e 1,95
69
stejaargang • nummer 20 • woensdag 15 mei 2013 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Neen, Joke Schauvliege is niet dom!
Lees blz. 3
DE EUROPESE BOETE
KOMT ER 2
BRIEFJE AAN
JEAN-MARIE DEDECKER 3
GEROLF ANNEMANS 5
DIE MEID VAN GULLEGEM 6
Onze extreemlinkse minister
Kent u Olivier Chastel? Hij is minister in de regering-di Rupo. Nog niet eens de eerste de beste minister. Althans, hij heeft nog niet eens de eerste de beste porte- feuille op zak. Chastel beheert de Belgi- sche begroting. Wie het nieuws een beetje volgt, weet dat het in de Wetstraat zowat permanent over die begroting gaat. De Europese Unie zwaait met boetes omdat de regering-di Rupo de zaakjes niet op orde krijgt. Eenmalige meevallers, zoals een buitengewoon grote winst van de Nationale Bank van België, worden struc- turele besparingen genoemd. De Euro- pese Unie trapte niet in die “newspeak”
van de ploeg-di Rupo en stuurde het huis- werk terug naar afzender.
Waar we naartoe wilden, is de vraag hoe het komt dat we in zo’n omstandigheden de minister van Begroting amper kennen. De Franstalige (letterlijk) liberaal Chastel moest voor zijn partij het gat opvullen dat was geval- len nadat Didier Reynders Financiën had moeten afgeven. Maar blijkbaar is die Chastel niet echt de minister van de Begroting die ons, Vlamingen, aanbelangt, want hij is ten noor- den van de taalgrens zelden te bespeuren.
Dubbeldemocratie
Vandaar dat de meeste mensen dachten dat Steven Vanackere voor de overheidspor- temonnee instond en dat Koen Geens die klus heeft overgenomen. Niet dus, die zaten/zit-
ten op Financiën. Maar in de dubbeldemocra- tie die dit land is, moeten Vlaamse ministers de communicatie voor de meeste Fransta- lige collega’s in Vlaanderen voor hun reke- ning nemen.
Koen Geens wordt ruim uitgespeeld, omdat hij goed overkomt en omdat hij zijn imago van rustige professor met talent cultiveert. Met Geens hebben we een man in huis die te ver- trouwen is, zo hoopt CD&V haar nieuwe front- man verkocht te krijgen. Op dat uithangbord werden dit weekeinde echter serieuze kras- sen gemaakt.
In een vraaggesprek met De Standaard stelde Geens voor het fiscale voordeel op spaarboekjes af te schaffen. Op die spaar- boekjes staat nu 230 miljard. Dat is meer dan ooit. Erg productief voor de economie zijn die niet, omdat ze direct opvraagbaar zijn.
De banken zijn niet zeker hoe lang ze over dat geld kunnen beschikken. Volgens Geens wordt ‘het geld op de spaarboekjes fiscaal te veel gesubsidieerd’.
De oppositie reageerde afwijzend. N-VA’er Jan Jambon wees er in een reactie op dat Geens zich liet kennen door een belasting- voordeel een subsidie te noemen. Blijk- baar is het belasten van inkomsten de nor- male situatie en het niet-belasten ervan een geschenk waarvoor we dankbaar moeten zijn. Vreemde redenering, inderdaad, maar dat N-VA tegen Geens’ idee gekant is, heeft dan weer niemand verbaasd. Gwendolyn Rut- ten verstuurde, toen de zaterdagkrant nog in
de meeste brievenbussen zat, een niet mis te verstane tweet: ‘Fiscaal voordeel voor de spaarder beknotten? Geen sprake van. Punt.
Probleem is instabiel fiscaal klimaat, niet de spaarder.’ Bruno Tobback reageerde ook met- een met een ‘njet’. Hij merkte fijntjes op dat anderhalf jaar geleden in het regeerakkoord al was afgesproken niet aan de spaarboek- jes te raken.
Madam Rutten en mijnheer Tobback zijn respectievelijk voorzitter van Open Vld en sp.a en dat zijn regeringspartners van Geens’
CD&V. De hooggeleerde heer Geens doet ook aan gazettenpolitiek. Zonder maar iemand daarover te raadplegen, zegt hij in een inter- view het regeerakkoord even fris op de hel- ling. Zo’n betrouwbaar man blijkt die profes- sor dan niet te zijn. Overdacht aan politiek doen, waarbij regeringspartners worden gerespecteerd en ingelicht, is minder aan hem besteed dan men wil laten uitschijnen.
Nieuw Zilverfonds?
Samen met Johan vande Lanotte bracht Geens deze week ook het idee van de volksle- ningen op de regeringstafel. Daar lijkt hij zijn huiswerk beter gemaakt te hebben, want de coalitiegenoten lijken mee te zijn met het idee dat de regering kasbons gaat verkopen tegen lagere belastingtarieven (15 procent voorhef- fing in plaats van 25 procent) en een staats- waarborg. De opbrengst wordt ter beschik- king gesteld van investeerders. Klinkt mooi, maar daarmee gaat de overheid wel recht-
streeks bankiertje spelen en met belasting- geld de private sector beconcurreren. Daar- voor zal zeker applaus opstijgen, in deze tijden waarin het beroep van bankier qua imago iets lager ligt dan dat van pianist in een hoerentent. We kunnen het allemaal wel hebben dat die wat tegengas krijgen. Maar specialisten vrezen een nieuwe bureaucratie en onduidelijke criteria bij het toestaan van leningen. Wie krijgt wel, en wie krijgt geen lening? Zullen economische criteria tellen, of wordt het een zaak van politieke voorkeu- ren? Met Vande Lanotte aan het roer lijkt de windmolenindustrie alvast goed te zitten. Het woord ‘Zilverfonds’ maakt ons alvast achter- dochtig. En, jawel, de belastingbetaler staat borg voor eventuele mislukkingen.
Victor Dauginet, één van ’s lands bekendste fiscalisten, was erg opgetogen met de aan- stelling van Koen Geens. In Knack zei hij in maart: ‘Geens is een uitzonderlijk bekwaam man. Dat is dus hoe dan ook een vooruit- gang.’ Wat liet hij dit weekeinde optekenen, in De Tijd? ‘‘Ik vind nog altijd dat Geens buiten- gewoon getalenteerd en intelligent is. Maar in zijn nieuwe functie als minister verandert hij compleet van gedaante. Hij neemt zelfs een extreemlinkse houding aan, met compli- mentjes aan het adres van PS-minister Lau- rette Onkelinx.’ Dauginet heeft het over weer een andere maatregel van Geens, maar dat Geens’ wittebroodsweken voorbij zijn, is over- duidelijk.
VIJFENTWINTIG JAAR
PS-HEGEMONIE 7
’T PALLIETERKE:
HET WONDER VAN 1945 11
Ondertussen in Wetteren...
Cultuursubsidies in Vlaanderen
OP DE
PRAATSTOEL
Actueel
15 mei 2013
2
Uit de smalle beursstraat
De Europese boete komt er
Er zijn minstens vier redenen om aan te nemen dat België wegens zijn slecht begrotingsbeleid een boete zal opgelegd krijgen.
2 procent van het bbp, 750 miljoen euro in totaal, bijna 68 euro per inwoner, dat is de boete die de Europese Commissie België wellicht eind deze maand zal opleggen. In elk geval zal tegen het einde van de maand de sanctieprocedure worden gestart. De Europese Commis- sie kan, wanneer een lidstaat zich niet aan de afspraken houdt over de sanering van de overheidsfinanciën, dat bedrag eisen. België blijft slecht scoren met een begrotingstekort rond 3 procent en een staats- schuld die nog altijd boven de 100 procent ligt.
Moet die boete betaald worden - en in Europese kringen is te horen dat die kans zeer groot is - dan wordt dat bedrag op een rekening geblokkeerd en pas terug vrijgegeven wanneer het land in kwestie de financiën op orde heeft gekregen.
Er zijn meerdere redenen waarom er een grote kans bestaat dat België dat bedrag zal moeten ophoesten. Ten eerste is er het gegeven dat de Europese Commissie het goed beu is dat België zich niet aan de afspraken houdt. België flirt al te lang met een begrotingstekort van 3 procent. Voor dit jaar voorspelt de Europese Commissie een tekort van 2,9 procent van het bbp en volgend jaar wordt de grens van 3 procent opnieuw overschreden. Dan is er nog de hoge staatsschuld, die volgend jaar naar meer dan 100 procent van het bbp zal stijgen.
Maar vooral het gebrek aan structurele maatregelen ergert de Euro- pese Commissie. België krijgt zijn rekeningen voor een steeds belang- rijker deel in orde door eenmalige ingrepen: de verkoop van over- heidseigendommen, en tijdelijke inkomsten zoals dividenden van bijvoorbeeld de Nationale Bank. Die inkomsten zijn er vandaag, maar morgen niet meer. Structurele ingrepen zijn maatregelen die jarenlang een effect hebben, zoals het afbouwen van het ambtenarenapparaat, besparingen in de gezondheidszorg, een beleid om meer mensen lan- ger te laten werken zodanig dat ze meer bijdragen tot de economie en de staatskas en er minder uitgaven zijn. Met de kritiek van de Euro- pese Commissie blijkt nogmaals dat de zogenaamde hervormingen van de regering-Di Rupo - strenger brugpensioen, dalende werkloos- heidsuitkeringen - maar een mager beestje zijn.
