• No results found

Dauid danckt Godt, dat hy hem wt doode noodt verlost heeft: ende vermaent alle gheloouighen, dat selue te doene ende te bekennen, door

In document De Psalmen Dauidis (pagina 110-118)

syn exempel hoe sachthertigh dat Godt sy tot den synen. Daerna bidt hy

hem, ende belooft syn lof te singhen in eewigheyt. Een bequame Psalm

God te prysen na ueruolghinghe.

O Heer, ick wil hoogh prysen dy,

Want du Heefst my verheuen: End myn vyanden ouer my Niet vroeylick laten leuen. Myn

Heer myn Godt, van herten vry Hebbe ick vast gheroepen tot dy. Du heefst my heil ghegheuen. Heer du heefst wederropen fyn, Myn siele vander helle, End ghetoghen dat leuen myn wt der dooden ghestelle, Singhet den Heere, ghy die bloot Syn goedheyt bekene, end maeckt groot Syn heylghe ghedachtnisse.

Want syn torne kortwyligh is, Mer syn gunst duert seer langhe. S’auonds komt wel d’weenen, mer frisch S’morghens vrueghd met gheklanghe. wanneer ick was in goeder spoed, So seyde ick in my, wel ghemoedt, Ick kan niet beweeght werden.

1 Du heefst Heer, myn bergh sterck ghemaeckt Na dynen goeden wille,

Mer als du barghst dyn aensicht naeckt So ward ick verschrickt stille.

Doe riep ick, o Heer dy vast aen, Myn ghebed, myn God, dy ghedaen, Hebbe ick met desen woorden. Wat nut sal in myn bloed doch syn, So ick in’t graf moet dalen? Sal dat stof dy belyden fyn? Of Dyn trauwe verhalen:

Uerhoor my dan, myn God end Heer, Wil my doch ghenadigh syn seer, End my behulpsaem wesen.

Du heefst in groote vrueghd myn leyd My verandert met iueghden:

Den sack heefstu my afgheleyt, End my begort met vrueghden: Dies sal dyn eer besonghen syn End niet versweghen, Heer God myn, Danck wil ick dy steets segghen.

Ghebedt.

§ O Godt, verlosser alle der ghenen die dy in huerer teghenspoedt anroepen, verloss

ons vander woedicheit onser vianden, ende laet niet toe dat wy in tydt der vorspoedt

dyne weldaden missbruycken, mer meer dat wy ons gantzlicken begheuen, dy groot

te maecken in eewigheyt door Iesum Christum. Amen.

In te Domine speraui. Psalm.xxxi.

Dauid omrynghelt van saul inder woestyne Maon, als beschreuen stoet

1.Sam. 13, beschrift leuendigen de groote verdruckingen der ghelouighen,

Daerom werpt hy in beghinne vier of vyf roepen wt, dat hy mede betoight

dat wterste peryckel daer hy inne was. Daerna roept hy wederom teghen

syne vyanden. Eyndelicken versekert hy sich der goedicheyt Godes, ende

vermanet de ghelouighen sullen hem hier inne volghen. Een Psalm seer

treffelick in grooten verdruckinghen

ICk hebb’ in dy gheset myn hope.

Bewaer my dan, o Heer, Uan eewigher oneer,

wil my, also ick vast verhope, In dyn gherechtigheyde Uryen, daer ick op beyde.

Neygh dyn oor’, o Heere ghepresen, Stracks tot my, end’ haest dy,

Om te verlossen my.

Wil my een stercke steenrotss wesen, End een sterck slot ghewerden, Daer ick seker magh werden.

Want du bist myn burgh end steenrotse, Om d’hoogheyt dyns naems wil, Uoer end gheleyd my stil,

Myn beschermer daer op ick trotse: Hoed my voor huere stricken, Dat sy my niet verstricken. Mynen gheest ick gantslick beuele In dyn hand, verloss my,

Heer, God der waerheyt vry, Ick hate van herten so vele Gaen met onnutten dinghe: Myn hop’ ick dy toebringhe.

§1 Ick sal vroylick syn, buyten trueren, In dyn bermhertigheyt,

End groote goedigheyt,

Wanner ick sal konnen bespueren Dat du d’oogh willest wenden, Ouer mynr siel’ ellenden. Niet toestaende dat ick sou vallen In mynen vyands hand,

Die my daer soeckt ter schand: Met myn voeten (byna gheuallen In’t strick) steldest in’t breyde Op dat ick my vermeyde.

Heer, bewyss aen my dyn ghenade, Want ick ben nu in nood,

Door angsten ouergroot, So dat door droefnisse gherade My d’oogh verdwynt end d’leuen, End de buyck daer beneuen. Door smerte is myn leuen versleten, End myn iaeren syn saen

Met swaer suchten vergaen,

My mies myner sond heeft besweken Myn sterckheyt, end myn beenen Syn dorr’ worden met eenen.

§2 Ick ben een rechte smaedt ghedeghen Mynen vyanden al,

Myn vrienden een ghekal End nabueren. Die my enteghen Daer komen op de strate: Die vlien van my met hate.

Men heeft my ghestelt buyten herten, Ghelyck die daer syn doodt,

End als een ghbroken pott. Sy hebben my, my te bescherten. Smaedt anghedaen, vol vruchten Ben ick gheweest end suchten.

Want sy hebben gheraedslaeght t’samen, (Hoe well qualick beraen)

My na t’leuen te staen.

Mer, Heer, ick hope op dy by namen,

End segghe dy te wesen Myn eenigh Godt ghepresen, Myns leuens loop is in dyn handen. Uerloss my vander handt

Myner stercker vyandt

End van den die my (mits haets brande Allesins synde enteghen)

Ueruolghen alle weghen. Laet ouer dynen knechte lichten Dyn aensicht maeck my heil Door dyn goedigheyt veel,

Heer, laet my door schande niet swichten: want ick met vaster hope

Dy van herten aenroepe, Mer laet de goddeloose werden Te schanden end vergaen, End stom in de stil gaen, Die lueghentaligh door houerden Met een verachtigh romen, Stout spreken vanden vromen.

§3 Och wat groot goedt heefstu den ghenen Die dy vreesen, bereydt,

Hier ende in eewigheyt,

Och wat groot goedt bereydtstu denen Inder menschen aenschauwen, Die op dy vast betrauwen.

In t’heymlickste van dyn aensichte Berghst se du om den wil

Der prachtighen moedtwil. Du verberghts’ in dyn hutte dichte, Om hen van klappernyen

End valsche tongh te vryen. Godt sy lof, want groote ghenade Heeft hy ghedaen an my,

Als in een stadt seer vry.

Doe ick vloodt met vreese beladen, Ick seyd’, ick vol ghebreken Ben voor dyn oogh versteken.

Nochtans heefstu myns biddens stemme Uerhoort, wanneer ick vry

Gheschreyt hebb’ Heer tot dy, Ghy vromen end van herten temme, Hebbet dan lief den Heere

Uol van ghenaden teere.

Die Heere beschermt de gherechten, End sal den grootschen schoon Uerghelden hueren loon.

Syt manlick end standuaste knechten: Hy sal v t’hert beuesten

So wie d’hop’ op hem vesten.

Ghebedt.

§ O almachtighe Godt, die du kenst onse brooscheyt ende swackheyt, bewys dy onsen

schildt ende voorstander te syne, ende vernietighe all den raedt der ghenen die daer

laghen legghen teghen dyne arme dienaers: ende maeck ons gheuoelen de groote

goeder, die du

looft ende bewaert hebst alle den ghenen, die dy vreesen ende anbidden door dynen

In document De Psalmen Dauidis (pagina 110-118)