.
Onverwenschelicke Vrint
Schrickt doch niet voor desen int, Al de smettelijcke pest
Treet vast nae sijn droeve nest.
1) Naar het HS. op de Leidsche Bibliotheek. Voor het eerst uitgegeven door Dr. J. van Vloten,
Dietsche Warande, V, 1860, blz. 212. H. schreef den titel boven het gedicht, dat een antwoord
5 'T schijnt dat sich het vuur bedaerde,
En den hemel ons bewaerde Sint dat hem ons bidden nae'rde Die 't hier alles stiert op aerde,
Al het treuren is meest heen.
10 T is hier nu weer veijlich treen.
En was maer de sonde met Die dit spel gerockent het! Yder moet sijn hoomoet slechte' Sal den Hemel voor v vechte.
15 Bet'ren kan de straf ontvoeren. Arme, rijcke, borgers, boeren,
Edel en onedel bloet Betert u begeerie spoet. Weerelt haet de weerelt doch;
20 Die zy liefst heeft haetse noch.
Doch wie kan dit niet van buiten; En al kost ick 't beter uijtten, Praet en hout niets uijt het vuijlen, Sonde maect te diepe kuijlen:
25 Maer wat schaet 't erinneren?
'T baeten meer dan 't hinderden, Soomen dick den drouven grondt, Die van lijcken staet zoo rondt, Ging met sijn gedachten vanden,
30 Daermen voeten, daermen handen,
Daermen borsten, daermen beenen, Daermen vingers, daermen teenen,
Daermen lever, long en leer, Daermen 't diere mensche-smeer,
35 En het opgeleijde speck
Siet veranderen in dreck,
Daermen schouders, daermen armen, Daermen pensen, daermen darmen, Daermen spieren, daermen nieren
40 Siet vernielen vande pieren. Daer wert ieder afgeleert
Wat de mensch hier t'onrecht eert, Hoe dat alles door de spae Tot der wormen voetsel gae,
45 Hoe die ginder langs de straeten
In ons oog de kloeckste laeten, Morgen zijn vergeten lijcken Die een ieder soect te wijcken,
Dat hier niets verseeckert is
108
Dat de doot niet aensiet wie Maer zoo wel roept dees als die. Lof zy u bescheijde plaegen
Die het groot als 't kleijn gaet iaegen,
55 En een prins zoo wel comt vinden
Als die haer niets onderwinden. Gaetmen hier, of gaetmen daer, Noch vat een de doot by 't haer. Vluchten houd ick weijnich van,
60 Wijl ick nergens lopen kan
Daer de pest niet mee kan komen, En onveijlich is het schromen. Die haer 't meeste vliet die vatse Op haer onvoorsienste, datse
65 Nimmer raecken weer vandaer
Daer 't eerst scheen niet half zoo naer. Oock zoo sietmen dat veel eer
Haere hoofden leggen neer, Die verscheijden luchten raecken,
70 Die haer doen haer ziellien braecken,
En haer leste uurtien naecken Datse raecken in het laecken. Dan zijn alle vreuchden om, En de sangerichste stom.
75 Doch al vrees ick voor geen doot
Noch voor smettelijcke noot: 'T langer derven vande vrinden Die ick korts weer hoop te vinden, (Daer ick sint ick lest den Haege
80 Liet, gedurichlijck van knage,) Valt my swaerder als ick meen Dat ick uijtten zou met reen. En te raecken weer uijt ste Is mijn aldergrootste be.
