DE V.V.D. EN DE INDIVIDUELE BEZITSVORMING

VRIJHEID IN DEMOCIATIE

Zaterdag 16 februari 1957 - Na. 434

Moedertaal: een 2

tZie pag. 3!

W!EKBLÄD VÄN Dl VOLKSPÄRTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATII

DE V.V.D. EN DE INDIVIDUELE BEZITSVORMING

Te~enwicht tegen massaficatie en collectivisering

D

Deze zelfoverwinning op de neiging tot on- middellijke behoeftenbevrediging is, wanneer deze voor een goed doel plaats vindt, van geestelijke waarde, is karaktervormend voor het individu Îfl.

kwestie, maar ook voor de gemeenschappen, waarvan dit individu lid is en waarop hij invloed uitoefent.

Maar ook het resultaat van het sparen, het bezit zelf, geeft positief geestelijke mogelijkheden. Het schept voor d~ bezitter en zijn eventuele gezin mo- gelijkheden tot daden van beheer, van beschikking, van overleg, kortom, de menselijke activiteit kan er door worden gestimuleerd, het verantwoordelijk- heidsbesef kan er door worden geactiveerd, het ge- voel van eigenwaarde en de onafhankelijkheid van bet lot kunnen worden versterkt.

Dit geeft een tegenwicht tegen de gevaren van massaficering en vervlakking van de mens.

Aldus sprak drs. Schmelzer, de nieuwe staatssecre- tat"is, die o.a. is belast met de bevordering der bezits- vorming, bij het begrotingsdebat over Binnenlandse Zaken in de Tweede Kamer.

Hij kon het, naar hij vaststelde, dus wel eens zijn met c!e heren Hazenbosch (A.R.), Romme (K.V.P.), Van Leeuwen (V.V.D.) en Van Mastrigt (C.H.), die beschouwingen in deze geest hadden gehouden.

Eén ding, zo voegde hij daar o.a. nog aan toe, is zeker: wanneec er meer werd gespaard, zou een belangrijke bijdrage tot vermindering van de in- terne spanning in onze economie en tot de instand- houding van onze deviezenreserves worden geleverd.

* * *

D

*fperend voor de situatie, waarin wij hier te lande

"lijn gekomen.

Het is - wij kunnen het niet anders zien - een erkenning, dat het proces van collectivisering en

Mr. H. F. van Leeuwen

massaficering benauwend ver is voortgeschreden en dat hieraan een halt moet worden toegeroepen.

Het is verblijdend, dat deze typisch liberale ge- dachte thans óók in àndere ni• · ;c,alistische kringen tot leven begint te komen.

Onze geestverwant, mr. Van Le( ..._wen, gebruikte het woord "volkskapitalisme", ontleend aan het Amerikaanse "people' s capitalism".

Hoe in de Verenigde Staten (een land zonder socialisme) dat volkskapitalisme zich heeft ontwik- keld, duidde hij met enkele sobere, maar duidelijk sprekende gegevens aan: 60 % der families woont daar in een eigen huis; één op de 12 meerderjarigen is aandelenbezitter of -bezitster.

Individuele bezitsvorming

Een der belangrijkste factoren tot het be~

vorderen van de vrijheid van de mens is de individuele bezitsvorming. De bezitloze is veel minder vrij dan de bezitter. '

Door het· treffen van voorzieningen met behulp van collectieve bezitsvorming kan on~

getwijfeld de vrijheid van de bezitloze in be~

langrijke mate worden bevorderd. Echter zal de collectieve bezitsvorming altijd in beteke~

nis achterstaan bij de individuele, omdat de collectieve bezitsvorming nimmer hetzelfde gevoel van persoonlijke verantwoordelijkheid en persoonlijke waardigheid kan verschaffen als de individuele.

Daarom heeft de liberale politiek altijd zo~

veel betekenis gehecht aan het bevorderen van de individuele bezitsvorming. Hier ligt een principieel verschil met het socialisme.

Maatregelen, die de strekking hebben het individuele bezit te bevorderen, konden nooit op de bijzondere sympathie van de socialisten rekenen. De landarbeider een eigen plaatsje, de stadsarbeider te helpen een eigen woning te verkrijgen, sprak de socialisten nimmer erg aan. De liberalen zijn altijd in deze richting werkzaam geweest.

