Als Moeder den volgenden morgen het tuill~
hekje gesloten heeft achter de drie broertjes.
die samen naar school stappen, dan laat ze Anna de voordeur uit. "Voorzichtig, hoor," waarschuwt ze, "en goed uitkijken."
Auto's en motorfiet en snorren onophoudelijk achter en langs elkaar. Maar aan de overzjjde van den weg, op het trottoir, loopt Anna veilig. Dwaas eigenlijk, denkt ze, om niet vaker dezen weg te gaan. Zo klein ben ik toch niet meer; en wat loop je hier mooi langs al die vóór tuint jes, vooral nu in 't hartje van den bloeitijd. Wat cen pracht 'van bloemen 0 eral. Stel je voor, dat ik hicr een ....
Plot hlijft Anna staan, cen kreet van verrassinO' nauwelijks onderdrukkend. Kan 't 'waar wezen?
Ja zeker - dát zijn ze, de langgezochic, vurig h ,-geerde blo men - calliop i ! Diep buigt ze zich over het ijzeren hek en z kijkt, ze kijkt, als wilde ze met haar blik de bloemen naar zich toe trekken.
Wat zijn ze mooi! Ja, Wim had wel gelijk, op een verontschuldiging lijkt.
Mijnheer Burgers i' voor Anna geen vreemde.
Niet alleen ziet ze hem iederen Zondag in de ouderlingenbank, maar al schoolbestuurslid kwam hij ook meermalen bij haar in de klas. Ze vinden 't altijd leuk als er schoolbezoek komt, maar als het vriendelijke gezicht van mijnheer Burgers om 't hoekje van de deur kijkt, dan glun-dert de hele klas. Lachend gaat hij dan tussen de rijen door, en voor menigeen heeft hij een grapje of een vriendelijke opmerking. Je vóélt, dat hij een echte kindervriend is.
"Je mag er wel een paar van meenemen. Wacht maar, ik kom bij je." En daar is de oude h cr al in zijn tuintje en buigt zich over zijn bloemenschat.
,,0 Mijnheer," stottert Anna, die zich z lf wel enigszins brutaal en indringerig vindt, ,,'t is voor de zending - 'Vim nik - we willen wat mak n
,
ziet u, voor de zending."
Voor de zending! u i mijnheer Burger een n al belangstelling. "Kom 's hier en vertel me een wat je op je hart hebt," nodigt hij. En nu moet bloemen mec, al je nodig hebt."
57
Huppelend gaat Anna nu naar school.Eenwal'ID gevoel an dankbaarheid welt in haar op, dan k-baarheid in de eerste plaats jegens God, die im-meI" alle clinO'en he tuurt en huur dus ook op dezen weg geleid heeft.
Nooit heeft de chooltijd haar zó lang toegesche-nen al dezen morge1l; en tot zijn grote verwon-dering moest mijnheer yan Noort haar meermalen tot opletlendheid manen. Als eindelijk het uur
Hlll he rijding geslagen is. snelt Anna naar haar nieuwen riend, die hij het tuinhek haar reeds opwacht, een tuiltje van de allermooiste bloemen, netjes in yloeipapier gewikkeld, in de hand.
"Zou 't zó voore rst genoeg zijn? En anders, d'r zijn er nog meer, zoals je ziet. Maar nu moet je me één ding beloven: Vóórdat Juf al dat mooi weg-stuurt, moet je ons jouw werk laten zien. Afge-sproken?"
,,0 graag. heel graag, Mijnheer, en duizendmaal bedankt,
~1ijnheer!"-"Moes, i \Vim al thuis?" valt Anna met de deur in hui. als Moeder op haar driftig bellen heeft open g daan.
"Dag Anna," zegt ~foeder héél kalm al antwoord
• op haar druk gedoe. "Ja. hij is net binnen. Wie zit je op de hielen, kind?"
,,0 ne , Moe, maar ik heb zo iets moois. Kom u ('ens kijken?" En verrukt wordt de ontmoeting verteld en de bloemenschat tentoongesteld.
58
,
.. Prachtig,sehitterendl"prij nVim. ,Zet ze maar tot vier uur op een koel plekje in 't water, want bloemen drogen i een ecuur werkj', dat je nou maar niet één, twe ,drie doen kun!.. ..
,,[Ioe lang moeten ze drogen?"
.i\1instell . een weck," be li t \Vim.
