V R O U W 1
Al ooit zo eens iets gelezen in verband met opvoedingsondersteuning?
Ja, wij hebben een krant elke dag en daar lees ik wel eens in, artikels dan hé.
Welke krant?
De Standaard. Ik heb eigenlijk geen tijdschriften, tenzij ik er van de bibliotheek meeneem en daar lees ik dat dan ook wel eens in. En euh, wat hebt ge allemaal? Alléz, wat neem ik nu soms mee? (denkt na) In de bibliotheek kunt ge tijdschriften meenemen. Ge hebt er zo specifiek voor ouders van nu. Ah, Den Bond van Grote en Jonge Gezinnen lees ik ook, dat vind ik ook altijd wel goed. En euh, kent ge het blaadje ‘Botsing’? Ja. Dat is ook heel goed vind ik. ‘Klasse’ krijg ik ook en dat vind ik ook heel goed, dat is kort. Euhm, ik denk dat het dat zo’n beetje is hé.
En boeken of zo?
Boeken specifiek, ik heb die Peter Adriaenssens eens gelezen, maar dat is echt niks voor mij, ik kan dat niet zo goed lezen. Ik vind dat vervelend voor te lezen. Ja, daar heb ik niks aan eigenlijk, nee.
Is er een reden ofzo waarom je dat leest?
Ah ja, dat is natuurlijk omdat je zelf kinderen hebt dat je daar dan meer voor open staat hé, of ikke toch zeker. Ik ben ook wel maatschappelijk werkster van opleiding en zo ben ik misschien meer gevoelig voor sociale thema’s enzo. En als het kinderen aangaat, dan lees ik dat zeker omdat je uiteindelijk zelf kinderen hebt hé, alléz, ikke toch. Omdat je altijd denkt of hoopt dat daar tips uitkomen. En als je dingen herkent, vind je dat ook al goed en dan voel je je niet alleen. Maar soms ook wel tips hé, of hoe dat mensen dat anders doen of dat je dat ook eens anders kunt bekijken, zo die dingen eigenlijk hé.
En is er dan zo’n specifiek thema dat u aanspreekt, of eerder algemeen?
Algemeen ja. Het is eigenlijk afhankelijk van in welke levensfase uw kinderen zijn hé. Ik ben niet meer zo gevoelig aan dingen die kleuters, peuters enzo aangaan. Ik kan dat misschien nog wel lezen, maar dat zal mij niet meer zo boeien hé. Maar wel als het nu iets rond tieners is of middelbaar of lagere school, ja dan ben ik eens zo geïnteresseerd om dat te lezen.
Omdat dat nu dicht bij mijn leefwereld staat en die kleuters en baby’s is veraf hé.
Heb je op voorhand eigenlijk verwachtingen als je zoiets leest?
Tja, je verwacht natuurlijk altijd dat daar iets in gaat staan, dat ze het beter weten, maar dat is dikwijls niet zo. Niet dat ik het altijd het beste weet, maar eigenlijk weet niemand het hé.
Het is dikwijls maar iedereen die het probeert gelijk hij het heeft gehoord of geleerd thuis, of dat je denkt dat het zou kunnen. Maar ja, als je die verhalen dan herkent, dat is ook al heel goed vind ik. Dat gewone mama’s en papa’s iets schrijven en dat die het ook wel eens lastig
gemakkelijk uit onmacht. Ik vind dat helemaal niet goed, maar ja, ik zeg dat dan ook altijd.
Ik wil dat eigenlijk niet, maar toch ben ik dat zo boos… Maar als je dan leest dat iemand anders dat ook doen, niet dat dan goed is hé, maar dan denkt ge ‘ok’, ik ben niet alleen die dat doet. Ik denk dat het dat vooral is ze, dat je niet alleen staat met die dingen. Vroeger verwachte ik, zoals die Peter Adriaansen nu bijvoorbeeld hé, die wordt toch wel geprezen en die doet avonden enzo, dan had ik er toch wel wat verwachtingen naartoe. Maar nu… (pff) Is er een specifieke reden waarom je Peter Adriaenssens wou lezen?
Ja, omdat die zo in de pers wordt aangehaald als ‘de man die alles weet van kinderen opvoeden’. Er zijn toch altijd situaties die mislopen, dus dan denkt je van ‘ja, daar ga ik het nu eens uit halen’. Maar het is allemaal zo afhankelijk van de situatie en van het moment en soms ben je moe en soms is de andere direct kwaad en dan heb je nog niks gezegd en dan zit het er al tegen enzo.
Als je dan een artikel of boek leest, wordt die verwachting dan ingelost?