Naast het uitblijven van structurele maatregelen is er een tweede reden waarom die boete er komt. De Europese Commissie is het beu dat veel landen met de sanering van de overheidsfinanciën er met
hun pet naar gooien en wil een voorbeeld stellen. Ook ter rechter- zijde komt er meer en meer kritiek op het Europese besparingsbe- leid, maar het is voor landen als België de enige te bewandelen piste als men de kosten van de vergrijzing - die al volop toeslaat - wil kun- nen betalen. Eigenlijk zijn er in de eurozone drie groepen van landen die een apart besparingsbeleid vergen. In de Zuid-Europese landen is de situatie zo slecht dat ze best voor een tijdelijke exit uit de euro kie- zen om hun economie te doen aantrekken en zo de staatsfinanciën langzaam maar zeker op orde te krijgen. Daarnaast zijn er landen als Nederland die de teugels in economisch moeilijke tijden wat mogen vieren, omdat ze geen al te hoge staatsschuld hebben. En dan is er een derde groep, met onder andere België en Frankrijk die moeten blijven besparen om hun schuld van respectievelijk 100 en 90 pro- cent van het bbp te kunnen afbouwen.
De gelijkenissen met de zuiderburen brengen ons bij een derde reden waarom België de boete zal krijgen: België is een klein land.
Voor de Europese Commissie is het altijd gemakkelijker een klein land met de vinger te wijzen dan een grootmacht. Frankrijk heeft tot 2015 tijd gekregen om zijn begrotingstekort onder 3 procent te bren- gen. Twee maten en twee gewichten in de eurozone: het is wraak- roepend, maar het is zo.
De vierde reden waarom de kans op een boete zeer groot is, is omdat België die zal kunnen betalen. Zoals gezegd, wil de Commis- sie een voorbeeld stellen. Bijvoorbeeld Spanje bestraffen, is geen optie. Spanje zit diep in de problemen en zou dan nog verder de die- perik in worden geduwd.
Op 29 mei, wanneer de Commissie haar aanbevelingen geeft voor het begrotingsbeleid van alle lidstaten, weten we meer. Dat is iets minder dan een jaar voor de volgende verkiezingen. Zeker de Vlaamse partijen in de regering moeten zich zorgen maken. Naar de verkiezin- gen stappen met een Europese boete is electoraal dodelijk en een geschenk voor de V-partijen. Het kan geen kwaad eraan te herinne- ren dat de Belgische deficits vooral een Waalse oorsprong hebben.
Het Belgische primaire saldo - de ontvangsten min de uitgaven zonder rentelasten - wordt vooral in Wallonië veroorzaakt: Wallonië boekte vorig jaar een negatief primair saldo van 6,2 miljard euro. Vlaanderen en Brussel hebben een positief saldo van respectievelijk 4,3 miljard en 276 miljoen euro. Die cijfers zeggen alles.
Angélique VAnderstrAeten
Minpunt is dat die openbare opinie - lees de belastingbetaler - niet mag weten hoe de vork aan de steel zit betreffende de “regeling met Alexion”. Klare wijn schenken, was nooit een
“dada” van de beleidsvoerders. Dat bij Alexion iedereen van hoog tot laag de tanden op elkaar houdt, wijst erop dat illusies over een plotse opwelling van menslievendheid in dat bedrijf, dat vorig jaar een nettowinst van 255 miljoen dollar boekte, op fantasie berusten. Het mist- gordijn rond de financiële oplossing van dat
Waar bleef “Europa”?
De mediastorm rond aHus-patiëntje Viktor en het Amerikaanse farmabedrijf Alexion is gaan liggen. De terugbetaling van het peperdure geneesmiddel Soliris is verzekerd, Viktor is gered, en in één moeite een beperkte groep vergelijkbare patiënten. Als het goed is, zegt dit krantje het ook. De rol van minister Laurette Onkelinx was niet gering, al kon ze onder druk van de openbare opinie weinig anders doen dan wat ze heeft gedaan.
ethisch probleem, doet meer dan het vermoe- den rijzen dat het geld gehaald wordt uit de bron waar het altijd al vandaan komt.
Om die bron in crisistijd te sussen en dom te houden, toeterden de media de blijde mare dat de kosten voor de viering van twintig jaar troon voor koning Albert II tot de helft her- leid worden van die voor de viering van tien jaar troon. Van 1.200.000 euro naar 600.000 euro. Het klonk alsof we daar met zijn allen per direct beter van werden. Niet dat er in Laken
ook maar de geringste zweem merkbaar van was, maar het zou niet tot een volksopstand geleid hebben, mocht het vorstenpaar er voor gepleit hebben die 600.000 euro te beste- den aan hulp voor kinderen die aan een zeld- zame immuunziekte lijden. Nu ging de aan- dacht vooral naar prins Filip. Hij hoopt dat bij zijn troonsbestijging het feestgedruis dat van Oranje zal evenaren. Voor de volledigheid: het Oranjefeest heeft de Hollandse belastingbeta- ler vijf miljoen euro gekost, het prijskaartje voor de beveiliging niet inbegrepen.
Ei
Vermits me al jaar en dag wordt ingele- peld dat ik dat enge, naargeestige nationalis- tische keurslijf moet afwerpen en Europees moet leren denken, inspireert het verhaal van Viktor me om daar gevolg aan te geven. Ik doe dat wel aan de hand van een hamvraag: waar bleef nu dat “Europa”, in wat toch een Euro- pees probleem met hoge ethische waarde is, tenzij, quod non, patiënten als Viktor enkel en alleen in België zouden wonen? Als het al niet over de noodzaak van een Europese belasting gaat, het afschaffen van gloeilampen of het toekennen van flinke financiële steun uit de Europese landbouwsubsidiepot aan een touw- trekkersclub, hebben de eurocraten voortdu- rend de bek vol over “samen sterker” en soli- dariteit zonder grenzen. De heersende stilte over die solidariteit was in het “Europa” van Brussel, Straatsburg en van de Europese “pre- sident” Herman van Rompuy even oorverdo- vend als die over de mogelijkheid van een gemeenschappelijke aanpak van een mense- lijk én Europees probleem, dat ik gemakshalve het probleem-Viktor blijf noemen.
De voorzitter van de Europese Raad - in de Belgische media om prestigeredenen ten onrechte Europese president genoemd - en zijn entourage wereldverbeteraars hadden voor de zaak-Viktor geen greintje aandacht, vanwege allicht te druk bezig met het volgen van de vor- deringen aan het in Brussel oprijzende nieuwe stulpje voor die Raad. Het gebouw in eivorm houdt er al de smalende bijnaam “het ei van Van Rompuy” aan over. Uiteraard niet met het ei van Colombus te verwarren. Het verschil in de verhouding kostprijs-verdienste is te groot, al is het ei bestemd voor de bijeenkomsten van Europese staatshoofden en regeringsleiders en als de “werkplaats” van Van Rompuy.
Logica
Het zal N-VA-parlementslid Lieve Maes niet in dank zijn afgenomen dat CD&V-staatsse- cretaris voor Regie der Gebouwen Servais Ver- herstraeten op haar parlementaire vraag ter zake moest antwoorden dat de kostprijs voor het “ei” met 327 miljoen euro (!) momenteel de pan uitrijst - al 87 miljoen euro meer dan geraamd. Vermits de opleveringsdatum al een half jaar vertraging heeft opgelopen en voor- lopig vastligt op medio april 2014, is de kans groot dat die meerkost nog zal stijgen.
Bij lectuur van die kosten die ethisch gezien niet door de beugel kunnen, wordt Jan met de pet - Vlaming, Waal, Belg, Nederlander of andere Europeaan - draaierig, als het al niet misselijk is. Al die graaiende, megalomane Europese geldverkwisters zijn dezelfden die Grieken, Italianen, Spanjaarden, Cyprioten, Portugezen en al wie straks kan volgen, laten besparen tot een eind beneden de armoe- grens. Het kan moeilijk anders, met het “ei van Van Rompuy” alleen al voor ogen, dat het volksverzet tegen het geldverslindende Europa met de dag groeit en dat bij de man in de straat het beeld leeft dat “Europa” van nature van krommenaas gebaart en zich in stilte hult wan- neer zich een probleem stelt als dat van Viktor.
d.Mol
PODIUMPLAATS
Wie het nog niet wist geven we graag de geruststellende boodschap mee dat ex – bur- gemeester Patrick Janssens na drie maanden vakantie “uitgerust” is. Naar eigen zeggen. Tij- dens die vakantie bleef hij wel elke maand als Vlaams parlementslid zijn hongerloon van om en bij de 4.000 euro netto meepikken. Hij zal dat blijven doen, uiteraard voor het “algemeen belang”, zo lang zijn mandaat loopt, ongeacht het hem toebedeeld postje van lesgever aan Universiteit Antwerpen en zijn “doctoreren”
aan de “London School of Economics”. Wie dat fout vond kon dat laten weten via “de soci- ale media”. Ruim 1.200 “twitteraars” beant- woordden de “oproep”. Prompt kreeg Patrick een podiumplaats toebedeeld in de rubriek
“schaamteloze poenpakkers”. Om een reactie gevraagd heet het dat hij onbereikbaar was.
NEUTRAAL
Lisbeth Imbo werkt al dertien jaar voor de VRT. Eerst als nieuwslezer bij Radio Donna, daarna werkte ze aan programma’s van Radio 1, zoals Voor de dag, De Ochtend, enzovoort.
Vijf jaar geleden begon ze ook voor de tele- visie te werken en was ze één van de ankers van Terzake. Sinds september 2012 presen- teert ze op Canvas het actualiteitsprogramma Login. Vanaf 1 juni stopt Lisbeth voor de VRT te werken. Ze maakt een overstap naar de dag- bladpers. Ze wordt adjunct-hoofdredacteur. En welke gazet heeft Lisbeth gekozen? Inderdaad, De Morgen. Vraag blijft: hoe neutraal was Lis- bethje de voorbije dertien jaar, als ze nu voor De Morgen gaat werken?
