Interview bewoner 1

(Toekomstig bewoner van het project BSD.)

Interviewer: op welke manier bent u betrokken bij het project? Dat is als toekomstig bewoner natuurlijk

Bewoner 1: ja klopt ik ben een toekomstig bewoner, pionier. Behalve dat steek in een lans voor het thema energie dus ja

Interviewer: ah oke leuk dus u bent niet alleen betrokken als bewoner

Bewoner 1: ja dus behalve dat ik een eigen huis nodig heb wil ik kijken of we met die 40 pioniers samen iets kunnen betekenen in de moderne energievoorzieining.

Interviewer: ja interresant! Gaat u bij het kavelproject in een tiny house of een andere kavel? Bewoner 1: wij hebben ons gegroepeerd met vijf gezinnen. we zijn twee groepjes, de een heet Heuvelrug en de andere Kilimanjaro. Het groepje heuvelrug gaat dus met huishoudens als groep bij elkaar wonen op een stukje grond met vijf woningen en een tiny house. Dus daar steken we de handen sowieso in elkaar. We hebben 1 architect en dezelfde bouwmaterialen. De energievoorziening is dan ook niet zo moeilijk dus dat.

Interviewer: dus jullie hebben al een groep gevormd met vijf huishoudens, hoe hebben jullie dan contact?

Bewoner 1: ja via whatsapp. We hebben een groep en we komen ook apart bijeen.

Interviewer: aha oke. Vanaf welk moment zijn jullie betrokken bij het planningsproces? was dit vanaf het begin of later ingestroomd?

Bewoner 1: ikzelf ben wat later ingestroomd. De eerste bijeenkomst heb ik gemist omdat ik er toen nog niet van wist. Ik zat eerst in een ander project in Deurne en we waren op zoek naar een architect en zijn assistent vertelde dat onze ideeën hetzelfde waren als de ideeën van BSD. Dus toen heb ik nog dezelfde dag de wedstrijd opgezocht en toen kwam ik erachter dat er die avond een participatiebijeenkomst was en daar ben ik meteen heen gegaan.

Interviewer: oke dus u bent eigenlijk zelf op het project gestuit maar de flyers enzo hadden u niet bereikt

Bewoner 1: ja dat heb ik allemaal gemist

Interviewer: ja ze hebben erg lokaal geflyerd en oproepen gedaan via social media Bewoner 1: precies, wij zaten nog niet in Helmond dus ja

Interviewer: maar u heeft de eerste co-creatie sessie gemist. Zo'n co-creatie avond is wel een heel concreet voorbeeld van hoe de burgers in dit project betrokken worden maar heeft u nog andere stappen/voorbeelden van participatie of samenwerking?

Bewoner 1: uhm, ja er zijn heel veel stappen. Mijn vriendin en ik voelden ons op een gegeven moment thuis bij de initiatiefnemer van Heuvelrug en dat maakte dat we werden uitgenodigd met de andere gezinnen bij hem thuis om erover door te praten. Dus de groepsvorming die moet gebeuren hebben wij ook gefaciliteerd door al meerdere vergaderingen te hebben met die vijf gezinnen. Een van de toekomstige bewoners is een architect en hij heeft laten zien wat er mogelijk is. Dus dat is wat wij samen met Heuvelrug gedaan hebben. Vervolgens heb ik in mijn eentje nog andere dingen gedaan zoals het bezoeken van bouwbeurzen en het opbellen van heel veel mensen over energietransitie. Dat gaat dan niet meer specifiek over onze woning.

Interviewer: nee maar je kunt die informatie wel toepassen bij je eigen woning misschien Bewoner 1: ja zeker maar sommige dingen zijn zo duur of complex of modern dat je het maar beter samen doet.

Interviewer: ja snap ik, het helpt wel om zoiets samen aan te pakken

Bewoner 1: ja is gewoon efficiënter. Bijvoorbeeld bij zonnepanelen is het veel handiger als je dat met de vijf gezinnen samen doet, dan kun je dat beter managen. Als iemand dan niet thuis is hebben de andere gezinnen daar profijt van.

Interviewer: wordt daar ruimte voor geboden binnen het project? om zulke initiatieven aan te gaan

Bewoner 1: nou ja ze willen eigenlijk dat dit gebeurt want een van die pijlers is participatie. Ze willen dat bewoners onderling iets voor elkaar betekenen in plaats van dat de overheid en bedrijven in de weg zitten. Die kleinschaligheid06:00 .

