Stal Cultuur Politiek

4e JAARGANG (Nieuwe reeks} No. 10

Politiek

en

Cultuur

Hoofdredacteur; J. Schalleer

Led~;~n van de redactie: F. BarucL,

L.

Gilliéron, Chr. Smit, Red. Secr.: S. Prins, Roemer Viaserstraat 4. Amsterdam. Telefoon 83S02 en 8645! Administratie: Uitgeverij PEGASUS. Leidsestr. 2S. A"dam. Tel. 3S9S7. Giro 173127

Prijs per nummer 30 cent

Abonnementen: per jaar f 3.50, per halfjaar f 1.'75. Voor België Bfrs 65.·

In November a.s. verschijnt:

BIOQRAF·fE

van ]ozef Wissarionowitsj

Stal in

ter gelegenheid van diens 70e verjaardag op

21

Dec.

a.s.

Oe zeer interessante levensbeschrijving van deze grote volksvriend is samengevat in een boek van ruim 200 blz. met een recente foto en is vanaf 1 November a.s. bij aiie districts- en partijafdelingen verkrijgbaar·- tegen de prijs van f 0.50.

5453 3127

6.'1.-DE OPROEP

Wij dragen eeuwig· in onze harten Het licht dat niet is te doven -De herinnering aan onze kameraden Die in de strijd zijn gevallen.

Als een schitterende ster in de nacht, Een vlam die blijft branden,

Klinkt hun stem uit de aarde -Die ons vermaant, die ons oproept: Zolang uw tong

Door uw adem bevochtigd Tot spreken . in staat is -Strijdt, kameraden T

Stapelt de zege van uw overwinning Hoog op tot een vesting

Onneembaar,

Vernietigt de vijand

-Zonder vrees, zonder rustpoos,

Zonder pauze om op krachten te komen, In één kamp verenigd,

Tot de laatste fascist gevlucht is -Bouwt dàn een spanbrug

Over landen en zeeën, En duizenden vrije wegen Die het aardrijk verbinden-Zo zal uw lied weerklinken,

De wind draagt het op zijn vleugels -Zo komt het helder tot ons

Uit het duister, in onze morgen.

BAS1JL ROTA

ACHTERGROND VAN

HET~

liTOISME

door

F. BARUCH

H

ET verraad aan het socialisme volgt zijn eigen wetten. Wie de geschiedenis van het verraad vari Tito gevolgd heeft,

be-hoeft zich er derhalve ook niet over te verwonderen dat de Tito-groep thans openlijk als hulptroep van het wereld-imperialisme optreedt.

Dit echter brengt met zich mee, dat men zich diepgaand met dit , onderwerp be·zig moet houden, moet trachten de wortels van het verraad bloot te leggen en er voor ons e'igen werk lessen uit te

trekken.

Vanzelfsprekend dringt zich bij een bespreking van het Tito-ïsme een vergelijk met de trotskisten op. Bij een nadere beschou-wing blijkt dat de verwantschap tussen beide groepen zelfs groter is dan sommigen zouden vermoeden, dat men in wezen met twee verschillende vormen van eenzelfde verschijnsel heeft te maken. Het trotskisme in de Sowjet-Unie begon met "afwijkingen" op het theoretische front en eindigde zijn "theoretische" loopbaanmet een keten van afschuwelijke misdaden. Het werd met wortel en tak uitgeroeid. Het Tito-isme begon op dezelfdemanier,hetstadium van misdaden tegen de mensheid heeft het reeds bereikt en de derde faze is blijkbaar niet meer veraf.

Het v·erschil tussen de twee ligt niet in de methoden, maar in de uiterlijke verschijningsvormen. Het nieuwe is, dat zich hier een groep misdadige elementen meester heeft gemaakt van de staatsmacht in een land en het ligt derhalve in de lijn der ont-wikkeling, dat de individuele trotskistische misdaden zoals de moorden op Kirow •en Gorki tot "staats-politiek" in Joegoslavië werden verheven en daarmee het stadium van het fascisme

be-reikten.

Tito is dus de weg van alle "afwijkelingen" en verraders ge-gaan. De :geschiedenis van de internationale arbeidersbeweging heeft afdoende bewezen, dat allen die de .eenheid van de Commu· nistische Partij trachtten aan te tasten, in het kamp van de re-actie terecht zijn gekomen of daar altijd thuis hebben gehoord. Namen als Hoglund in Zweden, Ruth Fischer en Neumann in Duitsland, Doriot in Frankrijk en Trotsky zijn evenzovele voor· beelden voor deze waarheid. In ons eigen land kennen wij mensen als Roestam Effendi, die thans op Indonesische communisten schiet en als Roorda, die de 'beklagenswaard1ge rol van een "Friese Tito" op zich heeft genomen.

Wat voor de eenheid van de partij geldt, dat geldt echter ook voor de eenheid van het socialistische kamp. Wie deze eenheid verbreekt en beweert dat hij "onafhankelijk" van het socialisti· sche kamp onder leiding van de Sowjet-Unie, het socialisme-in·

~E

'fVie be- ito-dit het te [to- ou-1ter V"ee .en. op net en urn de in der de nt-de vië

be- ge-ing lU- re-,rd. in or-;en Liet to" 10k eid ;ti-

in-een-land wil opbouwen, die leidt dit land rechtstreeks in het kamp van de reactie, hetgeen dan ook met Joegoslavië is gebeurd. Het is juist opmerkelijk, dat Tito zijn "theoretische'' afwijkin-gen begon met zijn gepraat over het ,,zelfstandig" opbouwen van

het Socialisme in Joegoslavië. (Wij gebruiken hier aanhalings- · tekens, omdat het vanzelfsprekend niet ging om toevallige theore-tische dwalingen, maar om welbewuste stappen ter uitvoering van een vooruit beraamd plan). Trotsky heeft de juistheid van de Marxistische theorie van de mogelijkheid van de opbouw in één land ontkend.

Tito's "theorie", die zich vermomde in een schijnbare onder-steuning van de Marxistische opvatting, is echter slechts de keer-zijde van de medaille. Terwijl Trotsky trachtte door zijn "theorie" en de daaraan verbonden misdaden de opbouw van het Socialisme

in de Sowjet-Unie te verhinderen met de stelling, dat men daaraan niet kan beginnen voordat de revolutie in de belangrijkste kapita-listische landen gezegevierd heeft, d.w.z. met het voorstel om de Sowjet-Unie weerloos aan zijn belagers uit te leveren - zo ver-klaart Tito omgekeerd, dat men het Socialisme in Joegoslavië "onafhankelijk" van, d.w.z. in strijd tégen de Sowjet-Unie en de landen der Volksdemocratie kan opbouwen. Het resultaat is niet alleen dat Joegoslavië aan het imperialisme is uitgeleverd, maar ook, zoals wij straks zullen zien, dat het Joegoslavische staats-apparaat in handen van nationalistische, fascistische elementen van de oude stempel is gespeeld, de arbeidersklasse in een positie

is gedrongen, die slechts met het Duitsland van Hitler te _verge-lijken is en de rijke boeren als vanouds de massa der dorpsbevol-king terroriseren.

*

H

ET feit, dat Joegoslavië door Tito en zijn kliek welqewust

in het kamp van het oorlogszuchtige imperialisme is geleid, komt 21owel in de binnenlandse als de buitenlandse politiek tot uitdrukking. Het Tito-isme bedient zich hierbij, evenals Hitier zich van het woord ,,socialisme" bediende, van een geraffineerde quasi-Marxistische fraseologie. Want de waarde van Tito voor het Anglo-Amerikaanse imperialisme bestaat juist daarin, dat hij ·zolang mo-gelijk de schijn van een doorknede communist ophoudt, die Joego-slavië als het ware in triomftocht naar het socialisme leidt. Dit streven verklaart gedeeltelijk het feit, dat de internationale reactie voor het oog der wereld "terughoudend" tegenover Tito is, ja, dat sommige over-enthousiaste, mindere goden terechtgewezen wor-den, zoals Tsaldaris in het voorjaar van dit jaar overkwam, toen hij de wens uitsprak, Tito binnenkort in de hoofdstad van koning Georg te mogen ontvangen.

Het is zeer de moeite waard, een ogenblik stil te staan bij de binnenlandse politiek van Tito.

,,on-afhankelijk'' van en in tegenstelling met de rest van het socialis· tische kamp.

"De afwijking naar het nationalisme is de aanpassing van de internationale politiek van de cwbeidersklasse aan de nationalisti·. sche politiek van de bourgeoisie. De afwijking :naar het nationa-lisme weerspiegelt de pogi.ngen van de "eigen'', "nationale" bour· geoisie om het sowjet-systeem te ondermijnen ·en het kapitalisme te herstellen. De bron van beide afwijkingen is, zoals gtj ziet, dezelfde. Dat is het verláten van het leninistisch internationalis~.''

