We probeeren nog wat te tukken. 't Gaat niet. 't Huis is wakker geworden. Telkens
wordt er gescheld, hooren we juffrouw Thomas aan de trap boodschappen opgeven
an d'r kruidenier, groenteboer, vleeschhouwer. Op straat schreeuwen de venters en
bòven is een behanger bezig een zeil of 'n kleed spijkertje voor spijkertje vast te
zetten. Wéer gescheld: ‘Niks noodig!’ en 't dichtslaan der deur. Dan 'n man met
kolen, die 'n zak naar boven draagt - plomp - plòmp - plómp - en aanmanen om niet
te morsen en de kinderen die weer beginnen te knikkeren en 'n geroep ‘Voddè.
-Vohidde. - Vohidde!’ van 'n joodje en'n orgel dat Behüt dich Gott piengelt. Tot bij
elven hou 'k 't uit in bed, gekookt, korzelig, niet gewend om vóor twaalf wakker
gemaakt te worden. 't Water frischt op. 't Water maakt me héérlijk frisch, àkelig
optimistisch, àkelig sterk van dag-voornemens. Georgine en juffrouw Thomas dekken
de tafel - ik sta op 't balkon, kijk over 't grasveld naar 'n half opgebouwde kerk, naar
morsige huisjes aan de eene zij en kazernehuizen aan de andere. De lucht is
zachtblauw met zwanenwit - boven de linksche daken heelemaal sneeuwblank. Hier
zullen we 'n gezellig hokje hebben, zonder overburen, zonder benauwende ramen,
daken, gevels, gordijntjes, bloempotten. Da's wel iets buitengewoons.
‘Wat 'n goed ontbijt, hè?’ zegt Georgine.
‘Jongen, jongen.... 'n juffrouw in de Pijp, die worst, koek, kaas en eieren geeft....
da's wel wat verdacht.... Zoo Kaatje ben je daar eindelijk?’
‘Dag oome.... Kijk is wat 'n knikkers!’....
‘Van wie heb je die?’
‘Van Koosie.... Die maggik houe tot vanmiddag.’
‘Wil ik is met je knikkere?’
Voor 't eerst sinds jaren, eeuwen, hou 'k 'n kalkigen knikker tegen m'n duim, mik,
raak 'm natuurlijk niet. Knikkeren, algebra en jaartallen uit de geschiedenis verleer
je gauw.
‘Nee, oome.... nèè.... nèè-èè - zóó mot u ze houe!’
‘Zoo?’
‘Hè-jasses wat ben u toch stom!’
‘Zoo dan?’
‘O mamma! O mamma kijk oome is.... die kan niet knikkere.... en Koosie wel!’
‘Pas op Alf, schiet de ruiten niet stuk.... Kommen jullie an tafel?’
‘Jongen, jongen.... wat zal 'r hier gauw ruzie komen:.... eieren, kaas, koek, worst,
brood, krentebrood!’ herhaal ik. Georgine houdt niet van die malligheid. Als je met
die dingen spòt, zul je altijd zien, dàt 't gebeurt. Die juffrouw is 'n trèf - zoo vin je
d'r éen op duizend, - ze heeft vanmorgen 't kind keurig-netjes angekleed. - Jammer
dat ze zich nou herinnert dat Kaatje stukkende kousen an had. - Wat 't mensch van
d'r denken zal! - 'n Goddelijke kamer hè?.... Zoo ruim, zoo frisch met die openslaande
deuren. - Of Karel nou nog in z'n bed zou liggen? - Nee hij was op. - An z'n waschtafel
hoor je 'm scharrelen.