Het werk loopt vlot van tapel. \Vim he ft gezorgd yoor een el doorzichtig perkamentpapier nvoor een drietal glazen plaatjes, diehij aan d n hov n-kant keurig heeft afgerond. Daariu en worden de gedroogde bloemen en blaadje, 'ierlijk
ge-59
rangschikt en gegroepeerd, met een tikje gluton vastgelijmd. En dan mag Anna, voor Moeders rekening, mooi roodbruin lint kop n om de afzon-derlijke deel n om te boorden en aan elkander te bevestigen. Al zo het geheel voltooid i , overtreft de uitkom t Anna' toutste verwachting. En ook Vader en Moeder zijn verra t, als ze het schermpje, kant en klaar, te zien krijgen.
"Nu mag ik het mijnheer Burgers nog laten kijken, nietwaar Moes?" vleit Anna.
"Natuurlijk, kind, die heeft er in de eel'ste plaat recht op."
's Avonds na de boterham belt Anna met een klop-pend hart aan; en al het dienstmei je haar heeft .'//
aangedi nu, mag ze bij Mijnheer en Mevrouw in de huiskamer komen.
"Daar hebh
n"
onze zending vriendin," i de vrolijke gro t van ~1ijnheer. ,.Laat nn eens zien, wat er van mijn ealliop i terechtgekomen is."En al Anna haar, erk op tafel telltoonge teld
Onuitputtelijk i de oude heer in zijn loftuitingen, zodat Anna cr bijna verlegen ondcr ·wordt.
Mevrouw schijnt onder de lofredenen van haar
60
.
man tamelijk onbewogen te blijven. Zwijgend neemt ze het kunstvoorwerp in handen en keert het om en om, teneinde het van alle kant n te be-kijken. Vooral het weinige naaldwerk, dat r aan i , wordt aan een nauwkeurig onderzoek onder-worpen. Dan verrij t ze statig van haar zetel en met afgemeten stappen gaat ze naar de theetafel om het chermpj voor het brandende the lichtje te plaat en. Vervolgens drie passen achteruit gaande, beprf) ft ze, welken indruk het uit de
"crie maakt; en dan richt ze haar onderzoek TI-den blik op Anna, die in gespannen aandacht al haar bewegingen gevolgd heeft.
Plotseling verheldert een vriendelijke lach l]et . trakke, ernstige gelaat en goedkeur nd klinkt haar afkomst nooit, al wordt ze tachtig."
Mevrouw heeft intu sen het schermpj ,ccr in handen genom n om het nog eens van nabij te be-wonderen.
,,\Veet je, wat ik denk, Anna," plaagt haar man,
"dat ze jaloers is, dat ze 't voor haar eigen th e-tafel houden, il."
Maar dat is voor geen dovemansoren g sproken.
61
,,0," zegt Anna enthousiast, "ik wil er voor u ook wel een maken."
Verrast kijkt Mevrouw haar aan. "Zou je dat heus wiJlen doen?"
"J
a, natuurlijk, Mevrouw, heel graag.""Dan gaan we bloemen plukken," zegt Mijnheer voortvarend. "Kom mee, Anna!"
Maar Mevrouw houdt hem terug. "Ho, ho, er is méér nodig dan bloemen. Geen kousen stoppen n sajet toege en, zegt 't preekwoord. Kijk, dit i voor de ko ten van glas en lint,enz."Enalpra--tende stopt ze Anna een gulden in de hand.
Van verra ing n verlegenheid weet Anna geen woorden te vinden. ,,0 Mevrouw," stamelt ze, ,,0 - maar _. maar - dat i veel te veel. Dat lint kost maar cen dubbeltje en het glas krijg ik van mijn broer, '
,,'t Is zo in orde, hoor," zegt :Mevrouw hartelijk.
"N u nog een koekje?"
Voorzien van de nodige bloemen gaat Anna,over-stelpt van geluk, naar huis. \Vie had zó iet kun-nen denken? Dat al1es zó mooi zou terechtkomen!
N u kan ze niet alleen Moeder haar dubbeltjt!
teruggeven, maar eindelijk ook goed maken ,vat door haar chuld bedorven i . Die kou je , die reddeloo 'verloren kou je ! Ze heeft er wat een erdriet van gehad, al wilde Moeder zelf haar troosten door de mededeling dat JUfJie' nieuwe kou j es een "reuze loop j "zijn. Nu kun ik ze ecr·
62
lijk zelf betalen, denkt ze: zeven stuivers - n een dubbeltje - en nogeendubbeltje-dan blijft er nog vijf en veertig cent over, vijf-en-veertig-wa teen s<:ha ti
Straks maakt ze Moeder deelgenotevanhaarge-, luk. En dan stort ze haar dankbaar' hart uil voor Hem, die in Zijn Woord zegt: Ken Hem in al uwe wegen en Hij zal uwe paden recht maken,