Wipstrikkwartier Zwolle

“W

IPSTRIKKWARTIER” WANDELSPORTVERENIG

ING

Wipstrikkwartier

Wandelsportvereniging

Zwolle

September/Oktober 2020 Jaargang 44 nr. 5

Clubblad

     Kopij voor het volgende nummer graag inleveren voor       4 december 2020 

      U kunt kopij per e-mail verzenden naar: 

        redactie@wipstrikkwartier.nl        of per post versturen naar:

      Redactie clubblad WKZ        p/a Watersniphof 21       8043 JR  ZWOLLE

Bestuur

VOORZITTER Peter van der Molen telefoon: 06-22964681

e-mail: voorzitter@wipstrikkwartier.nl    

SECRETARIS Ruud den Baas

Telefoon: 06-46064532

e-mail: secretaris@wipstrikkwartier.nl  

PENNINGMEESTER Karin Post

Telefoon: 06-13097208 e-mail: veldpost@gmail.com  

Vice SECRETARIS Karelien Steenbruggen

e-mail: informatie@wipstrikkwartier.nl  

Vice PENNINGMEESTER Maurice Veldhuis

Telefoon: 038-4657876

e-mail: mveldhuis01-c@telfort.nl  

ALGEMEEN LID Bettie Spanhak

Telefoon: 038-4230882

e-mail:evenementen@wipstrikkwartier.nl  

ALGEMEEN LID Dineke de Graaf Telefoon: 038-4549530

e-mail:wandeltochten@wipstrikkwartier.nl  

ALGEMEEN LID Marjolein Bos

e-mail: projecten@wipstrikkwartier.nl

Op de voorpagina

   Katholieke kerk St. Willebrordus    Vilsteren (1897) 22 augustus 2020

Voorwoord

Wel wande­

len, niet wan­

delen. We waren zo  mooi op weg (letterlijk en figuurlijk), we mochten  weer wan­

delen en zelfs al denken aan een evenementenprogramma in het win­

terseizoen. De evenementencommissie had al een paar mooie alternatieven voor de kaart- sjoelavonden. Maar helaas, be­

halve het cancelen van de tocht op 10 oktober, was het ook niet meer mogelijk om een evenement in ‘Het Wandelhonk’

te organiseren. We moeten weer even een pas op de plaats maken voor de komende 3 weken.

Nu denk ik persoonlijk dat die periode iets langer gaat duren, want tijdens het schrij­

ven van dit voorwoord, lopen de besmet­

tingen nog steeds op.

Even afwachten nog of we 24 oktober mogen wandelen, maar ik blijf positief en verwacht dat dat gewoon door kan gaan.

Gewoon weer starten vanaf het school­

plein, en dan weer iets meer verspreid starten. Houd daarvoor onze media in de gaten.

Er komt een tijd, dat we een ‘ohja-mo­

ment’ gaan ervaren wanneer we – lui op de bank zittend – in een quiz de vraag voorbij horen komen: ‘Wanneer werd Nederland getroffen door COVID-19’? En als je de kandidaat dan ziet twijfelen, weet je dat het al weer ver achter ons ligt.

Die verbazing, en voor sommigen inder­

daad het ‘ohja-moment’, zal de afgelopen weken ook bij menigeen voorbij gekomen zijn bij het surfen op Facebook. Ik ben zelf sinds kort lid van de facebookpagina ‘038 Zwolle_jaren ’60 ’70 ’80 “90’. Daar komen - behalve hele oude foto’s van Zwolle – ook foto’s voorbij van wandelgroepen en verenigingen die Zwolle gekend heeft. Ik heb zelf wandelsportvereniging ‘Veeral­

lee’, ‘Holtenbroek’, ‘De Zwolse Tippe­

laars’ en uiteraard ook onze eigen vereni­

ging voorbij zien komen. Dan zijn vooral de reacties echt leuk! Dan reageren er ineens heel veel oud-leden op die foto’s.

Ik zie dan namen voorbij komen waarvan ik denk: ‘Hé, die heb ik ook gekend’. En het leuke is, ze hebben het dan allemaal over ‘Jan Post’. Uiteraard positieve berich­

ten, zoals ‘het cluppie van Jan’, ‘Ik heb nog bij Jan in de groep gelopen’, etc.

Ja jan, in dit geval is het jammer dat je geen Facebook hebt, want dan had je best heel veel ‘ohja-momenten’ gehad. Maar wie weet mag je eens met iemand meekijken op die pagina.

Inhoudsopgave

   1. St. Willibrorduskerk Vilsteren    2. Bestuur, Voorwoord, Kopij clubblad    3. Inhoudsopgave, Verjaardagen,        

Afscheid Wim Koopman

   4. Advertorial Kip2Day, Kerstwensoproep    5. South West Coast Path,       

(Het Zoutpad)

   6. Ontstaan wandelsport in Nederland    7. Vervolg ontstaan wandelsport,     Oud papier, Puur geluk,       Kilometervreteroproep

   8. Naar de speeltuin

   9. Wandelen 22 augustus 2020  10. Spreekwoordenplaat  11. Nemo

 12. Reis Harold Fry

 13. 4e besloten tocht: Staphorst,        Advertorial Wieten

 14. Staphorst 12-09-2020

 15. Alternatieve Sallandse 4Daagse  16. Colofon

Verjaardagen

  November    2 Gerrit Kolkman    4 Mathilde Wienen    5 Anneke Klerkx    6 Piet Hollander    8 Dineke de Graaf    9 Gerard Domerchie  15 Henny Wullink  18 Ellen van de Wal  20 Antoinet Wiersma  25 Maarten Verheij  28 Jelle Offringa

  December    3 Luit Bonsink    5 Sinterklaas    5 Hennie Post    6 Jenny Bonthuis    6 Mien Diender    9 Tineke Bos    9 Sylvia Maurits  12 Tineke Neu  16 Jan Kattenberg  18 Erika Buter  19 Lenie Hollander  22 George Reijnders  25 Anneke Rozenbaum  29 Frits Dielissen  

          Wim Koopman neemt

          afscheid als voorzitter   

Het hoeft hier natuurlijk niet altijd over onze vereniging te gaan, want de wandel­

sport reikt natuurlijk verder dan alleen onze eigen vereniging. Ditmaal nieuws over onze zustervereniging ‘De Zwolse Tippelaars’, want daar heeft Wim Koop­

man - tijdens de ALV - afscheid genomen als voorzitter.