Ja, het geeft wel een goed gevoel hé, als je zo’n artikel leest en je leest dat het goed gaat of niet goed gaat. En je ziet dan ook wat er niet goed gaat en hoe dat ze misschien hebben geprobeerd om het wel anders te laten lopen en ik vind dat dan altijd wel goeie ideeën. Maar ons kinderen die vinden dat dan maar niks hé, maar ja. (lachen) Die zeggen dan van ‘wat gaat ge nu doen hé?’. Maar zo iets doorbreken is toch wel moeilijk ze vind ik. Die korte artikelen vind ik het best hé. Ik lees niet graag hele lange stukken, want ja, meestal heb je dan toch iets anders te doen of je wordt onderbroken door iets en dan laat je dat liggen en dan ben je weg.
Dus in den Bond is dat dan zo’n heel blad, of twee, of in den Botsing is dat een klein stukje of een interview van iemand. Ik vind dat eigenlijk heel goed zo op die manier gebracht. Ik denk dat ik daar vroeger wel meer van verwachtte ze, het gaat allemaal in de boeken staan van hoe dat je het moet doen, maar uiteindelijk moet je het zelf wel een beetje doen hé. En je bent ook wie dat je bent. Ik ben opgevoed, jij bent ook opgevoed door iemand en Kris (haar man) ook. En dat draag je allemaal wel met je mee hé. En dat voel je hoe langer hoe meer vind ik, terwijl je dat vroeger zo niet had. Ik betrap me erop dat ik nu soms net hetzelfde doe als vroeger thuis.
Doe je iets met hetgeen je gelezen hebt?
Dat is nu wel al even geleden, ik kan me zo niet direct iets voor de geest halen. In ‘Klasse’
staan er bijvoorbeeld, je kent ‘Klasse’ hé, zo van die tips over hoe dat je bijvoorbeeld orde aanpakt. En dan zeggen ze dit en dat, maar heel kort hé. En dat vind ik toch nuttige info. En dan denk ik: soms doe ik het zo, soms doe ik het anders, misschien kan ik dat nog anders doen. Alléz, ik probeer wel dingen, maar dat lukt niet altijd hé. (lacht) Soms vind ik maar wat uit, of ik hoor ergens iets. Ja, je probeert hé.
Wat vind je dan eigenlijk van die tips die worden meegegeven?
Ik vind heel veel tips wel goed hé, maar ja… ’t Is soms zo moeilijk hé, alléz, nu werk ik niet, maar als ik werk en ik kom thuis en ben moe en ik kom thuis in een chaos en dan denk ik: o die koeken liggen hier en dat drinken, en dan moet je nog rustig eten maken, rustig zijn voor
hun huiswerk, alléz, dat vind ik wel allemaal moeilijk ze. Dan ben ik dikwijls kwaad van
‘ziet dat hier allemaal liggen’ enzo en dan kan ik niet meer stoppen omdat ik zo moe ben. En in de boeken staat er dan bijvoorbeeld ‘wees rustig’, maar dat is dikwijls gemakkelijk gezegd, maar niet zo gemakkelijk gedaan. Je weet dat wel meestal hé, maar dikwijls loopt dat gewoon anders. En dan zou ik dat wel anders willen, maar is dat op dat moment wel weer anders gelopen. Ik kan dan achteraf wel zeggen dat iets mij spijt ze, maar ja, dan is het wel gebeurd hé.
Heb je het soms met Kris over iets dat er in de artikels of boeken voorkomt die je hebt gelezen?
Bijna niet, nee. Kris leest dat ook niet, die leest andere dingen. ’t Is niet dat je zegt van ‘ik heb dat gelezen daar en dat gaan we nu zo doen’, maar je hebt het er wel denk ik zo tussendoor over. Maar specifiek over die artikels gaan praten, nee. Hij leest toch al die dingen niet, omdat die zoveel andere dingen heeft hé. En ik ben daar misschien gevoeliger voor als mama, ik weet het niet. Andere papa’s misschien wel, ik weet het niet.
Ben je eigenlijk ervan op de hoogte wie die artikels of boeken schrijft? Is dat belangrijk voor je?
Tja, natuurlijk als er zo’n naam, gelijk Peter Adriaenssens, bijstaat, heb ik hogere verwachtingen dan als er een naam bijstaat van iemand die ik eigenlijk helemaal niet ken.
Wat stom is natuurlijk hé.
En doet de opleiding van die persoon er iets toe?
Als die zelf ouder zijn, dan denk ik ‘ja, die hebben er al ervaring mee’ en die staan er dichter bij hé. Voor mij moet dat er nu niet direct bijstaan ze, ik vind dat niet zó belangrijk. Maar qua opleiding… Amai, nu kom ik wel op uw terrein hé. (lacht) Tja, daar heb ik nu eigenlijk nog niet over nagedacht. Ik denk dat je allebei wel wat te vertellen hebt, denk ik. Want jij hebt nu bijvoorbeeld geen kinderen, dus dan zou je kunnen zeggen dat je daar niets over kan schrijven. Maar dat denk ik ook niet, want ik ben ook beginnen werken als maatschappelijk werkster zonder ervaring en ik had toch ook wel het gevoel dat ik iets te vertellen had, dus dat is niet waar hé. Dus, je hebt wel wat geleerd waar je wat mee kan doen, dingen die ik niet weet en die wel goed kunnen zijn. Dingen die ik waarschijnlijk niet ken en dan vind ik dat ook wel goed om te weten. Maar daarom ben je niet meer of minder voor mij ze.
