Leonardus Gouwerak, Erato · dbnl

(1)

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Leonardus Gouwerak

bron

Leonardus Gouwerak, Erato, omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens. Lambert Roeck, Utrecht 1646

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/gouw004erat01_01/colofon.php

(2)

Leonardus Gouwerak, Erato

(3)

(4)

Op-dracht Aen de Utrechtsche soete Iuffrouvven.

Me Ioffertjens, u E. sal gelieven mijn te verontschuldigen, dat ick de vrypostigheyt heb derven aen-nemen, om u E. op te offeren, op het altaer van u E. almogentheyt, dese mijne slechte Of-

(5)

ferhant: verhope edoch dat u E. de selve sult aennemen, als een offer van uwen dienstwilligen dienaer, die ‘t gedaen heeft, om me Ioffertjens daer eenighsins me te believen; hoope dat de Nijt of Momus kinderen, haer vergifte schichten, met quetsingh van dit werck niet sullen schieten, steunende op het spreeckwoort, dat seyt: niemant sijn werck laeckt, of eerst beter maeckt. Soo wanneer yemant komt die ‘t beter maeckt,

‘k sal geren de minste sijn: hope ondertusschen dat dit voor lief by de Ioffert-

(6)

jens aengenomen sal werden; dit speurende sal my bewegen noch yedt beters voort te telen, en bevele U&E. onder de bescherminghe des alderhooghsten.

Blijve U.E. Aldergenegenste dienaer, Leonardus Gouwerack.

(7)

Lofdicht Voor de soet-vloejende en diep-sinnige Poeëdt, Leonardi Gouwerack.

Wat eer, wat lof, wat roem, sal ick doch aen u geven, Gy die met uwen geest schijnt by de Goon te leven, Mijn ingebonden macht die toont sich als vermant, Soo dat ick in u lof niet halen sou als schant,

Of ‘t Goddelijck negetal most mijne geest besproejen, Met sap van Hepocreeen, soos ouder noch yets vloejen

Tot lof van uwen naem, op u Erato schoon, Ghy die met recht verdient een lauwerieren Kroon, En uwen naem die sal hier door onsterflijck sweven, Schoon ghy van hier verscheyt soo sal u geest noch leven,

(8)

By ‘t Menschelijck geslacht. Dies sech ick tot u lof, De Aert onwaerdigh is te dragen sulcken stof, Want als ick dit aen-sie schijn ick als opgetogen, Mijn geest is veel te slecht om uwen lof te hogen,

Het schijnt dat u de Goon begaven met haer gonst, En dat ghy steets geniet Apol en musen konst, Want uwe geest gaet ghy in dees Erato tonen, Dies gy o Maeghden-rey wilt Gouwerack bekronen,

Met Mirt en Lauwerier want hier de wijste Geest, Bedicht staet als hy dees Erato siet en leest, Al socht de nijdicheyt met haren staedt te haleb, Haer voetsel uyt dit rijm, hy most te rugge dwalen,

En schaem-root blyven staen en seggen by hem self, Ic vint niet ‘t geen ic socht. Dit blinckt aen’t blou gewelf.

Ioffrou Goudina van Weerdt.

(9)

Danck-seggingh voor den opdracht.

Ons Nimphgens cranskens vlechten, Dies ick oock ytwets vlecht, Doch op u hooft te hechten, Daer toe acht ick’t te slecht.

Want ick soeck te vercieren, Met blomkens dien ick bracht, Daer Phebus de Laurieren, U dubbelt weerdich acht.

Ghy doet ons Nimphgens eer, Waer voor wy weder geven:

‘t Geen maer is u begeer, Danck-seggingh al ons leven.

Ioffr. A.M.

(10)

Lauwerier-Krans.

Wyckt Momus, Momus wyckt, en wilt te rugge treden, Erato toont sich hier, gaet wilt u tijt besteden,

By ander vuyl gebroet, dit werck is u te schoon, Want dees poeët verdient een schone lauwer-kroon.

Utrechtsche Nimphjens komt, en wilt mijn helpen vlechten, Een kransjen van sypres om op sijn haer te hechten,

Apollo rijmers Godt, bestraelt my met u gunst, Dat ick doch dees Poeët, mach prijsen naer de kunst, Ick ben noch onbequaem, want ick noyt heb betreden, Het Helionsche top, noch in het dal beneden

Van Pegasus fonteyn, gehaelt heb sulcken nat, Waer mee Poeëten breyn met wijsheyt wort bespat, Soo laet ick dichten staen, soo laet ick meer te schrijven, Maer tot verplichting van ons vrintschap sal ick blijven,

Die ick was, die ick ben, dat steets noch meer vermeert,

U vriendin Margrieta Elisabeth van W

(11)

Eer-Gedicht Ter eeren den diepsinnigen verstandigen Poeëdt, Mr.

Leonardus Gouwerack.

Wat doet Ovidium tot noch toe by ons leven,

Dat rymen en gedicht door cloeck verstant beschreven?

Hoe comt dat ick Homeer, Virgiel, Horati ken,

Dan door het dichtens kunst, beschreven met haer pen?

Niet doet haer roem en lof als Phoebi stralen schijnen, Dan d’eele, eele kunst van dichten en van rymen.

Het edel Pegas natm gereyckt door Phoebi hant, En ‘t onderwjse van Minervaes cloeck verstant, En negental haer leer en neerstich onderwijsen, Doet u lof Gouwerack, tot aen de wolcke rijsen.

(12)

Ghy sult van nu voort aen het menschelijck geslacht, Als onverganckelijck onsterflijck sijn geacht:

Dat is dat men u naem sal stellen by de Goden, En nummer sijn geacht gereeckent by de dooden:

Om dat ghy hebt een wech, een wech en pat gegaen, Waer door den roem uws naems sal eewich blijven staen, Stichts Nimphgens Famas vaen doet gy door opdracht rechten Waer door sy willichlijck met lauwer-cransen vlechten,

U cloeck verstandich hooft! en al wat sich onthout, Hier in dit soet gewest, of in dit stichsche wout, Dat soeckt u edel hooft met cransen te versieren:

Om dat u opdracht doet haer naem tot d’Hemel swieren,

’t Toont u al danckbaerheyt, ‘t toont u al prijs en eer,

’t Geboomt het cruijt gewas dat buycht sich voor u neer:

Om dat ghy doet haer roem door dichts trompet uytsteken:

Om dat ghy doet haer roem dwars door de Wolcken breken.

(13)

Stichs Nimphgens dancke u voor ‘t cloeckelijk gedicht!

Ick hou my oock aen u verschuldicht en verplicht, Wech, wech, ghy Mome wech, wech met u metgesellen, Ick segh daelt voor ons neer, daelt flucx en strack ter Hellen:

Daelt voor het heldre licht, wiens naer het Gout beraeckt, En wiender Gode gunst ontreflijck heeft gemaeckt.

