Dauid voorsecht, hoe Godt door dat Euangelium tot sich roepen soude
alle gheslachten der erden. ende vanden synen, voor allerlye offeranden
nietes begheren soude dan belydenisse ende aenroepinghe synes naemes,
ende wtkondinge syner goedicheyt. Scheldet alle de ghene, die sonder
eenighe beweginghe des herten door iiuer of liefde tot Godt, sich Godes
dienstes roemen.
GOdt der goden Heer spreken sal,
End t’samen roepen d’ersche dal Uan Oosten totden Westen. Wt Sion Godt verschynen wilt Uerciert met schoonheyt onghestilt Komt hy syn bond beuesten Uoor hem verdoende vier sal gaen Omringht met éen tempéest voortaen
Ouer al sal hy lichten: Uan bouen hy dan roepen sal Hemel end erde met gheschal, Syn volck also te richten. Segghende, wilt versaemlen my Myn heylghen die door offer vry Myn bond willen wtrichten. Die hemels sullen ouerbreydt Uerklaren myn gherechtigheyt: Want God sal selue richten.
Hoor, myn volck, wat ick spreken sal, Dits myn verbondt, o Israell,
Dat ick dyn Godt wil wesen.
Ick sal dy straffen, spréeckt die Héer, Uoor dynen offer nemmerméer: Ick ben gaer sat van desen. Ossen wt dyn huys nem’ ick niet, Noch bocken van dy: want verdriet End walghingh sy my gheuen.
Want alle boschdieren syn myn, End alle béesten die daer fyn Duysendt berghen ankleuen. Myn syn der berghen voghels al Der wilder dieren t’gants ghetal Is in myn macht alleyne
So my hongherd’ ick soudt ghewis Dy niet seggen, want doch myn is De wereldt end dat syne,
§1 Meynstu doch dat ick stieren vleysch Of dat ick bocken bloedt verheysch, Te eten of te drincken?
Offer Gode lof ende danck, Den alderhoogsten met verlangk Wil uw gheloften schincken. Aenroep my oock in dyner noodt, Ick sal dy helpen kleyn end groot, Waermet du my salt éeren.
Mer tot den boosen spréeckt die Héer, Wat verkondighstu euen séer
Myn wet end myns bonds léeren? Ghemerckt dat du de straffe haett, Ende verwerpst mynes woordes raedt Achter dy t’allen tyden.
So du éenighen dief aensiet, Du loopst met hem, end wilt dy niet Uan ouerspel vermyden,
Tot quaedt is dyne mondt ghestelt,
Dyn tong met valscheyt is ghequelt, Welcke du vercierst schoone, Sittende spréeckstu metter daet Teghen dynen broeder vast quaedt, End dyner moeder sone.
Dese stucken heefstu ghedaen, End om dat ick swygh denckstu saen Dat ick sy dy ghelycke,
Mer hoewel ick wat lyden magh Ick salt noch brenghen aen den dagh Dy straffen desghelycke.
Nu hoor (bid ick) te deser tydt, Ghy die Godt gaer verghetigh syt, Dat ghy niet vander erden Uergaet. Wie lof offert, eert my. Dit is de rechte wegh waerby Dat men saligh magh werden.
Ghebedt.
§ O Heere, rechtuerdighe richter der gantser wereld, die du ons ghegheuen hebst
dyne heylighe Wet, ons te beleyden na dynen heylighen wille, gheef door dyne
ghenade, dat wy mit versakinghe aller godloosheyt ende geueynstheyt, dy dienen in
gheest ende waerheyt: dat wy dy alleen aenroepen in onsen noodtwendigheyden,
ende dynen heylighen name grootmaecken totter tydt toe, dat dyn heyl erschyne, dat
du ons belooft hebst door dynen Sone Iesum Christum. Amen.
Miserere mei Deus. Psal.lj.
§ Na den doodt vrie, bekent Dauid syne sonde: begheert verghef van Godt
ende dat hy hem synen gheest (die hem sich van meer te sondigen behoede)
sende. Neempt also voor andere te leeren, ende voor Ierusalem, die de
ware gemeynte is, te bidden. Werdt hier wtghedruckt de rechte aerdt
eenes waren penitentes.