Interviewer: weet u toevallig of er meerdere groepen zo actief bezig zijn of is dat iets van de Heuvelrug alleen?

Bewoner 1: uhm dat is natuurlijk subjectief maar er zijn meerdere thema's. Eentje heet bijvoorbeeld stadslandbouw waarbij mensen samen tuintjes willen inrichten om samen asperges enzo te kweken en daarin zijn ook mensen geneigd om samen te werken. Dan is er weer een ander thema dat gaat over welzijn, in de zin van dat het er mooi uit ziet en daar is iemand bezig om de kar te trekken. Over watervoorziening, er is 1 bewoner die veel weet over water en dan met name de afwatering zoals riool, regenwater en hij heeft wat mensen

opgetrommeld die verstand hebben van waterhuishouding om te kijken of wij gezamenlijk profijt kunnen hebben van de kansen die er liggen.

Interviewer: dus jullie maken wel gebruik van elkaars netwerk?

Bewoner 1: ja ja, dat is volgens mij ook cruciaal. Dat is een voorwaarde, als je daar gaat wonen moet je dat willen. De deeleconomie komt eraan en we zijn allemaal voorstanders. Straks heb je deelauto's dus dan moet je wel openstaan voor gezamenlijk.

Interviewer: ja ik hoorde al dat er een groep mensen is die juist wel heel graag mee wil doen en het voortouw nemen maar dat er ook een groep die het tegen vindt vallen hoeveel

begeleiding ze krijgen omdat ze toch meer begeleiding nodig hebben vanuit de gemeente of mensen met expertise over de stedenbouwkundige dingen

Bewoner 1: ja je hebt volgens mij altijd twee soorten mensen. Mensen die pionier zijn en die niet willen horen hoe het moet maar het zelf willen uitzoeken. Daartegenover staan mensen die kijken wat de anderen doen en het liefste van andere mensen horen van ga hier maar je huisje bouwen en dit is de naam van de architect en het kost zo en zo veel. Dus die willen duidelijkheid. Die tweede groep mensen is inderdaad aanwezig. Maar bij groepsdynamiek is dat geloof ik altijd zo. Ik denk juist dat het waardevol is want als je alleen maar kartrekkers hebt dan krijg je oorlog 09:09. Participatiemanager de participatiemanager dacht na drie sessies alles rond te hebben maar dat is niet gelukt want ze is nu nog steeds de kartrekker. Als er een nieuwe bijeenkomst moet komen wacht iedereen tot Participatiemanager een nieuwe datum en locatie kiest en het programma neerzet. Maar Participatiemanager hoopt dat er iemand is die zegt nou ik doe de volgende vergadering wel organiseren. Ik denk dat mensen dat niet durven want ze zijn straks bewoners naast elkaar en de een wil niet de baas worden of het initiatief nemen over zijn buren.

Interviewer: nee is ook lastig wel. Participatiemanager wil alles vanuit de bewoners laten komen maar als het niet lukt moet je toch ergens een duwtje in de rug geven.

Bewoner 1: ja en dat doet ze heel zorgvuldig.

Interviewer: tja in een participatieproces heb je altijd wel mensen die fanatieker zijn dan anderen. Wat Participatiemanager ook vertelde is dat sommige bewoners een beetje

ongeduldig beginnen te worden omdat ze al lang met het project bezig zijn maar er nog geen concrete plannen zijn.

Bewoner 1: ja ben ik het mee eens en mijn perceptie is dat de overheid en de gemeente altijd heel erg langzaam zijn. Als je iets wilt regelen duurt het altijd jaren terwijl een naïeve zelfstandige die denkt dat ie alles in een dag kan regelen. De waarheid ligt natuurlijk in het midden maar de gemeente Helmond heeft de indruk gewekt dat ze zeggen dat ze zich er even niet mee bemoeien want we horen van jullie dat jullie denken dat je het zelf kan en van ons krijg je die ruimte. Dus Participatiemanager heeft ons lekker gemaakt in december van ga maar een fantasiehuis tekenen en dan mag je het in de zomer gaan bouwen, de gemeente zal je geen strobreed in de weg leggen. Gaandeweg denk ik dat de mensen ontdekken dat eigen keuzes toch moeilijker zijn dan ze dachten. Niet alleen het huis neerzetten maar ze beginnen te snappen dat je niets aan een huis hebt zonder een weg of waterleiding of

stroomvoorziening. We komen aan een park terecht maar mensen beseffen niet dat het park nog gemaakt moet worden. Dus dat ligt allemaal aan de mensen zelf. Aan de kant van de gemeente beginnen we nu ook te ervaren dat de gemeente achterloopt. Dat zij ook beloftes niet nakomen, dat zij een bestemmingsplan moeten gaan wijzigen dat misschien volgend jaar pas klaar is 12:31 .