FRONTPAGINANIEUWS
Pretgazet “Het Laatste Nieuws” verblijdde de Vlaamse goegemeente met het ophefma- kende frontpaginanieuws dat wielrenner Tom Boonen zichzelf met een nieuwe Ferrari ver- wend heeft. Het speelding kost amper 275.000 euro, haalt een topsnelheid van 340 kilome- ter en trekt in drie seconden op van nul naar 100 kilometer per uur. Moeten we nu met zijn allen een bewonderend “wauw” slaken? We hopen misschien beter dat Boonen achter het stuur van zijn bolide minder pech zal kennen dan op zijn racefiets, waarmee hij al dikwijls is gevallen, zodat hij nog geen platte prijs kon rijden in een seizoen waarin blijkbaar alleen zijn riante wedde onaangetast is gebleven.
Actueel 15 mei 2013 3
Tempeester en flirter
Mijnheer de brulboei,
Ze gaan donderdag in de praatbarak uw parlementaire onschendbaarheid afpak- ken, zo heeft de commissie-Vervolgingen - waar naast een CD&V’er, een sp.a’er, een PS’er en een MR-lid ook de N-VA’ers Jam- bon en Weyts de dienst uitmaken - alvast aanbevolen. Niet voor de lol, natuurlijk, maar omdat mijnheer de juge u wil ver- volgen, omdat gij op een niet al te propere manier een privédetective zoudt ingescha- keld hebben om onderzoek te verrichten naar de eventuele betrokkenheid van Karel de Gucht (Open Vld) bij de verkoop van het gerechtsgebouw van Veurne. Geheel uzelf zijnde, hebt gij aangekondigd dat met veel stampei te zullen doen en met een rede waarbij menig oor zal fluiten, zeker omdat gij aankondigde te zullen citeren uit het gerechtelijk dossier. Gij kondigde één en ander al aan als een soort mini-Watergate, waarbij een aantal VLD-krokodillen als Ver- hofstadt en La Vautmans het zullen moe- ten ontgelden. On verra. Wij zitten al op het puntje van onze stoel.
Dezer dagen gonzen meerdere geruch- ten over u, als zoudt gij het weer aan het aanleggen zijn met de N-VA die u in 2006, toen gij bij de VLD nog maar net gedefe- nestreerd waart, in een recordtempo - al na enkele dagen - de ezelsstamp gaf om het onzalige kartel met de CD&V te red- den. Met Bart de Wever was de verhouding helemaal bekoeld. Er werd, toen de won- den nog vers en diep waren, zelfs gewei- gerd handen te schudden. De Wever zegt dat altijd te hebben betreurd. Hij droomt zelfs van een definitieve en formele ‘Wie- dergutmachung’, zeker omdat het maar een haar heeft gescheeld of gij hadt in Middel- kerke voor de N-VA de gemeenteraadslijst mogen trekken. Maar ook dat feest ging niet door, omdat de lokale bazen dat dan weer niet wilden.
Gij zegt nu dat er geen gesprekken zijn, terwijl mensen uit de N-VA-top beweren dat dat wel zo is. Ook al zegt gij met uw eigen LDD naar de kiezer te zullen trekken, toch zegt gij tegelijk voor elk gesprek open te staan. Wij lezen in de serieuze gazetten:
“In 2014 staan er cruciale verkiezingen voor de deur. Er dient zich een unieke kans aan voor het confederalisme. Gaan we aan de rechterzijde verdeeld blijven? Of gaan we
samenwerken? Wordt vervolgd, dat kan ik u garanderen.” Klare taal, als ge ’t ons vraagt.
Maar… Al meteen zijn er lieden in de N-VA- top die zenuwachtig beginnen worden. Ze zien u veel liever niet komen: “De kans dat Jean-Marie Dedecker naar N-VA komt, is 0,0 procent. Nu en in de toekomst. Waarom zouden we onze eigen miserie overdoen?
(…) Bovendien: de meerwaarde voor N-VA van Dedecker is onbestaande. Als hij wil praten, zullen wij beleefd luisteren, maar daar blijft het bij.” Pak vast. Natuurlijk zijn er ook in West-Vlaanderen die hun post bedreigd zien, zeker omdat de verkiezin- gen samenvallen en mannen als Geert Bourgeois maar voor één lijst kunnen uit- gespeeld worden, en omdat de Senaat bij het oud ijzer wordt gezet.
Evenzeer klinkt uw roep tot samenwer- king niet echt geloofwaardig als gij – net als de N-VA – aan de rechterzijde elke samen- werking met het Vlaams Belang uit de weg blijft gaan, om toch maar het label van poli- tieke correctheid te kunnen blijven dragen en bijgevolg door de traditionele partijen gedoogd te worden. Nochtans weet gij goed dat indien de V-partijen de handen in elkaar zouden slaan, de weg naar de N-VA-versie van het confederalisme en zelfs de Vlaamse onafhankelijkheid open komt te liggen. Een V-meerderheid in Vlaanderen is dan niet langer denkbeeldig en een blokkerings- mogelijkheid ten aanzien van de Franstali- gen zou een machtig wapen zijn om Vlaan- deren verder in de vaart der volkeren op te stuwen.
Eerst wachten wij uw mini-Watergate af en dan zien we wat het wordt met de ‘Wie- dergutmachung’. A propos: wat gaan uw getrouwen doen, zij die u door dik en dun hebben gevolgd en ondanks alles hoop hebben voor de lijst die naar u genoemd is? Ook zij verdienen waardering en zeker- heid. Misschien is het goed dat gij met hen eerst eens gaat klappen. Mannen als Lode Verreeck, Peter Reeckmans en Boudewijn Bouckaert verdienen dat.
Ik ben er zeker van dat er de komende weken een flink potje zal geklapt (moeten) worden, en niet alleen aan de toog in het parlement. Ik wens u de neerstigheid en klare taal.
Brief aan Jean-Marie Dedecker
Neen, Joke Schauvliege is niet dom!
Cultuursubsidies in Vlaanderen
Een jaar geleden besliste Schauvliege om de vzw Musical van Vlaanderen geen structurele subsidie meer te geven – daarvoor, toen Bert Anciaux nog minister was, kreeg de vzw nog zo’n 2,3 miljoen subsidie. Geert Allaert, grote baas van Musical van Vlaanderen, schreeuwde toen moord en brand en kondigde jammerend het einde van de musical aan. Tegen de beslis- sing van de minister om geen structurele sub- sidie meer te geven, is geen beroep mogelijk, maar er is wel een achterpoortje. Er konden nog subsidies aangevraagd worden voor “pro- jecten”. En zo geschiedde. Musical van Vlaan- deren diende een subsidieaanvraag in voor vier projecten waarvan er twee werden goedge- keurd. Eén ten bedrage van 850.000 euro, het andere project krijgt 95.000 euro toegestopt.
Music Hall Group
Maar, er is altijd een maar. In de praktijk worden de musicals van Geert Allaert geor- ganiseerd door de Music Hall Group nv, een vennootschap. En volgens het cultuurdecreet kunnen vennootschappen niet gesubsidieerd worden. Enkel vzw’s kunnen subsidies krij- gen. Logisch, dus besliste slimme Allaert om parallel aan zijn vennootschap ook een vzw op te richten.
Terug naar de vennootschap Music Hall Group: die heeft een eigen vermogen van 11 miljoen euro en noteerde voor het boekjaar 2012 een winst van 2,4 miljoen. In de leiding van de Music Hall Group zitten drie bestuur- ders: Geert Allaert, zijn broer Dominiek en Dirk de Nolf, grote baas van Roularta.
Weet Schauvliege dan niet dat de vzw Musi- cal van Vlaanderen een letterlijke geldsluis is van een vennootschap? Natuurlijk weet ze dat.
Haar partijgenoot Eric van Rompuy is bestuur- der in de vzw. Net zoals Philip Heylen, maar die heeft in 2009 ontslag genomen. In de raad van bestuur van de vzw Musical van Vlaande- ren zitten nog andere politici, met andere kleu- ren. Wreed handig, want zo zijn er altijd “krui- wagens” beschikbaar met de juiste partijkaart om bij de minister van Cultuur te gaan lob- byen. Ook als de kleur van de minister wisselt.
Twee maten en minstens zoveel gewichten
De minister beslist niet alleen over wie wel en wie geen subsidies krijgt. Daarvoor zijn er “commissies” die haar adviseren. Het
wordt helemaal surrealistisch als de minister dan nog zelf toegeeft dat over het dossier- Musical van Vlaanderen het artistieke advies weliswaar negatief was. Daar waar ze meestal het advies van haar commissies volgt, nam ze nu een totaal andere beslissing.
Dat is haar goed recht als minister, maar enkele maanden geleden besliste een com- missie om het internationaal gerenommeerde topensemble “La Petite Bande” van Sigiswald Kuijken te dumpen. Kuijken startte een peti- tie en verzamelde 20.000 handtekeningen.
Tevergeefs.
Joke volgde blindelings de aanbeveling van haar commissie en Kuijken kon fluiten naar de subsidies. Onze vraag: waarom legde ze nu wél het advies van haar commissie naast zich neer?
Zelfs de “senior writer” van De Morgen (Bart Eeckhout, mocht u niet meer kunnen volgen) heeft dat ingezien. Zijn titel loog er niet om:
‘Aan deze subsidiemaatregel kleeft de kwalijke geur van onbehoorlijk bestuur.’ Klip en klaar:
‘De project-subsidiepot wordt misbruikt om een gebuisde maar politiek bevriende organi- satie te redden.’
