6. Melding en aangifte van delicten
6.5 Motieven voor al dan niet melden/aangeven
Aan slachtoffers die een voorval niet bij de politie hebben gemeld is gevraagd naar de reden waarom zij dat niet hebben gedaan. Aan slachtoffers die het delict wel hebben aangegeven is gevraagd waarom ze dat hebben gedaan.
6.5.1 Redenen voor niet melden
De meest genoemde reden om een delict niet te melden is dat het toch niet helpt. In 2009 werd deze reden voor 36 procent van de niet gemelde voorvallen gegeven. Ook werd vaak gezegd dat het niet zo belangrijk was (27 procent). In vijftien procent van de gevallen werd als reden gegeven dat het geen zaak voor de politie was; bij acht procent werd genoemd dat de zaak was opgelost. In een zeer beperkt aantal gevallen (één procent) werd gevreesd voor represailles. Bij veertien procent speelden andere, niet nader bekende redenen een rol om het voorval niet te melden. De verdeling van deze redenen in 2009 verschilt niet van die in het voorgaande jaar.
Grafiek 6.9
Niet gemelde delicten naar reden van niet melden, IVM 2009
0 10 20 30 40
Dan volgen represailles Het is opgelost Anders (incl. onbekend) Dit is geen zaak voor de
politie Het was niet belangrijk
Het helpt toch niet
in % van niet gemelde delicten
Tussen de verschillende soorten delicten bestaan duidelijke verschillen in de mate waarin deze redenen worden genoemd. Zo wordt bij geweldsdelicten ‘het was niet belangrijk’ met dertig procent het vaakst genoemd. Bij vermogensdelicten en vandalismedelicten wordt vooral ‘het helpt toch niet’ als reden genoemd. Bij vermogensdelicten wordt dit in 46 procent van de gevallen genoemd; bij vandalisme is dit in 37 procent van de gevallen zo. Bij deze delicten wordt met respectievelijk 24 en 27 procent ook vaker aangegeven dat het niet be-langrijk was. Vergeleken met geweldsdelicten wordt bij vermogens- en vandalismedelicten, met ongeveer één op de vijf gevallen, veel minder ‘het is opgelost’ als reden genoemd.
Grafiek 6.10
Niet gemelde delicten naar reden voor niet melden, per delictsgroep, IVM 2009 Geweldsdelicten
0 10 20 30 40 50 60
Dan volgen represailles Anders (incl. onbekend) Het helpt toch niet Dit is geen zaak voor de
politie Het is opgelost Het was niet belangrijk
in % van niet gemelde delicten
Vermogensdelicten
0 10 20 30 40 50 60
Dan volgen represailles Het is opgelost Dit is geen zaak voor de
politie Anders (incl. onbekend)
Het was niet belangrijk niet
in % van niet gemelde delicten Vandalismedelicten
0 10 20 30 40 50 60
Dan volgen represailles Het is opgelost Anders (incl. onbekend Dit is geen zaak voor de
politie Het was niet belangrijk
Het helpt toch niet
in % van niet gemelde delicten
Bij de afzonderlijke politieregio’s bestaan slechts incidentele en beperkte verschillen met het landelijke gemiddelde in redenen om een delict niet te melden. In Rotterdam-Rijnmond werd
‘het helpt toch niet’ vaker dan gemiddeld genoemd (41 procent). In Hollands Midden werd
‘het was niet belangrijk’ minder vaak dan gemiddeld genoemd; in Amsterdam-Amstelland
geldt dit voor ’het is opgelost’ en in Fryslân en Brabant-Zuid-Oost voor ‘dit is geen zaak voor de politie’. Vrees voor represailles kwam als reden niet voor in Gelderland-Zuid, Kennemer-land, Hollands Midden en Limburg-Zuid. In Gelderland-Zuid kwamen andere redenen relatief vaak voor.
6.5.2 Redenen voor aangifte
De meest genoemde redenen om een delict wel bij de politie aan te geven waren in 2009 dat men vond dat de politie het moest weten (25 procent) of vanwege de verzekering (23 procent). In achttien procent van de aangegeven delicten gebeurde dit om het gestolene terug te krijgen, en in zestien procent van de gevallen omdat de slachtoffers vonden dat de dader moet worden gepakt. ’Ik vond het mijn plicht’ werd met negen procent relatief het minst als concrete reden genoemd. De verdeling van deze redenen in 2009 komt vrijwel overeen met die in het voorgaande jaar.
Grafiek 6.11
Aangegeven delicten naar reden van aangifte, IVM 2009
0 10 20 30 40
Ik vond het mijn plicht Anders (incl. onbekend) De dader moet gepakt worden Om gestolene terug te krijgen Vanwege verzekering Ik vond dat de politie dit moest
weten
in % van aangegeven delicten
Ook de redenen om wel aangifte te doen hangen samen met het soort delict. Zo geeft bij de aangifte van geweldsdelicten ruim 40 procent aan dat de politie dit moet weten. Voor ver-mogens- een vandalismedelicten bedragen deze percentages respectievelijk 19 en 31 pro-cent. Voor geweldsdelicten is ook ‘de dader moet worden gepakt’ (22 procent)en ‘andere redenen’ (26 procent) een belangrijke aanleiding om aangifte te doen. Bij vermogensdelicten wordt aangifte vooral gedaan om het gestolene terug te krijgen, terwijl dit bij vandalisme vooral gedaan wordt vanwege de verzekering. Daarnaast vindt men bij deze laatste delict-soort ook belangrijk dat de politie dit moet weten. Voor alle genoemde delictdelict-soorten samen geldt dat dit bij minder dan één op de tien aangiften als een plicht werd gevoeld.
Er zijn geen grote verschillen in redenen van aangifte tussen de afzonderlijke regio’s en het landelijke gemiddelde. Wel werd ‘om het gestolene terug te krijgen’ in Limburg-Noord vaker en in Amsterdam-Amstelland en Zuid-Holland-Zuid minder vaak dan gemiddeld als reden voor aangifte genoemd. ‘Ik vond dat de politie dit moest weten’ werd minder vaak dan ge-middeld genoemd in Noord- en Oost-Gelderland.
Grafiek 6.12
Aangegeven delicten naar reden van aangifte, per delicstgroep, IVM 2009 Geweldsdelicten
0 10 20 30 40 50
Vanwege verzekering Om gestolene terug te krijgen Ik vond het mijn plicht De dader moet gepakt worden Anders (incl. onbekend) Ik vond dat de politie dit moest
weten
in % van niet gemelde delicten
Vermogensdelicten
0 10 20 30 40 50
Anders (incl. onbekend) Ik vond het mijn plicht De dader moet gepakt worden Ik vond dat de politie dit moest
weten
Vanwege verzekering Om gestolene terug te krijgen
in % van aangegeven delicten
Vandalismedelicten
0 10 20 30 40 50
Om gestolene terug te krijgen Ik vond het mijn plicht Anders (incl. onbekend) De dader moet gepakt worden Ik vond dat de politie dit moest
weten
Vanwege verzekering
in % van aangegeven delicten