Het Brussels moeselken

(1)

Petrus Suetmans en Eustachius de Meyer

bron

Petrus Suetmans en Eustachius de Meyer, Het Brussels moeselken. Gielis Stryckwant, Brussel 1659

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/suet001brus01_01/colofon.php

© 2014 dbnl

(2)

Petrus Suetmans en Eustachius de Meyer, Het Brussels moeselken

(3)

Lieve Sangers ghy sult vraeghen, Wat zyn dit voor vremde slaeghen,

Voor een Lied-boeck Moesels-Naem Die en is toch niet bequaem?

Ick segh jae: wilt maer eens letten, 'kSal't u in een voor-beeldt setten,

'tMoeselken gheeft selfs geen clanck, Noch gheen liedken sonder sanck.

(4)

Wilt ghy 'tMoeselken doen raesen, Ghy moet wint door 'tPypken blaesen

Soeckt ghy vreuchden uyt een liedt, Sonder stem en klinckter niet.

'tMoeselken wil ick u schincken, Doet met stem de liedkens klincken,

G'hebt een Pyp van Sangh der Min, Een van Herder, oft Herdrin.

Een voor Dronckaerts grof in't raesen, Een om cluchten uyt te blaesen,

Moeselt soo ghy zyt ghesint, Naer dat ghy de thoonen vint.

Maer dees woorden voor den Spotter, Sullen luyden luttel botter.

(5)

Als dit Moeselken soo raest, En soo plompen clanck uyt-blaest.

Ick en kan't niet anders passen, Die op 'tMoeselken wilt bassen,

En den naem, oft clanck misnoeght, Dat hy 'tnaer syn sin hervoeght.

Ick soud' naem van Herpe geven, Neen, dat waer te trots gheschreven.

Sal ick't geven naem van Luyt?

Neen; 'ten waer oock geen besluyt.

Harp, oft Luyt, is al te weerdigh, En dees Liedkens te lichtveerdigh,

Al te boers, te slecht van sin, Daer en steckt niet deftichs in.

(6)

Ick bekent want Moesel pypen, Zyn niet om verstant te slypen,

Noch voor Raedts-heer, oft Doctoor, Die en legh ick niet te voor.

'Tis maer voor de Jonghe lieden, Die door sanck doen droefheyt vlieden,

Oft voor Ionghman, oft voor maecht, Die door sanck syn lief behaecht.

Oft om tusschen vrolyckheden, Eenigh liedt van Dronckaerts seden,

Voort te brenghen tot ghelach, Daer elck stemme klincken mach.

Immers 'tMoeselken sal pypen, Plomp, oft slecht, die 'twilt begrypen,

(7)

'tSal verspreyden synen clanck, Teghen alle Schimpers danck.

Pypt dan vrolyck Ionghe jeuchden, Op dit Moeselken met vreuchden,

Die den eersten sangh vereert, Schryft dat 'tSuer in't Suet verkeert.

Die syn thoontjens voorts doet clincken, Sal door const, en jonst, op-wincken,

Die tuyght, hoe den Soeten Mey, Tot u vreucht, brenght vruchten bey.

Wilt 'tsuer meyden, en 'tsuet vinden, En ontfanght dit als myn vrinden,

Uyt een gunstigh vry ghemoet, Singht en Moeselt altyt Soet.

(8)

Aen den Sangh-beminnende Brusselsche Jongh-vrouwen.

Soet-aerdich Maeghd' geslacht, Voochderssen van ons zielen, Verquickingh van ons jeucht, voor wiens glans moet knielen, Den drift van ons ghemoet, 'twelck u syn diensten biet, En kent dat m' in u beeldt, al de volmaecktheyt siet.

(9)

Van als ghy in den Man, waert in syn rib besloten, Wirt der volmaecktheydts proef, in u ghedaent ghegoten,

Doen heeft u de natuer, begaeft met vrindelyckheyt, Waer door ghy 'swerelts lust, en glans, en luyster zyt.

De ingheborentheyt van uwe soetigheden, U minnelyck ghemoet, en schoonheyt van u leden,

U wysheyt, u cieraet, u seden, en u deucht, U lieffelycken sangh, is al der jeuchden vreucht.

Ghy kont ons hert, en sin, en ons verstanden dwinghen, En doet ons uwen roem, en uwen lof uyt singhen,

Ghy maeckt dat onsen wil, en allen ons ghedacht, Tot u ghedienstigheyt, en naer u jonste tracht.

Ghy doet een Minnaers hert, door liefdens krachten branden, En houdt een vry ghemoet, gheketent, en in banden,

(10)

Ghy doet een plomp verstant bedryven gheestigheyt Wanneer hy wordt verweckt tot u gheneghentheyt, Tot u gheneghentheyt, wirdt mynen gheest ghedreven, Als ick tot u vermaeck, deês Sanghen heb gheschreven,

Den Soeten Moesel-Man, syn moesel heeft ghestelt, Waer op tot uwer eer, en lof sal zyn ghespelt.

Hoort naer den Eersten clanck, die 't Moeselken sal raesen, 'Ten sal gheen ander stem, als uwen roem uyt blaesen,

Hoe dat een Minnaer wort van syn Vrindin gheplaecht, Als hy naer haere min, en naer haer jonste jaeght.

Hoe hoogh dat hy haer acht, die hem komt te behaeghen, Hoe dienstigh hy haer vrydt, hoe dat hy nacht, en daeghen,

(11)

Noch lust, noch rust en heeft, als by syn liefste dier, En wenscht dat sy hem blust, syn brant en minne vier.

Het Tweede Pypken, sal doen clincken Herders-sanghen, Hoe Coridon met lust, en liefden is bevanghen,

Van syne Calathé, hoe dat Menalcas vrydt, En hoe dat Silvia, syn woorden weder-leyt.

Leander, Philis vlyt, met soete minne treken.

En Cloris leert de const, van Minnaers toe te spreken.

Elck Herder pryst syn lief, en tracht naer weder-min, En gheeft door synen sangh, ghetuyghnis van syn sin.

Ghy sult met grof gheluyt, de Derde Pyp aen-hooren, Maer dit sal't Maeghden volck, myns hopens niet verstooren,

(12)

Want al is't dat sy raest, wat plompen Dronckaerts sanck, Het singhen van een kluyt, dient somtydts by den dranck.

Ick weet dat 'tMaeghde volck, geen Dronckaerts en kan prysen, Maer 'tis om Dronckaerts aert, en seden te bewysen,

Hoe dat hun maegh, en buyck, met dranck moet zyn ghevult, En hoe-men tiert, en raest, daer lustigh wort ghesmult.

Noch sal de Vierde Pyp, wat rantelinghen Pypen, Niet om daer iemandts quaet, oft leedt door te begrypen,

Maer tot wat tydt verdryf, en lacchelycke klucht, Tot druckx verghetentheyt, en aenghenaem ghenucht.

Noch sal het na-der-handt, vroom Helden daeden klincken, Om tot kloek-moedigheyt, het Kryghs-volck aen te wincken,

(13)

Op dat een vrome daedt, en kloeckheyt van een helt, Tot troost van 'tVader-lant, magh worden uyt-ghespelt.

Maer tusschen 'tMoesel spel, sal ick wat rymkens voeghen, Een Neep-dicht, Klucht, oft Schimp, in't hondert naer ghenoeghen,

Soo ghy vint dat u smaeckt, oft iet dat u mishaeght,

'Ten maeckt hem bly, noch gram, die 'them niet aen en draeght Wel aen dan gheestigh volck, neemt 'tMoeselken ter handen, Ick schenckt op uwen schoot, ghy Maeghden vol verstanden,

Ghy roem van't Nederlandt, in't Brussels Hof ghevoet, Voor wiens glans, en faem, elck Landtschap wycken moet.

Ghy die in schoonigheyts, en ghemanierde seden,

Sweeft boven 'tvrouw gheslacht, van menigh Landt, en Steden,

(14)

Ghy Nimphkens van ons Stadt, begaeft met geest en deucht, Maeckt somtyts u gemoet, door 'tMoeselken verheucht.