Aldus ~ei Stalin in 1934. Met een geringe wijzi:ging is deze uit-spraak ·volledig op Tito van toepassing.

De massa . van de nationale bourgeoisie in Joegoslavië wordt gevormd door de rijke boeren. Het is derhalve Tito's taak hun overheersende rol op het platteland "theoretis.ch" te rechtvaardige~~,

Dientengevolge schiep Tito een nieuwe definitie rvan het begrip "koelak". In een redevoering te Skoplje verklaarde hij onlangs, dat niet de ecglliO'llllische positie van deze of gene dorpsbewoner ever de vraag beslist of hij; koelak is, maar de vraag of hij het regime al of niet steunt. Dit heeft op zijn beurt tot -gevolg, dat de riJke' boeren, die het politie-regime van Tito steunen, tot kam-pioenen van het socialisme in het dorp benoemd worden, terwijl de arme boeren, die in opstand komen tegen de koelakkem, als van<JTuds in de gevangenissen terechtkomen als "koelakken" en vijanden van de staat.

In overeenstemming met deze anti-marxistische definitie van de rijke boer is ook de theorie, die Tito en de zijnen er op na houden ten aanzien van de rol der boeren en der arbeiders bij de "op-bouw van het Joegoslavische socialisme". P. Joedin herî:nm,ert er in

het weekblad van het Informatiebureau (15 Juni ·j.l.) *) aan, dat Tito in 1946 reeds verklaarde, de boeren als de meest hechte basis

van de staat te beschouwen, een theorie, die zich in niets onder· scheidt van de opvattingen der Russische sociaal-revolutionairen. In nauw verband hiermee staat de ontkenning van de leidende rol van de arbeidersklasse. Vanzelfsprekend, in een staat waar de boerenbevolking de "leidende" rol speelt, kan deze moeilijk tege· lijk aan de arbeiders behoren.

Dientengevolge verklaarde Djilas, een der leidende Tito-Hguren, reeds in 1947, dat afzonderlijke bijeenkomsten van de vakbeweging en van het Volksfront overbodig zijn, terwijl Tito reeds eerder had verklaard dat het program van de Communistische partij het program van het Volksfront is en het program van het volksfront dat van de Communistische Partij.

Warmeer men hieraan nog de mededeling van Pijade, de "theo-reticus" van Tito, toevoegt, dat de vakbeweging geen enkele rol heeft gespeeld in de bevrijdingsstrijd, dan is het beeld zowat

compleet, het beeld van de ontkenning van de leidende rol der arbeidersklasse in de revolutie en van de Communistische Partij

als leidster van de arbeidersklasse. Men moet hierbij vooral be· denken dat het volksfront in Joegoslavië een vereniging van bour·

*) Zie "Kwartaal" nr. 8, verkrijgbaar bij Pegasus.

alis-L de listi-. :>na- our-:sme ziet, ne." uit-ordt hun gel'l. grip rngs, l>ner · het t de :am-~ als ' en 1. de tden "op-~r in dat )as is der-iren. mde r de .ege-:ren, ging rder het ront heo-~ rol nv:at der 'artij be-

our-geois-partijen, groeperingen van de dorps-kapitalisten, de vak-beWeging 'en de Communistische Partij is.

Maar dit geldt ook voor de Tito-partij zelve.

R. Golubovi<: heeft de samenstelling van dez·e partij nader onder-zocht en is tot de volgende ·conclusie gekomen: De partij verloor gedurende de bevrijdingsstrijd meer dan 75% van haar voor-oorlogse leden. Aan het einde van de oorlog had de partij 141.066 leden, waarvan slechts 3000 reeds voor de oorlog lid waren. Na de oorlog opende Tito de deuren van de partij voor uiteenlopende elementen van de kleinburg·erij en van de grote bourgeoisie, van rijke boeren ·en vertegenwoordigers van de uitbuitende klasse. SpecuTanten en "strebers" werden voor het lidmaatschap waardig bevonden omdat .... zij hoge staatsfuncties bekleedden. Van de bevrijding tot eind 1946 werden 48.000 nieuwe leden ingeschTev·en, maar vanaf 1947 tot Juli 1948 (de datum van de publicatie van ' ile resolutie inzake Tito door het Informatiebureau) werden ruim 278.000 mensen toegelaten. In Juli 1948 waren op z'n minst 30.000 leden afkomstig uit de kringen van de bourgeoisie en de rijke boeren. Terzelfdertijd waren slechts 30% de: leden uit de arbei-dersklasse afkomstig, waarvan het merendeel uit het handwerk, dat het meest met kleinburgerlijke opvattingen is behept. Een typerend voorbeeld voor de wijze waarop de meest klassebewuste arbeiders, n.l. die uit de groot-industrie geweerd werden, is uit Slowenië afkomstig. In drie grootbedrijven met 21.000 arbeiders werden in Juli 1948 slechts 245 partijleden geteld, d.w.z. iets meer

dan één procent. In vijf Kroatische bedrijven met tezamen 18.000 man personeel waren toen 32 partijleden. In een bedrijf in Bosnia met 7000 arbeiders waren 92 leden aanwezig, terwijl onder de 952 ambtenaren van dit bedrijf 125 leden geteld werden. Tegelijkertijd

wevden vele vertegenwoordigers van de grote-boeren en andere burgerlijke partijen in de C.P. ingeschreven. Terwijl dus de sa-menstelling van de Tito-partij er reeds <Op wijst, ·dat hij opzettelijk de arbeiders heeft geweerd 'en anti-communistische elementen toeliet, werd ook de organisatie-vorm aan de fascistische opvat-·tingen aangepast. Een of ander soort van "critiek" is toegelaten

voorzover zij de lagere organen ·betreft. De Tito-ist Djilas ver-klaarde lyrisch: "Aan de bron is het water zuiver, maar het wordt opgeblazen in zijn benedenloop." Met andere woorden: de leiding

is "zuiver", onfeilbaar (zoals Kardelj trouwens ook verklaard heeft). Zij heeft zichz·elf benoemd en oefent op grond van deze lyrische theorie een onbeperkte dictatuur uit.

.-Behalve de kenmerkende situatie, waarin Tito zijn program ver-eenzelvigt met dat van alle mogelijke bourgeois-elementen en avonturiers, wordt de toestand in Joegoslavië door 'een

militairis-me gekarakteriseerd, dat zijns gelijke slechts in de fascistische

landen vindt. Op het hoogtepunt van de strijd tegen Hitler, be-schikte het Joegoslavische leger over 300:000 manschappen, Tito's leger bestaat vandaag ,echter uit 800.000 soldaten en officieren! Hij heeft dit leger nodig, voor de strijd tegen de "binnenlandse vijand". Alle berichten uit Joegoslavië wijzen er op, dat de

genissen overvol zijn, dat er onmenselijke mishandelingen plaai.'l-vinden, dat het land met strafkampen overtrokken is, dat kleine boeren, stedelijke- ·en landarbeiders, in massa dwangarbeid moeten verrichten ·en dat de armoede hand over hand toeneemt.

*

E

VEN onthullend ais de binnenlandse politiek, die de rijke boeren en de fascistische reactie weer in het zadel hedt geholpen, is de buitenlandse politiek.

Ook hier kan men een consekwente lijn ontdekken. Een jaar geleden, in Juli 1948, jammerde Tito nog dat de breuk met de Sowjet-Unie, met de landen der Volksdemocratie en de Commu-nistische Partijen op "betreurenswaardige vergissingen" en "wan· begrip" berust. Thans waagt hij het Stalin en Churchill in één adem te noemen!

Kenmerkend voor de ontwikkeling van Tito is zijn redevoering, die hij in het voorjaar op het derde congres van het Joegoslavische volksfront heeft gehouden. De hele redevoering, die later in

boek-vorm is verschenen, is één grote aanval op de Sowjet-Unie. Hoe· wel Tito blijkbaar urenlang gesproken heeft, vond hij "geen tijd" om iets te zeggen over de Engels-Amerikaanse oorlogshitsers, hij sprak niet over het Atlantisch oorlogspact, noch over het West· Europees pact. Verschillende kel'en gebruikte hij het woord ,,oor· logshitser", maar telkens wanneer hij over de Sowjet-Unie en over de Volksdemocratische landen sprak!

