Vraag nr. 276
van 20 september 2002
van mevrouw RIET VAN CLEUVENBERGEN Zwaar zorgbehoevenden – Mobiliteit
Wanneer mensen zorgbehoevend worden en, g e-zien de leeftijdsgrens, niet meer erkend kunnen worden door het Vlaams Fonds voor Sociale Inte-gratie van Personen met een Handicap, vallen zij in praktijk vaak buiten alle bestaande mobiliteitsbe-vorderende maatregelen. Vaak hebben zij voor hun vervoer echter begeleiding nodig.
Mindermobielencentrales bestaan beperkt, r i c h t e n zich naar mensen met een handicap en draaien op vrijwilligers die vooral chauffeur zijn, en vaak met een minimale zorgopleiding en beperkte mogelijk-h e d e n . Wanneer deze personen bijvoorbeeld naar een dagcentrum willen, worden zij hiermee gecon-f r o n t e e r d .D a g c e n t r a , die het gecon-financieel al moeilijk hebben gezien de beperkte subsidiëring, k u n n e n materieel dergelijk vervoer met begeleiding slechts organiseren als ze een extra vergoeding vragen aan de cliënt, bovenop de prijs voor de dagopvang. O o k taxibedrijven kunnen geen begeleiding garanderen en diensten voor ziekenvervoer zijn onbetaalbaar en niet kwalitatief genormeerd.
1. Welke oplossingen bestaan er nu om het ver-voer van deze (zwaar) zorgbehoevenden die be-geleiding nodig hebben, te organiseren ?
Welke kwaliteitseisen worden hierbij gesteld ? 2. Wat deed de minister reeds, vanuit haar
be-voegdheid voor mobiliteit van personen met een handicap, naar deze doelgroep ?
Antwoord
1. Het probleem van de (zwaar) zorgbehoevenden is inderdaad belangrijk. Hier moet een onder-scheid gemaakt worden tussen de categorie "ziekenvervoer" en de categorie "aangepast v e r v o e r " . Vanuit het gelijkekansenbeleid wordt het netwerk van aangepast vervoer voor perso-nen met een handicap aangeboden. Het "zie-kenvervoer" is expliciet uit deze regeling uitge-s l o t e n , omdat hiervoor andere mogelijkheden voorhanden zijn in V l a a n d e r e n . Voor elke zorg-behoevende die een mobiliteitsvraag heeft, wordt best geval per geval nagegaan in welke categorie deze vraag het best thuishoort.
Het gelijkekansenbeleid is niet verantwoorde-lijk voor het aangepast vervoer van zwaar zorg-b e h o e v e n d e n . In de praktijk van het erkende en gesubsidieerde netwerk van DAV-i n i t i a t i e v e n stellen we vast dat bij de gebruikers zowel zorg-behoevenden zitten als personen met een han-dicap ( DAV : dienst voor aangepast vervoer – red.).
Het netwerk is in Vlaanderen nog in volle uit-b o u w. Aan de erkende en gesuuit-bsidieerde initia-tieven worden de nodige kwaliteitseisen gesteld, zoals uitgelegd in de subsidiegids aangepast ver-v o e r. Er wordt ver-veel zorg besteed aan het onder-zoek en de opvolging van de erkende en gesub-sidieerde initiatieven, en in het belang van de klanten is een langzame opbouw van het net-werk in Vlaanderen met kwalitatief hoogstaan-de initiatieven een grotere prioriteit dan een snelle invulling van het volledige netwerk. 2. Het netwerk voor aangepast vervoer is slechts
