‘Wat zal 't zijn, madam?’
‘Ik zou graag mevrouw Mostard willen spreken,’ zei ze.
‘Helga?’ De man keek haar nieuwsgierig aan.
Zij knikte, liep naar een van de tafeltjes, legde haar tas er op en bleef er naast staan.
‘Ik zal eens kijken. Ik weet niet of ze er is...’ De man verdween. Een dikke vlieg
gonsde langs de ruit, tikte er af en toe even tegen. Een mosgroene pantserwagen
kwam helemaal alleen de weg afrijden en verdween achter de bomen. Ze keek hem
verstrooid na en probeerde zich te herinneren wat ze Helga allemaal had willen
zeggen. Boven haar hoofd werd een stoel verschoven. De radio zweeg. Even later
ging de zijdeur open en kwam Helga de gelagkamer binnen. Frans had gelijk gehad.
Ze had zo'n hoog, opgekamd kapsel en droeg 'n jurk met 'n veel te blote hals.
‘Mia!’ Helga staarde haar geschrokken aan. ‘Wat kom jij hier doen? Heeft Dries...!’
Zij zweeg en bleef bij de deur staan.
‘Ik heb Dries sinds zaterdagavond niet meer gezien. Ik weet alleen, dat hij je
zondag wilde gaan halen en dat hij 's avonds alleen naar huis is gekomen.’
Helga leunde tegen de muur. ‘Wat kom je doen?’
‘Ik... ik wilde eens met je praten.’
‘Er valt niks te praten.’ Helga haalde haar schouders op. ‘Alles wat er te zeggen
viel, heb ik Dries al gezegd... Hij vroeg me, of ik met hem mee wilde gaan. Ik heb
gezegd, dat ik er niet meer aan begin...’ Ze liep naar de bar, ging erachter staan. ‘Wil
je iets drinken? Cola? 'n Pilsje?’
‘Kan je dat zo maar schenken?’ Mia keek haar verwonderd aan.
‘Natuurlijk. Zo precies kijken ze hier niet! Wat zal 't zijn?’
‘Cola dan maar.’ Ze ging wat onwennig op een van de krukken zitten en legde
haar tas naast zich. Helga sloeg haar armen over elkaar en leunde voorover op de
bar. ‘Waarom wil je er niet meer aan beginnen?’
‘Omdat ik het genoeg geprobeerd heb!’ Helga schoof haar een glas en een flesje
toe, tapte voor zich zelf een glas bier. ‘'t Is niet de eerste keer, dat hij 't met 'n ander
houdt...’
‘Ik weet niet of hij je dat gezegd heeft, maar die meid ziet-ie niet meer...’
‘Dat zei hij, ja...’ Helga knikte nadrukkelijk, dronk van haar bier. ‘Maar wat zegt
me dat? Over 'n half jaar of 'n jaar is 't weer 't zelfde liedje...’
Mia keek verrast op. ‘We wonen zo lang naast jullie. Ik heb nog nooit eerder
gemerkt, dat Dries iets aan de hand had...’
‘Dat komt omdat je 'm niet van dichtbij meemaakt.’ Zij haalde haar schouders op.
‘Ik wil niet zeggen, dat hij iedere keer met 'n ander op stap gaat, maar hij ziet ze...’
‘Hij ziet ze?’ Zij begreep niet wat Helga bedoelde.
‘Ja... Af en toe komt hij opeens met 'n verhaal over 'n meid, die hij heeft gezien.
Zo'n koffiejuffrouw op de mijn, of zo maar de een of ander in de stad... Er is er altijd
wel een.’
‘Bedoel je, dat hij daar dan met jou over praat?’
Helga knikte. ‘En als er dan eens een is waar hij niet over praat, dan moet je van
anderen horen, dat hij daar 's zondags mee door de stad zwerft. Ik heb er nou echt
genoeg van. Ik begin er niet meer aan.’
‘Maar echt 'n...’ het woord kwam wat onhandig over haar lippen, ‘... 'n verhouding
heeft hij nog nooit gehad? Ik bedoel, dit was de eerste keer?’
Helga lachte kort en haalde haar schouders op. ‘De eerste keer, dat ik er achter ben
gekomen, ja, als je dat bedoelt.’
Mia knikte. Zij had niet veel verstand van dit soort dingen en vond het een
verschrikkelijk moeilijk gesprek. Helga was bovendien heel anders dan zij haar thuis
gewend was. Harder. En ook ongeduldig - alsof er ergens iemand op haar wachtte.
Ze schudde haar hoofd. ‘Maar als hij al eens eerder iets... iets aan de hand zou hebben
gehad, moest je het toch ook gehoord hebben? Net als dit keer?’
