Mustela erminea L.). BLV-Verlagsges.
Müri, H. (2009) Wieselförderung: ein Konzept zur Stärkung der Wieselpopulationen im Mittelland. WIN Wieselnetz.
Murphy, E. C., & Dowding, J. E. (1994). Range and diet of stoats (Mustela erminea) in a New Zealand beech forest. New Zealand Journal of Ecology, 11-18.
Murphy, E. C. & Dowding, J. E. (1995) ‘Ecology of the stoat in Nothofagus forest: home range, habitat use and diet at different stages of the beech mast cycle’, New Zealand journal of ecology. JSTOR, pp. 97–109. Murphy, E. C. & Dowding, J. E. (1994) ‘Range and diet of stoats (Mustela erminea) in a New Zealand beech forest’, New Zealand Journal of Ecology. JSTOR, pp. 11–18.
Piontek, A. M. et al. (2015) ‘Comparison of the diet of stoat (Mustela erminea) in relation to sex and season in Norway’, Mammal Research. Springer, 60(4), pp. 301–307.
Pounds, C. J. (1981) ‘Niche overlap in sympatric populations of stoats (Mustela erminea) and weasels (M. nivalis) in North-East Scotland’. University of Aberdeen.
Prigioni, C., & Boria, A. (1995). Damage caused by Skrjabingylus nasicola (Leuckart, 1842),
Metastrongylidae, to weasels (Mustela nivalis L.) in north-western Italy. Hystrix, the Italian Journal of
Mammalogy, 7(1-2).
Reichstein, H. (1993) ‘Mustela nivalis Linné, 1766–Mauswiesel’, Handbuch der Säugetiere Europas. Aula- Verlag Wiesbaden, 5, p. 2.
Reid, F., Helgen, K. & Kranz, A. 2016. Mustela erminea. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T29674A45203335.
Rensch, B. (1938) ‘Some problems of geographical variation and species‐formation.’, in Proceedings of
the Linnean Society of London. Wiley Online Library, pp. 275–285.
Rodts, J., Holsbeek, L., Muyldermans, S., & België, V. (1998). Dieren onder onze wielen: Fauna en
wegverkeer. Vubpress.
Rust, C. C. (1962) ‘Temperature as a modifying factor in the spring pelage change of short-tailed
weasels’, Journal of Mammalogy. American Society of Mammalogists 810 East 10th Street, PO Box 1897, Lawrence …, 43(3), pp. 323–328.
Scheppers T. & Casaer J. (2012): Afschotstatistieken 2010. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. & Casaer J. (2012): Afschotstatistieken 2011. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. & Casaer J. (2013): Afschotstatistieken 2012. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. & Casaer J. (2015): Afschotstatistieken 2013. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. & Casaer J. (2015): Afschotstatistieken 2014. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp
116 Scheppers T. & Casaer J. (2016): Afschotstatistieken 2015. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. & Casaer J. (2017): Afschotstatistieken 2016. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp Scheppers T. (2020): Afschotstatistieken 2017. Institutt voor Natuur- en Bosonderzoek, 2 pp
Schmeller, D. S., Henry, P. Y., Julliard, R., Gruber, B., Clobert, J., Dziock, F & Kull, T. (2009). Advantages of volunteer‐based biodiversity monitoring in Europe. Conservation biology, 23(2), 307-316.
Schmitt, B. (2006) Das Mauswiesel in der Kulturlandschaft Südwestdeutschands: Abundanz,
Reviersysteme und Habitatnutzung. Laurenti.
Schmidt, K. (1992). Skull variability of Mustela nivalis Linnaeus, 1766 in Poland. Acta Theriologica, 37,