€ 2,50
76ste jaargang • nummer 09 • donderdag 05 maart 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Volgens de Luikse arts en voor- zitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (BVAS) Phi- lippe Devos zijn de ziekenhuizen onvoldoende voorbereid op een echte epidemie van het coronavirus en dreigen er veel meer doden te vallen dan gedacht. Hij maakt die voorspelling op basis van een aan- tal berekeningen, waarbij het aan- tal zieken wordt afgezet tegenover de beschikbare ziekenhuisbedden.
Hij heeft het over mogelijk 850.000 besmettingen en 50.000 doden in België.
Steven Van Gucht, voorzitter van het wetenschappelijk comité dat het coronavirus opvolgt, counterde deze cijfers met een onderbouwde analyse. Duidelijk van een ander niveau was de reactie van minister van Sociale Zaken Maggie De Block (Open Vld) op sociale media: “Nog een dramaqueen.” Van een minister die zelf arts is, verwacht men een reactie die van enig niveau getuigt.
Maar bij De Block moet men dat ni- veau al een tijd in de kelder zoeken.
Het lijkt of bij De Block de remmen verdwenen zijn. Tijdens tv-inter- views stelt ze zich arrogant, hautain op. Of ze doet onverschillig en geeft aan de journalist de indruk dat die haar met rust moet laten.
De houding van De Block is symptomatisch voor de hele lin- kerzijde binnen Open Vld. Ze moe- ten even hun wonden likken. De Block zelf, Bart Somers, Mathias De Clercq, Patrick Dewael, Gwendolyn Rutten en de hele D66-kliek beseft dat men vorig jaar een momentum heeft gemist. De weg naar een fe- derale paars-groene regering lag open met tal van postjes voor de partij. Niet alleen zou Rutten pre- mier worden, Dewael zou ook Ka- mervoorzitter worden en de partij zou een pak topfuncties in de rege- ring krijgen.
De Rutten
van het confederalisme
Maar de N-VA stak daar een stok- je voor met een gerichte media- campagne, waarbij gewaarschuwd werd voor een Vlaamse uitverkoop.
De frustratie bij Open Vld daarover is groot en sindsdien leven de twee partijen op voet van oorlog.
Vorige week werd een nieuw dieptepunt bereikt met een oorlog- je op sociale media tussen N-VA- en Open Vld-militanten. De Vlaams-na- tionalisten haalden een filmpje van onder het stof waarin Gwendolyn Rutten zich openlijk uitsprak voor confederalisme. De reactie liet niet op zich wachten. Open Vld’ers leg- den de beleidsmaatregelen van de regering-Michel rond migratie naast het strenge N-VA programma op dit domein.
De spanningen tussen N-VA en Open Vld, die zich kristalliseren rond uittredend voorzitter Gwen- dolyn Rutten, ogen wel wat vreemd.
Rutten zelf zal zich straks moeten terugtrekken als burgemeester van haar eigen Aarschot. Politiek is ze inderdaad dood, zoals haar vroege- re compagnon de route Noël Slan- gen beweerde. Waarom dan zoveel energie aan haar besteden? Rutten zelf werd vorig weekeinde in de be- vriende pers overigens ter hulp ge- schoten door De Standaard, die haar een breed interview gaf. En door de Morgen die - weinig overtuigend - de N-VA probeerde weg te zetten als een vrouwenhatende partij.
Feit is dat de bereidheid van Rutten om eind vorig jaar in zee te gaan met de PS van Paul Magnette diepe wonden heeft geslagen. De volgende voorzitter van Open Vld, wie het ook mag zijn, zal veel werk hebben om de relatie met de N-VA te herstellen. Want bij de federale formatie mogen de beide partijen dan wel niet meer door dezelfde deur kunnen, Vlaams zitten N-VA en Open Vld nog altijd in de Vlaamse regering.
En daar voelen sommige libera- len nattigheid. Wat als Bart De Wever beslist om de Open Vld in te ruilen voor de sp.a? Het is bekend dat Hil- de Crevits, de nummer één van de CD&V in de regering-Jambon, daar geen problemen mee heeft. Minis- ter-president Jan Jambon (N-VA) vreest echter voor een verzwakking van zijn ploeg en een ruk naar links.
Vorige week vochten Open Vld’ers en N-VA’ers op sociale media het zoveelste robbertje uit. Tussen de partijen is de sfeer totaal verziekt. Kan een Vlaamse regering op die manier nog degelijk werk leveren? In N-VA-kringen duikt het scenario van een Vlaamse Open Vld-exit op en een vervanging door sp.a. Ook indien de meer rechtse Egbert Lachaert voorzitter wordt van de Vlaamse liberalen.
Maar de aversie bij de N-VA-basis voor de Vlaamse liberalen is groot.
Een federale regering zonder N-VA zou de druk verhogen om de Open Vld er Vlaams uit te gooien. Ook al heeft een regering met de sp.a maar een of twee zetels op overschot.
Een Bart Tommelein heeft door dat zijn partij Vlaams op de wip zit. Hij probeert enerzijds te sussen, maar geeft tegelijk ook interviews met Waals MR-minister Jean-Luc Crucke waarin hij de N-VA aanvalt.
Lachaert gegijzeld door de clan Somers
Een belangrijke factor in dit spel- letje politiek driebanden is wie de Open Vld-voorzittersverkiezingen zal winnen. Egbert Lachaert zit in polepositie. Zeker nu hij met een duidelijk rechts liberaal program- ma naar buiten treedt: de kernuit- stap wordt in vraag gesteld, geen hogere of nieuwe belastingen… Er komt zelfs een Vlaamse noot met een pleidooi voor meer fiscale auto- nomie. Lachaert als Open Vld-voor- zitter zou betekenen dat de banden met de N-VA opnieuw worden aan- gehaald. En de Vlaamse Zweedse coalitie gered is.
Al is er in liberale kringen ook een ander verhaal te horen:
Lachaert zal eens hij voorzitter is, meer naar links moeten kijken. Naar de clan-Somers. Zelf wordt het in die kringen ontkend, maar Somers-De Block-De Clercq-Dewael zouden dreigen met een splitsing van de partij indien Lachaert teveel een donkerblauwe en Vlaamse kaart zou trekken. Somers houdt de druk hoog. Hij is ondertussen de held geworden van de linkerzijde van de partij omdat hij het Agentschap In- burgering onder controle heeft ge- kregen en er links-liberale pionnen heeft gezet. Vreemd trouwens dat de N-VA dit ogenschijnlijk probleem- loos laat passeren. Of wacht men tot er straks op het hoogste Vlaamse niveau een écht harde strijd tussen N-VA en Open Vld losbarst?
Direct haalden de linkse we- reldverbeteraars hun trommelge- rief op Twitter boven. Meryame Kitir (sp.a): “Als dit waar zou zijn, dan wordt het toch eens hoog tijd dat we duidelijk terug gren- zen gaan stellen. Niemand, maar dan ook niemand heeft het recht om zijn wil op een moorddadige manier door te voeren. Na Bilzen nu dit? Wat is het volgende? Ge- noeg!”
Jos D’Haese (PVDA) twitterde:
“Om misselijk van te worden.
Het ziet er naar uit dat een jonge vrouw uit Somalië opzettelijk is doodgereden in ons land. Hoe ver
kan de haat en ontmenselijking gaan? Dit moet stoppen.” En Wou- ter De Vriendt (Groen): “Ik hou mijn hart vast voor het verdere onderzoek. Aan het ondenkbare voor onze samenleving durf ik niet te denken.”
Twee dagen na het voorval werd de dader opgepakt. Een ra- cistische Vlaming met brandstich- tende neigingen? Neen hoor, de dader is een goede kennis van het slachtoffer én Somaliër. Hij had zich eerst opgegeven als getuige, maar later bleek hij de dader te zijn. Met racisme heeft de aanrij- ding niets te maken.
Het racistische
DNA van de Vlaming
Hoelang blijft Open Vld nog in de Vlaamse regering?
Verleden week werd een 21-jarige Somalische vrouw aangereden, terwijl ze te voet op weg was naar het asielcentrum in Heusden-Zol- der. De chauffeur van de wagen pleegde vluchtmisdrijf. Er was een getuige die beweerde dat het “een donkere wagen” betrof.