En singht soo't u bevalt, 'tzy Cloris oft Clorinde, Ghy sult in anders naem, u eyghen deuchden vinden.

Ghy sult in eenigh liedt, wat vinden dat u smaeckt, En dencken hoe dat 'thert, van menigh Minnaer blaeckt.

Ick wensch u Maeghden dan, dat ghy moght vreuchdigh singen, En dat dit Moeselken, magh eenigh hert bedwingen,

En die ick van u al, bemin, oft my bemint, Dat sy toch myne jonst, en myn goet hert bekint.

Leeft Maeghden roem, en blom, myn sangh sal u vereeren, Leert dat kan in de min, het Suer in't Suet verkeeren,

Daer toe wensch ick te zyn, u dienaer, en u slaef, Tot dat ick in u hert, myns liefdens hoop begraef.

(15)

Den drucker, tot den kooper.

Weerde vrinden, milde koopers, wiens gheneghentheyt streckt, u sinnen te vermaecken met den thoon van die Moeselken: ick verhope dat aen u goedt-gunstig-heydt niet en sal misnoeghen, op het selve te aen-hooren pypen, twee t'saem-ghevoeghde Konst-stichtende Gheesten, uyt wiens soet-vloeyende Rym-aders, dese vermaeckelycke liedekens zyn in dicht, en sangh ghevloeyt. Voor d' eerst sal u Suetmans met eenen suet-luydenden galm het Moeselken doen in u ooren dommelen, ende ick sal

(16)

het selve om synen adem te herscheppen, voorts laeten bespeelt worden met de seer gheestighe vermeydelycke thoontjes van De Meyer, op dat het ghemoet der Sanghers niet en soude verwalght worden met gheduerigh eenen, ende den selven te aen-hooren.

Waer door ick betrouwe, dat om dese vernieuwinghe aen verscheyden persoonen, den aerbeyt der Dichters, ende den mynen te aen-ghenaemer sal wesen. Want

Een goedt Cock, betaemt te weten, Versche sausken allen daegh, Van een spys te dickwils t'eten, Maeckt een walgingh aen de maegh.

(17)

Het eerste pypken oft eerste deel van 't Brussels Moeselken. Spelende Minne-Liedekens.

[Philis en wilt ghy niet, ghenesen myne smerte?]

Stemme. Philis ne veu tu pas. &c.

Philis en wilt ghy niet, ghenesen myne smerte?

Nacht, ende dagh,

Roep ick naer u met droef beklagh, U straf ghemoet, en kent gheen min, O stuere Goddin,

(18)

Laet my maer beroemen, Dat ick u magh noemen, Myn weerde Vrindin,

2. Alleenlyck door den glans van u doorluchtigh wesen, Myn vierigh hert,

En myn ghemoet on-steken wert, Myn lyf, en ziel, met liefdens bant, Schenck ick u te pant,

Laet my maer beroemen, Dat ick u magh noemen, Oorsaeck van myn brant.

3. O voedtsel van myn min, thoont toch u slaef ghenade?

(19)

Want ghy alleen,

Weerde Philis, en anders gheen, Kont myn verdriet brenghen tot vreucht, In myn Ionghe jeucht,

Laet my maer beroemen, Dat ick u magh noemen, Al myn troost, en deucht.

[Amarillis door u ooghen]

Stemme. Souffre beaux jeulx plain de charmes

Amarillis door u ooghen, Ghy myn herte schier vermoort, Laet myn traenen u toch booghen,

(20)

Myne suchtjens toch aen-hoort.

2. Al u lonckxkens dat zyn schichten, Die ghy in myn borste plant,

Wilt myn smerten dan verlichten, Eer myn herte heel verbrant.

3. Waer-om als ick by u comen, Vluchte ghy soo snel van my?

Self de rotsen in de stroomen, Hebben meer ghevoel als ghy.

4. Cander in u ziele woonen, Al-soo grooten stuerigheyt?

Dat ghy gheene min wilt thoonen, Aen die u soo vierigh vryt?

5. Gunt my maer voor al myn smerte,

(21)

Eenen kus van uwen mont, Soo sult ghy u dienaers herte, Maecken t'eenemael ghesont.

6. Amaril, Princes vol eeren, Uwe slaef valt u te voet, Ick verhoop dat sal verkeeren, Al deês suerigheyt in't soet.

[Cloris myn lief in al myne ghedachten]

Stemme. Ie suis esprins d'une flamme nouvelle.

Cloris myn lief in al myne ghedachten, Soo vasten plaetse nu becomen heeft, Dat ick om haer al 'tgeen dat leeft.

(22)

Verlaeten sou, en al-te-mael verachten, Mits sy myn liefde sulcken voedtsel gheeft.

2. Door 'tsoet ghesicht, en lieffelycke lonckxkens, Welcke bestraelen myn jeugdigh ghemoet,

Cloris in my die liefde voedt,

s'Onsteeckt myn hert met duysent minne vonckxkens, Het welck my levende schier sterven doet.

3. Wie is soo kout die gheen liefde sou kryghen, Als hy aen-sagh een soo vol-maeckten beelt?

'tWelck dagh, en nacht, myn hert soo quelt.

Dat ick myn quael niet langher en kan swyghen, Maer gheef my over heel in haer ghewelt.

4. Ick kent, ick leyd', sy heeft van my ont-stolen, Myn hert, myn sinnen, ende myn verstant,

(23)

Myn lyf, en ziel tot eenen pant,

Heb ick vry-willighlyck aen haer bevolen, Mits ick in haer al myn vermaecken vant.

5. Laet my Cloris u jonste dan verwerven, Oft gheeft myn hertje aen my weder-om, Dat ick word' vry, oft u bekom,

Want moet ick u myn alder-liefste derven, Ick sterf, ick sterf, om u schoon Maeghden-blom.

Wie uyt op-rechte min, een weder-lief verkiest, Die leeft soo hy verkryght, en sterft soo hy verlieft.

(24)

[De liefde listigh on-ghetrouw]

Stemme. Chastillon porte voz appas &c. Oft, Pettite Royael.

De liefde listigh on-ghetrouw, Myn ziele wou verleyden, Myn ziel, 'therte seyde, 'tHert tot myn Iongh-vrouw.

'k Wensch lief ghepresen, Dat wy t'alder-tydt,

Souden eendrachtigh wesen, Maer den twist en stryt, Verstoort d'eendrachtigheyt.

(25)

2. Want liefde veel te krachtigh is, Myn ziele te verscheyden,

En myn hert vol leyden, Veel t'on-machtigh is.

Ick moetet klaeghen, Want myn liefste Vrindin, Die neemt al haer behaeghen, Wanneer door haer min, Myn leyden kryght begin.

3. Heeft myne ziel de kracht dan niet, Oft kant myn hert niet leyden,

Hoe sal ick dan meyden, De doodt vol verdriet?

Moet ick u derven,

(26)

Ach liefste siet my aen, Voor u straf aensicht sterven, 'k Wensch die doodt t'ont-faen, Moet ick u liefd' ont-gaen.

[Philis hoe zyt ghy soo stuer van ghemoet]

Stemme. Chere Philis pourquoy te smoigne vous

Philis hoe zyt ghy soo stuer van ghemoet, Daer ghy van wesen zyt soo wonder soet?

Hoe kont g'u veynsen al-soo straf en quaet, O schoon Goddin,

Thoont u soo soet van sin, Als ghy zyt van ghelaet.

(27)

2. Naer u Philis, wensch ick dagh ende nacht, Maer al myn leyden wordt van u veracht.

Seght my schoon lief, wat heb ick u misdaen?

Dat g'u ghesicht,

't Welcke myn hert verlicht, Op my niet eens wilt slaen.

3. Tot in myn hert ben ick gheheel door-wont, Door 'tsoet ghebloos van uwen roosen mont, Myn ziel verlanght naer u seer klaer aenschyn, O Liefken teer,

Sult ghy dan nimmermeer, Ghenesen myne pyn.