Interviewer: ja het is voor de gemeente natuurlijk ook iets nieuws. Aan de ene kant moet het een experiment zijn maar aan de andere kant hebben ze wel te maken met nationale wet- en regelgeving zoals Bouwbesluit.

Bewoner 1: ja nouja bouwbesluit zijn we het wel over eens maar inderdaad er zijn nationale en provinciale eisen waar ze aan moeten voldoen. Maar ze hebben ons de indruk gegeven van wij bemoeien ons er niet mee zodat jullie lekker snel kunnen.

Interviewer: ja dat jullie het allemaal zelf uit mogen zoeken

Bewoner 1: ja en dat willen we dan ook wel doen en daar doen we dan langer over dan we voorspeld hadden maar het is ook zo dat de gemeente langzamer werkt dan een beetje enthousiasteling hoopt.

Interviewer: ja toch verwachtte ik juist met de omgevingswet en ook in het kader van dat het een experiment is dat alles omtrent vergunningen en regelgeving iets soepeler zou verlopen met dit project.

Bewoner 1: ja wat vaak zo is is dat er 20 ambtenaren welwillend zijn om het zo te doen maar de 21e kan het gewoon niet. Die kan niet mee om wat voor reden dan ook.

Interviewer: een verouderd proces dan misschien?

Bewoner 1: dat denk ik, maar dat is gewoon ook de realiteit. De overheid staat erom bekend dat het langzaam is en dat maak je niet 1, 2, 3 snel. Als je de overheid nodig hebt dan stoot je je hoofd.

Interviewer: tja... nu had ik nog een vraag. Bij smart city projecten speelt technologie

natuurlijk een grote rol en dan met name data en alles wat daarbij komt kijken. Komen jullie in aanraking met technologie tijdens het participatieproces? Dat kan zijn in de vorm van een app waarin bestanden gedeeld kunnen worden en mensen met elkaar in contact kunnen komen. Participatiemanager vertelde me dat er nog geen app is omdat ze dat vanuit de bewoners wil laten komen maar de plannen zijn er wel.

Bewoner 1: Ja nu via mail veel. Er is wel een platform nu, dat heeft Participatiemanager geïnitieerd en dat is er nu een week ongeveer. Ze heeft het dus toch zelf geinitieerd. Op dit platform zou je bestanden kunnen delen en het zielige is eigenlijk dat ik zie dat

Participatiemanager het zelf aan het inrichten is en dat dat lang duurt. Dus ze heeft de groep Heuvelrug aangemaakt maar de leden staan er nog niet in omdat nog niet iedereen zich heeft aangemeld. De whatsappgroep heeft niemand gemaakt voor het hele project. Dat hebben we zelf gedaan voor de aparte subgroepjes. Bij de email heb ik zien gebeuren dat het een maand duurde omdat BSD eerst toestemming moest vragen of ze de mailadressen verspreid mochten worden. Dat is voor mij weer een voorbeeld van de overheid die het heel netjes wil doen. Dan ben ik de naïeve burger die het gewoon doet zonder te vragen. 17:24 . Ik kan daar ook mee wegkomen want ik ben toch maar een naieve burger maar als je de overheid vertegenwoordigt kan je dat met die privacywetgeving kan je dat officieel niet maken. Dat vind ik ook echt jammer want de mensen die voor pionierskavels kiezen zijn volgens mij stuk voor stuk mensen die het niet erg vinden als hun emailadres gebruikt wordt. En dan krijg je er altijd bij dat er net een paar dat mailtje niet gelezen hebben of het geantwoord hebben of hun

emailadres verspreid mag worden dus missen ze vanaf dan ook heel veel.

Interviewer: maar het is ook een groep met uiteenlopende leeftijden dus ik vroeg me ook af hoe het dan zit met de mensen die wat ouder zijn met de toegankelijkheid van de mail of whatsapp. Hoe krijgen zij informatie?