De V. V.D. is van oordeel, dat de indivi~

duele bezitsvorming met alle kracht moet wor~

den bevorderd.

V.V.D.~Verkiezingsprogram 1956

~---~~---J

Daarnaast hebben meer dan 100 miljoen mensen polissen; miljoenen beleggen geld via beleggings- maatschappijen of spaarbanken. Daarnaast, wederom, staat het kapitaal van de talloze kleinere en grotere zelfstandigen.

Al deze mensen gevoelen zich kapitaalbezitters en drukken hun stempel op de ideologie van het land:

het land van de "enterprise", het gespreide indivi- duele bezit, van grote individuele mogelijkheden en van fenomenale ontwikkeling op ·materieel gebied.

* * *

W

De heer Van Leeuwen heeft daar enige wel zeer juiste opmerkingen over gemaakt.

De eerste was deze, dat hiervoor slechts dan met vrucht kan worden gewerkt, indien h~t bezit, het produkt van besparing, als zodanig wordt geacht;

indien men de overtuiging is toegedaan, dat het individuele bezit de menselijke persoonlijkheid schraagt en versterkt en de ontwikkeling van de maatschappij dient.

De tegenstelling - aldus onze woordvoerder - tussen massaficatie en ontplooiing van het individu, tussen individuele vrijheid en massale uniformiteit, komt hierbij om de hoek kijken.

Primair voor de bevordering van bezitsvorming is dus een geestelijke houding van de overheid, die de waarde van het produkt van besparing voor het individu en voor de maatschappij voldoende hoog weet te schatten.

Een tweede algemene voorwaarde zal zijn: het vertrouwen in de waardevastheid van het geld te.

herstellen.

Bezitsvorming zal ten dele moeten plaats vinden door sparen in ·geld. Vandaar dat het vertrouwen in de waardevastheid van het geld een van de peilers is, waarop de wil tot vermogensvorming moet steunen.

Het is inderdaad, zoals onze geestverwant vaststel- de, niets nieuws, dat hiermee is gezegd, maar het is wel zo, dat hij het bestaan van zoveel inflatoire ten- denzen dez_e waarheid nauwelijks vaak genoeg kan worden herhaald.

* * *

E

Uiteraard verklaarde de heer Van Leeuwen in beginsel geen tegenstander te zijn van bepaalde maat- regelen, waardoor de belastingplichtige rechtstreeks gevoelt, dat hij over bespaard inkomen minder be~

lasting betaalt dan over verteerd inkomefi, maar wel zeer terecht, naar wij menen, waarschuwde hij, dat men zich daarbij niet te zeer moest verliezen in kleine. en incidentele faciliteiten, zonder dat het produkt van besparing in zijn algemeenheid vol- doende wordt ontzien en geëerd.

Het belastingsysteem zal i n z ij n g e h e e I zodanig moeten zijn ingericht, dat het respect hier- voor toont en afgestemd is op de vorming van ver- spreid bezit.

Tenslotte verwijzen wij naar hetgeen wij in een kadertje op deze zelfde pagina hebben afgedrukt van wat onder het hoofd "Individuele bezitsvor- ming" in ons "Verkiezingsmanifest 1956" o.a. over deze materie was opgenomen.

Wat daar werd geschreven sloot aan bij hetgeen ons Beginselprogram reeds inhield, waar in ar~ikel 15 wordt vastgesteld, dat de begeerte naar e1gen bezit te zeer is verbonden met de natuur van de mens, dan dat het mogelijk zou zijn, het particuli~re

eigendomsrecht te missen en dat i~dere vergroting van de mogelijkheid voor alle groepen van het volk, om zich eigen bezit te verwerven, een bijdrage vo~_mt

tot vergroting der stabiliteit van de maatschappehjke verhoudingen.