4. Liefste Philis ick sweir u by de min, Waer door dat ick aen u verbonden bin,

(28)

'kSweir by de jonst die ghy my noyt en boodt, Dat ick al-tydt,

U slaef sal zyn bereydt, Tot d'ure mynder doodt.

[Komt Cupidoken, komt met my ten stryt]

Stemme. O Galathé myn soete Galaté &c.

Komt Cupidoken, komt met my ten stryt, Komt maeckt u booghsken en pyltjens bereyt, 'kHeb een ghevonden,

Die ghy moet wonden,

Vermits ghy selfs daer van die oorsaekt zyt. Bis.

(29)

2. Ick ben ghewoont door haer seer soet ghesicht, Schiet in haer hertjen eenen gulden schicht, Dat van ghelycken,

Haer min moet blycken.

Thoont nu u krachten ghy kleyn Venus wicht. Bis.

3. Haer poesel wanghskens, en haer lipkens root, Haer ronde borstjens, en haer boesem bloot, Haer Frissche leden,

Haer aerdigheden,

Souden my locken al waer ick half doot. Bis.

4. Myn hert dat myn was, dat ben ick nu quyt, Waer van ghy lief nu vry Meestersse zyt,

Laet u niet praemen, Maer laet versaemen,

(30)

U hert, met myn, soo zyn wy t'saem verblyt. Bis.

5. Ach lief, ach lief, ontfanght die u bemint, En acht myn woorden niet soo licht als wint, Aen-hoort myn suchtjens,

'tEn zyn gheen kluchtjens,

Ontfanght u slaef, die hem aen u verbint. Bis.

[Schoone Cato, waer is al u ghevly?]

Stemme. Belle Cato ou sont tous voz discours.

Schoone Cato, waer is al u ghevly?

Dat ghy betoonden in ons soet ghevry, Blyf ick u minnen, ick blyf in't verdriet, Want ghy ô Schoone, en bemint my niet.

(31)

2. Ghy zyt seer schoone, schoon tot mynder spyt, En oock wel weerdigh van te zyn ghevryt,

Maer van u schoonheyt, en is niet voor my, Gaet aen, gaet aen, ghy zyt vol tyranny.

3. d'Ivoiren tanden, d'ooghskens als cristael, U mont, en lipkens, blosen als't corael, U fier ghelaet on-stelt myn sin, en hert, Als ick u sien, ick heel on-steken wert.

4. Ach Cupido, 'ken weet niet hoe ghy kont, My van twee kanten laeten soo doorwont, Maer 'tsal verkeeren met u schoonigheyt, En sult self minnen die u niet en vryt.

5. Misschien een plompaert sal hebben de macht, Van u te kryghen, daer ick soo naer tracht,

(32)

Gheeft 'tmynder spyt hem dan u jonste soet, Ergher, oft beter, ick gaen soecken moet.

[Cupido wilt myn hulp wesen]

Stemme. Malheureuz, malheureux, tu me veu.

Cupido wilt myn hulp wesen, Ick verdwyn,

Door die peyn, Dat ick slaep alleyn,

Staet my by ghy Godt ghepresen, Die de jeuchdighe gheesten verblydt, Ach! wilt toch myn treurigh hert ghenesen, Komt helpt my, want 'tis hoogh tydt.

(33)

2. Ick en weet niet uyt wat reden, My de lien,

Niet besien,

Daer ick't soo verdien,

Daer myn aensicht is besneden, Al-soo fraey als de schoone Phillis, En dat in myn jonghe frissche leden, Niet dan wit, en schoonheyt is.

3. Ach moet ick noch langher leven, On-ghehouwt,

Soo verflouwt,

Van de min door-knouwt, Soo sal my myn macht begheven, Door den brant, ende krachten der min,

(34)

Want ick word' door liefd' ghedreven, Die on-stelt, myn hert, en sin.

4. Quamper erghens eenen Ioncker, Die my wouw,

Voor syn vrouw, Met een echte trouw,

t'Zy een plompaert, oft een proncker, k'Waerder mede te vrede terstont, Hy stont my aen, al waert in het doncker, Want men noyt leelyck lief en vont.

Teere maeghden, dat elck klaeghden, haere smert als dese doet, Duysent hoofden, sy verdoofden, eer hun leyden wirt versoet.

(35)

[Nacht, ende dagh, quel ick myne sinnen]

Stemme. Perdant mes jours injuste climene.

Nacht, ende dagh, quel ick myne sinnen, Als ick van het minnen,

Doen myn droef beklagh, Maer al myn verdriet, En acht myn liefste niet, Al myn suchten, Scheynen kluchten, Gheen druck sy aen-siet.

2. Het is verkeert, Anders als te voren, 'kHeb u gunst verloren, Maer u sin gheleert,

(36)

Kan staet, oft pracht, Dan hebben sulcken kracht, Om u sinnen,

't Over-winnen, Dat ghy my veracht.

3. Waer-om dat spyt, Myne over-schoone, Dat ghy my wilt loonen, Met soo slecht verwyt, Is't alleen om 'tgoet, Dat ick u derven moet, Acht voor 'tminsten, Myn verdinsten, Myne liefste soet.

(37)

[Phillis, en wilt niet meer soo wreet]

Stemme. Ma Phillis ne m'en faicte plus desormais la farouche.

Phillis, en wilt niet meer soo wreet, Een kusken teghen stryden, Seght het weygheren is my leet, Jont my u lipkens beyde,

Phillis, een kusken al-soo ick meyn, En kan my niet gheweygert zyn.

2. Een soentjen metter daet ghejont, Dat heeft veel meer ghenoeghen, Steldet maer uyt een korten stont, Den lust die is vervloghen,

(38)

Phillis een kusken al-soo ick meyn, En kan my niet gheweyghert zyn.

3. Een minnaer zy van u gheplaeght, Die met ghedult wilt leyden,

Wanneer dat hy twee reysen vraeght, Hy koopt moet hy beleyden,

Phillis een kusken al-soo ick meyn, En kan my niet gheweygert zyn.

4. O Schoone merckt onder ons bey.

Om desen lust verschil is,

'k Bid u, thoont eens met herten bly Dat het met uwen wil is,

Phillis een kusken al-soo ick meyn, En kan my niet gheweyghert zyn.

(39)

[Cloris die myn sinnen, en ghemoet]

Stemme. Biase moy ma bell Ienneton. Oft La Cardinale.

Cloris die myn sinnen, en ghemoet, Naer u altydt verlanghen doet, Neemt my voor slaef beminde, Al de vreucht,

En lust van myne jeucht, Kan ick in u bevinden.

2. U soet aenschyn, en lieffelycken mont, Heeft door een lach myn hert doorwont, 'tGhesicht met lieve lonckxkens, Heeft in my hert,

(40)

On-steken eene smert,

Van duysent minne vonckxkens.

3. Als u myn mont, een soete soentjen gheeft, Myn ziel, in lust, en vreuchden leeft,

'tGeswil van uwe borsten, Meer smaeck my doet, Als al den honinck soet, Wie sou daer naer niet dorsten.

4. Gunt my dan d'eer, myn liefste maghet teer, Dat ick myn diensten tot u keer,

Op d'aerde gheen kan leven, Daer ick myn trou,

En liefde liever sou,

Als aen u schoonheyt gheven.

(41)

[Ach liefde gheeft my raet]

Stemme. Amour sonseille moy, &c.

Ach liefde gheeft my raet,

Hoe ick in desen noot myn sinnen moet begeven, Oft ick beter het minnen haet,

Als te verkorten myn jonck leven, Ach liefde gheeft my raet.

2. 'kEn weet gheen beter vont,

Als t'offeren myn hert, aen Phillis myn Vrindinne, Heeft sy my eens de spraeck ghejont,

Ick hoop sy sal my noch wel minnen, 'kEn weet gheen beter vont.

3. Laet toe dat ick u diên,

(42)

Want 'kword' met soet ghewelt, en kracht tot u ghetrocken.

Als my u ooghskens maer besien, Sy konnen myn hert tot u locken, Laet toe dat ick u diên.

4. Ick sterf door uwe min,

En vind' geen ander troost, als voetsel tot myn leyden, Gunt my dat ick soo veel verwin,

Dat ick aen u magh vry beleyden, ick leef door uwe min.