Lees de column van Ebru Umar op blz. 3
“Als dit ‘onze jeugd’
is, komt het nooit meer goed in Europa”
Ebru Umar stelt vast dat haar columns over de multicul-
turele samenleving een vloedgolf aan reacties losmaken bij zogenaam-
de ‘kansenparels’, ook nadat ze in 2016 zeven- tien dagen werd vastge- houden in Turkije. “Het zijn jongens en meisjes die in vrijheid in Neder- land zijn opgegroeid, die
ervan genoten dat ik vast zat. Die ervan ge- nieten dat ik bedreigd
word.”
Actueel 5 MAART 2020
2
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Een vaccin tegen China als fabriek van de wereld
De economische impact van het coronavirus doet de beurzen pijn. Maar de financiële markten zijn niet altijd een kopie van de reële economie, zeggen experts. Dat klopt. De gevolgen op lange termijn van een wereldwijde epidemie zullen misschien niet direct te merken zijn in de aandelenkoersen, die over een paar decennia een groeiend verloop kennen. Wel wordt nu al de vraag gesteld of het geglobaliseerd economisch model met China als fabriek van de wereld nog houdbaar is.
Een vastgoedbubbel, een schul- dencrisis, een wankel bankensys- teem,… De voorbije twee jaar hadden economische analisten er een sport van gemaakt. Welke gebeurtenis zou de opgang van de beurskoersen tegenhouden?
Wat zou voor een nieuwe recessie zorgen? Het ziet ernaar uit dat de grootste economische schok sinds de financiële crisis van 2008-2009 in gang zal gezet worden door het coronavirus. Een ‘zwarte zwaan’
dus, een gebeurtenis die niemand voorzien heeft.
Groeivertraging
De beurzen hebben er alvast geen goed oog in en gingen in het rood. Beleggers vrezen voor een wereldwijde economische groei- vertraging en zelfs recessie. Met als gevolg minder bedrijfswin- sten en mogelijk faillissementen.
De klassieke vlucht naar zekere beleggingen als goud was al te merken. Toch denken analisten niet dat het tot een langdurige beurscrisis komt. Daar zijn ver- schillende redenen voor. De lage rente en de opkoopprogramma’s van centrale banken van over- heids- en bedrijfsobligaties ma- ken dat beleggen in aandelen nog altijd het meest rendabele is. Bovendien kenden de beurzen de voorbije maanden een nooit gezien succes door de belasting- verlagingen in de VS en de sterke bedrijfswinsten. Meer winst bete- kent meer dividenden die aan be-
leggers worden uitgekeerd. Een neerwaartse correctie was vol- gens sommigen vroeg of laat on- vermijdelijk. Tegelijk wordt erop gewezen dat de beurzen meer en meer een parallel economisch cir- cuit zijn dat niet altijd een goede weergave vormt van de reële eco- nomie.
Dat klopt. De uitdagingen van de reële economie door de co- ronacrisis situeren zich elders.
Namelijk in de rol van China als wereldwijde leverancier van goe- deren. Akkoord, het land is aan het evolueren naar een economie waarin de binnenlandse vraag en de consumptie van de Chinese middenklasse belangrijker wordt.
Maar het rijk van de Draak is toch nog altijd de fabriek van de we- reld, en dan vooral van de Wester- se wereld. De toegevoegde waar- de van China in de wereldwijde vraag naar producten is op tien jaar tijd gestegen van 9 naar 25 procent. 60 procent van de schoe- nen die we kopen, zijn afkomstig uit China, en dat geldt voor 80 procent van de smartphones en bij airco-producten is dat zelfs 90 procent. Basisgeneesmiddelen werden de voorbije jaren meer en meer door westerse multina- tionals in China geproduceerd.
Niet alleen afgewerkte producten worden ingevoerd uit het land.
Ook onderdelen voor elektronica rollen er van de band. Door het minimaal aantal vluchten uit het land is de toelevering van die pro-
ducten bijna stilgevallen. 51.000 bedrijven wereldwijd moeten een beroep doen op onderdelen die geproduceerd worden in de regio rond Wuhan, waar de epidemie is uitgebroken. Samsung, de groot- ste producent van smartphones, heeft een fabriek in Zuid-Korea moeten sluiten. Er waren niet ge- noeg onderdelen meer.
Alternatief voor China
De toeleveringskanalen komen onder druk. Dat is nu al duidelijk en dat zal de komende weken nog zichtbaarder worden. Er komen nog amper vrachtvliegtuigen toe vanuit China. En de komende we- ken zal blijken dat de aanvoer van containerschepen uit dat land in havens zoals Antwerpen aanzien- lijk zal dalen. Hier dreigt dus een wereldwijde aanbodschok, te ver- gelijken met het te beperkte aan- bod van olie in 1973, de basis van de eerste oliecrisis. En van een zware recessie.
Economen roepen dan ook op om dringend na te denken over een alternatief voor het huidige geglobaliseerde model met Chi- na als wereldfabriek. Waarbij men natuurlijk niet pleit voor protec- tionisme. Maar een vaccin tegen de afhankelijkheid van China is niet voor morgen. Het economisch model van de waardeketens moet volledig herdacht worden. Dat is een werk van jaren.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Ook over de vorming van de federale regering valt op dit ogenblik niets te vertellen. Vraag de man in de straat wie er op dit ogenblik infor- mateurs zijn, en ik denk dat er maar een heel klein percentage van de mensen het juiste antwoord zou geven.
Voorbije weekeinde blokletterde Het Laatste Nieuws: “Wallonië zou het in z’n eentje écht niet redden”. Het artikel kwam er na een uitspraak van Bart De Wever, een week eerder: “Vlaanderen is een grote ‘boîte’ die goed draait. Wallonië is een winkeltje dat niet zelfbedruipend is.”
Ik keer even terug in de tijd, meer bepaald naar 21 mei 2016. In de catacomben van de VUB viert het OVV, het Overlegcomité van Vlaamse Verenigingen, zijn 50ste verjaardag. Een van de sprekers was de Fransta- lige professor emeritus Jules Gazon, tot aan zijn pensioen verbonden aan de universiteit van Luik. De prof maakte een hallucinante analyse van de economische en financiële toestand van Wallonië. Hij kon enkel tot het besluit komen dat de toestand in Wallonië erger was dan – op dat ogen- blik – Griekenland. Dat laatste land stond toen zo goed als op de rand van het faillissement. Vanuit Europa werden strenge maatregelen opge- drongen aan Griekenland. Leningen van de Europese bank werden pas toegekend mits harde tegenprestaties die op korte termijn moesten ge- haald worden. En de professor voegde er nog aan toe: mochten dezelfde eisen gesteld worden aan Wallonië, dan zou er een opstand uitbreken.
Maar er kwamen geen maatregelen vanuit Europa, want Wallonië kon en kan zich verstoppen onder de Belgische paraplu. Die Belgische cij- fers worden in evenwicht gehouden door de inspanningen aan Vlaamse kant. Vier jaar na de voordracht van prof. Gazon lees ik dan het artikel in Het Laatste Nieuws: Wallonië telt dubbel zoveel werklozen (in procenten uitgedrukt) als Vlaanderen; de export van Vlaamse goederen is een vijf-
voud van de Waalse export; de Waalse begroting gaat al jaren in het rood. Tegen 2024 hoopt Wallonië een begroting in evenwicht te hebben. Gaat het
onder de Waalse minister-president Elio Di Rupo veranderen? Hij lanceert een plan om elk jaar 16.000 nieuwe jobs te creëren. We zijn benieuwd. Het ambitieuze Marshallplan van 2005 - vijftien jaar geleden ondertus- sen! - heeft alvast niet de grote omwenteling gebracht.
Ik hoop dat alle informateurs en Vlaam- se partijvoorzitters het artikel in Het Laatste Nieuws aandachtig gelezen hebben. Dat som- migen blijven geloven in het unitaire België,
gaat mijn petje te boven.
Niet panikeren, beste mensen, de Belgische regering heeft alles onder controle. Maak u dus niet ongerust over het coronavirus, de ontspoorde begroting (is daar nog iemand mee bezig?), de staatsschulden, enz.
Laten we scheiden
ECONOMISCHE ZAKEN
Zuid-Afrika: Beloftebos een Mensenrecht?
In het prachtige en nog haast ongerepte natuurgebied aan de Overberg, waarvan Bredasdorp de hoofdstad is, strekt zich een bosrijk domein uit dat door de eigenaars vanaf het jaar 2005 ter beschikking wordt gesteld van jonge (of iets minder jonge) paartjes die in het spreekwoordelijke huwelijksbootje willen stappen.
