Positiviteit 41

Het allereerste interview vindt plaats in lunchcafe Blixem in Nijmegen. Bij Blixem werken mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt door bijvoorbeeld een verstandelijke beperking. Zij leren hier in praktijk en met professionele ondersteuning, middels de horeca, wat het betekent om te werken. Cecile, van transition town Nijmegen, benadrukt dat ze dit een hele fijne plek vindt. Iedereen is er welkom en er is geen haast. Ze vindt dat eigenlijk heel erg aansluiten bij transition towns. We hebben van te voren afgesproken hoe we elkaar gaan herkennen; ze stelde voor het transitie handboek5, dat door de initiatiefnemer van transition towns Rob Hopkins is geschreven, mee te nemen en op tafel te leggen. Op die manier herken

5 _{Het transitiehandboek dient als introductie en leidraad bij het opzetten van een transition town. Veel}

respondenten geven aan dit boek als een leidraad te gebruiken en het er af en toe bij te pakken. De informatiebijeenkomsten die het nationale transition netwerk organiseert zijn ook gebasseerd op dat wat beschreven staan in dit boek.

42

ik haar meteen. Cecile is een van de medeoprichters van transition town Nijmegen en is daarnaast werkzaam in een dentair laboratorium. Door haar grote interesse in

milieuvraagstukken leest ze al geruime tijd allerlei informatieve krantjes. Daar kwam ze een artikel over transition towns tegen en dat sprak haar zo aan dat ze gelijk het transitiehandboek bestelde.

“Toen Rob Hopkins eens in Nederland was voor een themadag ben ik er gelijk naar toe gegaan, Ik ben naar hem toegegaan en grapte naar hem dat hij de enige man is die mij de hele nacht heeft wakker gehouden! Voor mij was het transitiehandboek zo’n verademing! Ik las het in een keer uit.”

Figuur 8: Het transitie handboek, eigen beeldmateriaal.

In bijna alle gesprekken met de respondenten wordt na verloop van tijd duidelijk dat het optimisme van de transition towns de respondenten erg aantrekt. Ook Markus zag dit optimisme als een insteek die zeer welkom voor hem was: “Toen ik voor het eerst over transition town hoorde zag ik dat echt als een lichtpuntje. Nu kunnen we iets doen met onze zorgen en angsten!”

Rob Hopkins beschrijft dit optimisme in het transitie handboek en maakt duidelijk dat hij gelooft dat daar veel kracht in ligt.

43

“Natuurlijk zouden we ons geschokt, bang en overweldigd moeten voelen als we nadenken over piekolie en klimaatverandering. En hier zat toch een zaal vol mensen die in de wolken waren en die tegelijkertijd de dubbele uitdaging van piekolie en klimaatverandering recht in de ogen keken, hoe zouden acties rond het milieu er uit zien als die er op gericht waren dit gevoel van vervoering op te wekken, eerder dan de gevoelens van schuld, kwaadheid en afgrijzen die de meeste campagnes oproepen.” (Hopkins, 2009).

Cecile stemt hier mee in: “De milieubeweging zoekt een oplossing voor een probleem waarin de mens het probleem is. Transition towns zien de mens als oplossing en ziet problemen als uitdagingen.” Gerard van transition town de Bilt geeft ook aan door transition towns veel positiever naar de toekomst te kijken:

“Het leuke van een transition town is dat je niet tegen dingen bent, maar je bent voor iets en je wil iets doen richting een toekomstperspectief. Het positieve spreekt me absoluut aan, je moet het doen. Ik heb me aangesloten bij een energiewerkgroep en daar proberen we van alles mee te doen omtrent besparing en isolatie. Dat loopt vrij aardig. Ik zit daar niet bij om te leren over energie, door mijn werk weet ik daar al genoeg over. Maar ik leer wel nieuwe mensen kennen. Je bent met mensen bezig op projectbasis. Je ziet dan dat dingen enigszins lukken en dat vind ik een opsteker. Dan heb je wat bereikt. Dat vind ik leuke dingen, dan doe je iets nuttigs. Er wordt heel veel over energiebesparing gepraat maar als je kijkt wat er gebeurt is dat niet zoveel. Het doen spreekt mij aan. Er zitten heel veel mensen bij die positief in het leven staan. Die iets willen doen. Dat vind ik een enorme inspiratiebron. Dat zijn leuke mensen, daar heb je wat aan!”

De actieve houding van transition towns wordt door alle respondenten aangedragen en ook uitgelegd als iets wat positiviteit geeft. “Klein handelen en daar gelijk de resultaten van zien stimuleren het handelen alleen maar en zo blijf je bezig” legt Cecile uit. “Door het samen te doen zie je tastbare verandering en voel je je geen druppel op de gloeiende plaat”. Gerard verbindt dit aan lokaliteit. “Op die schaal zijn dingen weer zichtbaar”, verklaart hij.

Roel van transition town de Bilt is reparateur bij het repaircafé en legt uit dat daar de drempel heel laag wordt gelegd voor mensen om zelf weer dingen te maken. Door inzichtelijk te

44

maken waar toe mensen zelf in staat zijn, hopen transition towns meer mensen meer veerkracht te geven.