HOOFDSTUK 7 | Communicatie
7.1 Informatievoorzieningen en informatiemateriaal in Eritrea
Uit de interviews met mijn respondenten blijkt dat er over het algemeen vier manieren zijn waarop de respondenten in Eritrea aan informatie over gezondheid kwamen: via school, via televisie of andere media, via projecten en campagnes, en door mond tot mond.
o Scholen
Zes respondenten noemden dat ze op school informatie hadden gekregen over gezondheid en ziektes. Tecle, Daniel en Ali vertelden dat ze wel eens voorlichting op school werden gehouden en informatie werd verspreid. Ali zei: ‘At school they would sometimes give campaigns ones in a while, or they would distribute pamphlets about the disease and how it transmits’ (Ali, interview, 22 mei 2017). Ook Selam en Nahom van de EVAO die al lange tijd in Nederland wonen, vertelden dat zij op school informatie over gezondheidszorg hebben gekregen. Nahom legde uit tijdens zijn interview dat de mensen die naar school gaan informatie krijgen over gezondheid, en de mensen die niet naar school gaan deze informatie krijgen via de televisie:
‘[…] onder die mensen die naar school geweest zijn, dat (tuberculose) is bekend bij hun. Maar onder de mensen die niet naar school geweest zijn, is dat minder bekend. Maar ik weet veel Eritreërs, hier ook, kijken Eritrese televisie en op de
Eritrese televisie wordt veel aandacht gegeven aan dit soort ziektes.’ (Nahom, interview, 26 mei 2017)
o De media
Zoals in bovenstaand citaat naar voren komt, wordt er ook informatie verspreid via de televisie, maar ook via andere media. Tesfamariam, Mebrahtu, Henok, Samson en Girmay gaven aan dat informatie via de media verspreid wordt. Girmay vertelde dat in de tijd dat hij tbc had, media werd gebruikt om informatie te verspreiden: ‘It was in 1997. And TB at the time in Eritrea was like kind of a common disease. Not only common, but also more publicized on television. On television, on the media’s they talked about the disease.’ (Girmay, interview, 28 april 2017).
Girmay geeft in bovenstaande citaat aan dat televisie een van de media is die in zijn tijd gebruikt werd informatie te verspreiden. Wat de andere media zijn is niet duidelijk. Samson vertelt in zijn interview dat mensen nu ook veel weten omdat ze via Google informatie opzoeken (Samson, interview, 6 juni 2017). Ook Tesfamariam geeft aan dat informatie over tbc, HIV en malaria tussen 1990 en 2005 verspreid werd via media, maar ook hij geeft niet aan om wat voor media het gaat (Tesfamariam, interview, 19 mei 2017).
Hoewel er door de respondenten televisie en internet is genoemd, blijft de term media vaag. Ook kranten, tijdschriften en radio kunnen behoren tot media. Alleen Henok noemt in zijn interview dat in zijn tijd, 40 jaar geleden, in Eritrea gezondheidsinformatie werd verspreid via kranten en de radio omdat er nog geen televisies waren. Of kranten en radio’s nu nog steeds worden gebruikt om gezondheidsinformatie te verspreiden kan ik niet opmaken uit de interviews.
o Projecten en campagnes
Projecten en campagnes blijken uit de interviews met de respondenten ook een manier te zijn om aan informatie te komen over gezondheid en ziektes. Tesfamariam vertelde in zijn interview over een project dat vanuit de overheid kwam dat informatie over tuberculose, HIV en malaria voorzag (Tesfamariam, interview, 19 mei 2017). Ermias vertelde over het HAMSeT programma, hij zei: ‘It is a HAMSeT program so they give education, health education. Sometimes it can be in written forms but also with some pictures, oral information as well’ (Ermias, interview, 24 mei 2017). Girmay
vertelde in zijn interview dat hij in Eritrea werkte voor een project dat ook informatie verspreidde, welk project is niet duidelijk:
‘[…] there were two big organizations besides the Ministry of Health and the hospitals. There were two projects: one was literally for malaria, TB and other infectious disease. And one was specifically for HIV. So there were two projects and they used to be funded by UNDP, as well as funds from the UN. So they were big projects. I used to work with them […]. They would go to villages, they would do some kind of awareness campaigns, they would do health education sessions for seniors like adults, like families, like parents for example.’ (Girmay, interview, 28 april 2017)
Abduselam beschrijft dat er nu meer bewustwording is van tuberculose door de campagnes: ‘[…] at the moment I think they have done a lot of health awareness campaigns. People are aware of the disease now’ (Abduselam, interview, 24 mei 2017). Uit de interviews met Tesfamariam, Ermias, Girmay, Ali, Abduselam en Daniel blijkt dat de campagnes en projecten die worden georganiseerd hebben bijgedragen aan de huidige kennis van deze respondenten.
o Mond tot mond
De laatste manier van informatievoorziening en verspreiding die door verschillende respondenten is genoemd, is door te praten met mensen. Genet gaf aan dat ze de informatie die ze heeft over tuberculose weet doordat ze mensen erover hoorde praten (Genet, interview, 22 mei 2017). Samson, Ermias en Abduselam vertelden hetzelfde in hun interviews. Abduselam zei dat het praten met zijn vrienden ook een manier is om aan informatie te komen: ‘If someone went to some kind of awareness campaign or a meeting then afterwards they would come and tell you what happened and tell you the stories’ (Abduselam, interview, 24 mei 2017). Yohannes gaf hetzelfde aan: ‘Well this information is when you talk with people around you. You speak about the disease, different diseases and how they get transmitted from person to person. This is how I get the information, when you talk with other people’ (Yohannes, interview, 24 mei 2017).