Een plek waar de hemel de aar- de ontmoet, lees ik op internet. De familie De Villiers (een naam met een sterke historische klank) dreigt nu serieus (?) in problemen te ge- raken, omdat de MRK (Mensereg- tekommissie in Suid-Afrika) haar Beloftebos naar de rechtbank wil slepen wegens discriminatie. Er zijn de MRK, naar ’t schijnt, een hele re- sem klachten ter ore gekomen van trouwlustige paartjes van hetzelfde geslacht wier aanvraag om in het Beloftebos hun verbintenis passend te mogen vieren met familie en vrienden, botweg werd afgewezen.
De eigenaars deden dat met het
argument dat zij aan de ingang van hun eigendom een goed zichtbaar plakkaat hebben neergepoot waar- op te lezen staat: Reg van toegang voorbehou. Geen enkel probleem met het bij ons aanrichten van ver- jaardagspartijtjes of eindejaars- fuiven op aanvraag van homo’s of lesbiennes, verdedigen zich de eigenaars, maar wegens onze ge- loofsovertuiging wensen wij geen trouwfeesten te aanvaarden van mensen van hetzelfde geslacht.
Verbond
tussen man en vrouw
In onze geloofsovertuiging is het huwelijk een heilig verbond tussen een man en een vrouw, luidt het plei- dooi van het echtpaar De Villiers, in de tegenwoordigheid van God, zo- wel als een ‘symbolisch beeld van de liefde en de verbintenis tussen Christus als de Bruidegom en zijn Kerk als de Bruid’. In het land van de Boeren, waar ’s zondags de ker- ken nog (bijna) volstromen, klinkt zo’n princiepsverklaring meer als belijdenis dan als symboliek. De
‘universele’ MRK veegt die verde- diging met symboliek en al in de goot als ongrondwettelijk, omdat er uit geloofsovertuiging simpelweg
niet gediscrimineerd mag worden op grond van seksuele geaardheid.
Al hadden de eigenaars, toen ik dit schreef, hun dagvaarding voor het Gelijkheidshof uit de pers moeten vernemen, zij houden voet bij stuk en beroepen zich op de grondwettelijke vrijheid van godsdienst.
Uit godsdienstige overtuiging zou- den wij in Beloftebos ook geen Hallo- weenparty toelaten, zeggen zij, onge- acht wie daarom zou vragen. Onder de positieve reacties van lezers, zijn er nogal wat die geen tekening be- hoeven, zoals die van ene Frederik die voorstelt die MRK in Zuid-Afrika op te doeken, omdat ze voor de sa- menleving niks te betekenen heeft.
Dame Anel vraagt zich af waarom
‘gay mense’ het recht denken te heb- ben christenen te mogen discrimine- ren.
Als mijn beleid op mijn domein je niet aanstaat, zoek dan een andere plek, is haar helder advies. En Wil- lem schrijft: ‘Laat ons gerust met die LGBQT-spul en met die nonsens van de MRK terwijl dit land economisch op zijn knieën zit’. Het lag voor de hand dat er ook zou verwezen wor- den naar de moslims en of die wel zo gewillig zijn om trouwers van het- zelfde geslacht welkom te heten. Om maar te zeggen dat, al gaapt er een afstand van meer dan 10.000 kilome- ter tussen Vlaanderen en Zuid-Afrika, wat de ‘gewone’ mens over ‘bepaal- de’ problemen denkt, lijkt opvallen- de raakpunten te hebben.
HECTOR VAN OEVELEN
Actueel
5 MAART 2020 3
Jonge veulens
Heren voorzitters,
Binnen een tijdsbestek van een tweetal weken wordt de wacht afgelost aan het hoofd van de jongerenbewegingen van de twee Vlaams-nati- onale partijen. En dat het jongerenbewegingen zijn, mag wel blijken uit de prille leeftijden van jullie, de nieuwe voorzitters: respectievelijk 22 en 24 jaar. Niettemin hebben jullie al een soort
‘blitzcarrière’ achter de rug. Filip Brusselmans (VB) werd op 26 mei verkozen als het jongste parlementslid ooit en Viktor Roseleer (N-VA) is parlementair medewerker, ook in het Vlaams parlement. Jullie hebben dus al wel wat kaas gegeten van wat er in de tempels van de demo- cratie allemaal gebeurt en ook niet gebeurt. En normaal - als alles meezit en als het God be- lieft - hebben jullie dan derhalve nog een lange politieke carrière voor de boeg. Het moet een mooi vooruitzicht zijn voor jonge idealisten die voor het ruwe bedrijf van de politiek kiezen.
Twee jongerenbewegingen dus van twee partijen - de grootste en de tweede grootste van Vlaanderen (en zelfs van België) - die ei zo na samen een meerderheid halen in Vlaan- deren. Dat wekt automatisch een dynamiek op.
En dat weten de oude partijbonzen maar al te goed, want ‘wie de jeugd heeft, heeft de toe- komst’, wordt wel vaker gezegd. En dus krijgen jullie vrije baan en mogen jullie een werking uitbouwen die iets te bieden heeft aan jonge Vlamingen. Ik hoor jullie daarbij zeggen dat jul- lie mikken op de rechtse en de Vlaamsgezinde jongeren die iets anders en iets beters willen.
Dat dat niet zo heel moeilijk gaat zijn, blijkt vaak uit de schooldebatten waar jullie partijen vaak met het gros van de voorkeurstemmen gaan lo- pen, tot op zijn minst wenkbrauwengefrons van progressieve en zelfs heel linkse leerkrachten.
Mag ik daaruit afleiden dat jullie minstens een rem willen zijn op de politiek correcte intellec- tuele terreur en de jarenlang in de samenleving binnengeslopen linkse dogma’s en de verabso- luteerde, elitaire en vooral gesubsidieerde cul- turele initiatieven van groenen en roden? Zeer goed dan. Mag ik daar bovendien uit besluiten dat jullie de Vlaamse jeugd opnieuw meer zelf- respect willen doen krijgen teneinde te stre- ven naar een autonoom Vlaanderen, of dat nu confederalisme of onafhankelijkheid heet? En jawel, met respect voor alle anderen die hier ook wonen en Vlaming met de Vlamingen wil- len worden? Opnieuw prima. En mag ik daaruit tenslotte besluiten dat jullie het Vlaams-natio- nalisme meer dan ooit als tegenwicht willen plaatsen tegen de uitgeleefde traditionele par- tijen en een vermolmd Belgisch establishment?
Derde keer bingo!
Het is juist dat jullie partijen twee verschil- lende partijen zijn en dat jullie de strijd vanuit verschillende invalshoeken zullen voeren. Op zich is daar niks mis mee. Maar er is daarnaast toch ook veel complementairs. En daar wil ik
het even verder over hebben. Het ijs smolt vo- rige zomer weg tussen jullie beider nationale voorzitters toen het zogenaamde cordon sani- taire even op de schop ging en er zowaar over een te vormen Vlaamse regering werd gespro- ken. Naar wat men mij in de wandelgangen is komen vertellen, moeten die gesprekken ern- stig en grondig zijn geweest. Door de onwil van de tsjeven en de blauwen werd er evenwel geen rekening gehouden met ‘het signaal van de kiezer’ en hees de oude coalitie zichzelf op- nieuw in het zadel. Het zij zo.
Maar dat mag toch niet wegnemen dat het aangewezen zou zijn dat jullie als ‘voorposten van het nieuwe, jonge heir’ voeling met elkaar houden en nu en dan eens de koppen bij elkaar steken, al was het maar om elkaar geen stokken in de wielen te steken. Jullie zijn jonge intellec- tuelen die nog lang niet geboren waren toen de haatmachine van het cordon sanitaire werd uit- gevonden. Jullie zijn dan ook geen rekenschap verschuldigd aan de geschiedenis. Jullie lopen elkaar toch wel eens tegen het lijf in de Koe- pelzaal…
Als we binnenkort samen zingen in de Lot- to Arena tegen broedertwist en schande, dan rekent het oudere Vlaanderen op een nieuw signaal van de jeugd. Akkoord, jullie zullen het nooit over alles eens zijn en elke partij heeft zijn eigen stijl, en er zullen altijd wel lieden in jullie rangen rondlopen die niet veel moeten heb- ben van ‘de anderen’. Goed, maar moet dat een beletsel zijn om toch te zoeken naar wat jullie bindt en niet naar wat jullie scheidt?
Het Vlaams-nationalisme is nog nooit zo sterk geweest in de parlementen. Waar wordt op ge- wacht om die macht te verzilveren en met de jongere generatie een sterk signaal te geven?
