Stem: O ! Mars seer wreedt,, Al is 't u leedt.
1. GHy Christen-Schaer, In 't Nieuwe-Jaer Wilt t'samen vrolijck wesen.Een Licht seer klaer, Is openbaer Tot u nut op-gheresen,
Aensiet nu met een klaer ghesicht, Dit heyligh nieuw' verscheenen Licht, En houdt, Aenschouwt, U oogh, Om hoogh, Met vreesen.
2. Dit is Gods Soon, Die uyt sijn Troon By ons komt neder-dalen,
En Davids Zaedt, Oock me'e aenvaet Om ons' schuldt te betalen.
De Sond', de Doodt, de Oude Slangh, Die hadden ons in haer bedwangh: Om vast, Belast In 't Hels Ghewelt Te dwalen.
3. In desen noodt, In d'eeuw'ghe doodt Hadden wy moeten blijven.
Uyt Judaes stam, Een Heldt voort-quam, Die kond' dit quaedt verdrijven.
O ! dien Silo, dien grooten Helt, Die heeft ons weder vry ghestelt, Vergaert, Herbaert, Met eer Ons' Heer Wil blijven.
4. Dus willen wy, Verlost en vry, Nu altijdt triumpheeren.
Hel, Duyvel, Doodt, U wreed' aenstoot En kan Gods Volck niet deeren.
Schiet vry u pijlen als ghy wilt, 't Gheloof dat is mijn Rots en Schilt,
U Vlijt, Is niet, U list Verquist Te meere.
5. Wy hebben stof, O ! Heer, u lof Gestadelijck te singhen.
Woont in ons hert, Drijft van ons verdt 's Werelts bekommeringen:
Och ! suyvert soo u Tempel, Heer, Ey ! woont daer in, volvoert soo me'er U eer, O ! Heer, 't Ghemoedt Tot goedt, Wilt dwinghen.
6. Geen grooter goedt, Geen me'er voorspoedt, Op aerden wy begheeren,
Dat t'allen tijdt, Met grooter vlijt Te leven na u Leere,
Dan zijn wy tot u lof bequaem Als wy soo heyl'ghen uwen Naem. U licht Dat sticht, 't Bekeert, Vermeert U eere.
ALsoo de Geloovighen in Kers-tijdts H. daghen seer stichtelijck en troostelijck uyt
den Woorde Godts aenhooren de Mensch-werdinghe onses Salighmakers Jesu Christi:
Het H. Avondtmael tot ghedachtenisse sijns salighmakenden Lijden ontrent dien tijdt
me'e werdt uyt-gedeelt, als een uyt-gedruckt pandt sijner Liefde tot sijn dier-gekochte
Ledematen; soo heeft een der selver (dese twee saken grondelijck bedenckende) met
vrolijckheydt sijns herten dit volgende ghedicht, en gesonghen.
Vreuchden-Sangh, Over de Gheboorte onses Salighmaeckers Jesu
Christi: Ende troostelijcke bedenckinge des H. Avondtmaels.
Stem, Psalm 27. Godt is mijn licht, 't welck my leydt in sijn wegen.
1. VErnieuwde Schaer, Christi Bruydt uytverkooren, In 't Nieuwe-Jaer prijst Godt met vrolijckheyt,
Godt sendt sijn Soon, werdt als een Mensch ghebooren, Dus hem verne'ert dees' God'lijck Majesteyt.
d'Oorsaeck hier van, was dat ons' snooden sond' Als een Tyran, had' ons Vryheyt berooft, Sijn wreeden beet had' ons dood'lijck gewondt, En heel geschent, Gods Beeldt in ons verdooft. 2. Maer God den Heer, die mocht dit niet verdragen Komt by ons ne'er, neemt onsen Menscheyt aen, Heeft van dees' last sijn waerde Bruydt ontslaghen, En al haer schuldt, genadigh heel voldaen.
Nu blincktse we'er, en neemt een vryen ganck Recht na haer Heer, al met sijn Bruylofts-kleydt, Buyght voor hem ne'er, en geeft hem eer en danck, Die haer dus kroont met sijn Gerechtigheyt. 3. Dese Geboort' moet ons tot vreuchde strecken, En gheven voort Lof-sanghen in 't ghemoet, De Eng'len Gods die komen ons opwecken, En prijsen Godt, voor 't gheen dat hy ons doet. Ruymt 's Werelts lust, vertreckt uyt mijn ghedacht Laet my in rust volvoeren mijn Lof-sangh:
Mijn hert is vol, mijn mondt ontbreeckt noch kracht. Gaet ghy, mijn Geest, in stilte uwen gangh.
4. 't Vernuft verstompt, verwondert boven maten, Hoe of het komt, dat dit gheschieden moet, Maer door 't Gheloof soo kan den Geest dit vaten, 't Welck hier den Ziel in vreden leven doet. O ! soet bedenck van 's Hemels wijs beleyt, O ! groot gheschenck, en onverdient genaedt.
Godt werdt genaemt onsen Gherechtigheyt, Drie-eenigh Godt lof, lof voor dees' weldaedt. 5. Ruymt, langhste nacht, verduystert door de sonden: Wegh Sathans wacht, Gerecht'heyts Son die schijnt. 't Is al vernieuwt, en d'Oude Slangh gebonden, Sijn kop verplet door 't Nieu-gheboren-Kindt. Ruymt nu, o ! Doodt, ruymt Sonde, Prickel, Hel, U wreed' aenstoot is vruchteloos verdooft, Want nu regeert den Vorst Emmanuel, En triumpheert als sijns Bruydts Opper-hooft. * * *
6. DIt ons verplicht, om met Godvruchtigh leven, En sanghs-ghedicht te prijsen onsen Heer, Die ons om niet, dees' Vryheyt heeft gegheven, En voort verlicht met sijn heylsame Leer: En stadigh wijst hoe hy al deur sijn doodt Ons' Zielen spijst, al deur 's Geloovens kracht, 't Welck hy versterckt met geest'lijck Wijn en Broodt, Om soo sijn doodt te houden in ghedacht.
7. Wel op, mijn Geest, wilt nu ootmoedigh treden, Buyght onbevreest, voor uwen Heylandt ne'er, Stort voor hem uyt Danck-offer en Gebeden, Die u verquickt door sijn heylsame Leer, En u dus noodt, en als een Vriendt ontfanght, O ! 's Hemels-Broodt, hoe heer'lijck is u smaeck, Na meerder vreucht mijn Ziele nu verlanght, Om heylighlijck door u te zyn volmaeckt.
8. Mijn Gheest die gaet in 't Lust-hof hem vermaken, En pluckt planteyt veel vruchten soet van stof, Die boven 't soet van veel Bancketten smaken: Dies hy verheught, singht nu sijn Heylandts lof. O ! soet ghedacht, blijft stadelijck by my, O ! Hemels-kracht, bewaert mijn swacke Jeucht, Voor Werelt, Vleesch, en Sathan, mijn party, Tot u Naems eer, en mijnder Zielen vreucht.