Niet dat Joke altijd even slim antwoordt. In de media had Hans Bourlon, grote baas van Studio 100 en eveneens organisator van musi- cals, kritiek geuit op de subsidiegift aan con- current Music Hall, euh, Musical van Vlaan- deren. Een terechte kritiek. Tja, zei Joke, “dan moet Studio 100 ook maar een dossier indie- nen, maar dat hebben ze niet gedaan, en dus kan ik ze geen subsidies geven”. Letterlijk in De Standaard: “Hadden zij een aanvraag voor pro- jectsubsidies ingediend, waren zij evengoed in aanmerking gekomen voor ondersteuning.”
Is het zo simpel? De minister vergeet blijk- baar dat Studio 100 een naamloze vennoot- schap is en in die hoedanigheid geen recht heeft op zelfs 1 euro subsidie.
Och, ik schreef het al uitgebreid in juni in een dossier over de cultuursubsidies: het hele systeem van beoordeling is fundamenteel oneerlijk. Het is ondemocratisch, niet door- zichtig en door het totaal ontbreken van cri- teria is willekeur de norm, wat leidt tot graai- cultuur, zelfbediening, vriendjespolitiek en afrekeningen.
Dat was toen mijn slotzin. Zo te zien is die slotzin nog steeds even geldig.
KvC Minister van Cultuur Joke Schauvliege kreeg verleden week nog eens de wind van voren.
Ze gaf Musical van Vlaanderen een projectsubsidie van 850.000 euro, om het musicalgenre in Vlaanderen te ondersteunen.
Troonopvolging
Op subtiele wijze worden de inwoners van dit land op een troonswissel voorbe- reid. We willen u, beste lezer, niet langer in spanning houden.
Op zaterdag 20 juli eerstkomend, de dag vòòr de Belze feestdag, zal Albert Deux tijdens zijn laatste televisietoespraak de troonopvol- ging aankondigen. Alberto zit dan (bijna) twintig jaar op de troon (officieel op 9 augus- tus), en dat wordt met een vijfdaags feest gevierd. De dagen ervoor brengt hij een laat- ste bezoek - symbolisch - aan de drie lands- delen: Gent op 17 juli, de dag erna Eupen, en op 19 juli Luik. Op zondag 21 juli is er de tradi- tionele viering, maar dit jaar extra opgesmukt omwille van die twintig jaar koningschap van Albert Deux.
Vier maanden later kan Filip I de kroon op zijn hoofd plaatsen, op de dag van het “Feest van de Koning”, foutief bekend als de “Dag van de Dynastie”, op vrijdag 15 november.
Di Rupo loopt weliswaar niet hoog op met de capaciteiten van Filip, maar hij hoopt, en met hem zowat alle Franstalige partijen, om in de aanloop naar de verkiezingen van 2014 een soort “Belgiëgevoel’ te creëren.
Kwestie van de stoute separatisten in het noorden te laten zien dat België/Belgique nog bestaat. Met de stijgende kans dat de Rode Duivels aan het WK voetbal in 2014 (start 12 juni) mogen deelnemen, zal ook daardoor een België-euforie ontstaan. Er zal meer en meer met Belze vlaggen gezwaaid worden om de Belgische voetballers aan te moedi- gen. De handige reclamejongens gaan dat gezwaai gebruiken om de “nieuwe” koning bij het grote publiek te verkopen.
Bijkomende reden: als na de verkiezingen van eind mei 2014 de regeringsvorming even moeilijk verloopt als de vorige keer, duurt het nog minstens een jaar, of langer, vooraleer Albert Deux kan stoppen.
Midden in de onderhandelingen voor een nieuwe regering van koning veranderen, is niet echt aangewezen.
Is Filip er dan klaar voor? Neen natuurlijk.
Als hij er nu nog niet klaar voor is, tja, dan ook volgend jaar niet, en het jaar nadien ook niet.
Met andere woorden, op basis van zijn capa- citeiten is er nooit een geschikt moment om hem te kronen. Maar geloof me, nog dit jaar hebben we een nieuwe koning. KvC
Jean-Marie staat voor moeilijke keuzes
Cordonitis
De hoogst besmettelijke ziekte cordonitis lijkt nog lang niet uitgeroeid. Nog steeds wor- den in de Kamer Vlaams Belangers als paria’s behandeld. Soms neemt dat vormen aan die tot absolute hypocrisie leiden. Vorige week was in de commissie-Bedrijfsleven een wetsont- werp van de regering aan de orde aangaande waarborgregelingen voor beroepsaansprake- lijkheidsverzekeringen. Peter Logghe, die de materie tot in het detail beheerst, stelde aan minister Vande Lanotte in een amendement voor in een zekere bepaling de voorwaardelijk- heid te schrappen en derhalve het woord “kan”
te vervangen door “moet”. De minister vond dat een uitstekend voorstel, want daarmee zou één en ander juridisch sluitend gemaakt worden. Maar… een amendement van het VB steunen? Stel u voor! Bruno Tuybens van de sp.a schoot in een kramp en zette meteen een medewerker aan het schrijven voor een nieuw amendement met de identieke tekst van Logghe en liet dat snel ondertekenen door enkele parlementsleden. Daarmee was de klus geklaard. Een gestolen maar gezuiverd amen- dement kon gestemd worden. Dat is toch te gek voor woorden!
Njet van de PS
Onlangs was er een uitgebreide tussen- komst van N-VA’er Theo Francken in de com- missie-Binnenlandse Zaken, over de hervor- ming van de monarchie. Het was zijn bedoeling het debat daarover open te trekken, teneinde zijn collega’s op sleeptouw te nemen om tot inhoudelijk en beslissend werk te komen.
CD&V en PS reageerden koel op zijn betoog.
Ze lieten verstaan dat dat onderwerp voor hen absoluut geen enkele prioriteit heeft. Voor het overige was het stil. Omdat Francken muurvast zat, trok hij zijn vraag terug en beloofde hij een brief te schrijven aan de Kamervoorzitter om te vragen een specifieke subcommissie of werk- groep op te richten om de kwestie te bespre-
Roddels uit de Wetstraat
Dossier
15 mei 2013
4
ken. Goed bedoeld, maar het staat in de ster- ren geschreven dat Baas Ganzendonk Flahaut eens goed zal schuddebuiken.
Weigering
In juli zullen een reeks Kamerleden gehul- digd worden omwille van hun aantal dienstja- ren in de praatbarak. Koploper is oude krokodil Herman de Croo, die er liefst 45 jaar op heeft zitten, sinds 31 maart. Nog anderen worden omwille van 30, 25 of 20 jaar in de bloemen gezet. Gerolf Annemans had normaal in de lijst moeten voorkomen, met meer dan 25 jaar dienst. Ook Filip de Man, met 20 jaar anciën- niteit, ontbreekt op de lijst. De VB’ers bedan- ken evenwel voor de eer. Net als de Belgische decoraties die Kamerleden op bepaalde tijd- stippen in hun carrière ontvangen, weigeren zij ook deze erkenning door een Belgische instel- ling. Benieuwd of er ooit N-VA’ers zullen zijn die Belgische medailles en eretitels naar de prul- lenmand zullen verwijzen.
Groen ging uit de bocht
Na de giframp in Wetteren lag het voor de hand dat men daarover in de Kamer ging debat- teren. De commissie-Binnenlandse Zaken, de commissie-Infrastructuur en de bijzondere commissie n.a.v. het treinongeval in Buizin- gen troepten samen in de Congreszaal. Tijdens de vergadering bleef de sfeer sereen. Zowel de regeringsleden als de parlementsleden deden hun best om rationeel en op een intellectuele manier met elkaar in gesprek te gaan. Er was maar één incident te betreuren. Stefaan van Hecke wees inzake incompetentie en verant- woordelijkheid naar de nieuwe gouverneur van Oost-Vlaanderen, de N-VA’er Jan Briers.
Hij zei op een moment met wat beeldspraak:
“De vraag is welke wissel het meest proble- matisch is geweest in deze.” Hebt u hem? De ramp draait om een spoorwegwissel, maar de groene heikneuter maakte een allusie op de gouverneurswissel… Ver erover, vond de N-VA. Terecht. Het waren Bart Somers (Open
Vld) en David Geerts (sp.a) die uiteindelijk iedereen opriepen de zaak sereen te houden.
Sommigen kunnen het echt niet laten, en dan uitgerekend degenen die anders bloedseri- eus met een belerend en vermanend vinger- tje staan te zwaaien. Nadien kwam Stefaan van Hecke in het avondjournaal zijn mening venti- leren. Wellicht was dat het doel van zijn charge.
Bedenkelijk is dat.
Snoepreisjes
In tegenstelling tot het Vlaams Parlement gaan de federale verkozenen steeds min- der vaak op reis. De Vlaamse parlementsle- den laten zich de vele snoepreisjes op kosten van de goegemeente altijd welgevallen. Alle kanten van de wereld worden bezocht. In
de wandelgangen hoort men steevast sterke en nog sterkere belevenissen vertellen, die collega’s doen watertanden om er een vol- gende keer bij te zijn. Heel vaak blijft evenwel de vraag overeind wat juist de bedoeling van de reis was… In de Kamer houdt Flahaut de vinger op de knip, zeer tot ongenoegen van de fossielen van de oude politieke cultuur, zoals Herman de Croo. In diens tijd als voorzitter van de praatbarak werd er gereisd dat het niet op kon. Vaak nodigde Kamervoorzitter De Croo zichzelf uit, en dan nam hij de fractievoorzit- ters mee op sleeptouw om alles een offici- eel kader te geven. Voor één keer kunnen we Flahaut geen ongelijk geven. Besparen in deze barre tijden geldt voor iedereen.