De tijd van elkaar vliegen af te vangen moet voorbij zijn. Nu mag alleen nog gelden: “Vlaan- deren eerst!”, vanuit welke hoek je het ook be- kijkt.
Succes, jongelui!
Geef er een lap op!
Deze infodemie zou er niet alleen toe leiden dat burgers het moeilijk vinden om zich nog correct in te lichten, maar zou door onterechte paniek de schade nog vergroten. De Wereldgezondheidsorgani- satie heeft geen ongelijk.
Sociale media als zondebok
Tot vorige eeuw was onwetendheid nog een probleem van gebrek aan informatie.
In de 21ste eeuw zijn we doorgeslagen naar de omgekeerde situatie: er komt zo- veel informatie op ons af, via een steeds grotere overvloed aan mediakanalen, dat we er nog moeilijk in slagen om het kaf van het koren te scheiden.
Volgens de traditionele media wordt onze blik vooral vertroebeld door nep- nieuws op de sociale media en is dat ook nu het geval inzake het coronavirus. “Je kunt nog zo vaak zeggen dat paniek ner- gens voor nodig is, maar in tijden van so- ciale media en de uitbraak van een onbe- kend virus is het verdomd moeilijk om de angstcultuur te bestrijden,” schrijft Ewoud Ceulemans in De Morgen. Hij en de tra- ditionele media zijn blijkbaar nogal ge- hecht aan het beeld van een naïef publiek dat zich gemakkelijk laat inpakken door geruchten op sociale media en dat dan door verantwoorde berichtgeving vanwe- ge kranten en televisie en censurerende ingrepen van Facebook en Google weer op het rechte pad moet gebracht worden.
Gezond verstand primeert
De Morgen, De Standaard, Knack en co brachten een overzicht van alle com- plottheorieën die de ronde doen over het coronavirus, zoals het gerucht dat het ontsnapt zou zijn uit een Chinese instal- latie voor de productie van biologische wapens, de theorie dat het 5G-netwerk het menselijk immuunsysteem vooraf zou aangetast hebben of het vertelsel dat vita- mine C of oregano-olie probate genees- middelen zouden zijn. Het zijn leuke ver- halen over de uithoeken van het internet, maar in werkelijkheid bereikt dit soort bi- zarre theorieën slechts heel weinig men- sen en worden ze door nog minder van hen geloofd.
Verschillende kranten tonen foto’s van mensen met een mondmaskertje, met de terechte commentaar dat dit nutteloos is als bescherming tegen corona-besmet- ting. Ik moet echter zeggen dat ik zelf nog niemand gemaskerd heb zien rondlopen, niet op straat, niet in de winkel, niet aan de schoolpoort. Er heerst daar heel wat meer gezond verstand dan men denkt.
De gewone mensen gaan door met hun leven, hun werk, met de dingen die ze al- tijd doen.
Ze doen dat niet dankzij, maar ondanks het tapijtbombardement van berichtge- ving over het coronavirus in de traditio- nele media. Je kunt geen televisie aanzet- ten, krant openslaan of nieuwsoverzicht raadplegen zonder het coronavirus te- rug te vinden als nieuwsitem nummer 1.
Op sociale media daarentegen primeert vooral het gezond verstand. Het overheer- sende gevoel is er zelfs verbazing over de
tsunami aan bericht- geving: “Vanwaar al
die paniek voor een ziekte die minder dodelijk is dan een sei-
zoensgriep?”
Je ziet iets gelijkaardigs in de economische s f e e r .
De
paniek over het coronavirus heeft de beurs zwaar getroffen en de economie krijgt zware klappen. Geert Noels heeft gelijk als hij zegt dat paniek en overdre- ven reacties vanwege het beleid uitein- delijk meer schade kunnen aanrichten dan het virus zelf: een zieke economie is geen goede basis voor een gezonde sa- menleving en een performante zorg. Maar beursplatformen als Bolero en BinckBank stellen dat de instorting van de beurs het gevolg is van massale verkoop door de grote ‘institutionele’ beleggers, die niet bepaald verdacht kunnen worden van geloof in de indianenverhalen van het in- ternet, terwijl de kleine spaarder zijn aan- delen vasthoudt en er soms zelfs bijkoopt.
Mediatiek ramptoerisme
Er bestaat nogal wat schijnheiligheid bij de kranten wanneer ze langs de ene kant paniek overdreven noemen, maar langs de andere kant wel maximaal kapi- taliseren op de angst in hun overvloedige berichtgeving. Het helpt niet, zoals Het Laatste Nieuws bijvoorbeeld maandag deed, om tussendoor even te vermelden dat er nog steeds geen reden tot paniek is, als op de voorpagina in grote letters
“In de ban van corona” staat, op een fo- toachtergrond van mensen met mond- maskertjes, en dat dan ook nog eens de eerste vijf bladzijden van de krant volle- dig gevuld zijn met nieuws over dit onder- werp. De doordeweekse lezer blijft met de indruk achter dat er iets zeer ernstigs aan de hand is.
De traditionele media mogen best wat meer bescheidenheid tonen in het licht van een belangrijke wetmatigheid die hun berichtgeving bepaalt: slecht nieuws verkoopt. Met “alles gaat redelijk goed” verkoop je geen kranten, vermijd je geen wegzappende kijkers en creëer je geen ‘clickbait’. De media houden van catastrofes. Als die zich weigeren voor te doen, zijn er altijd kleinere rampen die oneindig kunnen uitvergroot worden.
De berichtgeving over de branden in Australië was een spectaculair voorbeeld van dit mediatiek ramptoerisme. Hoewel die branden noch in aantal slachtoffers, noch in getroffen oppervlakte, de grootste uit de geschiedenis van dat land waren, werden ze in de media behandeld als een ramp met Bijbelse proporties. Ze werden bovendien gekaderd in recordtemperatu- ren (onjuist), recorddroogte (onjuist) en een verhaal van toenemende bosbranden wereldwijd (onjuist). Onze angsten wer- den nog het meest aangewakkerd door de voorstelling van de branden als een onbetwijfelbaar gevolg van de klimaat- verandering en als een voorsmaakje van wat op ons afkomt. De ruiters van de Apo- calyps waren gesignaleerd.
Maandenlang werd dit verhaal ge- bracht, zonder tegenspraak of zweem van twijfel. Vorige week bracht De Mor- gen dan toch het bericht (moedig van de krant, trouwens) dat verschillende we- tenschappers, na grondige studie, tot het besluit zijn gekomen dat ze de branden niet aan klimaatverandering kunnen kop- pelen. Ik vermoed dat dit weekblad het enige onder de gedrukte media was dat, al begin januari, schreef dat dit verband uiterst speculatief was.
Sociale media en het internet in het al- gemeen zijn inderdaad een jungle, ook wat voorlichting over het coronavirus betreft. Maar voor wie er kritisch mee omgaat, is het een schatkamer van infor- matie, ter aanvulling en vaak ter correctie van wat je bij de traditionele media vindt.
JURGEN CEDER
Infodemie over het coronavirus
Misschien houden we toch nog iets positiefs over aan het coronavirus:
het woord “infodemie”. Het is een vlechtwoord van “informatie” en
“epidemie” en werd begin vorige maand gelanceerd door de Wereld- gezondheidsorganisatie om te waarschuwen tegen het overaanbod aan informatie - juiste zowel als onjuiste - dat toen al begon te circu- leren over het virus.
BRIEFJE AAN FILIP EN VIKTOR
JURGEN CEDER COLUMNIST
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
5 minuten
persoonlijke moed!
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Word lid van het VNZ
Actueel 5 MAART 2020
4
Citaat van de week > Rik Torfs
Professor Rik Torfs is een in Vlaanderen wereldberoemd twitteraar. Hij weet zeer vaak met enkele korte zinnen zaken haarfijn te duiden of spits te formuleren. Deze week was er weer zo eentje te lezen, dat door zeer veel Vlamingen ‘leuk werd gevon- den’. Voor een goed verstaander was het meer dan een onderhuids signaal naar zijn eigen partij CD&V om zich toch maar niet te laten ringeloren in Vivaldi-avonturen. Ge- niet mee: “HLN-onderzoek wijst uit: Wallonië kan niet op eigen benen staan, en zeker niet als België zou splitsen. Op zichzelf geen schande. Maar wel een goede reden om Waalse recepten niet als leidraad te nemen voor Belgische regering.” Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet!