A.

~~~~~~~~~~~~~~~~®H~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Rotterdam, stad --van de V. V.D. ~

>!i

~m~R'î!N~~~~~M~Sfl~~~MIM~~~"~~,~~~~~~~~~~~~~~

VRIJHEID EN DEMOCRATIE

Flitsen van Het Binnenhof (I)

Verhoging loongrens in de sociale verzekeringen - Gestegen lonen het motief - Geen verhoging op grond van gestegen kosten van levensonderhoud • Onze fractie stemde tegen - ledereen moet, zodra het mogeliik is, eigen verantwoordelijkheid dragen ,;, Motie vraagt debat over eventueel losmaken van loongrens in de ziekenfondsverzekering van die in andere sociale wetten.

De Tweede Kan1er heeft vorige week het wetsontwerp aangenomen tot verhoging van de loongrens in de sociale verzekeringswetten van f 6.000.- tot f 6.900.-. Onze V.V.D.-fractie en de heer Gerbrandy van de Anti-Rev. Partij stem- den tegen, omdat nu voor het eerst de verhoging van .de loongrens is gekoppeld aan de stijging van de lonen sedert 1954 en niet aan de stijging van de kosten van levensonderhoud.

Na de oorlog is de loongrens, die oor- spronkelijk f 3.000.- bedroeg, met alge- mene instemming vastgesteld op f 3.750.-.

Deze grens is nadien herhaaldelijk ge- wijzigd. Zij heeft de index van de kosten van levensonderhoud gevolgd, behalve in 1955.

• • •

W^{e staan nu} op de tweesprong, zei onze geestverwante, mevr. tnr. J.

:M. Stoffels-van Haaften en we zullen nu moeten uitmaken of we bij loonronden, die geen verband houden met de stijging van d' kosten van levensonderhoud, maar met welvaartstoeneming, de kring van verzekerden willen inkrimpen eventueel, dan wel gelijk houden en meestal uit- breiden.

De geelachtem van de V.V.D. gaan be- paald in de eerste richting. De grenzen van de sociale verzekering zijn, zoals ook staatssecretaris Van Rhijn meent, ge- stekl op grond van de overweging, dat een werknemer, wie»s loon boven bet gestelde bedrag uitkomt, aan die voorzie- ning geen behoefte meer heeft.

Er bestaat daarom bepaald geen aanlei- ding de loongrens van f 6.000.- op te trekken met respectievelijk 2 % vakantie- bijslag en 6 9(,, zijnde niet eens de ge- ntiddelde, maar de maximaal geoorloofde welvaartsronde van vorig jaar.

Men moet ieder individu, zodra dit mogelijk is, zijn eigen verantwoordelijk- beid laten dragen, ook de verantwoorde-- lijkheid voor zijn sociale voorzieningen.

De sociale verzekeringen zijn opgezet om diegenen, die tengevolge van hun econo- mische omstandigheden deze verantwoor- delijkheid niet konden dragen, terzijde te staan.

• • •

Verreweg de meeste werkgevers be- talen bij ziekte van een werkne-

•er "die boven de loongrens ligt" het tbon door. Aan het feit, dat dit in som- mige gevallen niet gebeurt, kan men geen I!J'gument voor verzekeringsdwang van de hele groep onUenen, aldus mevr. Stof- fels-Van Haatten.

Het motief, dat de werknemer bij liet wegvallen van de sociale verzekeringen achteruitgaat, is niet sterk. Tegenover 6.8 % potentiële schade, die de werkne- mer zou lijden als de werkgever plus de overbeid de diverse premies niet meer zouden behoeven te betalen, staat 4 % premie, die de werknemer zelf niet meer hoeft te voldoen. Saldo 2.8 9(,.

Indien we aannemen, dat de werkgever in de meeste gevallen het salaris doorbe- taalt, ten minste even lang als de ziekte- wet aangeeft, dan blijft er een verlies- port (als men het zo tenminste stenen mag) van 0.3 % over.

Volgens de regering waarborgt de ziek- tekostenverzekering nooit een volledige dekking der kosten. Maar is de aange- boden dekking van de verzekeringsmaat- schappijen wel zo laag als de staatssecre- taris denkt?

