In sommige landen rust er een groot taboe op LHBTI en kan het uiten van LHBT-gevoelens zelfs strafbaar zijn. Mensen die vanuit zo’n land naar Nederland zijn geëmigreerd, of van wie de ouders of grootouders dat zijn, kunnen zich in een spanningsveld bevinden tussen de Neder-landse houding ten opzichte van LHBTI en de meer restrictieve hou-ding in het land waar hun wortels liggen. Biculturele LHBTI’s kunnen dan ook worstelen met hun gevoelens en identiteit.
Dubbelbinding
Biculturele LHBTI’s hebben in Nederland niet zelden last van een loya-liteitsconflict, ook wel dubbelbinding genoemd. Ze willen loyaal zijn aan hun familie en vrienden, maar ze willen ook zichzelf ontplooien en uiting geven aan hun gevoelens. De sociale omgeving kan een hoge drempel opwerpen om hun gevoelens te bespreken. Sommigen kiezen voor het gedeeltelijk uitkomen voor hun homoseksuele of lesbische gevoelens, met behoud van het contact met de eigen etni-sche kring. Anderen lossen het op door een etni-scheiding aan te brengen tussen privé en publiek: de binnenwereld van het gezin is een andere dan die van school of werk bijvoorbeeld.
Coming out
In de westerse LHBTI-beweging is coming out een belangrijke stap.
Met een coming out vertellen mensen aan hun omgeving dat zij homo, lesbisch, bi, transgender of interseksueel zijn. Het kan fijn zijn om gevoelens te delen en niet met een geheim te leven. Maar het is een individuele keuze om uit de kast te komen, het hóeft niet. Voor
biculturele LHBTI’s kan het extra moeilijk zijn om te vertellen dat ze op iemand van dezelfde sekse vallen, zeker als ze vermoeden dat hun omgeving daar negatief tegenover staat. Of erger nog, dat ze hun familie kwijt kunnen raken of zelfs gevaar lopen als hun familie erachter komt, bijvoorbeeld omdat ze de familie-eer ermee op het spel zetten. Daarom kiezen zij er soms voor om het alleen te vertellen aan goede vrienden, maar niet aan hun familie.
Onzichtbaarheid
Biculturele LHBTI-jongeren met problemen zijn vaak onzichtbaar.
Velen leiden een dubbelleven, waardoor zij kwetsbaar zijn en hun problematiek niet zichtbaar is, ook niet voor professionals op school of in de wijk. Als zij om hulp vragen bij een reguliere instelling, wordt hun problematiek op LHBTI-gebied niet altijd gesignaleerd. Door hun onzichtbaarheid en hun vaak complexe multiproblematiek is het niet eenvoudig voor reguliere hulpverleningsinstellingen om met hun aanbod op deze groepen aan te sluiten.
In grote steden wordt de groep wel steeds groter en ook zichtbaarder.
Dit is onder andere het gevolg van diverse projecten waarin
ontmoeting en de inzet van rolmodellen uit de ‘eigen groep’ centraal staan. In de hulpverlening zijn enkele specifieke initiatieven voor biculturele LHBTI’s, zoals Veilige Haven in Amsterdam en Utrecht en het maatschappelijk werk via COC Haaglanden, maar ook enkele nieuwere belangenorganisaties zoals Maruf en Trans United.
COC AMSTERDAM BIEDT EEN VEILIGE HAVEN MET HET WERELDCAFÉ
Samen eten verbindt en verbroedert. Voor mensen met een niet-westerse achtergrond geldt dit vaak nog ster-ker. COC Amsterdam organiseert daarom maandelijks een gezamenlijke maaltijd voor biculturele LHBTI’s. De bijeenkomsten zijn besloten en alleen op uitnodiging toegankelijk. Zo creëert het COC een veilige haven voor biculturele LHBTI’s die niet openlijk voor hun geaard-heid uitkomen of moeite hebben met hun identiteit. Na afloop van de maaltijd zijn er verschillende activiteiten, zoals een weerbaarheidstraining of een gastspreker.
,Wereldcafé Veilige Haven
TRANS-UNITED MAAKT BICULTURELE
TRANSGENDER PERSONEN STERK EN ZICHTBAAR
Trans-United is een platform voor transgender personen met een biculturele achtergrond. Ze organiseren infor-matieve bijeenkomsten, workshops en bijeenkomsten gericht op empowerment. Daarnaast zetten zij zich in voor het bespreekbaar maken van transgender en het zichtbaar maken van de biculturele transgender commu-nity in Nederland.
, Website Trans-United
goede voorbeelden p
KORTE ROUTES
WAT KUNT U ALS GEMEENTE DOEN?
* Breng eerst in kaart wat er speelt in de gemeente. Doe dit samen met uw lokale partners. Inventariseer of er signalen binnenkomen bij de hulpverlening, het welzijnswerk, zelforganisaties van
biculturelen en van LHBTI’s, antidiscriminatiebureaus en scholen. Als deze organisaties niets horen, wil dat overigens niet zeggen dat er geen problemen zijn. Juist vanwege de onzichtbaarheid en de grote druk waaronder LHBTI’s kunnen leven, is het logisch dat deze groep hulp en ondersteuning nodig heeft. Wijs organisaties hierop en vraag hen om deze groep in het vizier te krijgen.
* Inventariseer of er kennis en expertise in de gemeente aanwezig is om deze groep goed van informatie en hulp te voorzien. Zijn er zelforganisaties voor (biculturele) LHBTI’s? Bieden zij informatie en lotgenotencontact voor biculturele LHBTI’s?
* Zie www.colourground.nl/anderen-ontmoeten
* Inventariseer bij zelforganisaties op welke manier zij het onderwerp bespreekbaar (willen) maken in eigen kring. Wat hebben zij hiervoor nodig? Wat voor ondersteuning willen zij van de gemeente? Geef hen ruimte voor interne discussie en visievorming. Laat ze hun eigen manier ontwikkelen zonder het belang uit het oog te verliezen. Zorg wel dat er bijeenkomsten worden georganiseerd mét de groep in plaats van alleen óver de groep.
* Ondersteun en versterk zelforganisaties. Hiermee kunt u ontmoeting en onderlinge steun onder biculturele LHBTI’s bevorderen. Introdu-ceer zelforganisaties ook bij bestaande zorg- of welzijnsorganisaties.
Hierdoor wordt samenwerking mogelijk, bijvoorbeeld op het gebied van signaleren, het delen van kennis en vaardigheden en het verla-gen van de drempels voor hulp.
* Train professionals (onder andere in gemeente, zorg en onderwijs) die in hun werk met biculturele LHBTI-personen te maken krijgen.
* De kastdeur op een kier
* Tussen twee vuren: bicultureel en LHBT VERDER LEZEN?
verder lezen p wat kunt u als p gemeente doen?
KORTE ROUTES