85 Als ick denck om u besoecken,
Om u kout en om u boecken, Om u sang en om u luijten, Om al 't snaerenspel en fluijten
Om het kloppen op den bal,
90 En het swaerste wel van al,
Om de snelheijt vanden tijt Die ick zonder nut raeck quijt, Dunckt my dat ick my al vinde Niet veel beter als by blinde,
95 Als by wormen als by mollen
En gelooft vrij dat ick noo Noch gedect was met een zoo, Lichter zulie loven dan
100 Dat ick licht hier scheijde van,
Dat ick nae den Haeg verlange, En het afzijn my valt bange. Niet dat my de siect beswaere, Of de sterfte valt te naere:
105 Maer dat ick de Leijdsche lucht
Slechs om u geselschap vlucht; Hierom hoop ick dat ick drae Zal dees rijmpies volgen nae, Hierom wil ick weer nae 't oude,
110 Naer het versche, naer het koude
Naer het open, naer het vrije Naer het vrolijck, naer het blije,
Naer 't genuchelijcke sant, Daermen sorg uijt weelde want,
115 Daer de vreugt is altijt heel
En de lusten even veel,
Daer ick 't puickien vande menschen Daer ick nu zoo vaeck om wensche' En zoo dick 't geselschap nae'rden
120 Daer het singen is in waerden.
Daer ick u, medoogendt vrint, Nu alleen besoeck met int, Vijt een plaetsien daer de pest Nooyt en maeckten eenich nest.
J V Burgh. Leijd. 24o. Ian.
[Wijckt kindsche godheijt]
Wijckt kindsche godheijt, wijckt en wet uw al te teere krachten1) Op murruwer gedachten;
Ick draecher een in mijn gemoet Daer ghij met al u poppegoet
5 Sijt geensints by te achten.
Wel eer genoot ghij van mijn rijm en cierelijcke woorden, Die steenen bet bekoorden,
Als 't onbeweechelijcke hert, Dat, hoe het meer gebeden werd',
10 Hoe dat het minder hoorden.
1) Naar het HS. op de Leidsche Bibliotheek. Voor het eerst uitgegeven door Dr. J. van Vloten,
110
Maer nu verander ick van toon, en gae mijn luijt versnaeren En laet dat mallen vaeren.
Ick wil het ee'lst van sijn geluijt, Dat nu alleen op Huigens sluijt,
15 Voortaen voor hem bewaeren.
Of schoon sijn lof veel hooger stijcht als 't mijn gesang kon haelen, Soo wil ick liever daelen
En buigen onder sulcke deucht, Als onder 't iock daer ghy mijn vreucht
20 Te nau me gaet bepaelen.
Want, Huigens, of ick schoon den drang van uwe frayicheden Mijn rijm te hooch zie treden;
Ten minsten 't hoochst van mijn gedicht Geeft mij een swenckie van 't gesicht
25 Van uw verheven zeden.
Dan tijdt mijn ziel strax op ter loop en worstelt hier uijt Leijen En luijstert naer geen vleijen.
Ick ben gestaedich inden Haech, Al schijn ick u noch eens soo graech
30 Om langer hier te beijen.
Hoe dickmael zeg ick op een dach, Vaert wel bedroeft Athenen Vaert wel, daer tij ick heenen.
Ick zie een open voor mijn vreucht, Ick kies 't vermaeck voor ongeneucht,
35 En 't singen voor uw steenen.
En ofie schoon 't getal van uw' geleerde gaet verhaelen, En schat van vreemde taelen;
Haer luijster is zoo wonder niet, Of als ie maer op Huigens ziet,
40 Hy machter wel by haelen.
Vaert wel mijn soete Rosemondt, indien ie my mooght lijen Soo laet my heenen tijen.
Het best van uw bevallickheen Dat is my nu een stuursche Neen
45 En tegenspoet int vrijen.
Mijn Brosterhuisen, daer ick oyt zoo noo ben afgescheijen, Kom gaet my doch geleijen.
En voerman maeckt de waegen klaer, Laet ons dien braeven Haegenaer
Dus mijmer ick den heelen tijt, om dat ick zoo veel weecken Moet van u sijn versteecken:
Doch hoe veel zoeter sal 't weer syn, Wanneer ick weer met Constantijn
55 Sal dickmael moghen spreecken!
Beleefde ziel, dit wensch ick my. En u, dat aen uw wenssen Noyt tegenspoet mach grenssen,
En dat 't geluck u sett' zoo hooch, Als oyt u geest te boven vlooch
60 Gemeene slach van menschen.
I V Burgh. Lugd. Batt. 7. Mart.