Wiens sin, door de min, is bevanghen, Vind' gheen rust, voor den lust, is ontfanghen.

(43)

[Moght ick u schoon Vrindin, myn alder-liefste noemen]

Stemme. Adorable Phillis pour qui mon coeur souspire. &c.

Moght ick u schoon Vrindin, myn alder-liefste noemen, Alleen u slaef te zyn, is't al daer ick naer tracht.

Reyn maeght op uw jonst, sal ick my dan beroemen, In wie myn vreucht berust, die ick op d'aerd' verwacht,

2. Al-waert al 'twaeter inckt, al had' ick al die schachten, Soo veel als 'tgediert, 'twelck door den hemel swiert, Al myn verstant en sou met sinnen, noch met krachten, Konnen beschryven lief, hoe weert ghy zyt gheviert.

(44)

3. Soetste van't vrouw gheslacht, die is op d'aerd' te vinden, Oprechte schoonigheyt, die gheen ghelyck en heeft,

Prysbaer in alle deucht, weest soet aen den beminden, Die maer naer troost en wacht, en u ten dienste leeft.

[Liefste wat wilt ghy bedryven]

Stemme. Berger que pense vous faire. &c.

Liefste wat wilt ghy bedryven, Dat ghy my een kus ont-seyt, Ey! laet toch u wreetheyt blyven, Doet u dienaer toch gheen spyt, Wilt ghy't doen,

(45)

Gunt m'een soen,

Thoont my toch wat soetigheyt, Dat myn lust,

Zy gheblust,

Sonder twist, oft teghen-stryt.

2. Heb ick dan soo langhe jaeren, Te vergheefs naer u ghetracht, Moet ick dan een kusken spaeren, Oft word' mynen dienst veracht, Soo ghy mint,

Die u dient,

Neemt gheheel hem in u macht.

Want de min, Heeft myn sin,

(46)

Door u schoonheyt t'onder-bracht.

3. Sullen dan u schoonigheden, Noyt ghenoten zyn van my?

Sal ick nimmer u schoon leden, Eens ghenieten aen myn sey?

Jaeght deês smert, Van myn hert,

Maeckt u dienaer toch eens bly, Dat u schoot,

Voor myn doot,

Eens myn soete rust-plaets zy.

Een kus, oft soen, gheen leet kan doen, in eerbaerheyt ghejont,

d'Welck aen een maeght, geen eer ontdraeght, als't komt uyt reynen gront

(47)

[De reden die my dwinght tot minnen]

Stemme. Un jour la plus aimable Dame.

De reden die my dwinght tot minnen, Is dat myn oogh eens lest-mael viel, Op een schoon maeght, als een Goddinne, Die my on-stolen heeft myn ziel,

Want de klaer straelen van haer ooghen, Zyn my soo diep in't hert ghetooghen, Als dat ick naer desen dagh,

Noyt gheen liever lief en sagh.

2. Haer lockxkens die ghekroeselt swieren, Neffens haer kaeckxkens, en haer hooft, Bedwinghen my om haer te vieren,

(48)

Haer liefde heeft myn hert gheroost, Haer halsken wit sonder ghelycken, Waer voor een swaen sou moeten wycken, Haer boesem wit ghelyck albast,

Is oorsaeck dat myn liefde wast.

3. Haer appel-ront ghedraeyde borstjens, Verleckeren soo mynen sin,

Dat ick wel sou, waer't dat ick dorst eens, Haer openen myn brant en min,

En om haer wanghskens die soo blosen, Heb ick-se voor myn lief verkosen, Het waer den wensch van mynen lust, Moghten sy van my zyn ghekust.

4. Als ick haer wel ghemaeckte leden,

(49)

En haer bevallyckheydt aenschou, Vulcanus kan gheen eyser smeden, Waer aen ick eer verbranden sou, Ghelooft dan vast dat ick heb vonden, Een lief waer aen, ick blyf verbonden, Het meeste dan, daer ick naer tracht.

Is weder-min die ick verwacht.

[Clarinde,]

Stemme. Fortune que tu m'importune. &c.

Clarinde,

Myn lief, myn beminde, Laet u wreetheyt af,

En blyft my niet soo stuer en straf,

(50)

Maer wilt ghenesen, Hem die voor desen, Voor u soet wesen, Hem ten offer gaf.

2. 'kMoet leyden, Als ick u eerst vreyden, Scheen ick uwen vrint,

Maer nu scheynt ghy anders ghesint, Die u te voren,

Had' uyt-verkoren, Heb gunst verloren, En sulckx noyt verdint.

3. Maer heden, Noch u schoonigheden,

(51)

My houden verblint,

Waer-om ghy blyft van my bemint, Thoont dan ghenaeden,

Wilt niet versmaeden, Daer ghy gheen daeden, Van on-trouw in vint.

4. Wilt thoonen, Dat ghy kont beloonen, Myn ghetrouwigheyt,

Dat ick u gunst niet en blyf quyt, Maer laet verwinnen,

U stuere sinnen, 'kSal my bekinnen, U slaef t'alder-tyt.

(52)

[Beminde, Dorinde,]

Stemme. Fillette que faicte. &c.

Beminde, Dorinde,

Thoont my eens u soet ghelaet, Schoonder als is den dagheraet, Lief, lief, siet naer my eens om, Siet naer uwen vrint,

Die u soo bemint, Schoone maeghden-blom.

Ach! ach! siet naer my eens om.

2. Ach maghet, ick klaghet, Dat ick haeck naer u aenscheyn, Als den Hert doet naer die fonteyn,

(53)

Lief, lief, hoort naer myne klacht.

Hoort naer uwen vrint, Die u soo bemint, Maghet weert gheacht,

Lief, lief, hoort naer myne klacht, 3. Myn herte, leydt smerte, Als den Salamander doet, Brandt in de liefde myn ghemoet, Lief, lief, blyft ghy dan verkouwt.

Blyft u hert versteent, Als u dienaer weent, Die op u betrouwt,

Lief, lief blyft ghy dan verkouwt, 4. Myn beden, zyn heden,

(54)

Dat ghy somtydts van ter syd', Winckt een lieffelyck oogh op my, Lief, lief, gunt my dese vreucht, Dat u soet ghesicht,

Eens myn hert verlicht, En myn ziel verheucht,

Lief, lief, gunt my dese vreucht.

Wanneer een Minnaers hert, Door liefdens kracht ghedreven, Kryght boete van syn smert, 'tVerlenght hem jeucht, en leven.

(55)

['kEn kan mynen ionghen tydt]

Stemme.

'kEn kan mynen ionghen tydt, Niet sonder lief verslyten, Noch sonder soete vreucht,

Voor-by gaen 'tbloyen van myn jeucht, 'kHeb nu langh ghenoech verbeyt, Men sal't my niet verwyten, Wie dat magh spyten,

Nu sal Clorinde van myn zyn gevryt.

2. Ick wil my dan nu voort-aen, Tot haeren dienst besteden, Want om haer schoonigheyt,

(56)

Is sy wel weert te zyn ghevryt, Ick hoop sy sal my wel ontfaen, Wanneer sy kent die reden, Van myn ghebeden,

Dat haer de liefde dan oock sal bevaen.

3. 'kMeyn dat van soo lieven belt, Sal gunst worden verkreghen, Soo vriendelycken maeght,

Voor 'tminst wat weder liefde draeght, Heeft sy my nu in haer ghewelt, En haer bedwangh ghekreghen, 'kSal haer beweghen,

Mits haer ghemoet tot minnen is ghestelt, 'kOffer my Clorinde dan,

(57)

Aen u gheneghentheden, Tot u ghedienstigheyt,

Is myn hert, en myn ziel bereyt, Ghy weet wat ons ghenesen kan, Laet myn armkens besteden, Aen u schoon leden,

U borstjens rondt, maeckt daer myn rust-plaets van.

[Een Enghels soet ghesicht, heeft myn gedachten]

Stemme. Cincq ou six beuveurs. &c.