Uit het adres, dat de Ned. Vereniging van Ongevallen en Ziekteverzekeraars de KaJDer beeft doen toekomen, blijkt, dat de aangeboden dekking voor hen, die uit de verplichte verzekering rechtstreeks overgaan in de ziektekostenverzekering, bepaald niet slecht te noemen is.

Weliswaar moet in een gezin met meer dan 1 tot 3 kinderen meer aan premies worden betaald dan de maximumpremie van het ziekenfonds, maar het vrijwillig verzekerd kunnen zijn en het aanvaarden van eigen verantwoordelijkheid zijn fac- toren, die bij de beóordeling van de wen- selijkheid geteld mogen worden.

Dat is het uitvloeisel van een liberaal beginsel. Het is ook een vast onderdeel van de christelijke politiek, aan het par- ticulier initiatief de voo"rkeur te geven boven overheidszorg, zodra van een rede- Iijk alternatief sprake is en d~t is hier het geval.

• • •

Is de staatssecretaris wel genoeg be-- kend, vroeg mevr. Stoffels-Van Haaften, met de mogelijkheden die de verschillende varianten van ~llectieve

contracten geven, collectieve contracten, die werkgevers hoe langer hoe meer slui- ten ten behoeve van hun niet ·verplicht verzekerde werknemers, contracten, die behoorlijke risicodekking geven tegen aantrekkelijke premie?

Bij verhoging van de loongrens tot f 6.900.- zal het voor de ziekteverzeke- raars weer moeilijker ·worden de over- gang van de verplichte verzekering naar de vrijwillige ziekteverzekering gemak- kelijk te maken, omdat het werkterrein kleiner wordt.

Er bestaat wel alle aanleiding de loon- grens te verhogen in verband met het percentage looncompensatie dat wordt gegeven voor de premie ouderdomswet.

Het zou niet juist zijn, indien deze 5.6 % loonsverhoging, die geen direct voelbare welstandsvermeerdering geeft (daar zou men trouwens lang en breed over kun- nen praten) het gevolg zou hebben, dat iemand boven de loongrens kwam. De V.V.D. zou zich daarom kunnen vereni- gen met het optrekken van de loongrens tot f 6.400.-, een royale grens.

• • •

'f'enslotte zei mevr. Stoffels-Van Haaf-

.L ten niet te geloven, dat het losmaken van de looDgrens in de ziekenfondsver- zekering van die in de overige sociale wetten, speciaal de ziektewet, een vraag is, die pas kan worden beslist bij de be- handeling van de nieuwe ziekenfonds- wet.

Het zou goed zijn als we probeerden .het vóór de behandeling van het ontwerp- ziekenfondswet hierover eens te worden.

Ik zou dan ook graag ondersteunen de vraag of, voordat het ontwerp-zieken- fondswet in de Kamer komt, hier uit- voerig over mogelijkheid en wenselijkheid

Mevrouw STOFFELS-VAN HAAFTEN . ... op de tweesprong ... . van ontkoppeling kan worden gesproken.

De kwestie van die ontkoppeling noem- de staatssecretaris Van Rhijn een moei- lijk probleem. Er is thans een verbmid tussen de ziekengeldverzekering en de ziektekostenverzekering, ompat het zie- kengeld alleen kan worden ontvangen, wanneer de arbeider ook is ingeschreven als verzekerde bij ee:n ziekenfonds. Daar- om zou de staatssecretaris er vooralsnog ernstig bezwaar tegen hebben wanneer de loongrens van het ziekenfondswezen een andere zou zijn dan die van de ziek- tewet.

De administratie voor de werkgevers bij de inning van de sociale premies wordt ingewikkelder. Het gebeJe probleem '98ft de loskoppeling :ml te zijoer tijd nader behandeld moeten worden en dat 1raa bet beste gebeuren wanneer het nieuwe ontwerp-ziekenfondswet aan de orde is.

•••

In vele opzichten was de woonhvercler van c1e K.V.P., de heer dr. W. L. P.

DEZE BURGER

begrijpt van sommige dingen een 1-Jein beetje, van vele dingen nau;elijks iets en van de meeste dingen geen blote bli;rnm !

Het komt wel eens voor dat hij van de dingen waarvan hij denkt een klein.

