Op de wijse: dies solemnia.
MAria Moeder Iesu Christ, Alleluia. Ten Hemel op gevaren is:Alle. Alleluia. Ten Hemel, et[...]
Godt sant veel Engelen hoogh hin af, A[...] Den schadt te nemen uyt dat graf, Allelui[...]
Veel duysent Engelen waren da, Allelui[...] Die voeren op met Maria, Allelui[...]
Ten Hemel sy seer willekom quam, All[...] Haer Christus op met vreuchden nam, Allel. Alleluia.
Wat vreugt was hier, wat lust daer by Alleluia.
O vreughd, o lust Haromony, Allelui[...] Die Ionck-vrou als een Roos was root. Haer glans, haer schoonheyt wonder groo[...]
Allelui[...]
Die ziel door haer glanst over al, Allelui[...] Gelijck de Son licht door Christ al, Allelui[...] Haer schijn de Maen, twaelf sternen ha[...] kroon, Alleluia.
Haer Kleedt die Son, gedenckt hoe schoon Allel. Alleluia.
Sy wort daer alle vreuchden vol, Alleluia. Veel goet wat haer hert hebben wol.
Allel. Alleluia.
Sit nu op eenen gulden Throon, Alleluia. By Godt naest Christum haeren Soon: Al.
Sy is een Hemels Koningin, Alleluia. De gantsche werelt een Troosterin, Allel.
Soo roepen wy uyt't tranen dael, Allel. Verwerft by Godt ons 's Hemels zael. Allel. Alleluia.
Wy singen Godt alleluia. Alleluia. In Maria, Alleluia, Allel. Alleluia. In Maria, etc.
XLVII. Van de H. Kerck.
Den 37. Psalm. Ulenburgy, Wie haest uns Hert in diesem leyt.
HOe hebt ghy Heer in dit groot leyd,Ons tot den doodt alsoo verlaten, Hebt op die Schapen uwer weyd, V toornigh vier ontsteecken laten: Denckt aen u lieve Kercke reyn, Die ghy als u Gemeynt' alleyn, In u beschut hebt staegh genomen: Al met een toe-geneyght gemoedt, Hebt ghy verlost u Erfdeel goet, En hebt als eygen die bekomen.
Denckt aen den Bergh Sion, o Heer, Die u van oudts heeft wel-gevallen, Die ghy van langen jaeren Heer,
V woon-plaets, uyt-gesocht voor allen: Staet op verheft u machtighlijck, Verderft die stouten eeuwighlijck, Laet haerder niet een overblijven: Hoe heeft de Vyandt in't heylighdom Alles verdorven om end' om,
Heeft grooten moet-wil dorven drijven. Men hoort nu uwe wederpaart, Grouwelijck op uwe Feesten brullen, En uwe huysen haerder aert,
Met haer muyl-gebleer vervullen, Hebben haer Teycken, en Banier Daer op-gericht, met groot getier: Om uwen Temple te verderven, Arbeydt een yder soo men siet, Gelijck in't groote Bosch geschiet, Met Bijlen houwen sy, en kerven.
De deuren schoon, eertijts soo wel Met konst seer Heerlijck uytgesneden, Zijn van haer schandelijck, seer fel Verwoest, na haer gebruyck en zeden: Wat voor Cieraet voor handen was, Dat hebben sy vernielet ras, Met Spiesen, en met Hellebaerden: V Heylighdom in onse Landt, Is jammerlijck met vier verbrandt, Van dese uwe wederparten.
Die Hutten uwes namens goedt, V Heylighdom oock vol van waerden, Is nu verstoort met bitter moedt, En gansch Ontwyet tot der Aerden: Sy sy steets in haren sin,
Wy willen haer goet nemen hin, En al haer Feesten gantsch verstooren: Die Godes huysen in dat Landt Zijn alle van haer af-gebrandt, Het vier heeft alles doen versmooren.
Wy hebben onse teycken Heer, Een tijt lanck nu niet meer vernomen Gy laet oock geen Propheten meer: Tot u lief volck op aerden komen: Niemant by ons te vinden is, Die weten mach die tijdt gewis, Wanneer u toorn sal endelijck wenden: Hoe langh sult ghy noch lijden Heer, Dat uwen vyandt boos soo seer, Vwen naem spotten sal en schenden.
Hoe laet ghy Heer, in yver groot, V handt soo langen tijdt af keeren? En leght u rechte handt in schoot, Ach! sal dit nu en altijdt weeren? Ick weet oock wel, en g'loof altijdt, Dat ghy mijn Heer en Coninck zijt Van ouden tijdt en lange jaren: Gy schickt u hulp in tijdt der noodt, Van u o milde Godt seer groot, Sal eenemael heyl ons weder-varen.
