Gen. 3.16.
+
't Recht dat hy op haar heeft, naar wil van Godes wet, Heeft hy met handt en mondt verbroken en verplet.
+
Genes. 2. 18.
+
Sijn Mann'lik achtbaarheit hem door de trouw gegeven, Werdt hem van yder een als tot een spot beschreven. Daarom, als iemants Vrouw tot kijven is gesint, En dat die Man sijn recht en achtbaarheidt bemint,
+
Genes. 3.16. 1 Cor. 14, 34. Ephes. 5.22.
+
Hy zie dat hy haar 't Woordt des Heeren, tot een leer,, stelt. Die Man bewaart sijn Recht, die 't scheldendt Wijf niet weêr, schelt.
Liedt, Stemme: Karileen.
BY aldien
Zodanig iemants lot,, leit, Dat hy met een booze Vrouw Gequelt is alle daag,
En dat hy graag
Sijn recht, en sijn achtbaarheidt bewaren zou, Die moet zien,
Dat hy nooit sulcken zotheidt Aan sijn scheldent Wijf begaat, Dat hy door kyvery,
So zot als zy,
In gramschap vervoert, de handen aan haar slaat: 't Hoge bevelen
Dat hem toebehoort, In alle delen,
Naar des Heeren Woordt, Sal dan
Dien Man Niet volgen meer; Ook leit
d' Acht baarheit
Van zyn aanzien gansch om veer. 2. Schoon hy Hooft
En Heer van sijne Vrouw, is, Door de binding van den Echt, Die Godt in 't Paradijs, Tot lof en Prijs
Der Mannelick' achtbaarheidt, heeft opgerecht, Hy verdooft
By aldien dat hy met kracht, Sijn eigen eenig' Een, Sijn Vleesch en Been,
Te schoppen, te stooten, ja te smalen tracht; Zelf al de zoetheit
Van den Echten-staat, Onder de voet,, leit, Daarmen twist en slaat; Dat Huis
Heeft kruis, Meer als het zou, Wanneer, Hy recht Heer
Was gebleeven van sijn Vrouw. 3. Of het schoon
Veel beter is te woonen
In een woest en eenzaam Landt, Als by een twistend Wijf, Wiens vuil gekijf
Den Man tot een wee is, en een schaamt' en schandt, Wil hy 't hoon,
Dat zy hem aandoet, loonen Met een wederwaardigheidt: VVat onderrechting dan, Geeft sulken Man
Aan haar, die van Gode hem is opgeleit? Kan hy sijn plichten,
Daar hy zijne Gâ Mede moet stichten, Wel recht volgen na? Ik meen
Wel neen, Mits hy sijn recht, Te voor,
Al verloor,
Met zijn twisten en gevecht. 4. Dies hierom,
Een Man, indien hy wijs,, is, En zijn recht en eer bemint, Zal met bescheidentheân, En wijze reên,
Sijn Wijf ondergaan, die kijvend is gezint d' Eigendom,
Opgedragen door de Trouw, Moet hy als Hooft en Heer, Tot sijner eer,
Zo sturen tot breidel van sijn booze Vrouw, Dat het regeeren,
Van sijn wijze plicht, Vreeze des Heeren In haar harte sticht: Sijn lot
Met Godt Kan zo beslaan, Dat dan, Zulken Man,
Haar noch an de handt leert gaan. A. Leeuw.
Antwoord.
DE Man tot Heer gestelt, van al wat leeft, en sterft, Ontfong die maght, en 't regt der Heerschappy, van Gode. Dit voor-reght word van elck, die mann'lick trouwt, geerft. Dat elck Godts gaef bewaer. Geen vryheydt dient ontvloden. De Huys-vooghdy is 't regt, daer 't mann'lijck hooft op boogt. Een Vrouw die ondervoegt, waer liever opper-voogt.
Bestaet in 't vooghtschap dan 's Mans aghtbaerheyt, en reght? En moet hy onder 't wijf, soo mist hy oock dees, beyde. Een Vrou die 't reght des Mans, verwint door vuyst-geveght, Bedwinght hem tot haer lust, daer sy hem eerst om vleyde. Sijn wil heest dan geen kraght, haer moet alleen geschien. 't Is d' eer, en 't regt des Mans geen quaede Vrouw t' ontzien. De Heerschsught in een Vrouw, baert huys-twist om de broeck: En twistende, is 't gemoet voor haet en gramschap open: Een toornigh wijf ontsiet self Godt, nogh Bijbel-boeck, En is een strijt, niet light te winnen, nogh t' ontloopen. De reeden grijpt geen stant, op een onreed'lijck hart, Men hout geen dolle koe, met woorden, by de start. Dus raesende is een Vrouw, die zigh niet toomen kan, Tot heerschen onbequaem: nogh wil zy 't al regeeren;
Eerst dreygtze, en krijgtze ontzag, haer gramschap slaet den Man. Wat raet? hoe hout dien Vooght, sijn vooghtschap nogh in eeren? Hem voeght niet dat hy vleyt, die op zijn wenck most vlien. 't Is d' eer, en 't reght des Mans, geen quade Vrouw t' ontzien.
Hy acht haer gramschap niet, hy doe sijn wil, in 't goet, Met swijgen, niet om dat, hy, door haer dwang, moet swijgen, Maer wijl 't niet voeght, dat hy verlooren arbeyt doet.
Door 't swijgen, is de roem der wijsheyt, nogh te krijgen, Hy lijt door 't swijgen niet, 't geen zy wel wil bestaen, Een Man doet vaeck sijn wil, al staetze 't Wijf niet aen. De dwang is goet voor 't quaet; de magt beschermt de Wet. Een rechter moet sijn eer, in 't recht oock staende houwen, En sien dat hy het recht, in sich niet buyten zet;
Het zuer, en 't soet, de straf, en streelingh, toomt de Vrouwen. Verliest de Man sijn recht, 't wijf mach met recht gebien; 't Is d' eer, en 't regt des Mans, geen quade Vrouw t' ontzien.
Toon: Engelsche Fortuyn.
Voor-Zang.
WAt is het quaet, dat ons op d'aerdt meest plaeght, Dat lijf en ziel, verderft, en 't harte knaegt; Dat Godt ons gaf, en ons van Godt af-houd, Veel vreugd belooft, een hel op aerde bouwd?