Ons Leonardus naem sal u alleen beroeren,

Dat ghy hem weet de naem, volcome daer te voeren:

Als ghy maer Leo hoort, ick segh de naem van Leeuw, Sult ghy ick weet van anxt uyt-cryten met geschreeuw:

Om dat ons Nardus kan veel quel, en quael verdryven, Sal by de Iofferkens staechs lieflijck welcom blijven:

Hoewel ghy anders wou, nochtans sal ‘t soo geschien, Daerom wil dadelijck vertrecken en vervlien:

Want hier is niet voor u, noch voor u magre kaecken, Want dese Nectar sou als gal en roet u smaecken,

(14)

Dat ghy hier klaelijck siet der opperst Gode gunst, Een kloeck diepsinnicheyt vertoont in dichtens kunst.

Ghy weet Minarva wou het willichlijck gedogen, Dat hy van kins-been af de wijsheyt heeft gesogen,

Uyt hare Maegde-borst, ‘t geen hem heeft wys gemaect, Behalven dat hy heeft uyt Pegas Bron gesmaeckt, Het edel rijmers nat, doch ick hou op met prysen, Om dat sijn eygen dicht sijn lof meer uyt kan wijsen.

Leest dan of singht dit rym alsoo het u behaecht, Op dat swaermoedicheyt van u mach sijn gejaecht.

Pet. Pesser van Velsen.

(15)

Op de naem van dit Boeck.

Die door het soet geluyt, En minnelijck gefluyt, De dufheyt dee verjagen:

Was weert voor hare danck Van dit rym en gesanck, Eratoes naem te dragen.

Wanneer sy ons Poeët, Door dichtens tijt besteet Beroert oyt sach sijn hersen, Door minnelijck gestier Haer soet wel spelents lier Sy hem dick quam ververssen.

Tot Erato.

Erato, ey bevryt Erato, dat de nyt

U boeck noch naem mach schenden, Maer dwinght haer strack te gaen, En daerse komt van daen, Wilt haer daer heene senden.

Dulce amore mori.

(16)

Aen den selven.

Oovernuftich Breyn, wiens wijsheyt van u jaren, Ontrent het hoge speelt, en yvert in ‘t ervaren,

Van het Hemelsch Pallas spoor; wiens tederheyt van ‘t leyen, Verweckt in ons ‘t gevoel, hier toe van u gedreven,

Dat, daer soo jongen Spruijt, soo edel Geest bewoont De Goon sijn af-gedaelt, en hebben die gekroont:

Datse door haeren aerdt, en door ‘t bevallich wesen Een voor-beelt stellen die ons wijsheydt in te lesen:

Dit werck is mky een tuijgh’, ick wil niet gaen op-raepen Dat aen die yder Geest met wonder moet vergaepen:

Ick wil niet gaen besien, dees’ schriften afgedaelt, Door een hooch handt bereydt, of Apol s’hadt gemaelt:

(17)

Maer tonen die de Weerlt, ick wil die aen haer geven

Of men dees’ Hemelsch throon nae treflijcks niet siet streven.

Siet streven nae den prijs, nae ‘t lof een pijl te setten, Wiens heugnis blijven sal, en niemant kan besmetten.

Wel Brave Iongelinck, verjont ons dees’ stern-kans, Te setten op uw’ hooft aen ‘s Hemels sanglysters dans.

Verjont dat ‘t beckeneel, ‘t bedecksel van u deuchden, Omringht den Lauer-crans, voor u verciert met vreughden, Verjont dees’ Wtersch’ Rey, dees’ lof-crans u te vlechten, Te brengen Hemelsch kruijdt om aen u hooft te hechten,

Soo blijft door dese jonst, het geen ghy nu verwerft, Groot helt der Poësie, wiens naeme noyt besterft.

J. Leyendecker.

(18)

Aen Sr. Leonardus Gouwerack. Op sijn Erato.

Hier vind de Nijdt weer stof, om ysselijck te knersen, Vermits een vroege Son, in prael van goude versen,

Den stichtschen Bodem soo voortreffelijck beschynt, Dat selfs de Wolcke der onwetenheyt verdwynt.

Ick houde, dat sijn geest, het Lichaem gantsch ontvlogen, Is by de Musen, op Pernassus wegh getogen.

Wijkt mancke Dichters, die met kreuple sangh en maet, De Werelt ballast, en de winckels overlaed,

Fluckx, packt de grollen op, hier komen beter dingen, Die sonder horten gaen, en sonder krucken springen,

(19)

Wech met het verckens rym, en ‘t ydel woord-geraes, Dat niet en is, als slechts een opgeblasen blaes, Van ydelheyd, en wind. Veel reden sonder reden, Een boeck vol letteren, maer sonder nuttigheden, Daer ‘t eynde best van is, om dat het is het end Van al haer walglijckheyt. Ghy die geen kunst en kent, Maeck plaets voor Leonard, wiens pen begint te brallen, En doet my t’elckens in verwonderingh vervallen!

O groote Arent, die noch in u eerste vlught, Ver boven aller oogh, komt steygren inde Lucht, Ick hoor de snelle saem u grooten naem uytschatren, Soo dat den Echo selfs my komt in d’ooren klatren;

’k Sie u een goude pen van Venus toe bereyt, Mits ghy de ganse hebt aen haren dienst geleyt.

Ick sie een Mirthen-krans sich voor mijn oogh vertonen, Gevlochten op Parnas, om u daer me te kronen,

(20)

Ter eeren van u werck. Gas voort roem-weerdigh hooft, Op dat ghy al den roem der Dichteren verdooft.

‘k Hoor onse Iufferschap, met aengename keelen, En groot genoegen, u begraefde quelen;

Ick hoor, dat elck van haer u toeroept dese reen:

Gauw, Leonardus, Raeck ter gunst van Steeg Heleen.

Gewis sy hebben recht u desen wensch te geven, Want mits van de min soo aerdigh hebt geschreven,

Wat kan men beter doen, als wenschen dat de min, V tot vergeldingh, geef de hooftsom met ‘t gewin.

Ick staeck met u verlof, mijn pen, o Leonarde:

Op dat sy niet geheel in uwen lof verwarde;

En heb ick niet genoegh tot uwer eer geseyt, Ick bidde neem dan acht op mijn goedwilligheyt.

Symon de Vries.

(21)

Aen den selven.

Den Phoenix noyt verginck gelijck ick heb gelesen, Of strack uyt sijne as een ander is verresen:

Noyt wiert het stichs gewest van dichters oyt berooft, Of daer vertoont sich weer een kloeck gelauwert hooft.