Maar deze ondersteuning van het imperialistisch kamp in woor· den is niets vergeleken bij de daden van Tito. In zijn loopbaan als trotskisti:sche misdadiger heeft Tito geen enkele mogelijkheid tot verraad aan de Sowjet-Unie, en de internationale arbeiders· klasse over het hoofd gezien. Hij heeft de Sowjet-Unie bedrogen en achter haar rug om in geheime onderhandelingen de sloveense bevolking in Oostenrijk in de steek gelaten. Hij heeft een heel apparaat voor de spionnage in de Volksdemocratische landen op-gebouwd. En vooral ter gelegenheid van de ontmaskering van de Hongaarse verrader Rajk, die sinds 1931 in dienst van het fascisme stond, is aan het licht gekomen dat deze spionnage reeds lang vóór de formele breuk verleden jaar werd gevoerd. Dit feit, dat on· langs in een artikel van Matias Rakosy door talrijke voorbeelden werd gestaafd, bewijst ten overvloede, dat men bij Tito en zijn kliek niet te maken heeft met lieden, die op een politiek dwaal· spoor zijn gt!raakt door "wanbegrip" of onvoldoende kennis van de leer van Lenin en Stalin, maar met verraders, die weten dat zij verraders zijn. Bewijzen werden gepubliceerd voor het feit, dat de gegevens van het Tito-spionnageapparaat uiteindelijk in het Foreign Office en het State-department in Washington be· landen en dat Tito met zijn spionnen geprobeerd heeft, opstand te verwekken en leiders van de Volksdemocratische landen te vermoorden.

Laten wij verder de buitenlandse handelsbetrekkingen van Tito bekijken.

374

tats-eine ~ten ·ijke Leeft jaar ; de mu- ran-één ·ing, ;che )ek- Ioe-:ijd" h~i ·est- oor-)Ver :x>r-~aan :1eid .ers-, gen ~nse b.eel op-L de sme· róór on-:den zijn aal-van dat feit, : in be-;and 1 te. rito :I

Onlangs heeft de Tsjechische regering een handelsverdrag met Joegoslavië moeten annulleren, omdat Tito

m

gebreke bleef met de leverantie van grondstoffen, waarvoor hij reeds machines en an-dere industrieproducten uit Tsjechoslowakije had ontvangen. De reden was duidelijk: als Tito zijn grondstoffen aan Amerika en Engeland levert, kan hij ze niet aan Tsjechoslowakije leveren! Maar ter gelegenheid van genoemde annullering en bij vele andere gelegenheden heeft Tito beweerd, dat het hem "onmogelijk" wordt gemaakt, met de Sowjet-Unie ,en de landen der Volksdemocratie handel te drijven. Omgekeerd ondervindt hij blijkbaar geen moei-lijkheden van dergelijke aard in de handel met het Westen. Tsje-choslowakije b.v. had voor enkele Hentallen millioenen aan uit-rusting voor zijn metaalindustrie in Amerika besteld en .... be-taald. De leverantie.ging niet door. Wel ontving Tito de installatie voor een compleet staalwerk.

Er werden omvangrijke handelsverdragen tussen Joegoslavië aan de ene kant en Engeland, Frankrijk, West-Duitsland enz. ge-sloten. Aan een Amerikaanse firma alleen heeft Tito koper, tin en andere metalen ter •waarde van 50 rnillioen gulden aangeboden. Tito heeft .e~n crediet van 20 millioen dollar van de Amerikaanse wereldbank gevraagd en gekregen, een aanvraag voor 250 mil-lioen dollar loopt nog. Crediet-aanvragen van landen als Tsjecho-slowakiJe en Polen werden afgewe~en.

Wij hebben hierboven er op gewezen, dat de Engels-Amerikanen zeer terughoudend zijn in hun vreugde over Tito's breuk met het

anti-imperialistische front. Dit moet echter niet alleen verklaard worden door hun streven, om de ontmaskering van Tito te voor-komen, maar ook door hun verlangen om Tito duur te laten betalen voor zijn aansluiting bij het imperialistische front. Dit wordt voorts ten derde verklaard door de angst der imperialisten dat met hun leveranties uiteindelijk zal geschieden, wat ook met de wapens voorTsjail!g-Kai-Sjek in China is gebeurd, n.l. dat zij met de ver-drijving van Tito toch in de handen van het volk komen. Zo komt het dus, dat de voorwaarden voor de "liberale" handelsbetrekkin-gen steeds knellender worden. Hij heeft duur moeten betalen voor de genationaliseerde industrieën, hij heeft zich verplicht, alle stra-tegische grondstoffen aan het Westen uit te leveren, vooral aan het Roergebied! Omtrent de hierboven genoemde lening van de Wereldbank heeft de Amerikaanse bestuurder van deze bank, Hoare, verklaard, dat zij het recht heeft het ,gebruik van het cre-diet in Joegoslavië te controleren. In het kort, Tito is bezig de industrie van Joegoslavië onder contróle van Amerika te stellen. Onder deze omstandigheden valt het niet te verwonderen, dat de Engels-Amerikanen zelfs bereid zijn, bepaalde hoeveelheden oor-logsmateriaal te leveren (ro ontving hij in Mei j.l. toestemming

om 700 vliegtuigmotoren en 1500 ton staalplaten te kopen). De vraag, hoe het komt, dat de Westerse imperialisten zo gul zijn met hun eredieten en leveranties aan Joegoslavië ·en hoe men aan de andere kant moet den~en over hun stelselmatige sabotage van

de handel met de Sowjet-Unie of met de Volksdemocratische lan· den, beantwoordt zich vanzelf!

Tito wordt als het jongste lid van de groep der wereld-reactie aan· vaard.

Dat een dergelijke ontwikkeling mogelijk was, behoeft in het geheel geen verwondering te wekken. De reactie heeft zich altijd van het middel van betaalde agenten, spionnen •en verraders

be-diend om de arbeidersbeweging en het socialisme afbreuk te doen. Het gevaarlijke in het geval Tito is echter, dat hij een heel staatsapparaat in handen van de rèactie heeft gespeeld en een fascistisch stelsel in Joegoslavië heeft ingevoerd.

Men kan een beschouwing over de buitenlandse politiek van Tito niet beëindigen zonder te wijzen op het meest treurige hoofd· stuk in de loopbaan van Tito. Dit betreft de dolksteek in de rug, die hij de heldhaftig·e Griekse vrijheidsstrijders heeft toegebracht Zoals het blad van het Informatiebureau verklaarde, heeft Tito op

het kritieke ogenblik in de strijd der Griekse partisanen de Joego· slavische grens voor de Athe•ense fascisten geopend, hen in de gelegenheid gesteld de stellingen der Griekse partisanen te pas-seren, terwijl Tito en Kardelj zelf aankondigden, dat zij de "grens gesloten" hebben voor de partisanen.

In de Marxistische theorie zowel als in de opvattingen der ar· beidersbeweging in het algemeen heeft het begrip der internatio· nale solidariteit altijd als een proefsteen voor de klassenstrijder ge.golden. Tito .echter heeft de internationale solidariteit niet alleen vaarwel gezegd, maar haar vervangen door zijn solidariteit met Tsaldaris.

*

H

ET is duidelijk, dat Tito al zijn hoop voor de voortzetting van zijn misdadige loopbaan op de reactie in het Westen heeft ge· vestigd. g. n' a ti 1' f:· l ( I

1

Omgekeerd maken de oorlogstokers in steeds sterkere mate van ,1

Tito gebruik, om hun campagne nieuwe kracht bij te zetten, ge· ruchten de wereld in te sturen omtrent "agressieve" plannen van de Sowjet-Unie en de breuk in het anti-imperialistische front te vergroten.

Daartegenover staat echter dat de Sowjet-Unie onwrikbaar·vast-houdt aan haar vredespolitiek, daé\rtegenover staat dat de massa van het Joegoslavische volk in toenemende mate in verzet komt tegen de verraderspolitiek van Tito en zijn groep. Dit blijkt vooral uit de jongste berichten uit het land zelf.

Voor de internationale arbeiàersbeweging echter houdt het geval Tito een bevestiging van oude lessen in.

Het is de pl'icht van elke communist nauwkeurig de rechtse en

linkse afwijkingen van de theorie van Len:in en Stalin te bestu· deren. Zij houden altijd het gevaar van het afglijden naar open·

lijk verraad in en brengen (zoals met Tito het geval is) verraders · I aan het licht, die van de bewuste vervalsing der Marxistische leer I

gebruik maken om hun verraad te camoufler<en. In het geval Tito I

. an-het tijd be-•en. teel een ~ran >fd-·ug,

cht

op go-de >as-ens ar- tio-der een net van ge-van ge-van . te tst-!S.Sa fmt 1ral en :tu- en-'ers eer rito

betreft het in het bijzonder zijn verloochening van de rol der

Communistische Partij en der arbeidersklasse, alsmede zijn liefde voor

de grote boeren.

Het .geval Tito heeft opnieuw 'bevestigd, dat de verovering van de staatsmacht en de dictatuur van het proletariaat (in welke vorm zij zich ook voordoet) niet zonder toepassing van geweld mogelijk zijn. Tito heeft van dit principe afstand gedaan en in plaats van de ou~ reactie te vernietigen, heeft hij aan haar politieke invloed een m~uwe basis gegeven.