Hallo, Vlaams Parlement?!
Altijd maar pesterijen
De Vrede van Münster, in 1648 gesloten door de Republiek en de koning van Castilië en Aragon, sluit de Schelde alleen voor zee- schepen van beide naties. De neutrale Engel- sen en Fransen dringen daarom een tijdje aan op de opening van de stroom voor hun schepen, maar daar denkt men in Amster- dam, Den Haag en Middelburg niet eens aan.
Vijftig jaar na de definitieve sluiting probeert de Zuid-Nederlandse eerste minister Jan van Brouchoven werk te maken van een kanaal op Vlaams en Brabants grondgebied, tussen Oost- ende en Antwerpen. Maar er zijn vierentwin- tig rechthebbenden om tol te heffen langs dat eventuele kanaal en niemand wil zijn recht laten vallen. In 1751 probeert men kleine zee- schepen via het kanaal Brugge-Gent en de Schelde naar Antwerpen te loodsen. Het groot- ste aantal in één jaar tijd dat ooit in de Schelde- stad arriveert, bedraagt… twaalf. Jozef II heeft er in 1784 genoeg van. Hij jaagt de troepen van de Republiek in de Zuid-Nederlandse barrière- steden het land uit en hij verklaart de Schelde vrij. Een Antwerps ongewapend schip probeert naar zee te varen en krijgt een kanonskogel in de soepketel.
Jozef II krijgt Lillo, Liefkenshoek en Doel terug plus een enorme som geld, maar de Schelde blijft gesloten. De Franse revolu- tionairen zijn minder geïntimideerd door de Zeeuwen en de Hollanders en ze zijn beter bewapend. Op 8 december 1792 ver- schijnt een Frans eskader oorlogsschepen in Antwerpen, door de stad hysterisch verwel- komd. Na de inlijving in 1795 van de Neder- landen bij Frankrijk vinden Zeeuwse ambte- naren allerlei pesterijen uit om de toegang tot Antwerpen te bemoeilijken. Parijs waarschuwt zijn Nederlandse satellietstaat (De Bataafse
Republiek) om te stoppen of anders… Dat is taal die men in Den Haag onmiddellijk begrijpt.
De Schelde is nu wel vrij, maar wordt deze keer geblokkeerd door de Britten, die meer dan twintig jaar lang oorlog voeren met Frankrijk.
Bonaparte maakt van Antwerpen een militaire haven, waar een vloot oorlogsschepen wordt gebouwd, maar alleen een echte handelshaven kan de stad haar vroegere rijkdom weergeven.
Met de hereniging van de Nederlanden in 1814 verdwijnen op het eerste zicht alle belemme- ringen. Nader beschouwd, proberen Hollandse en Zeeuwse ambtenaren met allerlei admini- stratieve plagerijen het Antwerpen moeilijk te maken. Maar de Antwerpse haven is voor de jonge Britse industrie de dichtstbijzijnde poort op Europa, dus lijden de Nederlandse havens onder de Antwerpse concurrentie. De eerste reactie aan Nederlandse zijde na de Brussels- Luikse muiterij van oktober 1830 is dan ook een onmiddellijke sluiting van de Schelde. Het Verenigd Koninkrijk laat koning Willem onder- hands verstaan dat Britse oorlogsschepen eventueel kwaadschiks zullen regelen wat hij goedschiks niet toestaat. De Schelde is weer vrij, al probeert Willem het nog één keer. Hij haalt zelfs de Vrede van Münster vanonder het stof. De Britten zijn niet onder de indruk, maar ze doen wat water in de wijn. Bij het Schei- dingsverdrag van 1839 wordt bepaald dat Bel- gië en Nederland een gemeenschappelijk toe- zicht krijgen. Nederland mag een tol heffen. De Belgische regering betaalt die tol terug aan de rederijen die op Antwerpen varen. De industri- ele revolutie produceert altijd maar meer goe- deren. De terugbetaling van die tol bedraagt 1 procent van de Belgische begroting. Topdiplo- maat Auguste Lambermont, een Waals-Bra- bander, slaagt erin zowat alle scheepvaartna- ties achter de Belgische eis voor afschaffing te scharen, en nu juist 150 jaar geleden koopt de
maritieme wereldgemeenschap de tol af, voor een bedrag dat gelijk is aan 200 miljoen euro vandaag. Het is geen toeval dat de Antwerpse Lambermontstraat aan de Schelde- en de Tolstraat grenst. De Britten hebben op de ach- tergrond een beslissende rol gespeeld. Zij beta- len ook het grootste deel van de afkoopsom.
Baggeren
Nauwelijks drie jaar na de afschaffing van de tol proberen de Nederlanders op de Oosterschelde al een dam te leggen, maar dat gaat niet door. België vraagt in 1905 bagger- werken, omdat de zeeschepen steeds groter worden. Nederland heeft duizend excuses om te weigeren. België is bereid het werk in de bekende “bocht van Bath” te betalen, maar het duurt twee jaar voor Nederland overstag gaat.
Nachtelijke baggerwerken worden door Neder- land geweigerd wegens zogezegd te onveilig.
Nauwelijks heeft de eerste Duitser een voet in ons land gezet, in 1914, of Nederland sluit de Schelde, zogenaamd om neutraal te blijven, met als bonus dat alle schepen van de oorlog- voerende landen in Nederlandse havens aan- leggen. Alleen schepen onder neutrale vlag kunnen nog naar Antwerpen. Uiteraard wordt er tijdens de Eerste Wereldoorlog niet gebag- gerd. Antwerpen heeft na de wapenstilstand nog jaren problemen om schepen te ontvan- gen. Sommige belgicistische kringen dromen in 1918 van de inlijving van Zeeuws-Vlaande- ren en Nederlands-Limburg. De Nederlandse regering krijgt het benauwd omdat “brave little Belgium” met een enorm prestige uit de oor- log is gekomen en Franse steun geniet (niet voor een annexatie). Nederland is voor één keer bereid zeer veel toe te geven, maar Bel- gië overspeelt zijn hand door de eis voor soeve- reiniteit over een betwist deel van de Schelde- monding (de Wielingen). Het momentum gaat voorbij en vijf jaar later maakt de Nederlandse Eerste Kamer een einde aan de Antwerpse illu- sies. Ook een afgesproken Moerdijkkanaal, met een rechtstreekse verbinding tussen Schelde en Hollandsch Diep, sneuvelt.
Nieuwe drogredenen
Na de gruwelijke watersnood van 1953 is er even paniek in Antwerpen, wanneer Nederland beslist de Oosterschelde met de Deltawerken definitief te sluiten. De invloed op de getijden van de Westerschelde is echter
kleiner dan gedacht. Twee jaar later zijn alle zeearmen gesloten, met uitzondering van de Westerschelde. In 1963 gaat Nederland einde- lijk akkoord om tussen Antwerpen en de geslo- ten Oosterschelde een kanaal aan te leggen, met twee sluiscomplexen op het smalle lands- deel dat Noord-Brabant verbindt met Zuid- Beveland zodat binnenschepen voortaan van Rotterdam naar Antwerpen kunnen varen.
Nederland laat wel 85 procent van de werken op zijn grondgebied door de zuiderburen betalen.
De Schelde-Rijnverbinding is in 1975 eindelijk een realiteit, tot voordeel van zowel Antwerpen als Rotterdam. Tien jaar later hebben de Neder- landers weer een paar nieuwe handigheidjes.
Zeeland wenst een rechtstreekse verbinding tussen Zeeuws-Vlaanderen en Zuid-Beveland en Walcheren. De Nederlanders overwegen even een 50 meter hoge hangbrug te bou- wen, die daarenboven voor de scheepvaart op Antwerpen lekker in de weg ligt. Zo gortig durft Nederland het niet te spelen en graaft toch maar een toltunnel. Maar er is een nieuw mid- del: de Nederlandse milieuwetgeving. Volgens het Scheidingsverdrag moet Nederland expli- ciet de vaarpassen onderhouden, maar toch eist Nederland dat België (en nu Vlaanderen) bij iedere baggeroperatie braafjes een milieu- vergunning aanvraagt. Nederland ontdekt ook dat de Scheldeomgeving een uniek natuurge- bied is dat vooral moet beschermd worden.
In 2005 ondertekenen Vlaanderen en Neder- land vier nieuwe Scheldeverdragen. Eén van de artikels stipuleert de ontpoldering van land- bouwgrond. Vooral de mogelijke verdwijning van de Hedwigepolder wordt een symbooldos- sier voor de Nederlanders. Acht jaar later is die nog altijd niet ontpolderd. Je gelooft je ogen niet als je - in verband met die ontpoldering - in de brievenrubriek van Nederlandse kranten de hatelijkheden leest over Vlaanderen en de Vlamingen (altijd België en Belgen genaamd).
Persoonlijk denk ik dat er maar één middel en één taal is die Nederland respecteert: perma- nente controles, langdurige werken en uren durende omleidingen – vooral in de vakantie- periode – aan de autowegen aan de Vlaams- Nederlandse grens. Mijn Rotterdamse collega Rob van den Bergh zei het me ooit zo mooi:
“Nederland distributieland van Europa, op jul- lie kosten.” Jan neckers Toekomende week: Hannah Arendt
De Schelde vrij (2)
In zijn “Strijd om de stroom” schrijft Eric van Hooydonk over het Scheldestatuut:
“België (of Vlaanderen) is altijd vragende partij, en wanneer Nederland een tegemoet- koming doet, wordt die altijd uitgelegd als een daad van goed nabuurschap, nooit als een uitvoering van een bestaande verplichting, en moet er derhalve een Belgische (of Vlaamse) concessie tegenover staan.” Ook op deze 150ste verjaardag van de verdwij- ning van de Nederlandse Scheldetol, blijft Nederland een onbetrouwbare buur die pro- beert Antwerpen te ringeloren.
