Prof. dr. Robert S. Reneman (1935) ontving in 1961 zijn artsdiploma (Universiteit van Amsterdam) en werd in 1966 geregistreerd als anesthesist. Van 1966 -1970 was hij als cardio-anesthesist verbonden aan het Academisch Ziekenhuis Utrecht. In 1968 promoveerde hij aan de Universiteit Utrecht. In 1970-1972 heeft hij als postdoc gewerkt in de Verenigde Staten (Virginia Mason Research Center en University of Washington, Seattle); focus: ontwikkeling en toepassing van vasculaire ultrageluid technieken. Van 1972 - 1975 was hij werkzaam bij Janssen Pharmaceutica in Beerse, België als hoofd van de afdeling Life Sciences. In 1974 werd hij benoemd tot hoog- leraar Fysiologie aan de Universiteit Maastricht, waar hij ondermeer leiding gaf aan het programma Hart- en Vaatziekten en in 1988 het Cardiovascular Research Insti- tute Maastricht stichtte, waarvan hij tot 1999 wetenschappelijk directeur was. Van 1985-1999 was hij eveneens hoogleraar Fysiologie aan de Technische Universiteit Eindhoven. Sinds 1991 is hij Affiliate Professor of Bioengineering aan the University of Washington in Seattle en sinds 2000 Honorary Professor for Microcirculation, Chinese Academy of Medical Sciences in Beijing. Hij was gasthoogleraar aan uni- versiteiten in Europa en de Verenigde Staten.
Zijn wetenschappelijk onderzoek heeft zich geconcentreerd op vasculaire proces- sen op het niveau van de kleinste bloedvaatjes (5-50 μm in diameter), de ontwik- keling en toepassing van vasculaire ultrageluidtechnieken en hartspiermechanica en - metabolisme onder normale en afwijkende omstandigheden. Hij is de (mede) auteur van meer dan 600 wetenschappelijke publicaties en begeleidde 65 studen- ten bij hun promotie. Hij ontving vele nationale en internationale onderscheidingen voor zijn wetenschappelijke prestaties en bekleedde diverse belangrijke functies. Zo was hij President van the European Society for Microcirculation, President van the Federation of European Physiological Societies en Vice-president en President van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). Hij is lid van de KNAW, the Academia Europeae, the European Academy of Arts and Sciences, the International Academy for Medical and Biological Engineering en de Hollandse Maatschappij der Wetenschappen en is corresponderend lid van de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België. Sinds zijn emeritaat bekleedt hij diverse adviesfuncties, is lid of voorzitter van nationale en internationale (evaluatie)com- missies en is wetenschappelijk nog steeds actief.
Prof. ir. Karel F. Wakker (1944) studeerde in 1967 als Vliegtuigbouwkundig Ingeni- eur cum laude af aan de Technische Universiteit Delft (TU Delft). Na zijn afstude- ren bleef hij werkzaam bij deze universiteit en specialiseerde hij zich in de precieze baanberekening van satellieten, en in het gebruik van de berekende satellietbanen en van door de satellieten verrichte metingen voor geodetisch, geofysisch en ocea-
nografisch onderzoek. Hij bouwde een onderzoeksgroep op die internationale er- kenning op deze gebieden verwierf. In de periode 1980 tot 2000 fungeerde hij als principal investigator in zeven ESA en NASA satellietmissies voor geodetisch, geo- fysisch en oceanografische onderzoek. Zijn onderzoeksgroep participeerde in een groot aantal satellietstudies voor NASA, ESA en de Europese industrie. In 1985 werd hij benoemd tot hoogleraar ruimtevaarttechniek aan de TU Delft. Van 1993 tot 2002 diende hij de universiteit als Rector Magnificus. In oktober 2003 werd hij benoemd tot algemeen directeur van SRON Netherlands Institute for Space Research, een onderzoeksinstituut van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk On- derzoek (NWO). Per februari 2009 ging hij met pensioen bij NWO, maar bleef hij als parttime hoogleraar astrodynamics and geodynamics verbonden aan de TU Delft. Prof. Wakker is auteur en medeauteur van vele wetenschappelijke publicaties, heeft meer dan tien eervolle onderscheidingen voor zijn onderzoek ontvangen, en heeft vele bestuurlijke functies, zowel binnen de universiteit als daarbuiten, bekleed. Zo is hij o.m. sinds 2004 vicevoorzitter van het bestuur van de stichting Quality As- surance Netherlands Universities (QANU). Hij is adviseur van de Nederlandse over- heid op het gebied van ruimtevaart en ruimteonderzoek, en sinds 2009 adviseur van de CEO van Nederlands grootste ruimtevaartbedrijf Dutch Space.
Prof. dr. Aafke Hulk (1952) studeerde Franse taal en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht, waar zij in 1982 promoveerde op een onderwerp uit de theoretische taalkunde. Tijdens en na haar promotieonderzoek werkte zij als universitair do- cent, later als universitair hoofddocent Franse taalkunde, aan de Vrije Universiteit Amsterdam. In 1990 werd zij benoemd tot hoogleraar in de Franse taalkunde aan de Universiteit van Amsterdam. In 2002 verliet zij Amsterdam en verhuisde naar de Universiteit Utrecht waar zij een leerstoel in Romaanse taalkunde bekleedde. In september 2003 werd zij decaan van de faculteit Geesteswetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Van februari 2008 tot augustus 2010 was zij gaston- derzoeker aan het Meertens instituut, als medewerker en supervisor van een inter- nationaal project van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onder- zoek (NWO) over kinderen en bilingualisme. Prof. Hulk is nu rector van NIAS Net- herlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences. Zij zet haar onderzoek voort aan de Universiteit van Amsterdam. Haar wetenschappelijk onderzoek concentreert zich op kinderen en bilingualisme, L1 en L2 verwerving van Romaanse en Germaanse syntaxis en de interactie tussen theoretische taalkunde en taalverwerving. Tijdens haar loopbaan heeft zij ruime bestuurlijke ervaring op- gebouwd, als lid of voorzitter van een groot aantal commissies en besturen, m.n. op het gebied van onderzoek, zowel binnen de universiteit als daarbuiten. Zo was zij o.a. voorzitter van het bestuur van de Landelijke Onderzoekschool Taalkunde van 1997 tot 2000. Van 1999 tot 2003 was zij lid van het algemeen bestuur van de Ne- derlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO).
Dr. Barend van der Meulen studeerde scheikunde en wetenschapsdynamica aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en de Universiteit van Amsterdam. Hij pro- moveerde aan de Universiteit Twente in 1992 op een proefschrift over de evaluatie van wetenschap. Tot 2009 was hij universitair hoofddocent bij de vakgroep Science, Technology and Policy Studies aan de Universiteit Twente.
Hij is nu groepsleider bij de afdeling Science System Assessment van het Rathenau Instituut en doet onderzoek naar de dynamiek van wetenschap en wetenschapsbe- leid en naar instrumenten voor wetenschapsbeleid. Hij publiceerde onder meer over het Nederlands wetenschapssysteem, Europeanisering, evaluatie van onderzoek, verkenningen en financiering van onderzoek. Zijn huidig onderzoek richt zich op internationalisering van wetenschap en wetenschapsbeleid en op de maatschappe- lijke waarde van wetenschap. Hij evalueerde onderzoeksfinancieringsorganisaties en onderzoeksprogramma’s in verschillende Europese landen.