Er heeft zich nog geen nieuwe kandidaat aangemeld voor het voorzitterschap.

Voorlopig neemt Hilly Breunis de hon­

neurs waar tot er wellicht bij de ALV in maart een nieuwe voorzitter aantreed.

Overigens voldoen zij in ruime mate aan het quotum voor meer vrouwen op be­

stuurlijk niveau. Alle bestuursleden van

‘De Zwolse Tippelaars’ zijn namelijk dames.

De Zwolse Tippelaars

Konijnen springen veel en leven maar 8 jaar 

Honden rennen veel en leven maar 15 jaar 

Schildpadden doen helemaal niks en leven 150 jaar 

Ik weet genoeg

Hang eens de gebraden haan uit bij Kip2Day!

Heeft u ook eens zin om een lekker kip­

petje een poot uit te draaien? Wees er dan als de kippen bij bij Kip2Day.

Kip2Day is niet meer weg te denken uit Assendorp en wijde Zwolse omgeving.

Afgelopen mei inmiddels vierden zij hun 12.5-jarig bestaan!

Kip2Day verzorgt al vele jaren de heerlijk­

ste, malse, gegrilde kip en Fried Chicken.

Klanten kunnen de lekkernijen afhalen in de winkel, maar ook laten bezorgen. Te­

genwoordig gebeurt dat ook met de fiets.

Buiten het bekende kipassortiment, tim­

mert Kip2Day al jaren aan de weg met hapjesschotels, salades, BBQ en buffetten.

Vanaf 2017 doen ze dat ook onder een andere naam, te weten bbqencatering.nl vanaf de Baileystraat 8.

Naast dit alles toont Kip2Day ook nog haar sociale hart door onze wandelvereniging middels advertenties te ondersteunen.

Men zegt wel eens dat je van een kale kip niet kunt plukken maar bij Kip2Day kun je hem wel een poot uitdraaien. En daar is het om te doen: bij Kip2Day hebben kip­

pen ook rechten: het recht om erg lekker te smaken! Met de kippen op stok? Geheid dat ze met een kipsaté-tje op de proppen komen. Wandelsportvereniging Wipstrik­

kwartier wordt als het ware door Kip2Day op (kippe)poten gehouden. Kom eens een keertje langs bij Kip2Day of bestel een keer via hun site www.kip2day.nl

Het 5e blad ligt in uw hand, dus we hebben voor 2020 er nog één te gaan. Het laatste blad is altijd traditioneel gevuld met veel Kerst- en Nieuwjaarswensen. Die ruimte is er ook in in de kersteditie van dit jaar.

En zeg nou zelf: het kan het verschil maken in het verzenden van het aantal kaarten, alhoewel we vermoeden dat men toch wel trouw de kaarten blijft versturen. Wensen voor het komende clubblad kan men, bij voorkeur, verzenden via ons emailadres redactie@wipstrikkwartier.nl. Afgeven bij de redactie kan ook: Watersniphof 21, 8043 JR  ZWOLLE. Het plaatsen van de wensen kost helemaal niets maar dient wel voor 4 december a.s. binnen te zijn.  

Wie heeft een wens?

Stuur 'em in!

Het is een heldere ochtend in Portheras Cove. De vijftigers Raynor en Moth lopen al maanden dag in dag uit langs de ruige Engelse kust. Ze volgen het South West Coast Path, 1014 kilometer, met niets meer dan een tentje, twee lichtgewicht slaapzakken en 115 pond op de bank. En het vonnis van een dodelijk ziekte op zak.

Maanden eerder raakten Moth en Raynor in een week alles kwijt. Na een jarenlang juridisch gevecht over schulden door een foute investering werd eerst hun boerde­

rij in Wales in beslag genomen. Weg was hun steen voor steen zelf gerenoveerde woning, de tuin met de grote es waar de kinderen hutten in bouwden, hun B&B, hun schapen. Opeens waren ze dakloos.

Vijf dagen daarna krijgt Moth in het zie­

kenhuis te horen dat hij aan corticobasale degeneratie lijdt, een slopende hersenaan­

doening die zijn lichaam en zijn geest zal vernietigen. De trillingen en spierkrampen in zijn ledematen zullen verergeren. Hij zal gaan dementeren. En na een tijdsbestek dat geen arts kan voorspellen, zal hij stik­

ken in zijn eigen speeksel. Tot die tijd moet hij rustig aan doen, zeggen de artsen. Heel rustig.

Maar wat doen Raynor en Moth in 2013?

Ze schrijven zich niet in voor een sociale huurwoning en wachten niet op de dagen die hen dichter bij zijn ondergang brengen.

Ze gaan lopen. Het South West Coast Path. Het is krankzinnig. Het is dom. On­

verantwoord. Maar ze moeten. Eigenlijk is het simpel: ze willen niet zitten, ze willen bewegen. De ene voet voor de andere zetten, hoe moeilijk dat ook zal gaan.

Raynor en Moth baseren hun voettocht op het boek ‘Five Hundred Mile Walkies’

van Paddy Dillon, een jonge avonturier die het kustpad loopt. Van Somerset, via Noord-Devon, Cornwall en Zuid-Devon

tot Dorset. Een meedogenloze strook land van wilde kliffen en ruige, lege vlakten.

De wind heeft er vrij spel en slaat het schuim van de Atlantische Oceaan razend tegen de rotsen aan. Het pad is vaak maar dertig centimeter breed. En het kent zo­

veel hoogteverschillen dat het pad lopen gelijkstaat aan een slordige vier keer de Mount Everest beklimmen.

In ‘Het zoutpad’ doet Raynor Winn, die niet eerder schreef, twee jaar later nauw­

gezet verslag van hun tocht. En ze doet dit fantastisch. Haar taal is fijngevoelig, poë­

tisch, sensitief en gevarieerd. Het is ont­

zagwekkend hoe zij meer dan 300 bladzij­

den lang steeds nieuwe woorden vindt voor het landschap, de bewegingen van hun gemoed, natuur, de dieren, hun be­

spiegelingen.

Als lezer loop je al snel met Raynor en Moth mee en ga je van hen houden. Je ziet ze in hun tentje liggen, kou lijdend op stenige grasveldjes, parkeerplaatsen of verlaten, stille stranden. Je volgt hun ver­

wonderde blik op adembenemende

vergezichten, de voorbijschietende strand­

lopertjes, de traag langszwevende valk.

Langzaam raak je als lezer in dezelfde ca­

dans. De ene voet voor de andere. De ene bladzijde na de andere.

