Stem: Ik lag met smert op myn, &c.
Waerom wild gy dat iemand soude singen?
Als men niet heeft het hart in vryjigheid, Laet singen die liefde tot rust kan bedwingen; Maer ik helaes beween mijn druk en spijt. Weend ô gy weend, beweend mijn staet en lyden; Ik ben alles kwijt, verlies ik u gewis;
O wreed gevaer, neemt mijn leven 'er byden, Of geef my weer, die mijn ontnomen is. Getuigen sijn van al mijn slavernye, Die Bosse al en Vogeltjes te gaer,
Tot den Echo ik roep alles wat ik moet lyen, Ik beklaag mijn lot ongelukkig minnaer. Wat sal ik doen om u lief te behagen? Wild gy mijn bloed, ik vergiet het voor u, Maer soo mijn bloed niet kan voldoen u vragen, Wild gy dan mijn dood, gehebt maer te spreeken nu.
Leef na mijn dood, gy weenen sult met reeden En beminnen mijn, maer 't sal niet meer sijn tijd, Dan sult gy ook na mijn Grafplaats toetreeden, En weenen selfs voor mijn getrouwigheid. Lief neemt mijn hert, en wild mijn 't uwe geven, Het mijn is dan voor u, maer ik versoek niets meer: Dat soo ik hoor gy andere mind u leven,
Dan sal ik terstond het myne nemen weer.
Minnelied.
Mijn lief mijn uitgelesen!
O voorwerp van myn min; Ei wild soo wreed niet wesen! Gy syt staeg in myn sin? Verdriet en eindelose smert, Kon gy in my genesen;
Maer weet dat ik u wysheid tart, Daer min vervult myn hart.
Waerom komt mond en sinnen Te saem niet over een?
Wy zweeren te beminnen
Met mond, maer 't hert meend neen, Helaes die Eed werd niet volbragt! Hoe los waerd gy van sinnen? Dog schoon de liefde word veragt, Ik nogtans naer uw tragt.
En schoon gy syt bewogen In al myn siels verdriet, Wild myn weermin gedogen,
Dan is myn smert tot niet, Ach dat u hart eens werd geraekt, En toonden mededoogen, Dan is myn heil op aerd volmaekt Daer reeds myn siel na haekt.
Een nieuw lied, hoe dat de boer, het alles moest betaalen.
Een Boer en Heer en Edelman.Die dronken samen eens een kan, Het was by den Boer verhaelen, bis. Den Burger die riep aen de Meid,
Stond met den Ridder aen haer sy! Den Boer sal 't betalen. bis.
Als van der noot van Pruyse sprak; En sag dat hy wel met gemak! Ons Vryheid en Cabalen, bis. Wegjagen kon, hy zwoer en smyt, Hy sag de saek daer onder lyt; Den Boer sal 't betalen. bis.
Ik sy laest aen een Cappesien, Ons saeken Pater soo ik sien, Beginne neer te daelen bis. Wat last voor 't Land en wat verdriet; Het sy dat raekt ons klooster niet! Den Boer die sal 't betalen. bis.
Den Pastoor van 't Dorp nevens myn, Dronk op een tyd een glaesje Wyn, Hy begon eens op te haelen, bis. Van Geld gestuurt uit het Congres: Den Pastoor sy hael nog een Fles, Den Boer die sal 't betalen. bis.
Ik sy laestmael aen een Prelaet! Ons Arme is in een slagte staet:
Schoen de Vent niet doet als dwalen, bis.
Dat kost soo meenig Man syn Geld, Ag sy den Vent was dat getelt: Den Boer die sal 't betalen. bis.
't Is nog geen langen tijd geleen! Dat iemand seide soo het scheen: Wie d'onkoste moest betalen, bis. Hy riep uit in 't volle Congres;
Wat is dat een Millioen of ses, Den Boer die sal 't betalen. bis.
De vent in 't harnas warm van kop, Trok laestmael met de Boeren op; Hy wou gaen seegenpralen: bis. Hy bleef nogtans van agter staen! Hy peinsde wil de saek niet gaen: Den Boer die sal 't betalen. bis.
Van heupe die het Geld bemint Sag dat sijn Moolen door fout van wint, Begon soo slegt te maelen, bis. Hy stuurt na Londen in een bank, Een paer Milioene hy sy soo lank, Den Boer die sal 't betalen. bis.
Komt Leopoldus in ons Land, De Staten sonder tegenstand;
Die sullen wy in gaen haelen bis. En seggen met vermeerdering,
Heeren vraegt ons geen Rekening, Den Boer die sal 't betalen. bis.
Vrienden den digter van dit Lied, 't Is een vonkkist en deugeniet: Den Duyvel sal hem haelen, bis. Was van der Meers niet afgekeurt: En van der Vonk in 't kort gebeurt; Den Boer sal niet betalen. bis.
Een nieuw lied.
Komt Vrinden wilt aanhooren,
Wat ik u singen sal, Wat ik u stel te vooren, Het is een waar geval, Het is niet lang geleden, Dat dese seldsaamheden Geschied syn gelooft 't vry 't Is van de Lotery, Tra la la la , la lideralala.
Daar was een Iood wild weeten: Getroffen door een schigt,
Van Cupido, dat heeten, En loose Minnewigt,
Hy voelden sig doen prangen, En wierd met min bevangen, Zoo dat dees loose kwand, Raakte geheel in brand Tra la la la , la lideralala.
In dees omstandigheeden, Liep hy den straat in 't rond, Om sig wat te vertreeden, Tot dat hy eindelyk vond, Naar syne sin een meisje Hy sprong gelyk een sysje, Hy groeten haar geswind, En sy goeden avond kind, Tra la la la , la lideralala.
Zy gingen dan te samen, Zy heeten hem wellekom, Tot dat sy eindelyk kwamen Achter een hoekje om, Cupido spande snaren, Hy sou met Venus varen, Hy voer met haar en kwam, In de Stad Middeldam,
Tra la la la, la lideralala. De vreugd die was ten ende, Hy meende heen te gaan; Maar sy die hem wel kende; Sprak hem op dees wys aan: Ach leg dog niet te malen, Wat doet gy anders hier, Gy schovele slamier, Tra la la la, la lideralala.
Men sou my de Kerk uit jagen, Riep dese Ioodsche held,
Als ik op de Sabdagen, Handelde met geld;
Maar siet dit Lotery-Briefje, Dat geef ik u soet liefje, Zyt gy daar mee te vree? 'k Wensch u geluk daar mee, Tra la la la, la lideralala.
En soo is hy gekomen, By haar de kamer af;
Maar korts heeft men vernoomen, Wat of dit klugtje gaf:
De veertig duisent gulden, (Hoe kon de Iood het dulden?) Die vielen op 't lot,
Aan dees verliefde sot, Tra la la la, la lideralala.
De twee en twintig hondert, Ontfing sy voor dees klugt, En hy riep als verwonderd, Zoo dra hem dit gerugt, Kwam in de ooren klinken, Hy meende te versinken, Maar de saak was geschied, Zoo u vermeld dit lied, Tra la la la, la lideralala.