“Geen Waalse recepten”
Er zijn columnisten die leven van complimenten. De sneeuwvlokjesge- neratie die jankt om de minste kritiek, is het drama van deze tijd. Hoe kweek je ruggengraat bij mensen, jongens en meisjes, als ze denken, geleerd heb- ben dat iedereen applaudisseert bij elk scheetje dat ze laten? Dat zijn geen co- lumnisten, maar kolomvullers.
Van complimenten leer je weinig. Van de kritiek echter des te meer. Je krijgt inzicht in je lezers, misschien leer je ervan. In een enkel geval heb je be- grip voor andermans standpunt. De bijvangst is dat je leert hoe columns scoren: welke onderwerpen lokken de meeste reacties uit? Het is altijd ver- rassend. Waar je de klok gelijk op kunt stellen, is dat columns die gaan over de multiculturele samenleving steevast re- acties uitlokken van kansenparels. Dat zijn de sujetten waarmee de Westerse samenleving is opgezadeld en die zul- len uitgroeien tot frustratie van ons jus- titiële systeem. Als het dat nog niet is natuurlijk.
Bedreigingen en vrijheidsberoving
Voor de Nederlandse omroep Powned schreef ik op de website over een bedreiging die ik onderga van een IS-strijdster: Xaviera S. Deze vrouw be- sloot haar veilige thuisland Nederland te verlaten om met haar man te gaan vechten voor Islamitische Staat. Het kalifaat was beter voor haar, haar kin- deren en haar huwelijk, had dit licht besloten. Terwijl haar man terroristje speelde en moordde en verkrachtte uit naam van de islam, baarde zij kinderen - terroristen in spe - ook in naam van de islam. Ondertussen vond ze tijd om on- der andere mij vanuit het kalifaat online te bedreigen.
Of het een rechtstreekse bedreiging op straat is of online: ik haal er mijn
schouders over op. Publiekelijk
dan. Binnens- kamers heeft
het invloed.
Is het niet op mijn
leefstijl - wonen in de bete- re buurt, een “sta- te of the
art”-be-
veiliging van mijn woning, geen roe- keloze dingen doen -, dan is het wel op mijn geest. De ergste bedreiging was wel dat Nederlandse Turken (Nedertur- ken, zoals ik ze noem), meenden dat het nodig was om mij in 2016 aan te geven in Turkije, waardoor ik landarrest kreeg in Turkije en niet meer naar Nederland kon terugkeren. Althans, pas na zeven- tien dagen werd mijn uitreisverbod op- geheven. Vrijheidsberoving is de erg- ste vorm van bedreiging.
Vrijheidsberoving omdat je bent wie je bent, zegt wat je zegt, schrijft wat je schrijft, doet wat je doet, leeft zoals je leeft. Alles wat normaal is, het dagelijk- se leven dus, is opeens niet meer moge- lijk. Je past je aan, telt je zegeningen en vecht voor een verandering van de situ- atie. Je staat met recht opgeheven hoofd tegenover je bedreigers, ze zullen je niet klein krijgen. Maar binnenskamers, in je hoofd, heeft het een vernietigende uitwerking. Als de situatie verandert, je weer ‘vrij’ bent, ben jij ook veranderd.
Je hebt ervaren wat vrijheidsberoving betekent. Je gaat terug naar je leven, zelfs terug naar je leven als columnist.
En terwijl alles veranderd is, is er één ding gelijk gebleven: de commentaren en reacties op je columns. De kansen- parels zijn er nog steeds, ze leven zich uit online, onder je columns.
‘Onze jeugd’
En zo kan het gebeuren dat als je de IS-terroristen toewenst wat ze jou toe- wensen, wat ze ons toewensen, de kan- senparels vanachter hun laptops, uit de krochten van hun armzalige hersenen, niet zo verrassende teksten weten te produceren: “Ik ging stuk toen jij vast- zat in Turkije, ik heb genoten!” en nog meer van dat soort teksten. Fascinerend vind ik ze. Fascinerend. Het zijn landge- noten. Jongens en meisjes die in vrij- heid in Nederland zijn opgegroeid, die ervan genoten dat ik vast zat. Die ervan genieten dat ik bedreigd word.
Als ik nou een IS-terrorist zou zijn, of de moordenaar van Pim Fortuyn dan wel Theo Van Gogh, zou ik het nog enigszins kunnen begrijpen. Maar ik ben colum- nist. Een vrouw die geen vlieg kwaad doet en enkel en alleen benoemt wat zich afspeelt in de samenleving. Een samenleving waarin sujetten wonen die genieten van andermans lijden. Ik no- teer het. Ik haal mijn schouders op. En ondertussen denk ik: als dit ‘onze jeugd’
is, komt het nooit meer goed in Europa.
Het komt
niet meer goed
Als columnist moet je sterk zijn. Een dikke huid hebben. Als columnist moet je niet alleen aanvaarden dat anno 2020 mensen een mening hebben, maar ook dat ze die mening uitbraken op het internet. Als columnist moet je daar blij mee zijn: je wordt gelezen, het bestaansrecht van de columnist.
EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE
De Vlieger verlaat overigens binnenkort zijn vertrouwde stek in Antwerpen. Hij wordt verbindingsofficier in Engeland.
43 nieuwe terrorisme-onderzoeken
Het afgelopen jaar werden er op de afde- ling Terro (terrorisme) van de FGP Antwerpen 43 nieuwe onderzoeken geopend. Zo is er het dossier van Siraj E.M. (19). De jongeman is, zoals dat heet, geen onbekende voor het gerecht. Hij werd ondanks zijn jonge leeftijd al meermaals opgepakt wegens het plannen van een aanslag en geweldpleging. “Sinds juni 2019 verblijft hij opnieuw in de cel samen met zijn echtgenote, de tot de islam bekeerde Iza D.H. (23). Ze worden verdacht van lidmaat- schap van een terroristische groepering, het verspreiden van propaganda en het pogen af te reizen naar Syrië. Bij de huiszoeking werd ook een van zijn broers aangetroffen. Die stond nog geseind voor een gevangenisstraf en werd eveneens opgepakt.”
Naar aanleiding van de veroordeling van de mannelijke leden van de terroristische orga- nisatie Sharia4Belgium, werden volgens het jaarverslag van de FGP Antwerpen diverse nieuwe dossiers opgestart ten laste van hun meereizende vrouwen. “De rechtbank oor- deelde dat ook hun steun een deelname is aan de activiteiten van een terroristische or- ganisatie. Dit heeft tot bijkomende veroorde- lingen en intrekkingen van hun nationaliteit geresulteerd.”
Financiële terrorismedossiers
In een ander gerechtelijk onderzoek naar de financiering van terrorisme, werd in juni 2019 één verdachte aangehouden. De betrok- kene is in België actief in het versluizen van gelden via het hawala-systeem. Dit betreft een internationaal netwerk van ondergronds ban- kieren dat gebaseerd is op vertrouwen en zo geen sporen nalaat van de verstuurde en ont- vangen gelden. De bomaanslagen in India in 1993 werden op deze manier gefinancierd. En ook al-Qaida maakt nagenoeg exclusief van hawala gebruik om geld te transfereren.
FGP Antwerpen: “Het lopend onderzoek heeft uitgewezen dat betrokkene via dit sys- teem (hawala) talrijke gelden versluisd zou hebben naar conflictgebieden waar terroris- tische groeperingen nog steeds actief zijn.
Dankzij betrokkene hebben verschillende Belgische gekende Foreign Terrorist Fighters (FTF) in Syrië gelden ontvangen van familiele- den die in België wonen. Het oproepnummer van betrokkene circuleert dan ook binnen de terroristische kringen.”
In totaal kon volgens de FGP Antwerpen aangetoond worden dat Belgische strijders gelden ontvingen via deze weg voor een to- taal bedrag van 7.000 euro. “Tot op heden zit de verdachte nog steeds in voorhechtenis. Het onderzoek is nog volop lopende naar de an- dere hawala-bankiers waarmee betrokkene samenwerkt.”
Saddam Hoessein
Volgens het jaarverslag van de FGP Ant- werpen is ene Mushtaq T.Z. een spilfiguur in een ander netwerk dat terrorisme financiert,
Het jaarverslag 2019 van de Federale Gerechtelijke Politie (FGP) Antwer- pen is sinds enkele dagen beschikbaar op de webstek politie.be. Stanny De Vlieger, gerechtelijk directeur, omschrijft het afgelopen jaar als een hectisch jaar. “Onze maatschappij en haar veiligheidsthema’s vragen een inspanning van vele actoren, zo ook van onze FGP Antwerpen.”
de zogeheten Rawi-clan. “Al in de jaren ’90 zou deze clan de Iraakse dictator Saddam Hoessein hebben geholpen zijn geld aan het officiële banksysteem te onttrekken en zo in- ternationale sancties te omzeilen. Datzelfde netwerk zou zich hebben omgeschoold voor de financiële transacties van IS.”
