D
e gekwetste voet van Truus geneest mooi.'J f.111 W h('cft Anna haar vriendin iederen morgen een k wurtier gezelschap gehouden. En de laatste dagen bestond haar bezoek hierin, dat ze, tijf gearmd, een kleine wandeling maakten, eerst door d n tuin, later buiten het hek, telkens een eindje verder, tot aan het eind van de straat.
N u i 't Maandagmorgen en, al naar gewoonte, hebben de h ee vriendinnen, na een dag van
cheiding, elkander heel wat te vertellen.
,:\Vie denk je," zegt Truus, "dat er gisterenmiddag bij me op vi ite geweest i ? Raad en."
"Nou, dat i ze zeker. Heb je haar je mooie baby-cape nog laten zien?"
"Kun je begrijpen! Dat moet een verras ing blij-ven. Ze heeft m wel gevraagd, of ik volgende weck weer op de handwerkle kom, want dan is 't werk inleveren. Nou, daar hoop ik bij te zijn.
Ze dacht, dat r heel wat komen zou."
,,'t Zal niet tegenvallen, denk ik."
"Heb jij je theeschermpje al aan een van allen laten zien?"
64
"Aan geen mens anders dan aan jou. Niemand heeft ooit naar mijn werk gevraagd, dus tt is erg gemakkelijk om er over te zwijgen."
,,0 zeg, wat zal dat een fijne middag worden, als al dat moois voor den dag komt. 'k Heb er nou al zin in. Énig!" En Truus windt zich zo op, dat ze haar zieken voet vergeet en aan Anna's arm
hup-pelt van blijdschap.
"Stil, zachtjes toch, Truus! Als je Pa dat ziet, stuurt ie je van middag al naar school."
"Ja, dat zou-die zeker doen. Stel je voor, vanmor-gen wou Pa me al meenemen. Maar ik zei: Nee, nce, Papaatj ,nog één week ziekteverlof om met Moe en met u te wandelen. Vanavond mag ik met Pa mee langs 't Jaagpad. Dan zullen we eens zien, hoc ver ik 't vol kan houden."
,,0, en dan kom je bij ons een poosje uitru ten, hè? Ja, ja, dat doe jf, dat doe je!" En nu i 't Anna, die van louter pret begint te dansen ....
"Moeder!" roept Anna, als ze, om twaalf uur uit chool komend, nauwelijks het hekje achter zi ·h gesloten heeft, "Moeder, vanavond kom n mijn-heer van Noort en Truus hier. Is dat goed? '
"Zeker is dat goed, kind, dat is heel goed. Kan Truus zo'n reis al , eer volbrengen?"
"Dat wou ze juist eens proberen, Moe, en to n heb ik gezegd, dat ze hier wel rusten kan. Dat kan toch we!?"
65
"Natuurlijk! Dat is best. We zullen maken, dat de koffie klaar is."
Hoe Anna zich 's avonds weert om Moeder te IlCl-pen bij het, egruimen van de boterhamtafel! Dan wordt alles netjcs gereedgemaakt voor de ont-vangst van Meester en Truus.
"Ik ben blij, dat 'k nu ook net thuis ben," zegt Vader plagend tot de drie broertjes .. ,Nu kan ik mooi informeeren naar jullie gedrag, vlijt en vor-deringen, ja, ook van jou, Dikkie! Straks moet ik nog even een stuk of tien kisten gaan laden aan den Langendijk, maar eerst wacht ik Meester ar."
"En een kopje koffie," voegt Moedel' cr lachend
bU·
"Daar komen ze al aan," waarsr·huwt 'Vim, die weer op het dek van "De Voor\'mart .. zit en zo het Jaagpad over een groten afstand 0\'er7i n kan. Dan gaat Anna de gasten tegemoet. Truus leunt zwaar op haar vaders arm. De wandeling i baar toch niet meegevallen."Ga maar gau w met Anna in huis," zegt Mijnheer;
"ik ga eerst even bij de schippers kijken,"
Hartelijk s hudt hij Vader en 'Vim de hand en stapt dan ook aan boord, waar hij belangstellend alles bezichtie:t en ondertussen in form('crt naar den arbeid van zijn oud-leerling 'Vim.
Moeder heeft Truus in den tuin een gemakkelijk zitje bezorgd in een laag toeltje en den pijnlijken voet met moederlijke bezorgdheid op en bankje
66
. .
-in de kussens gelegd. De jongens beijveren zich om haar de snoezige jong'e konijntjes te laten zien en de prachtige postduiven, die uit de lHl.nd het voer komen oppikken. J opie zi t op zijn eigen stoeltje stijf tegen haar aan en babbelt honderd-uit, Leuk toch, zo'n kring van broertjes om je heen! Al even later Meester met den schi pper en 'Vim op de koffie komen, wordt het helemaal een gezelJig groepje.
"U blij ft nog maar een poosje op uw gemak hier,"
zegt Vader na een poos je; "Wim moet nu met me mee naar den Langendijk, anders wordt het voor ons te laat."
"Ik zou dat tochtje wel mce willen maken," zegt Meester. ,,'t Is uitgezocht weer voor watersport.
Hoe lang doet u er over?"
"Binnen een uur zijn we terug. U zult er geen spijt van hebben: 't is een schitterend mooi rei je."
"Hè Vader, kan ik niet mee?" vleit Truus.
,,0 ja, Truus, fijn, ik ook!" jubelt Anna. ,,'t Kan best, nietwaar Vader? Wim brengt Truus' stoel cn bankje w I aan boord n voor Meester een gro-ten stoel."
"Ze heeft 't voor m kaar," lacht Vader. "Hoort u die commando' , Meester? We zullen ze kapitein van een zeeboot maken. - Nou, vooruit maar, Wim, doe, wat j bevolen is."
,Fijn! Heerlijk! Énig!" doen de mei jes uitge-laten.
"Voorzichtig, Truu ! Yader helpt je wel op de loopplank'"
"Voor mij ge n toel, hoor!" lacht Mee ter, al 'Vim aan't jouwen gaat. "ll- ta bij den chipper aan 't tuur."
't Wordt c n verrukkelijk tochtje in den zocI n zomeravond.
"Wat hcbben die chippers to heen herlijk leventje," zegt Truu ,terwijlzeziehmeteenzucht van genot in baar toeltje uitrekt.
"Als an den , inter de eerste ij ehot en in de
"' aart drijv n of de regen bij stromen neervalt, dan zal ik je 's morg n om vijf uur nog ens voor 6
een tochtje inviteeren," schertst Vader, "en dan zullen we nog eens praten."
"Brr" huivert Truus. De gedachte alleen doet haar rillen.
Als 't kleine gezel chap een uurtje later huis-waarts keert, zegt Vader: "Nu breng ik u maar even bij de brug', dan i de wandeling VOOl' Truus niet zo gI'oot meer." Dus tuffen ze, wuivend tegen Moeder en de jongen, het hui voorbij. En al ze bij de brug afscheid nemen, zijn de meisje 't cr roerend over eens, dat ze in geen half jaar zo'n prettigen m"ond g had hebben.