Het geval Tito heeft wederom 'bevestigd dat een breuk in de solidariteit met de Sowjet-Unie onweerstaanbaar er toe leidt, dat men in het kamp van de Sowjet-vijanden terechtkomt, evenals de aanranding van. de internationale solidariteit er toe leidt, dat men tot een verrader aan de arbeidersbeweging afzakt.

Het geval Tito heeft aangetoond, dat de opbouw van het Socia-lisme niet mogelijk is zonder samenwerking .en solidariteit met de Sowjet-Unie en de Volksdemocratische landen, terwijl het tegelij-kertijd heeft bewezen, dat diegene die tegen 1dit principe handelt, de zelfstandigheid van zijn natie verkoopt en naar het fascisme

afglijdt. ' '

Tenslotte heeft het verraad van Tito bewez:en, dat zijn daden uitsluitend aan het oorlogska:mp ten goede komen en het oorlogs-gevaar in het algemeen vevgroten.

Maar ::z:elfs met de steun van de buitenlandse imperialisten mag Tito niet verwachten, dat hij zijn politie-regiem kan handhaven. De verontwaardiging van het Joegoslavische volk zal spoedig een eind maken aan zijn rol. Zoal•s het trotskisme in de Sowjet-Unie met wortel en tak is uitgeroeid, zo zal het ook gaan met de Tito-kliek.

Het feit dat de ergste vijanden van het socialisme zichzelf socia-listen noemen, om het volk te bedriegen en te verraden, .is niets nieuws. Ook Hitier en Himmler beweerden dat zij socialisten waren en zij noemden zelfs hun fascistische partij socialistisch. Tito en Rankovitsj zijn "socialisten" van het soort van Hitier en Himmler.

RUDOLF SLANSKY

door

AM IR

DE SAMENZWERING TEGEN

DE

REPUBLIEK INDONESIA

-~

G

ROTE verand~ringen ihebben zich in het afgelopen jaar in

Azië voltrokken. Veranderingen, die het Westers imperialis-me in dit werelddeel tot in zijn grondvesten hebben doen schud-deiJ. en die hun weerslag hebben gevonden in de Aziatische poli-tiek van de Westelijke mogendheden, . in het bijzonder van de V:erenigde Staten.

Wat zich in China heeft afgespeeld in het afgelopen jaar is

inderdaad moeilijk te verteren voor de Amerikaanse imperialisten. Zij zijn er ook min of meer door in een paniekstemming geraakt, daar zij tot ihet besef zijn gekomen, dat China met zijn 450 millioen inwoners en zijn enorme, nu nog sluimerende krachten, onherroe-pelijk verloren is voor het imperialisme.

De ondubbelzinnige en voor geen andere uitleg vatbare ver-klaring van Mao Tse Toeng, dat het nieuwe China zich vastberaden zal aansluiten bij de democratische en vredelievende krachten in de wereld met de Sowjet-Unie aan het hoofd, heeft de verwarring onder de imperialisten slechts vergroot. Zij hebben immers ge-hoopt in Mao Tse Toeng een nieuwe soort Tito te kunnen vinden! En wanneer de "New York Herald Tribune" (31-8-'49) schrijft, dat "het volkomen duidelijk is, dat Zuid-Oost Azië de weg van China zal gaan - en heel spoedig-:- tenzij een krachtige poging onder-nomen wordt om het proces, dat zich nu voltrekt, te ·veranderen," dan is dit slechts een illustratie temeer van de alarmtoestand waarin het imperialisme in Azië zich thans bevindt. Het is nu deze "krachtige poging" van de imperialisten, waarop de "New York Herald Tribune" doelde, die zijn stempel drukt op de ge-beurtenissen in de landen van Zuid-Oost Azië.

*

I

N het Juli-nummer van Politiek en Cultuur hebben wij er reeds op gewezen hoe Indonesië in het Amerikaanse systeem van oorlogsbases wordt opgenomen. De gebeurtenissen nadien hebben onze opvattingen slechts versterkt.

Wij hebben toen uiteengezet hoe het Anglo-Amerikaanse impe-rialisme, dat door het ontwaakte Chinese volk uit China werd ge- r worpen, al zijn krachten geconcentreerd heeft in de gebieden van · Zuid-Oost Azië en alles in het werk stelt om deze landen voor zich veilig. te stellen.

Het is in het bijzonder het Amerikaanse imperialisme, dat bru-taal en bruut ingrijpt in de gang van zaken in de Zuid-Oost Azia-tische gebieden. Mocht men nu nog twijfel daarover hebben, dan

)E .

zal ook weer de "New York Herald Tribune" (1-9-'49) deze twij-in lis-

Id-

,u-de is en. kt, 1en er-:en in ng ~e­ m! lat na

er-:1,"

nd nu ew ~e-~ds an en .>e- (e-an 1or :u- ia-an f·

felaars van hun dwalingen afhelpen.

,,Wat noodzakelijk is om een catastrofe (d.w.z. ondergang van het imperialisme - A.) te voorkomen, dat is de situatie in Azië als een oorlogstoestand te beschouwen, wat zij ook is".

En verder:

,,Het is van het hoogste belang, dat de Verenigde Staten in staat moe-ten zijn te antwoorden op iedere uitdaging, snel, soms in het geheim en altijd krachtig".

De methode, die de Amerikaanse imperialisten gebruiken om deze Aziatische landen in hun greep te krijgen berusten steeds op hetzelfde principe: In de gebieden waar het volk nog niet de kracht heeft kunnen ontplooietl om zich te bevrijden, vervolging en onderdrukking van de democratische krachten en het in het leven roepen van marionetten-regeringen, die z.g. onafhankelijk en souverein aan het volk wordt voorgesteld. In die landen waar

het volk zich reeds heeft bevrijd van de wurgende greep van het imperialisme - zoals in China - het organiseren van spionnage-en sabotage-groepspionnage-en. Ook hierover laat de "New York Herald Tribune" (1-9-'49) geen enkele twijfel bestaan: ·

"Wat noodzakelijk is, is een niet-openbare, realistische en geheime poging de vele onafhankelijk gebleven centra van weerstand tegen de communisten in ,Zuid-China te ondersteunen".

Het is dus feitelijk niets anders dan het organiseren van

com-plotten, wat bovenaan de lijst prijkt van de Amerikaanse plannen met betrekking tot Azië.

*

D

E Ronde· Tafel Conferentie in Den Haag nu is één van de resultaten van de complotten welke door het Amerikaanse imperialiffi\le in ZIUid-Oost Azië zijn gesmeed. Op zichzelf is de Ronde Taf~l Conferentie ook e·en samenzwering en wel tegen de

vrijhe1dsstr~d van het Indonesische volk.

De R.T.C. is dan ook een logisch gevolg van de gang van zaken

1

in de Indonesische Republiek, nadat het Amerikaanse lid van de Commissie van Drie, Graham, in October 1948 met zijn intriges

was begonnen.

Achtereenvolgens hebben wij toen duidelijk de faz.en van deze samenzwering tegen de Republiek kunnen onderscheiden. Zij werd ingeluid met de val van het democratische kabinet-Sjarifud-din en de vorming van het rechtse kabinet-Hatta. Via de geheime besprekingen met ae Amerikanen te Sarangan, de demobilisatie van de democratische eenheden van het leger, de .grote provocatie te Madiun en de daarop gevoLgde bloedige terreur tegen het De-mocratische Volksfront en zijn leiders hebben de imperialisten toen een tijdelijke verwarring in de Republjek kunnen bewerkstelligen. Het Democratische V:olksfront immers was één van de krachtigste steunpilaren voor de verdediging van de Republiek tegen de aan-vallen van het imperialisme. Na deze inwendige verzwakking is

dan ook prompt gekomen de tweede militaire agressie van de Nederlandse regering tegen de Republiek op 18 Dec. j.l., waarbij

de regering-Hatta door het niet bekendmaken van een ultimatum van de Nederlandse regering het volk volkomen onkundig liet over het ernstige gevaar dat lhet bedrei·gde, zodat het zich daardoor ni.et kon voorbereiden op de aanval op Djokja.

Na deze militaire agressie werd het tweede deel van de Ameri-kaanse samenzwering uitgevoerd. Het begon met de AmeriAmeri-kaanse resoluties in de Veiligheidsraad in eind December 1948 en Januari 1949. Via het Rum-Royen-accoord (7-5-'49), het terugbrengen van de Hatta-regering naar Djokja (6-7-'49) en het bevel ,,staakt het vuren" (3-8-'49) heeft dit Amerikaanse complot thans de faze van de 'Ronde Tafel Conferentie bereikt.