Ghy hebt in sterckheyt uwer macht, Dat Meyr verdeylt in sijne dagen: Den Draeck in't water om-gebracht, En hem sijn hooft oock gansch verslagen: Gy hebt in uwe gramschap Heer,
Des Walvisch hooft in't wilde Meyr, Voormaels met alle macht gebroken:
Hebt haer die Volcken onbekant, In wijt gelegen Mooren landt,
Seer wonderlijck tot spijs doen maken. Laet u Beecken en Bronnen soet, Springen daer voor, rijck uyt der eerden: Gy doet verdrogen stercke Vloedt, Datse tot in den gront droogh werden Den nacht is u oock des dagh schijn, Gy hebt dat licht gemaeckt seer fijn, Die sterren met die klare Sonne: Oock Somer, Winter, heet en kout, Hebt ghy ghemaeckt tot onderhout Der menschen die daer op noch woonen
Gedenckt o Heer, een mael daer aen, En laet u hert dit wel door dringhen, Wat leedt de Vyandt heeft gedaen: Die enckel laster woort aenbringhen Een onwijs Volck met valschen schijn, Heeft seer gesmaedt den name dijn Met schimpen, en met veele spotten: In u gramschap verwerpt doch niet, De ziel uws Tortel duyfkens siet, Voor de beesten, en boose rotten.
Denckt aen u arm gemeynte fijn, Wilt u doch over haer erbermen Laet niet soo gantsch vergeten zijn: Den noodt der hoogh bedroefden armen Siet eyndtlijck aen mijn eeuwigh licht, 't Verbondt dat ghy hebt opgericht, Wilt doch u oogh daer niet afwenden: Want moedtwil heeft nu overhandt Der quaden huysen in dat Landt,
Sijn schalckheyt vol aen allen enden Laet niet met schanden gaen daer van, V volck, op aerden hoogh verslagen Dat ghy hart hebt gegrepen an, In uwe toorn met zware plagen: Want u volck, dat ellendigh is, Is wel bereydt met eer en prijs Vwen naem hoogelijck te eeren: Maeckt u doch eyndtlijck op u Heer, En houd gericht voor u volck teer Ey! wilt u saeck doch self uyt keeren.
Gedenckt den grooten spot en schandt, Daer med' men daeghlicks u onteeret, Dat u van boosen veelderhandt Sonder ophouden wederveret: En wilt doch Heer vergeten niet Den schimp van u vyandt geschiet, Die u moet willigh tegen streven! Want haren trots overmoedt, Met macht hen altijdt merren doet, Haer stoutheyt doet sich hoogh verheven,
XLVIII. Een Liedeken van de H. Kercke
Op de wijs: Een Seraphynse tonge.
EEn Zee vol stercke baren:Vol onweer ende windt, Moeten wy overvaren Daer men veel klippen vindt: Maer wilt ghy saligh wesen, Neemt voor een Schip te baet Die Kercke Godts gepresen, Die 'swerelts vloet ontgaet.
Als niemant buyten d'Arcke, Die Zundtvloet kond' ontgaen, Alsoo buyten Godts Kercke Dwaelt men in d'Helsche baen: Op haer heeft Godt almachtigh De waerheydt vast gegront, Dat sy leert is waerachtigh, Geen leugen spreeckt haer mondt.
Laet komen die Tempeesten Van dwalingh meenigh fout, Zee-zoovers, Ketters, geesten, Met haren Secten stout Sy konnen met gekrincken: Siet Pieters Schip seer vast Wat sy doen't sal niet sincken, 't Kruys Christi is de Mast.
Den Geest Godts sal het sturen, 't Zeyl is de waerheyt klaer, De plancken eendracht vueren, 't Geloof den Ancker zwaer: Die oversten die roepen, Door haer gestichtigh woort Der liefden koorden voeyen: 't Gebedt jaecht't schipken voort.
Blijft in dit schip u leven, Al zijn daer quaden in, 't Quaedt sal aen u niet kleven, Dus denckt in uwen sin, Een Acker die goet kooren Draeght, heeft wel onkruyt quaet, Die in Godts Kerck verloren Goet en is geen goedt zaedt.
Wilt van die Kerck niet dolen,
Die Christus heeft getrout, Hoe kan sy zijn verholen, Een Stadt seer hoogh ghebouwt, Niet hier of daer in boecken, Maer op een Bergh geplant, Die haer noch elders soecken Zijn blindt in haer verstandt.
Een Kerck maer wert gevonden, Een Godt, een sienlijck Hooft, 't Is nu en 't allen stonden Al een dat men ghelooft: Door geen tweedragt gesneden Sy blijft in eenigheyt,
In alle tijdt en steden, In alle volck verbreydt.