Soo drae de Poësy ons nu scheen te beheven

Heeft Govwenracks verstant sijn pen tot rym gedreven:

Hy heeft het witte velt besaeyt met gittich saet

Waer door den roem sijns naem tot aen de wolcke gaet, Danck sayer voor u saet, danck voor ‘t wit-velts besayen, En noch veel meerder danck dat ghy de vrucht doet mayen,

Door nimphgens vande Vecht, op haer altaers schoonheyt Waer ghy u rijpe vrucht ten offeren toon-spreyt:

Door welcke eer het Sticht sich nu derft hooch verheffen, En inde lucht verheft, past niemendal op ‘t keffen,

(22)

Van Momus naer gespoock of van de Helsche draeck, Veel min het quetsen kan u schrifte Gouwenraeck:

Want doen u schrifte yet tot aen de Wolcke sweeven, Sy hebben nu al langh een Hemel ingedreven:

Sy hebben uwen naem en u al langh gestelt, Ver uyt Plutonis ryck, en Momi tongh gewelt.

Men siet tot deese trap ghy nimmer waer geresen, Soo Pallas u niet selfs hadt neerstich onderwesen,

De Gode hebben u van alles me gedeelt, Soo dat ghy tot u gunst een yders harte steelt,

Nochtans door Phoebu meest die gemaeckt heeft droncken.

Als hy met glase u uijt Pegas heeft geschoncken, Hoewel uijt dees Bron genoechsaem was een drop:

Maer ‘t scheen ghy climmen most op Heliconis top.

Iohannis Blicijn.

Met vlyt verbeyt de tijt.

(23)

Aen den selven.

Wel Gouwerack, sou ick het flonckren Van uwe goude vaersjens, met Een al te swacke lof verdonckren?

Neen, best blyft het heel onbesmet:

Veel eerder past het dat de Ioffren Met hunne mont,

Uw’ groote lof de Goon op-offren, Dat’s beter vont.

(24)

Aen den selven.

Den Rijn springht op van vreught met hare soete stromen, Om dat Erato nu haer woon-plaets heeft genomen,

Ontrent haer verse vliet en heet haer wellekom, Weest welkom onse vreucht, wy waren eerst als stom, Ons Nimphjens waren al gelijck als dode lijcken, Sy lieten nimmer vreught of schijnsel daer af blijcken,

Het machtigh Amsterdam beschaemden onse Stadt, Mits sy Pernassus Bergh ghelijcken besadt,

De vreught was hier heel wegh een yeder een vol rouw stack, Maer nu komt sy ten toon door onse wijse Gourack,

Nu geven wy niet toe het machtigh Amsterdam, Midts Leonardus spruyt uyt Godt Apollos stam,

(25)

Ick hoor de soete vreught een yder Nimphje uijten, Soo dat door ‘t soet geluijt mijn oor begint te tuijten,

Een yder toon u jonst ick bid my d’u mee, Leen, Daer is u niemandt Steeg dan uwe schoon Heeleen, Indien het u behaeght kondt ghy die lichtlijck buijgen, Door dien ghy haer altijt sult dienstlijck betuijgen,

V goe genegentheyt, sy sal haer straf gelaet, Verdrijven ‘t eenemael met al de felle haet,

En sal met al de rest een Lauwer-krans gaen vleghten, Om op het wijse hooft van Gouwerack te hechten,

Niet van gemene stof maer op Pernas gemaeckt, Daermen niet als door moet of wijsheyt toe en raeckt.

G.D. Visscher.

(26)

[Wat strael-bekranster kruyn vol juyster zinlijckheden]

Wat strael-bekranster kruyn vol juyster zinlijckheden, Bralt nu ons gulde eeuw! ontluyckt nu tot ‘t gewelf Van ‘s hemels opper-zael, door serper minlickheden, Van dit al-saemlent hooft, gluurt meer als Romen self, Hoe dravend immer stof, ontpruyckt al d’ouderdommen,

Met noch niet grysaerts stof,

Voor voor-ge gluur en glants: wie derft dan kanten kommen, Met hoogst verworven lof?

‘t Swicht al. O ghy natuur vol geestelick besinnen!

Wat was in u een drift, wat spoor u doen geprickt,

Doent soo vergode breyn, soo const begaefder sinnen, Geperst heeft inde pan van dees, die zinnen wrickt.

Die geest, wiens soet gespeel in ‘t over-aertsche dichten, Soo veel het herte steelt,

(27)

Hoe puyrde ghy hem! als een tortse om te lichten, Licht, dat niet licht licht teelt.

En wat ‘t gedichsel swaeyt, verdelgt mijn ziel tot suffen En stae verwert en swijgh: noch dit, sijn werck een wonder, Een glimpryck Sonnen-rondt, een wech-basuyn die suffen, De grijse baert een school, het spits waer alles onder, Sulcx ick hem dichters lof, wel weerdich lauwerieren,

Om ‘t hooft geboeyt met nat.

Af-g’hult met konst en eer, ‘k wensch wechdelicke swieren, Moet leven levens sadt.

P.A. Eyndhoven.

(28)

Klinck-Dicht.

Sulcke Rijmers, sulcke Dichters, Sijn des Menschen geest verlichters,

Die daer achten, schoonder geen Als de Gekroonde Heleen.

Want sy kan door hare loncken, Gouwerack sijn ziel ontfoncken,

Als hy maer eens over siet Stracks soo siet hy zijn verdriet, En sijn ongeluck geboren:

Door dien dat hy heeft verloren, Haer, die lacy! is verscheyt, En rust in der eeuwigheyt.

Volcaen.

(29)

Register.

A

21.

Astra schone Godinne

93.

Ach wat komt mijn etc.

153.

Ach Iarint mijn beminde.

213.

Alst eensaem houwen.

B

58.

Bromt Echo over luyt.

173.

Braeckt uyt swayen etc.

221.

Bedroeft moet ick klagen.

234.

Bedroeft in leet moet ick etc.

C

127.

Corint bent gy hier etc.

165.

Christida spigel des etc.

D

12.

Daer kan niet soeter wesen.

31.

Duyckt Bricke Heleen.

70.

De min nu heel verkeert.

105.

Daer is geen groter vreugt.

(30)

37.

Eer ick proefde etc.

38.

Europe ginck langs etc.

191.

Euridise met de Najaden.

250.

Een kintje kleene.

F

6.

Fleur als troon schitterijck.

47.

Filida hoeders Herderin.

110.

Frys op Soldaten etc.

142.

Fleur der Vrouwen etc.

G

43.

Goden wat besproeyt etc.

64.

Godin die met u ogen.

182.

Geen dinck op Aert.

H

3.

Hoogh Altaers.

24.

Hoort Hebets soete etc.

155.

Hoe aengenaem is ‘t etc.

169.

Hoort nu mijn waerde.

241.

Het kruijt dat is etc.

I

35.

Ick bid u seght mijn etc.

52.

Ick bid Herderin etc.

(31)

68.

Iovis door lieft getrocken.

238.

Yder moet steets etc.

K

56.

Koel wintje ruijst etc.

101.

Komt hoort mijn etc.

114.

Komt laet ons by dese.

230.

Kijckt hoe gaet etc.