*

W

AT zijn de wezenlijke trekken van deze faze van het complot tegen de Republiek? In de eerste plaats houdt zij in een poging om de Indonesische revolutionnaire vrijheidsstrijd te bre-ken of te verzwakbre-ken en af te buigen. Een eerste middel daartoe was de uitvaardiging van het bevel "staakt het vuren", zowel aan de Indonesische guerilla's als aan de Nederlandse strijdkrachten. Stopzetting van de vijandelijkheden in Indonesië 1s natuurlijk een eis, waar iedereen zich mee kan verenigen. Mits daar bepaalde voorwaarden aan verbonden zijn.

Ten eerste moet daarbij de agressor - in dit geval de Neder-landse regering - als zodanig worden gebrandmerkt en aangeduid. Ten tweede dient deze agressie daarom dan ook ongedaan ge-maakt te worden, d.w.z. dat de Nederlandse troepen onmiddellijk teruggetrokken ·worden uit de door hen na de agressie verov:erde

gebieden, in eerste faze naar de stellingen ingenomen vóór de aan-val. Dan pas heeft een bevel "staakt het vuren" ook zin en waarde, hetgeen door de Sowjet-Unie in de Veiligheidsraad duidelijk naar voren is gebracht.

Hoe staat het echter in Indonesië?

Het bevel "staakt het vuren" 1s uitgevaardigd, maar de Neder-landse troepen zijn in de veroverde gebieden gebleven. Een bevel aan de Indonesische guerilla's om de strijd te staken betekent, dat -indien de guerilla's dit bevel opvolgen- de Nederlandse troe-pen in de met militair geweLd door haar veroverde gebieden van de Republiek verder met rust gelaten zullen worden. Zij kunnen dan gemakkelijk ihun posities versterken, ten koste van de gue-rilla's ·en van de Indonesische vrijheidsstrijd! De verbindingsw~gen

van de geïsoleerde Nederlandse posten zullen dan bijvoorbeeld niet meer in g•evaar worden gebracht door de guerilla's! ·

Bovendien is de uitvaardiging van dit bevel gekomen op een ogenblik, dat de Nederlandse troepen werkelijk in het nauw zijn gebracht door de hardnekkige guerilla-strijd. Het hoofdmotief voor de uitvaardiging van dit bevel is dus het koloniale leger voor een ·ernstige nederlaag te behoeden, zijn posities te verbeteren en de

guerilla's in de rug aan te vallen.

En ·het is vooral Wasthington geweest, dat •grote druk heeft uit-geoefend om dit bevel uitgevaardigd te krijgen!

urn ver Liet ~ri­ :lSe ari ran het :tre ~en re-toe tan en. ~en lde er-tid. ~e­ ijk .·de :tn-de, :tar er-vel lat oe-·an ten te-:en eld ~en ijn >or ~en de

lit-De tweede wezenlijke trek van de samenzwering der Ameri-kaanse imperialisten is de poging om de strijdkrachten van Hatta samen met hét Nederlandse koloniale leger te laten samenwerken bij de onderdrukking van de vrijheidsstrijd. Dit is duidelijk vast-gesteld in de bepalingen van de wapenstilstand op 3 Aug. 1949. Deze samenwe:dcing zal trouwens zover worden gevoerd, dat er een samensmelting komt tussen het Nederlandse koloniale leger en dat van Hatta.

Het gezamenlijke optreden van eenheden van beide legers tegen de Indonesische vrijheidsstrijders is trouwens reeds een feit in bepaalde delen van Java zoals in de Pasundan. Op deze wijze be-reiken de imperialisten een versterking van de positie van het Nederlandse koloniale leger met de hulp van Hatta's leger zelf! Hierbij moet nog vermeld worden, dat de wapenstilstandsbepa-Jingen ook nog .een clausule inhouden, waarin het verboden is propaganda te maken, die ,,de strijdkrachten van de wederpartij uitdaagt of verontrust" Bovéndien moet een ieder zich onthouden van "alle handelingen, welke schadelijk mochten zijn voor de we-derzijdse samenwerking" (d.w.z. tussen de regering van Hatta en die van Nederland). Een uiterst vage omschrijving, waarbij de imperialisten volop gelegenheid hebben om iedere actie voor de vrijheid van Indonesië te onderdrukken!

Een derde wezenlijke trek van de samenzwering tegen de Repu-bliek is de poging om de Hatta-regering - met financiële middelen en militaire uitrusting van de Nederlandse regering! - weer stevig op de troon in Djokja te zetten ofschoon de Nederlandse regering eerst het kabinet-Hatta uit elkaar heeft geslagen en voor het grootste gedeelte uit Java weggevoerd heeft. Het is weer vooral de Verenigde Staten geweest, ·die de regering-Drees bevolen heeft Hatta en zijn mannen niet alleen weer netjes naar Djokja terug te br·engen maar hen ook van de middelen te voorzien om het gezag te kunnen uitoefenen!

Waarom heeft men Hatta en zijn regering weer teruggebracht naar Djokja? Omdat hij met zijn Madiun-provocatie en zijn ver-volging van de de/Docratische leiders bewezen heeft knecht te willen zijn van het Amerikaanse imperialisme. Omdat hij met zijn Fox-contract en andere beloften aan de mannen van Wallstreet bewezen heeft "goede diensten" te willen verlenen aan het Ameri-kaanse grootkapitaal.

En in dit .verband is tenslotte een vierde wezenlijke trek van het complot de poging van de Amerikaanse imperialisten om Indo-nesië via de Hatta-regering tot een Vruchtbare bodem te maken voor het Amerikaanse kapitaal. De Indonesische machthebbers in Indonesië en rondom de Ronde Tafel dromen reeds nu dag en nacht van de dollars, die zij straks van Oom Sam zullen krijgen. En zij laten het bij alle mogelijke gelegenheden weer duidelijk blijken. Maar voor wat hoort wat, zegt Oom Sam!

*

D

AT zijn de voornaamste trekken van de samenzwering der imperialisten tegen de Republiek. Zal deze samenzwering nu 381

slagen? Zal de Indonesische revolutie in staat zijn om deze samen-zwering te niet te doen?

·In deze faze van de revolutionnaire vrijheidsstrijd' in Indonesië is het duidelijk gebleken, dat de Indonesische burgerlijke elemen-ten door hun onstandvastigheid niet meer in staat zijn om de nationale revolutie naar de overwinning te leiden. Zij schrikken voor dez·e revolutie terug en een gedeelte van hen loopt zelfs over naar het kamp van de vijanden der revolutie. Met andere woorden zij gaan over tot de contra-revolutie. Daarmee is dan de voorwaarde geschapen waaronder de buitenlandse imperialisten hun samenzwering tegen de Republiek kunnen opzetten. Het iS op deze overgelopen burgerlijke elementen, dat de impèrialisten hun complot baseren.

Het is duidelijk, dat in deze faze van de nationale revolutie in

Indonesië alleen de arbeidersklasse in nauwe samenwerking met de millioenen boeren de revolutie tot de overwinning zal kunnen leiden. En deze overwinning kan alleen dan bereikt worden, wan-neer .een eenheidsfrönt van alle anti-imperialistische krachten ge-smeed wordt, die onder leiding van de Communistische Partij de strijd v;oor vrijheid •en nationale onafhankelijkheid consequent voortzet.

*

W

ANNEER wij de situatie in Indonesië bekijken, dan is dui-delijk te onderkennen, dat de voorwaarden voor de vernieti-ging van de samenzwering tegen de Republiek zich krachtig aan het ontwikkelen zijn. In de eerste plaats is de poging om de Indo-nesische Communistische Partij bij de Madiun-provocatie in

Sep-tember 1948 te vernietigen mislukt. Wel hebben de samenzweer-ders toen de partij e•en slag kunnen toebreng·en, waardoor zij be-langrijke leidende nguren heeft moeten verliezen. Maar nadien he.eft de communistische partij - de P.K.I. -~eh hersteLd van deze sl?g, terwijl talrijke anderen de plaats van de gevallen helden der Indonesische revolutie hebben ingenomen.

De P.K.I. is niet dood gegaan met "Madiun", integendeel zij

leeft en is gesterkt met nieuwe ervaringen. Ervaringen met betrek-king tot de wijze, waarop de imperialisten hun samenzweringen uitvoeren en ervaringen in de acht maanden guerilla-oorlog tegen de Nederlandse imperialisten, waarbij de P.K.I. temidden van het volk in de voorste riJen heeft gestreden en nog strijdt. Al deze rijke ervaringen zuUen de P.K.I. ongetwijfeld alleen maar verder

versterken~

Een ander belangrijk punt îs, dat de tegenstellingen, die de bui-tenlandse samenzweerders met de Madiun-provocatie kunstmatig in het leven hebben geroepen en toen gaande trachten te houden, in de acht maanden guerilla-oodog weer geheel aan het ver-dwijnen zijn.

