Medelyden met heere Willem van Lyere, heere van Oosterwijck etc. over de dood van sijnen oudsten sone1)

.

Gaet vernachten Myn' gedachten En mijn' klachten In de Wijck 5 Daer de Rijsen Droevich rijsen Om den wijsen O o s t e r w y c k : Doet hem weten 10 Dat de beten

Van 'tvergeten In mijn hert Niet en byten Meer als 'tslijten 15 Vanden tijd en

Slyt sijn' smert; Dat het ruchten Van sijn suchten Myn' genuchten 20 Soo verr af

Heeft verslagen, En doen dragen

1) Ot., VI, 157; K.b., I, 484.

Zie over Willem van Liere dl. I, 73. Den 21sten Maart 1624 schreef Susanna Hoefnagel, de moeder van Constantyn, aan dezen, die te Londen was: ‘Oock moet ghy weten, dat den soeten Emery, het soontgen van den heer van Oosterwyck, totter doot toe cranck is, daer geen kleyne droefheyt om en is’ (zie Jorissen, Constantin Huygens, blz. 364). Den 24sten: ‘Emeritgen die sterft vast’ (t.a.p., blz. 367). En den 12den April: ‘Wy comen van Rijswijck,’ (waar Van Liere woonde) ‘daer wy geweest hebben den rou beclaegen van den soeten Emery’ (t.a.p., blz. 373).

Half de plagen Van sijn' straff. 25 Dat mijn' oogen

Van medoogen Noyt en droogen, Maer gelijck Losse kranen 30 Stadich staen, en Stadich tranen Op sijn Lijck,

Lijck bij lijcken Te verlijcken 35 Die van kijcken

Lyden doen, Doen de pijnen Eighen schijnen Elck van sijnen 40 Naestens schoen:

Dat de schroomen Van mijn' droomen Selden komen, Ick en sie 45 Sijnen gaeven,

Doe soo braven, Nu begraven E m m e r y ; Dat mijn' dagen 50 Noyt en dagen Sij en dragen Meer of min Van de klachten Die de nachten 55 Niet en smachten In mijn' sinn; Dat mijn' pennen Niet en rennen Naer 'tgewennen 60 Van mijn' hand,

Dat mij 't eten Blijft geseten Ongebeten In den tand; 65 Dat mijn' Luyten

Haer' geluyten Niet en sluyten Op mijn' stroot, Dat mijn' Velen 70 Niet en spelen,

Sij en quelen Naer de dood: All van dencken Op het krencken 75 En verdrencken

Van syn' geest, Sints sijn jongen Lieven Iongen Hem ontwrongen 80 Is geweest.

Maer, Gedachten, Wilt niet wachten Na de klachten

Die hij weer 85 Mochte baren

En vergaren Tot verswaren Van sijn Zeer; Will hij neuren, 90 Naer uw treuren,

Gaet ghij deur, en Stuyt hem kort, 'Khoev het weenen Niet te leenen 95 Die 't aen geenen

Traen en schort. Maer met eenen Voor de steenen Daer de beenen 100 Van het Wicht

Onder pletten Zult ghij letten Op te setten Dit Gedicht; 105 BUYGT V NAER DE DROEVE WAERDE DESER AERDE, LESER-VRIND, HIER IN WOONEN 110 MOEDERS KOONEN, VADERS KROON,EN MAER EEN KIND.

Hag. 27^o. Mart¹⁾.

1) Die datum met het jaartal 1625 stond oorspronkelijk onder het vers, maar hij is doorgeschrapt, toen het blad naar de drukkerij ging. H. schreef er toen onder: Lond. CI I CXXIV, zooals ook in de Ot. staat. Hij wilde dus den indruk geven, dat het gedicht kort na den dood van het zoontje van Van Liere geschreven was.

In paetologiam doctissimi R. Thorii d.m. amici intimi

1)+

.

Carmina sputantur fumi potoribus, audi Massiliae si quem fumea vina iuuant, Thorius exemplo monuit spumantia multum

Pocula, fumantes omnia posse tubos. Hag. 1^o. April.

(In eandem)

.

Quod jam summa procul villarum culmina fumant, Quod fumos bibit omnis ager, bibit omnis ab Aulâ Ad caulam fumosa domus, quod pascere fumos Fumosos equitum cum Dictatore Magistros, 5 Quod pueros fumare juuat, fumare puellas,

Mollius indignor; quin tecum ignosco puellis Et pueris, aulis, caulis, equitumque magistris, Prime pater Paeti, fumantum gloria T h o r i , Non fumum ex fulgore sed ex fumo dare lucem 10 Sedule: Te praeitore magis lippire decenter

Quam lachrymâ ridente putant; iucunda cuique Te Medico tussis, cui nec pituita molesta est, Creditur instantes membris emungere morbos.

At mihi quod sacrâ latet in vertigine multo 15 Praecipuum est; hos te calices fecisse disertum.

Haec aliquid certe fumo facundia debet. Foecundi calices, felix vertigo, saliva Nobilis, insignes lacrimae, gratissima tussis, Me quoque si parce videor laudare merentes 20 Insolitas calicumque super praeconia laudes,

Me quoque vicinis afflatum credite fumis, Et sicco titubare mero; breuis iste futurus. Est furor, exierit sensim vesania primi

1) M. D, 322. Het versje is het eerst gedrukt voor den Hymnus Tabaci, autore Raphaële Thorio.

Lugd. Bat. Typis Isaaci Elsevirij. 1628, blz. 44.

In Febr. 1625 zond Thorius zijn handschrift De Paeto seu Tabaco libri II uit Londen over aan Lodewijk Kinschot met de toestemming, om het uit te geven. Aan dat gedicht, dat 16 jaren geleden geschreven was, voegde hij een ander toe, Hyems getiteld, dat iets jonger was. Kinschot gaf de verzen in 1628, toen Thorius reeds gestorven was, onder bovengenoemden titel uit.

In het HS., de uitgave van den Hymnus Tabaci en in M.D. volgt dit versje op het langere lofdicht, hoewel het vroeger geschreven is, en heeft dus daar tot titel: In eandem, terwijl de titel van het andere vers in het HS. luidt als boven, in M.D.: In Paetologiam Raphael. Thorii. + [krit] vs. 3 monuit Hymn. en M.D.: docuit

2) M.D., 321. Zie over den titel de vorige Noot.

+ [krit] Bij vs. 1 in marg.: Virg. - vs. 4: Iuuen. - vs. 9: Pers. - vs. 12: Hor. vs. 10 praeitore Ot.:

121

Turbinis, aggrediar stabilis de nare tepenti 25 Fundere cum fumis quae vos per saecula vectent

Verba, vetentque mori, nolint Iovis ira vel ignes. Pro fumi! sed et hic furor est; ignoscite vobis, Fumosoque mihi; cessem fumare, tacebo Sobrius, et sapiam; labris encomia, linguâ, 30 Dentibus occludam: Quid enim, si Thorius unum

Arguit ipse sui reliquum fecisse stuporem? Hag. 2^o. Apr.

In document Constantijn Huygens, Gedichten. Deel 2: 1623-1636 · dbnl (pagina 141-146)