Hecht je dan meer belang aan iemand die wel ervaring heeft?
Je weet dat niet hé. Alléz, als ze dat nu echt zo specifiek zeggen, dan weet je dat, maar meestal weet je dat niet hé. En dat speelt niet zo’n rol.
Maakt het soort tijdschrift een verschil uit?
Goh, als het een goed artikel is, is het een goed artikel hé. Ja, je moet je er in herkennen hé en als je je er niet in herkent, vind ik het geen goed artikel. Voor mij is dat toch zo. Soms lees ik de ‘Libelle’ wel eens bij mijn mama en daar kunnen soms zeker even goede dingen in staan.
Vind je het nodig dat er over opvoeding geschreven wordt?
Ja, ik vind dat wel nodig. Anders weet je eigenlijks niks. Alléz, je praat wel met andere mama’s en papa’s, maar zo iets geschreven zien staan, is toch nog wel anders hé. Of als dat zo in puntjes staat, is dat ook helemaal anders dan dat je erover spreekt. Ja…. Ik vind dat goed dat erover geschreven wordt. Het zal bij iedereen wel leven hé.
Waar plaats je die geschreven dingen eigenlijk in verhouding met andere kanalen zoals tv, info-avonden, enz?
Tja, ik heb geen tv dus….Maar zo’n ‘Supernanny’, ik zou daar wel naar kijken uit nieuwsgierigheid. Maar ik kan me dat niet inbeelden dat je dat op tv laat zien. Ik zou het helemaal niet tof vinden dat er iemand in mijn huis zou komen en dat heel Vlaanderen zou kunnen zien waarin ik luk of misluk. Dus ik vind dat ook niet zo tof om dat van anderen te zien, dat vind ik er eigenlijk wel over.
Vind je die tips van op tv bijvoorbeeld op een ander niveau staan dan die uit een artikel?
Wat ik van die Supernanny heb gehoord, maar ik weet het niet hé, want ik heb dat nog nooit gezien, alléz, voor mij is dat ook niet reëel hé, iemand die in een gezin stapt, die stapt daar op x aantal tijd in om iets te bereiken en allemaal terug in z’n plooi te krijgen, maar ik geloof daar niet in. Want verandering heeft toch heel veel tijd nodig hé. Dus ik geloof niet dat dat ook blijft.
En tips van andere ouders, of via school?
Ja, dan is het ook te zien wie het vertelt natuurlijk. Er zijn mensen die overdrijven, er zijn mensen die niet overdrijven en er zijn er bij je je beter voelt en die beter aansluiten bij uw leefwereld. Daar hecht ik wel belang aan. Zo’n informatieavond die georganiseerd wordt, vind ik ook altijd goed. Maar daar komen niet veel mensen naartoe hé. Want ik heb nu vanavond een informatieavond op school, dat gaat over huiswerkbeleid. Nu hebben we heel veel inschrijvingen, vind ik, 54. Maar anders komt er zo naar informatieavonden 25 man naartoe ofzo. Op Silke haar school ben ik eens naar iets over computers geweest, over privacy en wat er allemaal verkeerd kan lopen. En ik dacht direct dat dat iets tof was, maar wij zaten daar met 15 ouders van heel die middelbare school! Dus blijkbaar willen de mensen daar geen tijd voor maken. Ik dacht toch echt dat wij daar met een hele hoop gingen zijn. Het is wel gemakkelijk natuurlijk hé zo’n artikel, je leest dat wanneer je wilt. Voor zo’n informatieavond moet je een hele avond uit je zetel komen en je verplaatsen. Mensen doen dat niet graag denk ik.
Hoe sta je ten opzichte van meer formele manieren van opvoedingsondersteuning?
Maar zo’n informatieavond vind ik toch wel vrij formeel. Tja, en Kind & Gezin die zijn hier vroeger geweest toen de kinderen klein waren.
Heb je het gevoel dat je eigenlijk nog meer wil weten buiten de artikels die je in tijdschriften of boeken leest?
