Tijdens het coderen van het onderzoeksmateriaal kwam belonging heel sterk naar voor. Meerdere participanten (n=8) geven aan zich welkom en thuis te voelen in Homaar. Er heerst een warme en huiselijke sfeer, de begeleiders staan dicht bij de jongeren , en de groep voelt aan als familie/ vrienden.
4.3.1. Zich welkom voelen
Homaar wil een plek voorzien voor jongeren met een urgente hulpvraag. Ze willen een huiselijke en hartelijke sfeer creëren die tot doel heeft de groeimogelijkheden van de adolescent volop te stimuleren. Veel participanten halen aan zich in Homaar oprecht welkom te voelen.
“En iedereen mag hier komen maakt niet uit wat er allemaal is gebeurd of wat je voelt. Iedereen is hier welkom.”
“Maar het grote verschil voor mij was dat ik veel meer op mijn gemak werd gesteld en je je niet voelt als ‘de nieuwe’.”
4.3.2. Sfeer en klimaat
Voor de meeste participanten (n=9) heerst er een huiselijke en warme sfeer waarbij volgens een participant de inrichting van het huis op zich hier al toe bijdraagt.
“En ja... Het ziet er hier gewoon supergezellig uit, en dat huis ziet er supercool uit.”
In Homaar wordt er gestreefd naar het gevoel in een normale 'gezonde' omgeving te zijn door het inzetten op dagelijkse activiteiten en vrije ateliers. Een hartelijke en huiselijke sfeer, die veraf staat van de eerder klinische, medische (en soms ook ziekmakende) hulpverlening waar jongeren een hekel aan hebben.
“Ik kwam hier gelijk toe en dat huis ten eerste al dat vond ik echt gewoon... Het gaf mij een gezellige sfeer, ja om dan zo... Ze vertellen, ge kunt hier vanalles van ateliers doen en als ik die muziekkamer zag enzo. Dus ja ik zag het echt gewoon volledig zitten. Ik had direct een goed gevoel als ik hier binnenstapte.”
“Vooral de huiselijke sfeer, dus dat iedereen zo wat op dezelfde golflengte staat. En er zijn geen artsen ofzo dusja we zijn zo allemaal een grote groep vrienden ofzo.”
Vooral de personen die aanwezig zijn in het huis dragen bij tot een veilig gevoel voor de jongeren.
“De mensen zijn echt de liefste mensen die ik ooit al ontmoet heb. Ze luisteren naar alles en naar iedereen. En ge voelt u hier superthuis en superwelkom. Ze zorgen er ook voor dat de groep zich goed voelt bij elkaar enzo.”
41
Ik vind Homaar, ale de mensen van Homaar echt een topteam. Ik ben blij dat ik het hier leren kennen heb want ale ik voel mij hier echt wel goed en volgens mij geldt dat voor andere mensen ook nog.
“En voor de rest is het hier zo een ongelooflijk warm huis en Marieke en Tineke en Nathalie en alle vrijwilligers enzo zijn superlieve mensen en ge weet gewoon dat ge hier altijd welkom zijt voor eender wat.”
De afwezigheid van machtsverhoudingen en de gelijkwaardigheid tussen zowel de begeleiders als de jongeren wordt naar voor geschoven als erg helpend. Twee participanten geven aan dat ze de relaties in Homaar meer als vriendschap of zelfs als familie ervaren.
“Het was niet zo een ziekenhuis en daardoor stonden eigenlijk de mensen die hier rondlopen, dus de hulpverleners enzo de begeleiders, die stonden heel dicht bij u... Die waren niet ja hoger dan u ofzo die stonden niet zoals artsen ofzo snap je... Ja, je snapt het wel. Gewoon de huiselijke sfeer, we waren precies allemaal een grote groep vrienden ofzo.”
“(...) ze helpen u echt en het is echt zo een familiegevoel waar ge mensen kunt vertrouwen enzo, en echt alles op uw eigen gemak kunt doen.”
4.3.3. Belang van de peergroep
Alles in Homaar gebeurt in de veiligheid van een kleine groep of via individuele contacten. De uitwisseling met andere jongeren is hierbij heel erg belangrijk. Het aanbod in groep komt tegemoet aan de noden van de adolescent om ergens toe te behoren, adolescenten kunnen thema's bij elkaar (h)erkennen of ze kunnen bij elkaar gedrag uitlokken waar ze ook in hun dagelijks leven op botsen. Enkele jongeren halen dit aan als een sterkte, ze vinden het leerrijk en inspirerend om ook de verhalen van andere jongeren te horen.
“Euhm eigenlijk de ateliers die we in groep deden en dan zo groepsgesprekken konden doen samen, dat heeft me wel enorm geholpen, want ge leert ook de problemen van andere mensen kennen en hoe zij ermee om gingen.”
“Euhm ja omdat er iedereen ja... Ik heb zoveel toffe verhalen gehoord van alle mensen die hier geweest zijn. En dat is zo tof om te horen van ja wat iedereen met zijn leven doet enzo. Het is zo tof want alles is nieuw, en dat geeft zo een nieuwe vibe aan uw leven.”
Dit ervaart niet elke participant als positief, een jongere geeft aan moeite te hebben om verhalen te delen met de groep.
“Het was ook soms wel minder handig om in groep mijn dingen te vertellen want iedereen heeft daar zijn eigen probleem en dat was soms wel wat denken van het mijne is minder erg ofzo en dat was wel jammer.”
42
Voor een jongere is de groepswerking eerder een beperking, aangezien de behoefte er was om nog frequenter individuele gesprekken te krijgen.
“(...) Maar omdat we met zoveel zijn, is er minder tijd voor zo een apart gesprekje.”