Praktische aanbevelingen

Uit de analyse van de onderzoeksresultaten zijn een aantal factoren naar voren gekomen die de effectiviteit van de multidisciplinaire samenwerking beïnvloeden. Hierdoor volgen vijf aanbevelingen voor de gemeenten Den Haag:

1) Zorg voor een goede verscheidenheid aan disciplines in een team zodat er geen overlap is en geen disciplines gemist worden.

2) Beperk de teamgrootte tot een maximum van 10 teamleden.

3) Ontwikkel en versterkt de competenties van teamleden die een cruciale rol spelen in de effectiviteit van multidisciplinaire samenwerking in drie hoofdthema’s: 1) functionele communicatie en efficiënt omgaan met tijd, zie ook aanbeveling 4, 2) discretionaire ruimte benutten (Lipsky, 1980) om creatieve interventies en oplossingen te creëren voor het leveren van maatwerk, 3) vraaggericht werken, regie zoveel mogelijk (terugleggen) bij de cliënt, de cliënt is zelf eigenaar van zijn plan van aanpak.

4) Investeer als coördinator meer in het bieden van individuele ondersteuning aan de teamleden en motiveer de teamleden om op eigen werk te reflecteren. Er dient meer bewustwording te komen bij teamleden die blijven hangen in de analyse van casuïstiek en telkens opnieuw een casus ter sprake brengen in een teamoverleg. Uit de analyse blijkt dat niet alle teamleden goed kunnen inschatten of het een meerwaarde heeft om een casus (opnieuw) te bespreken en de expertise te vragen van alle teamleden met als gevolg dat er niet efficiënt omgegaan wordt met de beschikbare tijd van een teamoverleg. Tijdens de teamoverleggen kan meer aandacht uitgaan naar het uitdragen van de visie en het bevorderen van de acceptatie van visie en groepsdoelen. Hier ligt een taak voor de transformationele leider (Van der Voet, 2015: 4).

5) Werk effectiever door te investeren in de samenwerking met externe partners. Zowel de coördinatoren als de teamleden dienen: 1) tijd vrij te maken voor een nauwere samenwerking met externe partners, 2) verwachtingen naar elkaar uit te spreken en 3) te leren reflecteren op de samenwerking.

66

Kortom, reflecterend op de theoretische kennis over samenwerking in multidisciplinaire teams, en de Haagse praktijk van sociale wijkzorgteams, kan, met inachtneming van de hiervoor genoemde aanbevelingen, worden gesteld dat volgens de percepties van de wijkteamleden de effectiviteit van multidisciplinaire samenwerking positief is. Dit wordt vooral beïnvloed door de verscheidenheid aan disciplines in de wijkteams, de gezamenlijke doelstelling, het fysiek overleg, de informatie-uitwisseling, de kennisdeling en het samen creatief naar oplossingen zoeken voor complexe problematiek.

67

Literatuurlijst

Arum, S. van & Schoorl, R. (2015). Sociale (wijk)teams in vogelvlucht. State of art najaar 2014. Utrecht: Movisie.

Bern, D.J. (1967). Self-perception: An alternative interpretation of cognitive dissonance phenomena. Psychological Review, 74: 183-200.

Bruijn, H. de & Heuvelhof, E. ten (2007). Management in netwerken. Over veranderen in een multi- actorcontext. Den Haag: Lemma.

Bryman, A. (2012 [2001], 4e druk). Social research methods. Oxford: University Press. Cohen, J. (2015). De vierde D. Oratie: Universiteit Leiden.

D’Amour, D., Ferrada-Videla, M., Rodriguez, L.S.M. & Beaulieu, M-D. (2005). The conceptual basis for interprofessional collaboration: Core concepts and theoretical frameworks. Journal of

Interprofessional Care, supplement 1: 116-131.

Delva, D., Jamieson, M. & Lemieux, M. (2008). Team effectiveness in academic primary health care teams. Journal of Interprofessional Care 22(6): 598-611.

Donk, W. van de (2014). De centralisatie in openbaar besturen. Over dunnen denkramen, pertinente pragmatiek en ambivalente ambities. Den Haag: Raad voor het openbaar bestuur.

El Ansari, W., Lyubovnikova, J., Middleton, H., Dawson, J.F., Naylor, P.B. & West, M.A. (2016). Development and psychometric evaluation of a new team effectiveness scale for all types of community adult mental health teams: a mixed methods approach. Health and Social Care in the Community 24(3): 309-320.

Erzberger, C. & Kelle, U. (2003). Making inferences in mixed methods: the rules of integration. In: A. Tashakorri & C. Teddlie (red.), Handbook of mixed methods in social & behavioral research. Thousand Oaks: Sage.

Fay, D., Borrill, C., Amir, Z., Haward, R. & West, M.A. (2006). Getting the most out of multidisciplinary teams: A multi-sample study of team innovation in health care. Journal of Occupational and

Organizational Psychology, 79: 553-567.

Haverkort, H. (2014, 15 april). Vier dingen die u moet weten over veranderingen in de zorg. Geraadpleegd op 28 augustus 2017, via http://www.nu.nl/weekend/3752394/vier-dingen-u-moet- weten-veranderingen-in-zorg.html

Horst, A. van der, Erp, F. van & Jong, J. van (2011). Trends in gezondheid en zorg. Zorg blijft groeien. Financiering onder druk. CPB policy brief 2011/11. Den Haag: Centraal Planbureau.