~n-sië ~n­ de en .Jfs ~re de en :iS en in 1et en .n-~e­ de mt

.u- ti-an lo-~p­ ~­ >e-en an en zij ~k­ en en tet ~ze ler lÎ-tig ~n, ~r-ler .ur 19. tnt

van

alle anti-imperialistische krachten snel aan het vormen

is

-een van de voorwaarden voor de vernietiging van de Amerikaanse samenzwering.

Niet alleen vormt zich een krachtig eenheidsfront, maar dit front weet ook consequent de anti-imperialistische strijd door te zetten. Dat blijkt wel uit de situatie vooral in Oost- en Midden- · Java, waar de guerilla's voortdurend actief zijn. Grote uitgestrekte gebieden - ook die na de eerste militaire actie door het Neder-landse leger zijn veroverd - worden thans door de guerilla's beheerst en de Nederlandse troepen kunnen hen niet meer daaruit verdrijven. Deze kunnen alleen maar de grootste steden bezet houden. "De Nederlandse troepen zijn niet in staat gebieden 1 à 2

km buiten de grote steden te· onderwerpen," aldus Pandu.

De strijd wordt niet alleen door de .guerilla's gevoerd, maar de massa der boeren, d.w.z. het volk, neemt ook actief deel aan deze vrijheidsstrijd. Er is een veel'hechter band gekomen tussen leger en volk dan ooit tevoren.

"Het leger vecht, !het volk zorgt voor het voedsel, onderhoudt koeriersdiensten, verricht wachtdiensten en alarmeert het leger tegen vijandelijke patrouilles," schrijft Pandu.

En ook nog op talrijke andere wijzen geven de boerenmassa's steun aan de guerilla's. Zij brengen hun wapens of medicijnen, hakken nieuwe paden voor hen door het bos. Zij verkennen de routes voor de eigen patrouilles, controleren legitimatie-bewijzen en houden de dorpen schoon van voor de imperialisten werkende Indonesische spionnen. Op doortocht marcherende guerilla's wordt onderdak gegeven en het schamele voedsel met hen gedeeld, ter-wijl arbeiders

2%

van hun loon aan de guerilla's geven of op andere wijze allerlei hulp verlenen. De vrijheidsstrijd in Indonesië

is een strijd. van het .gehele volk geworden.

Aan de andere kant zorgen de guerilla's ook voor de belangen der boerenmassa's. Agrarische en sociale ·hervormingen worden doorgevoerd. In talrijke gebieden van Midden- en Oost-Java heb-ben de guerilla's de grond der ondernemingen verdeeld onder de armê boeren.

Nu acht maanden na de ontketening van de tweede militaire actie begint het tot Nederland door te dringen, dat de koloniale oorlog op een volledige mislukking is. uitgelopen. Ook buiten Java, op Sumatra en op Borneo blijven de guerilla's voortdurend actief. Op Zuid-Borneo heeft de vrijheidsstrijd ook reeds massaal . karakter gekregen.

Wij weten, dat het Amerikaanse imperialisme bij zij:r samen-zwering tegen het Indonesische volk en zijn vrije Republiek ook gebruik maakt van Nederlandse troepen, zonen van het Neder-landse volk. Deze worden in Indonesië voor de belangen van het grootkapitaal in een koloniale oorlog gestort. De Nederlandse ar-beidersklasse voelt aan den lijve hoe deze uiterst kostbare en bloe-dige oorlog zijn levenspeil voortdurend naar beneden drukt, hoe er meer ·en me·er uit haar geperst wordt om dez·e samenzwering tegen Indonesië mogelijk te maken.

383

.,

Daarom heeft het Partijbestuur van de C.P.N. (De Waarheid) in zijn jongste resolutie over de toestand in Indonesië (gepubli-ceerd in De Waarheid van 3 Augustus 1949) duidelijk

ver-klaard, dat: d

"de .terugkeer van de Nederlandse troepen onder de huidige omstan-

p

digheden niet alleen een eis van rechtvaardigheid is ten aanzien van

het Indonesische volk, maar tevens een minimum-eis van zeilbehoud ..

voor onze zonen, die door de Amerikaans-Nederlandse politiek aan I geleidelijke vernietiging worden prijsgegeven" .

. Met een Ronde Tafel Conferentie trachten de imperialisten hun zaak nog te redden. De laatste ontwikkeling in Indonesië laat ech-ter zien, dat ook deze samenzwering onder leiding van de Ameri-kaanse imperialisten op weg is vèrpletterd te wol'den door de krachten van de Indonesische revolutie. De R.T.C. zal een dunne strohalm blijken te zijn waaraan de Amerikaanse imperi~li.Sten en

hun Nederlandse collega's zich vastklampen. Deze strohalm zal echter, evenals in China, spoedig ondergaan in de revolutionnaire stroO'l!l, die door ihe'el Indonesië bruist!

De bourgeoisie tracht systematisch verraders en spionnen in de arbeidersbeweging binnen te smokkelen. Maar deze methode wordt pas een van haar hoofdwapens wanneer de krachtsverhouding bi-zonder gunstig is voor de arbeidersklasse en bibi-zonder ongunstig voor de bourgeoisie. Het voorbeeld van de Sowjet-Unie en van ons eigen land heeft dit duidelijk aangetoond. Toen de arbeidersklasse als één man achtel'l de Partij stond, toen het gehele werkende volk onder de invloed van de practische resultaten van de socialistische opbouw de Partij als hun Partij, haar stelsel als hun eigen stelsel beschouwden, brak het ogenblik voor de trotskisten aan. In de voorafgaande periode, toen de krachtsverhouding minder gunstig was, beschikten de imperialisten over een heel arsenaal van wapens, naast de trotskistische spionnen: de rechtse sociaal-democratie, die de revolutionnaire eenheid van de arbeidersklasse brak, de ka-pitalistische druk op de kleine boeren, het llli&bruik van de kerk, en vele andere middelen om de massa's reactionnair te beïnvloeden.

Het organiseren van trotskistische spionnen wordt een hoofd-wapen van imperialistische penetratie, wanneer elke belangrijke laag van de arbeidersklasse zich reeds van de imperialisten heeft afgekeerd • • • •

("Szabad Nép", Juni '49, Boedapest.)

l

(

c

id)

>li-

er-DE PARTIJ ÉN HAAR FINANCIËN

door an-

P.

CLERKX

van oud aan LUn ch- ~ri-de me en zal lire Foutieve opvattingen J

De klassenstrijd stelt de Partij bij voortduring voor financiële problemen en het getuigt van innige verbondenheid met de massa, dat onze Partij zeer grote financiële vraagstukken samen met het Nederlandse werkende volk tot oplossing brengt. Daarvan .getuigen drie obligatieleningen van De Waarheid, in to,taal

f

1.300.000.-, die werden voltekend. Ook, dat de communistische kiezers voor· het voeren van verkiezingspropaganda voor elke na-oorlogse ver-kiezing gemiddeld

f'

200.000.- büeen brachten.

Het financiële vraagstuk is voor onze Partij een vraagstuk van de hoogste politieke orde, dat niet kan worden opgelost door finan-ciële technici, doch door de gehele Partij, onder leiding en ver-antwoording der . gekozen besturen.

Er zijn functionarissen, die tegen deze verantwoordelijkheid op-zien, hoofdzakelijk voortspruitende uit overschatting der z.g. moei-lijkheden, di~ financiële en administratieve werkzaamheden in zich sluiten. '

De ontwikkeling van het kapitalisme op organisatorisch, finan-cieel en administratief gebied bevorderde een finanfinan-cieel jargon, waarin het op het eerste gezicht voor buitenstaanders, zek:er voor arbeiders, moeilijk :is om door te dringen. Dit jargon verbergt n.l. voor de .grote massa de ontdekking der meerwaarde-theorie van Karl Marx met een dicht omhulsel. ·

Communisten, die Marx en Lenin bestudeerd hebben, zijn in staat dit omhulsel te vers·cheuren en het geheel ·van ingewikkelde financiële handelingen tot zijn werkelijke omvang terug te bren-gen. Wat er dan rest, is :de uitbuiting der werkers en de verdeling van de buit.

Ook zijn er Partijleden, die afwerend staan tegen het !herhaalde beroep op de arbeiders om geldelijke steun voor onze Partij en dit als bedelarij kenmerken.

Deze Partijleden zijn vergeten, dat de bevrijding der arbeiders-klasse het werk der arbeiders zelf is en dat de arbeidersklasse niet dan door een verbeten strijd en door het brengen van de groot-ste offers, ook geldelijke, zich uit de kluigroot-sters van het kapitalisme

bevrijden kan. •

Andere Partijleden lijden aan een gevaarlijke onderschatting van de politieke betekenis der Partijgelden.