L

54.

Laura en Galathe.

96.

Lerinde u over. etc.

107.

Lief wat menige nacht.

204.

Liefde ist alder reynste wit.

M

75.

Mijn tijt die comt etc.

136.

Mercurius quam etc.

225.

Met wandelen in ‘t groen.

242.

Met suchten en geween.

N

15.

Narcissus jagens moe.

147.

Nu meijns sijn etc.

147.

Nu lustigh jonge luyden,

(32)

O

62.

O Droom wat doet etc.

103.

Och waer sijt gy etc.

246.

O Heere Godt wilt etc.

P

10.

Pronck waerste van etc.

85.

Pronck Godin.

138.

Princes u macht.

140.

Piramus hoe waerde.

199.

Persens.

Q

60.

Quinkeleert nu vogeltjes.

110.

Qua klappers etc.

144.

Qualik bedachte Hero.

R

45.

Ryst vee daer komt etc.

77.

Rampen mijn bestrijden.

126.

Rampsalige Vrou die etc.

S

8.

Straelt straeltjens etc.

(33)

217.

Soo liefd is voort etc.

T

40.

Tot vermaeck van etc.

131.

‘t Is mijn wonder etc.

231.

Treurt nu Vechse etc.

203.

Veel vreucht brenght etc.

W

18.

Wel over soete etc.

20.

Ware schoonheyt etc.

33.

Wat is het vrye vrye etc.

73.

Wat kan liefde door etc.

79.

Wat geneughde etc.

162.

Wel moey meysje etc.

X

66.

Exce homo sie wie het seyt.

Y

182.

Ysselijcke gruwel spoken.

Finis.

(34)

Op de Schoonheyt van de Utrechtsche Ioffrouvv, Me-Ioffrouw Helen A.

Stemme: En fin l’amour, est mon Manceur.

1. Volmaeckt Beelt,Goden wonder schoon, Daer de deught en schoonheyt

In leyt ten toon,

Elck op sijn plaets verspreyt, De deught het binnenste bewoont, En schoonheydt buyten toont,

In’t volmaeckt wesen// Weerdigh gepresen, Dat u schoonheydt kroont.

(35)

2. D’oogjens glans, het licht verdooft, Met een helder gestrael,

Int hooch voor-hooft, Met kaeckjens roos gemael,

‘t Neusjen, daer onder stont, Een root rorale mout

Ivore tantjens // Albaste hantjens, Blancke armpjens ront.

3. Hert schijnt ‘t is een opper proef konst, Heel na de konst gemaalt,

Gebout vol gonst, Met overvloet bestraalt,

Op geciert tot een volmaeckt beelt, Door natura geteelt,

Volmaeckte leden // En lustige seden, Elck in haer gedeelt.

FINIS.

(36)

Aen de Utrechtsche Soete Ioffrouwen in’t gemeen.

Stemme: Carileen.

Hoogh Altaers,

Goden gewijde beelden, Neycht u tot ons offerhandt, Ontfanght ons offer gloet, Komt ons te moet,

Door uwe rey: die door u stoken renck brant, Tempel-schaers

Wilt u soet queelich spelen, Verheught der Godheden oor,

(37)

Dat beter ons gebeth Sonder beleth,

Mach door dringen tot int Goddelijcke Choor:

Op dat ons beeden Mach steygeren op, Met wijde schreden, En groeten den top

Haers macht // Diens kracht Sonder gewelt,

Door ‘t soet Lock gevoet

Doet dat yder graech helt, 2. Na de schaa

Van u schadu gevleugelt, Wy steets u ons dienst aen bien;

Want onse hooghste lust

(38)

In u schoot rust,

Sonder u gonst, leven wy in veel verdriet, Op genaa

Van u, sijn wy gesteugelt In eenen vasten bant, Van uw schoonheyt gevlecht, Dat ons vast hecht.

Op uws volmaecktheyts necter bloeyende strant, Aen de licht baken,

Flickerent met gebloos, Van uwe kaken

Schoonder als Ambroos, V schicht // Gesicht Ons dienstbaer maeckt, V schoon // Is den toon Daer yder graech na haeckt.

(39)

VVoorden-svvarm, Geoffert op ‘t Altaer des Schoonste Iuffrou.

Stemme: Ma vignone.

Fleur als troon schitter rijck

Door gebet-praet tart Pigmalions antijck,

‘t Korale rant, Van’t Elphs geplant,

Versiert d’albasters dwingers kant.

O voogjens // Met boogjens Gegit, besit,

Ghy ‘t perel wit, Int blick gebrest,

(40)

Van’t saey gevest

Tot Heers triumph vant heel gewest.

2. Cristale capitool

Met Agaeth gewelft, diamant gebout school, Saphier gelijnt

Door ‘t betreck schijnt,

Daer’t gemaelt sprey root noyt verdwijnt.

Swiert vlechjens // Wijst wechjens Eel quaet, pronck staet,

Geld opt sieraet, Op ‘t heyl gebergh Vant Robijn verght

Yets tot roem dat u gewas terght.

3. O volplante kontrey

Daer u tangere schutters geen geven geley, Als een Vlies helt,

(41)

Die het verwelt

Daer toe geen kracht ten dienste en gelt, Maer soetheyt // En goetheyt

Om dit // besit, Van gebout wit, Op twee pylaers Vertoont veel raers,

Gestelt op vlugge reysenaers.

Straelt straeltjens weerde Son,

Stemme: Soo lang als ‘t muysjen vry.

Straelt straeltjens weerde Son, Om putten uyt de bron

De aengenamen dou, van uwen dage raet Die als een soete bloet,

2. Bedout de wortel vast,

‘t Geen op den oever wast,

(42)

Van u soet vloeyentheyt, het welck door sijne kracht, Mijn kracht heeft over heert, en tugelt mijne hacht,

3. Twee sterren dien ick sach Flickeren op den dach,

Die stichten in mijn eerst, een brandende lust, Die mijn nu heel verteert, soo hy niet wert geblust.

4. Blust den brant met het nat Geschept uyt ‘t reyne bat

Of wilt gy dit gerift verjagen uyt den romp Of smeltent door het vier, te saem in eenen klomp.

De schoonheyts roem, is een Bloem, De deuchdens Bloem, is een Roem.

Ioffrous

(43)

Ioffrous deucht, en schoonheyts Loff.

Carileen.

Pronck waerste van onsen tijt, Heftigh beelt, die yders vreuchden zijt Brave Maecht, schoone Vrauw Ghy draecht den meesten roem, Van de soet geurighe Maeghden bloem;

‘t Schijnt dat de Goon, u ten toon Op haer troon, tot sieraet, Willen stellen van haer staet;

‘t Is oock reen, want het geen Ongemeen, hem vertoont,

(44)

In dees Maecht is buyten gewoont.