Aen I. vander Burch. Antwoord. Olla podrida
1)+.
Ie n'ayme pas
Het lang relaes
De vostre escrit:
'Ken kenn' mij niet
5 Digne du los
Die u soo los
Part de la main:
'T is all fenijn
A la Ieunesse,
10 Soo soeten flesse
Luy faire boire,
In plaets van hoore'
Que luy messied,
Dat niemand weet, 15 S'il ne l'apprend
Van vrienden hand.
Changeons langage;
Verburgh, wat raesje
De nous venir
20 Besoecken hier?
N'estoit la belle
Die u moet quelle'
Ie vous croirois
Nu als altoos:
25 Mais la cher' Ame
En lijf te same,
Qui vous detient
Te lang ontleent,
Ne peut entendre
30 Tot uw verandre'
De là icij,
Na dat ick sie.
Mauvaise Fille,
1) Ot., VI, 163; K.b., I, 487. Ook in klad, met den titel: Antwoord aen I. Vander Burgh, Op
sijnen Brief Beghinnende Wijckt kindsche Godheit.
Waerom en will je,
35 Que peu ni part
Van 't knechjes hart
Nous accompagne?
Waerom en spann je
Pas si long temps
40 Aen andre mans?
Anzi, gentile,
Losst hem sijn' hiele',
Mandalo quà,
Die nu of nà
45 Lasciarti deve,
En met ons leve,
Non sij à noi
Soo wreed als moy;
Basta per lui
50 Soo fellen roey;
Sentala pure,
+
E far pensar
Om eens van daer 55 Voler partire:
Laet hem dan tiere'
E lamentar
Het halve Iaer;
L'altra metade
60 Magh hij sijn' Gade
E rivedere,
En sonder kleere'
Far gambettar,
En werden Va'er.
65 Pues que se buelva,
Eer 't hem soo wel ga;
Yo promettrè,
Dat hij weer ree
A tu llamalle
70 Voor uwe traelje
Parecerà,
En noyt daer na
Querrà dexarte,
Maer all' uw' smarte
75 De coraçon,
Gelijck de Sonn
Tinieblas hiere
Sal doen verteere',
Y, puede ser,
80 Sijn eigen zeer.
Sed loquor ventis,
Daer sij gewent is
Te possidere,
En noyt t'onbeere', 85 Nec ipse tu,
Al wouw sij nu,
Redire velis.
Doch soo 't te veel is
Geminâ peste
90 Noch eens op 't leste
Correptum esse,
Aenvaerdt mijn Lesse,
Et serva te
Van een' van twee.
95 Es sein kein sachen
Om met te lacchen;
Wer weist was nach
Gebeuren magh?
Das leib verlieren
100 Voor Vrouwe-Dieren
Ist schandt und schad',
En weeldrigh quaed,
Ohn lohn und ehren,
Die'r vele geeren
105 Durch g'winnen sollen.
Scheidt dan van 'thollen
Vnd wend euch herr,
En vrijdt van verr.
Your loving pine
110 Sal sachter zijn,
If that her eyes
Somtijds een' reis
From farther of,
Door mist en stoff,
115 Upon you looke,
Daer u een boeck,
A ball, a string,
En ons gesing
Shall make forgett
120 Wat dat u lett;
Till both at Leiden,
Om noyt te scheiden,
One day shall meet,
En uw verdriet, 125 Your sighs, your teares,
Voll vreugds, voll eers,
Kissing requite
Veel' jaren tijd.
Ο κίνει γ ρ
130 Zoo grauw van haer,
στε σε δε ν
Zoo haestigh zijn Πρ ς τ γαμε ν
Die lange pijn.
135 Vien donc, Vien,
Of alleen,
O con ella
Dien zoo wel, na
El dezir
Scis placere,
Dat sij geere
Werd verstehn
Om eens een
145 To make with her
Haren Bidder.
ωσο,
'K wensch u zoo. Hag. 11o. Mart.1)