Deze Partijleden houden er geen rekening mee, dat de in poli-tieke partijen georganiseerde reactie, met inbegrip van de P.v.d.A., over het gehele staatsapparaat beschikt ter onderdrukking en

voe-ren van de klassenstrijd geen fin}ncieel probleem. Voor de Com-munistische Partij bestaat dit probleem voortdurend. Aan de mythe van "ihet geld uit Mosoou" heeft de reactie, die over een actieve inlichtingendienst beschikt, nooit geloof gehecht. Met grote hard· nekkigheid gaat zij evenwel voort deze leugen te verbreiden, om de communisten bij de bevolking in discrediet te brengen. De

kracht der Communistische Partij is verankerd in de werkende massa's van het eigen volk. Deze basis, die ook haar financiële basis is, is onverwoestbaar.

De politieke betekenis der Partijfinanciën

De uitvoerige resolutie van het Partij-Bestuur van 30 Juli j.l., waarnaar wij dringend verwijzen, doet zien, dat onze :eattij ge· plaatst is voor de allerhoogste activiteit: De strijd voor de vrede. Deze strijd voor de vrede is een strijd op àlle fronten en vergt opvoering van àl het Partijwerk. De strijd, die de arbeidersklasse onder leiding van de Communistische Partij voor de vrede, voor het socialisme, tegen de oorlogsaanstichters voert, is in eerste aan-leg gericht op de verbreiding van de leer van Marx, Lenin en Stalin om ihet werkende volk in deze ideologie op te voeden en het m'ede daardoor bereid te mak·en tot deelname aan de klas~en· strijd.

Deze ideologische opvoeding omvat de verspreiding van mani· festen in massa-oplagen, van brochures, dag-, week- en maand· bladen, het gesproken woord in de beide kamers der Staten-Gene-raal en andere openbare lichamen, het beleggen van vergaderin· gen en meetings, het organiseren van demonstraties, het uitgeven van bedrijfskranten, het houden van lezingen en openbare cursus· sen, het uitgeven van studieboeken en studiemateriaal, het geven van filmvoorstellingen, het Waarheids-Zomerfeest, het beleggen van conferenties en congressen.

Bij deze opsomming is niet getradht de velerlei vormen van ver· breiding onzer ideologie in een bepaalde volgorde te rangschikken, noch is gestreefd naar volledigheid. De belangrijkheid van elke vorm is afhankelijk van de politieke toestand waarin deze aan-gewend wordt. Maar elke hiergenoemde vorm van ver breiding onzer ideologie stelt een financieel probleem, waarmede de poli· tieke betekenis der financiën is aangetoond. Het gratis verspreiden van manifesten in massa-oplagen, De Waarheid een onafhankelijke basis in een eigen bedrijf verschaffen, zetels op de reactie in de openbare lichamen veroveren, met andere woorden verkiezings-actie voeren, goedkope voor iedereen bereikbare studieboeken uitgeven, om slechts enkele dezer vormen te noemen, velleisen grote sommen gelds, die alleen opgebracht kunnen worden, wan-neer allen, die hierbij betrokken zijn, van de grote politieke be· tekenis der Partij-financiën overtuigd zijn.

Organisatie en financiën

Lenin schonk de wereld der werkers in zijn onuitputtelijke wer-ken, de in het tijdperk van het imperialisme te volgen politieke

lm-the !ve rd-om De tde ële j.l., ~e­ de. rgt sse >or :tn-en en ~n- ni- ld- le- in-·en LIS-· en ~en ~r­ ~n, .ke m-ng >li-.en ke de ~s­ .en .en tn- >e- er-ke

gedragslijn, maar ook de machtige organisatie, de Communistische Partij, die, zoals hij het formuleerde: "tot een voorbeeld moet zijn voor alle organisaties van het strijdend proletariaat." Het was Stalin, die de organisatie der Communistische Partij met pijnlijke zorg omgaf en hem danken wij de onoverwinnelijke strijdformatie der millioenen voor e~en socialistische wereld.

Wanneer het Partij-Bestuur constateert, dat de verdere politieke ontwikkeling ook in ons land, tot heviger strijd tegen de reactie zal leiden, dan rust op alle Partijleden, op alle Partijfunctionaris..: sen, maar vooral op alle Distriets-besturen de verantwoordings-volle taak de Partijorganisaties in alle opzichten gereed te maken om deze strijd met kracht te voeren.

De bestuurders der Districten moeten hun gehele persoon in-zetten, moeten de grote verantwoordelijklheid dragen, die tegelijk met de functie op hun schouders is gelegd, moeten tijdig maat-regelen treff.en. om hun District in staat te steUeri de taken der Partij ten uitvoer te leggen. Een zeer belangrijk onderdeel van deze taak is de zorg voor de financiën, nodig voor het voeren van de strijd. Deze ~taak is niet moeilijk, indien de Partijorganisatie aan de te stellen eisen voldoet. Het komt aan op bekwaamheid der Districts-Bestuurders, politiek en organisatorisch, op hun on-buigzame wil en doorzettingsvermogen om onze Partijorganisatie

"tot een voorbeeld" te maken. ·

De Districts-Bestuurders moeten zich bij voortduring in de Partij-Afdelingen ophouden om de Afdelingsleden, functionarissen en besturen te ondersteunen bij het organiseren der Afdelings-werkzaamheden; vooral te helpen doorvoeren, dat elke wéék bij de Partijleden de contributie wordt opgehaald, dat de leden elke week het propagandazegel kopen, dat elke week gecolporteerd wordt met àl onze lectuur, te zorgen, dat het tot een tweede natuur

van àlle Afdelingspenningmeesters wordt, direct elke week alle gelden af te rekenen aan de Districtspenningmeester, die elke week voor een snell'e opzending der gelden aan !het Partijbestuur moet zorg dragen. Allen moeten volgens de gegeven richtlijnen werken en daarbij bedenken, dat wanneer de richtlijnen in acht worden genomen, de organisatie sterk wordt.

Als organisatiebasis onzer Partij geldt de financiële zelfstandig-heid der Afdelingen en Districten. Daarmee is tevens de verant-woordelijkheid voor de Partijfinanciën bepaald. Deze verantwoor-delijkheid houdt in, dat in alle Partijorganisaties de financiële controle-commissies geregeld de financiën controleren, dat bij alles wat georrganiseerd wordt, z9als vergaderingen, filmvoorstellingen, meetings, enz. eerst een begroting wordt opgemaakt. Ook houdt zij in, dat geen enkel bestuur de verantwoordelijkheid zonder meer aan de penningmeester kan overlaten.

De Bestuurders van buurtafdelingen moeten bij het vormen van bedrijfsgroepen voortgaan met ononderbroken ophalen der contri-butiegelden bij de leden der bedrijfsgroepen, tot deze groepen het ophalen der contributie zelf geregeld hebben. Het is noodzakelijk, , dat reeds in de aanvang ener actie een gezonde zelfcri t:iek

i

gepast wordt, opdat gemaakte fouten hersteld en nieuwe voor· komen kunnen worden. Maar vooral ihoudt deze verantwoordelijk-heid in, dat de functionarissen, die geregeld contributie bij de l:

leden ophalen, alzijdige waardering ontmoeten en politiek gesterkt

1

worden. '

Niets mag verzuimd worden om de Partijdiscipline te verster· Ii

ken; er moet naar gestreefd worden, dat deze door allen stipt in t

acht wordt genomen. De discipline wordt bij toetreding tot de <

Partij vrijwillig aanvaard. Doch door strijd, scholing en studie <t

' wordt er vorm ·en inhoud aan gegeven. Alleen daardoor kan een ~ gestaalde Partij opgroeien.

Bereidheid tot de klassenstrijd is de eerste voorwaarde. Deze bereidheid stelt voorop de kennis van de klassenstrijd. De erken· ,, ning van de leidende taak der Partij in deze strijd versterkt de

verantwoordelijkheid der Partijleden ·en daarmede de discipline. i

Naar de mate van hun krachten bepalen zij hun aandeel in de 1 strijd en vervullen zij functies in de Partij. De absolute zekerheid, ~

dat het- kapitalisme uiteindelijk vernietigd en het socialisme ge· vestigd wordt, geeft de kradht om ook in de moeilijkste ogenblik· ken standvastig te blijven.

Bestaat de Afdeling uit goed gedisciplineerde leden, dan kunnen alle Partijwerkzaamheden verricht worden en grijpen alle raderen der organisatie in elkaar. Dan wordt het tempo van het werk versneld, de intensiteit ervan verhoogd en de opmars naar het socialisme bespoedigd.