2. Teer spruytsel die uwe jeucht

En schoonheyt, siert en bepraelt met deucht Wat is schoon, als het is

Sonder toon, of sieraet

Van de deucht,die ‘t al te boven gaet:

Ach schoon Godin, die mijn sin Treckt tot min, en mijn boeyt Aen die, die in deuchden bloeyt:

Dat de Goon, mijn tot loon Een soo schoon, volmaeckt beelt, Wilden geven voor mijn gedeelt.

3. Ick sou haer steets, en altijt, Offerhant brengen met alle vlijt, En tot danck, seggen lof Niet uyt dwanck, als een slaef,

(45)

Maer als een die verlanght na een gaef, Die hem tot loon, wert geboon, En ten toon, daer gebracht, Die oeffent dan al sijn kracht, En mijn jeucht, met geneucht Ende vreugcht gaen besteen, Stellen mijn hert heel te vreen.

[Daer kan niet soeter wesen]

Stemme: Tous les soldats de Franse.

1. Daer kan niet soeter wesen Als het soe, soe, soe, soe, soetste soet, Da, da, da, dat daer wort gelesen Tot het in, in, in, innigh gemoet, Op de soete lipjens,

Gewijt tot soet geblus,

(46)

Van de geheylde tipjens,

Om voeden kus, kus, kus, kus, op kus.

2. Hoe mach ‘t sijn dat menskussen Acht voor soo, soo, soo, soo, soo, een soet, Da, da, da, dat stoockt en niet kan blussen, Het ver lie, lie, lie, lie, lieft gemoet, Het is soet op de kaken,

Maer als honigh en roet Daer ment bitter moet smaken,

Even ist soe, soe, soe, soe, soenens soet.

3. Het is een aen geboren In ge si, sie. sie, sie, sielde lust, Di, di, di, die de oogjens stooken, Dat het mo, mo, mo, mo, montge blust, Daer af het meer moet branden

‘t Is blasen in het vier,

(47)

Dat blust en weer doet blaken

De vlam niet mee, mee, mee, mee meer geswier.

4. Daer kan niet beter wesen

Voor een bra, bra, bra, bra, brandich hert, Da, da, da, dat in lieft moet blaken, Dat het ge, ge, ge, ge, gelaeft wert, Geen aengenamer tijden

Noyt ick liever sach, Als vry gegeven stonden

Al daer men kus, kus, kus, kus, kussen mach.

Noyt had ick oyt sin, in enckelde min;

Want het baert verdriet, gelijk gy hier siet.

(48)

[Narcissus jagensmoe, sat by de beeck]

Stemme: Repicaya

NArcissus jagensmoe, sat by de beeck, Sach int water een beelt dat hem geleeck, Sach int water een beelt &c.

Het gesicht trock sijn sinnen // Tot minne Hy riep beminde, als hy ‘t beelt aen keec,

Hy riep, &c., hy riep, &c. hoort na my / en spreeck.

2. ‘t Schijnt dat gy oock met liefde wert gevoet, Ons versamen belet alleen dees vloet,

Ons versamen belet &c.

Komt uyt geeft myn u handen // wy branden.

Komt laet ons blussen, ons verlieft gemoet

Komt laet ons &c. komt laet ons &c. ick leef in een gloet 3. Maer ach ‘t beelt dat ick sie is mijn selfs beelt,

(49)

‘t Is mijn schoonheyt, &c.

Mijn krachten sich begeven // Och ‘t leven, Is mijn soo bange geen weer lieft my streelt, Is mijn, &c. Is mijn, &c. niemant mijn smaet veelt.

4. Heeft dan de natuer mijn een tgraf gevroet, Ben ick tot mijn ongeluck opgevoet,

Ben ick tot mijn ongeluck, &c.

Braeckt oogen bracke tranen // Die banen, Over mijn wangen, maeckt een soute vloet,

Over mijn, &c. over mijn, &c. uyt ‘t benout gemoet.

5. Want dien ick beminne mijn nu verlaet, Seght doch waerom ist dat ghy mijn versmaet, Seght doch waerom ist, &c.

Ach waerom wilt ghy scheyden // Wilt beyden, Waer wilt ghy henen, seght waer dat ghy gaet, Waer wilt gy, &c. waer wilt gy, &c. ick bid u staet

(50)

6. Nu ghy mijn u bysijn, en gesicht verbiet, Moet ick sterven mijn schoonheyt baert verdriet, Moet ick sterven mijn, &c.

Verbreyt mijn doot ghy boomen // En stromen, Vaert wel o Schepsel, ghy die van mijn vliet, Vaert wel, &c. vaert wel, &c. al acht ghy my niet

7. Hy ley sijn hooft op ‘t groen en riep ick gae, Vaert wel diens min mijn streckt tot schae, Vaert wel diens min, &c.

De Echo riep weer vaert wel // En paert wel, Door enckel liefde riep sy hem steets nae, Door enckel, &c. door enckel, &c.

8. Sijn Susters Najaen, hebben met droefheyt, Op den uyt-vaert sijn door beschreyt,

Op den uyt-vaert sijn, &c.

Sy schoren haer haeren // Die waren,

(51)

Voor het begraven, ‘t was alles bereyt,

Voor het &c. voor het &c. wast lichaem verscheyt, 9. Sy sagen niet als ‘t gewas lely root

Een eeuwige getuyge van sijn door, Een eeuwige getuyge &c.

Ay gaet langs Stijcx reviere // nu swieren Met bedrucktheden, en beschreyt sijn noot

Met bedruckt &c. met bedruct &c. wacht na Charons boot.

Harders-klacht.

Stemme: Corante Monsieur.

Welover soete Herderin

Segt doch waerom dat gy verlaet u Herders rey, V schaepjens en d’aengename claver wey Of is geheel u eerste lust

Tot de soete Herderinnen geblust?

(52)

Waerom verlaet gy, ‘t soet, gevoet Van ‘t geen daer gy by leven moet?

2. Keert weer verdoolde Harders vreucht By u schaepjens die truren om haer Herderes, En by uwen Herder, die sonder vooghdes Aen de Rhijnsche kant sijn vee weyt, Bedroeft om u af-sijn in oenigheyt Verlost sijn treurigh hart // van smart Daer in leyt verstickt en verwart.

3. Bedenckt eens dat gy verder gaet,

Of is de steetsche prael en pronck vermomde pracht Van de Amsteldammers by u meer geacht,

Als de rey van Nimphjens verselt, Die haer vermaken in het Vechtsche velt?

Daer elck Herder oprecht // en slecht Voor sijn Harderin een kransjen vlecht.

(53)

[Ware schoonheyt Hemels beelt]

Stemme: Schoonste Nimphe van het Wout.

Ware schoonheyt Hemels beelt, Dat voor voortteelt,

En ons hier ten toon komt dragen, Volmaecktheyts gepropt sieraet,

Dat hier staet,

Tot een yders groot behagen.