Een Enghels soet ghesicht, heeft myn gedachten, Bestreden, en verwonnen door de min,

Myn lieve Phillis myn vrindin,

Heeft my ghewont met sulcken krachten.

(58)

Dat alle myn goet,

Myn leyden, en myn quaet, En lust van myn ghemoet, In haer handen staet.

2. Naer dat van de klaer blixems van haer ooghen, Een geynster vonckxken in myn herte sloegh, Al-tydt ick dese smerte droegh,

Die my nu noch 'tghemoet doet hooghen, Onder haer ghewelt,

En brandende ghebiet, Ben ick als dys dat smelt, 'tWelck de son besiet.

3. Liefste roemt dan vry van de victorie, Dat ghy al-soo sterck my hebt ghewont.

(59)

Soo ghy my salft, en maeckt ghesont, Het sal u wesen meerder glorie, Want die iemant wont,

Die doet hem smert, en peyn, Maeckt ghy my ghesont, 'tSal u prysbaer zyn.

4. Ghy verdient den lof, Eerweerde Heldinne, Dat ghy my hebt ghequetst, en 'thert gheraeckt, Maer soo ghy 'tself ghesont weêr maeckt, Soo houd' ick u voor een Goddinne, Keert dan 'tsuer in't soet.

En weest myn medecyn, Myn ziel, myn goedt, myn bloet, Sal u looningh zyn.

(60)

[Dorind hoe zyt ghy soo verstoort]

Stemme. Dorind j'observe un changement.

Dorind hoe zyt ghy soo verstoort, Dat ghy niet eens aen-hoort, Myn droeve stem,

Daer ick om uwen twil, by-naer in myn traenen swem, Ghy kort, myn jongh, en jeudigh leven,

Want sonder u,

Soo is't met my ghedaen, Kan ick gheenen troost ontfaen, Soo ben ick het leven mu.

2. Ghy plaght wel over korten tydt, Te thoonen soetigheydt,

(61)

Maer 'tis verkeert,

Mits u een ander mint, die ghy meer als my vereert, 'kEn weet wat u daer toe kan dwinghen,

Daer ghy tot my, Bethoonde soo veel min, En dat al u hert, en sin,

Scheen beweeght door myn ghevly.

3. Maer niet en doet my meerder peyn, Dan dat g'u soet aen-scheyn,

Een ander thoont,

Dat g'aen een ander gunt, 'tgheen dat in myn herte woont, g'Onstaeckt met duysent soete lonckxkens,

Myn teer ghemoet,

(62)

Myn sinnen, en myn hert, Met een soete minne smert, d'Welck ghy nu een ander doet.

4. Dorind verandert van ghemoet, Laet 'tsuer keeren in't soet,

Weerde Vrindin,

Thoont aen u minste slaef d'oude jonst, en d'oude min, Verghet al 'tgheen u oyt verstoorde,

Gunt my 'tgheluck, Als dat ick weder-om, In u goede vrientschap kom, Soo helpt ghy my uyt den druck.

(63)

[Aenlocksel van de jeucht, Goddin vol weerden]

Stemme. Amarillis je renonce à vos charme.

Aenlocksel van de jeucht, Goddin vol weerden, Noyt uws ghelyck en wirt van Son bestraelt,

Noch onder 'tmaeghd' gheslacht, leeft geen op d'eerden Aen wie de liefde meerder voetsel haelt,

Mits u lod'lyck ghesicht, kan door een soet beloncken, Als die u maer aen-sien, in min doen voncken.

2. Ryck-beroemde cieraet van onse tyden, Juweel der seeghbaerheyt, schat van verstant, Alder-vol-maeckste beeldt die elck moet leyden, Schoonder te wesen als m'oyt schoonheyt vant, En uwen honinck mont, die vloeyt van soete reden, Reyn, poesel, wit, en mals, zyn al u leden.

(64)

3. Soetste vrindin, ghy hebt my lest bedroghen, Als ick een kusken stal van uwen mont,

Een soet vergif heb ick dan in ghesoghen, Waer door myn hert van binnen blyft ghewont, Myn suycker soete lief, salft myn verborghen smerte, Ben ick een kuskens dief, ghy stelt myn herte.

4. Voor u ghenaede lief, kom ick my booghen, Reyn maecht ontfanght die u syn dinst toe-biet, Aen die u jonst versoeckt wilt die betooghen, Niet anders 'thert te zyn, als 'twesen siet,

Kan ick naer mynen wensch, u weder-gunst verkrygen Soo sal ick nimmermeer u lof verswyghen.

Een die bekomt dear hy naer tracht, Voor-gaenden aerbeyt niet en acht.

(65)

[Liefste vrindin die door u goddelyck wesen]

Stemme. Wilt ghy de liefde volle voetsel geven.

Liefste vrindin die door u goddelyck wesen, Cont het hert bekoren van elck die u aenschout, U wonder schoonheydt en kan niet zyn vol presen[]

Die onder die jeuchden veel klaerder blinckt als gout, Midts u ghelaet, en straelende bruyn ooghen,

Hebben dese konst, Dat sy wecken ieders jonst,

En al u heuscheyt heeft soo veel vermoghen, Datter niemant heeft,

Die daer toe gheen liefden heeft.

2. In u reyn lichaem, en sneeuw witte leden,

(66)

Zyn soo weerde gaven van schoonheyt in-ghestelt, Dat noyt albast en was soo wel ghesneden, Noch soo uytter maeten konstigh uyt-ghebelt, Den hals, als sneeuw, de wanghskens root als roosen U tanden in schyn,

Als ghesnoerde perels zyn,

En uwe lipkens als coraelen bloosen, En den lieven mont,

Die hem siet met liefden wont.

3. Weerde Princes die boven al die leven, U alleen moght roemen der schoonheyts Koningin, 'kWensch t'uwen dienst, myn lyf, en ziel te gheven, En met jonst te trachten naer uwe weder-min, Want de deucht, soo hebben u de Goden,

(67)

Goddelyck verstant, Van den hemel in-gheplant,

Waer door ick dacht, dat is aen my gheboden, Dat voor offer-hand',

Ick u schenck myn hert te pant.

[Myn liefs ooghen]

Stemme. Ballet van de Switsers. &c.

Myn liefs ooghen, Claer betooghen,

Door haer soete lonckxkens, Dat sy minne vonckxkens, Heeft in't hert van binnen,

(68)

En verborghen draeght, Want de sinnen,

Van dese jonghe teere maeght, Zyn vol on-rusten,

Al is't zy niet en klaeght, Sy wenscht haer lusten.

2. Ach! en sucht niet, Lief en ducht niet,

Betrouwt maer voor 'tminsten, Dat al myne dinsten,

Met oprechter herten, Voor u staen bereyt, Voelt ghy smerten,

U dienaer voelt mistroostigheyt,

(69)

Wilt moedig wesen, Soo ghy my gunstigh zyt, Wy zyn ghenesen.

3. Lief verlanght ghy, 'kBid' ontfanght my 'kCom my voor u buyghen, Om vast te betuyghen, Dat ghy 'tzyt alleene,

Die ick wensch Jongh-vrouw, Anders gheene,

Myn jonck ghemoet bekoren souw, Soetste Vrindinne,

Ick offer u myn trouw, Uyt suyver minne.

(70)

[Seght my Phillis myn over-schoone belt]

Stemme. Helas ma Phillis si jeme veu mourir

Seght my Phillis myn over-schoone belt, Hoe langh dat ghy my noch in u ghewelt, Sult houden sonder mynen druck t'aen-sien, Daer ick alle daghen,

Voor u boogh myn knien, Neemt ghy u behaghen, Van my wegh te vlien.

2. Hebt ick van u dan dese straf verdint, Om dat ick soo ghetouw u heb bemint, Is dat den loon van myn stantvastigheyt, Oft hebt ghy die krachten,

(71)

Als dat ghy door spyt, My meer soudt doen trachten, Naer u schoonigheyt.

3. Houdt op Phillis van my meer spyt te doen, U wreetheydt sal noch meer myn liefde voen, Want ick merck als dat ghy maer uyt aerdigheyt, Om my te bekinnen,

Aen my hebt ont-seyt.