Haer ouderdom kan toonen, Dat Christus die gesticht, Van geen ander persoonen In haren naem gedicht: Van der Apost'len tijden Haers af-komst toont sy klaer, Mirakelen oock belijden Haer Heyligheyt voorwaer.
Geen Secten toonen konnen Van haer geloof dit al, Maer, o Herder, wilt gunnen Dat kommen in den stal, Al die de verdwaelde Schapen, Dat een stal werden moet, Die na u beelt geschapen, Verlost zijn door u Bloedt.
XLIX. Een Liedeken van de H. Kerck.
Op de wijse: O geest die ons kund, &c.
O Heer, aensiet toch Syon teer,V Bruydt verheven, Sy wordt verdreven
In't ongeloof wort haer nu plaets gegeven, Haer schoon Cieraet
Door Satanh listen quaedt, Is wegh gedreven.
O Godt, wy hebben u gebodt Niet onderhouden
't Mach ons wel rouwen,
Want daerom laet ghy ons in dit benouwen: Maer ghy o Heere soet,
Wilt onse tegenspoet Toch eens aenschouwen.
O Heer, laet toch u Kercke weer, Eens triumpheeren
In lof, en eeren,
Op dat haer droefheyt groot eens mach cesseren: Verlaet o Heer niet heel
V eenigh Erfdeel, Komt visiteren.
O Heer, laet uwen Wijngaert weer, Te recht op bouwen
Sendt Herders trouwe,
En laet u schaepkens teer niet meer benouwen, O Iesu herder goet
Troost ons in tegenspoet,
Gy zijt getrouwe.
O Heer, die lief hebt alsoo seer, Vw' Creaturen
Hoe langh sal dueren,
Dat Satan meer en meer, ons sal doen trennen: Den krancken reyckt de handt,
En doet goedt onderstandt: Die haer bekeeren.
O Heer: sendt toch uw' Herders weer, In alle palen,
Om weer te halen:
Die Schaepkens breedt en veer Die nu gaen dwalen:
Want ghy en wilt toch niet Dat yemandt in't verdriet, Komt, of in qualen.
Prins Heer wilt ons vyanden weer, Tot u bekeeren
Die waerheyt leeren, Op dat wy al u eer En lof vermeeren: Laet uwe doodt en pijn, Aen haer behouden zijn O Heer der Heeren.
L. Van dat eeren der Beelden.
Op de wijse: Ierusalem ghy schoone Stadt.
WAcht u ghy Catholijcken wel,Van al des menschen valsche treken, Die uyt Godts Kercke u rebel
Wil trecken door sijn lieffelijck spreecken.
Wat in de Roomsche Kerck geschiedt, Noemt hy te wesen sotternye,
Is't dat hy daer een Beelt aensiet Dat is, roept hy, Afgodereye.
Als of wy waren alsoo sot, Dat wy de Beelden als Afgoden Getoonde eer, die toekomt Godt, 't Welck in de Wet Godts is verboden.
Die Beelden in ons Kercke staen Om dat wy souden zijn gedachtigh, Hoe dat Godts vrienden, voor gegaen, Ons dienen voor een Spiegel krachtigh.
Is't dat ghy in Boecken meucht, Der Heyligen vroom wercken lesen, Een Schilderije die leert de deucht Mach die der Leecken boeck niet wesen.
Een Beelt brenght oock zijn vruchten hoort Want't kan ons hert tot Godt verwecken, Ia dickwils beter dan het woordt Want't kan ons hert tot Godt trecken.
Heeft Godt niet in de Oude Wet, Twee Cherubijnen selfs doen maken, Die in den Tempel zijn geset, Die vol was van gesneden saken?
Verheften Moses het Serpent, Werden gesont, die dat aensagen, En was al goet, dat oock bekent Dat Godt de Beelden niet mishagen.
En mensch is dae Godts beelde niet, En machmen dat wel eer bewijsen, Als dit een ander Beelt geschiedt Waerom soo wilt ghy dat nu prijsen.
Men maeckt een beelt van hout een steen 'tWelck zijn onredelicke dingen,
Doetmen die eer, die kome allen Aen die sy ons voor oogen brengen.
Is't datmen Conincx Beelt geeft eer. Is't Conincx schade dat te breken: Voorwaer Godts Beelden zijn veel meer, Onteertmen die, Godt sal het wreken.
Gy Catolijcken hier uyt leert, Dat men de Beelden eer magh geven, Maer soo, dat als men die vereert, Geen dienst als Godt wert toe geschreven.
Dees Leeringh is seer oudt, In Godts Kercke, die niet kan liegen: Ia dat sy leert, voor seecker houdt, Zy sal u nimmermeer bedriegen.