2. d’Aengename soetigheyt, Sich verspreyt,

Die men over al kan lesen, En uyt-plucken in het soet,

Heyl gevoet,

Van het lieffelijcke wesen.

3. O soet aengenaem gesicht, Stokent schicht,

Dat door het gestrael doet blaken,

(54)

Met flacker brandende smart, Menich hert,

Aen u root besaeyde kaken.

4. Waerom ist dat ghy den tijt, Soo verslijt,

Van u blom bloeyende jaren?

Offert op ‘t Altaer der min, Vwen sin,

Wilt u soet met soetheyt paren.

[Astrea schone Godinne]

Stemme: Poliphemus.

Astrea schone Godinne, Die mijn sinne, Doen stricken tot uwe min, V soet en aengenaem wesen,

Wert gepresen,

(55)

Staet geprent in mijnen sin.

2. Ick sach u laetst wand’len komen Langhs de stromen,

En stont by een Gouwe-vloet

Daer de Vecht met een Rack spoelden Ende woelden

Tegens Vtrechts vasten voet.

3. Doen quam Paphos kint gevlogen Met sijn boge,

Hy schoot en heeft mijn door-boort:

Ick wil tot sijn Capel gaen branden Offerhanden

Misschien of hy myn vermoort.

4. Mocht Treanel eens verwerven Voor sijn sterven

(56)

Hy sou dan in vreughde leven Ende weven,

En vergeten alle rouw.

5. Maer ach laes! ten kan niet wesen, Dees gepresen

Is van Goddelijcken aert,

Dies moet ick houden mijn te vroden Hier beneden,

En blijven noch ongepaert.

6. Tot dat de Goden mijn geven In dit leven,

Een die sich met mijn dan paert, Om te samen ons tijt in vreughden,

En geneughden, Te verslijten hier op aert.

(57)

Niemant die vry vrijt,, Sonder de Nyts nyt.

Stemme: Amintas.

Hoort Rebeths soete swijt, Ghy Paphos heyl gewijt, Die ten offer u sinnen, In Cypjes Tempel draecht, En op den Altaer schraecht, Van den Schutter der minnen.

2. Mijdt Diaens Silvre Licht, En ‘t Gulden plaet geschicht, Die ‘t blaeu gewelf verlichten, Laet niemant u doen sien, Wacht u voor Nijts bespien, Met haer vergifte schichten.

(58)

3. Hoe heymlijck dat ghy mint, De Nijt blaest ‘t in de wint, Sy siet het door de wanden, En soeckt te brouwen quaet, Want niet sy meerder haet, Als stercke liefdens branden.

4. Of schoon den dach wech gaet, Wanneer de nacht toe-slaet

Haer donckere gardijnen, Dat niemant meer kan sien, Noch licht de Nijt daer spien, En laet haer toorts-licht schijnen.

5. Die met vermont gegrijn, In eenen schoonen schijn, De soete min beloeren, En braken bittre gal,

(59)

Op liefdens paere wal, Om vrede te beroeren.

6. Sy sluypen langhs de straet, Om sien waer yemant staet Daer sy af mogen snappen, Het is haer meeste vreucht Te sien, domplen de deucht, Door haer fenynich klappen.

7. Niemant die leeft en mint Die Nijt niet int spoor vint:

Nijt rent op alle wegen, Daer sy het al bespiet,

‘t Geen over al geschiet, Haer ‘t minste aengelegen.

(60)

[Geluckigh is hy die vryt]

Geluckigh is hy die vryt, Geluckigh is hy die vryt, Ende sijnen jongen tyt In de soete min verslyt, Sonder te werden benyt Van noyt vernoechde spyt, Die als een krokedil byt,

Daer meer ghe-vrientschap door splyt Die steets daer voor ‘t goet verwyt.

En haer nimmermeer verblyt, Dan als toorn op sijn peert schryt, Dan rent sy met alle vlyt,

Want sy niemant vermyt, En loopt om te sien of hyt Winnen sal, door ‘t mom gegryt.

Gaet vervloeckt monster en glyt Int onder aerts kolc! daer gyt Al verschrickt met u gekryt, Daer ghy slangen van een ryt, Tot spys, en noch honger lyt, En steets even mager syt.

Want niet in u buyck gedyt, Gaet, gaet duyvels spoock en stryt.

Met duyvels onheyle swyt.

Soo werden wy u hier quyt.

(61)

Mey-Ghesanck.

Stemme: Soo haest als nu Apollo had.

Nu Moyus sijn tapijten spreyt, Schijnt het geheel herboren,

Het vlugh gediert // Dat steets na swiert Met huylen op ‘t geboomt,

Sy schateren uyt // Yet soet geluyt, En laten haer stem horen,

De soete tijt // Het al verblyt, Die ons nu tegen koomt.

2. Al het gediert sich nu weer paert, En gaet sijn Ega streelen,

Met soet gevley Sy alle bey, Haer grage lust voldoen,

(62)

Geen wreeden aert // Blijft ongepaert, Dat niet lust het soet spelen,

‘t Schijnt dat de min // Haer bittre sin, Noch met soetheyt komt voen

3. De hart aerdige winters vorst, Met Boras schrale winden,

Hadden het gras // En ‘t velt gewas, Schier al geheel versmoort,

Het steyl geschort // Sont als verdort, Daer was geen loof te vinden,

Maer nu weer groen // Met vrolijck pioen, Om vreucht te brengen voort.

4. Apollo lockt weer uyt de aert, Met sijn stralende fackel,

Floraes gebloemt // Dat sich beroemt, Boven Conincx sieraet,

(63)

Ceres gespruyt, Streckt haer kruyn uyt, Door Chaos voor’ gehackel,

Het vroege fruyt // En meysche kruyt, In vollen fleur nu staet

5. De Herders in den velde gaen Verselt met vrolijckheden,

Drijven haer veen // Int groen byeen Daer elck met soet gevley,

Om weder min // Sijn Herderin, Op offren veel gebeden,

Om soo haer groen // Met lust te voen, In d’aengenaeme Mey.

(64)

[Duyckt Grieckx Heleen]

Stemme: Repica van les canipanum.

Duyckt Grieckx Heleen, Een ander licht nu schijnt,

V schoonder toont, u schoonheyt begardijnt, Want als Phebus komt, Luna haest verdwijnt, Dempt stoock van Troyen romplen,

En domplen,

Int gloedigh branden, Door hyet Griecksche peert Een offerhande,

Dat de Leeus vaart dan na me-vrou Tot val wiert vereert.

2.l Rijst Trichts Heleen, Laet flackeren u baeckx brant,

(65)

Gy doet glinstren de schilt Kroon van ons Lant, En ‘t gestrael van Vyrechts dubble drie kant, Een wonder voor de Werelt // Beperelt, En komt versieren,

De Vechsche rey-krans,

Hecht Lauwerrieren // Met wimpel swieren, Voor u hoogste glans.