beetje te begrijpen, tenslotte blljkt helemaal n ie t s te begrijpen en dal ;.

dan een nogal tragisch moment in zijn leven. l:t heb dan het gevoel dat er wéér grond onder mijn voelen wegschuilf het gapende, dontere gat van het Niets in.

Dat griezelige gevoel bad ik toen iE alles Jas van Vader lke en Ibn Saoed.

Dat werd tenslotte allemaal elie'tje tot den boom met mooie presentjes beze·

geld. Een fraai huzarenstukje Realpolitik en een duidelijk bewijs, dat er ècht niets· veranderd is.

J} had natuurlijk niet m 0 gen verwachten dat er met het optreden van de goede vaderfiguur Eisenhower iets veranderen zou in de wereldpolitiek;

ik verwachtte dat, ondanks het niet-mogen, echter wèl en het is dus mijn eigen domme .tout dat ik nu teleurgesleid hen.

Deze week las ik een uitvoerig en wel-gedocumenteerd artikel in de Haagse Post over de slavenhandel in Saoedi-Arabië. Het zijn verschiiklcelijlce, afstotelijke en afzichtelijke dingen, die daarin verteld worden.

Maar ze worden zeer blijkboor wegges~eld door de golven olie die uit Saoedië's woestijn omhoog spuiten en in dit blijkbare is hel duidelijke be- wijs dat er in feite nog niets veranderd is in de wereld, dat geld macht is en dal voor geld soms héél veel te koop U;. Onder andere het geluk der mensheid en het vertrouwen in de democratie.

Het is - geringe troost - altijd z6 dat tenslotte t6ch blijkt dat op den duur niets gekocht is. Maar wanneer à at blijkt is bet altijd te laat.

De Russen die Hongaren tot slaven maken de ernstige verwijten naar het hoofd slingeren en een land waar slavenhandel bestaat teder aan de borst drukken ...•

Ik begrijp het niet best Oliedom is

J8 PEBB'UARI 195'7 -PAG. Z

lil. de Kort, het eens met mevr. Stoffels- Van Haatten. Welstandsvermeerdering lijkt hem op zichzelf een slechte indicatie voor verhoging van de welstandsloon- grens. Er kan een stuk maatschappelijk goed zitten in de overgang van de ver- plichte naar de vrije verzekering.

Het wordt hoog tijd, dat de welstands- grens voor het ziekenfondsbesluit op haar eigen merites wordt bezien en met Danle mede wordt bezien in verband met de prijzen en dienstenprestatie van de vrije verzekering. Dat brengt mee, dat men nader moet bekijken, hoe de situatie wordt bij een dergelijke ontkoppeling ten aanzien van de coördinatie der diverse sociale verzekeringswetten. Nochtans mag die coördinatie niet van een bestu- dering van dit vraagstuk terughouden.

In de vrije verzekeringswereld is een ont- wikkeling gaande, die de nauwlettende en voortdurende aandacht vraagt.

Na het antwoord van de staatssecreta- ris diende de heer De Kort de volgende motie in: "De Kamer, van oordeel, dat het vraagstuk der ontkoppeling van de loongrenzen voor ziektewet en zieken- fondsenbesluit binnen afzienbare tijd on- derwerp van gedachtenwisseling tussen de regering en haar behoort uit te ms.- ken, verzoekt de regering hiertoe na overleg met de vaste commissie voor Sociale Zaken en Volksgezondheid de nodige YOOrbereiding te treffen'".

De motie werd zonder hoofdelijke stem-

ming aangenomen. ·

V. v.D.

LANDBOUWCON&RES TE WOUDSCHOTEN 2 EN 3 MAART 1957

De opheff"m~ van het Zondagsrijverbe41 schijnt stimulerend te werk-op de aaa- -wlngen v-r deelname aan - ~

bouweon gres.

Nog slechts een zeer beperkt aauW . deelnemen kan worden fioerelaten. Die-

genen, die voor dit zeer belangrg"ke coo- grf1111 belangstelling hebben dienen thlms b.ua aanmelding per ommegaande in te zenden aan het Algemeen Secretariaat, :Koninginnegracht 61 te Den Haag.

