Analyse van de paratext: Call Me By Your Name Een betrokken partij die bijdraagt aan het verspreiden van een bepaald waarheidsregime is

de Italiaanse filmregisseur, scenarioschrijver en filmproducent Luca Guadagnino.

Guadagnino is geboren in 1971 en openlijk homoseksueel. Hij maakte zijn regiedebuut in 1999 met de langspeelfilm The Protagonist, die in première ging op het top-rang Filmfestival van Venetië. De hoofdrollen in Call Me By Your Name (hierna: CMBYN) worden gespeeld door Timothée Chalamet en Armie Hammer. Chalamet is een Frans-Amerikaanse acteur geboren in 1995. Hij brak in 2017 door met zijn hoofdrol in de film CMBYN. De Amerikaanse acteur Hammer is geboren in 1986. Hoewel de acteurs een homoseksueel personage spelen zijn Chalamet en Hammer volgens social media beide openlijk heteroseksueel.

De film is geproduceerd door Sony Pictures Classics. Dit is onderdeel van Sony Pictures dat onafhankelijke films produceert. Het is opgericht in 1992 en produceert, ondersteunt en distribueert onafhankelijke films, opgenomen in de Verenigde Staten, maar voornamelijk films van buiten de Verenigde Staten ("Sony Pictures Classics - Wikipedia", 2018).

De lhbt-film CMBYN ging op 22 januari 2017 in première op top-rang filmfestival Sundance. Het Sundance Film Festival is het grootste Amerikaanse filmfestival voor de onafhankelijke film dat jaarlijks plaatsvindt in januari in Park City, Utah, in de Verenigde Staten. Het filmfestival is ontstaan in 1978 in Salt Lake City, maar verhuisde in 1981 naar Park City. Veel bekende onafhankelijke filmmakers zoals Kevin Smith, Robert Rodriguez, Quentin Tarantino, James Wan en Jim Jarmusch hadden hun doorbraak op dit festival. Acteur Robert Redford speelde een belangrijke rol in het voortbestaan en het bekend worden van het filmfestival ("Sundance Film Festival", z.d.). Doordat de film in première ging op een top-rang filmfestival kreeg de film veel aandacht. Hierdoor krijgt de film meer macht om de gerepresenteerde kennis in de film als waarheid te verspreiden in de

samenleving. Daarnaast won Chalamet voor zijn rol verschillende prijzen voor de beste acteur, zoals de Gotham Award, Los Angeles Film Critics Association, National Board of Review, New York Film Critics Circle Award en Independent Spirit Awards. Armie Hammer

werd voor zijn rol verschillende malen genomineerd voor prijzen als de beste mannelijke bijrol, maar won uiteindelijk geen prijs.

Kritiek in de media

Een ander aspect dat heeft bijgedragen aan de in de betekenisgeving van de film en daarmee aan het verspreiden van een waarheidsregime in de samenleving met betrekking tot kennis over de lhbt-gemeenschap, zijn de kritieken in de media. Al voordat CMBYN uitkwam werd kritiek geleverd op de film. In de media werd geschreven over het aspect dat de film pedofilie representeert doordat het personage Elio 17 jaar is en het personage Oliver 24. Dit leeftijdsverschil werd in de media gekoppeld aan pedofilie. Over andere films zoals Dirty Dancing, waarbij de personages heteroseksueel zijn en eenzelfde leeftijdsverschil hebben, werd dit daarentegen nooit gesuggereerd (Busch, 2018).

Andere kritieken in de media zijn dat CMBYN een standaard liefdesverhaal is, waarbij lhbt-onderdelen in de film zijn geminimaliseerd (Grootboom 2018, Lally, 2017). Kemp (2017) schrijft dat het niet de beste lhbt-film van het jaar is, maar wel de beste liefdesfilm van 2017. De strijd van Elio is volgens Kemp herkenbaar voor iedereen en niet per se voor een homoseksuele/biseksuele jongen. Volgens filmrecensent Josh (2018) is de film voornamelijk goed door de goede acteerprestaties, regie en muziek, maar is het geen daadwerkelijke toevoeging voor de lhbt-cinema (Dry, 2017).

Grootboom (2018) schrijft dat meer aandacht voor homoseksuele liefdesverhalen positief is, maar dat CMBYN niet een reële versie weergeeft van een homoseksueel liefdesverhaal. De daadwerkelijke moeilijkheden van homoseksuele liefde worden niet afgebeeld, maar vermeden. Hierdoor is het volgens Grootboom (2018) geen juiste

representatie van het dagelijks leven van homoseksuele mannen en de dingen waarmee zij te maken krijgen (Grootboom, 2018). Ook Bradshaw (2018) schrijft in The Guardian dat CMBYN een sprookjesbeeld representeert van de ‘coming-out’ van een man. Hoofdpersoon Elio wordt tijdens zijn coming-out niet geblokkeerd door zowel ouders, ziektes, trauma’s of de tijd (Bradshaw, 2018, Kemp, 2017, Ilany, 2018, Housen, 2018). Daarom wordt naar de film verwezen als een idealistische weergave zoals heteroseksuele mensen die graag willen zien, kunnen begrijpen en verdragen (Grootboom, 2018, Shychuck, 2018). De kritiek van Schlichte (2017) in The Washington Post op de film is: "If the mainstream, the majority, is to learn to accept queer narratives, it must be able to see them in unfiltered, honest ways, even

if that means working through initial discomfort." (Schlichte, 2017)

