MIRA:Ik heb u uitgelegd dat ik echt graag wil kijken tussen belanghebbenden en het bedrijf zelf. Maar we hebben het ook heel kort gehad over jullie eigen duurzaamheidsprogramma. U zei wel van dat hebben we niet. X: Ja dat hebben we niet, zouden we wel graag willen hebben. MIRA:Jullie zijn er wel mee bezig toch? Of dat nog niet? X: Nou dat is wel heel grappig want gisteren hadden wij ook gewoon een verkoopoverleg. Dan komt de buitendienst naar kantoor toe en, uhm een goede naam ook wel hier in voor jouw onderzoek is Gispen omdat te volgen. MIRA:Gispen? X: Ja Gispen. Is een traditioneel Nederlands bedrijf wat echt aan inrichtingen doet. Zij hebben dus echt een heel programma over de circulaire economie geïntegreerd. Dus dat is dus eigenlijk dat producten die je ontwerpt en die je maakt dus ook weer terug kan brengen naar de economie. Dus dan wel het cradle-to-cradle principe, recyclebaar, dus dat soort zaken eigenlijk allemaal. Wij ondersteunen dat wel, maar we hebben het eigenlijk nooit echt tot uiting gebracht van hoe doen wij dat nu, hoe brengen we dat nu eigenlijk naar buiten toe. Dat komt natuurlijk ook we een kleiner bedrijf zijn, dus daar liggen niet onze prioriteiten. MIRA:Dat snap ik. X: Marketing technisch zou dit natuurlijk wel een heel mooi pilaar zijn om daarop verder te bouwen, maar daar ligt niet onze core business. Hoewel we wel vinden dat we het in kaart moeten brengen wat we daar eigenlijk precies mee doen. Dus die opdracht is wel aan onze productontwikkelaars gegeven om, jongens breng het ook in kaart op het moment dat we de producten ontwikkelen, wat de recycle waarde is van bepaalde producten of bepaalde elementen van producten. En als jullie een product ontwikkelen of ontwerpen houdt dan ook rekening met het feit dat je het op een gegeven moment weer terugkan geven aan de economie dan wel aan de natuur op een verantwoorde manier. MIRA:Ja… X: Wat zijn de drijfveren om dit programma te hebben of in dit geval niet te hebben? Nou tijd. MIRA: Oké dus dat is het dan echt? Het is dan niet dat jullie het niet willen, of.. X: Nee MIRA: Dat het gewoon niet kan, bijvoorbeeld qua geld of investeringen die gemaakt moeten worden maar het is echt puur… X: Dat is secondair. Want als het gewoon nodig is en het is waar de omgeving beter van wordt, en wij vinden het belangrijk dat het moet gebeuren, dan zullen we de investering zeker maken. Als we er van kunnen winnen, zullen we er zeker de investering maken. Dus dat is, het is echt als het prioriteit heeft, we zijn een sterk groeiend bedrijf op dit moment. De afgelopen twee jaar zijn we ver voorbij de groeitargets gegaan. Als je dan echt ver voorbij je groeicijfers gaat, ja dan is het op een gegeven moment alles prioriteit. En als alles prioriteit heeft dan krijg je gewoon een tijdsvraagstuk. Uhm, maar het heeft zeker aandacht binnen onze organisatie. Wij hebben twee jaar geleden een product…. Dan hebben we gelijk ook meteen een aantal dingen gelanceerd. Dit is een modulair product, een modulaire lijn. Dus het is niet een product. Maar het kan dus vanaf het wiel eigenlijk beginnen met het opbouwen van het hele product zoals jij hem wilt hebben voor het productieproces waar die moet zijn. En het basisprincipe van dit ontwerp, was dus eigenlijk ook opgebouwd om cradle-to-cradle te werken. Cradle-to-cradle is echt een veromvattend begrip. MIRA: Dat klopt…X: Dus dan is het op een gegeven moment ook echt losgelaten, maar wel constant gekeken van oké de materialen die wij gaan gebruiken kunnen die dus ook weer hergebruikt worden dan wel nemen onze leveranciers een onderdeel bijvoorbeeld terug. Nou een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld de stoffen van dit product. Dan even pure daar gelaten, want pure is nog steeds slecht en goed daar zal op een gegeven
56