O God myner ghenadigh sy
Na dyner goedheyt, sta my by, Doe wt myn ouertredingh Na dyner groot’ erbarmingh. Wasch my, o God myn toeuerlaet, Uan alle myner booser daedt, End maeck my reyn van
den,
Geneess my myne wonden. Myn sonde staet altydt voor my: Ick heb ghesondight teghen dy, Uoor dy alleyn boosheyt ghedaen: In dyn wort saltu bluyen staen Waerachtigh somen dy richtet. Sie, ick ben in ghebreck ghewracht, So my myn moeder héeft voortbracht, End in sonden ontfanghen,
Uéel quaeds heb ick begangen. Mer totter waerheyt héefstu lust, End du gaefst my oock dat ick wist
Dyn wysheyt sonder sorghen, Die heymelick was verborghen. Ontsondigh my met ysoop schoon, Dat ick reyn werde wasch my saen So werd’ ick snéewit: vrueght ghéef my, Dat myn ghebéenten werden bly, Die du so séer héefst verslagen. Merck niet op mynen armen staet, Doe wt all myne boosheyt quaedt, O Godt wil in my scheppen Een reyn hert sonder vlecken. Den reckten ghéest in my vernieuwt: Stoot my niet van dy, wil my niet Dynen heylghen Ghéest weren Dien ick niet kan ontberen. End laet my wederkomen méer Dyner saligheyt troost, o Héer: De vrye ghéest wéerhoude my: De boose wil ick léeren vry, Dat sy hen tot dy bekéeren.
§1 Uan bloedtschuldt, o Godt, my beury Godt myner saligheyt, door dy
Dan sal myn tongh verhalen Dyn gherechtheyt tot allen. Myn lippen open doe, o Héer, Dat myne mondt so langs so méer Dynen lof magh verkonden, Daer ick toe ben verbonden.
Want totten offer heefstu gaer Gheen welgheuallen, Heer, voorwaer, Anders so hadd’ ick’en ghedaen, De brandoffer van dy ontfaen Werdt niet, mer meer dy misuallet. Een recht offer Gode den Heer Is doch een gheest mistroostigh seer, End een hert gaer verslaghen Sal dy God, niet mishaghen, Na dyn goedheyt doe Sion wel: Erbauw ghenadelicken snel, Om stadigh te ghedueren, Des Ierusalems mueren. Dan saltu wesen fyn bereyd, Totden offer der gherechtheyt, Totten brandoffer wel ghemoedt. So salmen dan de kaluers goed Op dynen autaer fyn legghen.
Ghebedt.
§ O barmhertighe Vader, die du gheen welgheuallen hebst aen den doodt des sonders,
sterck dyne goedicheit ouer ons, ende wassche ons van alle den sonden die wy
ghedaen hebben teghen dyne Maiesteyt, sindert dat wy dese wereldt betreden hebben.
Schep in ons een nieuw herte, ende versterck ons daghelickes meer ende meer door
de kracht dynes heylighen Gheestes, dat wy gantslicken gheheylighet tot dynen
dienste, dyn lof verkondighen door Iesum Christum. Amen.
Quid gloriaris. Psal.lij.
§ Dauid straft de godloosen die de goedheyt Gods verachten: welcke de
wyle sy op sich selues staen, haest vergaen sullen: Auer die op Godt
vertrauwen, sullen als die olyuen boomen groen syn.
WAt romstu dy, du machtigh’ in boosheyt,
De goedheyt Gods du daeghlicks wel aensiet Schand’ end verdriet dyn tongh steits ouerleyt: Als een scherp schers dat buyten weghe schiet. Schadigen seer, weldoen
liefstu gaer niet,
De lueghen oock liefstu meer dan dat rechte, Du wendst dyn’ tongh tot bedrogh end onrechte. God sal schenden dy end verdryuen vry
wt dyn land, end dyn saed te gronde doen: Welck de vromen schauwende sullen sy Seer vreesen, end bespotten die onuroen, End segghen, dits de man die euen koen Niet stuende op God, mer op syn groote hauen End heeft hem in t’booss sterck willen handtauen Mer ick sal den groenen olyuenboom
Wesen ghelyck in t’huyss des Heeren breyd, Want ick heb myn hoop seker sonder droom, Op Gods goedheyt voor eewelick gheleyt. Ick sal tot dyn lof eewlick syn bereyd,
Uoor dyn trauwe, end wil op dyn hulp verwachten Om dyns naems wil dien de vromen groot achten