Volgens Skychuck (2018) & Lally (2017) heeft de film geen politieke boodschap met als gevolg dat deze niet bijdraagt aan de emancipatie van de homoseksuele bevolking. Grootboom (2018) schrijft dat het een heteronormatieve weergave is van de lhbt-

gemeenschap. Een argument daarvoor is dat ten onrechte de seksscènes met Elio en het meisje in beeld wordt gebracht terwijl de camera tijdens de seksscène tussen Elio en Oliver wegkijkt (Grootboom, 2018).

In de media is ook kritiek op de filmregisseur Guadagnino. Doordat Guadagnino homoseksueel is en voor CMBYN de lhbt-film Moonlight produceerde, werd van hem verwacht dat hij een ontwikkeling teweeg zou brengen in de Queer Cinema (Grootboom, 2018). Guadagnino geeft hierop als reactie dat hij de seksscene heeft weggelaten omdat de intimiteit en liefde die gesuggereerd wordt in de film veel belangrijker zijn voor het verhaal. Daarentegen denken critici dat Guadagnino de seksscènes wegliet omdat homoseksuele seks op het witte doek het heteroseksuele publiek afschrikt. Verder is kritiek op het aspect dat de hoofdrolspelers heteroseksueel zijn en heteroseksuele acteurs genomineerd zijn voor homoseksuele rollen.

Aan de hand van deze kennis wordt bijgedragen aan het beeld dat representaties van homoseksuele personages andere verwachtingen oproepen dan de representaties van heteroseksuele personages. Van een homoseksueel liefdesverhaal in een film wordt, in tegenstelling tot een heteroseksueel liefdes, verwacht dat het niet uitsluitend romantisch is, maar dat het liefdesstel veel moeilijkheden moet overwinnen. Daarnaast wordt van een film over homoseksualiteit verwacht dat het bijdraagt aan emancipatie voor de homoseksuele bevolking en dat homoseksuele personages niet worden weergegeven op een

heteronormatieve manier. Tot slot wordt meer gelet op aspecten zoals pedofilie. Het is op basis van deze aspecten dat mogelijk straightwashing in de filmindustrie zichtbaar wordt. Marketing van de film

In de officiële trailer van CMBYN ligt de nadruk op het authentieke Italië in de jaren 80. De Italiaanse taal, het landschap, het mooie Italiaanse huis, de mooie tuin en de mooi gedekte tafel buiten in de tuin geven een authentieke zomerse sfeer aan de trailer. Ook wordt duidelijk in beeld gebracht dat de film in première is gegaan op het Sundance Filmfestival. Daarnaast worden recensies van filmrecensenten in beeld gebracht zoals van Joshua

Rothkopf uit Time Out, Justin Chang van Los Angeles Times en Chris Nashawaty van

Entertainment Weekly. Gevolgd door een kleine beschrijving van het leven van Elio waaruit blijkt dat hij een intelligente getalenteerde puber is. Vervolgens worden mannelijke

lichaamskenmerken van Oliver in beeld gebracht en Oliver die met een meisje danst. Hierna worden nog meer mannelijke lichaamsdelen benadrukt aan de hand van beelden die de vader van Elio heeft opgegraven. Daarbij is gekozen om bepaalde stukken tekst uit de film in de trailer te monteren zoals die verwijzen naar mannelijkheid: ‘muscles are firm’, ‘curved’, ‘daring you to desire’ en ‘ageless ambiguity’. Vervolgens is Elio te zien die met een meisje door de stad loopt en daardoor krijgen de woorden een heteroseksuele betekenis.

De trailer duurt in totaal twee minuten maar pas na anderhalve minuut wordt duidelijk dat de twee mannen mogelijk niet heteroseksueel zijn. Dit wordt duidelijk doordat in de trailer is gemonteerd dat Elio zegt: ‘I know nothing about the things that matter’. De kijker wordt vanaf dat moment gestimuleerd om te denken dat de mannen homoseksueel zijn, totdat wederom Elio in beeld wordt gebracht met een meisje. Daarna worden Elio en Oliver in beeld gebracht en blijft het onduidelijk of ze geliefden zijn of goede vrienden. Pas vijf seconde voordat de trailer eindigt wordt duidelijk dat Oliver en Elio homoseksueel en verliefd zijn op elkaar. Hierdoor verspreidt de trailer het idee dat de film een grotere doelgroep aantrekt wanneer homoseksuele kenmerken worden geminimaliseerd door andere aspecten van de film, zoals heteroseksualiteit, mannelijkheid, goede recensies en bekende namen van acteurs en filmfestival, op de voorgrond te zetten. Hiermee wordt het verschijnsel straightwashing zichtbaar.