Samson vertelde dat mensen aan informatie komen door te praten met zowel ex- patiënten als met artsen (Samson, interview, 6 juni 2017). Of dat mensen met de artsen praten omdat ze bij een arts in behandeling zijn en ze zo aan hun informatie
komen, of dat het gesprek met een arts in een informele setting plaatsvindt kan niet uit het interview opgemaakt worden. Tesfamariam en Yohannes vertelden dat er soms door artsen in een kliniek ook voorlichting wordt gegeven. Yohannes zei echter dat de informatie niet altijd door iedereen wordt opgepikt:
‘[…] the doctors normally also give information about the disease, even to all the people who would come to the clinic for example. But most of the time people don’t take the information seriously. So they would just listen but they don’t really understand the information.’ (Yohannes, interview, 24 mei 2017).
Uit bovenstaande citaten blijkt dat mond tot mond, naast de media, voorlichtingen op scholen en campagnes, voor mijn respondenten ook een manier te zijn geweest om in Eritrea aan informatie over ziekte en gezondheid te komen.
7.1.2 Informatiemateriaal in Eritrea
De informatievoorzieningen in Eritrea worden veelal ondersteund door informatie materiaal zoals pamfletten, posters, video’s, theaterstukken en foto’s. De ervaringen van de respondenten met informatiemateriaal liep uiteen. Uit de interviews met mijn respondenten kwam zes verschillende manieren naar voren om de gezondheidsinformatie te ondersteunen. Ermias gaf onder andere aan dat er gebruikt werd gemaakt van visuele ondersteuning wanneer er bijvoorbeeld voorlichting wordt gegeven aan ouderen, omdat zij geschreven informatie waarschijnlijk niet lezen (Girmay, interview, 28 april 2017). Hoe deze visuele ondersteuning is vormgegeven is niet duidelijk. Tecle en Ermias daarentegen waren hier specifieker in en vertelden beide dat er gebruik wordt gemaakt van foto’s om informatie over te brengen. Tecle vertelde dat er soms in klinieken foto’s hangen en Ermias zei dat geschreven informatie soms ondersteund wordt met foto’s.
Tesfamariam, Selam en Tecle noemden ook posters als informatiemateriaal. Tesfamariam vertelde dat er voornamelijk posters werden gebruikt om informatie te geven over ziektes omdat er mensen zijn die niet kunnen lezen (Tesfamariam, interview, 19 mei 2017). Naast posters werden er ook pamfletten of brochures uitgedeeld. Girmay, Ali en Nahom vertelden dit in hun interviews. Girmay zei dat ze op scholen soms pamfletten uitdeelden. Nahom vertelde dat hij door onder andere brochures en boeken te lezen aan zijn informatie kwam. Ali zei hierover: ‘At school
sometimes they would give campaign ones is a while, or they would distribute pamphlets about the disease and how it transmits’ (Ali, interview, 22 mei 2017).
De vierde manier die genoemd werd door drie respondenten is geschreven informatie. Ermias gaf al eerder aan in deze paragraaf dat er gebruik wordt gemaakt van geschreven informatie, maar dat hier foto’s aan worden toegevoegd. Yohannes gaf aan tijdens zijn uitleg over de behandeling van tuberculose dat de patiënten tussen de medicatie door bij de kliniek geschreven informatie krijgen (Yohannes, interview, 24 mei 2017).
Tenslotte wordt er gebruik gemaakt van films, video’s of theaterspel. Brhane vertelde: ‘Back in Eritrea there was, I haven’t seen any education given. So there was no education but you see this from movies, from films’ (Brhane, interview, 31 mei 2017). Ermias zei dat hij naast informatie via het HAMSeT project kreeg, ook informatie uit films haalde. Girmay vertelde dat de manier waarop informatie wordt gegeven in Eritrea anders is dan in Nederland. In Eritrea is er veel meer interactie tussen mensen. Hij zei dat dit gedaan wordt met behulp van video’s of theater: ‘There is a lot of interaction. So, it’s not like you go once in a village and then, because you gave one session and everyone understood the thing. So it would come with a theatre play sometimes, with a video another time’ (Girmay, interview, 28 april 2017).
Zoals besproken door de respondenten zijn er veel verschillende manieren om voorlichtingen, campagnes en projecten te ondersteunen en zijn er verschillende vormen van informatiemateriaal. Het lijkt er op dat vijf van de zes categorieën die uit de data gehaald zijn gebaseerd zijn op visueel materiaal: foto’s, posters, pamfletten en brochures, video’s en films, en tenslotte theaterspel. Echter het is niet uit de interviews op te maken of de poster, pamfletten en brochures alleen uit foto’s en tekeningen bestaan of dat er ook tekst bij staat.