Op de praatstoel 15 mei 2013 5
Gerolf Annemans werd voorzitter van een groggy Vlaams Belang. Hij straalt deson- danks ongeveinsd optimisme uit. De nieuwe baas omarmt het jonge talent, wat het testament is van zijn voorganger, Bruno Valkeniers. De kleine man mag niet de dupe van de economische crisis worden. De partij krikt het verzet tegen de Europese Unie op.
Barbara Pas, ondervoorzitter van Vlaams Belang, is net verschenen in de kranten als de nieuwe fractieleider van het Vlaams Belang in de Kamer. Het bekende mechanisme treedt in werking, vooral in De Standaard met haar groeiende hetzerigheid tegen alle flamingan- ten: het vrouwtje van 32 jaar debatteert kruk- kig en wordt door voze oudjes omringd. Gerolf Annemans (berustend en wijs): “Ach, ja, de kalasjnikov begint meteen te ratelen. Bij de regimepers is de hond van Pavlov hét beest aan huis - je weet wel, dat Russische keffertje kwijlt automatisch bij elk stukje suiker, en wij zijn de suikerklont. Telkens het VB of een VB’er kan gejend worden of belachelijk gemaakt worden, is het prijs. Voor een eerlijk, onbe- vooroordeeld gesprek over ons programma, onze doeleinden en onze strategie hebben de mainstream-media geen plaats. Indroevig voor die journalisten en hun lezers.”
• ‘t Pallieterke: hoe gaat u de zaken aan- pakken?
ANNEMANS: “Schakelen naar de hoogste versnelling. De verjonging is geen show. De viering van 1 mei was nogmaals een saluut naar de gewone man - hét slachtoffer van de economische crisis. De Europese Unie vindt ons op haar pad, en wij beginnen met een Flater-campagne waarin wij tot de verkiezin- gen van 2014 de stommiteiten van de Vlaamse regering noemen. Ook blijven wij van mening dat het Westen en de islam water en vuur zijn. Het VB heeft niet moeten wachten op Sharia4Belgium, Boston, Londen, Madrid, de Twin Towers en zoveel ander onheil om dat te begrijpen.”
• ‘t Pallieterke: u dronk geen thee voor de actie 12-12?
ANNEMANS: “De Syrische burgeroorlog is ontzettend dramatisch en elke dode is een ramp. Ik ben niet oorlogszuchtig en evenmin harteloos. Ik loof humanitaire acties, echter bij 12-12 heb ik mijn bedenkingen, en ik ben niet de enige.
Dat hoor ik binnen en buiten het VB. De regering-Assad - ooit was ik in het presidenti- ele bureau, tijdens een reis met de Belgische parlementairen - is zeker voor kritiek vatbaar:
dictatoriaal, corrupt, antimodern. Echter, in de naïeve euforie over de Arabische Lente heb- ben de Verenigde Staten en hun bondgenoten zich laten rollen om het Syrische verzet een grotere legitimiteit te geven dan het verdient.
Wie of wat Assad zal opvolgen, is onduidelijk en onheilspellend. Het nieuwe bewind zal een halve of de hele sharia opleggen, zoals nu in Libië en Egypte gebeurt, en zal de minderhe- den - christenen en alawieten – vervolgen en verdrijven of vermoorden. Het schatrijke en wahabitische, dus super-salafistische, Saudi- Arabië speelt in de Syrische burgeroorlog een schandalige rol. Ryad heeft bloed aan de han- den. In het Westen spelen de nuttige idioten, nadat zij decennialang het marxisme de voe- ten gekust hebben, hun rol.”
• ‘t Pallieterke: de gemeenteraadsver- kiezingen van 14 oktober 2012 waren een mokerslag?
ANNEMANS: “Die verkiezingen waren een langgerekte radio- en televisieshow. Weken aan een stuk duelleerden Bart de Wever en Patrick Janssens in gans Vlaanderen, voor alle Vlamingen. Daarbij ging het amper over inhoud en programma’s. Ik vrees dat het in 2014 opnieuw zo zal gaan, een duel tussen twee vedetten, Bart de Wever en Kris Pee- ters, met veel aandacht voor wie het snelste loopt of het snelste fietst. Show, spektakel en emotie. Dat is de mediatisering van de poli- tiek tot op de rand van de manipulatie, dus een context waarbij alle andere partijen en alle andere politici schade lijden. Panem et circenses, brood en spelen in het Latijn, dat begrijpt Bart de Wever als de beste.”
• ‘t Pallieterke: hier klinkt geen wens voor een Forza Flandria?
ANNEMANS: “De oproepen voor een Forza Flandria, een front van de V-partijen, zijn lovenswaardig, maar ik ben een realist. Zij doen mij denken aan de oproepen van de pro- gressieven voor een bundeling van de sociaal- democraten en de groenen, vroeger van de socialisten en de communisten in een volks- front, en de al even goedbedoelde en in de praktijk onverwezenlijkbare samenwerking van soennieten en sjiieten. Ik reken N-VA af op haar verwezenlijkingen. Als wij ooit iets dat ons bevalt kunnen vooruithelpen door gedoogsteun, zal het VB niet aarzelen, maar verder zie ik Forza Flandria niet geraken.”
• ‘t Pallieterke: u zal opnieuw scoren als Vlaams Belang?
ANNEMANS: “Ik ontmoet radicale Vlaams- gezinden die beschaamd opbiechten dat zij N-VA gestemd hebben, maar als zij geweten hadden dat op 14 oktober N-VA zo sterk zou scoren en het VB zo sterk zou beschadigd wor- den, dat niet zouden gedaan hebben. Laat mij een grote Vlaamse ondernemer citeren.
André Leysen maakte van het gezegde “cri- sissen zijn uitdagingen” zijn handelsmerk, wel die uitspraak klopt. De crisis bij VB na 14 okto- ber heeft geleid tot een versnelde verjonging van de partijleiding, het partijbestuur, de par- lementaire leiding en de heropleving van de Vlaams Belang Jongeren, waar voorzitter Tom van Grieken actief meedenkt aan de herbron- ning van de partij. Ik ben optimistisch. Wie denkt met ons geen rekening meer te hoe- ven houden, zal nog zuur lachen.”
• ‘t Pallieterke: pragmatisme, draagvlak en confederalisme, dat zijn de woorden waarmee N-VA veel kiezers verleidt. Slaat dat meer aan dan radicaliteit?
ANNEMANS: “Ik zeg reeds mijn ganse poli- tieke leven ja, hartstochtelijk ja, tegen begin- selen en duidelijkheid. Ik heb een hekel aan het woord draagvlak. Dat ruikt naar Schiltz-isme, dus schipperen, verwateren om kiezers te behagen. Dat lukt gedurende een tijd, maar als die kiezer bemerkt dat hij bela- zerd wordt, keert hij zich af. Ben Weyts, grote kanshebber om voorzitter van N-VA te wor- den, bejubelt het confederalisme want “voor
Vlaamse onafhankelijkheid is geen draag- vlak”. Hij heeft schrik van het eigen partijpro- gramma. Hij laat zich koeioneren tot belgicis- tische gebruiken die het confederalisme en zeker de onafhankelijkheid niet dienen. Wij blijven onversneden zeggen, onafhankelijk- heid is dé weg naar geluk, welvaart en voor- uitgang van Vlaanderen. Al de rest rukt de Vlamingen weg van hun toekomst. In de houding van N-VA speelt de situatie van Brussel mee, een traditionele dooddoener om de Vlaamse onafhankelijkheid als onmo- gelijk af te schilderen. Vlaanderen moet in de eerste plaats kiezen voor zijn totale autono- mie, daarbij Brussel bekijken en in de juiste proporties behandelen. Voor Brussel vind ik de confederale techniek misschien wèl een oplossing. Zoals die ook bijvoorbeeld voor de band Vlaanderen-Rijksnederland nuttig kan zijn, en inzake de Europese samenwer- king. Vergeet de Benelux, dat vehikel heeft zijn tijd gehad.”
• ‘t Pallieterke: heeft u munitie voor de onafhankelijkheidscampagne?
ANNEMANS: “Een pocketeditie van het boek De Ordelijk Opdeling is in de handel.
Het is de vijfde editie van dit onafhankelijk- heidsscenario van 2010. Vertalingen in het Engels en het Frans zijn gemaakt. Wie rondba- zuint dat niemand weet hoe aan de Vlaamse onafhankelijkheid te beginnen en dat het juri- disch en feitelijk nonsens is, liegt dat hij zwart ziet. Steven Utsi, mijn coauteur voor dat boek, en ik schrijven een tweede boek, waarin wij de kritiek op De Ordelijke Opdeling pareren.”
• ‘t Pallieterke: u vierde 1 mei, en op 2 juni is er een sociaaleconomisch congres.
Schuift het Vlaams Belang naar links op?
ANNEMANS: “Wij zijn een volkspartij. We vierden met recht en reden het feest van de arbeid, het feest van de basis, het feest van de kleine man; dat is geen socialistisch en zeker geen partij-socialistisch privilege. Tus- sen 1 mei en 2 juni heeft VB prioritair aan- dacht voor het sociale, voor het volks-econo- mische, voor de crisis en haar oplossingen.