'tGheniet van u minne, En lieffelyckheyt.

4. Laet toe Princes dat ick u jonst verwerf, Begheert ghy niet dat ick van liefde sterf, Oft verdient, die u mint, de doodt voor straf, 'tSal worden gheschreven,

(72)

Tot spyt op myn graf, De hoop van my leven, De doodt aen my gaf.

[Aen-hoort toch liefste myne klacht]

Stemme. La nouvelle Ducesse.

Aen-hoort toch liefste myne klacht, Niet meer veracht,

Myn diensten, en ghebeden, Die ick bestede,

Om u, dagh, en nacht,

U schoonheyt doet alle myn sinnen dwaelen, Ach! keert tot my,

V wesen soet en bly,

(73)

Dat ick u sin, door min, verwin, Met myn ghevry,

Want al myn jeucht, en vreucht, Can ick uyt u behaelen, Wilt dan met uwe deucht, Myn jonst betaelen.

2. Seght voelt dan u versteenight hert, Gheen minne smert,

Oft konnen u ghedachten, My soo kleyn achten, Dat hy niet en wert,

Beweeght door kracht van myn langh-durigh vryden, Ach gunt toch maeght,

Het gheen u dienaer vraeght.

(74)

Dat mynen dienst, voor 'tminst, met winst, Aen u behaeght,

Soo sal ick t'alder-stont, Tot uwe eer beleyden, Dat ick in u bevont, Al myn verbleyden.

[Hoort Cloris myn versoeck]

Stemme. Partage librement. &c.

Hoort Cloris myn versoeck, En thooont u soet ghelaet, Aen die u gunste draeght, Bethoont dat al de daet,

(75)

Aen uwen sin behaeght, Van die u gunste draeght.

2. De reden die my dwinght, Te volghen uwe min,

Dat is u schoonigheydt, Waer door ghy mynen sin, Houdt t'uwen dienst bereydt, Dat is u schoonigheydt.

3. De straelen uws ghesicht, En lieve lipkens root,

Hebben my 'thert door-wont, V boesem wit, en bloot, En poesel borstjens ront, Hebben my 'thert door-wont.

(76)

4. Laet dan de lieflyckheyt, Besloten in u deucht,

Aen my gheopent zyn, Gunt my Goddin u jeucht, En laet u minne pyn, Aen my gheopent zyn.

5. Dan sal ick tot u lof, Beroemen uwe eer,

Boven al 'tmaeghd' gheslacht, En ghy myn Cloris teer, Sult van my zyn gheacht, Boven al 'tmaeghd' gheslacht.

(77)

[Myn alder-liefste lief Clorinde,]

Stemme. Madam Simone.

Myn alder-liefste lief Clorinde,

Myn roem, myn blom, myn wel beminde, Verquickt 'tghemoet van myne jeucht, Haer eer, haer lof, magh ick vry roemen, Ick derf haer vry Goddinne noemen, Want sy verdient sulckx door haer deucht, Haer wesen, ghepresen,

Is't 'tgheen dat my verheucht.

2. De Son en gaf noyt klaerder straelen, Als uyt haer lieve ooghskens daelen, Als sy maer loddelyck en lonckt,

(78)

Haer poesel wanghskens als de roosen, Haer lipkens als coraelen bloosen, Als 't lieve meysken soetjens pronckt, Haer wesen, ghepresen,

Door min myn hert ontfonckt.

3. Sy is vol-maeckt in schoonigheden, Schoon van ghelaet, en schoon van leden, Soet van ghemoet, en soet van spraeck, Cloeck van verstant, goet van manieren, In alles weerdigh om te vieren,

In haer leydt al myns ziels vermaeck, Haer wesen, ghepresen,

Is't 'tgheen daer ick naer haeck.

4. Schoonste Princes roem der Jongh-vrouwen,

(79)

Laet my toch uwe jonst behouwen, Gunt my u hert, en u ghemoet, Soo sal ick my, tot uwaerts keeren, En al-tydt als my liefste eeren, En schencken u myn goet, en bloet, En gheven, myn leven,

Voor u Cloride soet.

[De min die ick in 't herte besluyt]

Stemme. Ie sent pour vous, le nuict, & le jour.

De min die ick in 't herte besluyt, Can ick niet langher bedwinghen, Want myn Vrindin die lockt my weêr uyt,

(80)

Om haer myn klachten te singhen.

2. Hoe kont ghy sien dan Cloris myn lief, U slaef mistroostigh voor-by-gaen,

Dat g'u verberght ghelyck eenen dief, Noch wilt gheen ooghskens op my slaen.

3. Het velt 'twelck noyt gheen Sonne bescheynt, Daer treuren alle de vruchten,

Soo u ghesicht van my oock verdweynt, Soo leef ick sonder ghenuchten.

4. Ach keert dan Sonne tot my uwen schyn, Laet my u ooghskens bestraelen,

Dat uwen mont den dauw eens moet zyn, Die op myn lipkens sal daelen.

5. Dit sal den lof zyn van uwen glans.

(81)

Dat ghy de liefde kont voyen,

Der maeghden jonst, is troost der Jongh-mans, Sulckx sal myn diensten doen groyen.

Verwalghde Minnaers sangh.

Stemme. Ie suis esprins d'une flamme nouvelle.

Gheen liefde en kan myn hert meer gheraecken, Ick krygh de walgh van al dees laffery,

Die leeft in min 'tis sotterny,

De malle Venus my gheen slaef sal maecken, Die sonder minnen leeft, is los, en vry.

(82)

2. Cloris had' my eens de ooghen verbonden, Als ander minnaers was ick oock verblint, Maer 'tvryen, acht ick nu voor wint, En heb in vryigheyt, meer rust bevonden, 'kBen tot deês sottigheydt niet meer ghesint.

3. Wie sou die slaeghskens, en vlaeghskens beletten, Waer door men 'tvrouwen volck den sin ontstelt, 'tScheynt men hun stoort, wanneer men speelt, Soud' op hun grillen, ick myn sinnen setten, Neen, neen, de jeucht met 'tvryen niet ghequelt,

4. Nu stuer, nu spytigh, nu droevigh, nu bleyde, Nu laf, nu straff, nu gram, nu wel ghesint, Ghelyck den Weerhaen draeyt met wint, Vind ick u Cloris dat moet ick beleyden,

(83)

Is't niet een dwaes, die daer vermaeck in vint.

5. Ick magh my grootelyckx, en wel beloven, Van 'tgroot gheluck, het welck my is gheschiet, Als ick u stuere min verliet,

Wanneer ghy lestent waert van my verschoven, En scheent te dencken, ick en acht u niet.

6. Vaert wel 'ten is gheen noodt my te verachten, G'en sult met my niet meer houden den spot.

Maer n'een, 'ken was soo niet versot,

Ghy moght een ander in myn plaets verwachten, Die u Cloris soo wel als ick bespot.

Die niet jae en seyt, in tyt, Is met recht haer lusten quyt.

(84)

Myn over-schoon Goddinne]

Stemme. Ballet d'Allemaigne.

Myn over-schoon Goddinne, Die door u soet ghesicht, Myn herte kont verwinnen, En maecken aen u verplicht, Ghy morgenster,

Die my kont van ver, Bestraelen, tot in myn hert, 'kWensch dat den brant, Van mynen kant, In u ont-steken wert.

2. Een roosken dat is ont-loken,

(85)

Dat waer wel tydt ghepluckt, Terwyl ghy self komt stoken, Soo wensch ick, dat 'tmy gheluckt, Dat ick door min,

Verwin, uwen sin,

Eer u roosken gansch verdort, 'tIs maer 'tverschil,

Van daedt, en wil, Waer-om 'tghelaeten wort.

3. Laet dan niet meer verschillen, Den wille van de daet,

Laet ons te saemen willen, Eer onse jeucht vergaet, Dat onsen lust,

(86)

Te saem zy gheblust, Met een vry, en bly ghemoet, Soo leeft ons jeucht,

In rust en vreucht, Soo zyn wy al-tydt soet.