Bewoner 1: nou als het gaat over email dan denk ik ook dat mensen die meedoen weten hoe ze met email moeten werken. Ook het gebruik van websites lukt door alle bewoners. Ik denk dat je daar niet moet gaan wonen als je geen email of internet wil of weet te gebruiken. Ook als je 80 bent en je daar wil gaan wonen moet je online zijn.

Interviewer: oke en dus de whatsappgroepen die er zijn zijn per subgroep maar er is geen overkoepelend platform nu?

Bewoner 1: nee en dat is misschien ook wel een interessante dat er geen overkoepelend commitment is. Dus het was heel vrijblijvend tot maart en toen hebben we allemaal 100 euro overgemaakt omdat we allemaal door wilden met UNStudio. Dat was voor het eerst dat mensen iets harder ja zeiden dat ze mee willen doen. En die lijst gebruikt Participatiemanager ook want dan weet ze beter van wie er echt mee willen doen.

Interviewer: dus die 100 euro was een beetje een filter voor de minder geïnteresseerden en actievere mensen?

Bewoner 1: ja, ja, maar dan weet ik bijvoorbeeld ook dat mijn vriendin minder actief is dan ikzelf. Dus ik merk al dat zij sommige mailtjes niet krijgt omdat ze zich een keertje niet heeft aangemeld daarvoor. Maar daardoor wordt ze alleen maar minder actief dus behalve dat je per huishouden wilt weten of iemand meedoet of niet, wil je misschien ook alle gezinsleden van het huishouden erbij hebben20:30. Het ligt natuurlijk aan je doelgroep.

Interviewer: ja en er is vrij lokaal geworven hoorde ik van Participatiemanager. Ze vond dit wel jammer want landelijk had je misschien meer pioniers of enthousiastelingen.

Bewoner 1: ja het probleem is ook een beetje dat ze 1500 woningen te verdelen hebben en dan kunnen ze een stuk of 15 projectontwikkelaars uitnodigen maar daarnaast moeten ze met heel veel moeite 40 bewoners bij elkaar sprokkelen die er helemaal geen verstand van hebben. Dus het is helemaal niet aantrekkelijk voor de gemeente om het samen met bewoners te doen. Daarom is Participatiemanager ook zo geschikt omdat zij er plezier uit haalt om

participatiedingen te laten gebeuren.

Interviewer: ja dit is tuurlijk haar baan en zij is los ingehuurd. Ze heeft tuurlijk veel ervaring. Voor de toekomst van het project zijn er nog afspraken of plannen gemaakt voor hoe de samenwerking gaat verlopen tussen de gemeente en bewoners of andere actoren?

Bewoner 1: plannen zijn er, heel vaak voorzichtig. Voor de energiegroep bijvoorbeeld weten we dat we een coöperatie op moeten richten om ons te organiseren.

Interviewer: oke ja. Is er iets in het participatieproces tot nu toe wat u graag anders had gezien?

Bewoner 1: ehm, nou ja als ik erop terugkijk had er eerder bewustzijn gecreëerd mogen worden dat er een soort leider nodig is, een kartrekker 25:50 . En dat is nu

Participatiemanager maar als Participatiemanager het niet meer wil zijn dat er een andere kartrekker wordt gezocht. Als Participatiemanager die rol wil overdragen moet het

georganiseerd worden. Ten eerste moet er dan bereidheid zijn en ik denk dat mensen nu nog een beetje een dubbel gevoel hebben. Dat snap ik ook wel want al die mensen die naar die bijeenkomsten komen die misschien een huis gaan bouwen die gaan niet ook nog zeggen ik ga kartrekker zijn. Misschien houden ze op met dat huis bijvoorbeeld. Je moet weten dat je blijft en kartrekker zijn kost tijd en die tijd heb je misschien nodig om je huis te bouwen. In dat proces denk ik dat iedereen afwachtend is terwijl steeds meer mensen beseffen dat je leiding nodig hebt.26:54 .

Interviewer: daar liggen dus wel kansen voor een volgende keer.

Bewoner 1: ja denk ik. Maar bijvoorbeeld de groep Kilimanjaro die hebben al wel een bedrijf in de arm genomen met procesbegeleidingsexpertise. Die kartrekster van Kilimanjaro die gaat daar zelf niet wonen dus dat is een voorbeeld van een groep die die leiding zelf opgezocht heeft en volgens mij ook betaald.