Aanmelding kan geschieden door over- schrijving van een bedrag van f 12..50, zijnde de totale kosten voor dit weekentl, ep giro 67880 ten name van Secretafts V.V.D. Den Haag.

Voor die deelnemers, die per trein rei- zen kan worden medegedeeld, dat vanaf het station Utrecht 10 minuten na elk heel uur, de bussen richting Woudscho- ten vertrekken.

ALGEMENE VERGADERING 5 EN 6 APRIL

TE GRONINGEN

De afgevaardigde• ter Algemene Verga- dering op 5 en 6 april 1957 In HuJze Jlau te Groaiagen te b.eadell, makea wt

er op a.Uent, dat men ziek v - lo~

gelepuJieid dient aan te meldea ltij:

De Administratie '9'&11 de Afdellnr:

Groningen van de V.V.D.

1J. Emmhlllllinpl •

Telef~ K -....s2433 Groningen.

wu--~v-

. . . _ . . . lijk

·Yéór u ~ ... - · - · ... llllres

- t e meldea.

FeestavOlid ter gelegeMeicll van cle .Aigeme• Vergaclerillg op 5 en 6 apn1 1957 te GI'OIIÏIIgen

Het ligt in bet voornemen van ^{de Af-}

deling Groningen onzer Partij, die dit jaar als gastvrouwe zal optreden, aan de afgevaardigden ter Algemene Vergade- ring op Vrijdagavond een feestavond aan te bieden.

Nadere bijzonderbeden over deze feest- a'VOnd zullen zo spoedig mogelijk worden bekend gemaakt.

VoorzHterschap Commissie

voor Culturele Zaken van de V.V.D.

Daar de heer D. W. Dett:meijer zijn werkzaamheden voorlopig wenst te be- perken, heeft hij aan het Hoofdbestuur verzocht een nieuw lid aan te wijzen als voorzitter van de Commissie voor Cul- turele .zaken van onze Partij.

*

^{tol WEEK} *

Zondags weer rijden

M

Niemand zal er overigens rouwig om zijn. Integen- deel! Blijft echter de wel zeer wonderlijke ontwik- keling, die rondom dit rijverbod is ontstaan. Een ontwikkeling, die door weinigen wordt begrepen en waar een vaste lijn bepaald ontbreekt.

Dat de minister aan zijn beslissing het woord .. ~rlopig" heeft vetbonden is begrijpelijk. Niet in de laatste plaats om te trachten de logica van zijn beleid in deze ook niet te laten ontbreken.

Hoe dit ook zij, het café- en restari'rantbedrijf kan weer wat opgeluchter ade~en, al zien wij geen mogelijkheden aanwezig om de in deze bedrijfstak seteden schade snel in te halen of te herstéllen.

Vergelijkt men on2e positie met betrekking tot de maatregelen van de benzinebeperking met het bui- tenland, dan kunnen wij constateren, dat wij de hekkenslwters zijn. Hierbij komt steeds weer de vraag naar voren, of minister Zijlstra de zaak niet wat al te strak heeft aangepakt. Edoch, laten wij niet na- kaarten en hopen, dat de uitdrukking "voorlopig"

een permanent karakter mag krijgen.

Prijzen als luchtballon.~

M

Ziedaar een greep van "koppen", die we de afge- lopen week in onze dagbladen tegenkwamen.

Er zullen maar weinigen onder ons volk zijn, die aan deze ontwikkeling ook maar een touw kunnen

vastknopen. '

De beroemd ge~orden prijsstabilisatiepolitiek komt aldus wel in een heel merkwaardig daglicht te staan. Het is te begrijpen, dat door deze ontwikkeling in grote groepen van ons volk ongerustheid begint op te komen. En het is zeker aan de regering nu eens duidelijk te maken hoe dit alles zich laat rijmen.

Het bekend maken van de bestedingsnota, die, en dat is wel nodig ook, op zeer korte termijn kan wor- den verwacht, zal voor de regering een welkome gelegenheid zijn nu eens de kaarten open op tafel te leggen.

Wij kunnen ons heel goed voorstellen, dat het soms nodig is "nare" maatregelen te nemen, maar dan mag men ook verwachten, dat er in die maat- regelen een klare en consequente lijn zit. Het hinken op twee gedachten werkt verwarrend en is niet bepaald geschikt om het vertrouwen in de regering te verstevigen.

V lue, t'eilig en duur

B

Minister Algera "motiveert" deze verhoging van liefst bijna 10 %, met de minder gunstige financiële toestand van de N.S.

