Soortenkartering op permanente transecten

Om tot een min of meer gebiedsdekkend beeld van de vegetatieontwikkeling in de

Proefverkweldering te komen zijn drie 100 m brede transecten uitgezet, loodrecht op de kustlijn. Eén transect lag in het hogergelegen westelijke deel van de Proefverkweldering; de andere twee in het lagergelegen midden- en oostelijk deel (Figuur 3.1). De transecten zijn gekarteerd in het laatste jaar vóór, en in de eerste vier jaar, in het zesde en in het tiende jaar na uitpoldering van de

Proefverkweldering (de jaren 2000, 2002 t/m 2005, 2007 en 2011).

De transecten zijn opgedeeld in vakken van 10 m x 10 m en per vak is het voorkomen van bijna 40 geselecteerde soorten of soortgroepen opgenomen volgens een vijfdelige abundantieschaal (Tabel 3.1).

De lijst van gekarteerde soorten bestond uit verschillende, voor een deel overlappende, categorieën en had ten dele een ad hoc samenstelling. In de lijst kunnen de volgende drie categorieën worden onderscheiden (Tabel 3.2):

(1) Uitgangssoorten. Selectie van soorten die dominant of karakteristiek waren in de uitgangssituatie opgenomen in het laatste jaar voor uitpoldering.

(2) Plantensoorten met een verhoogde zouttolerantie. Tot deze categorie zijn alle waargenomen soorten met een verhoogde zouttolerantie gerekend, dat wil zeggen soorten die volgens de literatuur (Scherfose 1987) een zouttolerantie zouden hebben van ten minste 6 g Cl¯ per liter. Omdat Scherfose (1987) in zijn bespreking bij veel soorten rekening houdt met de mogelijkheid van een hogere zouttolerantie van kustecotypen, is een bewuste keuze gemaakt deze publicatie te volgen boven de veel bekendere Ellenberg-getallen (Ellenberg et al. 2001). De categorie omvat zowel echte halofyten (kwelderplanten met een hoge zouttolerantie) als ook zgn. brakke soorten met een intermediaire zouttolerantie (bijv. Fioringras en Aardbeiklaver). De soorten zijn primair gekozen om de vegetatieontwikkeling te monitoren en niet omdat ze als doelsoort omschreven zouden kunnen worden.

(3) Overige soorten. Selectie van plantensoorten van de (beweide) hoge kwelder en kwelderzoom (en niet vallend onder categorie (2)). Fraai duizendguldenkruid kan als vertegenwoordiger uit deze groep worden genoemd.

Uit efficiency overwegingen zijn drie paar niet snel met een oppervlakkige waarneming te onderscheiden soorten in vier soortgroepen ondergebracht, namelijk: (a) Fioringras en Geknikte vossenstaart, (b) Greppelrus en Zilte greppelrus, (c) melkdistels en (d) Kortarige – en Langarige zeekraal.

Naar aanleiding van vestiging van een nieuwe soort is de lijst van te karteren soorten in de loop van het onderzoek enkele malen aangepast. Zo is in het vierde jaar na uitpoldering Fraai

duizendguldenkruid aan de lijst toegevoegd en in het tiende jaar Zeegerst en Zilte zegge. Om het succes van kwelderherstel in de Proefverkweldering te evalueren is op basis van de resultaten van de soortenkartering de vestiging van doelsoorten geanalyseerd. Een soort met een verhoogde zouttolerantie is daarbij niet automatisch aangemerkt als doelsoort, maar is de

vegetatiekundige benadering van Wolters et al. (2005) gevolgd. Met betrekking tot kwelderherstel- projecten hebben deze auteurs een plantensoort als doelsoort geclassificeerd wanneer deze in 61% of meer van het totaal aantal vegetatieopnamen per bestaande kweldergemeenschap voorkomt. Voor bestaande kweldergemeenschappen hebben de auteurs zich gebaseerd op de vegetatietypologie van Schaminée et al. (1998). Wolters et al. (2005) komen voor de Nederlandse situatie op basis van 22 kweldergemeenschappen tot een lijst van 39 doelsoorten. Voor de Proefverkweldering is deze lijst ingekort tot 23 soorten (Tabel 3.2). Op de vastelandkwelders van de Waddenzee, of in NFB in het bijzonder, zullen door beperkingen van de abiotiek namelijk niet alle door Schaminée et al. (1998) omschreven kweldergemeenschappen tot ontwikkeling komen. Ten opzichte van het eerste

evaluatierapport (van Duin et al. 2007) zijn Rode ogentroost, Zeegerst en Riet toegevoegd aan de lijst van doelsoorten voor de Proefverkweldering. In Bijlage II wordt een volledige vergelijking gegeven tussen de lijst van doelsoorten van Wolters et al. (2005) en voor de Proefverkweldering gebruikte lijst.