Op 2 juni, op dat congres, zal ondervoorzit- ter Barbara Pas, een specialiste van de soci- aaleconomische dossiers, prominent zijn. De kern van onze boodschap is: niet de kleine man moet de crisis betalen. Wij staan verder van Voka dan N-VA, zonder vijandschap ten aanzien van de ondernemende mensen in Vlaanderen. Onze mening is dat onbekwame, avontuurlijke en frauderende bankiers, finan- ciers en managers minder zachtaardig moe- ten aangepakt worden. Het Rijnlandmo- del, onverminderd een troef van het sterke Duitsland, is in onze handen veiliger dan in de handen van de socialisten en de christende- mocraten. Die kramen woorden. De schijnhei- ligheid van het ACW hoeft geen verdere toe-
lichting en het Agusta-dossier mag evenmin vergeten worden. De establishmentpartijen verdedigen hun zuil en hun leden, niet de eco- nomie, niet de welvaart, niet alle kleine men- sen van Vlaanderen.”
• ‘t Pallieterke: in het onderwijs moet minister Pascal Smet de duimen leggen.
Zijn nieuwe versie van het Vernieuwd Secundair Onderwijs komt er niet…
ANNEMANS: “Dankzij N-VA gaat dat dwaze hervormingsplan van Pascal Smet niet door.
Het VB staat voor een geleidelijke vernieu- wing, met grote aandacht voor de kwaliteit en de traditie van het Vlaams onderwijs. Na mijn buiginkje voor de N-VA in dit dossier voeg ik er meteen aan toe dat de partij van De Wever nooit, nooit een socialist als onder- wijsminister had mogen dulden in de Vlaamse regering. Smet probeert routineus in de 21ste eeuw recepten toe te passen uit de hippietijd, van de bourgeoisrevolutionairen van mei ’68, van de linksen van CD&V en sp.a. Betreurens- waardig is dat in De Standaard, dat zich immer kwaliteitskrant noemt, alleen de vrienden van Pascal Smet het hoge woord voeren. De zoge- naamde college-lobby wordt daar belache- lijk gemaakt.”
• ‘t Pallieterke: Duitsland heeft een anti- europartij. Het Vlaams Belang zegt, als enige partij in België, ja voor Europa, neen voor de Europese Unie?
ANNEMANS: “In september congresseert VB over Europa. Wij herhalen daar met passie een standpunt dat wij al verdedigen sedert het Verdrag van Maastricht. Ik kan u in de partijar- chieven de persteksten en de affiches tonen die toen, in 1992, ons verzet tegen het vermin- deren van de soevereiniteit van de landenle- den van de Europese Unie veruitwendigden.
Die dreiging is vandaag sterker dan ooit, want er is een autocratische elite van Europese politici, niet het minst, “onze” Herman van Rompuy, die de bankencrisis en de economi- sche crisis aangrijpt om rücksichtslos meer Europa af te dwingen, zonder de noodzake- lijke democratische controle, de noodzake- lijke doorzichtigheid, de noodzakelijke legi- timiteit. In september zeggen wij publiek dat wij terugwillen naar een Europese Unie van voor het Verdrag van Maastricht.” Jan RabbiJn
“Ik word ziek van
het woord draagvlak”
Hoofddoek is politiek
Vlaams Belang gaf een gouden doelkans aan de media, door haar verzet in Boom tegen het hoofddoek van een moslima in de gemeenteraad. De mensen begrijpen een verbod aan de loketten, niet voor een verkozene die een mening moet hebben en kunnen uiten?
Gerolf Annemans: “De hoofddoek is voor het Vlaams Belang veel meer dan een religieus symbool. Het is een uiting van verzet, van zich afkeren van onze tradities en onze waar- den. Indien het een louter godsdienstig kledingstuk was, zouden wij daar weinig tot niks tegen inbrengen, maar het ligt er vingerdik op. Meer en meer moslims, vooral jonge mos- lims, keren zich af van een westerse levenstrant, van beginselen die tweehonderd jaar de onze zijn, vaak na veel strijd. Ik denk aan de scheiding van Kerk en Staat, de emanci- patie van de vrouw, de verdraagzaamheid, de democratie, de open economie, de inter- nationale dialoog. Een steeds grotere groep van jonge moslims in Vlaanderen keert zich daarvan af, en demonstreert dat door te koketteren met de hoofddoek. Mevrouw Paula D’Hondt, tussen 1989 en 1993 ‘Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid’, een primeur, heeft zich grondig vergist: het zou allemaal goed komen, niks hoefde afgeremd, gecontroleerd of gebruuskeerd te worden, de nieuwe generaties van moslims zouden vlotjes in de Vlaamse samenleving verdwijnen. Neen dus. De traditionele partijen zullen het ontkennen tot hun laatste snik, echter, de aanwezigheid van massaal veel moslims in Europa is een reusachtig probleem voor deze en de volgende generaties.”
Wie is wie?
Ook mensen die men goed meent te kennen, die een publiek leven lei- den, vertonen zebrastrepen. Gerolf Annemans (54), ex-Brasschaatenaar, kijkt reeds jaren vanop een grote hoogte op de Linkeroever naar zijn geliefde Schelde. Pssst, houd het stil. Hij is gebo- ren in een Vlaamse familie met zachte oogmerken, geen gezin van diepge- kwetste oorlogsflaminganten of afstam- melingen van de Meetingpartij. Gerolf heeft noch een repressie- noch een col- laboratie-achtergrond.
De ouders van Gerolf waren Volksunie-kiezers, geen militanten.
Toen de lijn Schiltz - het participatio- nisme en het lossen van de basisprinci- pes - de overhand kreeg, werden zij kie- zers van Vlaams Blok. Een evolutie, geen revolutie. Het Sint-Michielscollege van Brasschaat en de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius, met door hem zeer gewaardeerde jezuïeten- en leken- professoren - Libert vander Kerken, Fernand Vanneste en Jacques Claes noemt hij spontaan - hebben een zware stempel op de VB-voorzitter gedrukt.
Hij was een actieve KVHV’er. Voorspeld werd toen, tot zijn verbazing en vermaak:
“Jij gaat later in de politiek.”
Gerolf Annemans vestigde zich als advocaat en werd bevriend met Jan Nuyts, hoofdredacteur van ‘t Pallieterke.
Hij schreef twintig jaar voor het spotblad.
Gerolf was zelfs even kandidaat-hoofd- redacteur. Karel Dillen vroeg de jonge advocaat in 1985 eerste plaatsvervan- ger voor zijn nieuwe partij te worden. In 1987 stapte Gerolf het parlement bin- nen: “Een ongelooflijk aanbod, ik kreeg carte blanche en een parlementszetel op jonge leeftijd. Het parlement is reeds vijfentwintig jaar mijn professionele woonst, voor iemand van 54 een formi- dabele cadeau.”
Al wat met verkeer te maken heeft noemen ze tegenwoor- dig Mobiliteit. Bijgevolg hebben we een Vlaams minister van Mobiliteit (Hilde Crevits) en een dito Antwerps schepen. Deze laatste heet Koen Kennis. Die heeft in het onvolprezen “maga- zine” van de Kamer van Koophandel (“Ondernemers”) zijn zeg gedaan over “Oosterweel”.
De titel was: ”Getreuzel Oosterweel dreigt stad te verstikken”. Het gaat hem over de Oosterweelverbinding die sinds de uitvinding van het fijn stof en de ommedraai van “P van A” niet meer mag gebouwd worden tenzij in een tunnel. Na het kelderen van het oorspronke- lijk initiatief ging het debat over de tracékeuze.
Zestien jaar na de eerste initiatieven van BAM blijft het een trekken en duwen. En is er uiteindelijk geen uitzicht op een begin van de werken. Intussen blijft het verkeer rond en in Antwerpen stilstaan in eindeloze files bij het minste ongevalletje op de Ring of in de Kennedytunnel. En moet de Liefkenshoektunnel bijna dagelijks opengesteld worden op kosten van ongelijk. Hierover heeft Koen Kennis in het blad van de Kamer zijn “gedacht” gezegd.
“De Vlaamse regering moet heel snel tot een definitieve tra- cékeuze komen”, zegt hij. “Als stad willen wij daar mee druk op zetten. Anders vrees ik dat ook de binnenstedelijke mobiliteit in gevaar komt.”
Kennis wijst erop dat de Kaaien, de Leien en de Singel steeds meer als “bypass” worden gebruikt voor de dichtslibbende Ring.
“Die kunnen dat extra verkeer niet lang meer dragen.”
Volgens de Antwerpse schepen is het daarom absoluut noodza- kelijk dat er uiterlijk in 2016 met het rondmaken van de Antwerpse Ring wordt gestart. “Anders halen we de einddatum van 2022 niet en dan vrees ik dat we op een economische catastrofe afstevenen.”
In het interview geeft Koen ook een gedetailleerd overzicht van alle grote werven die in Antwerpen op stapel staan in de komende maanden met een van de belangrijkste het aanpakken van de Noor- delijke Leien. En hij geeft zijn visie op mogelijke tussenoplossin- gen om de verkeersdruk in en om Antwerpen op korte termijn te verminderen: “Het plaatsen van noodbruggen op de Singel is een van de elementen die ik op het gepaste moment weer op tafel wil leggen”, zegt hij. Fantastisch!
Toen enkele jaren geleden onder druk van “P van A” de Singel ontdaan werd van bruggen en “bypassen”, protesteerden wij hier tegen in deze rubriek en waren wij de voorstander van het voorlo- pige behoud van de “alternatieve ring”. Wij werden toen door som- migen uitgekreten voor waanzinnigen.
Nu komt Koen Kennis (terecht) terug op deze noodmaatrege- len. Maar wat heeft intussen het opruimen ervan gekost en wat zal het herinrichten nog aan geldmiddelen vergen? Het is het zoveel- ste lijk dat sinds het verdwijnen van de geroemde “voorganger” en stadsplanner uit de kast valt. Hoeveel gaan er nog volgen?