3. ‘t Schijnt Natura Haer met haer gonst bestraelt,

Door ‘t onrelbre schoon dat sy heeft bepraelt, Int Goden kroostich beelt nae de konst gemaelt, Wat Tersteeg pronckx ten toon-heyt // Is schoonheyt, Beheynt met deughden,

En konst grage lust,

Tot yders vreughden, En groot geneuchten, Van ons suyder kust.

(66)

Is hy vvijs, of geck die Vrijt?

Stemme: Licke-pot.

Wat is het vrije, vrije, vrije, vrijen, Wat is ‘t vrijen vermaeck voor de geest, Die niet en vrijt die leeft als een beest, En niet lust en heeft sijne geest te verlijen Ick segh het is een groote sot

Die niet belust is tot vrije, vrije, vrije, Ick segh het is een groote Sot,

Dit niet belust is tot vrijens soet genot.

2. Wat smaeck heeft doch het sabbelige soenen?

Het is gelijck een ey sonder sout, Die soent en niet en vrijt is wel kout, Het sijn maer drogers en doddige klaenen,

(67)

Ick schel hem voor een rechten bloet Die sabbelt en niet derft vrije, vrije, vrije, Ick schel hem voor een rechten bloet,

Die sabbelt en niet derft vrijen, heeft geen moet.

3. Wil hy dan niet de lickpot moet maken, Soo wort ‘t een breijn en geltloose Sot, Want die het hout met de licke pot,

Loopen de sinnen haest huppelen op staken, Mijn dunckt het is een narre-bel,

Die leckt en niet weet van vrije, vrije, vrije, Mijn dunckt het is een narre-bel,

Die leckt en niet weet van vrije rinckelt wel.

4. Ick hou niet van veel saenen en tullen, Van soenen krijght men een seere mont, Maer van tullen en suijpen wert men ongesont, Die veel licken en soenen sijn maer zullen,

(68)

Ick geloof sy en sijn niet goet

Die steets soenen en niet vrije, vrije, vrije, Ick geloof sy en sijn niet goet,

Die steets lecken en niet vrijen leeft ontsoet.

Minnaers Claech-Ghesanck.

Stemme: Amarile mia belle.

Ick bid u segh mijn waerde,

Hoe lang sal ick noch in eenigheyt leven, Wilt ghy geen gehoor geven,

Of wilt gy mijn over-droevige klachten, Steets horen, en niet achten,

Segt waerom wilt gy mijn siel door min vermoorden Doort beminde /: / :/: mijn woorden.

(69)

2. Wilt ghy na mijn niet hooren

Of hebt ghy steets in mijn verdriet behagen, En mijn heel droevigh klagen,

Segh wanneer sal ick van een genieten Vreughde, voor mijn verdrieten,

Ick wens soo ick u waerde schoonheyt mach derven Niet het leven /:/ /:/ /:/ maer ‘t sterven.

3. Ick bid u hoort mijn schoone, Hebben de tranen by u geen vermogen, Van mijn bedoude oogen,

Siet die gelijck als een vloet neder stralen, En op de Aerde dalen,

Konnen die in u niet scheppen een versachten Hoort beminde /:/ /:/ /:/ mijn klachten.

4. Soo ick u gunst niet krijge,

Mijn bloet sal tot dien laetsten drop uyt teeren

(70)

Soo ick u moet ontbeeren,

Aen u hanght mijn vreught, mijn sterven, en leven, Ghy kont nemen en geven,

Mijn waerde sal ick geen van u ontfange, Soo ist leven /:/ /:/ /:/ mijn bange.

[Eer ick proefde Cupidoos maght]

Toon, Geswinde Bode van de Min.

Eer ick proefde Cupidoos maght, Dacht mijn die niet groot:

Maer doe ick hem ‘t minst had verwaght Ontsinckt ick een schoot,

Van het Kint // Ick bevont, Heel geswint // Mijn gewont.

Ick dacht,

Hoe dat ick te leven placht,

(71)

In weelden en lust, Sonder min gerust, Maer feder de min,

Strijt wellust tegen mijn sin.

Een kort Lietjen, in haest ghesongen. Iupiters Minne-vier.

Stemme: Laura.

Europa ginck langhs de Zee, Daer Mercurius ginck weyden, Als Herder haers Vaders Vee, Die hy dicht aen de Zee leyde, Iupiter niet langh verbeyde:

Veranderde in een stier,

(72)

Quam onder des Koninckx koeyen, Weyden, huppelen, en loeyen, Door pijn van het minne-vier.

2. Hy was in als over schoon, Volmaeckt van hoornen en leden, Sy hyeeft hem kruijden geboon, Dat nam hy met geesticheden,

‘t Scheen hy offerde gebeden, Sy doch hem hant saem te sijn, En is boven op sijn rugh geseten, Maer geheel sonder weten, Dat het was den God Iupijn.

3. Iupijn voelde na sijn wil, Sijne roof op hem geladen, Des stont hy niet lange stil, Ginck met haer in de Zee baden,

(73)

Europa bevreest voor schaden, Hiel met haer handt aende Stier, Doen heeft hy met haer geswommen, En is in Creten gekommen,

Daer bluste hy ‘t Minne-vier.

Rosamondts slaep.

Stemme: Soo haest als nu Apollo hadt, &c.

1. Tot vermaeck van mijn doffe geest, Ben ick in’t Bosch gekomen,

Daer ick bekeeck // De boomen-streeck, En daer wat wonders vondt:

‘t Geen ick sach staen,

(74)

Door d’Eycke blaen,

Wat zijn ‘t voor schoone bloemen Heb ick gedacht // Ick ginckt besacht, Soo was het Rosamondt.

2. Die (soo ‘t schijnt) was vermoeyd van gaen, Te rusten was geseten,

Geheel ontgort // En opgeschort, Om haer wat koelt te bien,

‘t Schijnt dat sy was // In’t lange gras, Geslapen sonder weten,

Soo dat ick sagh // ‘t Geen ick mijn dagh, Noyt schoonder hadt gesien.

3. Ick sach naturaes schoon cieraet, Het geen ick waende bloemen,

Was kaeckjens roos // En wangens bloos,

(75)

Op het vel als aelbast,

De borsjens ront // Waer op ick vont, Een vreucht die hem kon roemen, Boven Flora // Of Pomena, Die altijt bloeyent wast.

4. Doe ick soo op-getogen stont, Liet sy een suchjen loosen,

Een eenigh woort // Heb ick gehoort, Ick gierigh in het sien,

Heb jaer geraeckt // Sy is ontwaeckt, En begon te bloosen,

Sy sprack mijn aen // Wats dit gedaen, Dat ghy mijn komt verspien.

5. Ick was hier af geheel verschrickt, Ick wierp mijn voor haer voeten, Ick sey Godin // Voldoet u sin,

(76)

Ick ben tot straf bereyt,

Het is geschiet // Nu maer gebiet, Ick sal het geeren boeten, Neen Cloriaen // Dat is gedaen, Heeft sy soetjens geseyt.