‘Misschien. Ik weet het niet.’ Helga's ogen gleden naar de zijdeur.
‘Als dat zo is, dan heeft hij dus verder alleen maar over meisjes gepráát?’
‘Ik wil niet, dat hij naar andere vrouwen kijkt. Hij moet genoeg hebben aan z'n
eigen vrouw.’ Helga tapte een tweede glas bier. Mia keek ernaar en was er blij om.
Het betekende, dat ze het in ieder geval niet erg vond om erover te praten. Het gesprek
verveelde haar niet - anders zou ze het vast bij dat ene glas gelaten hebben. ‘Wil jij
nog iets drinken?’
‘Geef... geef mij ook maar 'n glas pils.’ Ze bestudeerde aandachtig alle handelingen
van het tappen. ‘Dries voelt zich erg alleen. Hij verlangt naar je...’
‘Daar geloof ik niks van.’
Mia keek haar aan. Zij voelde precies wat er met Helga aan de hand was en zij
voelde ook, dat Helga daar helemaal geen weet van had. Ze begon naar woorden te
zoeken om het haar duidelijk te maken. Gewoon praten over allerlei dingen, die er
in huis gebeurden of die je van anderen hoorde, was gemakkelijk. Dan hoefde je
alleen maar te zeggen wat je had gezien of wat die anderen je vertelden. Maar onder
woorden brengen wat je voelde, wat niet in je hoofd, maar in je hart zat, dat was
moeilijk. Ze zuchtte.
‘Hoe is 't thuis?’ vroeg Helga, die er zeker niet verder over wilde praten.
‘Frans is weg.’
‘Weg?’
‘Weggelopen. Zondag ging hij wandelen en toen is hij niet meer teruggekomen.
Hij zit nou in Amsterdam.’
‘In Amsterdam?!’ Helga boog zich verder naar haar toe. ‘Hoe weet je dat? Heeft-ie
opgebeld?’
Ze schudde haar hoofd. ‘We kregen 'n telegram. Gistermorgen. We moesten ons
maar niet bezorgd maken, stond erin.’
‘Wat verschrikkelijk!’ Helga klemde haar lippen op elkaar. Het opgekamde kapsel
rook naar haarlak. Mia keek ernaar en dacht aan wat Pierre haar over die meid in
Kerkrade had verteld. Die had precies zulk haar gehad. Zou Helga dat weten? Toen
drongen Helga's woorden tot haar door.
‘Ja, 't is verschrikkelijk. Ik ben nog naar de politie geweest, maar die kan niks
doen. We moesten maar afwachten, zeiden ze.’
‘Afwachten! Alsof je geen duizend angsten uitstaat over zo'n kind!’
‘Zo is 't...’ Weer 'n paar herinneringen. ‘Voor hij wegging, is hij nog bij Reineke
geweest. Hij vroeg, of ze met hem naar de bioscoop wilde.’
‘Wilde ze niet?’ Helga keek op.
‘Ze moest huiswerk maken. Aan het station heeft-ie toen 'n kaartje gekocht. Hij
had van Cleophas 'n paar tientjes gekregen.’
‘Cleophas?’
‘Die artiest... Je weet wel... Hij woont in dat boerderijtje. Samen met 'n vrouw. Ze
zijn niet getrouwd.’ Opeens schoot haar iets anders te binnen. ‘Pie Olivier is gisteren
opgehaald. Door de politie...’
‘Wat?’ Helga staarde haar ongelovig aan. ‘Waarom? Wat had hij gedaan?’
‘Gezwendeld. Met die oude auto's van 'm. Daar stonden er toch altijd 'n paar van
voor de deur?’
‘Dat had ik nooit van 'm gedacht.’
‘Tja...’ Even stilte. Toen, met een zucht: ‘Toke krijgt 'n kind van 'm.’ Het was
eruit voor ze het goed en wel besefte. Ze sloeg haar ogen neer, trok met haar vinger
figuurtjes op het blad van de bar.
‘Wat zeg je nou?!’ vroeg Helga zacht. Ze legde een hand op Mia's arm.
‘Ze krijgt 'n kind van 'm... Pierre weet niet, dat hij de
vader is. Ik kan het 'm niet vertellen. Niet na wat er gisteren is gebeurd.’
‘Godallemachtig.’ Helga zei 't fluisterend. Er viel een stilte. De bromvlieg tikte
tegen de ruiten.
‘Tja...’ Mia schudde haar hoofd. ‘Soms valt het niet mee, het leven...’ Ze haalde
verontschuldigend haar schouders op.
De deur van het café ging open en er kwamen twee mannen binnen. Ze gingen
In document
Noud van den Eerenbeemt, De berenkuil · dbnl
(pagina 154-158)