moment een vervanger voor moeten komen, maar de markt wil het de markt vraagt het, dus we zullen nog mee moeten doen. Maar we kijken wel hoe die alternatieven gaan lopen in de toekomst. Die stoffen bijvoorbeeld die kunnen door onze leveranciers van de stoffen ook weer worden ingenomen. Die kan het weer helemaal recyclen en ook nieuwe stoffen van maken. Geen witte stoffen, maar die kunnen dus eigenlijk weer helemaal hergebruikt worden. Zo kijken we er dus, ja eigenlijk naar allerlei verschillende soorten onderdelen en materialen die we gebruiken dat het wel duurzaam is. In principe is het zodat wij eigenlijk alle producten die gebruikt worden retour nemen. In de praktijk gebeurt dat niet vaak dat er weer artikelen worden aangeboden om in te nemen en retour te nemen. Dat moet ik echt wel constateren. Dat of onze producten blijven heel lang staan en zijn pas echt na twintig jaar afgeschreven en mensen gooien ze gewoon weg. MIRA:Ja. X: Omdat dat het idee is. En binnen de kantoor en meubelen branche, is er natuurlijk ook nog een hele tweedehands markt. MIRA:Ja. X: Waarbij onze producten toch altijd als robuust en stevig en sterk worden gezien. Dus een graag geziene producten zijn in de tweedehands branche maar dat zien we nog niet eens zoveel voorkomen omdat ze gewoon blijven staan. Dus dat is wel mooi. MIRA:Oké super. X: Op het gebied van ergonomie waar we het al over hadden, is best wel veel regelgeving. Wat is ergonomie en hoe ver ga je daarvoor in. In de kantoren branche is daar een richtlijn, een NEN richtlijn, de NEN-EN1335. MIRA: De NEN? X: Ja, N-E-N. Ja nen is, goh waar stond het ook alweer voor. Het is nou een norm, een Europese norm. MIRA: Dat was mijn vraag inderdaad. Het is een Europese norm? X: Ja om te, de NEN is volgens mij om aan te geven dat het in Nederland is uitgegeven, en EN is de Europese norm. Dat staat ook echt voor de Europese norm. Maar de NEN is dus dat het in Nederland getest is. 1335 en daarin staat dus eigenlijk oké als je dus een van de producten, dan hebben we het specifiek over een product wilt hebben, dan moet die aan bepaalde richtlijnen voldoen. Dus daar staat echt in omschreven hoe de hoogte verstelling is, hoe is de diepte verstelling, het moet een zitschuif hebben. De NPR is de Nederlandse richtlijn. MIRA: Ja. X: Voor kantoorinrichtingen. En dan 1813, dit mag je gewoon allemaal meenemen hoor daar staat het allemaal op. MIRA: Ah oké super. X: En daar is het allemaal conformerend op. We kunnen het allemaal laten testen, maar daar hebben we het geld niet voor. MIRA: Nee. X: Zo simpel is het. En want dat is dus eigenlijk wat het is. Je hebt al die richtlijnen, maar daar staat tegenover dat je je moet laten certificeren en dat kost ontzettend veel geld. En daarbij kijken we constant wat doet de concurrentie. Laten zij het testen, met alles er op en er aan. MIRA:Weet u ook waarom die richtlijnen in het leven zijn geroepen? Want vanuit de Europese Unie. X: Nou heel simpel, dat ga ik zo uitleggen. We schrijven dus echt wel veel op. We hebben wel de testrapporten en dat kunnen we in huis verder allemaal gewoon testen. Die richtlijnen komen vaak uit standaardisaties die men wil hebben bij bijvoorbeeld op de aanbestedingen. Als een gemeente of een overheidsinstelling gaat zeggen van nou wij gaan een nieuw kantoor inrichten of een heel groot bedrijf. Dan is er vaak heel erg behoefte aan waar moet het product eigenlijk aan voldoen. Heb je een lijst waar die aan kan voldoen? Bedrijf A zegt ik heb lijstje B of lijstje X. bedrijf B zegt ik heb lijstje Y. en weet je dat loopt gewoon heel erg uiteen. Dus dan is er dus op hoger niveau wordt dus afgesproken nou hier moet het product aan voldoen. Het grappig is, ALPHA is heel goed in de vijf procent die buiten de NPR valt. Dus voor mensen die normaal buiten de boot vallen heeft ALPHA een hele goede oplossing voor. En daar worden wij ook vaak voor ingezet. Want iedereen kan het product produceren want iedereen maakt het product die aan die
57