Daer de peyn in't hert is.

En de tonghe stil swyght, Weet datter gheen smert is, Welcke minder troost kryght.

(87)

[Cloris en vlucht niet]

Stemme. Ballet van de Tritons.

Cloris en vlucht niet, Wanneer ick myne minne,

Aen u kom tuyghen dat ick ben u alder-minste slaef, Die u syn gunst biedt,

Laet hem de u verwinnen, Gunt my die gaef, Dat u herte zy myn haef.

2. U hert vol wreetheydt, 'tWelck ick niet kan beweghen,

En heeft geen dernis met myn smert, en al myn droef ghesucht, Thoont toch wat soetheydt,

(88)

En weest my niet meer teghen, Ach niet meer vlucht,

Hoop, en troost, van myn ghenucht.

3. Waerom u liefde, Gheveynst, ende versweghen?

Seght, oft dat mynen dienst aen u behaeght, oft wel misnoeght, Soo't u beliefden,

Te zyn tot my gheneghen, 'tWaer wel ghevoeght,

Dat ghy my weer liefde droeght, 4. Ick sou beminde

Al-tydt u schoonheydt eeren,

En sou u vieren meer als oft dat ghy waert een Goddin,

(89)

Laet ons verbinden,

Doet 'tsuer in't suet verkeeren, Gunt my vrindin,

Vwe trouw uyt weder-min.

[Liefste Phillis die my kont dwinghen]

Stemme. Phillis qui nous oblige. &c.

Liefste Phillis die my kont dwinghen, Dat ick bekinnen moet der minnen brant, U lief ghesicht kan myn herte door dringhen, En houwt my vast gheketent in den bant, Cost mynen dienst u tot weder-min bringhen, Ick offerden u myn hert, en verstant,

2. 'kHeb menigh werf aen u bevonden,

(90)

Dat in u ziele soete gunste woont,

Dat 'tbly ghelaet van uwen heuschen monde, Tot rechte min aen my wel voetsel thoont, Tuyght uwen scheyn, hoe dat ghy zyt van gronde, Soo zyn myn diensten over langh beloont.

3. Wint dan door min, en niet door krachten, Een nedrigh herte sonder teghen-streyt, Gheen on-gheval en kan de min versmachten, Die noyt verstoort en was door stuerigheyt, Het vry ghemoet is in de min te achten, 'tWelck op de hope vast gheanckert leyt.

4. 'kBen dan vol hoop, en vol betrouwen, Voor u te leven, en voor anders gheen, En hert, en sin, aen u verplicht te houwen.

(91)

Tot dat myn lyf, en ziele scheydt van een, Wilt ghy myn ziel dan in't leven behouwen, Maeckt by ons zielen in een lyf ghemeen.

[Alder-schoonste beeldt der beelden]

Stemme. O Regina faelix ave. &c.

Alder-schoonste beeldt der beelden, Uws ghelycken bevont-men selden, Door d'aen-locksel van u soet wesen, Zyt ghy maghet lof-weerdigh ghepresen, U schoon leden,

Wel besneden, En goey seden,

(92)

Zyn de reden, Dat ick heden, Myn Goddinne,

Noem der schoonigheydts Koninghinne.

2. Ghy hebt wonderlycke krachten, Om doen naer u minne te trachten, Die de straelen uwe ooghen verlichten, Die door-treft ghy met brandende schichten, Maghet fiere,

Goedertiere, U manieren, My bestieren, U te vieren, Myn Goddinne,

(93)

Als der schoonigheydts Koninghinne.

3. Allen der natuere gaeven, Hebben in u lichaem haer haeven, Soo den Seyl-steen het eyser kan trecken, Cont ghy ieder tot liefde verwecken, Myn beminde,

Lief Clorinde, Die my siende, Laet my binden, Met u minne,

Alder-schoonigheydts Koninghinne.

4. Noyt schilder een schoonder kost treffen, Noyt dichter kost schoonder verheffen,

(94)

Noyt stemme van schoonder kost singhen, Noch den lof van u deuchden voort-bringhen, Magh den monde,

Vry verkonden, t'Alder-stonden, 'tHertsen gronde, 'kHouw' verbonden, Hert en sinnen,

Aen der schoonigheydts Koninghinne.

[Wat dwinght vrindinne u ghemoet]

Stemme. Vous ma vez long temps fait fouffrir.

Wat dwinght vrindinne u ghemoet, Dat mynen dienst u niet en kan behaeghen, Dat myn ghevry u gheen vermaeck en doet,

(95)

Blyft ghy soo straf en koel,

En kent ghy niet, hoe menigh nacht, en daeghen, U slaef om uwen 'twil verteert syn bloet, In't brandts ghevoel.

2. Heb ick u dan te veel ghetoont, Myn open hert, en myn ghenegentheden, Is't t'uwer spyt dat myn ziel by u woont, Is de min soo vals van scheyn,

Ach had' de liefde my noyt over-streden, k'En had noyt willen eens by uwe schoont, Gheherberght zyn.

3. Maer mits ghy weerde maghet zyt,

Het sterckste vier d'welck my oyt deed' on-steken, Hoe kont ghy dan noch thoonen teghen-stryt,

(96)

Ontsteeckt het vier met vier,

Oft moet u hert zyn by de smis gheleken, Dat het met traenen nat moet zyn bespreyt, Myn koutste dier.

4. Vermorght u diamanten hert,

Want 'tis gheveynst u al soo stuer te tooghen, Daer ghy van my soo soet aen-beden wert, Ach lief laet u ghemoet,

Als diamant door bloet niet zyn bewooghen, Maer salft door weder-gunst u dienaers smert, Vrindinne soet.

Waer toe al-tydt straf van sinnen, Als m'u gunst, en eer toe-biedt, Die u mint, wilt hem weer minnen, Eer u liefdens gunst ont-vliedt.

(97)

[Alder-vol-maeckste die daer leeft]

Stemme. Dans ce trebuchement fatal. &c.

Alder-vol-maeckste die daer leeft, Naer wiens gunst u slaef ghebeden heeft, Tot uwen dienst blyf ick gheneyght, Ontfanght my toch, die noch, Naer uwe liefden heyght.

En denckt niet dat het licht verdweynt, Terwyl de Son niet even klaer en scheynt, Als duyster wolcken zyn vergaen, Dan wort het weer, haest kleer, En 'tmoet soo met ons gaen.

(98)

Goddinne, werdt van my gheacht,

Reyn lief ghy blyft al-tydt in myn ghedacht, Ey! neemt myn trouw, met goet, en bloet, Verheught myn jeucht, door vreucht, En keert het suer in't soet.

Sluyt-reden van d'eerte Deel.

Weerde Maeghden, schoon Jongh-vrouwen, Uwe liefden gaf my stof,

Om door 't Moeselken, t'ont-vouwen, Uwen roem, en hooghen lof,

Ieder magh syn selfs bekinnen,

(99)

Hoe dat met syn liefde gaet,

Hoe deês Pyp van sangh der minnen, Haeren klanck in d'ooren slaet.

Ick denck Nymphen dat u herten, Niet soo seer versteent en zyn, Als ghy hoort deês Minnaers smerten, Dat ghy laeven sult hun pyn,

Immers myn verkoren bloeme, Die ick meest met sangh begroet, Weet hoe ick haer noem, en roeme, Dat sy 'tsuer dan keert in't soet.

(100)

Het tweede pypken van't Brussels Moeselken.

Uyt-blaesende vermakelycke Herders-Sanghen.

'tSaemen-sangh, tusschen Tyter, ende Galathé.

Stemme. Qu'en dira-ton.

Tyter.

Schoon Herderin hoe komt ghy hier ghetreden?

Daer ick hier hoede met myn jonghe vée,

(101)

Ick wensch u vreden, Lief Galathée,

Blyft Herderin hier toch wat praeten staen, Galathè.

Neen ick moet gaen.

Tyter.

2. Ey Galathea laet ons maer wat kouten, Op dat ick u nu myne min verklaer,

Wilt u verstouten, Gaen wy te gaer,

Tot ons ghevry sal kommen wel te pas, Dit groene gras.