Ja, als er zich zo’n informatieavond voordoet, ga ik er wel naar toe. Dat wordt soms wel georganiseerd hé. Den Bond heeft ook eens zo’n avond georganiseerd van ‘grenzen
stellen’… Dan ga ik er wel naartoe, dat interesseert mij altijd wel. Maar dat wordt niet veel gedaan. Dat moet nu niet elke maand voor mij zijn, maar zo een paar keer op het jaar, dat mag wel. Daar zitten ook altijd andere ouders en dan hoort ge andere dingen. Het gaat dan altijd over iets heel praktisch en dan zegt de ene bv van ‘aja, dat heb ik zo eens geprobeerd en dat lukte wel’ en de andere zegt dan iets anders. En dat is een interactie die je dan hebt, en dat vind ik wel heel boeiend, dan hoor je hoe het bij anderen zit en hoe dat de grens zo bij anderen ligt hé. Ik vind dat heel boeiend, maar er zijn er veel die dat misschien wel heel boeiend vinden, maar die dat dan toch niet de moeite vinden om te komen.
Heb je de indruk dat sommige artikels in tijdschriften u ooit al geholpen hebben?
Het leuke is dat je je beter kan relativeren, dat je weet dat je niet de enigste bent die dat op die manier doet, of niet goed doet, en dan geraak je niet in een negatieve spiraal. Op zich is dat al heel goed vind ik. Ook meer zelfvertrouwen. Als je denkt van ‘dit was niet zo goed, maar zo en zo kan het ook en dat gebeurt ook eens bij een ander’. Dat je voelt dat je daarom geen slechte ouder bent.
Wat is in het algemeen je gevoel eigenlijk tijdens het lezen van zo’n artikel of boek?
Ik ben altijd wel geboeid hé, ik ben altijd nieuwsgierig. Nieuwsgierig wat andere mensen erover schrijven of wat die ervan vinden. En dan denkt ge de ene keer van ‘amai, das knap’
en de andere keer denkt ge van ‘mm, dat zou ik nu toch niet zo doen of gedaan hebben of ‘.
Maar ik ben altijd wel nieuwsgierig om dat te lezen.
Ja, als je dat dan leest. Is er een verschil. Lees je liever puur een verhaal over een gezin dat iets heeft meegemaakt bv of lees je liever iets meer theoretischer? Zoiets van dat kàn eventueel voorkomen?
Van mij mag dat iets theoretischer zijn, maar dat mag niet te lang duren, of ik verlies daar mijn aandacht in. Als dat zo te veel vakjargon is, dan denk ik van ‘aargh, wat wilt dat nu zeggen of wat bedoelen ze hier ‘ en dan raak je de draad kwijt hé in dat geheel en dan haak je af hé. Dus als dat niet lang is vind ik dat niet erg, maar als dat wel lang is, dan haak ik af. Dat is hetzelfde als ik iets van Kris lees (haar man, een bouwondernemer), dan denk ik na een tijd van ‘pff, wat zit ik hier nu te lezen, en dat woord ken ik niet en wat wilt dat zeggen…’ en dan heb je het geheel niet meer hé. Een beetje mag dat wel, maar liever niet te veel. Een verhaal mag, maar dat moet niet altijd een verhaal zijn, gewoon iets vertellen, en dat moet ook niet altijd iets zijn van mijn leven, iets gewoon vertellen hé, maar niet te veel vakjargon.
Want daar vluchten ze soms te veel in, alléz, dat heeft iedereen hé, dokters hebben dat ook vind ik, en dan begrijpt ge niet wat iemand wilt zeggen, en dat is vervelend.
En zijn er zo dingen die je absoluut nooit zou lezen?
Ik lees dus heel graag, maar ik lees niet graag vakliteratuur. Daarom niet alleen een roman, voor mij mag dat ook non-fictie zijn, maar om nu te zeggen zo gelijk die Peter Adriaenssens of een ander boek rond opvoeding, awel, ik kan dat niet. Ik vind dat te veel dan. Dan beginnen die daar, maar eigenlijk wil ik alleen dat stuk lezen, maar dan gaat dan niet goed, want eigenlijk moest ik dan dat eerste ook wel wat weten en dan vind ik dat te veel, dan heb
ik daar geen zin. Ik vind dat dus te veel. Ik heb dan geen zin om daar een hele boek over te lezen. Ik vind het niet erg om dikke boeken te lezen, maar over zoietske… Nee, dat ga mij nu niet ze. Misschien omdat het te sec is allemaal, alléz, ik weet het niet goed. En soms vind ik ook dat dat dan allemaal wat geïdealiseerd wordt en dan denk ik van ‘jaja, ik weet dat dat zo
ik daar geen zin. Ik vind dat dus te veel. Ik heb dan geen zin om daar een hele boek over te lezen. Ik vind het niet erg om dikke boeken te lezen, maar over zoietske… Nee, dat ga mij nu niet ze. Misschien omdat het te sec is allemaal, alléz, ik weet het niet goed. En soms vind ik ook dat dat dan allemaal wat geïdealiseerd wordt en dan denk ik van ‘jaja, ik weet dat dat zo