Dora Maehler, Piet met de speen. Lize met de speen · dbnl

(1)

Dora Maehler

bron

Dora Maehler, Piet met de speen. Lize met de speen. Z.n., z.p. ca. 1906

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/maeh001piet01_01/colofon.php

© 2010 dbnl

(2)

Piet met de speen.

Ja kind'ren-lief, hier is hij nu:

Piet met de speen ziet ge vóór u;

Zoo'n groote jongen al, nietwaar?

Maar zonder speen is hij niet klaar.

Neemt men die af, men schrikt ervan, Zooals die Piet dan schreeuwen kan.

Dora Maehler, Piet met de speen. Lize met de speen

(3)

Lize met de speen.

Met Lize gaat het al niet beter:

Zij is het zusje van vriend Peter, En loopt ook nog - hoe ongezond -

Steeds met een speentje in den mond.

We lachen je uit, jou groote meid!

Pas op, raak niet je speentje kwijt!

(4)

Kleermaker Sik.

‘Piet’, zei zijn Moe, ‘ga koffie halen, Hier is het geld, om te betalen;

Maar laat vooral je speen nu thuis, Of snijder Sik komt uit zijn huis En knipt pardoes je speentje af:

Misschien je neus ook wel tot straf.’

(5)

Dat doet hij toch niet, denkt vriend Piet, Ik maak wel, dat hij 't ding niet ziet.

Zijn boodschap heeft hij vlug gedaan, Maar - daar komt

Snijder Sik toch aan.

Piet loopt, zoo hard hij loopen kan:

Het helpt je toch niet, kleine man!

(6)

Met zijn groote en scherpe schaar Komt Snijder Sik en.... knipt zoowaar

Het speentje af, maar wat verdriet!

Tevens den neus, zooals gij ziet.

(7)

Zoo ziet Moe armen Piet terug.

Men haalt den dokter vliegensvlug;

Wat heeft ons Pietje nu veel pijn:

Waarom moest hij ondeugend zijn!

Verbonden ligt hij lang te bed,

Maar dat doet men niet voor de pret.

En schoon Piet eindelijk is genezen, Hij zal toch altijd leelijk wezen.

(8)

In den speeltuin.

Op naar den speeltuin, o wat vreugd!

Genotvol voor de lieve jeugd!

Juf zegt: geen speen nu meegenomen, Of 't zal u waarlijk slecht bekomen.

Maar Lize stoort zich hieraan niet;

Geen speen!... dat was te groot verdriet.

Ik hang ze onder mijn boezelaar En dan kraait er geen haantje naar.

O wee, o wee, Juf ziet bij 't spel Den band om Lize's halsje wel;

Zij roept de kind'ren bij elkaar En spoedig is de kring al klaar.

Nu dansen zij om't meisje heen.

Zingend: Ha! Liesje heeft een speen.

(9)

Ongehoorzame Piet.

Als 't zomer is, vacantietijd, Gaan Moe en Lize en Piet altijd

Logeeren bij hun tante Toos

En blijven daar een heelen poos.

Ze vervelen zich geen oogenblik En komen thuis gezond en dik.

Spelen en springen al in de wei, Wat maakt er meer de kindren blij?

(10)

Op Pietje's laatsten geboortedag Kreeg hij een schip met zeil en vlag.

Maar tante zei: mijn lieve Piet, Alleen moogt ge naar 't beekje niet.

(11)

Ons baasje stoort zich hier niet aan:

Ziet hem daar met zijn speentje staan.

Hoerah! wat vaart mijn scheepje fijn!

Doch 't vischje zegt: Hap, dat is mijn!

En een, twee, drie - 't is ongehoord -

Zwemt 't beest met Pieters zeilschip voort.

(12)

Piet aan het schreeuwen en daardoor Gebeurde 't, dat hij zijn speen verloor;

Hij wil ze grijpen, maar helaas!

In 't beekje tuimelt Pieterbaas.

(13)

Piet roept om hulp met luider stem.

Gelukkig hooren twee mannen hem, Wien het met moeite mag gelukken,

Den jongen uit de beek te trekken.

(14)

Daar gaat nu Pietje druipend heen, Tot groot vermaak van iedereen;

Ons baasje alleen heeft groot verdriet, Zooals gij op ons plaatje ziet.

(15)

Wat wacht hem thuis?

Nu, zie 't maar aan:

Zoo zal 't steeds stouten jongens gaan.

(16)

Een jager is papa, hoezee!

Twee honden gaan steeds met hem mêe;

Zij houden veel van hunnen baas En brengen hem ook meen'ge haas.

Pa komt terug met wild belâan En Moe kan maar aan 't koken gaan.

(17)

Papa hoort nu zijn honden niet:

Dat is niet pluis denkt hij - en ziet!

Ze hebben 't zoo verbazend druk.

Maar Liesjes speen? ach, die is stuk.