Stemme, Psalm 118. Dancket den Heer &c. Ende Psalm 140. O mijn Godt
wilt my nu bevrijden Ende van de thien Gheboden. Oock mede, Ick arme
Schaepjen aen der Heyden. Ofte, Neria schoonste van u geburen.
1. O Hooghste Goedt, vol glans en eeren, O Schoonste Schoonheydt, Soetste Soet, O Goedtste Goedtheyt, Heer der Heeren, Ick nietigh Mensch val u te voet.
2. Wilt, Heer, mijn laeuwen Geest ontsteecken, Op dat die steeds van Liefde brandt,
Verteert, vernietight mijn ghebreecken, Regeert, bestiert, mijn blindt verstandt. 3. Op dat de Liefd' haer mach uyt-spreyden Ver over 't gheen ick doe, of laet:
Och ! Heer, wilt soo mijn hert gheleyden Dats' u eer stelt in d'hooghsten graedt.
4. Laet my gheen dinck soo hoogh noyt achten Als u, mijn Vreucht, mijn Godt, mijn Heer, Laet my uyt Liefde altijdt trachten
Om u te dienen tot u Eer.
5. Och ! wilt de Liefde soo ontsteecken, Dat ghy noyt gaet uyt mijnen sin, En onversadigh u mach smeecken Me'er als een Minnaer sijn Vriendin. 6. Op dat ick u soo mach aenhanghen Dat noyt u Dienst my en verveelt, Soo wel als my 't verdriet komt pranghen Dan als ghy vreuchd' my mede-deelt. 7. Heer, laet ick trouw'lijck sorghe draghen Dat oock wiens werck blijft onghedaen, U werck op 't hooghst' my mach behaghen, En neerstigh mach voor allen gaen. 8. Op dat ick alles mach versaecken Dat my van uwe Liefde scheydt, Om meer, en meer, u te ghenaecken, O goede Godt ! in eenigheyt.
9. O groote Godt ! ghy zijt de Liefde, 1. Johan. 4. 16. Wie in u blijft, ghy blijft in hem,
Och ! dat u gunst my altijdt stijfde, Dan soud' mijn Liefd' eerst hebben klem. * * *
10. LAet my soo sterck steeds zijn bevonden Dat ick in 't minste niet en acht,
Al werd' ick van de spitse monden Om mijnen yver uyt-gelacht.
11. Maer laet mijn Liefde meer ontsteecken Als men in 't goedt my teghen-staet, En draghen duldigh 't schimpigh spreken Om u Liefd', Heer, mijn toe-verlaet. 12. Al waer 't schoon dat vast alle luyden
Door haet, of onverstandt verblint Al mijn bedrijf ten quaedtsten duyden: Maeckt dat u Liefde 't al verwint. 13. Laet my mijn Naesten soo beminnen Ghelijck my selven, tot u eer,
Om uwen 't wil met hert en sinnen: Och ! gheeft my kracht daer toe, o ! Heer. 14. Ey ! laet de Liefde my regeeren, En heyligh stieren na u sin,
Dat ick mijns Naestens schaed' koom weeren, En soecken sijn eer, en ghewin.
15. Laet my door gierigheydt niet trachten Alleen te soecken mijn proffijt:
Maer oock mijn Naesten waerdigh achten Mijn gunst te toonen t'allen tijt.
16. Op dat mijn woorden, en mijn wercken Hem moghen stichten tot u eer.
Wilt my hier in, o Godt ! verstercken Dit te be-yv'ren meer en meer.
Liefdens-Lof; Sanghs-wijse uyt-gebreydt, uyt de woorden Pauli des
eersten Briefs tot den Corinthen, Capit. 13. verss. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Stem: Gheeft my te drincken na mijnen dorst.
1. AL waer 't schoon dat ick al de taell'Van Mensch' en Eng'len konde spreecken, Soo was 't noch ydel al-te-mael
En gheen oprechte Godtvruchtigh Teecken,
't Mach sonder Liefde zijn gheleecken By klinckende Metaels gheluyt,
't Welck onbescheyden komt uyt-breecken Als een Bels klanck (sonder virtuyt.) 2. Al had ick de gaef als Propheet Dat ick me'e konde Propheteren, Had' van verborghen dingen weet, Met all' wetenschappen vol eeren, Een vast Geloof om om te keeren En te versetten Berghen swaer, En had gheen Liefde (Godt ter eeren) Soo was ick niet (spreeckt Paulus klaer.) 3. En gaf oock d'Armen al mijn Goedt, Verschoond' oock niet mijn eyghen leven, En ginck dit (met een vry gemoedt) Om te verbranden over-gheven, En als 't niet was door Liefd' gedreven, Soo was 't om niet dees' (druck en pijn) Want de Liefde, (seer hoogh verheven) Die moet van als de Leyd-Ster zijn. 4. De Liefde is lanckmoedigh soet, En daer toe vriendelijcken mede Niet Nijdigh, Afgunstigh, Verwoedt, Lichtveerdigheyt heeft b'haer gheen stede, Opgeblasentheyt, en onvrede
Werdt van haer al-te-mael veracht. (Hoe lieffelijck zyn al haer zede Als sy te recht wel werdt betracht.) 5. Sy draeght haer eerelijck (en goedt) En soeckt haer eyghen niet (met listen) Werdt niet verbittert (of verwoedt)
En denckt geen quaedt (om veel te twisten) (Och ! of wy Menschen dit wel wisten, En dat wy boven 's Werelts goedt Met vlijt al na de Liefde visten Met een reyn ongheveynst gemoedt.)
6. De Liefde gheen verblijden heeft Is geene ongherechtigheden, Want sy al in de Waerheyt leeft, En heeft daer in verblijden mede, Sy bedeckt alle dingh (om vreden) Gelooft en hoopt alle dinghen (goedt) Verdraeght alles lijdtsaem met reden, Dit doet d'oprechte Liefde soet. 7. De Liefde nimmermeer vergaet: Als Gheloof, Hope sal verdwijnen, Soo blijft de Liefde in haer staet,
(Haer schoonen glans sal eeuwigh schijnen Heer'lijck by Christus end' de sijnen: Act. 20. 28. Die hy met sijn Bloedt heeft ghekocht,
En als sijn Bruydt, bevrijdt voor pijne, Uyt Liefd' heeft in sijn Rijck ghebrocht.) 8. LEt hier op neerstigh wie ghy zijt: Wilt desen sin wel over-weghen, Leer'lijck bedenckt dien t'allen tijt, Weest tot dien Deucht altijdt geneghen, Sy leydt u op de sael'ghe weghen, En maeckt u Gode aenghenaem: Die desen schat recht heeft verkreghen Werdt daer door heerlijck, rijck, bequaem. 9. In Liefd', Gheloove, Hope soet,
Wilt ons, o ! Heer, te recht verstercken; Komt reynight ons beswaert gemoedt, Op dat u Geest daer in mach wercken. Want ghy, o ! Heer, (soo wy bemercken) Die zijt alleen den Gever goedt,
Die ons (als onbequame Klercken) U goede gaven gheven moet.