Tabel 3.1 De vijfdelige abundantieschaal die gebruikt is bij de kartering van geselecteerde plantensoorten op de drie permanente transecten.

Schaaldeel Bedekking Aantal exemplaren r < 10 % 1 – 20 p < 10 % 21 – 100 m < 10 % > 100

1 10 – 50 %

Tabel 3.2 Overzicht van de op de permanente transecten gekarteerde soorten of soortcombinaties. Het zoutgetal geeft de zouttolerantie van soorten volgens Scherfose (1987), waarbij een 7-delige schaal is vereenvoudigd tot een 3-delige schaal: 0 = zoet (< 6 g Cl¯/l), 1 = brak (< 13 g Cl¯/l), 2 = zout (≥ 13 g Cl¯/l) (Tabel 3.3). Voor enkele soorten die niet in de lijst van Scherfose (1987) voorkomen, is ons zoutgetal afgeleid uit Hill et al. (2004). De soortcategorie geeft de reden van selectie om de soort op te nemen in de lijst van te karteren soorten. In de meest rechter kolom wordt aangegeven of een soort op basis van fytosociologische benadering als doelsoort in de Proefverkweldering is aan te merken; zie tekst voor verdere uitleg.

Soort Soortcategorie Doelsoort

Zoutgetal Uitgangs-soort tolerantie Zout- Overig

Akkerdistel Cirsium arvense 0 x

Speerdistel Cirsium vulgare 0 x

Rode ogentroost s.l. Odontites vernus 0 x x

Grote weegbree s.l. Plantago major 0 x Varkensgras Polygonum aviculare 0 x

Krulzuring Rumex crispus 0 x

Melkdistel Sonchus spp. 0 x

Witte klaver Trifolium repens 0 x

Zachte dravik s.l. Bromus hordeaceus 0 x

Veldgerst Hordeum secalinum 0 x

Greppelrus/Zilte greppelrus Juncus bufonius / Juncus ambiguus 0 x Engels raaigras Lolium perenne 0 x

Fraai duizendguldenkruid Centaurium pulchellum 1 x Vertakte leeuwentand Leontodon autumnalis 1 x x Reukeloze kamille Tripleurospermum maritimum 1 x x

Zilverschoon Potentilla anserina 1 x x x

Aardbeiklaver Trifolium fragiferum 1 x x

Fioringras/Geknikte vossenstaart Agrostis stolonifera/Alopecurus geniculatus*) _{1 x x x}

Heen Bolboschoenus maritimus 1 x

Zilte zegge Carex distans 1 x

Kweek Elytrigia repens 1 x x

Zeekweek Elytrigia atherica 1 x x

Zeegerst Hordeum marinum 1 x x

Riet Phragmites australis 1 x x

Stomp Kweldergras Puccinellia distans 1 x x

Zeealsem Artemisia maritima 2 x x

Zulte Aster tripolium 2 x x

Strandmelde Atriplex littoralis 2 x

Gewone zoutmelde Atriplex portulacoides 2 x x

Spiesmelde Atriplex prostrata 2 x x

Melkkruid Glaux maritima 2 x x

Zeeweegbree Plantago maritima 2 x x

Zeekraal Salicornia spp. 2 x x

Gerande schijnspurrie Spergularia media 2 x x

Zilte schijnspurrie Spergularia salina 2 x x

Klein Schorrenkruid Suaeda maritima 2 x x

Rood zwenkgras s.l. Festuca rubra 2 x x

Zilte rus Juncus gerardi 2 x x

Gewoon kweldergras Puccinellia maritima 2 x x

Engels slijkgras Spartina anglica 2 x x

Schorrenzoutgras Triglochin maritima 2 x x

*) _{Fioringras en Geknikte vossenstaart hebben een verschillend zoutgetal (resp. 1 en 0); de hoogste waarde is} aangehouden voor de combinatie van beide soorten.

Tabel 3.3 De door Scherfose (1987) opgestelde schaal van toenemende zouttolerantie van plantensoorten vergeleken met de in dit rapport toegepaste vereenvoudiging tot drie klassen. De eerste kolom geeft de bovengrens van de chlorideconcentratie in de omgeving die een plant nog zou tolereren.

Maximum Chlorideconcentratie Zoutgetal

(g Cl¯/l) Scherfose (1987) Dit rapport

3 I 0 6 II 0 9.5 III 1 13 III–IV 1 16 IV 2 23 V 2 > 23 VI 2