Ook deze clan maakt volgens de FGP Ant- werpen daarvoor gebruik van het hawala-sys- teem. “De verdachte zou een financieel net- werk hebben uitgebaat. Vanaf december 2018 woonde hij met zijn gezin in België. Hij zou geld hebben witgewassen om IS-operaties wereldwijd te faciliteren. Hij bezit geldwissel- kantoren in Irak, Syrië, Turkije, Soedan en de Golf.”
Syriëstrijder Abdellah Nouamane
In het kader van een ander gerechtelijk on- derzoek naar financiering van een terroristi- sche groepering werd op 2 juli 2019 in Turn- hout een verdachte aangehouden. “Het betrof (opnieuw, nvdr.) een hawala-bankier die, sa- men met zijn twee broers in Nederland en een jeugdvriend in Turkije, een internationaal hawala-netwerk heeft opgezet. De individuen konden via dit netwerk op een jaar tijd zo’n 1,642 miljoen euro transfereren naar Europe- se en Arabische landen.”
Er werden volgens de FGP Antwerpen spe- cifieke transacties naar conflictgebieden in Syrië getraceerd. Ondermeer de Syriëstrijder Abdellah Nouamane heeft van dit netwerk ge- bruik gemaakt om gelden vanuit België naar Syrië over te maken. “Abdellah Nouamane bevindt zich heden in een IS-gevangenis in Al-Hasakah. Hij werd in februari 2015 veroor- deeld tot een effectieve gevangenisstraf van 5 jaar wegens actieve deelname aan de acti- viteiten van een terroristische groepering en omwille van zijn lidmaatschap van Sharia4Bel- gium en jihadgroeperingen in Syrië.”
Op 4 januari 2018 veroordeelde de correcti- onele rechtbank van Mechelen Nouamane bij verstek tot een gevangenisstraf van 5 jaar en geldboete van 1.000 euro wegens deelname aan activiteiten van een terroristische groepe- ring en bedreiging met een plegen van een aanslag in België. FGP Antwerpen: “Hij ver- stuurde via de internetapplicatie WhatsApp boodschappen waarin hij bedreigingen uitte ten aanzien van scholen, ziekenhuizen, han- delszaken evenals ten aanzien van bepaalde politici. In deze boodschappen gaf hij ook aan dat er volgens hem niet zoiets bestaat als ‘on- schuldige slachtoffers’ in de Westerse samen- leving.”
Besluit
Het jaarverslag van de Federale Gerech- telijke Politie Antwerpen is uiteraard interes- sante lectuur. Het leert ons vooral dat terroris- me gefinancierd wordt via het ondergrondse hawala-systeem. En ook bij het opsporen van terrorisme geldt het gouden principe: “Follow the money.” (Volg het geldspoor.) Al is dat bij dit geheime systeem een stuk moeilijker. Het jaarverslag van de FGP Antwerpen toont wel aan dat het niet helemaal onmogelijk is.
THIERRY DEBELS
Terrorisme
steunt op hawala
Buitenland
5 MAART 2020 5
Ze zijn niet meer de grootste partij, maar in het versnipperde Slovaakse poli- tieke landschap blijven ze helaas wel een machtsfactor. De anticorruptiepartij OLA- NO-NOVA steeg in één klap van 11 pro- cent naar 25 procent, en zij is nu aan zet.
Een coalitieregering zonder socialisten ligt nu binnen handbereik. De doorbraak van de ‘’extreemrechtse’ Volkspartij Ons Slovakije van Marian Kotleba is er niet gekomen. De paniekzaaierij van links sloeg nergens op. De partij leed zelfs een licht stemmenverlies. Ondanks dat haal- de ze drie zetels meer, maar dat kwam
alleen doordat er twee andere partijen volledig uit het parlement verdwenen. In vele landen zijn er middelgrote partijen die door hun tegenstanders als fascisten of neonazi’s worden afgeschilderd, ter- wijl ze in werkelijkheid gewoon radicaal rechts en nationalistisch zijn. Maar de partij van Kotleba is echt fascistisch. Als zij paraderen met hun zwarte uniformen zouden zij recht uit een propagandafilm van de Duce kunnen komen. Voor één keer logen de linksen in dat opzicht eens niet. Het is zeldzaam genoeg om het te vermelden.
De rellen in Delhi
Het is een heel oud patroon in de berichtgeving over rellen in India: als er hon- derd hindoes worden vermoord en één moslim, dan omschrijven de media dat als “wederzijds geweld”. In vele landen behoren - of behoorden - de daders van pogroms en lynchpartijen tot de meerderheid en de slachtoffers tot een minder- heid. In India is het al eeuwenlang omgekeerd: de islamitische minderheid ter- roriseert systematisch de hindoemeerderheid.
De verklaring daarvoor is heel eenvoudig:
de moslims zijn als groep gewelddadig en arrogant, de hindoes zijn als groep vredelie- vend en onderdanig. Het is gedeeltelijk het gevolg van religieus-historische factoren.
De hindoes zijn eeuwenlang weerloze en rechteloze onderdanen geweest van wrede islamitische heersers die hen naar believen konden verkrachten, als slaaf verkopen, uit- plunderen of afslachten. Dat laat zijn sporen na in de psychologie van volkeren, zowel van de heersers als van de onderdrukten. De hin- does zijn nog altijd getraumatiseerd door dat eeuwenlange schrikbewind. De beroemde auteur Naipaul noemde India “a wounded civilization”.
De islam heeft een traditie van wreedheid en jihad, India heeft een traditie van religi- euze verdraagzaamheid en geweldloosheid.
Gandhi was een product van die traditie. In een ander land zou een leider als hij nooit tientallen miljoenen volgelingen hebben ge- had. Zelfs Gandhi noemde de hindoes soms
“lafaards” en de moslims “bullies”, brutale pestkoppen dus. Dat is één element dat kan verklaren waarom een brutale minderheid een grotendeels passieve meerderheid kan terroriseren.
Ze zijn zelf de vervolgers. Maar in de Wes- terse media werd dat allemaal achterwege gelaten.
Nuchter bekeken ondervinden de moslims in India geen enkel nadeel van die wet, maar nuchterheid en logica zijn geen islamitische deugden. Alleen al de suggestie dat hindoes in moslimlanden vervolgd zouden worden, was voor de moslims genoeg om in ‘heili- ge’ razernij te ontsteken. Die ‘rellen’ waren geen uit de hand gelopen manifestaties. In werkelijkheid waren het goed georganiseer- de en zorgvuldig voorbereide aanvallen op hindoes. Opnames van drones van de politie van Delhi tonen duidelijk hoe op de daken van moskeeën en van gewone woningen van moslims op voorhand stapels stenen waren klaargelegd.
De moslims hadden overigens op ande- re plaatsen ook voorraden aangelegd met wapens, munitie, brandbommen en flessen met zwavelzuur, maar dat kwam pas later aan het licht, toen de ‘furor islamicus’ losbarstte.
Ik weet niet zeker of het de eerste keer was dat manifestanten in India de politie open- lijk met vuurwapens bedreigden. Het was in alle geval de eerste keer dat ik er berichten over vond. Een politieman van wie men eerst dacht dat hij door stenen was gedood, bleek bij de autopsie een kogel in zijn borst te heb- ben.
400 wonden
Op één bijzonder onthullende opname kon men de stenen zien klaarliggen op het platte dak van een moskee. Maar de linkse zender NDTV zond die dronebeelden pas uit nadat de opnames van die moskee eruit ge- knipt waren. NDTV heeft al lang een kwalijke reputatie inzake wegmoffelen van berichten over islamitische misdaden en aanslagen.
Net zoals onze kranten en tv-zenders. Ook op het dak van het gebouw waar de AAP-leider Tahir Hussain woont, werden stapels brand- bommen, stenen en plastic zakken met zuur gevonden. De AAP is geen islamitische par- tij, maar Tahir Hussain zelf is wel een moslim.
Vanuit dat gebouw werden de bruutste aan- vallen uitgevoerd.
Hij werd aangeklaagd wegens de moord op Ankit Sharma. Hij was een officier van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, maar het is niet zeker dat zijn moordenaars dat wisten.