Galathé.

Neen Tyter vrint 'ten magh soo niet gebeuren, 'kEn magh by u niet blyven in deês wey, Iemant moght speuren,

Ons soet ghevrey,

(102)

'tEn voeght niet wel aen eene jonghe maeght, Dat's haer soo waeght.

Tyter.

3. Gaen wy schoon liefken, gaen wy dan wat verder, Tot daer ons niemant ooghe en bespiet,

Galathè.

Ach neen goet Herder.

Ghy spreckt om niet,

Het is hoogh tydt als dat ick van u scheyd, Tyter.

Ach lief verbeyd'.

4. Ick offer u nu myn liefste Vrindinne, Myn lant, myn sant, en al myn schaepkens mé, Gunt my u minne,

Lief Galathè,

Stelt maer uyt jonst u mondeken aen't myn,

(103)

Galathé.

'tEn magh niet zyn.

Tyter.

Ach seght my toch myn suyeker honick diefken, Waer-om dat ghy my langher teghen stryt, Thoont liefste liefken,

V soetigheyt, Galathé.

Neen 'tis genoegh Tyter, treckt naer u rust, Tyter.

Noch eens ghekust.

Een Visscher die syn net uyt-spreyt, En vanght niet 't alder-stonden, Een Vryer die syn liefste vreyt,

Heeft elck' reys gheen troost ghevonden,

(104)

Liefdens aenbiedinghe tusschen Leander en Phillis.

Stemme. Van Cecilia. &c.

Wanneer ick lest-leden, Myn liefste Phillis sach, Ick haer met soetigheden, Begroetten met een lach, Soo sy my belonckten,

Met haer bruyn ooghskens soet, Myn herte dat ontvonckte, Ick viel myn lief te voet, Ick kusten haer die handen,

(105)

En wenschten in die banden,

Vast te zyn ghebonden van haere armkens blanck, En daer in soo te rusten myn jeudigh leven lanck.

2. Ick leyd' haer te voren, De oorsaeck van myn min, Waer-om dat sy verkoren, Van my was voor Vrindin, Hoe haer schoonigheden, Myn hert hadden onstelt, En hadde over-streden, En hielen in ghewelt,

Ick wenschten heel myn leven, Tot haren dienst te gheven,

Want in haer alleene leydt alle myne vreucht,

(106)

Het voedstel, en verquickingh van myne jonge jeucht.

3. Voerts spraecken myn ooghen, Het gheen die tonghe sweegh, Phillis begonst te tooghen, Dat sy oock liefde kreegh, Met een sucht van minnen, Sprack sy my soetjens aen, Ghemerckt dat uwe sinnen, Soo vast'lyck op my staen, Comt myn vrient Leander, Ick min u, en gheen ander,

Wy sullen bey te saem, ghenieten onsen lust,

Ick gaf Phillis een soentjen, sy heeft my weêr gekust.

4. Terwyl ick kus haer kaecken,

(107)

Soo voel ick Venus wicht, Ons herten beyd' gheraecken, Met syne gulden schicht, Myn bloedt wirt on-steken, Haer aders wirden werm, Ons liefden heeft ghebleken, 'kNam Phillis in den erm, En met soete kustjens, Blusten wy ons lustjens,

Wy waeren wel ghemoet, vrindelyck, ende vry,

Ick vont by haer ghenoeghen, sy vont haer vreucht by my.

(108)

Klacht-Liedeken van Thyris.

Stemme. Ghy mannen van verstanden. &c.

Thyris gheheele nachten, Deed' weenende syn klachten, Over syn Galathé,

Als dat sy lest gheleden, Soo trotsigh teghen stré, Syn suchtjens en ghebeden,

2. Hy vloeckt haer wreede daeden, Hoe hy sonder ghenaden.

Kan eenen Minnaer sien,

(109)

Voor haer hem neder-booghen, Met syn ghevouwde knien, En nat betraende ooghen.

3. Daer hy dickwils voor desen, Oprecht haer heeft bewesen, De gunst die hy haer draeght, Waer teghen sy wilt thoonen, Dat syn dienst haer mishaeght, En min met spyt wilt loonen,

4. Nochtans is syn betrouwen, Dat sonder op te houwen, Hy noch verwinnen sal, Want al haer teghen-streyden, Dat dient in dit gheval,

(110)

Maer om de min te leyden, 5. Verandert dan door 'tminnen, Gingh hy weder beghinnen,

Ontfanght my weerde dier, ontfangt die soo veel dagen Ghebrandt heeft in het vier,

Van min tot u mishaeghen, 6. Wilt van ghemoet verkeeren, Die minne treken leeren,

My maer stant-vast te zyn, 'kBetrouw dat ick sal kryghen, Ghenesingh van myn pyn, En ghy 'tghemoet sult nyghen.

(111)

Tsaemen-spraecke tusschen Phillis en Philander. &c.

Stemme.

Philander ginck vermeyden, Langhs eenen water-kant, Daer hy naer langh verbeyden, Syn liefste Phillis vant, Soo hy haer sagh, Met eenen lagh,

Boot hy-se goeden dagh,

(112)

2. Hy sprack weest wille-komme, Phillis ghy schoone Maeght, Ghy zyt die edel-blomme, Die my alleen behaeght, Ey komt met my, In dese wey,

Wat praeten van ghevry, 3. Philander met goey reden, Sprack haer soo soetjens toe, Soo dat sy wirdt te vreden, Mits sy van gaen was moe, Gansch on-ghestoort, Met een stil woort,

Leyden haer soetjens voort.

(113)

4. Laet on in deês valleyen, Gaen sitten in het gras, Deês plaetse tot ons vryen, Sal kommen wel te pas, Daer zyn wy vry, Gheloovet my, Van alle klapperny.

5. Phillis met soete lonckxkens, Philanders hert ontstack,

Met duysent minne vonckxkens, Gheen soetheydt haer ghebrack, Sonder bedwanck,

Met haeren danck,

Hy haer syn trouwken schanck.

(114)

6. Philander syn Vrindinne, Eens lieffelyck heeft ghekust, Waer door syn brandt der minne, Syn liefde is gheblust,

Sonder verschil, Sweegh Phillis stil, Want het was haeren wil.

'tGaet in't vryden, Als in't jaeghen,

Daer moet wel zyn op-ghepast, 't Dient ten tyde,

Gaed' gheslaeghen,

'tWildt, dat wilt, soo zyn verast.

(115)

Droom-Liedt van Galathea en Coridon.

Stemme. Boire & rire son necessaire.

Galathea by haer schaepen, Lestent soetjens lagh in slaepe, In het groen belommert gras, Coridon is al-daer ghecomen, Terwyl dat sy bekommert was, In stillen slaep met wat te droomen.

2. Aen-siende blosen haere wanghen, Coridon die kreegh verlanghen, Om een te kussen haeren mont,

(116)

Maer om de Maeght niet te verstooren, Soo docht het hem den besten vont, Naer haere droomkens wat te hooren.

3. Hy hoorde haer ghebroken preken, Wat magh Coridon ghebreken,

Dat hy my nu niet meerren mint, Hy plaght my daghelyckx te groeten, 'tScheynt hy nu anders is ghesint, Syn sinnen seker d'waelen moeten.

4. Hy die my by-naer alle daeghen, Synen brandt, en min quam klaeghen, Die loopt nu henen my voor-by, Als van een lamp die is ontsteken, Neemt hy die olie wegh van my.

(117)

Want syne liefd' is af-gheweken.

5. Maer even moet ick noch bekinnen, Dat ick Coridon blyf minnen,

Coridon is myn liefste vrint, Al scheynt syn liefden afgheweken, Hy sal thoonen dat hy my mint,

Kom ick hem maer noch eens te spreken, 6. Coridon hoorde dese woorden, Die hem in't herte seer bekoorden, En kost hem niet onthouden meer, Hy riep (en kusten haere wanghen) Hout op van droomen Nymphken teer, Daer ghy van droomt is u ghevanghen.

7. Galathea terstont ontwaeckte,