-Wat 'n zwabber om zoo laat thuis te kommen. - Zeker weer bij Guus en Dirk en
dronken Duif gezeten. - Gister had-ie nog zoo opgesneje dat-ie 's morgens om zeven
uur al an't werk was.- O, dat was zeker de man van de juffrouw die thuis kwam om
koffie te drinken. - Wat of 'k vanmiddag doen ging? - Werken natuurlijk en liever
thuis. Overdag was hier te veel leven. - Of Georgine ook gelijk had toen ze me
gewaarschuwd had om niet samen te gaan wonen in mijn huis. - Hadden ze benejen
geen ruzie? - Ja ze hàdden ruzie, Thomas en d'r man. - Hoe moppig om is te luisteren,
- Nee, niet luisteren Georgine. - Je kon ook niks hooren. Hij scheen woedend en haar
hoorde je haast niet spreken. - Bom, nou sloeg die met z'n vuist op tafel.- Nou, maar
ze moesten zich 'n beetje geneeren en ruzie maken als wij er niet waren. Wat drommel,
betaalden we niet voor de kamer en voor wat rust? - Zeker z'n koffie niet naar z'n
zin, zei Georgine: Wat hè'k 'n meelij met 't goeie mensch, dat zoo gesappeld heeft
den heelen morgen en nou van zoo'n vent de complimente mot afwachte. - 't Werd
weer stil. - Zeker was-ie uitgebromd. - Juffrouw Thomas kwam de trap op, klopte
bij Karel an. - Of-die effen bij d'r man wou kommen. - Zeker Karel z'n huur nog niet
betaald. - Geweldig veel aten we alle drie van 't smakelijke ontbijt. - Beneden was
de ruzie nóg eens begonnen. - Onduidelijk klonken de stemmen van juffrouw Thomas,
mijnheer Thomas en Karel. - Als ze elkaar maar niet te lijf gaan, zei Georgine. - Wat
kan óns 't ook schelen....
‘Hè, wat hè'k vannacht beroerd geslapen. Je moet an d'r zeggen da'k dat bed niet
meer hebben wil.’
‘Ja, wat 'n deuke, hè.... en wat 'n schrik vanmorgen om halfvijf....’
‘Dat wil ik ook niet meer. Als ze wéer gewekt moeten worden, moet ze maar 'n
bel naar d'r eigen kamer laten maken of 'n wekkertje koopen.... Da's geen manier om
menschen die je betalen uit d'r slaap te halen.’
‘Heb-u bij mama geslape, oome Alfed....’ vroeg plots Kaatje weer.
‘Wat zeur jij toch nest!’ schrikte Georgine.
‘Nou-oú.’
‘Wat nou-noù! Je mot niet zoo zangerig prate en niet zoo dikkels nou-où zegge!....
Wie vertel je zulleke onzin?’
‘Nou-où.... De laarze van oome stonde voor de deur.... en toen zei de juffrrouw....
niet an de laarze van je pa komme.... en toen zei ik: nou me pa zit in Amerika en van
me oome hou 'k véél meer dan van me pappa.... Niet-e mamma!’
‘Kind je ben krànkzinnig met je geklets! Praat nou nóg is met de juffrouw, hoor
je! Jij groeit op voor de galg met je lange tong! stoute meid!’ knorde Georgine.
‘Nou-ou.... nou-ou!’
‘Is 't úít met je lijzige nou-ou!’
Beneden klonk de ruzie gedempter.
‘Het ze je nog meer gevraagd?’
‘Nee-eé.’
‘Gister avond hè-je ook al met de juffrouw gebabbeld.... Je mag niks van mamma
vertelle!.... Heeft ze je nog méér gevraagd?.... Als je alles zegt krijg je 'n stukkie koek
met boter’....
‘.... Nou ze zei.... wie is je papa.... toen zei ik me pappa heet Isaac Davidson,
niewaar mamma?.... En toen zei ze hoe hiet je zèllef.... en toen zei ik, ikke hiet Kaatje
Davidson, oud vijf jaar en 'k woon bij juffrouw Bok, niewaar mamma’....
‘Nou en vèrder? Heeft ze niks méér gevraagd?’
‘Nou-où ze vroeg of die meneer.... oome Alfed noemt ze die meneer, mamma,
hoor-u mamma wat gèk hè, mamma?.... Hoor u mamma!.... Nou en toen’....
‘Wàt en toen!.... Kind wees toch niet zoo stom!.... Wat vroeg ze van oome
Alfed?’....
‘Van oome Alfed.... niks mamma’....
‘Wàt zei ze dan van 'n meneer.... Denk nou is goed na, dan krijg je twee stukkies
koek en 'n cent’....
‘....Nou-ou of die meneer nie me pappa was....
‘Dat weten we al’...
‘Nou-où en toen.... en toen vroeg ze of 'k 'n jodinnetje was.... Ben 'k 'n jodinnetje
mama? Neé-wèl?.... Ajassus, nee-wèl?’....
In document
Herman Heijermans, Kamertjeszonde · dbnl
(pagina 187-190)