Een veel voorkomende reactie op de aardbevingsproblematiek die respondenten beschrijven is het aanbinden van strijd om de boel geregeld te krijgen. Deze reactie ligt oppervlakkig gezien het dichtst bij de populaire term “weerbaarheid”, die er impliciet vanuit lijkt te gaan dat strijd en verzet voor het individu zijn vruchten afwerpt. Veel respondenten vertellen hierover, ondanks dat ze de langlopende processen en het ‘gedoe’ zat zijn.
De bovenstaande citaten geven aan dat het verzet vaak een principekwestie is: de aanstichter van de problemen moet ook voor een rechtvaardige oplossing zorgen. Maar het feit dat veel deelnemers doorgaan met de strijd, betekent niet dat zij zich op
bepaalde momenten niet radeloos en onzeker voelen. D58 vertelt hoe groot de impact is van het aanhoudende gevecht. Ook D32 is klaar met al het gedoe en hoopt door nog één keer de strijd aan te gaan voor altijd van het gedoe af te zijn.
Respondent Je moet zelf ook gewoon volhouden door te denken van het klopt niet en gewoon blijven staan bij je standpunt. (D19)
Respondent De rest van mijn leven, dit zal mij altijd bijblijven en er is ook niemand waar ik ook een handtekening voor ga zetten van, dat hoor ik dus ook wel eens van die verhalen: ‘We regelen dit zus en zo met jou en je moet je verder er niet mee bemoeien.’ Dat zou dus bij mij nooit, nooit lukken, want dat zijn dingen van iedereen mag weten hoe, laat ik het maar krom zeggen, hoe hier in Groningen de schending van de mensenrechten wordt toegepast. (D12)
Respondent Je moet continu elke keer weer opnieuw, en elke keer is het gewoon opnieuw je verhaal en ik word daar gewoon heel erg moe van. En het is pas eigenlijk pas sinds, nou, dit jaar dat ik daar eigenlijk een beetje bovenop kom. Ja, want de klap die kwam pas vorig jaar, toen eigenlijk alles was afgerond, toen alles afgerond was toen kwam mijn klap. Dan ben je helemaal uit die modus zeg maar, het is klaar, het is opgelost, voor zolang het duurt, en dan in een keer kom je tot rust en dan merk je gewoon hoeveel tijd en energie en hoeveel dat eigenlijk van je gezin en van jezelf gevraagd heeft. (D58)
Respondent Ik heb indertijd een soort van coulance-aanbod gekregen. Dat lag ver onder het schadebedrag dat bij mij geconstateerd was, dus ik heb dat geweigerd, dus ja, dan hoor je eigenlijk daarna niks meer van dat soort instanties, die denken 'ok een weigering, vinkje'. Ik ben er wel zelf mee verder gegaan en ik heb zelf een goede rechtsbijstandverzekering, dus dan ga ik ook gewoon vol voor een zaak waarin ik in één keer van alle punten een uitspraak krijg van de rechter. Dus dat is dan de waardedaling, schadecompensatie, alle componenten eigenlijk in één keer, want
De keuze om te blijven vechten is soms een bewust proces. De onderstaande citaten illustreren dat respondenten beredeneren of zij wel of niet de strijd aan moeten gaan: D12 heeft vanuit een rechtvaardigheidsgevoel besloten wel opnieuw in gesprek te gaan over schadeafhandeling en voor D19, hoewel deze respondent wel vechtlustig is, staat de opbrengst niet in verhouding met de kosten.
Enkele deelnemers hebben nog te maken met NAM, wat volgens hen niet bevorderlijk is voor de snelheid van schadeherstel:
D31 is inmiddels verhuisd en heeft niet meer te maken met schade en herstel. Toch blijft hij/zij opkomen voor zijn/haar rechten. Hoewel het meeste achter de rug is, is
compensatie voor waardevermindering van het huis nog een belangrijke laatste slag voor D31 om te slaan. De onrechtvaardigheid die D31 jarenlang heeft ervaren, voedt zijn/haar strijdbaarheid om ook hier zijn/haar recht te behalen. Ook bij andere deelnemers is deze onrechtvaardigheid een aandrijver om door te gaan zoals we hierboven al zagen bij citaten van D19 en D12.
anders blijf je maar terug moeten om het dossier een keertje af te ronden. Dus ik heb een gespecialiseerde advocaat gezocht en we zitten in de laatste fase om dat te kunnen versturen zodat het daar op de rol komt. Ik hoop dat er daar een besluit wordt genomen en dat we er voor eens en altijd vanaf zijn.
[...]
Ja, ik ga nog één keer flink de strijd aan [...]. (D32)
Respondent Ik ben door vasthoudendheid [...] teruggekomen en ik ben weer opnieuw in gesprek gegaan met de NAM want ik ben van mening dat de veroorzaker de schade ook moet betalen. (D12)
Respondent Ik ben vreselijk sterk en vechtlustig maar met de kennis en wetenschap die ik heb, hoe de NAM rechtszaken weet te traineren, wist ik dat ik dan gewoon nog tien jaar verder ben. (D19)
Interviewer Kunt u mij vertellen wat de gebeurtenissen zijn geweest omtrent de gaswinning sinds het laatste gesprek wat we hebben gehad in 2017?
Respondent Ja, dat is nog steeds nou ja gesteggel [met NAM] om het zo maar te noemen, we zijn er nog steeds niet uit. Het is wel in een hopelijk eindfase, maar eigenlijk ben ik nog geen, nog geen stap verder gekomen. (D12)
Respondent Het enige wat wij doen nu is vol verwachting wachten wij op de WAG. […]
Welk patroon zien we hier? De weerbaarheid van de strijders blijkt uit alle citaten, maar dat strijd en verzet voor het individu zijn vruchten afwerpt blijkt nergens. Moe maar niet voldaan, als Sisyphus die het rotsblok de berg op zeult, in de wetenschap dat hij de volgende ochtend opnieuw kan beginnen. De strijdlust wordt aangedreven door
onrecht. De ‘weerbaarheid’ is grimmig, de ‘strijdbaarheid’ heeft iets wanhopigs.