De monotonie wordt prettig. En steeds, als een soevereine, geruststellende kracht, is daar die ondergaande en weer opko­

mende zon. Is er de wind, het water. Door Moths eerst tot tranen toe pijnigende maar langzaam verminderende spierpijnen heen. Door al Raynors zorgen, twijfels,

angsten.

Net als in Raynor en Moth begint er na verloop van tijd iets in je zich te verdiepen.

En opeens heb je ‘het’ ook. Alsof je bent verdwenen maar tegelijkertijd meer aan­

wezig bent dan ooit. Alsof je niet alleen met de monotonie van de bewegingen van dit dappere, prachtige koppel maar ook met de bewegingen van de natuur begint samen te vallen.

Winn beschrijft het zo: ‘Ik kon de lucht, de aarde, het water voelen en blij zijn, zonder dat zich een afgrond van pijn opende bij de gedachte aan het verlies van onze plek daarbinnen. Ik was deel van het geheel. Ik kon in de wind staan en ik was de wind. De regen, de zee, het was allemaal ik en ik was niets. Mijn wezen was niet verloren. Het was doorschijnend, ongrijp­

baar, maar aanwezig en werd sterker met elke landtong.

Vervolg Het ontstaan van de wandelsport in Nederland

De strijd om de macht. 

Zoals in de voorgaande editie beschreven ontwikkelde de wandelsport zich vanaf 1930 gestaag. Met deze ontwikkelingen kwam ook de strijd om de macht. Veel organisaties waren vanaf die tijd bezig met de organisatie en het promoten van de wandelsport.

Deze strijd heeft vele decennia ’s geduurd.

Kwamen de burgerwandelaars pas rond 1930 duidelijk in beeld, in 1908 was op initiatief van enige officieren en burgers in Den Haag de Nederlandse Bond voor Lichamelijke Oefeningen (N.B.v.L.O.) opgericht. Deze oprichters waren van mening dat ze iets moesten doen tot verhoging van de geestelijke en lichamelijke weerbaarheid van de Nederlandse bevolking.

De eerste voorzitter was kolonel Bisschoff van Heemskerk en de voornaamste propagandisten waren luitenant H.B. Boeru en Ritmeester van Hoytema, die mede door zijn boekje ‘Op Hollandse jongens naar buiten’, de stoot heeft gegeven tot de padvinde­

rij in Nederland.

In 1909 schreef de N.B.v.L.O. vierdaagse tochten uit voor wandelaars, wielrijders en ruiters. De Kamper Courant van 17 juni 1909 schreef het oudst bekende bericht over de Vierdaagse: “De N.B.v.L.O. verstaat de kunst aardig wed­

strijden uit te schrijven. Men leze maar weer wat deze vereniging als wedstrijd in het marcheren (voor militairen en burgers) heeft uitgedacht. Er zal vier dagen gemarcheerd moeten worden, terwijl de te leggen afstand 140 km be­

draagt, dus 35 km per dag”.

Het onderscheid tussen bond en een vereniging, een wedstrijd en Vierdaagse is kennelijk nog onduidelijk. De deelnemers aan de afstandsmarsen krijgen namelijk als ze aan de eisen voldoen allemaal een medaille of een kruis, er is geen sprake van een wedstrijd. Voor de marsen beginnen worden vijftien parcoursen uitgezet. Verschillende daarvan komen bij gebrek aan deelnemers te vervallen. De deelname over de andere parcoursen was bescheiden, slechts 175. In de navolgende jaren steeg het aantal deelnemers gestaag.

De eerste Vierdaagse was opgezet voor mannen, maar vanaf 1910 mochten ook vrouwen meewandelen.

In 1917 startte de Vierdaagse vanuit Nijmegen. In 1928 werden Olympische Spelen in Amsterdam ge­

houden en die waren van historische betekenis ge­

weest in de geschiedenis van de N.B.v.L.O. Door deze spelen werd het besef van het belang van internatio­

nale contacten gewekt en werden de marsen voor buitenlandse deelnemers opengesteld. Aan de eerste Internationale Vierdaagse Afstandsmarsen namen in 1928: 948 militairen en 197 burgers deel. In 1936 vond in Nijmegen de 26e Vierdaagse plaats met een ongekend aantal deelnemers n.l. 3723 wandelaars, waarvan er 85 de eindstreep niet haalden. Na deze vierdaagse kwam in diverse berichten de wens naar voren om de vierdaagse eens ergens anders te houden. Ondanks de wensen en discussie hierover bleef Nijmegen voor de N.B.v.L.O. de Vierdaagsestad en de vierdaagse bleef groeien. Naast de N.B.v.L.O.

waren er in Nederland nog twee organisaties actief op het gebied van de wandelsport. De reeds genoem­

de atletiekverenigingen gingen over tot het organiseren van wandeltochten waaraan iedereen kon deelnemen. In verband hiermee werd op 1 september 1928 de Nederlandse Wandelsport Organisatie opgericht. Binnen enkele jaren was de belangstelling voor de N.W.O. gedaald en werd zij opgeheven. (onder de atletiek). Alleen de afdeling te Rotterdam werd voorgezet als Rotterdamse Wandelsport Vereniging (R.W.V.). De wandelsport bleef niet lang zonder organisatie, diverse atleten besloten binnen de Konink­

lijke Nederlandse Atletiek Unie, een wandelafdeling in te stellen.

Ontstaan wandelsport (vervolg)

Een andere groepering voornamelijk zij die niet via de atletiek tot wandelsport waren gekomen een zelfstandige Nederlandse Wandelsport Organisatie (N.W.O.) noodzakelijk die alleen de naam gemeen had met de bovengenoemde bond. De N.

W.O. werd opgericht in 1933 en kreeg op 2 februari Koninklijke goedkeuring.

Tussen deze drie landelijke begon nu de strijd. Het gevecht om de leden was be­

gonnen. Alle middelen werden in de strijd gegooid, sympathieke en minder sympa­

thieke.

De N.W.O. liet aan iedereen –via haar maandblad- weten dat zij de echte bond was voor de Nederlandse wandelaars.

Hun bewering was dat de leden, die aan­

gesloten waren bij de wandelafdeling van de K.N.A.U., geen wandelaars waren maar atleten. De verschillen die de bonden scheiden.

Geregeld kwam de vraag “Is wandelen sport of recreatie?” Een vraag waarop niemand antwoord kon geven. In 1933 spraken de besturen van N.W.O en K.N.