Pagadder
Pagaddertoren
Wordt de Singel weer een alternatieve Ring?
Die meid van Gullegem
Zo te zien is Adelheid Byttebier van Groen het slachtoffer geworden van een interne afrekening. Het voorzitterschap van de MIVB wordt haar afgenomen, waar- door ze zich met haar schepenambt tevreden moet stellen. Mogelijk is dit de zwa- nenzang van haar politieke loopbaan. Of er veel aan verloren gaat, is nog maar de vraag.
Even zag het eruit als een spannend politiek verhaal, maar vrij snel werd het een zielig schouwspel. Adelheid – nomen est omen – Byttebier mag dan toch geen voorzitter blij- ven van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB, de belangrijkste post op de gewestelijke begroting. Ze had nog maar één jaar te gaan. Waarom moet ze opkrassen? Meerdere ver- halen doen de ronde. Zoals zo vaak is het officiële wellicht het minst geloofwaardige. Het zou om onverenigbaarheid draaien. Byttebier is sinds de stembusslag van vorig jaar aan- gesteld als schepen in de ezelsgemeente, Schaarbeek. Dat zou volgens haar partij niet te combineren zijn met haar mandaat als MIVB-voorzitter. Daar valt iets voor te zeggen. Twee heren kan men niet dienen. En de belangen van de MIVB en die van de gemeente Schaar- beek durven wel eens verschillen. Maar laat ons wel wezen, met wat zoekwerk vind je in en rond het politieke bestel dozijnen voorbeelden van dergelijke ‘onverenigbaarheden’.
Volgens sommigen zou het om een bestelling van bussen gaan, 355 om precies te zijn.
De keuze viel op hybride voertuigen, die deels op gas, deels op elektriciteit rijden. Groen blijft echter voorstander van gasbussen en stemde tegen die bestelling, met uitzondering van, jawel, Byttebier. Heel wat argumenten pleiten tegen gas, motiveerde ze haar stem.
Deze gevaartes vergen vele investeringen nodig voor de veiligheid, dus een meerkost. “De hybride bus is een tussenstap richting de elektrische bus”, legde ze uit. Alsof rationele argu- menten op partijtrouw een effect zouden hebben.
Gaat het dan toch om een machtsspel binnen Groen? Reeds in 2009 verkozen de Brusselse leden de huidige staatssecretaris boven Adelheid Byttebier, toen al oud-minis- ter. Ze kondigde haar vertrek uit de politiek aan, maar ze kreeg het voorzitterschap van de MIVB als troostprijs. Tot ergernis van De Lille bleef ze dan maar ‘in de politiek’. In een wanhoopsdaad stuurde ze een smeekbrief naar Charles Picqué, tot vorige week minister- president van Brussel. Geschreven op officieel papier van de MIVB verklaarde ze alles te doen “om uw verwachtingen ten aanzien van de vervoersmaatschappij in te lossen”. En:
“Ik kan alleen maar hopen dat u dit vertrouwen in mij behoudt tot de laatste dag van mijn voorzitterschap, voorzien in 2014.” Die smeekbede brengt ons in de écht zielige fase van het verhaal.
Mogen we aannemen dat het hoogtepunt van de politieke loopbaan van Byttebier nu wel degelijk voorbij is? We durven er een hand voor in het vuur te steken, zeker als men weet dat ze jarenlang parlementslid en even Vlaams minister is geweest. Dat ze in haar politieke bezigheden geen potten heeft gebroken, wil niet zeggen dat haar verhaal niet interessant is. Meer nog: het past perfect in plaatje van haar partij en... de Brusselse Vla- ming anno 2013. Afkomstig uit het West-Vlaamse Gullegem, sukkelde ze na haar opleiding maatschappelijk assistent aan de VUB (Sociologie). Ze leerde in Brussel haar man kennen, bleef er wonen en werd politiek actief. Zoals er wel meer zijn die uit een zwart nest komen, gaat ze op dat vlak resoluut de andere richting uit. Ze heeft altijd iets van “le sérieux de la province” gehad. Keurig opgevoed ook, wat ervoor zorgde dat ze, in tegenstelling tot haar rits volgelingen, VB-medewerkers in het Brussels Parlement netjes begroette. Ze kon haar bewondering voor sommige personen niet wegsteken. José Dubié, bijvoorbeeld, oud-RTBF- journalist en toen Ecolo-parlementslid. Die man, die ooit op een tank van de Vietcong com- mentaar had geleverd, viel op een dag in het Brussels Parlement van de trap en brak zijn been. Wie begeleidde hem in de ziekenwagen, jazeker, Adelheid B. Ergens is ze altijd dat kleine meisje van Gullegem gebleven. Op en top goedgelovig en makkelijk te imponeren, wat haar bijzonder geschikt maakt om de fata morgana van het nieuwe Brussel uit te dra- gen. Toch is er zoiets als individuele rationaliteit. Superlatieven voor het Nederlandstalig onderwijs zijn bij de Vlaams-Brusselse politieke klasse gemeengoed. Maar Adelheids kin- deren gingen toch mooi naar school in... Zaventem. KNIN.
De Geuzenberg
Dwars door vlaanderen
15 mei 2013
6
Onrustwekkend
Of gezellin Yasmine Kherbache, dan wel groene Wouter Van Besien eind van de legisla- tuur in Antwerpen de titel “bezeten oppositie- scherprechter” zal mogen dragen is nog ondui- delijk. De daarvoor door het duo gevoerde onderlinge strijd, sinds BDW als burgemees- ter aantrad, is dat minder.
Die oogt ronduit indrukwekkend. Yasmine vindt dat de onverdraagzaamheid in de stad onrustwekkend is. Sinds de vier maanden oude beleidwissel wel te verstaan, niet alle jaren voordien onder rood bewind. Wouter is in deze (nog) iets genuanceerder.
Hij meent dat “het beleid het racisme niet aanwakkert, maar dat mensen die het al in zich hadden, zich minder gegeneerd voelen om er openlijk voor uit te komen.” (sic).
De moeilijkste zijn we niet, maar als er in de Scheldestad iets tegelijk onrustwekkend en lachwekkend is, dan is het wel de manier waarop daar oppositie wordt gevoerd, en vooral verwoord.
Geen regenboogvlag
Tijdens de gemeenteraad van Tessenderlo was er grote eensgezindheid over het voor- stel van oppositielid Sara Taels (N-VA) om het regenboogbeleid vorm te geven aan de hand van zes maatregelen. Bijvoorbeeld door het ver- melden van het telefoonnummer van de ‘hole- bifoon’ in de gemeentelijke informatiekanalen.
Eén idee van Taels haalde het niet: zij wou een regenboogvlag uithangen op 17 mei, de Inter- nationale Dag tegen de Homo- en Transfobie.
Dat stuitte op verzet van de meerderheid die bij monde van schepen Billen betoonde: ‘Wij kunnen niet voor sommige groepen vlaggen uithangen en voor andere niet.” Vlaams Belan- ger Willy vanden Bergh lachte het voorstel weg:
“Als alle gediscrimineerden een vlag aan het gemeentehuis krijgen, vinden wij de ingang niet meer.” Dat zal wel.
Wrevel
Het college van burgemeester en sche- penen, de directie van Musea Brugge en de Franse kunstenares Fabienne Verdier verstuur- den een tweetalige uitnodiging - het Frans bovenaan - voor de opening van de tentoon- stelling “Fabienne Verdier: hommage aan de Vlaamse meesters”. Gemeenteraadslid Alain Quataert en het 11 Juli-Komitee protesteerden, terecht. De nieuwe viertalige uitnodiging, met het Nederlands vooraan, voldoet wel aan de Brugse en Vlaamse verzuchtingen.
Zwangere lerares afgeranseld
Aan het VTI in Ieper werd een zestienja- rige Marokkaanse leerling van school gestuurd, omdat hij een lerares had bedreigd. De vrouw had daarvoor bij de politie zelfs klacht inge- diend. Uit wraak wachtte de Marokkaan haar op aan de schoolpoort. De vrouw, vijf maanden zwanger, kreeg een kopstoot en enkele zware klappen. De dader probeerde ook haar gsm te stelen. Hij is overigens geen onbekende bij de politie. Eén van de oorzaken van het conflict was het feit dat de leerling in de klas weigerde een vrouw te gehoorzamen. Maar dat zal wel niet met de islam te maken hebben, zeker?
Ze blijven weigeren
Zaterdagavond zat ik aan tafel in een restaurant, in Schepdaal, een deelgemeente van Dilbeek aan de rand met Brussel. Schepdaal is en blijft een Vlaams dorp, behorend tot het Vlaams Gewest. Er is geen gemeenschappelijke grens met Brussel.
Ik zit nog maar net aan tafel, komt een gezelschap binnen. Ze melden hun komst aan de kelner, “en français”. Vijf minuten later, een volgende gezelschap, en ook zij vragen of er nog plaats is aan de kelner “en français”. Een derde gezelschap stuikt even later binnen, en ja, enkel “en français”. Geen enkele poging doen ze om zelfs maar één woord Nederlands te spre- ken tegen de kelner en de uitbaters, die weliswaar Nederlandstalig zijn, maar vlotjes naar het Frans overschakelen. Drie afzonderlijke gezelschappen die binnenkomen en zich enkel in het Frans tot de kelner richten. Is dat normaal?
Zijn ze echt te dom, of zit in elke Franstalige een kolonisator? De vraag stellen, is ze beant-
woorden. KvC
Delta - EM
bvba
Ingenieursbureau
Detailstudies voor de omzetting van industrieel
afval in energie info:
nvandendriessche@delta-em.eu
