Vraag nr. 88 van 4 februari 1998
van de heer HUGO MARSOUL
Hypotheekleningen Vlaams Woningfonds – "Kin-deren ten laste"
Gezinnen die in aanmerking komen voor een hypothecaire lening bij het Vlaams Wo n i n g f o n d s krijgen een lagere intrestvoet op basis van het aan-tal kinderen ten laste. Volgens de bepalingen van het Vlaams Woningfonds zijn kinderen ten laste echter "kinderen waarvoor de aanvrager kinderbij-slag ontvangt".
Sinds oktober 1997 wordt de kinderbijslag recht-streeks toegekend aan de ongehuwde moeder en aan haar kind, ook al verblijven zij beiden nog bij de (groot)ouders (bijvoorbeeld wanneer de onge-huwde moeder nog schoolgaand is). D e (groot)ouders hebben in feite dus een kind extra ten laste. Op fiscaal vlak blijven zowel de ongehuw-de moeongehuw-der als haar kind wel ten laste van ongehuw-de ( g r o o t ) v a d e r, maar het Vlaams Wo n i n g f o n d s beschouwt de dochter en het kleinkind niet meer als kind ten laste. Met andere woorden, in plaats van een kind meer, zijn er twee kinderen minder ten laste.
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ouders in een dergelijke situatie worden gestraft voor het feit dat zij verder voor hun dochter en kleinkind blij-ven zorgen.
Waarom wordt voor de bepaling van de rentevoet van nieuwe of reeds lopende hypothecaire lenin-gen bij het Vlaams Woningfonds in bovenvermelde gevallen het bijkomend kleinkind ook niet als kind ten laste beschouwd ?
Welke initiatieven heeft de minister reeds geno-men met het oog op de aanpassing van de regle-mentering ?
Antwoord
De definitie van "kind ten laste" met betrekking tot de werking van het Vlaams Woningfonds werd vastgelegd in het besluit van de Vlaamse regering van 23 november 1994 (artikel 1, 7°) en luidt als volgt :
– het inwonend kind waarvoor kinderbijslag of wezentoelage wordt uitbetaald aan de aanvra-ger of dat door de Vlaamse minister, na
overleg-ging van bewijzen, beschouwd wordt als te zijne laste ;
– de aanvrager en elk familielid dat deel uitmaakt van zijn gezin en met hem de woning zal betrek-ken die erbetrek-kend zijn, onder de door de Vlaamse minister gestelde voorwaarden, als ernstig gehandicapt.
Uit alinea 1 van voormelde paragraaf 7 blijkt dat de door de Vlaams volksvertegenwoordiger omschreven toestand in verband met het bijko-mend kleinkind wel degelijk aanleiding kan geven tot een ten laste nemen, indien de bevoegde minis-ter dit aanvaardt.
Het is het Vlaams Woningfonds dat, op basis van het door de ontlener ingediende dossier, de aan-vraag moet inleiden bij de minister om een kind waarvoor geen kinderbijslag wordt ontvangen toch te mogen beschouwen als ten laste.
Uit de praktijk blijkt :
– dat er gevallen zijn waarbij een kleinkind werd aanvaard als ten laste van de aanvrager, m a a r dan als pleegkind, zodat het enkel tijdens de duur van verblijf in het ontlenersgezin als ten laste wordt beschouwd, en dit op basis van arti-kel 11 van het ministerieel besluit van 21 december 1994 houdende het reglement van de l e n i n g s - , verkoop en huurhulpactiviteiten van het Vlaams Woningfonds van de Grote Gezin-nen in het kader van het Fonds B2 ;
– dat de rentevoet op de leningen van het Vlaams Woningfonds in principe niet wordt verhoogd wanneer het aantal kinderen dat een ontlener ten laste valt, vermindert.
Ten slotte is het zeer de vraag of de door de Vlaamse volksvertegenwoordiger voorgestelde gelijkschakeling van de huidige definitie van "kind ten laste" naar de door de fiscus gehanteerde crite-ria toe, wel wenselijk is. In sommige gevallen immers zou deze gelijkschakeling een omgekeerd effect hebben. Jobstudenten met inkomsten hoger dan toegestaan zouden bijvoorbeeld niet meer in aanmerking komen.