richtlijn voldoet. Op een gegeven moment, dat viel mij de laatste keer op toen ik door de IKEA liep dat ze al die kaartjes er af hadden getrokken: voldoet aan de NPR richtlijnen, het is een NPR product. MIRA: Die is er afgehaald? X: Ja die is er nu af. Ik kon het niet meer vinden laatste keer toen ik door de Ikea liep en een jaar geleden zaten ze er allemaal nog op. Het is het zelfde idee als wat wij hebben, zij hebben het certificaat ook niet, maar ze voldoen wel aan de richtlijnen. Dus wij zeggen ook conform NPR. Het is niet dat wij het certificaat hebben. Als echt iemand zegt en we gaan er geld mee verdienen en we moeten het certificaat halen daarvoor, dan doen we dat. MIRA: Maar het zijn in principe dus richtlijnen? Dus het is geen moeten. Het is niet dat jullie daar op gestraft kunnen worden lijkt me? X: Nee. Wij kunnen alleen, nou ja het is, je kan alleen, nou goed, we hebben de hele studie doorlopen, maar we hebben het diploma niet behaald. Zo moet je het maar bekijken. MIRA: Ja precies. X: En waarom heb jij je diploma niet behaald? Ja, geld. MIRA: Maar tot nu toe gebeurt het niet vaak dat mensen dat klanten die zeggen van wel…X: Nee sterker nog, vanuit marketing onderzoek ik dat ook echt. En dan zie ik ook echt helemaal mooie brochures bij concurrenten liggen. Die dus zeg maar, daar allemaal aan voldoen. Ik heb ook wel eens bij een concurrent gevraagd die veel aan de overheid levert nou jongen hebben jullie NPR? Nee hebben we niet. Kunnen ze ook niet want ze hebben niet eens een bepaalde instelling, dus die leveren ook gewoon. En dan is het maar net hoe je het gaat omschrijven. Als het om design gaat is het in een keer niet meer nodig. MIRA: Het gaat dus echt om hoe het geïnterpreteerd wordt? X: Juist. MIRA: Dat kan ook een voordeel zijn van richtlijnen dat het ruimte laat om er mee te spelen? X: Dat is natuurlijk wel iets wat een barrière is voor heel veel spelers. Duitsland bijvoorbeeld zit je met de GS keurmerk zoals ik je heb uitgelegd aan de telefoon. Wil je in Duitsland gewoon echt op de markt komen dan zul je dat certificaat in veel gevallen moeten dragen. Dus wij hebben nu ook echt het besluit genomen, voor dat certificaat om voor een aantal van onze producten te gaan. En dat is toch een investering. MIRA: Maar anders kan het product gewoon de markt niet op? X: Het biedt gewoon meer kansen. We staan al heel goed in Duitsland in de markt. Wij krijgen ook een substantieel bedrag, van onze omzet komt uit Duitsland vandaan. Maar om verder te groeien en meer kansen te creëren voor onszelf, zou dat GS certificaat toch echt wel een aantal deuren openen die we nu nog steeds gesloten hebben. MIRA: En bijvoorbeeld in Azië en Australië, ik kan mee voorstellen dat het daar.. X: Azië niet zoveel. Daar heb je toch echt gewoon te maken met douanes. Dan moet je soms voorzichtig zijn met hoe je een bepaald product omschrijft. Want voordat je het weet moet je veel meer import duties betalen. Dus die duties die bepalen eigenlijk wat je kansen en mogelijkheden zijn. En ten opzichte van lokale concurrentie natuurlijk. En dat is eigenlijk waar je mee te maken hebt. In Australië valt het allemaal wel wat mee, hebben veel van Engeland over genomen, dus het valt wel wat mee. MIRA: Toch zie je vaak wel bij bedrijven die dan die stap nemen naar Azië, exporteren, dat er onverwachte dingen om de hoek komen kijken. X: Nou sterker nog, we hebben met onze Taiwanese partner gekeken of we daar dus vanuit Taiwan logistiek konden gaan regelen met een van onze producten. Een product waar we in een niche markt zitten en echt een wereldspeler in zijn. Dit is voor de tandartsen. Maar ook daarvoor geldt, we zijn geen probleemoplosser, dat we klachten van het beroep van tandartsen kunne verhelpen. Wij bieden met onze producten de maximale ondersteuning. Wij hebben onze eigen balance techniek in het product. En dat wordt ook getest. MIRA: Testen en onderzoek jullie dat dan zelf via jullie eigen R&D? X: Ja onze productontwikkelaars.