A.U. regelmatig over samenwerking of een fusie. De wandeltochten die beide bonden organiseerden in 1934 werden opgesteld voor de wandelaars van beide bonden. In maart besloot de K.N.A.U om haar wan­

delafdeling haar zelfstandigheid te geven.

De Nederlandse Unie voor de Wandel­

sport (N.U.W.) was geboren. Zo werd 25 maart 1934 de officiële geboortedag van de latere Nederlandse Wandelsport Bond (N.W.B.)

Met de oprichting van de N.U.W was de samenwerking en fusie de N.W.O een einde gekomen. De georganiseerde wan­

delsport bleef verdeeld.

(Bron: Jubileumboek “Stap voor Stap” van Wandelkring D.I.O. Haaksbergen).

Oudpapiervergoeding gemeente stopt

Bericht uit de Stentor van zaterdag 10 oktober  

Scholen en verenigingen in Zwolle verlie­

zen hun oudpapiervergoeding, dat is vast­

gelegd in het Gemeentelijk Grondstoffen­

plan 2017-2020. Er komt een nieuwe re­

geling voor in de plaats. Die houdt in dat verenigingen worden beloond voor het verrichten van maatschappelijke inspan­

ningen, bijvoorbeeld zwerfafval- of schoonmaakacties die aanvullend zijn aan de werkzaamheden van ROVA. De ge­

meenteraad bespreekt de nieuwe regeling op 2 november a.s.

Het is weer bijna tijd om de kilometers bij elkaar op te tellen. Femmie Spanhak is hiervoor verantwoordelijk en neemt dan ook steeds de wandelboekjes in ontvangst bij binnenkomst in de bus bij een door de vereniging uitgekozen wandeling. Zij zorgt ervoor dat ze op het startbureau beplakt en bestempelt worden. Na de wandel­

tocht controleert ze die en de boekjes gaan weer retour naar de leden. Nu wil Femmie graag de kilometerstanden weten voor de "Kilometervreter 2020" die dan naar verwachting in het clubblad van janu­

ari/februari 2021 vermeld worden. In deze kilometervreter staan het aantal kilome­

ters dat de leden het jaar 2020 hebben gelopen waarbij ze soms een plaatsje stij­

gen maar in sommige gevallen ook een plaatsje kunnen dalen. De "peildatum" van dit jaar zou, in normale omstandigheden, op 28 november zijn als onze leden in Apeldoorn zouden lopen maar deze, door onze vereniging gekozen wandeling, is af­

gelast. Dus dat zal niet gaan. Een laatste mogelijkheid, maar dat is gezien de ver­

slechterende toestand van de pandemie helemaal niet zeker, zou de puzzeltocht van de vereniging op 19 december a.s.

kunnen zijn. Hoe dan ook: mocht dit alle­

maal niet doorgaan dan zag Femmie graag dat de dit jaar gelopen kilometers vóór 20 december a.s. via de mail of telefonisch aan haar doorgegeven worden.

Mail: fammiespanhakelhorst@gmail.com.

Telefoon: 038 - 421 93 35.  

       Zo 

       Dat was de zomer            Nu wordt het tijd          voor de stoere                 jaargetijden...

Puur geluk

       Het is niet zomaar een idee         dat ik heb opgevat

     toen ik starend in de verte dacht          ik wil eruit, ik wil op pad!

Het is weer hoog tijd om weer en wind         te voelen door mijn haren       en in het ritme van mijn pas        mijn mistig hoofd te klaren  

      Met elke stap verglijdt de tijd         van nu naar net naar toen;

   wat neem ik mee, wat geef ik mee         wat zal dit met me doen?

     De wereld gaat voorbij aan mij        voor 't overgrote stuk,      maar wat ik meemaak onderweg:

        kijk, dat is puur geluk.

Want dan gaan we naar de speeltuin...!

Wie kent speeltuin Madrid niet van vroe­

ger van de schoolreisjes? Niet te ver met de bus (van Oosterveen) dus plenty tijd om de hele dag in de speeltuin te ravotten.

En natuurlijk de onvergetelijke melkbus met lauwe ranja incl. vliegen. De meesters en juffen zeiden dat het voor de dorst was maar het was zo zoet dat de ranjesmaak aan je lippen kleefde en je daardoor juist méér dorst kreeg. En die lippen werden dan weer met menig bezoekje vereerd door “dorstige” wespen met soms verve­

lende gevolgen. En weer met tegenzin terug in de bus en bij aankomst in Zwolle natuurlijk onder de banken duiken (doe dat nu maar eens na…..). Vroeger dachten we dat speeltuin Madrid in Spanje lag en waar Sinterklaas de baas was. De nuchte­

re waarheid: in 1862 begonnen als herberg annex stalhouderij waar de postkoetsen van Zwolle naar Coevorden v.v. van paar­

den konden wisselen. Natuurlijk konden de paarden van Sinterklaas, Amerigo en Ozosnel, hier ook terecht bij hun jaarlijk­

se bezoekjes. Het gebouw was in Spaanse stijl opgetrokken en werd daardoor “Café Madrid” genoemd. En een goed merk verander je niet en tot op de dag van vandaag doet de naam Madrid nog steeds opgeld. Dit alles streng bewaakt door “De Nachtwacht”.   

Afijn, 60 jaar later mochten we het nog eens dunnetjes overdoen. Alleen niet met de bus maar op eigen gelegenheid. De 3e besloten tocht alweer: een gezamenlijke inspanning van de wandelsportverenigin­

gen Wipstrikkwartier en De Zwolse Tip­

pelaars. Gezien de versoepelde omstan­

digheden rond corona kon er weer gewan­

deld worden mits er afstand gehouden

werd en de handen stukgewassen (ook na het toilet handen wassen tot en met). Het leek wel of heel Zwolle stond te trappelen om de benenwagen weer eens van stal te halen want de toeloop was uitstekend:

volgens de perfecte organisatie 77 perso­

nen (56 van de Wipstrik en 21 van de Tippelaars). 4 personen verklaarden zich bereid om deze dubbelloopse meute on­

derweg te verzorgen. De opkomst was zo goed dat de strak geregisseerde aankomst- en vertrektijden aangepast moesten wor­

den. Geen probleem met dit mooie wan­

delweer. De ontvangst was weer als van­

ouds: inschrijven voor de tocht en voor het betreden van het restaurant om de warme versnapering voor de terugkomst door te geven. Daarna koffie of thee met koek en de eerste calorieën om het er later weer af lopen zaten er al aan. Onder­