Misschien was hij gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Zijn lichaam werd teruggevonden in een open riool. Hij was niet gewoon doodgestoken, maar dood- gefolterd. Hij droeg alleen nog zijn onder- kleding. Zijn gezicht vertoonde brandwon- den, waarschijnlijk van zuur. Hij had 400 (!) snij- en steekwonden over heel zijn lichaam.
Volgens zijn familie werd hij vermoord door de islamitische aanhangers van Tahir Hus- sain, die hem in het huis hadden gesleept en daar urenlang mishandelden, terwijl hindoes die probeerden hem te redden op afstand werden gehouden door moslims die vanop het dak een regen van stenen naar beneden gooiden. Tahir Hussain kreeg intussen wel een uitvoerig forum in de media om zich te verdedigen.
De Indiase politiek is een krabbennest en
wij zijn in dat opzicht altijd min of meer wan- trouwig. Maar Tahir Hussain kreeg wel on- middellijk de steun van het Popular Front of India en dat is ondanks de naam geen partij van marxisten, maar van fundamentalistische moslims. Steun uit die hoek is op zich al zeer verdacht. De Wall Street Journal, meestal toch eerlijker dan de gemiddelde Amerikaanse
‘mainstream’ krant, ging dit keer lelijk uit de bocht door een getuigenis te publiceren van Ankur Sharma, de broer van de vermoorde Ankit, die gezegd zou hebben dat de moord gepleegd was door een meute gewapende mannen die de hindoestrijdkreet “Jai Shri Ram!” schreeuwden. Ankur ontkende dat hij ooit zoiets had gezegd.
Collectief
Dinesh Kumar Khatik, een hindoe, was op 26 februari melk gaan kopen voor zijn twee kinderen. Hij had het ongeluk voorbij de isla- mitische School Faisal Farooq te lopen. Daar stootte hij op relschoppende moslims die een spoor van verwoesting door de straten trokken. Ze waren gewapend met stenen, mo- lotovcocktails en vuurwapens. Dinesh werd door het hoofd geschoten. Hij was onmiddel- lijk dood. Zijn broer Suresh zegde in een ver- bitterde reactie dat heel “Mustafabad” hem vermoord had. Hij bedoelde daarmee de moslimwijk waar de moord was gepleegd.
Ja, er was misschien maar één moordenaar.
Maar er was wel een hele meute medeplich-
tigen.
“Mustafabad” was een symbool om een diepere waarheid uit te drukken: die moord was geen individuele, maar een collectieve misdaad. Het was ook geen alleenstaande misdaad. Ze was slechts een schakel in een lange keten van soortgelijke terreurdaden.
Suresh vroeg ook dat de politie raids zou uit- voeren in alle madrassa’s en moskeeën op zoek naar verboden wapens. Een terechte vraag. Maar geen enkele politicus of politie- dienst zou zo’n antiterreuractie durven laten uitvoeren.
Arrogant en straffeloos
In de nasleep van de lynchpartijen, brand- stichtingen en plunderingen, namen zes islamitische ‘jongeren’ een filmpje op vol extreem vulgaire en grove beledigingen aan het adres van de hindoes. Aan het einde daarvan sturen ze een expliciete bedreiging aan het adres van de hindoes in Gurgaon, een satellietstad van Delhi. “We zullen langs- komen en jullie dochters overal in Gurgaon verkrachten.” Net zoals hun voorvaderen tijdens de islamitische bezetting van India eeuwenlang ongestraft hadden gedaan…
Dat islamitische tuig op het videofilmje was duidelijk niet bang voor de politie of de justitie. Ze deden niet eens een poging hun gezicht te verbergen. Ze keken ge- woon brutaal grijnzend recht in de camera.
PAUL BÄUMER
Socialistische nederlaag in Slovakije
We schreven vorige week al over de nakende ondergang van de socialistische partij SMER-SD in Slovakije, en die is er inderdaad gekomen. De socialisten zakten van 28 procent en naar 18 procent van de stemmen. En dat terwijl zij in 2016 nog 44 procent haalden. Een prachtig en welverdiend pak ransel.
Wie begint met het betalen van zwijggeld of protectiegeld aan criminelen of ama- teur-afpersers, zal altijd meer betalen en hij zal altijd opnieuw gechanteerd worden. Dat geldt in het privéleven als die chantage gaat over overspel, zwart geld, bordeelbezoek of andere heimelijke zonden. Dat geldt in het kleine België met de Waalse chantage. Op grote schaal als het gaat om de chantage door de Hitlers, Stalins, Saddams, Poetins en Erdogans van deze wereld. Dat is een dui- zenden jaren oude, universele historische wetmatigheid.
Hiermee zou nog een andere illusie in duigen moeten vallen, die van de ‘stabiele dictator’, waar we wel ‘zaakjes’ mee kunnen
doen. Hoe dikwijls hebben we dat liedje al niet gehoord? Hoe dikwijls heeft dat al niet tot rampen geleid?
Wie toegeeft aan chantage, toont dat hij zwak en laf is, en zwakheid en lafheid lokken altijd agressie uit. We moeten niet anderen betalen om onze grenzen of onze rechtma- tige belangen te verdedigen. We moeten dat zelf doen. En dat kan alleen maar met
‘hard power’, met oorlogsschepen die niet gebruikt worden als veerdiensten en red- dingsbootjes, en legers die niet alleen vre- desmissies en humanitaire operaties uit- voeren, maar met strijdkrachten die in staat en bereid zijn desnoods dodelijk geweld te gebruiken.
Geef nooit toe aan chantage
Zijn de Europeanen nu verbaasd dat Erdogan de grenzen weer opengooit? Wat hadden ze dan verwacht? Zoiets gebeurt toch altijd? Wie toegeeft aan chan- tage - en dat doet de EU al jaren - weet toch dat hij altijd méér zal moeten toegeven?
Het andere element is het verraad van de hindoe-elites, een verschijnsel dat wij ook in Westerse landen maar al te goed kennen. De media en de politieke elites in India gedra- gen zich even vijandig, oneerlijk en partijdig tegen het hindoeïsme als hun Europese col- lega’s tegen het christendom en de westerse beschaving. Men ziet in India en in West-Eu- ropa dezelfde zelfhaat en dezelfde verach- ting voor het eigen erfgoed en de eigen cultuur en… dezelfde verheerlijking van de oude islamitische vijand en hetzelfde goed- praten, minimaliseren, ontkennen en in de doofpot stoppen van zijn terreurdaden uit he- den en verleden. Dat was opnieuw het geval in de berichtgeving over de rellen in Delhi.
Georganiseerde actie
Die begonnen naar aanleiding van pro- testacties van islamitische fanatici tegen de nieuwe burgerschapswet, de Citizens Amen- dement Act CAA die hindoes, Sikhs, Jains, boeddhisten en christenen uit de buurlan- den van India de kans geeft aan de vervol- gingen en moordpartijen daar te ontsnappen door de Indiase nationaliteit te verwerven.
Natuurlijk geldt die wet niet voor moslims.
Die worden in moslimlanden niet vervolgd.
Corona en Brusselse subsidiariteit
Wie biedt meer in de strijd tegen het coronavirus? Voorlopig spant Oli- vier Maingain (DéFI), burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe, de kroon. Zijn drastische beslissing is weinig werkbaar, wekt op vele ni- veaus ergernis, maar hij kan er zich wel mee in de kijker werken, en dáár is het hem net om te doen.
Nee, makkelijk lijkt hij het niet te hebben, de burgervader van Sint-Lambrechts-Wolu- we. Jarenlang was Olivier Maingain (DéFI) de onbetwiste numero uno van zijn partij en met 24 jaar partijvoorzitterschap op de teller wellicht Belgisch recordhouder. Per- manent stond hij in de schijnwerpers, maar dat was toen. Voorzitter is hij inmiddels niet meer, net zoals hij afstand deed van zijn par- lementair mandaat. Even zag het ernaar uit dat men toch ergens een bezigheid gevon- den had voor de jonge zestiger: “agent de liaison” tussen Brussel en Wallonië.
Op zich een functie die institutioneel evenveel betekent als prins carnaval, maar goed, het ging om politieke symboliek. Het had ook zoveel mogelijkheden geboden voor Maingain. Handjes gaan schudden in Parijs, provoceren, zeuren over die corridor, Vlamingen voor nazi’s uitmaken, kortom, ge-
woon doen wat altijd zijn handelsmerk was.