58
Waardoor wij eigenlijk ook constant kunnen kijken wat doen wij, maar we halen ook echt wel producten van de concurrent binnen en we kijken ook echt wel hoe zich dat verhoud, daar zijn we echt wel mee bezig. We willen dat ons product echt bijdraagt aan de gezondheid van de mens. MIRA: Dat is wel heel mooi. Dat is misschien ook een stukje duurzaamheid wat ik zocht en wat ik terug vond op jullie website, dus dat is natuurlijk ook wel belangrijk op het gebied van social sustainability wat jullie dan leveren. X: Het is met name voor onze klanten heel erg belangrijk. Als de klant echt zegt van ik wil op mijn personeel investeren omdat personeel zijn stakeholders van mijn onderneming, om het maar zo te zeggen. Het is toch vaak wat heel erg belangrijk is, dat die mensen voor je werken. Dan bieden wij als leverancier het juiste product. Het maakt niet uit, voor elke werknemer is er een product op maat. We kunnen het product zo aanpassen dat het buiten de NPR richtlijnen valt, want er kunnen mensen zijn die buiten deze richtlijn vallen. Dat communiceren we niet want dan bijten we eigenlijk onze eigen producten dood. Maar de aanpassing kan wel. MIRA: Worden veel producten op maak gemaakt? X: Vroeger was het zo wat u wilt dat leveren we, maar dat was niet zo heel handig. Dat kostte ons heel veel geld. MIRA: We dwalen een klein beetje af, om terug te komen op…X: Ja we willen duurzaamheid wel heel graag op de website hebben of in de brochures als dat mogelijk is. Bij GISPEN (leverancier) hebben we gisteren ook echt gezegd dat we een vertegenwoordiging hebben van ons bedrijf, die dus weer mee gaan in de discussie van circulaire economie. Om dat zo samen op te zetten. Het is niet alleen dat we het voor onszelf doen, maar ook in samenwerking met onze klanten en leveranciers. MIRA: Maar als ik dus de hele keten goed begrijp, dan zijn het dus ook de leveranciers waar jullie van inkopen, jullie zelf en de klanten. X: Ja. Ik weet niet maar ben jij bekend met reach. MIRA: Nee. X: Oké dat moet je echt even op gaan zoeken. MIRA: Wat houdt het kort in? X: Dat is dus echt een programma, dus de hele keten integreert en waarbij de keten dus ook daadwerkelijk transparantie geeft in producten en zijn duurzaamheid. Maar ook de processen, hoe de producten tot stand komen. Wij hebben nu een aantal internationale klanten vanuit Frankrijk. En die vragen dus ook echt telkens naar onze reach programma wat wij niet hebben. En wat we dus ook daadwerkelijk hebben gezegd dat hebben we niet, punt. Dat hebben heel veel bedrijven nog niet. En dat is in Nederland ook niet verplicht, maar in Frankrijk komt dat steeds meer voor. Waarbij wij ook daadwerkelijk zeggen dat wij dat ook niet gaan implementeren als we niet daadwerkelijk weten wat we daarvoor moeten gaan implementeren. En dat is voor hun nu voldoende. Maar dat als zij bepaalde gegevens willen hebben, ze dat bij ons kunnen opvragen, voor zover dat ook bij ons bedrijf beschikbaar is. Een ander mooi voorbeeld, onze service leveranciers. Het marketing gebied, daar wil ook nog wel eens wat geoutsourced worden naar het verre oosten. Een van de marketingmedewerkers die kwam laatst naar mij toe, goh voor het uitsnijden van foto’s (kost heel veel tijd), heb ik nu een bedrijf gevonden online en die kan dat heel goedkoop wel doen. Wil je daar naar kijken? Want ze weet ook wel dat ze het niet meteen mag inschakelen. Dus daar hebben we naar gekeken en ik heb dat bedrijf dus gewoon gebeld. Het was gewoon een Nederlands bedrijf. En ik heb dus gewoon gevraagd van joh kun jij mij gewoon een schriftelijk bewijs geven aan mij, het maakt me niet uit hoe het er staat, dat jij gewoon geen uitbuiting doet in het verre oosten. Want je kan dat niet anders doen dan in lage loonlanden. Ja zegt hij, ik ben een nieuw bedrijf ik heb dat allemaal nog niet, maar ik ben daar wel mee bezig. Op dat moment is dat voldoende voor mij. En dan ga ik het over een jaar wel opnieuw weer evalueren, de service
59
die hij biedt. Maar secundair is dat wel heel erg belangrijk voor ons. Dat wij die duurzaamheid zeker willen opnemen op het gebied van eerlijke concurrentie en geen uitbuiting. MIRA: Dat is wel heel belangrijk. X: Ik had op een gegeven moment contact met een reclamebureau en die waren ons heel mooi aan het vertellen hoe ze in Bangladesh alles onderbrachten. Toen heb ik gezegd stop. Hier wil ik niets van weten. Het enige wat ik van jou wil weten is werk jij verantwoord? MIRA: Wat hebben ze gezegd? X: Ja, maar ik weet dat ze het niet doen. Dat maakt het voor mij heel moeilijk. MIRA: Dus dat is dus eigenlijk een balans tussen wat is goed voor het bedrijf want aan de ene kant zal het goedkoop zijn en veel opleveren financieel. X: Maar je moet soms keuzes maken. En ja je weet als het om geld gaat dat er ergens concessies gedaan moeten worden op de lijn. En als iemand daarop investeert en zegt van nou ik wil dat gewoon verbeteren. Dan ga ik er mee door want dan weet je ook dat je in het goede investeert. Als je willens en wetens gewoon er misbruik van maakt dan moet je stoppen. MIRA: Dus jullie hadden de indruk dat ze daar wel mee bezig waren? X: Dat reclamebureau? Ja, we weten dat ze ook heel veel dingen goed doen. Op dat moment hebben zij die keuze gemaakt, voor ik hier was. Maar voor mij was het gewoon stoppen. MIRA: