Vraag nr. 74
van 21 januari 2000
van mevrouw RIET VAN CLEUVENBERGEN Opvanggezin – Minimumleeftijd
Artikel 1 van de bijlage bij het ministerieel besluit van 27 december 1988 bepaalt : "De opvangper-soon die in het opvanggezin de voornaamste ver-antwoordelijkheid draagt, heeft de leeftijd van 21 jaar bereikt en is in staat kinderen op te voeden". Tegenover deze strikte leeftijdsgrens staat dat stu-denten Verzorging nu zijn afgestudeerd op 19 jaar als zij het bijkomend specialisatiejaar doen. Wa n-neer zij dan het beroep van onthaalouder of op-vangpersoon willen uitoefenen, moeten ze wachten tot 21 jaar ... ondanks hun kwalificatie. De minister verklaarde dat zij in haar beleid leeftijdsdiscrimi-naties wil wegwerken : dit is één van de concrete voorbeelden.
Vermits men enerzijds meerderjarig is op 18 jaar, en anderzijds na het beëindigen van de studies een diploma krijgt waardoor wordt bevestigd dat men in staat is een bepaald beroep uit te oefenen, zie ik geen reden om de leeftijd van 21 jaar te handhaven voor deze groep gekwalificeerde verzorgenden. Reeds vroeger wees ik op het arbitraire van de leeftijdsgrens van 21 jaar. Zeker nu de richting Ve r-zorging hervormd is en een bijkomend jaar kan worden gevolgd, lijkt het me zinvol studenten die dit zevende jaar specialisatie volgden, o n m i d d e l l i j k toegang te verlenen tot de arbeidsmarkt als ont-h a a l- of opvangouder wanneer zij aansluiten bij een erkende dienst. Dit garandeert mijns inziens een blijvende kwaliteitsopvolging.
1. Wat is de motivatie voor de leeftijdsgrens van 21 jaar ?
2. Hoe werd de normering "in staat zijn kinderen op te voeden" in het verleden opgevolgd ? Is het niet zinvol deze beoordeling te concreti-seren in een bepaald getuigschrift, een jaarlijkse b i j s c h o l i n g, een gesprek, een aansluiting en kwaliteitscontrole bij een erkende dienst, ... ? 3. Waarom worden leerlingen die het zevende jaar
Verzorging volgden, niet rechtstreeks toegela-ten tot het beroep van onthaalouder ?
Antwoord
De Vlaamse volksvertegenwoordiger informeert naar de achtergronden van de minimumleeftijds-grens van 21 jaar die geldt voor een opvanggezin. 1. Als de grens voor het opnemen van de taak van
opvanggezin op 21 jaar ligt, dan heeft dit te maken met het feit dat ook de meerderjarigheid aan deze leeftijd gekoppeld was. Op het mo-ment dat de meerderjarigheid op de leeftijd van 18 jaar werd gelegd, is ervoor geopteerd om de minimumleeftijd voor opvanggezinnen op 21 jaar te behouden omdat men oordeelde dat het aanhouden van deze minimumleeftijd een bij-komende garantie aan levenservaring inhield voor een kandidaat-opvanggezin.
Terwijl een kinderverzorgster in de context van een kinderdagverblijf begeleid en onder super-visie van verantwoordelijken haar taak op-n e e m t , staat eeop-n opvaop-nggeziop-n iop-n zijop-n huiselijke omgeving alleen voor de opdracht om ander-mans kinderen op te vangen en op te voeden. Het verschil in opvangomgeving verklaart het verschil in instapleeftijd tussen respectievelijk het werken in een kinderdagverblijf en het wer-ken als opvanggezin.
2. Ik sluit mij evenwel aan bij de suggestie van de Vlaamse volksvertegenwoordiger om de be-kwaamheid om kinderen op te voeden niet lou-ter leeftijdsgebonden, maar ook inhoudelijk, g e-koppeld aan de persoon van de kandidaat, t e b e o o r d e l e n . Daarin kunnen elementen als op-l e i d i n g, bijschoop-ling en kwaop-liteitscontroop-le een roop-l spelen.
Ik zal dan ook vragen aan Kind en Gezin, de in-stelling die de voorwaarden voor het opvangge-zin bij een dienst vaststelt en die beslist over het toezicht op particuliere opvanggezinnen, of zij een dergelijke werkwijze kan ontwikkelen. O p grond daarvan zal ik dan nagaan of een wijzi-ging van de wettelijke context mogelijk is. 3. Als leerlingen die het zevende jaar Ve r z o r g i n g
volgden momenteel niet worden toegelaten tot het beroep van onthaalmoeder, dan is dat het gevolg van de vigerende wettelijke leeftijds-g r e n s, waarvan ik de achterleeftijds-grond heb toeleeftijds-ge- toege-licht.