tussen een klinkende speech, waar Karel Lotsy van de KNVB maar een kleuter bij was, van de voorzitter van Wipstrikkwar­

tier. (De KNVB is al aan het lobbyen na de afgang van Oranje tegen Bosnië-Herzego­

vina). Tochten van 5, 10, 15 en 20 km.,

uitgezet door Marjolein Bos, zonder rou­

tebordjes weliswaar maar met, hier en daar verkleurde, routepaaltjes. En dat was weer een reden dat sommigen er een langere tocht van maakten dan dat ze hadden opgegeven en de organisatie zich zorgen maakte of er niet naar geraamtes gezocht moest worden. Hoe het ook zij:

het waren fantastische routes en een plezier om met dit mooie weer te bewan­

delen. Ook de verzorging onderweg was weer top: onderweg een wagenrust van Jan en Hennie en voor de langere afstanden stonden onze volbloed marketentsters Bettie en Femmie ook nog langs de kant met hun hapjes en drankjes.

En zeg nou zelf: met mooi weer is alles kleurrijker: kasteel Rechteren, Huis Vilste­

ren (Grote en Kleine Spijker), Het Tolhuis (de vroegere wegenbelasting), de stuw bij Vilsteren, de Vilsterense kolenmolen, de katholieke kerk St. Willebrordus en, niet onbelangrijk, het prachtige landschap met de Vechtdijken, de weiden, de bossen en de heide. Dit alles maakt hongerig, daar is zelfs de wolf van Roodkapje maar een vlooierige kater bij. Bij terugkomst naar hartenlust aanvallen op je warme snack en je drankje(s) en natuurlijk na afloop een denkbeeldige omhelzing á la Grapperhaus voor de bezetters en aanverwante perso­

nen van het inschrijfbureau voor de per­

fecte organisatie. Nadat wat verdwaalde schapen zich op het laatst toch nog af konden melden kon de organisatie opbre­

ken waarna, of het lot ermee speelde, de hemelsluizen zich openden en Pluvius zich volledig uit kon leven. Maar toen zaten wij al hoog (en droog) weer thuis.

Wandelen zaterdag 22 augustus 2020

    Door Gea van Kleef De Zwolse Tippelaars   

Zaterdag 22 augustus konden we wande­

len vanaf speeltuin Madrid in Dalfsen samen met het Wipstrikkwartier die deze wandeltocht uitgezet had. In overleg met de besturen konden wij ook gebruik maken van deze wandeltocht. Wij hadden 21 personen, het Wipstrikkwartier 56 personen. Een mooie groep dus. De af­

standen waren 5, 10, 15 en 20 km. De mensen die de 15 en 20 km. wilden lopen moesten om 9.00 uur aanwezig zijn. De 5 en 10 km. om 9.30 uur. Er waren consump­

tiebonnen gemaakt en iedereen kreeg een bon voor koffie/thee met koek, een bon voor een consumptie en een bon voor een warme hap. Deze kosten waren voor de verenigingen, wat zeer gewaardeerd werd.

Het was prachtig weer dus we zaten alle­

maal buiten met de juiste afstand van el­

kaar. Onderweg was er ook een versna­

pering (behalve op de 5 km.)  verzorgd door Jan en Hennie Post, Bettie Spanhak en Femmy Spanhak. Wij lopen al vele jaren vanaf speeltuin Madrid de Bos- en Weide­

tocht maar toch waren de wandelaars weer op plaatsen geweest waar ze nog nooit gewandeld hadden.

      Huis  Vilsteren

                  Herfst

       Als je de kans krijgt       

       de natuur naakt te zien         dan blijf je toch       

       niet binnen?

Niemand mag hier lopen...

Nemo: Latijn voor niemand; als elke wan­

delaar die zich laat verrassen door het toeval en zijn grenzen overschrijdt in het land van bordjes en prikkeldraad. Als Odysseus, de stripfiguur Little Nemo en Captain Nemo van Jules Verne, wordt de wandelaar een ontdekkingsreiziger in Niemandsland waar alleen Niemand te voet naar een onbekende horizon mag komen.

Wandelaars horen bij het landschap Onverharde voetpaden zijn niet alleen belangrijk voor wandelaars; ze zijn ook belangrijk als ecologische (verbindings)zo­

ne. Door te wandelen blijven paden be­

houden en daarmee de natuurwaarden beschermd. Voetpaden horen bij het cul­

tureel erfgoed; door te wandelen lees je de geschiedenis en de verhalen van het landschap en de mensen die er liepen.

Wandelen houdt de verhalen levend en schept nieuwe verhalen. Een landschap zonder (wandel)verhalen verkommert als een mens zonder geheugen.

Wandelen om paden open te houden  Tijdens wandelingen merk je dat steeds meer voetpaden afgesloten, opgeheven of geasfalteerd worden. Als recreant is de wandelaar welkom op uitgezette routes, maar als vrije wandelaar wordt hij vaak verjaagd door boze eigenaren, verbods­

bordjes en snelverkeer. Eenvoudige voor­

zieningen als overstapjes en bruggetjes ontbreken. Nederland verhekt. Langs prikkeldraad en schrikdraad zoekt de wandelaar zijn weg. Nemo zoekt openin­

gen waar anderen omlopen en laat zich niet wegjagen door onterechte verbods­

bordjes. Ook in de politieke wandelgangen en in de rechtszaal komt Nemo op voor de belangen van de wandelaar.

Het hart: wandelcentrum Nemoland  Omdat alle wandelingen in wezen rond­

wandelingen zijn rond een magisch mid­

delpunt heeft ook Nemo een wandelcen­

trum. Het hart van Nemo klopt in het Poolse Reuzengebergte. Daar ligt Nemo­

land. Juist in Polen, omdat Polen staat voor het mooiste en onbekendste wandelland van Europa. Juist omdat Polen eeuwenlang het achterland van Europa was, vergeten, van de kaart geveegd, laat het landschap zich lezen als een verhaal, waarin de wan­

delaar ook zijn eigen verhaal kan terugvin­

den. Wandelaars zijn welkom in Nemo­

land om dit wonderlijke Polen te ontdek­

ken.

Harold Fry, een kleinburgerlijke gepensi­

oneerde Engelsman, hoort op een dag dat een al lang uit het oog verloren collega ongeneeslijk ziek is en besluit haar een briefje te sturen. Eenmaal bij de brievenbus aangekomen bedenkt hij in een opwelling om de brief te voet te gaan brengen: een tocht van ruim duizend kilometer. 