Het financi~l beleid

Wanneer wij de Partijorganisatie tot de hoogste machtsformatie willen brengen, is naast het bereiken der primaire voorwaarde der politieke eenheid der Partij ·en strenge ·discipline de voorwaarde gebiedend, om het financieel beleid in onze Partij zodanig te voe· ren, dat met de geldmiddelen de hoogste verrichtingen bereikt worden. Hoe groter de mate van veranwoordelijkheid der Partij· functionarissen ten aanzien van de financiën is, des te zekerder is de Partij in staat de financiële vraagstukken, die de klassen· strijd opwerpt, op te lossen. _

De bedrijfs-, dorps- en stadsafdelingen over het gehele land ver·

spre~d, vormen de levensbronnen der politieke en financiële actie. De leden en besturen der Afdelingen leven mee met het wel en wee der werkende bevolking van hun Mdeling, zij moeten haar helpen, steunen en leiden. De beste en meest doeltreffende hulp, die verleend kan worden is de politieke opklaring, er zelfbewuste mensen van maken, hun perspectief bieden, hen tot klassenstrijders vormen. Het vraagstuk der financiën is ten nauwste verbonden met de politieke activiteit en de organisatorische kracht der Partij. GrQte politieke activiteit in het verbreiden van onze lectuur, col-portage met De W aarhe~d ·en Voorwaarts, met brochures en

boe-ken, Politiek en Cultuur en Kwartaal, met de Echo onder de agrarische bevolking, doet de inkomsten stijgen.

lOr- ijk-de ~rkt ler-:in de .die ;!en eze en-de .ne. de ~id, ge- ük-1en ren erk het :ttie rde rde oe-!ikt tij-der en- •er-tie. en aar Üp, :ste . ers I en :tij. !Ol- oe-de

Grote politieke activiteit in het winnen van nieuwe Partijleden, hetgeen de taak van elke dag moet zijn, op het werk, in het bedrijf, bij het huisbezoek, op bijeenkomsten en vergaderingen, versterkt de daadkracht der Afdelingen en vergroot !haar financiële mogelijkheden.

Grote politieke activiteit in het uitgeven en verkopen van be-drijfskranten, die de bedrijfsarbeiders ondersteunen in hun strijd om betere lonen en arbeidsvoorwaarden, doet de inkomsten stij-gen, waardoor het regelmatig verschijnen van be·drijfskranten ge- . waarborgd wordt.

Grote politieke activiteit in het beleggen van meetings, openbare ve11gaderingen en filmvoorstellingen, gedragen door een stevige organisatie, doet de inkomsten verhog·en.

~en stevige Partijorganisatie, waarbij wekelijks de contributie bij de Partijleden wordt opgehaald, propagandazegels aan onze leden worden verkocht en het strijdfondsbusje in de vele progres-sieve gezinnen een ereplaats inneemt, doet de inkomstE:!n stijgen.

Grote politieke activiteit op alle terreinen van de klassenstrijd verhoogt de inkomsten en opent daardoor de mogelijkheid tot ver-dere stijging der activiteit. Onmisbaar voor al onze organisaties bij al deze voorwaarden is de eis van een goed beheer. Een goed beheer en een deugdelijke administratie, met als gevoLg voort-clwend stijgende financiën ver!hogen de werkzaamheid der Partij en omgekeerd, een slecht beheer en een ondeugdelijke administra-tie, met als gevolg een voortdurend gebrek aan financiën, ver- . lammen de werkzaamheLd der Partij.

De gehele Partij is verantwoordelijk voor de financiën, doch in de eerste plaats alle funcHonarissen, die met de politieke leiding der Partijorganisaties 'belast zijn. Elk bedrag, dat wordt uitgegeven, moet politiek verantwoord zijn. Na elke actie moet naast de politieke, de meer prozaïsche balans van het financiële deel ervan WOI'den opgemaakt. Een goed beheer der financiën demonstreert zich niet in de laatste plaats door de wijze waarop de acties worden afgesloten. Geen Partijorganisatie mag gehinderd worden door ·een nasleep van verplichtingen uit •een vorige actie. Al moge het een tegenstelling van al het voorgaande schijnen, goed gevulde Partijkassen leveren daardoor alléén niet !het bewijs van levendige activiteit. Wanneer een Partijorganisatie een contri-butieapparaat is, dat de normale financiële Partijwerkzaamheden automatisch verricht, is een goedgevulde kas daarvan het resul-taat, doch daarachter verbergt zich de passiviteit in het politieke werk. Evenmin demonstreert een lege Partijkas, doordat zij leeg is, grote politieke actie .

'Wanneer de activiteit der Partij-Afdelingen beantwoordt aan de

te stellen eisen, dan zijn de Afdeling~en bij . een goed beheèr in staat hun financiële verplichtingen aan het Distriets-Bestuur ten volle na te komen. Op hun beurt zijn in dat geval de Distriets-Besturen bij een deugdelijk beheer in staat hun financiële ver-plichtingen aan het Partij-Bestuur na te komen. Een Partij-orga-nisatie, die bij de huidige politieke toestand, welke grote

. i

tieven biedt voor de strijd der arbeidersklasse, met gebrek aan financiën te kampen heeft, moet de . oorzak.en ervan in ernstige zelfcritiek vaststellen.

Bij de structuur onzer Partij is het zwaartepunt op de Besturen

der Districten komen te rusten. Een goed Districts-Bestuur, wáár < ook in het land, is een waarborg voor een levendige politieke en

organisatorische activiteit in alle Partij-Afdelingen. Een onbe-kwaam Distriets-Bestuur is oorzaak van verslapping der werk-zaamheid der Afdelingen, met alle financiële nádelen daaraan verbonden. De Partijleden hebben de Districts-Bestuurders op

verantwoordelijke posten gekozen, waar het van hun ijver, be-kwaamheid, doorzettingsvermogen en van hun

verantwoordelijk-heidsgevoel afhankelijk is, of hun District financiële zelfstandig- .. heid .,op basis van politieke activiteit weet te bereiken .

"Mijn contact met de chefs van de Spaanse marine is zeer nuttig geweest. Dezen bezitten waard~bare kwaliteiten en zij hebben steeds de cultuur en de beschaving in Europa bevorderd."

Admiraal R. Conolly, opperbevelhebber van de Amerikaanse Atlantische vloot, in een afscheidsboodsch.ap aan Franco na het bezoek van Amerikaanse oorlogsschepen aan Franco-Spanje

:tan ;i ge ren áár en be- ·rk-:tan op be- jk-

Lig-DE MARXISTISCHE FILOSOFIE

EN DE MODERNE NATUURKUNDE

door

A. F.

JOFFE

Onderstaande -p,opulair-1wetenschappelijke b.eschouwing over een moe•ilijk onderwerp door een geleerde uit de Sowjet-Unie, plaat-sen wij als materiaal voor discussie en voor het stellen van vragen, of het leveren van bijdragen. Het onderwerp: de bete-kenis van de moderne natuurkunde voor onze wereldbeschou-wing en onze strijd ~s zeer belangrijk, omdat de moderne na-tuurkunde gebruikt wordt als een grondslag voor allerlei

bij-geloof en als wapen tegen de strijders voor een planmatige,

so-cialistische samenleving.

Laten de lezers van P. &

c.

niet te snel zeggen: deze stof is

mij te geleerd, maar liever trachten door het stellen van vragen

tot grotere helderheid te komen. De redactie.

Historische uitvindingen in de laatste vijftig jaar

De laatste vijftig jaar was een tijd van snelle vooruitgang in de natuurkunde, waarbij de grondslag gelegd werd voor de ont-wikkeling van de röntgenologie, radio-techniek, radar ·en de toe-passing van atoom-energie.

In het huidige stadium van haar ontwikkeling, opent de natuur-kunde voor de mensheid ongekende vooruitzichten in het gebruik voor vredesdoeleinden van de grote voorraden atoom-energie, in het opwekken van electrische stroom uit hitte en zonlicht, zonder het gebruik van machines, en in het verkrijgen van nieuwe licht-bronnen en nieuwe uiterst sterke materialen. Dank zij de natuur-kunde kunnen wij organismen en deeltjes zien en bestuderen, die tot nu toe onzichtbaar waren voor de sterkste microscoop en kun-nen we zodoende oorzaken van ziekten van mens, plant en dier ontdekken en vele andere dingen.

Juist aan het eind van de vorige en in het begin van onze twin-tigste eeuw, werden de X-stralen en het radium ontdekt. De na-tuurkunde stelde de mens in staat om tot de diepste geheimen van de materie door te dringen en om precies vast te stellen dat ieder lichaam bestaat uit verschillende atomen en dat iedere atoom een

kern bevat, met positieve electrische lading en omge"V"en door nega-tieve geladen electronen. Het zijn nu deze laatste ladingen, die de verschillende atomen samenbinden tot vaste en vloeibare stoffen, die hardheid en duurzaamheid aan staal verlenen, elasticiteit aan rubber en kneedbaarheid aan vochtige klei.

Men moet de wereld niet alleen kennen, maar haar veranderen Kennis van dat diepere mechanisme, dat de stoffelijke wereld

om ons heen beheerst, maar voor ons oog verborgen is, maakt het ons mogelijk de wereld te veranderen in de richting die wij wen-sen •en om de krachten die daar werken aan de mensheid ten goede te doen komen.

391

i