Vraag nr. 187 van 20 april 1999
van mevrouw RIET VAN CLEUVENBERGEN Tewerkstelling gehandicapten – Beleid
De tewerkstelling van gehandicapten blijft proble- matisch, en dit ondanks de goede voornemens van de vele betrokkenen.
Er is in de eerste plaats grote onduidelijkheid in het informatiebeleid voor de doelgroep, voor de fa- milieleden en voor alle mogelijke sociale diensten die verwijzer kunnen zijn. Moet men via het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Perso- nen met een Handicap (VFSIPH) of de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsoplei- ding (VDAB) ? Moet men eerst een aanvraag in- dienen bij het federale ministerie van Sociale Zaken in de Zwarte Lievevrouwstraat en op een antwoord wachten vooraleer verdere stappen te ondernemen ? Zowel de mensen met een handi- cap, als de familieleden en de verwijzers proberen alle systemen uit, wat zeker niet tot een efficiënt gebruik van de diensten kan leiden en zelfs veel frustraties veroorzaakt.
Een tweede probleem is de lange wachttijd wan- neer men door een gespecialiseerde arbeidstraject- begeleidingsdienst wordt begeleid. De diensten blijven laagbemand, de financiering voor het ver- wachte werk is erg laag en vooral de gespeciali- seerde oriënteringsdiensten, die nochtans heel wat knowhow in huis hebben en werken in een provin- ciaal samenwerkingsverband, kunnen met de huidi- ge omkadering het arbeidsintensieve werk niet aan. En dit terwijl zij zowel worden bevraagd voor schoolverlaters met een handicap, als door perso- nen die op latere leeftijd met een of andere handi- cap worden geconfronteerd. Ook de verdere tra- jectbegeleiding bereikt slechts een klein percenta- ge van de doelgroep.
Na de lange wachttijd voor een gefundeerd advies of een arbeidsbegeleiding in een opleidingscen- trum, rijst het probleem van het zoeken naar een werkaanbod.
Werkgevers uit de privé-sector kunnen sinds 1 sep- tember 1999 een inschakelingpremie krijgen, maar zijn er toch niet happig op om gehandicapten in dienst te nemen. Daarenboven rijst het probleem dat voor personen met specifieke handicaps (doven of slechthorenden, blinden of slechtzien- den) nog moeilijker werkgevers worden gevonden.
Ook de verschillende overheden voeren geen be- leid dat een positief resultaat van trajectbegelei-
ding naar werk voor mensen met een handicap be- vordert.
Reeds herhaaldelijk, en onlangs nog bij de begro- tingsbespreking 1999, verklaarden zowel de minis- ter als de verantwoordelijken van het Vlaams Fonds bijkomende maatregelen voor deze proble- men te willen nemen.
1. Welke maatregelen werden sinds november 1998 (begrotingsbesprekingen 1999 in de Com- missie voor Welzijn, Gezondheid en Gezin) ge- nomen om de arbeidstrajectbegeleiding voor personen met een handicap te bevorderen ? Hoeveel middelen werden hieraan besteed ? 2. Hoeveel personen werden in 1998 en 1999 reeds
begeleid in het kader van het arbeidstraject ? Hoeveel personen vonden reeds een job binnen het normaal economisch circuit ? Hoeveel bij de overheid ?
3. Welke maatregelen werden deze legislatuur reeds genomen om de gespecialiseerde oriënte- ringsdiensten uit te bouwen ?
4. Kunnen voor nieuwe, wetenschappelijk onder- bouwde onderzoeksmethoden (bijvoorbeeld een Ergosapparaat, dat nauwkeurig de arbeids- belasting kan meten die personen aankunnen in specifieke omstandigheden) projectsubsidies worden gegeven ?
N.B. Deze vraag werd eveneens gesteld aan de heer Luc Martens, Vlaams minister van Cul- tuur, Gezin en Welzijn.
Antwoord
Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Luc Martens, Vlaams minister van Cultuur, Gezin en Welzijn.