Harold Fry zit zich dagelijks stierlijk te vervelen in zijn huis aan Fossebridge Road in het zuid-Engelse Kingsbridge, South Hams. Echt praten met zijn vrouw Mau­

reen doet hij allang niet meer; ze slapen zelfs gescheiden van elkaar. Sinds zijn pensionering onderneemt Harold niet veel meer en er is geen contact meer met hun enige zoon, David.

Op een dag levert de postbode een brief af van Queenie Hennessy, één van de weinige collega’s op de brouwerij waarop hij enigszins gesteld was geraakt. In de brief schrijft ze dat ze kanker heeft en onge­

neeslijk ziek is. Harold schrijft een onbe­

holpen briefje met wat troostende woor­

den, trekt zijn bootschoenen aan en wan­

delt richting brievenbus om het briefje te posten. Zich schuldig voelend over zijn gebrek aan toereikende woorden besluit hij verder te lopen, naar de volgende brievenbus. Maar ook daar loopt hij ver­

der. Bij een pompstation vertelt Harold aan het meisje achter de balie over zijn brief. Ze vertelt hem dat ze een tante had die ook ten dode was opgeschreven we­

gens kanker, maar uiteindelijk bleef de tante leven. Door te geloven.

De openhartigheid van het meisje over de kracht van haar geloof doet Harold duize­

len. Hij besluit om Queenie op te gaan zoeken in het verpleeghuis in Berwick-u­

pon-Tweed, en laat haar via een zuster weten dat hij onderweg is: “Zeg haar maar dat Harold Fry onderweg is. Ze hoeft al­

leen maar te wachten.

Want ik ga haar namelijk redden. Ik zal blijven wandelen en zij moet blijven leven.

Wilt u dat tegen haar zeggen?”Zonder voorbereiding en met een conditie van niks begint Harold te lopen. Onderweg vertelt hij over zijn reis aan de mensen die hij tegenkomt. De mensen vinden het fantastisch wat hij doet. Harold voelt zich voor het eerst in zijn leven speciaal en ondanks de pijn in zijn kuiten en vreselijke blaren zet hij door. Her en der krijgt Ha­

rold wat spulletjes toegestopt en wordt hem onderdak aangeboden.

Zijn tocht voert naar en door de gemoe­

delijke heuvels van het Britse landschap.

Terwijl Fry voet na voet de weg naar Queenie aflegt, wordt hij zich bewust van zijn gedachten, frustraties en angsten: de kille afstand van twee echtelieden die el­

kaar niets meer te zeggen hebben en Ha­

rolds enige zoon David die een belangrijke speelt rol in het ontsporen van zijn huwe­

lijk. Nadat de pers lucht krijgt van Harolds eenzame voettocht en zijn motivatie om een kankerpatiënt van de dood te redden, wordt Harold na verloop van tijd verge­

zeld door een flinke schare volgelingen, die hem echter flink oponthoud bezorgen.

Maar hij wil niemand tekort doen en ac­

cepteert hun gezelschap. Langzaam groeit zijn eenzame pelgrimstocht uit tot een Life

of Brian-achtig circus. Maar er ontstaat tweespalt binnen de groep, waardoor Harold de tocht alsnog alleen afmaakt en duidelijk wordt hoe Queenie, zijn vrouw Maureen en zoon David zich werkelijk tot hem verhouden.

Door simpelweg honderden kilometers af te leggen op bootschoenen en de mensen die hij ontmoet met open vizier te bena­

deren weet de 65-jarige Harold alsnog betekenis te geven aan zijn leven en tallo­

ze mensen te inspireren. Zijn vrouw pro­

beert er ondertussen achter te komen waarom Harold vertrok, en ze besluit hem uiteindelijk achterna te gaan. Ondanks de fysieke afstand tussen de twee komen ze steeds dichter tot elkaar. De onwaar­

schijnlijke reis van Harold Fry is een inspi­

rerend verhaal over liefde, hoop, vriend­

schap en voor de kleine dingen in het leven.

Zijn belevenissen tijdens deze pelgrimage vormden voor Rachel Joyce de basis voor haar boek "de onwaarschijnlijke reis van Harold Fry".

        Herfst         

4e besloten tocht:

Staphorst

  Tekst:

Margriet   Foto's:

Atje   Eind- redactie:

Harrie  

We zijn  op tijd verrtrokken uit Zwolle zodat we mooi tijd hadden voor een lekker bakkie met iets lekkers erbij De locatie was fantastisch: Karelien bleek daar te wonen! Na een peptalk van onze voorzit­

ter Peter gingen we met z’n vijven (Jaque­

line, Atje, Margriet, Harrie en Annelies) op pad: 1 haan en de rest hennetjes. Al snel kwamen we in een prachtige omgeving.

Het weer was super om te lopen en we vielen van de ene verbazing in de andere.

De route ging door een weiland waar we over 2 trapjes over de met schrikdraad afgezette omheining moesten, dus met grote voorzichtigheid en veel gelach lukte het ons.

Daarnaast kruiste ons pad diverse prach­

tige dieren, koeien, schapen, geiten en paarden. Na ruim 6 km. hadden we pauze en waren Hennie en Jan Post weer paraat met fruit, koek en drinken waarvoor dank, dank, dank! Weer op pad voor de laatste kilometers.  Uit onze linkerooghoeken hielden we Mans en Johan in de gaten of ze wel op het rechte pad bleven, dat was ook nodig, want soms waren ze wel even van het padje. Maar met een steuntje in de rug werd het hun weer duidelijk.

We hebben genoten van de prachtige route, met veel aparte dingen; zo kwamen we een wegwijzer tegen waaruit we kon­

den kiezen voor de volgende tocht.

De bedoeling is om dit dan per fiets te doen, maar deze fiets konden we er niet voor gebruiken. Na genoten te hebben van een heerlijk broodje bal, ging ieder met een fijn gevoel naar huis. De verzorging was weer top!

Wieten: al 5 generaties lang vakmanschap

Bij Pieter Wieten Schoencomfort staan de laatste 3 maanden van het jaar in het teken van een totale leegverkoop. Begin volgend jaar wordt het complete pand gesloopt waarna het volledig nieuw wordt opgebouwd. De hele verbouwing neemt een klein jaar in beslag maar dan staat er wel een nieuw gebouw met een nieuwe gevel en een winkel die opnieuw wordt ingedeeld. Voor het zover is, zal de zaak zich tijdelijk op een andere lokatie vestigen. Waar dat precies is, is nog niet bekend.