Ook dat is een verrassing. Immers, tot dusverre heeft ons volk van een dergelijke slechte financiële toestand bij de Spoorwegen nimmer ièts vernomen.

Dit wordt dan ineens bekend gemaakt op een wel zeer ongelukkig gekozen tijdstip, waarop andere prijsverhogingen aan de orde van de dag zijn.

Maar hoe nu? Is die financiële toestand bij de N.S.

dan ineens zo slecht geworden? Het is nog maar nauwelijks een maand geleden, dat de president- directeur van de N.S. in een toelichting op een obligatie-emissie van de N.S. ad 25 miljoen gulden o.m. het navolgende verklaarde:

"Het financiële beleid van de vennootschap heeft, hoewel zij vele moeilijke jaren moest doormaken ten gevolge van oorlog en herstel, het mogelijk ge- maakt de verlies- en winstrekeningen sinds 1942 -

met uitzondering van het bijzooder ongunstige , jaar 1945 - met een winst af te sluiten, welke aanvánke- lijk bescheiden, zich de laatste jaren meer bevredigend ontwikkelt. De bedrijfsresultaten over 1956' zullen nagenoeg gelijk zijn aan die over 1955".

Nogmaals, hoe nu?

Zijn in die ene maand de financiële vooruitzichten ineens zo somber geworden? Of had de heer Den Hollander in zijn toelichting bij de obligatielening al gerekend op een toekomstige tariefsverhoging?

Dit laatste kunnen wij toch moeilijk aannemen.

Blijft dus een open vraag, die 'zeker op een duide- lijke en vooral gemotiveerde wijze zal dienen te wor- den beantwoord.

Moroertaal: een 2

D

Dat zij echter af en toe moeilijkheden heeft met de Nederlandse taal is waarschijnlijk minder bekend.

Zo ontving één onzer trouwe lezers, woonachtig te Hilversum een loonbelastingkaart voor huisper- soneel waarop, o.m. de volgende zinsnede te lezen staat:

"In te vullen als ~et loon veranderd, of de werk- nemer komt inwonen", enz.

Er valt iets voor te zeggen, dat, als men iets doet, men het consequent moet doen.

Zo dacht blijkbaar ook Moedertje Overheid, die op dezelfde kaart dezelfde fout later nog eens her- haalde.

Nu zijn er waarlijk erger dingen in deze wereld.

Wij geven het gaarne toe, Maar toçh vragen wij ons af, over hoeveel ambtelijke schijven dit fraaie stuk drukwerk is gegaan voor het de deur uitging.

Sliepen zij dan allen? De zetter en corrector in- cluis? Hopelijk is men inmiddels uit de zoete droom ontwaakt!

KlarP taal

D

Hatta heeft steeds met de beide benen op de grond gestaan en zich steeds een man met een redelijk en reëel inzicht getoond.

Thans heeft h.ij niet geschuwd in het openbaar de politiek van Indonesië in scherpe bewoordingen af te keuren.

Of het helpen ,zal? Het is in elk geval een licht- punt, doch wij vrezen, dat zijn stem er een is van de roepende in de woestijn.

Hoe dit ook zij, er is reden temeer met belang- stelling af te wachten, welke uitwerking zijn woor- den zullen hebben. Het is in elk geval een lichtpunt en daaraan bestaat met betrekking tot de politieke ontwikkeling in Indonesië een dringende behoefte.

V Pnu·hrikkelijke srhrikkel

N

Het gevolg van deze ontdekking is geweest, dat de Dienst Woningbeheer van de gemeente aan rwm 700 huurders van de gemeentewoningen voor de extra dag van dat jaar een speciale kwitantie heeft aangeboden van gemiddeld f 0.80, waardoor dus een bedrag van ca. f 560.- aan huur werd geïnd.

De kwitantie kwam alleen bij die huurders, die de weekhuren op eigen verzoek per maand betalen.

Tevoren werd hierover nog een gedrukte brief aan al deze 700 huurder gestuurd. Voor deze f 560 zijn dus 700 circulaires gedrukt, werden 700 post- zegels van 2 cent geplakt, moesten 700 kwitanties worden uitgeschreven, die weer extra aangeboden moesten worden.