Jansen, L. (2008). Collaborative and Interdisciplinary Health Care Teams: Ready or Not? Journal of Professional Nursing 24(4): 218-227.

68

Katzenbach, J.R. & Smith, D.K. (1993). The Wisdom of Teams: Creating the High-Performance Organization. Harvard Business School Press.

Klein, J.T. (2004). Interdisciplinarity and complexity: An evolving relationship. E:CO Special Double Issue, 6(1-2): 2-10.

Kozlowski, S.W.J. & Ilgen D.R. (2006). Enhancing the Effectiveness of Groups and Teams. Psychological Science in the Public Interest, 7(3): 77-124.

Kruiter, H., Kruiter, A.J., Blokker, E. (2015). Hoe waardeer je een maatschappelijk initiatief? Handboek voor publieke ondernemers. Deventer: Wolters Kluwer.

Kuipers, B. & Groeneveld, S. (2016 [2014], 3e druk). De kracht van high performance teams. Zes ingrediënten voor excellent presteren in de publieke sector. Amsterdam: Mediawerf uitgevers. Landeweer, M. (2017, 25 juli). Meer druk op wijkteams. Geraadpleegd op 27 juli 2017, via http://www.ad.nl/den-haag/meer-druk-op-wijkteams~aed5b22a

Landeweer, M. (2017, 3 augustus). Misère: het wijkteam helpt. Geraadpleegd op 18 augustus 2017,

via https://www.ad.nl/den-haag/misenegrave-re-het-wijkteam-helpt~a0d54372/

Lavin, M.A., Ruebling, I., Banks, R., Block, L., Counte, M., Furman, G., Miller, P., Reese, C., Viehmann, V. & Holt, J. (2001). Interdisciplinary Health Professional Education: A Historical Review. Advances in Health Sciences Education, 6: 25-47.

Lemieux-Charles, L. & McGuire, W.L. (2006). What do we know about healt care team effectiveness? A review of the literature. Medical Care Research and Review, 63(3): 263-300.

Lipsky, M. (1980). Street-Level Bureaucracy: Dilemmas of the Individual in Public Services. New York: Russell Sage Foundation.

Meer, F.M. van der (2014, 18 november). Minder overheid, maar wie denkt er na over de lange termijn? Geraadpleegd op 28 augustus 2017, via http://www.mejudice.nl/artikelen/detail/minder- overheid-maar-wie-denkt-er-na-over-de-lange-termijn

Meer, F.M. van der, Berg, C.F. van den & en Dijkstra, G.S.A. (2012). De ambtenaar in het openbaar bestuur. De inhoudelijke en juridische herpositionering van ambtenaren vanuit internationaal- vergelijkend perspectief. Leiden: Leiden University Press.

Regeerakkoord VVD – PvdA (2012, 29 oktober). Bruggen slaan. Geraadpleegd op 26 augustus 2017,

via https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2012/10/29/regeerakkoord

Rekenkamer Den Haag (2015, 16 oktober). Op eigen kracht. Onderzoek naar voorwaarden voor doeltreffend en doelmatig functioneren van Sociale Wijkzorgteams in Den Haag. Geraadpleegd op 24 februari 2018, via

https://denhaag.raadsinformatie.nl/modules/13/overige_bestuurlijke_stukken/77128 Suter. E., Arndt, J., Arthur, N., Parboosingh, J., Taylor, E. & Deutschlander, S. (2009). Role

understanding and effective communication as core competencies for collaborative practice. Journal of Interprofessional Care, 23(1): 41-51.

69

Thiel, S. van (2015 [2007], 3e druk). Bestuurskundig onderzoek, een methodologische inleiding. Bussum: uitgeverij Coutinho.

Vereniging van Nederlandse Gemeenten (2013, 23 september). Drie decentralisaties. Geraadpleegd op 28 augustus 2017, via https://www.vng.nl/files/vng/brieven/2013/.../drie-

decentralisaties_20130923.pdf

Vereniging van Nederlandse Gemeenten (2010, juni). Het arrangement in de Wmo, maatwerk voor de burger met een beperking. Geraadpleegd op 24 februari 2018, via

https://vng.nl/onderwerpenindex/maatschappelijke-ondersteuning/publicaties/het-arrangement-in- de-wmo-maatwerk-voor-de-burger-met-een-beperking

Vyt, A. (2015). Interprofessioneel en interdisciplinair samenwerken in gezondheid en welzijn. Antwerpen, België: Garant Uitgevers.

Way, D., Jones, L. & Busing, N. (2000). Implementation strategies: Collaboration in primary care- family doctors and nurse practitioners deliver shared care. Toronto, Canada: Ontario College of Family Physicians.

Xyrichis, A. & Lowton, K. (2008). What fosters or prevents interprofessional teamworking in primary and community care? Al literature review. International Journal of Nursing Studies, 45, 140-153.

Interne stukken

Froideville, G.M. de, Berg Y. van den & Hoogenbosch, J. (2016). De ontwikkeling van Haagse Sociale Wijkzorgteams in perspectief. Van exploreren naar bestendigen. Den Haag: B&A Groep.

Hoeven, P. van der (2013). Plan van aanpak – Sociale Wijkteams. Den Haag: Gemeente Den Haag. Zonneveld, N. (2015). Sociale wijkzorgteams in Den Haag. Fundamenten, inrichting & werkwijze. Den Haag: Gemeente Den Haag.

70