Oog voor elkaar

       Nederland, Nederlanders 

Let een beetje op elkaar 

Ook oog voor elkaar 

Kijk een beetje uit   

Kijk een beetje naar elkaar uit   

       En daardoor juist 

Oog voor elkaar

Staphorst 12-09-2020

  Door Henri       Steenbruggen       Ook al zou de  Nij­

meegse 4 daagse niet door gaan, ik ben in mindere mate wel blijven wandelen.

Omdat wij begin dit jaar verhuisd zijn, kon ik mooi nieuwe wandelpaden ontdekken in de omgeving. Nou ja, nieuwe wandelpa­

den, zo nieuw is deze omgeving ook niet voor mij. Omdat mijn moeder uit Koe- kange komt kwam ik al van kinds af aan hier in de omgeving. Eerst heb ik een paar keer alleen gewandeld, later heeft Klaas ook een paar keer meelopen. En op 21 mei mocht ik ook onze voorzitter verwel­

komen. Samen met Klaas en Peter heb ik  toen 15 km gewandeld. Tijdens de wan­

deling werd het idee geboren om een besloten wandeltocht voor de wandelver­

eniging te organiseren vanuit Staphorst.

Mooie omgeving en voldoende ruimte om het Coronaproof vorm te geven. Karelien en ik moesten dus aan de slag met de routes. De route van de 10 km was snel bedacht: die komt langs onze woning en is bewegwijzerd door middel van paaltjes van het wandelnetwerk met een rode pijl.

Helaas is er dan geen routebeschrijving maar deze hebben we geprobeerd te maken. De 15 km kon ik gebruiken zoals ik hem met Peter en Klaas gewandeld had.

De 5 km is uiteindelijk een route gewor­

den die ik ook met mijn kleine neefje (vijf jaar) gewandeld heb toen ik samen met hem de home-editie van de avondvier­

daagse gewandeld heb. Ontzettend knap van hem om met z’n oom te durven lopen.

Ik heb uiteindelijk best een stevig tempo en hij heeft toch korte beentjes. Maar we hebben het samen volbracht met op de laatste avond als beloning een medaille en wat kleine cadeautjes plus voor mij, niet onbelangrijk, bier en lekker eten van de BBQ. Maar ik moest dus ook nog een 20 km uitzetten. Dat was best moeilijk om­

dat  ik met Klaas ook wel langere rechte stukken kan lopen. Dat moest hier dus even anders. Met behulp van afstandmeten heb ik uiteindelijk een leuke route gemaakt en de rust samen met de 15 km laten komen. Die plek was ik op mijn eerste wandeltocht alleen al tegen gekomen.

Karelien heeft aan de hand van afstandme­

ten de routes allemaal uitgeschreven. Ik had ze na gelezen want op een kaartje kijken en dan links- of rechtsaf wil weleens door elkaar gehaald worden. Ik had geen

tijd meer om de routes voor te fietsen, Karelien had dat wel gedaan. Maar dan kom je op het gezegde “het is een beet­

je de slager die zijn eigen vlees keurt”. Dus we hadden een aantal verwijzingen en herkenningspunten vergeten in de route­

beschrijving. Ook blijkt dat er naast het opschrijven van een route nog een aantal foefjes en handigheden zitten die wij niet kenden. In die zin was de evaluatie later van de routes heel leerzaam. Zaterdag 12 september was het dan zover: er hadden zich 49 wandelaars ingeschreven. Marjo­

lein was vrijdags al gekomen om te helpen alles klaar te zetten in de kantine van het bedrijf van Kareliens' broertje en ze bleef slapen. Waar was ik aan begonnen: twee vrouwen in mijn huis. Volgende ochtend waren we vroeg op en Klaas en Peter waren er ook al om 8:00 uur. Peter had een beachflag en een aantal bordjes voor aan de lantaarnpalen meegenomen. Ook was hij deze ochtend parkeerwacht. Klaas en ik dronken alvast koffie samen bij mij in de keuken. Toen er meer wandelaars aankwamen zijn wij ook naar de kantine gegaan om daar nog een krentenwegge te eten. Om 9:00 uur vertrokken wij met in totaal elf wandelaars op de 20 km. De tocht gaat onder andere over het terrein van landgoed Dickninge naar De Wijk.

Vervolgens de snelweg over naar Noord­

wijk en verder richting Koekange. Via Broekhuizen, waar wij een mobiele rust­

post hadden van Marjolein en de vader van Karelien, beetje guur op de wind, wel goed verzorgd. Vanaf daar wandelden wij ver­

der richting Rogat, daar de sluis over.

Hier hadden de 20 en 15 km een splitsing waar de 20 rechtsaf richting Meppel ging.

En de 15 linksaf richting De Wijk om via het landgoed Dickninge terug te lopen

naar de finish. De 20 km  liep dus richting Meppel onder de provinciale weg door om vervolgens over de snelweg terug via de Schiphorst richting de Wijk te gaan. En ook wij liepen weer over het landgoed Dick­

ninge terug naar de finish. Bij de finish werd ik opgewacht door mijn kleine nichtje van 3 jaar oud. En lag er een lekkere gehaktbal met satésaus te wachten. Toen iedereen vertrokken was begon voor Marjolein, Karelien en de vader van Karelien de grote schoonmaak. Ik heb nog geholpen met de tafels en stoelen terug te brengen naar de andere kantine. Hopelijk vond iedereen het een mooie wandeltocht en startloca­

tie. Want ik heb al weer nieuwe routes op de plank liggen. En een buurman zei dat we ook wel bij hem over het erf tussen de schapen door mogen wandelen een vol­

gende keer.

Tot in 2021!

De alternatieve Sallandse Wandelvierdaagse

Door Jan Kattenberg  

Hierbij een verslag van 4 dagen wande­

len conform de alter­

natieve Sallandse Wan­

del Vierdaagse.

De wandelingen gaan nu conform een boekje welke iedereen kan aanvragen, actie loopt door tot in 2021, dus een ieder kan nog mee doen.

Omdat eea nu centraal starten is, kon de organisatie verschillende start locaties gebruiken, wat mogelijkheden tot totaal andere routes opende.