Het werd zoveel extra werk, dat de Gemeentelijke Woningdienst dit gedeeltelijk in overuren moest laten verrichten. De reden, aie de dienst aan de huur- ders opgaf was, dat de huur berekend is op een jaar met 36.5 dagen en dat 1956 één dag meer had.

18 FEBBUA&I JN'J - PAG. a

Vergissen is menselijk en blijkbaar ook gemeente- lijk. Doch dat een vergissing op een dergelijke bureaucratische manier moet worden hersteld, ont- gaat ons te enen male.

Wij hebben zo de indeuk, dat een particuliere woningbezitter deze zaak wel wat rationeler zou heb- ben opgelost. Maar enfin, Tilburg heeft gelukkig weer een zorg minder.

De ondernemer als mens

D

Naar de "N.R.C." meldt, hield mr. Fockema An- dreae ter inleiding een korte beschouwing over de ondernemer.

Deze, aldus de heer Fockema Andreae, is wel eens een wat lastig mens, soms vlug met een groot woord, geneigd zich te veel op eigen belang te richten.

Maar het de laatste jaren zo sterk geworden ge- voel van de voorrang van het centrale element mag de betekenis van de bereidheid van de ondernemer om risico te nemen en veraQtwoordelijkheid te aan- vaarden, niet doen vergeten.

In onze huidige sam~leving heeft de onderne- mer tot taak harmonie te scheppen tussen de plicht zowel het eigen belang als dat van de maatschappij te dienen.

Tot zover mr. Fockema Andreae.

Het is een typering, die ons bijzonder trof, omdat zij eedijk is en juist.

Eerlijk, omdat :zij niet verbloemt, dat ook de ondernemer niets menselijks vreemd is; juist, omdat zijn maatschappelijke en sociale functie zo kern- achtig worden getypeerd.

Nog stePd.~ Hon{!arije

j

J

Steeds heeft de wereld zich afgevraagd, waarom de rode heersers in de Sovjet-Unie de Polen zo anders hebben behandeld dan de Hongaren.

Vanzelfsprekend is voor de discriminatie in be- handeling meer dan één reden te vinden. Maar een belangrijk motief is o.i. dezer dagen wel onthuld door Bela Kiraly, voormalig bevelhebber van de Hongaarse nationale garde, toen hij een verklaring aflegde tegenover een speciale commissie van de Verenigde Naties.

Bela Kiraly zeide daarbij o.m., dat tot verleden jaar de Russen bezig waren van Hongarije een basis te maken om het Westen aan te vallen.

Het koortsachtige tempo, aldus Kiraly, waarin de Russen de Hongaarse vliegvelden moderniseerden en nieuwe vliegbases aanlegden, wijst er op, dat zij van Hongarije een basis wilden maken voor lucht- aanvallen op het Westen.

Tot zover de verklaring van Kicaly.

Inmiddels is het Hongaarse volk opnieuw neer- geslagen. Maar het probleem Hongarije blijft in al zijn scherpte bestaan.

Tot dusverre hebben ongeveer 200.000 Hongaren de vlucht uit hun .land ondernomen. Het grootste gedeelte bevindt zich nog steeds in Oostenrijk, een land met een vriendelijke en voorkomende bevol- king. Een land ook, dat het zelf in economisch op- zicht allerminst breed heeft.

Steeds benauwender wordt voor de Oostenrijkees de vraag, wanneer de vrije Westerse wereld nu eens daadwerkelijk tot hulpverlening overgaat.

Het Oostenrijkse volk moet zijn gastvrijheid als het zo door gaat duur betalen. Immers, in de door- zending van de vluchtelingen zit maar weinig schot.

Het is ontstellend te moeten constateren, dat die vrije Westerse wereld gezamenlijk niet in staat is de tweehonderdduizend vluchtelingen op te nemen.

Zeker, ons land deed wat het kon, maar daar zijn wij er niet mee.

Het zal zaak zijn, dat ook Nederland op het inter- nationale- politieke platvorm op deze ondraaglijke toestanden de aandacht vestigt en blijft vestigen.

Nog steeds Hongarije. Laten wij dat niet vergeten!