[Goden wat besproeyt mijn een douw]

Stemme: Si vous mene voule gare.

Goden wat besproeyt mijn een douw Van ambrosijn en necter vlaeckjens, Die ick smorgens graechjens, Geniet van mijn Vrouw;

Sy ist die mijn het leven geeft,

Sy alleen tot mijn voetsel, voetsel heeft.

Ick draegh een weeldigh groen Om dat sy my komt voen.

2. Aurora ydel is u doen,

(77)

Dat ghy mijn ‘s morgens komt bedouwen, Ick sal ‘t hier me houwen,

Dit sal mijn wel voen, Want al u koele morgen nat,

Op mijn gedout, ick niet soo lief en hat, Als de swoel lipjens douw,

Wt ‘t montje van mijn vrouw.

3. Het schijnt Flora een groot verdriet, Dat ghy niet gaet om te bestroomen, Haer gewas en bloemen,

Maer die aen mijn biet,

Komt bijtjens hier is koningh soet, Dat u beter als bloem dient tot gevoet, Hier is het eenigh soet,

Daer ick by leven moet.

4. Corinne sluyt u kaeckjens niet

(78)

Voor de Son, die begint te hoogen, Sy kan niet op drogen

‘t Nat dat ghy mijn biet,

Schuylt Auroor, P)hebius reyst vry heen, Ick ben met dees’ morgen Son wel te vreden, Gaet ghy en lockt het groen,

Dees lockingh sal ‘t mijn doen

[Ryst Bee daer komt mijn Herder]

Op de tweede wijs van de Slach van Prins Robbert.

Ryst Bee daer komt mijn Herder Met sijn Schaepjenhs al aen,

Huppelt, springt, wilt hem tegen gaen;

Geeft hem mijn meening te verstaen, Hy is ginder noch verder,

Hy heeft een Lam gelaen.

(79)

2. Dat komt hy soetjens dragen, Het magh wel sijn besmet, Dat hy ‘t niet by de schapen set, Sy krijgen soo wel wat te met, Ick moet het hem eens vragen, Wat dat het beesje let.

3. Siet daer is mijn beminde, Daer is hy al de geen,

Dien ick heb gewacht, daer ick meen Mee te leven int velt met vreen,

‘k Wil mijn aen hem verbinden, En werden met hem een.

4. Wel zijt ghy daer mijn waerde, Ick heet u lief wel-com,

Seght doch mijn tweede siel, waerom Pluckt ghy niet dees u maeghde blom,

(80)

Ghy zijt alleen op Aerden, Mijn waerde Bruydegom.

[Filida hoe dus Herderin]

Stemme: Florida.

Filida hoe dus Herderin, Wat gepeijns hebt ghy in u sin, Hier by dees water-stroomen, Het is nu soo een geneuchlijcke tijt, Die mensch en Vee verblijt, Gaen wy door dese bomen.

2. Hoort eens de soete Nachtegael, Sy vermaeckt het al met haer tael, Siet het wilt in’t Bos springen,

Door heggen en struijcken int velt gewas, De Schaepjens knablen ‘t gras,

Ey lieve wilt eens singen.

(81)

3. Van de roem waerde Filida Dat een Harder maeckte daer na, Ghy van hem had genomen,

Door u saet gesicht en aengenaemheyt Sijn rust die in u leyt,

Als hy hier was gekomen.

[Sta op blonde Auroor]

Stemme: La vignone.

Sta op blonde Auroor,

Drijft de peerden van den dageraet, int spoor Op morgen bent // Te post doch rent, By mijn Lief, soo ghy haer kent;

Wilt copen // Doet open Als ghy, komt by // Aen gene sy Want Mirten Hof // Daer ‘t suyvers lof Van het steyl geboomt noyt valt op.

(82)

2. Daer sult ghy haer wel sien,

Wilt haer uyt mijn naem een droeve klacht aen bien, Daerom sy heyt // Soo langh gebeyt,

Ick ben steets voor haer bereyt, Mijn leven // Te geven,

Want sy, aen my // Doet groote ly,

Doet haer mijn klacht // Dat ick versmacht;

Want ick heb langh na haer gewacht.

[Wilt nu treuren]

Stemme: Balette Bronchorst.

Wilt nu treuren

Met mijn ghy woll’ge Schaepjens, Mijn droevigh hart

Schijnt te scheuren,

Als ick de Herders knaepjens Sie tot mijn smart,

Om ‘t verdriet, dat mijn de tijt aanbiet,

(83)

Duysent gedachten Mijn dan verkrachten, Met naere klachten,

Ick ben bedroeft, geen vreucht geen vreught.

Isser die mijn hert verheught.

2. Om mijn Hardert Stort ick neer soo veel tranen, Dat hy eens sach,

Hoe sy verder,

Over mijn wangen banen, Ick die eerst placht,

In geneught te leven, en in vreught, Legh nu gevalle

In droefheyts walle,

‘k Wil niet met alle,

Dan dat de doot, o doot! o doot!

(84)

Mijn van het leven ontbloot.

3. Komt hier moorder

Van mijn lief, neemt my ‘t leven, Ick ben bereyt,

Komt lief-stoorder, Ick wil my willigh geven, Tot het af-scheyt;

Siet dees borst, komt soo u noch bloet dorst, Ick wil het leven,

Stout sonder beven, Voor de doot geven,

O Wreede Doot, hoe wreet! hoe wreet!

Doet ghy mijn onverdient leet.

(85)

[Ick bid Herderin hebt met mijn medogen]

Stemme: Beroemt Breda.

Ick bid Herderin hebt met mijn medogen.

Neemt dogh eens achtingh op mijn droef geschry Komt siet de tranen in mijn ogen,

Hebt medogen, eer ick van hier verschey, Ist u behagen

Te sien mijn verdriet, Of sijn het plagen, Die ghy mijn aenbiet, Die ick voor troost geniet.

2. Wat is het al menigen tijt geleden, Dat ick aen u klaeghde mijn groot verdriet, Met op-offeren en veel gebeden,’

Aen u schoone, ghy die mijn siel gebiet, Maer ick verkrijge,

Noyt troostelijck woort,

(86)

Sal ick dan swijgen, Dat mijn smart versmoort, Want ghy nae mijn niet hoort.

3. Ick geloove dat men veel eer de steenen, Van hartheyt, vermurwen sou als u hart, Eerder souden de rotsen weenen,

Eer dat ghy acht sult nemen op mijn smart, Ia selfs de beken,

Souden blijven staen, En haer versteecken, In haer snel voortgaen, Ontfangen mijn getraen.

4. Siet mijn Schaepjens staen gelijc als verwesen Sy sijn treurigh om haer Harders verdriet,

Men kan de droefheyt uyt haer lesen, Die sy hebben om ‘t geen dat mijn geschiet,