Dag 1: dag van Wijhe

Deze dag start bij het infocentrum van de Duursche Waarden. De route gaat door Den Nul, daarna door het Sallandse boe­

renweideland naar landgoed Spijkerbosch, een fraai kasteel. Dit landgoed kent vele bossen waar de route dan ook door gaat Na nog een kasteel, Hoenlo, kom je in het dorpje Boskamp. Dit ligt vlakbij Olst waar de 2e stempelpost is. De stempels liggen in vogelhuisjes bevestigd aan diverse ho­

recagelegenheden. Zelf stempelen, wat lastig was omdat het stempelboekje te glad papier heeft (later heeft de organisatie een ieder een aparte stempelkaart toegezon­

den per email). Vanuit Olst was het weer naar Den Nul en aldaar een extra lus. Hier nam ik zelf een alternatieve route.

Voor Den Nul (daar was ik tenslotte al geweest) via de dijk naar de extra lus door de Duursche Waarden. Deze kende ik want die had ik in maart ook al gelopen.

Alleen was het toen heel hoog water, dus halverwege afgebroken. Afbreken was nu niet nodig want dit stuk dwars door de natuur en langs de IJsseloever was goed

begaanbaar. Deze extra lus dwars door de natuur is zeer de moeite waard.

Dag 2. Dag van Heino. 

Geen Pompdagen vanwege Corona in Heino, maar wel de Vierdaagse. Start bij de kerk. Van daar rondom Heino over de verschillende landgoederen in dat gebied:

De Gunne, Den Alerdinck, Colckhof, Roozendael, Nijenhuis, 't Reelaer en Vla­

minkhorst. Afwisselend landschap want de edelen van destijds hadden bos en parken nodig om te jagen, maar ook pachters die hun boerderijen beheerden (welke boer­

derijen bij welk landgoed horen, is te herkennen aan de luiken). Opvallend is dat alle landgoederen op de zandgronden staan, en niet op de klei en veengebieden ten westen van Heino. De Nieuwe Wete­

ring is de grens tussen deze landschappen en de tocht volgt deze watergang dan ook een periode.

Dag 3. Dag van Luttenberg.

Dat Salland katholiek is, is goed te merken in Luttenberg. Een grote neogotische kerk  op de brink. Hier tegenover een Mariagrot zoals in Lourdes en even ver­

derop een Mariakapel in het bos. Na een rondje langs deze attracties gaat het om­

hoog de Luttenberg op. Hier stond de heide in bloei. De route gaat over de top en raakt alle aspecten van deze stuwwal.

Na de berg is het door het vlakke land richting Hellendoorn met de Hellen­

doornse berg. Veel bos en enkele zandkui­

len. Stevig loopwerk: klimmen en bijna alles zandpaden. Na deze berg stukje door Hellendoorn en door de bossen langs sa­

natorium Krönnensommer naar de vol­

gende heuvel de Eelerberg.

Ook hier een pittige klim terug naar Lut­

tenberg. Een mooie pittige tocht, maar je mist toch wel de gezelligheid van de echte Vierdaagse. Vooral in Luttenberg maken ze er werk van en dit jaar bestaat dat dorp 700 jaar dus groot feest, maar helaas...

Dag 4. Dag van Heeten. 

Start niet in Heeten maar in Raalte, bij Hotel de Zwaan, route richting Mariën­

heem. Eerst een rechte weg, maar al spoedig rondje Mariënheem dwars door weilanden en langs sloten, lijkt wel een Klompenpad. Na de weilanden terug via het Boetelerveld. Hier is men druk bezig met het verwijderen van dennenbomen om er meer een veld van te maken. Mij viel op dat er nog veel struiken, jonge sparren en gras in het veld staan. Kudde schapen er heen lijkt me, anders krijg je geen paarse zee. Na het Boetelerveld langs een sloot naar de bossen van Schoonhee­

ten: een landgoed met een oude herberg en een kasteel. Luik kleuren blauw-wit. Bij Schoonheeten met een  gewone Vierdaag­

se zitten de terrassen vol en volop belang­

stelling van RTV Oost en TV Salland: dit jaar niet wel wat verdwaalde wielrenners op het terras. De laatste loodjes waren langs het kanaal naar Raalte. Voor de af­

wisseling mocht je nu het pontje gebrui­

ken. Helaas, buiten bedrijf wegens techni­

sche storing. Maar met gewoon lopen kom je ook in Raalte. Als beloning nam ik een biertje op het terras van de Zwaan. Even later kwam ik Chris de Bont tegen, 13 jaar lang voorzitter van deze Vierdaagse. Dat was wel erg toevallig dus meteen hem bedankt voor het uitzetten en complimen­

ten gegeven.

Voordeel van deze alternatieve Vierdaag­

se: vernieuwde spannende routes (erg duidelijk beschreven, een compliment daarvoor van een zeer kritische geograaf).

Je kunt zelf inplannen  en ik zag ook al mensen deelnemen uit verre streken.

Grootste nadeel: het gemis aan groepsge­

zelligheid, de zang van de Roalter Jongs bij de start en het lopen in een grote gezelli­

ge massa. Volgend jaar beter, maar dit was wel een goed alternatief.

Colofon

Jeugd t/m 15 jaar €   30,00 Overige leden €   36,00

Gezin* € 102,00

Eénmalige entreekosten€   18,00 Donateur  €   10,00 of meer Donateur (echtpaar/relatie)€   15,00 of meer Evenementencommissie

Bettie Spanhak, Dineke de Graaf, Riet van der Maaten, Karin Post, Femmy Spanhak

evenementen@wipstrikkwartier.nl  

Clubblad Mans en Mark Bos

redactie@wipstrikkwartier.nl  

Website/Nieuwsbrief/

Ledenadministratie Klaas Bootsma  

Wandelboekjes Femmie Spanhak

femmiespanhakelhorst@gmail.com  

Lief en Leed Bettie Spanhak  

Verjaardagen Hennie van der Molen  

Acquisitie Rudy Spanhak

rudyspanhak@hetnet.nl  

Kledingcommissie Dineke de Graaf Hennie Post  

Oud papier Karin Post  

Contributie per 1-1-2020 per jaar

*met kinderen tot 18 jaar  

Betaling contributie

IBAN: NL29RABO 0387307923 t.n.v. W.S.V. Wipstrikkwartier Sabangstraat 58

8022 NB  Zwolle  

Opzegging van het lidmaatschap (liever niet) dient schriftelijk voor 15 oktober te gebeuren bij het secretariaat. Bij opzegging nà 15 oktober dient de bondsafdracht voor het komende jaar (2020: € 18,00) voldaan te worden. 

UREN WANDELPLEZIER MET WOLKY! Gratis verzenden

en retour!

Diezerstraat 96 Zwolle