Niet dus. De politieke constellatie is van die aard dat men vanuit de Waalse regering (met de MR aan boord, terwijl ze in Brussel nog maar eens naar de oppositie zijn verwezen) liet verstaan dat die vlieger niet op ging. En dus zit er niets anders op dan zich als burge- meester te profileren. Iets dat hij zopas - eer- lijk is eerlijk - vrij succesvol gedaan heeft.
Toegang verboden
Iemand moet het voortouw nemen in de strijd tegen het coronavirus, dacht hij. En dus werd besloten tot volgende oekaze (in de vorm van een politiebevel): verbod tot be- treding van een publiek gebouw gedurende 14 dagen sinds terugkeer uit een zogenaam- de risicozone, als daar zijn China, Zuid-Ko- rea, Lombardije en zo voort. Frankrijk staat voor alle duidelijkheid niet op de lijst, ook
al is die tweede Belgische besmetting van daar afkomstig. Wellicht spelen hier emoti- oneel-psychologische elementen voor een man die zijn ziel voor de eer en glorie van Parijs zou verkopen.
Het is alvast niet zijn eerste ‘verbod’ als bestuurder. Als schepen van de stad Brussel verbood hij een BLOSO-manifestatie in het Koning Boudewijnstadion, een activiteit van Kind & Gezin in Haren en verdreef hij Boter- hammen in het Park uit het Warandepark. Al- leen, dat waren dan ook Vlaamse instanties, altijd al zijn ‘corebusiness’.
Hoe dat in de praktijk zal gebeuren, moe- ten de komende dagen en weken uitwijzen.
Maar men voelt nu al aan dat het weinig werkbaar wordt, tenzij men zich rechtstreeks laat inspireren door het scenario van de reeks Cordon, en dan nog. Mocht hij maar evenveel voluntarisme voor de tweetalig- heid van zijn gemeentekijk blad (iets waar- voor de gemeente al veroordeeld werd) aan de dag leggen...
Stemmingmakerij
De reacties op het ‘Führerbefehl’ van
Zuur & Zoet 5 MAART 2020
6
Maingain waren erg afkeurend. Van fede- raal minister De Block tot burgemeester van Etterbeek De Wolf (MR), overigens een gemeente die in dezelfde politiezone is on- dergebracht. Stemmingmakerij, klonk het unisono. Ongepaste profileringsdrang ook.
En dan zwijgen we nog over de ergernis van (werkende) ouders die op zondagavond moeten vernemen dat kindlief een tijdje niet naar school zal kunnen/mogen gaan.
“Belachelijk om zo’n probleem op ge- meentelijk vlak te benadrukken”, stelde Vincent De Wolf. Terecht, maar dan slaat het Brussels surrealisme weer toe. Je zou denken dat dit naar een hoger niveau getild moet worden, gewestelijk op zijn minst, maar nee, De Wolf pleit voor een vergadering van... de burgemeesters.
Zij het, zo voegt hij er aan toen, met een coördinerende rol voor de minister-presi- dent, maar ook niet meer dan dat. Subsidi- ariteit op zijn Brussels, heet zoiets, en dat zit hem vooral te diep in de hoofden van te veel politici, corona of geen corona. Voor wan- neer de federale curatele?
KNIN.
BRUSSEL
De dood anno 2020
Op dinsdag 10 maart is er nog eens een debat van de Debatclub. Dit- maal is het onderwerp niet zo voor de hand liggend: “De dood anno 2020 in Vlaanderen.” De aanleiding om dit onderwerp over de dood te kiezen, is het recente assisenproces tegen de artsen van Tine Nys.
Dat proces heeft wekenlang de media en de publieke opinie in de ban gehouden en de discussie tussen voor- en tegenstanders van euthanasie werd gevoerd. Ook van- daag is het einde van de ethische en poli- tieke discussie niet in zicht. Maar, gaan we in Vlaanderen vandaag te licht over leven en dood? Hoe definitief is de doodwens en het willen stopzetten van het voltooide leven? Twee eminente deskundigen met tegenovergestelde visie gaan met elkaar in
debat: Prof. Willem Lemmens, UA, moderne wijsbegeerte en ethiek, kruist de degens met prof. Evelien Delbeke, UA, gezond- heidsrecht en ethiek.
Plaats: Hotel de Basiliek, Trooststraat 22 in Edegem. Het debat start stipt om 20.00 uur.
Wie wenst kan voorafgaandelijk om 18.00 uur deel nemen aan een licht di- ner. Info via info@debatclub.org of 0498 77 48 71.
Roeselare: van ‘Texas’
naar ‘Chicago’?
Het was even schrikken: een ‘jongere’ werd tijdens een straatruzie in de West-Vlaamse centrumstad door een andere ‘jongere’ afgeknald. Hij overleefde het schietincident niet. Achteraf bleek het te gaan om een schietpartij tussen multiculturele drugsconcurrenten.
Roeselare, een nijvere handelsstad in het midden van West-Vlaanderen, was jarenlang een van de drie centra van wat het “Texas van Vlaanderen” werd genoemd: een economisch hyperactieve driehoek, gevormd door Ware- gem, Kortrijk en Roeselare.
Dat Roeselare op enkele decennia tijd ver- anderd is van een gezellige - sommigen om- schrijven het liever als ‘oubollige’ en ‘saaie’
- centrumstad in een multiculturele stad met alle samenlevingsproblemen van dien, wordt er meestal niet bij verteld. De Rodenbachstad, generaties lang door een CVP-meerderheid geregeerd, draaide de multicul-kraan jaren geleden fors open. De resultaten waren on- middellijk zichtbaar in de economisch wat achtergestelde wijk Krottegem (gelegen aan de achterkant van het station), door sommi- ge Roeselarenaars soms “de Gazastrook”
genoemd. Halalwinkels, een Turkse bakker, nachtwinkels, en… een witte stadsvlucht.
Maar Roeselare was sinds decennia voor- al de West-Vlaamse draaispil van drugs en drugshandel (voornamelijk in en rond de stationsbuurt), een problematiek die door Vlaams Belang in het verleden al keer op keer werd aangekaart. Het stadsbestuur lijkt de drugsproblematiek maar niet onder controle te krijgen.
CD&V krijgt klappen
Intussen hebben de migratiegolven ook het centrum van de stad ontdekt, waardoor veel autochtone Roeselarenaars zich steeds minder herkennen in hun eigen stad. In het stadscentrum kom je op een doordeweekse dag soms meer vreemdelingen tegen dan autochtone Vlamingen. Die laatsten gaven bij de jongste parlementsverkiezingen een dui-
delijk signaal dat het zo niet verder kon. Het Vlaams Belang werd de grootste partij van de Rodenbachstad… Groter dan de CD&V dus.
Bij de gemeenteraadsverkiezing van oktober 2018 haalde de CD&V nog 40 procent van de stemmen, bij de verkiezingen van mei 2019 haalde de partij nog maar 22,7 procent. Het is natuurlijk niet helemaal correct om gemeen- teraadsverkiezingen te vergelijken met ver- kiezingen voor het Vlaams parlement, maar in dit geval is het toch een opvallende tendens.
“Oltegoare Roeselare”?
En nu dit dus, een dodelijk schietincident.
Volgens de pers gaat het om een afrekening in het drugsmilieu. Conflicten met en tussen allochtone jongeren zijn er al langer in Roe- selare, zware incidenten die druggerelateerd waren ook. Het Geitepark in het centrum, de Oude Stedelijke Begraafplaats, de stations- buurt: iedereen in Roeselare kent deze buur- ten voor hun ‘onveiligheidsgevoel’. Drugs en multicultuur: steeds een zeer explosieve mix!
Tijd dat ze daar een tandje bijsteken, de coalitie van CD&V, sp.a en Open Vld. Tot 2012 werd Antwerpen bestuurd door een gelijkaar- dige coalitie, weliswaar met een socialist als burgemeester. We weten hoe het in Antwer- pen is afgelopen met het te tolerante drugs- beleid. Vandaag is het letterlijk en figuurlijk puinruimen in Antwerpen en kijkt men al lang niet meer op van een hangranaat meer of min- der. Maar nu hoor je het stadsbestuur van Roe- selare niet, dat anders toch zo graag uitpakt met de slogan “Oltegoare, Roeselare”! En zo maakt Roeselare grote kans, naast de eretitel
‘Texas’, ook nog eens het etiket ‘Chicago’ op- gekleefd te krijgen.
PIET VAN NIEUWVLIET
